အပိုင်း ၁၆

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၁၆; မင်းကတောက်ပနေပါတယ် 

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ယွင့်ချန် တက္ကသိုလ်က စိတ်ပညာရှင် ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူ့အဓိက သုတေသနမှာ အော်တစ်ဇင်ကလေးများဖြစ်ပြီး ပိုင်ချွမ်း ငါးနှစ်သားအရွယ်ကတည်းက သူက အကြံဉာဏ်ပေးကာ ကူညီပေးခဲ့သည်။ ဖွားဖွားပိုင်နဲ့ မုရှောင်ယတို့က ပြင်ပကမ္ဘာ ပြတင်းပေါက်အဖြစ် ရပ်တည်နေသည်လို့ဆိုရရင် ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ယခုအချိန်အထိ ပိုင်ချွမ်း ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေဖို့ ပံ့ပိုးပေးခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဖြစ်ပြီး၊ ပါမောက္ခဖန်က အထူးကလေးများကို ဘိုးဘွားရိပ်သာတွင် စေတနာအလျောက် အကြံဉာဏ်ပေးနေသည်။ ပိုင်ကျန့်က သူ့ကို ဖုန်းခေါ်တဲ့အခါ အော်တစ်ဇင် ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောနေသည်။ မုရှောင်ယ လာချင်တယ်လို့ကြားတော့ ပရော်ဖက်ဆာဖန်က သူမအတွက် အထူးသဖြင့် မိနစ် 20 လောက် အချိန်ဖယ်ပေးထားခဲ့သည်။

မုရှောင်ယက နာရီဝက်ကြို ရောက်ရှိလာပြီး ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အချိန်မရသေးတာကြောင့် သူမနဲ့ပိုင်ချွမ်းတို့က ရုံးခန်းတွင်သာ စောင့်ဆိုင်းနိုင်ခဲ့သည်။

မုရှောင်ယက ဒီလိုမျိုးနေရာကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်တာဆိုတော့ သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလို့မရဘူး။ နာရီဝက်လောက် စောင့်ရတာကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ခြံဝန်းထဲ လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဆယ်မိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ မုရှောင်ယက သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ပိုင်ချွမ်းကို စောင့်ဆိုင်းခန်းထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူမရဲ့ နှလုံးသားက ခဏတာ အဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့သည်။

ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို ငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် သူမကို ပွေ့ဖက်ပေးဖို့ ရှေ့ တိုးလာခဲ့သည်။

"ရှောင်ချွမ်း။" မုရှောင်ယက စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ အော်လိုက်သည်။

"မင်းဝမ်းနည်းနေတယ်" ပိုင်ချွမ်းရဲ့အသံက သူမနားရဲ့အနောက်ကနေ ထွက်ပေါ်လာသည်။ “မင်း ဝမ်းနည်းနေတဲ့အခါ မင်းကို ပွေ့ဖက်ဖို့ လိုတယ်”

မုရှောင်ယက ကြောင်သွားသည်။ အဲ့ဒါက သူမပိုင်ချွမ်းကို သင်ပေးခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းကတောင် နားလည်နိုင်တယ်ဆိုတော့ သူမရဲ့အမူအရာက တကယ်ကို ထင်ရှားနေတာလား။

"ကျွန်မဘာတွေဝမ်းနည်းနေလဲသိလား။" မုရှောင်ယက မကူညီနိုင်ဘဲ မေးလိုက်သည်။

"ကိုယ်မသိဘူး " ပိုင်ချွမ်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ မုရှောင်ယက ဘာလို့ ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းသွားမှန်း သူ မသိခဲ့သလို ပန်းခြံထဲမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း အခုမှ ဝမ်းနည်းသွားတယ်လို့ ယောင်ဝါးဝါး ခံစားလိုက်ရပေမယ့် အဲဒီမှာ ဘာမှ မဆုံဖြစ်ဘူးဆိုတာက သိသာသည်။

"အဲဒီလူတွေကို အပြင်မှာတွေ့ပြီး ရှင့်အတိတ်ကို တွေးပြီး မကူညီနိုင်တော့ဘူး" ဖွားဖွားပိုင် မရှိရင်၊ ပိုင်ချွမ်းက ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုမှာ မွေးတာမဟုတ်ရင်၊ အပြင်က အဲဒီကလေးတွေနဲ့ အတူတူပဲဖြစ်မှာလား။ ဖျားနေတဲ့ လူနာဝတ်စုံကိုဝတ်ကာ မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ထိုင်ပြီး သစ်ပင်ပေါ်ရှိ အရွက်များနှင့် ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ကာ မည်သူမျှ ဂရုမစိုက်ဘဲ နေနေကြသည်။ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ဒီအတိုင်း တသက်လုံး နေထိုင်နေကြတာလား။

အဲဒီလူတွေက အပြင်မှာလား။ ပိုင်ချွမ်းက ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက် ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး ပန်းခြံအတွင်းရှိ အခြားကလေးများကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူက ထိုကလေးများကို ကြည့်ပြီး ရင်းနှီးမှုအချို့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူလည်း သူတို့လို နေထိုင်ခဲ့ဖူးတာကို မှတ်မိသည်။

"ကိုယ်က အပြင်မှာ မဟုတ်ဘူး" ပိုင်ချွမ်းက ဒီလိုမျိုးနေရတာ မကောင်းဘူးလို့ မထင်ထားဘဲ၊ အရာတော်တော်များများကို တွေးနိုင်တာကြောင့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးထဲမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေချင်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် မုရှောင်ယက တက်ကြွခြင်းကို နှစ်သက်သည်။ သူမက သူ့ကို အမြဲကြည့်နေပြီး တေးသီနေသည့် ငှက်တစ်ကောင်လို စကားပြောတာကြောင့် သူမကို အတတ်နိုင်ဆုံး တုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သည်။

"အင်း၊ ကံကောင်းတာက ရှင်ကအပြင်မှာ မရှိဘူး" ဒါကို မုရှောင်ယ ကျေးဇူးအတင်ဆုံးပဲ။ ပိုင်ချွမ်းမှာ သူ့ကို အရမ်းချစ်တဲ့ မိသားစုလေး ရှိပြီး သူ့ကို အရှုံးမပေးခဲ့ဘဲ အပြင်မှာ ရှိတဲ့ ကလေးတွေလိုဖြစ်မလာအောင် လုပ်ခဲ့တာက ကံကောင်းသည်။

'ကောင်းပြီ၊ ရှောင်ယက ဘာလို့ ငါ့ အပြင်ရှိမှာကို မကြိုက်တာလဲ နားမလည်ပေမယ့် သူမက မကြိုက်တဲ့အတွက် အပြင်မထွက်တော့ဘူး '

လူနှစ်ဦးရဲ့ တွေးခေါ်ပုံမှာ ကွဲပြားသော်လည်း ထူးဆန်းတဲ့ သဘောတူညီချက်တစ်ခု ရရှိခဲ့သည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို စောင့်နေရတာ တောင်းပန်ပါတယ်" ထိုအချိန်တွင် ရုံးခန်းတံခါးက တွန်းဖွင့်လာပြီး ပါမောက္ခဖန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

ရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ပွေ့ဖက်မှုမှ လျင်မြန်စွာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူမ မျက်နှာက ရှက်ရိပ်သန်းနေခဲ့သည်။ "ပါမောက္ခ ဖန် "

“ဟီး ဟီး ဟီး.....” ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရှက်ရွံ့နေတဲ့ မုရှောင်ယကိုပြုံးပြပြီး “ငယ်ရွယ်တဲ့ စုံတွဲတွေက ဆက်ဆံရေးကောင်းကြတယ်” လို့ စနောက်လာသည်။

“…” မုရှောင်ယ မျက်နှာက ပိုနီရဲလာသည်။

"ထိုင်၊ ထိုင်၊ ထိုင်ပြီး စကားပြောရအောင်" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က သူတို့ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

မုရှောင်ယက သူမထိုင်ခုံမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကလည်း သူမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်သည်။ ပရော်ဖက်ဆာဖန် တံခါးကလှမ်းဝင်လာပြီးကတည်းက ပိုင်ချွမ်းက သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် သူ့အမြင်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး သူ့စိတ်တွေအားလုံး မုရှောင်ယဆီကို ရောက်သွားခဲ့သည်။

'အာ ရှောင်ယ ဝမ်းနည်းမနေတော့ဘူး ' ပိုင်ချွမ်းက ပျော်ရွှင်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းစွန်းတွေက မြှင့်တက်သွားသည်။ 

ဒီလှုပ်ရှားမှုကို သတိထားမိတော့ ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အံ့သြတကြီး မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။

"မုရှောင်ယ မင်းငါ့ဆီလာရှာတာ စောင့်နေတာကြာပြီ" သူ့အကြည့်တွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး ပရော်ဖက်ဆာဖန်က မုရှောင်ယကို ကြည့်လိုက်သည်။

"?" မုရှောင်ယ အနည်းငယ် နားမလည်ခဲ့ဘူး။

"မင်း ငါ့ကို မသိပေမယ့် မင်းကို ငါသိတာ ဆယ်နှစ်လောက်ရှိပြီ" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရယ်ပြီးပြောလာသည်။

"ကျွန်မတို့အရင်ကတွေ့ဖူးလို့လား။" မုရှောင်ယက ပိုအံ့အားသင့်သွားပြီး သူမက ပရော်ဖက်ဆာဖန်နဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့တာကို မမှတ်မိတော့သည့်အပြင်၊ သူမက လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ကျော်က မူလတန်းကျောင်းသားဖြစ်နေဆဲပင်။

"ဟုတ်တယ် ရှောင်ချွမ်းကတစ်ဆင့်" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ပိုင်ချွမ်းကို ပြုံးပြီး ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့နာမည်ကိုကြားပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက ပရော်ဖက်ဆာဖန်ကို မသိစိတ်ကစိုက်ကြည့်ခဲ့သော်လည်း မကြာခင်ဘဲ သူ့အကြည့်တွေကို ဖယ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဤအကြည့်တစ်ခုတည်းကြောင့် ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အလွန်ကျေနပ်အားရနေခဲ့ပြီး ဤနှစ်များတစ်လျှောက်လုံး သူ့ထံမှ တုံ့ပြန်မှုတစ်စုံတစ်ရာမရခဲ့ဘဲ ယခုအချိန်တွင် ပိုင်ချွမ်းက အနည်းဆုံး သူ့ကို အသိအမှတ်ပြုဖို့ ဆန္ဒရှိနေဆဲဖြစ်သည်။

"ရှောင်ချွမ်းကတစ်ဆင့်။" မုရှောင်ယက မယုံကြည်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

"ဒါအမှန်ပဲ " ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရှင်းပြလာသည်။ “ ဟိုအရင် ပိုင်ချွမ်းက သူ့အဖွားအိမ်ဟောင်းမှာနေဖို့ လိုက်ခဲ့ပြီးတဲ့နောက် နှစ်ဝက်လောက်ကြာမှ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲဒီတုန်းက ကုသမှုတစ်ခုအတွင်းမှာ မင်းရဲ့ဖြစ်တည်မှုကို ငါသိခဲ့တယ်"

"ရှောင်ချွမ်းက ကျွန်မအကြောင်း ဆရာ့ကိုပြောပြနေတာလား။ "

"ဟုတ်တယ်၊ အတိအကျပြောရမယ်ဆို မင်းကိုငါအရင်ရှာတွေ့ခဲ့တာ" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရှင်းပြလာသည်။ “အဲဒီတုန်းက ရှောင်ချွမ်းက လူတွေနဲ့ တက်ကြွစွာ ပြောဆိုဆက်ဆံလေ့ မရှိပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ သူ့ရဲ့ ပန်းချီကားတွေမှာ မင်းကို ငါတွေ့ခဲ့တယ်။ များအားဖြင့် အော်တစ်ဇင်ကလေးတွေက စကားပြောတာကို မကြိုက်ကြဘူး။ သူတို့က သူတို့ကုသမှုကို အလွန်ခက်ခဲစေပြီး ဆရာတို့က သူတို့ကို အရန်နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ပဲ လှုံ့ဆော်နိုင်တယ်။ သူတို့ တုံ့ပြန်မှုတွေထဲက သူတို့စိတ်ဝင်စားတဲ့အရာကို ရှာဖွေနိုင်တယ်။ ရှောင်ချွမ်းက ပညာရှင်ရောဂါရှိတာကြောင့် အချို့နေရာတွေမှာ အထူးအရည်အချင်းတွေရှိတယ်။ သင်္ချာအပြင်၊ သူ့ရဲ့ ပန်းချီကားတွေက အရမ်းကောင်းတယ်။ ဆရာတို့ရဲ့ ပထမဆုံး ဆက်သွယ်မှုကတော့ ဒီလိုပဲ။ သူ့ရဲ့ ပန်းချီကားတွေကနေ သူ့မျက်လုံးထဲက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေကို ဆရာတို့ မြင်နိုင်တယ် ”

"အစပိုင်းမှာတော့ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ပန်းချီကားတွေက အဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့ ရှုခင်းတွေဖြစ်ပြီး တစ်ခါတရံ အနုစိတ်တဲ့ မျဉ်းကြောင်းတွေရှိမယ်၊ သူစိတ်ဝင်စားတာကို ရှာတွေ့ဖို့က ဆရာတို့အတွက် ခက်ခဲတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သူ့ပန်းချီကားထဲကို ထည့်ထားလာခဲ့တယ်။" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က သူ့အကြည့်တွေကို မုရှောင်ယဘက် အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိ ကြည့်လာသည်။

မုရှောင်ယက သူမနှလုံးခုန်သံကို ခံစားလိုက်ရပြီး ပန်းချီကားထဲက မိန်းကလေးက သူမမှန်းသိတာကြောင့် ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အဲ့တာကို ပြောပြဖို့မလိုအပ်ပေ။

"အဲ့ပန်းချီကားကို ပိုင်မိသားစုက သိမ်းထားတယ် အခွင့်အရေးရရင် ကြည့်သင့်တယ်" ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ဆက်ပြောလာသည်။ "အဲ့ဒါက ရှောင်ချွမ်း ရေးဆွဲခဲ့တဲ့ ပန်းချီကားအားလုံးထဲမှာ အရောင်အသွေးအရှိဆုံးပဲ။ သူ့မျက်လုံးတွေမှာ မင်းကအရမ်း တောက်ပနေတာကို ကောင်းကောင်းမြင်ယောင်နိုင်တာကြောင့် သူက မင်းကို အရောင်အသွေးအများကြီးနဲ့ ခြယ်မှုန်းနိုင်တာပဲ "

ငါက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ တောက်ပနေတာလား။

ဒီအကြောင်းကို သူမပထမဆုံးအကြိမ်ကြားလိုက်ရချိန်မှာ မုရှောင်ယ အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။ အတည်ပြုချက်ရယူလိုတာကြောင့် ပိုင်ချွမ်းကို သူမပြန်ကြည့်သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းမျက်နှာတွင် အရိပ်အယောင်သိပ်မရှိပေ။

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အချိန်ကိုကြည့်လိုက်သည်၊ သူနောက်တစ်ကြိမ်ကုသမှုမစမီ ဆယ်မိနစ်လိုသေးသည်။

"ပိုင်ကျန့်က ပြောတယ် မင်းငါ့ဆီကနေ မင်းမေးချင်တာတွေရှိတယ်ဆို။ " ဆယ်မိနစ်သာကျန်တော့ပေမယ့် မုရှောင်ယ မေးခွန်းများကိုဖြေဖို့လုံလောက်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့ ” မုရှောင်ယက သူမရဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို အမြန်ထိန်းပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အခြေအနေကို အလေးအနက် တိုင်ပင်ခဲ့သည်။ "ပါမောက္ခဖန် ၊ ရှောင်ချွမ်းရဲ့ အခြေအနေကို ပြန်စဖို့ ဘယ်အရာတွေက လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်လဲဆိုတာ သိချင်တယ်။ တားဆီးဖို့နည်းလမ်းရှိလား။ ကျွန်မ ရှောင်ချွမ်းနဲ့ အတူရှိချိန် မှတ်သားထားသင့်တဲ့ အရာတစ်ခုရှိလား။"

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ခဏလောက်တွေးကာ ပြောလာသည်။ “အော်တစ်ဇင်ဝေဒနာရှင်တွေက ပြင်ပက လှုံ့ဆော်မှုတွေကို ရရှိပြီး သာမန်လူတွေနဲ့ မတူတဲ့ တုံ့ပြန်မှုမျိုးပဲ။ ဥပမာအနေနဲ့ အသံ၊ အရောင်နဲ့ လှုပ်ရှားမှု့တွေကသူတို့မျက်လုံးထဲ ရောက်သွားရင် မတူညီတဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ သူတို့က အကန့်အသတ်မရှိ ချဲ့ထွင်နိုင်တယ် ဒါမှမဟုတ် အကန့်အသတ်မရှိ လျှော့ချနိုင်တယ်။ ဥပမာအနေနဲ့ သာမန်လူတွေအတွက် အချို့ဆူညံသံတွေက မကြားရလောက်အောင် ပေါ့ပါးပေမယ့် သူတို့အတွက် သူတို့နားဘေးမှာ ကျယ်လောင်တဲ့ စပီကာနဲ့ decibel မြင့်တဲ့အသံနဲ့ အော်ဟစ်နေသလို ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ ဆူညံသံအဖြစ် မင်းတို့ကြားနိုင်တဲ့ အရာတွေရှိနိုင်ပေမယ့်သူတို့က အဲ့ဒါကို ဘာမှမဖြစ်သလိုဘဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။ အော်တစ်ဇင်ဝေဒနာရှင်တွေက ထိန်းညှိပေးနိုင်စွမ်း အားနည်းတာကြောင့် သူတို့ကို အလွန်အကျွံ နှိုးဆွပေးရင် သူတို့ ရောဂါက ထွက်ပေါ်လာနိုင်တယ် ”

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို နှိုးဆွသည့် မနေ့က လျှပ်စစ်သံကို ချက်ခြင်း တွေးမိလိုက်သည်။

“ဆူညံသံတွေအပြင် အလင်း ဒါမှမဟုတ် တခြား ယုတ္တိမတန်တဲ့ အရာတွေလည်း ရှိတယ်”

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ဆက်ပြောလာသည်။ “အော်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းလူနာအများစုက အာရုံစူးစိုက်မှုလွန်ကဲတဲ့ရောဂါ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိရှိလိမ့်မယ်၊ အရာအားလုံးက ဖြစ်သင့်တယ်လို့ သူတို့ထင်တဲ့ နေရာမှာ ထားသင့်တယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူတို့ပစ္စည်းတွေကို လာရှုပ်ဖွပါက၊ သူတို့က အဆင်မပြေမှုတွေ ခံစားရပြီး သူတို့ရဲ့ မူလနေရာကို အဆက်မပြတ် ပြန်ချင်နေလိမ့်မယ်။ မအောင်မြင်ရင် သူတို့ရောဂါလည်း ထွက်ပေါ်လာနိုင်တယ်”

"ဒါဆို သမီးက ရှောင်ချွမ်းရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် ရွှေ့လို့မရဘူး ဟုတ်တယ်မလား။" မုရှောင်ယက မေးလိုက်သည်။

"ဒီကိစ္စအတွက် ရှောင်ချွမ်းရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက အရမ်းပေါ့ပါးတယ်၊ သူက ပစ္စည်းတွေကို မူလနေရာကို ပြန်ထားချင်ပေမယ့် သူ့ရောဂါကို လှုံ့ဆော်ဖို့ မလုံလောက်ဘူး။ အများစုက သူစိတ်မငြိမ်ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒါကို ပိုအာရုံစိုက်သင့်ပေမယ့် စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး ”

"သမီး သတိထားရမယ့် တခြားအရာတွေရှိသေးလား။" မုရှောင်ယက ခေါင်းညိတ်ပြီး ဆက်မေးသည်။

“သူ့ရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်ကို ပြည့်အောင်လုပ်ရမယ် ”

"စူးစမ်းချင်စိတ်။"

“ဟုတ်တယ်၊ အော်တစ်ဇင်လူနာတွေကို သူတို့ကမ္ဘာမှာ ပိတ်ထားပေမယ့် သူတို့မှာ စူးစမ်းချင်စိတ်မရှိဘူးလို့ မဆိုလိုဘူး။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ သူတို့မှာစူးစမ်းလိုစိတ်က ရှိရုံသာမကပဲ အလွန်အားကောင်းတယ်။ ဒီသိချင်စိတ်ကို ပြင်ပကမ္ဘာကို ပြသခဲယင်း ရုံပဲ ” 

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ပြောလာသည်။ "ဒါကြောင့် အပြင်မှာ တစ်ခုခုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် သိချင်စိတ်ရှိတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ သိချင်စိတ်က ကျေနပ်ရမှပဲ မဟုတ်ရင် သူတို့ရဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေက အလွယ်တကူ တုန်လှုပ်သွားနိုင်တယ်။ အရုပ်အသစ်အတွက် အဆက်မပြတ်ငိုနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ၊ ဒါပေမယ့် အော်တစ်ဇင်ဝေဒနာရှင်တွေက သူတို့ရဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ ပြန်လည်ပေါင်းစည်းဖို့ ခက်ခဲနေတာကြောင့် ကလေးတွေလို လွယ်လွယ်နဲ့ ချော့သိပ်လို့မရဘူး ”

မုရှောင်ယက သူမနားလည်ကြောင်းပြပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ဒါ့အပြင် Autistic လူနာတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးက မမြင့်မားဘူး။ သူတို့နဲ့ ဆက်သွယ်ရာမှာ ရိုးရှင်းပြီး ရှေ့ဆက်ပြီး စကားလုံးတွေရယ် အမူအရာတွေနဲ့ လုပ်ဆောင်သင့်တယ်။ ရှောင်ချွမ်းက အလွန်ထက်မြက်ပေမယ့် သူ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးက အလွန်နိမ့်ကျနေဆဲပဲ။ သူလိမ်လို့မရဘူး၊ ပြဿနာကို ဘယ်လိုရှောင်ရမလဲဆိုတာ သူနားမလည်ဘူး။ ဒါတွေက မင်းမဖြေချင်တဲ့အရာတွေကို ဖြေဖို့ ရှောင်တာ၊ မလုပ်ချင်တဲ့အရာကို လုပ်ခိုင်းတာလိုမျိုး ဘဝမှာ ပြဿနာတချို့ ဖြစ်စေတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ သူနဲ့အတူရှိနေရဖို့ စိတ်ရှည်သည်းခံမှုများစွာ လိုအပ်လိမ့်မယ်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးဖြစ်လာရင် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းက သူနဲ့အတူလိုက်လုပ်လိုက်။ မနေချင်ဘူးဆိုရင်တောင် ဝတ်ကျေတန်းကျေနဲ့ မရှောင်သင့်ဘဲ၊ ရှောင်ရမယ့်အစား၊ သူနဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံး ဆင်ခြင်သင့်တယ်။ ဒါမှ သူနားလည်နိုင်မှာ။"

ပိုင်ချွမ်းက သူမရဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို စစ်ဆေးဖို့ အဝတ်အစားတွေ မပေးဖို့ တောင်းဆိုတဲ့ မနေ့ညက အကြောင်းကို မုရှောင်ယ တွေးနေခဲ့သည်။

"ဒါဆို ရှောင်ချွမ်း ပြန်ကောင်းလာအောင် သမီးဘာလုပ်ပေးရမလဲ။ "မုရှောင်ယက မေးလိုက်သည်။

"မင်းအဖော်ပြုမှု့က သူ့အတွက် အကောင်းဆုံးကုသမှုဘဲ " ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရယ်မောရင်း ပြောလာသည်။ “သေချာတာပေါ့ မင်းအကြံဉာဏ်တစ်ခုလိုချင်ရင် သူ့ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့၊ လူမှုရေးအကြောင်းတွေ ပြောဖို့ ဒါမှမဟုတ် သူနဲ့အတူ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ အကြံပြုချင်တယ်။ အဲ့ဒိအရာတွေက လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း သူ့ကိုယ်သူ ပေါင်းစည်းဖို့ ကူညီပေးလိမ့်မယ်။ တိုတိုပြောရရင် ပြင်ပကမ္ဘာနဲ့ ပိုအဆက်အသွယ်ရှိပါစေ။ ပြင်ပကမ္ဘာကို ပိုစိတ်ဝင်စားလေ၊ သူမြန်မြန်ပြန်ကောင်းလာလေလေပဲ”

“ဒါဆို သူ့ရောဂါ ထွက်ပေါ်လာရင် ကျွန်မ ဘာလုပ်ရမလဲ ? ” မုရှောင်ယ မေးလိုက်သည်။

“ကိုယ်…ထိန်း” ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေတဲ့ ပိုင်ချွမ်းက ရုတ်တရက် စကားပြောလာသည်။

မုရှောင်ယက ခဏကြောင်ထွက်သွားသည်။

ပရော်ဖက်ဆာဖန်က အလွန်ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ပြောလာသည်။ “ဒီနှုန်းနဲ့ သူ့ရောဂါ ထွက်လာနိုင်ခြေက အရမ်းနည်းတယ်လို့ ဆရာထင်တယ်။ ဖြစ်သွားရင်တောင်မှ အရေးမကြီးသေးဘူး၊ သူ့ကို စိတ်အေးအေးထားပြီး အရင်လို ပွေ့ဖက်ပေးလိုက်ပါ”

မုရှောင်ယက လေးနက်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကိုယ် ထိန်းနိုင်တယ်၊ ကိုယ်မဖျားဘူး" ပိုင်ချွမ်းက ဆက်ပြောလာသေးသည်။

“ကောင်းပြီ ကျွန်မသိပါတယ်” မုရှောင်ယက သူ့ကို ချော့လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး မုရှောင်ယ သူ့ကို တကယ်ယုံကြည်မှုမရှိဘူးလို့ အမြဲခံစားခဲ့ရသည်။

'နောက်ကျ သူက ပိုကြိုးစားပြီး ရှောင်ယကို သူ့အပေါ် ယုံကြည်မှုရှိအောင် လုပ်ရမယ်။'

............

ET/N; Phew~ ဒီအခန်းမှာ ရှင်းပြချက်တွေ အများကြီးရှိပါတယ် (;´Д｀) သူတို့ရဲ့ တာဝန်ခံမှုကို ငါသေချာမသိပေမယ့်~ (´-ω-)=з.

ရှောင်ယက ရှောင်ချွမ်း နဲ့ ပိုနီးစပ်လာပါပြီ~ 〔´∇｀〕