အပိုင်း ၂၃

ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၂၃; မမျှော်လင့်ပဲ လူကြိုက်များသွားသောကြော်ငြာတစ်ခု

ချယ်ရီခြံရှိသစ်သားအိမ်က အိပ်ခန်းထဲတွင် လိုက်ကာအထူတွေ မထားထားပေ။ ပြတင်းပေါက်မှနေရောင်သည် အစောကြီး ထွန်းလင်းနေပြီး သူတို့မျက်နှာပေါ်သို့ နေရောင်ခြည် တိုက်ရိုက် ပက်ဖြန်းကာ စိတ်အားထက်သန်နေသည်။ ယင်းက မုရှောင်ယ နံနက်စောစောနိုးသောအခါ သူတို့နှစ်ဦး၏သဘောထားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နိုင်စေခဲ့သည်။

ပိုင်ချွမ်းက သူမကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားသည်။

"မင်္ဂလာ မနက်ခင်းပါ " မုရှောင်ယ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက ငိုက်မျဉ်းနေသေးတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ပိုင်ချွမ်းက အဖြေပြန်မပေးလာခဲ့ပေ။ သူလုံးဝမနိုးသေးသော်လည်း သူ့လက်မောင်းထဲက လှုပ်ရှားမှုများခံစားခဲ့ရပြီး မသိစိတ်ကတင်းကျပ်ခဲ့သည်။

“ …” မုရှောင်ယ ထတော့မယ့်ချိန် ပြန်ချုပ်နှောင်ထားသည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ပိုင်ချွမ်းက လျင်မြန်စွာ နိုးလာခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က အဝတ်အစားလဲပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လာကြသည်။ ခြံထဲက ချယ်ရီပွင့်များကိုကြည့်ပြီး မွှေးသောအသီးများဖြင့် ပြည့်နေတဲ့ လေကိုနက်ရှိုင်းစွာရှူရှိုက်မိသည်။ မုရှောင်ယ သက်တောင့်သက်သာရှိတာကိုခံစားနေရသည်။

"ရှင့်ရဲ့နောက်ကျောကနာနေသေးလား။ " မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကိုမေးလိုက်သည်။ 

"အဲ့ဒါ နာတယ် " ပိုင်ချွမ်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“......" မေ့လိုက်တော့ ငါမမေးလိုက်သင့်ဘူး။ နည်းနည်းလေး နာသေးရင်တောင် ပိုင်ချွမ်းက နာတယ်လို့ဖြေလိမ့်မည်။ 

"အဲ့ဒါက ပိုကောင်းလာလား။"

"ပိုကောင်းလာတယ် "

"ကျွန်မကို ပြဦး " မုရှောင်ယက လျှောက်သွားပြီး ပိုင်ချွမ်း အဝတ်ကိုလှန်ကြည့်လိုက်သည်။ မနေ့က အနာသည်ပိုမိုနက်ရှိုင်းသောအရောင်ပြောင်းသွားသော်လည်း မပျံ့နှံ့သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

“ အိုး နင်ဒီနေ့မနက် အစောကြီးမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ။ " ထိုအချိန်တွင် အိမ်နီးချင်း လျန်းနျိုနျိုက သစ်သားတံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လာသည်နှင့် သူမမျက်လုံးများကိုဖုံးအုပ်ထားသည်။

မုရှောင်ယ မျက်နှာက အေးခဲသွားပြီး ပိုင်ချွမ်းဘက် လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " ကျွန်မပြေးပြီးရင် ရေနွေးပူပူနဲ့ ကူပေးမယ်၊ ပြီးရင် နှစ်ရက်အကြာမှာ အဆင်ပြေသွားမှာပါ"

"ပြေးတာလား။ " ပိုင်ချွမ်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

"အင်း၊ ပရော်ဖက်ဆာဖန်က ရှင် လေ့ကျင့်ခန်း ပိုလုပ်ရမယ်လို့ ပြောတယ် " မုရှောင်ယက ပါမောက္ခဖန်ရဲ့ အကြံဥာဏ်ကိုမမေ့ခဲ့ဘူး။ ပိုင်ချွမ်းကို မကြာခဏ လမ်းလျှောက်ထွက်စေပြီး ပြင်ပလောကနှင့် အပြန်အလှန်ဆက်ဆံကာ လေ့ကျင့်ခန်းပိုလုပ်ခွင့်ပေးသည်။ အထူးသဖြင့် ပိုင်ချွမ်းကို မနေ့က ရေခဲကူကပ်ပေးချိန်မှာ မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့အရေပြားက ဖြူဖျော့နေပြီး ကျန်းမာရေးနဲ့ မညီညွတ်ပဲ အသားအရေက ကြွက်သားများမရှိဘဲ နူးညံ့လွန်းကြောင်း သတိပြုမိသည်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ သူကတစ်နှစ်ပတ်လုံး လေ့ကျင့်ခန်းမလုပ်တဲ့ otaku နှင့်တူသည်ကိုသတိပြုမိခဲ့သည်။

“နင်တို့ မနက်ခင်း ပြေးမလို့လား ” လျန်းနျိုနျိုက စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ အကြံပြုလိုက်သည်။ “ ဟိုဘက်မှာ ပြေးလို့ရတယ်၊ ဟိုဘက်မှာ ရေကန်ရှိတယ်။ ရေကန်တစ်လျှောက် မီတာ မီတာ ၈၀၀ လောက်ရှိတယ်။ ကန်ရဲ့ရှုခင်းကလည်းကောင်းတယ် " 

မုရှောင်ယက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မလိုက်ချင်တဲ့ ပိုင်ချွမ်းကို ပြေးဖို့ဆွဲလိုက်သည်။ သူတို့က ချယ်ရီခြံမှ ပြေးထွက်လာပြီး တောင်လမ်းတစ်လျှောက် ငါးမိနစ်ကြာ ပြေးကြသည်။ လျန်းနျိုနျို ပြောတဲ့ ရေကန်ကို သူမမြင်ခဲ့သည်မှာ သေချာသည်။ နံနက်စောစောတွင် နူးညံ့သော နေရောင်ခြည်က ရေကန်ပေါ်တွင် ရောင်ပြန်ဟက်နေပြီး ရေကန်ရဲ့ အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။ မုရှောင်ယက ဖြည်းညှင်းစွာ ပြေးရင်း အသက်ရှုတိုင်း ချိုမြိန်တာကိုသာ ခံစားလိုက်ရသည်။

"ရှောင်ချွမ်း မရပ်နဲ့၊ နောက်ဖက်လှည့်ပြီး ပြန်သွားရအောင်"

သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ ဦး နှောက်ကိုနားမထောင်ခဲ့ဘူးသူမညှိနှိုင်းဘဲလှုပ်နစ်ပြီးနဖူးမှမနမ်းဘဲချွေးထွက်နေသည်။

တစ်ကီလိုမီတာခန့်ပြေးပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက မပြေးနိုင်တော့ပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် သူ့ဦးနှောက်ကို နားမထောင်ဘဲ နဖူးမှ ချွေးများ အဆက်မပြတ် စီးကျနေသည်။ သူ့ရဲ့ အံ့သြဖွယ်ကောင်းတဲ့ ချွေးပမာဏက မုရှောင်ယကို ထိတ်လန့်စေခဲ့သည်။ 

မောပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး ပါးစပ်ဖြင့်သာ အသက်ရှုနိုင်သူ ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းကို အားပျော့စွာ မော့လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ပြေးဖို့ အတင်းအကြပ် နာခံစွာ ကြိုးစားခဲ့သည်။ သူခံစားရသမျှမှာ ခြေလက်များ ခဲများဖြင့် ဆွဲထားပြီး သူ့ကို အောက်သို့ ဆွဲချသွားသည်။

သူအရမ်းပင်ပန်းနေတာကြောင့် မြေပြင်ပေါ်မှာ လှဲနေချင်ပေမယ့် မုရှောင်ယရဲ့ပုံရိပ်က သူ့ရှေ့မှာရှိနေပြီး ပိုပိုပြီးဝေးသွားပုံရသည်။ သူမကို ဖမ်းမမိရင် ထွက်ပြေးသွားမယ့်ပုံရသည်။ သူအံကြိတ်ပြီး သူမနောက်ကို လိုက်သွားသည်။ ဤနောက်ဆုံးအကြိမ်တွင် သူ့ကိုယ်သူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြေးလွှားခဲ့ပြီး ပထမဆုံးအနေနဲ့ အလွန်ရှည်တယ်လို့ ခံစားခဲ့ရသည်။

ချယ်ရီခြံသို့ နောက်ဆုံး ပြန်ရောက်ပြီးနောက်တွင် ပိုင်ချွမ်းက မြေပြင်ပေါ်ကို လှဲချဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

"ရှောင်ချွမ်း မထိုင်နဲ့။ နောက်ထပ် နည်းနည်းထပ်လုပ်ကြည့်ရအောင်။ ရှင်ပြေးပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းထိုင်လို့မရဘူး"

ပိုင်ချွမ်းက ယခုအချိန်တွင်မစဉ်းစားနိုင်သော်လည်း မုရှောင်ယ အသံနောက်ကို အလိုအလျောက်လိုက်လုပ်သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် လျန်းနျိုနျိုက အစားအစာကိုပြင်ဆင်နေပြီး ပြင်းထန်စွာအသက်ရှူနေသည့် ပိုင်ချွမ်းကိုကြည့်ကာ မုရှောင်ယကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ပိုင်ချွမ်းမှာ ဘာမှားနေတာလဲ။ "

"သူကအရမ်းအားနည်းနေတယ်၊ ၂ ပတ်ပဲ ပြေးရသေးတယ် " မုရှောင်ယက ပြောလိုက်သည်။

"အစ်မကြီး၊ ကံမကောင်းတာက နင် တိုးမြင့်လိုက်တာနဲ့ အမျှ တည်ငြိမ်အောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ဘူး။ နင်ပြေးတာ နှစ်ကီလိုမီတာလောက်ရှိပြီမဟုတ်လား အဲ့ဒါက ရက်စက်လွန်းတယ်မဟုတ်ဘူးလား။"

"တစ်ကယ်လား " မုရှောင်ယ တွေးမိလိုက်သည်; သူမက မနက်ခင်းတိုင်းမှာ ငါးကီလိုမီတာ ပြေးလေ့ရှိသည်။

“ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာပညာပေးအတန်းမှာ မီတာ ၈၀၀ အပြေးပြေးတဲ့အခါ နင်ခံစားရသလိုမျိုး ဘာမှမရှိတာကို နင်စဉ်းစားရမယ် ” လျန်းနျိုနျိုက သူမရဲ့သူငယ်ချင်းကိုကြည့်ရင်း သူမကိုတွေ့ကြုံခံစားစေခဲ့သည်။

မုရှောင်ယက သူမ အမှန်တကယ် ရက်စက်လွန်းသွားလားလို့ တွေးကာ ပိုင်ချွမ်းအတွက် ရေတစ်ခွက်ထည့်ပေးလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက သူ့ဦးနှောက်ကို ပြန်တွေးတောနိုင်စွမ်းမရှိမီ အချိန်အတော်ကြာအောင် အသက်ရှူကြပ်သွားသည်။ ခြောက်သွေ့နေတာကို သူခံစားနေရချိန် မုရှောင်ယက ရေတစ်ခွက်ကို သူ့ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။ ရေကိုပြောင်စင်အောင်မော့သောက်လိုက်ပြီးတော့ သူပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။

“ အဲ့ဒါက ခက်ခဲလား။” မုရှောင်ယက စိတ်သောကရောက်စွာမေးလိုက်သည်။

"အင်း" ပိုင်ချွမ်းက ဘယ်တော့မှ မပင်ပန်းဖူးဘူး။

"နှစ်ပတ်က အရမ်းရှည်နေပုံရတယ်၊ မနက်ဖြန် တစ်ပတ်ပဲ ပြေးကြရအောင် "

“ !!!” ပိုင်ချွမ်းက အံ့အားသင့်စွာဖြင့် ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကို အကြိမ်ကြိမ်ဖွင့်သော်လည်း စကားမပြောနိုင်ခဲ့ပေ။ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ မုရှောင်ယက အလွန်စိတ်ရှည်သည်။ သူ့ကိုမနှောင့်ယှက်ခဲ့ပါ။ ခဏအကြာမှာ သူပြောတာကို သူမကြားလိုက်ရသည်။ “ကိုယ်တို့....

မပြေးလို့မရဘူးလား။ ” 

ပိုင်ချွမ်းက သူ့ဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အခြားသူများနှင့် သူ မလုပ်ချင်သောအရာကို ဆွေးနွေးခဲ့သည်။

"ဟင့်အင်း ရှင့်ရဲ့ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကြံ့ခိုင်မှုက အရမ်းနည်းတယ်။ ရှင်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရမယ်" မုရှောင်ယက ဆွေးနွေးခြင်းမရှိဘဲ ငြင်းဆိုခဲ့သည်။

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်က အနည်းငယ်မှေးမှိန်သွားသည်။ မုရှောင်ယ စိတ်ဆင်းရဲနေပုံရပြီး သူမနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မပြေးတော့ဘူးလို့ ကတိပေးမိမလိုဖြစ်သွားပေမယ့် ကံကောင်းထောက်မစွာပဲ သူမရဲ့ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုက အချိန်မီရပ်တန့်သွားသည်။

' အလှတရားကလွဲမှားနေတယ် ~ ~'

"အိုး " သူ မလိုချင်ပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သဘောတူခဲ့သည်။

အိမ်ထောင်ပြုပြီးနောက်တွင် အကောင်းနှင့်အဆိုးများ ရှိတတ်သော်လည်း လက်တွဲဖော် အချင်းချင်း သည်းခံသင့်တယ်လို့ အဖွားက ပြောခဲ့သည်။ သူ မုရှောင်ယကို ရွေးချယ်သောအခါတွင် မုရှောင်ယ သယ်ဆောင်လာသည့် “မကောင်းသောအရာများ” ကို သည်းခံရမည်ဖြစ်သည်။ သူတို့အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက အစစအရာရာ ကောင်းမွန်သည်ဟု မဆိုလိုပါ။ ပိုင်ချွမ်းက သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်လိုက်ပြီး မုရှောင်ယ ယူဆောင်လာခဲ့သည့် “မကောင်းသောအရာများ” ကို သည်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

"သွား ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက် " ပိုင်ချွမ်းက ချွေးထွက်များလွန်းသဖြင့် သူ့အ၀တ်အစားတစ်ခုလုံး ရေစိုနေသလိုပဲ မလဲဖို့က မဖြစ်နိုင်ပေ။

နံနက်စာစားပြီးနောက်မှာ လျန်းနျိုနျိုက သူမတို့ကို ချယ်ရီခြံဆီ အလည်အပတ်ခရီးခေါ်သွားကာ တောင်ပေါ်ရှိ လှပသော ရှုခင်းနေရာအများအပြားကို မုရှောင်ယအား မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူတို့က အလုပ်အဝတ်အစားကိုလဲကာ ချယ်ရီသီးရွေးဖို့ သူမနောက်ကို လိုက်ခဲ့ကြသည်။

မုရှောင်ယက ချယ်ရီသီးတောင်းတစ်ဝက်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ရုတ်တရက် နာကျင်မှုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ သံသယမဝင်ပဲမနေနိုင်တော့ပေ။ "နင့်အတွက် ချယ်ရီသီးရွေးဖို့ ကူညီပေးပါရစေ ဒီကြိုးစားမှုအားလုံးကို လုပ်ဖို့အတွက် ငါ့ကို လှည့်စားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးမလား"

"ရိုးရိုးသားသားပြောရရင်တော့ စိုက်ပျိုးရေးခရီးသွားလုပ်ငန်းကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ တွေ့ကြုံခံစားနိုင်ဖို့က သဘာဝအတိုင်းပါပဲ " လျန်းနျိုနျိုက ပြတ်သားစွာ ငြင်းဆိုခဲ့သည်။

“ စိုက်ပျိုးရေး ခရီးသွား ဟုတ်လား။ အိုကေ ငါ အဲဒါကို ကြုံဖူးတယ်။ ငါ အနားယူဖို့ လိုတယ် ” မုရှောင်ယက သူမ၏ဦးထုပ်နှင့် လက်အိတ်များကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူမက သစ်ပင်အောက်တွင် လဲကျသွားခဲ့ကာ မလှုပ်ရှားတော့ပေ။ “ ရှောင်ချွမ်း ထပ်မရွေးနဲ့တော့။ ခဏလောက် အနားယူ။ ”

မုရှောင်ယက ချယ်ရီသီးများကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ခက်ခက်ခဲခဲကောက်နေသည့် ပိုင်ချွမ်းကိုကြည့်ကာ သူမမျက်နှာပေါ်တွင် မယုံနိုင်လောက်အောင် အသွင်အပြင်ရှိနေသည်။ သူပြေးပြီးတဲ့နောက် သူအရမ်းမောပန်းနေပေမယ့် နေ့လည်ခင်းမှာ ချယ်ရီသီးတွေကိုကောက်ဖို့ အဆင်ပြေနေပြီလား။ 

ပိုင်ချွမ်းက နာခံစွာရပ်လိုက်ပြီး သူက ရတနာတစ်ပါးကို ပေးဆောင်နေသကဲ့သို့ မုရှောင်ယဆီ ချယ်ရီသီးတစ်ဝက်ခန့်ကို ယူဆောင်သွားသည်။ ထို့နောက်အကြီးဆုံးချယ်ရီသီးတစ်လုံးကိုယူပြီးလျှင် မုရှောင်ယ ပါးစပ်နားပို့လိုက်သည်။

မုရှောင်ယက ၎င်းကို ပါးစပ်ဟကာ မျိုချလိုက်ပြီး ချိုမြိန်တယ်လို့ ဆိုကာ ပြုံးလိုက်တာကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ချက်ချင်း ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

သူမ ခွေးမျက်လုံးများ ကန်းလုနီးပါးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော လျန်းနျိုနျိုက သူမမျက်လုံးများကို မှိတ်မချပဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။ ကောင်းကင်သို့ကြည့်ရင်း လျန်းနျိုနျိုက ရုတ်တရက် ပြောလာသည်။ “ အခု အလင်းရောင်က ကောင်းတော့ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ သင့်တော်တယ်။ ငါဓာတ်ပုံတချို့ ရိုက်ချင်တယ်။ မုမု၊ မီးဖိုချောင်ဘေးက ရေတွင်းထဲမှာ ဖရဲသီးတွေရှိတယ်။ ငါတို့စားရအောင် သွားခွဲလိုက်"

“ ဘာလို့ ဖရဲသီးကိုရေခဲသေတ္တာထဲမှာ မထည့်တာလဲ၊ ရေတွင်းထဲမှာ ထည့်တာလား။ ” မုရှောင်ယက ထူးဆန်းတာကြောင့် သိချင်ခဲ့သည်။

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ရေတွင်းထဲမှာ ပိုကောင်းလို့ "

ထို့နောက် လျန်းနျိုနျိုက ကင်မရာကိုယူပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ကူးခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်းနဲ့ မုရှောင်ယက လမ်းလျှောက်ပြန်သွားသည်။ ဖရဲသီးကိုယူဖို့ ရေတွင်းဆသွားကာ မီးဖိုချောင်ကဓားနဲ့ ခွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် လူတစ်ဦးသည် ဖရဲသီးကို ကိုင်ကာ စားဖို့ သစ်သားအိမ်၏ လှေကားထစ်များပေါ်တွင် ထိုင်ကြသည်။

' အင်း၊ အရသာက အေးပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သိုလှောင်ထားတဲ့ အေးမြမှုနဲ့ လုံးဝကွဲပြားခြားနားတယ် '

ကင်မရာဖြင့် ဓာတ်ပုံရိုက်နေခဲ့တဲ့ လျန်းနျိုနျိုက ဖရဲသီးစားရန် အချိန်နီးနေပြီဟု ခံစားမိသောကြောင့် ချယ်ရီခြံမှ ကင်မရာဖြင့် ပြန်လာခဲ့သည်။ သို့သော် မမျှော်လင့်ဘဲ၊ ဖရဲသီးစားနေသော လူနှစ်ယောက်ကို သူမတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူတို့သည် နေရောင်ကို ကျောခိုင်းထိုင်လျက် ကောင်းကင်မှ သန့်ရှင်းသော အလင်းရောင်ကဲ့သို့ သစ်သားအိမ်ခေါင်မိုးမှ အနီရောင်နှင့် ရွှေရောင် ဖြာကျလာသည်။ ဖရဲသီးကို ရိုင်းစိုင်းစွာ စားသုံးခဲ့ကြသော်လည်း သန့်ရှင်းပြီး သန့်ရှင်းသော တောက်ပမှုအောက်တွင် ဖမ်းမိခဲ့သည်။

လျန်းနျိုနျိုက သူမကင်မရာကို မသိစိတ်က မြှောက်လိုက်ပြီး ဤမြင်ကွင်းကို ရိုက်ကူးခဲ့သည်။

" အမ်း နင်ပြီးသွားပြီလား။ " မုရှောင်ယက လျန်းနျိုနျိုကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည် ။ 

"ငါ့ဖရဲသီးဘယ်မှာလဲ။ " လျန်းနျိုနျိုက စုံတွဲတွင် ဖရဲသီးတစ်ဝက်စီရှိနေကြောင်း သူမမသိမီတွင် ဓာတ်ပုံတစ်ပုံရိုက်ယူထားသောကြောင့် သူမအတွက် မကျန်တော့ပါ။

"ရေတွင်းထဲမှာတချို့ရှိနေသေးတယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ ခွဲလိုက် " မုရှောင်ယက ပြောလိုက်သည်။

“…” လျန်းနျိုနျိုက ဒေါသတကြီး ထွက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်နားက ဖြတ်သွားသောအခါတွင် မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မေးနေတာကို သူမကြားလိုက်ရသည်။ “ဒီလိုဖရဲသီးစားရတာ အရမ်းမိုက်တာမဟုတ်ဘူးလား။”

'ဒါကြောင့် နင်က နင့်အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းကို မေ့သွားပြီး ဖရဲသီးစားခြင်း၏ အရသာရှိပြီး လန်းဆန်းစေတဲ့ ခံစားချက်ကို နင့်ခင်ပွန်းကို ခံစားခွင့်ပြုတာလား။'

ကြောင်တစ်ကောင်က မိမိကိုယ်ကိုဂရုစိုက်ဖို့ သင်ယူရန်လိုသည်။ လျန်းနျိုနျိုက ရေတွင်းသို့သွားကာ ဖရဲသီးတစ်လုံးကို သူ့ဘာသာသူ ယူလိုက်ပြီး နှစ်ပိုင်းခွဲသည်။ တစ်ဝက်ကို ရေခဲသေတ္တာထဲထည့်ကာ ကျန်တစ်ဝက်ကို ဇွန်းယူပြီး ထိုင်ချကာ လူနှစ်ယောက်နှင့် ဖရဲသီးစားခဲ့သည်။

“ဖရဲသီးစားပြီးရင် ညစာ ချက်စရာ မလိုဘူး။ ဒေါ်လေး လျိုကို ထမင်းမချက်ဖို့ ပြောခဲ့တယ် " ဒေါ်လေး လျိုက ချယ်ရီခြံအတွက် အစားအစာများ ပံ့ပိုးပေးသည့် ထမင်းချက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။

" ဘာစားရမှာလဲ။ "

"နင် ဖရဲသီးတစ်ဝက်စားပြီးတာတောင် ညစာစားနိုင်တုန်းလား။"

"ငါမစားနိုင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ရှောင်ချွမ်းက စားနိုင်တယ် " မုရှောင်ယက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"... " လျန်းနျိုနျိုက ရက်ရက်စက်စက်ထိခိုက်မှုနှစ်ခုခံခဲ့ရပြီး သူမလက်ထဲက ဖရဲသီးအရသာပြောင်းလဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ညစာစားပြီးနောက် လျန်းနျိုနျိုက သူမယူထားသော ဓာတ်ပုံများကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြီး လူသိရှင်ကြားအဖြစ် WeChat ပေါ်ရှိ သူမအဖွဲ့ထံ ပေးပို့ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့နှစ်ဦးကို ထပ်ဆင့်ပို့ပေးဖို့ ပြတ်ပြတ်သားသား တောင်းဆိုခဲ့သည်။ “နင်တို့နှစ်ယောက် ငါ့အစာစား၊ ငါ့ရေသောက်၊ ငါ့အိမ်မှာနေနေတာ။ မြန်မြန်လုပ်၊ နင့်သူငယ်ချင်းကို ပံ့ပိုးကူညီမှု ပြသပြီး ငါ့ကို လူသိရှင်ကြားဖြစ်စေဖို့ တွန်းအားပေးလိုက် "

"အိုကေ " မုရှောင်ယက ရိုးရိုးသားသားပြောခဲ့သည်။ "ပထမဆုံးအနေနဲ့၊ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေအားလုံးက ဘွဲ့ရပြီးခါစ ဆင်းရဲသားကျောင်းသားတွေဖြစ်ပြီး လူနည်းစုကသာ ချယ်ရီသီးဝယ်ဖို့ တတ်နိုင်ကြတယ်" အခုအခါ ချယ်ရီသီးတွေက အလွန်စျေးကြီးပြီး တစ်ပေါင်လျှင် ယွမ်ဒါဇင်နှင့်ချီ၍နီးပါးရှိသည်။

"ပြီးတော့ နင့်ရဲ့ခင်ပွန်း။ သူ ပို့လိုက်လား။" လျန်းနျိုနျိုက ပိုင်ချွမ်းကို ကြည့်သည်။

“သူ မလိုဘူး။ သူ့ WeChat မှာ လူအများကြီး မရှိဘူး " WeChat က ပိုင်ချွမ်း သူငယ်ချင်းများသည် မိမိအပြင် ပိုင် မိသားစုဝင် အနည်းငယ်သာ ဖြစ်သည်ကို ခန့်မှန်း၍ရသည်။

“ခြင်တွေက သေးပေမယ့် အသားတွေလည်း ပါတယ်။ နောက်ပြီး WeChat ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများကြား အချက်အလက်များ ဖြန့်ကျက်ဖို့ မဟုတ်ဘူးလား " လျန်းနျိုနျိုက ကန့်ကွက်ခြင်းမရှိပဲ ပြောလာသည်။

မုရှောင်ယက မကူညီနိုင်စွာဘဲ လှည့်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို ပြောလိုက်သည်။ "ရှောင်ချွမ်း ရှင့်ရဲ့ WeChat မှာ အဲဒါကို ပို့လို့ရတယ်"

တောင်ပေါ်ရှိ အင်းဆက်ပိုးမွှားများအကြောင်း နားထောင်နေသည့် ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်ကာ သူ၏ လက်ကိုင်ဖုန်းကို အိတ်ကပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ WeChat တွင် ထပ်ဆင့်ပို့လိုက်သည်။

ယွင့်ချန်

ညစာစားပြီးနောက် လီရုံက ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ WeChat ကို ကြည့်နေသည်။ ရုတ်တရက်၊ သူမ၏ WeChat ပေါ်ရှိ စာမျက်နှာသည် ဖျတ်ခနဲ ပေါ်လာပြီး ရင်းနှီးသော မျက်နှာနှစ်ခု ပေါ်လာသည်။

'ဒါက ရှောင်ယနဲ့ ရှောင်ချွမ်း မဟုတ်ဘူးလား။ '

လီရုံက မကူညီနိုင်ဘဲ နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်ကြည့်ပြီးနောက် ချယ်ရီဥယျာဉ်ရှိ မြင်ကွင်းကျယ်ပုံတွင် ရင်းနှီးသောရုပ်ပုံလွှာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"လောင်ပိုင် ကြည့်လိုက်၊ ဒါက ရှောင်ချွမ်း မဟုတ်ဘူးလား။" လီရုံက သူ့ခင်ပွန်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးသည်။

ပိုငကောယွိက ကြည့်ဖို့ ရောက်လာသည်။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ဖုန်းရှိ အရွယ်အစားကြီးသောပုံတွင် ပိုင်ချွမ်းလို့ သံသယရှိသူကို အမှန်တကယ်တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ရှောင်ချွမ်းက ချယ်ရီသီးတွေ ခူးနေတယ်။ သူအရမ်းပျော်နေပုံရတယ် ” လီရုံက ဝမ်းသာအားရပြောသည်။

"... " ဒီဓာတ်ပုံတွေကမှုန်ဝါးနေတယ်၊ သူ့မျက်နှာကိုမမြင်နိုင်တော့ဘူး။ ရှောင်ချွမ်း ပျော်ရွှင်နေတယ်ဆိုတာ သူဘယ်လိုတွေ့နိုင်မှာလဲ။ ဒါပေမယ့် ... လူတွေကအင်အားကြီးမားပုံရသည်။

"ရှောင်ချွမ်းက ဒီချယ်ရီသီးတွေက အရသာရှိတယ်လို့ထင်တယ် ဒါကြောင့် ကျွန်မလည်း ဝယ်လိုက်မယ်" လီရုံက WeChat တွင် အမှတ်အသားပြုထားသည့် Taobao URL လိပ်စာကို ကြည့်ရှုပြီးနောက် Taobao စာမျက်နှာကို ပြတ်သားစွာဖွင့်ကာ ပေါင် ဒါဇင်ကျော်ထိ ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ဒါတင်မကပဲ၊ သူမက သားဖြစ်သူရဲ့ ပို့စ်ကို WeChat က သူငယ်ချင်းများထံ ထပ်ဆင့်ပေးပို့ပြီး ဒီချယ်ရီကြော်ငြာကို ယွင့်ချန် ရှိ အမျိုးသမီးအသိုင်းအဝိုင်းထံ တိုက်ရိုက်လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။

' အရသာကောင်းတယ်လို့ ရှောင်ချွမ်းက ဘယ်တုန်းကပြောတာလဲ။ ဒါကကြော်ငြာဆိုတာ ထင်ရှားနေတာကို။' ပိုင်ကောယွိက သူ့မိန်းမ၏ စိတ်အားထက်သန်သော ဝယ်ယူမှုနှင့် ပတ်သက်၍ အနည်းငယ် စကားမပြောနိုင်ခဲ့ပေ။

"ရှင်ကောပဲ" လီရုံက ခေါင်းလှည့်ပြီး သူ့ခင်ပွန်းကို ဆက်မေးသည်။

"... " ဒီ WeChat post ကို ယွင့်ချန်ရဲ့ ဥက္ကဌ အသိုင်းအဝိုင်းဆီ လွှဲပြောင်းလိုက်သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကုမ္ပဏီတွင် အချိန်ပိုလုပ်ကိုင်လျှက်ရှိသော ပိုင်ကျန့်က WeChat massage ကို ရပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင်၊ WeChat မှ ချက်ခြင်းအပ်ဒိတ်တစ်ခုနှင့် တွေ့ပြီး ၎င်းကို မသိစိတ်က နှိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ ပင်ပန်းနေသော မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် ပြူးကျယ်သွားသည်။ ' ရှောင်ချွမ်းက WeChat မှာတောင် တင်ခဲ့သေးတာလား။'

ပိုင်ကျန့်က ကြော်ငြာကို အသေအချာလေ့လာပြီးနောက်ပုံထဲတွင် ချယ်ရီသီးများကောက်နေသည့် သူ့ညီကိုတွေ့ခဲ့သည်။

"ဝင်လာခဲ့" ပိုင်ကျန့်က သူ့အတွင်းရေးမှူးကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

" ဥက္ကဌ" အတွင်းရေးမှူးက လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည်။

"နောင်ကျရင် WeChat ပေါ်က ဆိုင်ကနေ ကုမ္ပဏီရဲ့ နေ့ခင်းဘက် လက်ဖက်ရည်အချိန်အတွက် သစ်သီးဝလံများကို ဝယ်ယူမယ်လို့ စီမံခန့်ခွဲရေးဌာနကို အကြောင်းကြားလိုက်"

'WeChat ကလား။'

'ဟုတ်ပါတယ်၊ လက်ထောက်မှာ သူ့ဘောစ့်ရဲ့ WeChat ရှိတယ်။ ရုံးခန်းမှထွက်ပြီးနောက် သူမသိစိတ်က WeChat ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ စက္ကန့်သုံးဆယ်က ဥက္ကဌ ပေးပို့ထားတဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို သူမြင်ခဲ့တယ်...။'

ရလဒ်အနေဖြင့် ဤကြော်ငြာကို ယွင့်ချန်ရဲ့ ဒုတိယမျိုးဆက်အသိုင်းအဝိုင်ဆီ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။