အပိုင်း ၂၄

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၂၄; ရုတ်တရက် မိုးကြိုးပစ်သံ

နောက်တစ်နေ့တွင် မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မနက်ခင်းတစ်ပတ်ပြေးဖို့ ဆက်ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်းက မနေ့ကလို မပင်ပန်းသော်လည်း ပြေးပြီးနောက် ချယ်ရီပင်အောက်မှာ ထိုင်နေရင်း အသက်ရှုကြပ်နေတုန်းပဲ။ သူ၏ အဖိုးတန် သခင်လေးပုံရိပ်က ယခုအခိုက်အတန့်တွင် ပျက်စီးသွားသည်။

"ရေနည်းနည်းသောက်လိုက်" မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို အချိန်မီ ရေပေးခဲ့သည်။ 

ပိုင်ချွမ်းက စကားပြောဖို့ အလွန်ပင် ပင်ပန်းနေပြီး ရေသောက်ဖို့ ယူလိုက်သည်။

“ ရှင်ဒီနေ့ ပြေးတာကောင်းတယ် မနက်ဖြန် ကျွန်မတို့ အပိုမီတာ ၁၀၀ ပြေးမယ် ” မုရှောင်ယက သူမခေါင်းကို ကိုင်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်သည်။

မုရှောင်ယက သူမလက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ပင်ပန်းနေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာက ကန့်ကွက်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူက မုရှောင်ယရဲ့ ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ” မုရှောင်ယက ရွှင်လန်းသွားသည်။ "ကျွန်မတို့ ဒီနေ့ တစ်ကီလိုမီတာ ပြေးပြီးတော့ နေ့တိုင်း မီတာတစ်ရာ ထပ်ထည့်လိုက်မယ်၊ တစ်လလောက်ကြာရင် ရှင်ပြေးနိုင်တယ်..."

'လေးကီလိုမီတာထိ'

ပိုင်ချွမ်းက ဤရိုးရှင်းသော သင်္ချာပုစ္ဆာ အဖြေကိုရရှိသောအခါတွင် သူ့ကိုစိတ်ပျက်အားလျော့စေလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမျှမထင်ခဲ့ဖူးပေ။ သူသည် နံနက်တိုင်း ပြေးရမည်ဖြစ်ပြီး ဤပစ္စုပ္ပန်ဝေဒနာ၊ တိုးတက်မှုကို နေ့စဉ်နှင့်အမျှ ခံစားရမည်။ ထို့နောက် တစ်လအကြာမှာ လက်ရှိဝေဒနာကို လေးဆ ခံစားရမှာလား။

"ကိုယ် ... ကိုယ်နေမကောင်းဖြစ်နိုင်တယ် "ပိုင်ချွမ်းက သူ့ လက်ရှိအခြေအနေက အလွန်ဆိုးရွားတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရသည်။ သူ့လက်ရှိအခြေအနေသာ လေးဆပိုမိုဆိုးရွားလာပါက သူနေမကောင်းဖြစ်မည်ကိုစိုးရိမ်ခဲ့သည်။

“အဲ့လို ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး” မုရှောင်ယက လက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေထွက်လာကာ ပြုံးလိုက်သည်။ "ပြေးတာကို ရှောင်ဖို့ ဆင်ခြေထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား။"

"ကိုယ်မလုပ်ဘူး" ပိုင်ချွမ်းက အလွန်နစ်နာတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရသည်။ သူကအကြောင်းပြချက်ရှာနေတာမဟုတ်ဘူး။ သူနေမကောင်းဖြစ်မှာကို သူတကယ်စိုးရိမ်ခဲ့တာ။

"ကောင်းပြီ၊ ရှင်ပြေးချင်လား၊ မပြေးချင်ဘူးလား။"

“ ပြေးမယ် ” ပိုင်ချွမ်းက သဘောတူလိုက်သည်။

အောင်မြင်သွားတာကြောင့် မုရှောင်ယက ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ " မနက်စာ သွားစားရအောင် " 

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မြေပြင်ပေါ်က ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား မနက်စာစားဖို့ အခန်းဆီ ပြန်သွားကြသည်။ နှစ်ယောက်သား သစ်သားအိမ်လေးဆီ ရောက်သည်နှင့် နံနက်စာပြင်ဆင်နေရမည့် လျန်းနျိုနျိုက ဝက်ရူးပြန်ရောဂါရှိနေသလိုမျိုး ထမင်းစားပွဲမှာ ဆဲလ်ဖုန်းကိုကြည့်ပြီး အရူးလို ပြုံးပြနေသဖြင့် ထိတ်လန့်သွားသည်။

သူမမေးသောအခါတွင် လျန်းနျိုနျိုရဲ့ Taobao စတိုးဆိုင်သည် မနေ့ညက အလွန်အံ့သြဖွယ်ကောင်းသော အရောင်းစွမ်းဆောင်ရည်ရှိခဲ့ကြောင်း သူမ သိခဲ့ရသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူမက အကူအညီရှာနေရင်း အလွန်ပျော်ရွှင်နေသည်။

ကုန်ပစ္စည်းများကို တတ်နိုင်သမျှအမြန်ဆုံးတင်ပို့နိုင်ရန် လျန်းနျိုနျိုက ဝန်ထမ်းများကို အမြန်ရွေးချယ်ကာ ထုပ်ပိုးဖို့စီစဉ်ပေးခဲ့ပြီး မုရှောင်ယကို ဖျော်ဖြေရန်အချိန်မရှိခဲ့ပေ။ မုရှောင်ယကလည်း စိတ်မ၀င်စားပေ။ နေ့ခင်းဘက်မှာတော့ ပိုင်ချွမ်းနဲ့ အတူ တောင်ပေါ်မှာ ပျော်ပွဲစားထွက်ဖို့ အစားအစာနဲ့ ရေကို ယူခဲ့သည်။

ချယ်ရီခြံကနေပြီးတော့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မနက်စောစောတိုင်း ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ ရေကန်ကြီးရှိသည်။ ပြီးတော့ အပေါ်တက်တော့ စိမ်းလန်းစိုပြေတဲ့ တောင်စောင်းကိုလည်း မြင်ရသည်။ တောင်အောက်က ရွာထဲကို စီးဆင်းသွားတဲ့ ကြည်လင်တဲ့ စမ်းချောင်းလေးလည်းရှိသည်။ စမ်းချောင်းဘေးတွင်ထိုင်ကာ လျန်ကျား ကျေးရွာရှိ အကောင်းဆုံးရှုခင်းဖြစ်သည့် တောင်ရွာတစ်ခုလုံး၏ မြင်ကွင်းကျယ်ကြည့်ရှုနိုင်သည်။

တည်နေရာအနေနဲ့ မုရှောင်ယက သစ်ပင်၏အရိပ်အောက်တွင် အခင်း တစ်ထည်ကို ချထားပြီးနောက် နျိုနျို ပြင်ဆင်ထားသည့် အစားအစာနှင့် အသီးအနှံများကို ခင်းကျင်းထားသည်။

“ ရှောင်ချွမ်း ရှင် ဒီနေရာကိုကြိုက်လား။ ” မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မေးလိုက်သည်။ 

"အင်း တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ " နောက်တော့ ပိုင်ချွမ်းက စီးဆင်းနေသော စမ်းချောင်းကို တစ်ဖန်ပြန်ကြည့်ကာ “သိပ်ကောင်းတယ်”

“ ဒါဆို ကျွန်မတို့ ဒီမှာ မှောင်တဲ့အထိ နေမလား။ နျိုနျိုက ညနေပိုင်းတွေမှာ ပိုးစုန်းကြူးတွေရှိမယ်လို့ ပြောတယ် သူတို့ကိုတွေ့ရအောင် စောင့်လို့ရတယ်” မုရှောင်ယက ပိုးစုန်းကြူးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေ။ ပိုးစုန်းကြူးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ သူမ၏ အသိပညာအားလုံးက ဓာတ်ပုံနဲ့ တီဗီတွေထဲကသည ဖြစ်သည်။

"အင်း " ပိုင်ချွမ်းက ဒီနေရာကိုကြိုက်တယ် သဘာဝအတိုင်းပဲ ဘာပြဿနာမှမရှိဘူး။ စာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့ သစ်ပင်အောက်မှာထိုင်ပြီး သေချာဖတ်သည်။

မုရှောင်ယသည်လည်း သူမကိုယ်ပိုင် ဒီဇိုင်းအကြမ်းကိုထုတ်ကာ ပိုင်ချွမ်းနားမှာထိုင်ပြီး ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် ပထမဆုံးအနေနဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံကို စတင်ဒီဇိုင်းထုတ်ခဲ့သည်။

သူမ ပြန်မွေးဖွားလာပြီးနောက်တွင် ပိုင်ချွမ်းကလွဲပြီး မမျှော်လင့်ထားသော အကျိုးကျေးဇူးများအနေနဲ့ အနာဂတ် လေးနှစ်အထိ ဖက်ရှင်ခေတ်ရေစီးကြောင်းက သူမရဲ့ ဗဟုသုတဖြစ်နိုင်သည်။ လွန်ခဲ့သော လေးနှစ်က မုရှောင်ယက ဖိနပ်များစွာကို ဒီဇိုင်းထုတ်ခဲ့ပြီး အများစုမှာ အမျိုးသမီး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်များဖြစ်ကြသော်လည်း ယခင်က သူမဒီဇိုင်းထုတ်ခဲ့သော အမျိုးသမီး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်များသည် သားရေနှင့် ကျွမ်းကျင်မှုအဆင့်အတွက် အလွန်မြင့်မားသော လိုအပ်ချက်များရှိသည်။ အဲ့ဒါက သူမနဲ့ ဖန်းဟော် တည်ထောင်ထားသည့် စတူဒီယိုငယ်လေးအတွက် မသင့်လျော်ပေ။ ဒါကြောင့် မုရှောင်ယက စျေးသက်သက်သာသာနဲ့ ရောင်းရလွယ်ကူတဲ့ ဖိနပ်များစွာကို ဒီဇိုင်းဆွဲဖို့ စီစဉ်ထားသည်။

Sneakers တွေက အသုံးအများဆုံး ဝတ်ဆင်တဲ့ ဖိနပ်တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး နွေဦး၊ နွေရာသီ၊ ဆောင်းဦးနဲ့ ဆောင်းတို့အတွက်သင့်လျော်သည်။ ဒါကြောင့်ရာသီအလိုက် မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ၎င်းတို့ကိုပြုလုပ်သည့်အခါတိုင်း စျေးကွက်ရှိသည်။ မုရှောင်ယ ဆင်ခြင်သုံးသပ်နေစဥ် သူမလက်ပေါ်ရှိ စုတ်တံများကို sneakers ၏ ကောက်ကြောင်းကို ဆက်လက်ဆွဲနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူမက ဘောင်ကို ဆွဲလိုက်တယ်။ ထို့နောက် မုရှောင်ယက ခဏရပ်ပြီး ခဏစဉ်းစားပြီးနောက်မှာ စုတ်တံက တစ်ဖန်ပြန်ရွေ့ပြီး ဖိနပ်ဗလာပေါ်တွင် မျဉ်းကြောင်းအနည်းငယ်ကို ဖျော့ဖျော့ဖော်ပြထားသောကြောင့် အဖြူသန့်သန့်ဖိနပ်ကို ပိုမိုခေတ်စားလာသော်လည်း မရိုးမသားဖြစ်စေသည်။

ထို့နောက် မုရှောင်ယက ဒီဇိုင်းပုံဆွဲခြင်း၏ အောက်ခြေတွင် ဤဖိနပ်တစ်ရံ၏ ဘေးဘက်မြင်ကွင်းများစွာကို ဆွဲယူပြီး ထုတ်လုပ်သည့်လုပ်ငန်းစဉ်အတွင်း ဖိနပ်ပုံပျက်ခြင်းမှ ကာကွယ်ဖို့အတွက် ဖိနပ်အတွက် လိုအပ်သော အတိုင်းအတာများနှင့် လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းများကို အသေးစိတ်မှတ်သားထားသည်။

ရေးဆွဲပြီးနောက် မုရှောင်ယက စာမျက်နှာတစ်ခုကို လှန်လိုက်ပြီး ဒီဇိုင်းမူကြမ်းအသစ်ကို ရေးဆွဲဖို့ စီစဉ်နေသည်။ သူမက မူရင်း၏ အစိတ်အပိုင်းအချို့ ဒီဇိုင်းကို ပြောင်းလဲဖို့ ရည်ရွယ်ထားပြီး ဖိနပ်တွေက မတူညီတဲ့ ခံစားချက်များကို ထင်ဟပ်စေသည်။ သူမ ရေးဆွဲခါနီးတွင် ပိုင်ချွမ်းကို အချိန်အတော်ကြာ သတိမထားမိကြောင်း ရုတ်တရက် သတိရမိသဖြင့် ပိုင်ချွမ်းကို ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက သစ်ပင်အောက်တွင်မှီနေရင်း စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်နေတာကို သူမတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ သူ့ခေါင်းပေါ်မှယ ဘယ်အချိန်ကအရွက်ကျထားမှန်းမသိပေ။ ဒါပေမယ့် သူလည်း သတိထားမိပုံမရပေ။ 

"ရှောင်ချွမ်း " မုရှောင်ယက ရုတ်တရက် ခေါ်လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်း ခန္ဓာကိုယ်က မုရှောင်ယကို ခံစားသိရှိနိုင်သည့်အထူးခလုတ်တစ်ခု တပ်ဆင်ထားပုံရသည်။ မုရှောင်ယ အသံထွက်လိုက်ရုံနဲ့ ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်ခဲ့သည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး " တစ်ကယ်တော့ မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို ခေါ်ချင်ရုံသက်သက်သာဖြစ်သည်။ နောက်တော့ သူမဘာမှပြောစရာမရှိတော့သဖြင့် သူမပြုံးပြီး သူမကိုယ်ပိုင်ဒီဇိုင်းမူကြမ်းကို ဆွဲဖို့ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယ သူ့ကိုလျစ်လျူရှုလိုက်တာကိုမြင်တော့ ၂ စက္ကန့်လောက် အေးခဲသွားသည်။ နောက်တော့ သူကဒေါသမထွက်ဘဲ စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်ကြားတွင် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နားလည်မှုတစ်ခု စိမ့်ဝင်သွားပြီး နှစ်ယောက်လုံးက ပန်းချီကားတစ်ချက်လို တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။ စမ်းချောင်းနဲ့ ငှက်ကလေးတွေကလွဲလို့ ပန်းချီကားတစ်ချက်လုံးမှာ တခြားအသံမရှိတော့ဘူး။

မုရှောင်ယက ဒုတိယ ဒီဇိုင်းပုံဆွဲခြင်းကို ကျွမ်းကျင်စွာဆွဲခဲ့ပြီး ကိုယ်ထည်ဘောင်ကို အပြီးသတ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သူမမျက်လုံးများရှေ့တွင် မှောင်သွားတာကြောင့် ကောင်းကင်ကို မသိစိတ်က မော့ကြည့်လိုက်ကာ ချက်ချင်း မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။

ထိုတိမ်မည်းကြီးက သူမခေါင်းပေါ် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေမှန်းမသိပေ။ ဤတောင်ပေါ်ရှိ ကောင်းကင်က အမှန်တကယ် ပြောင်းလဲသွားသည်။

“ ရှောင်ချွမ်း မိုးရွာတော့မယ်။ မြန်မြန်ပြန်ရအောင်” မုရှောင်ယက ဒီဇိုင်းမူကြမ်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်ကာ ပိုင်ချွမ်းဆီ ပြေးသွားခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့်မိုးကြိုးမုန်တိုင်းရဲ့အမြန်နှုန်းကို သူမ လျှော့တွက်ထားမိတာပဲ။ မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို သစ်ပင်အောက်က ဆွဲထုတ်လိုက်တာနဲ့ မိုးရွာလာသည်။

နှစ်ယောက်လုံးချက်ခြင်း ရေစိုသွားသည်။

မုရှောင်ယက အများကြီး ဂရုမစိုက်နိုင်ပေ။ သူမက ဒီဇိုင်းမူကြမ်းနဲ့ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ စာအုပ်ကို ကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်ကာ ပျော်ပွဲစားအခင်းနဲ့ အစားအစာများကို သိမ်းဖို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက မိုးရေထဲတွင် ဗြောင်ကျကျ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ခဏကြာအောင် သူ မတုံ့ပြန်နိုင်ဘဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ သူက မုရှောင်ယကို ကူညီချင်သော်လည်း စေးကပ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် အလွန် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူက သူ့အဆင်မပြေမှုများကို လျစ်လျူရှုကာ မုရှောင်ယဘက်ကို ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်း လှမ်းခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် ကောင်းကင်တွင် ပေါက်ကွဲသံလို ကျယ်လောင်တဲ့ မိုးခြိမ်းသံတစ်ခု ထွက်လာသည်။ 

ပိုင်ချွမ်း တစ်ကိုယ်လုံး အေးခဲသွားပြီး သူ့ဦးနှောက်ကလည်း ပရမ်းပတာဖြစ်စပြုလာသည်။

မုရှောင်ယက ပျော်ပွဲစားအခင်းကို မြေပြင်မှ ဘောလုံးလို ထုပ်ပိုးကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကောက်ကိုင်လိုက်ကာ ဘေးတွင်ရပ်နေသော ပိုင်ချွမ်းဘက် လှည့်ပြီး ပြောလာသည်။ “ ရှောင်ချွမ်း မိုးရွာတာကိုရှောင်ဖို့ တောင်ခြေကိုသွားရအောင် ” 

ထို့နောက် မုရှောင်ယက တောင်ပေါ်လမ်းအတိုင်း ပြေးဖို့ ဦးဆောင်ခဲ့သော်လည်း ခဏအကြာ ပြေးပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက မလှုပ်ရှားဘဲ ထူးထူးခြားခြား ကြည့်နေတာကို ရုတ်တရက် တွေ့ရှိခဲ့သည်။

"ရှောင်ချွမ်း"

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ပိုင်ချွမ်းကဲ့ အလွန်အကဲဆက်တာက မုရှောင်ယဆီ ကူးပြောင်းသွားပုံရသည်။ သူက သစ်သားတစ်စလို မိုးရေထဲတွင် မလှုပ်မယှက် ရပ်နေပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မိုးရေပိုစိုသွားစေသည်။

"ရှောင်ချွမ်း " မုရှောင်ယက အော်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းဆီကိုပြန်ပြေးသွားသည်။ ပိုင်ချွမ်းနား ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ကောင်းကင်တွင် နောက်ထပ် မိုးကြိုးပစ်သံတစ်ခုက ထွက်ပေါ်လာပြီး ၎င်းက ယခင်တစ်ကြိမ်ထက် ပိုမိုကျယ်လောင်လာကာ မုရှောင်ယကို ကြောက်လန့်သွားစေသည်။

"အား အားးးး~~~"

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ဦးနှောက်အခြေအနေက မိုးကြိုးပစ်သံကြောင့် ကွဲထွက်သွားပုံရသည်။ သူကကြောက်လန့်နေတဲ့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လို လျင်မြန်စွာ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး ကြောက်လန့်တကြား လှည့်ကြည့်ကာ သစ်ပင်ကြီးရဲ့အောက်ဘက်ကို လဲကျသွားသည်။

"ရှောင်ချွမ်း " မုရှောင်ယက စိုးရိမ်သွားခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ မကြောက်နိုင်ဘူး။ သူမကရှေ့ကိုပြေးသွားပြီး သစ်ပင်အောက်မှာပုန်းနေတာက ကာကွယ်ဖို့ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ လက်ကိုဆွဲလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက ဤအချိန်တွင် စိတ်လွတ်ထွက်သွားသည်။ သူက ထိတ်လန့်တကြား ရုန်းကန်ရင်း မုရှောင်ယ ချုပ်ကိုင်ထားမှုကို ဖယ်ရှားဖို့ အစွမ်းကုန် ကြိုးစားကာ သစ်ပင်ကြီး၏ ဦးတည်ရာဆီသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။

"ဘုန်း"

နောက်ထပ်မိုးကြိုးသံတစ်ခုဖြစ်ပြီး ပိုင်ချွမ်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားကာ မြေပြင်ပေါ် တိုက်ရိုက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူက သူ့ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ တုန်လှုပ်သွားသည်။

"ရှောင်ချွမ်း ထ ထွက်သွားရအောင် " မိုးခြိမ်းသံက ပိုကျယ်လာပြီး မိုးကလည်း ပိုသည်းလာသည်။ မုရှောင်ယ ကြောက်လန့်သွားသည်။ ' ဒါက တောင်ကြီး။ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းတွေသာမက သစ်ပင်တွေလည်း ပြည့်နေတယ်။ လျှပ်စီးလက်သည့်အခါ အန္တရာယ်များလွန်းသည်။ သူမ ပိုင်ချွမ်းကို တောင်ပေါ်ကနေ ခေါ်သွားမှရလိမ့်မယ်။ '

“အားး, အားး, အားးး…” ပိုင်ချွမ်းက မြေပြင်ပေါ်တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေပြီး မျက်လုံးများကို တင်းတင်းမှိတ်ထားကာ ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်သံ ထွက်လာသည်။ မုရှောင်ယက သူ့ကို ဘယ်လိုပဲ အော်ခေါ်နေပါစေ သူက တုံ့ပြန်မှု မရှိဘူး။ သူက အားကိုးရာမဲ့ပြီး ခံနိုင်ရည်မရှိတဲ့ ကလေးတစ်ဦးလို ကြောက်လန့်နေသည်။

"ရှောင်ချွမ်း ထလေ တောင်ကအရမ်းအန္တရာယ်များတယ် ကျွန်မတို့သွားရမယ် " မုရှောင်ယက ခက်ခက်ခဲခဲ ဆွဲနေပေမယ့် သူမက ပိုင်ချွမ်းကို ဆွဲဖို့ အရမ်းအားနည်းနေသည်။ သူမက အင်အားသုံးတာများသွားတာကြောင့် ချော်လဲပြီး မြေပြင်ပေါ်ကို အကြိမ်ကြိမ် လဲကျသွားခဲ့သည်။

"ရှောင်ချွမ်း ရှင်ထတော့ တောင်ပေါ်ကဆင်းရအောင်" မုရှောင်ယက ငိုချင်သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းက ယခုအချိန်တွင် သူမမျက်ရည်များကို မမြင်နိုင်ပေ။ သူမ အရင်တုန်းက ဘယ်တော့မှ ဒီလို စိတ်ပျက်ခြင်းမျိုးမရှိခဲ့ပေ။ သူမက သူမကိုယ်သူမ အလွန်အမင်းခန့်မှန်းခဲ့သည်။ သူမပြုလုပ်ခဲ့သော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပြင်ဆင်မှုများနဲ့ ပိုင်ချွမ်းကို ကိုင်တွယ်ဖို့ ဆောင်ရွက်မှုများအားလုံးက ယခုအချိန်တွင် စွမ်းအားမဲ့နေသည်။ မိုးရေနှင့်အတူ အားနည်းခြင်း၏ ခံစားချက်သည် သူမ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် စိတ်ကို လွှမ်းခြုံသွားသည်။

'ဘာလုပ်ရမလဲ။ ဘာလုပ်ရမလဲ။ '

"ဘုန်း၊ ဘုန်း "

မိုးကြိုးပစ်မှုတစ်ခု ထပ်မံဖြစ်ပေါ်လာပြီး ပိုင်ချွမ်း ခန္ဓာကိုယ်က မိုးကြိုးတစ်ချက်စီတိုင်း တုန်ခါသွားသည်။

မုရှောင်ယက အံကြိတ်ပြီး မိုးရေထဲမှာ သူမခြေဖျားအထိရောက်အောင် အဝတ်ကိုဖုံးလွှမ်းလိုက်သည်။ သူမက ပိုင်ချွမ်းနားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ချွမ်း နားရွက်များကို အုပ်ကာ သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

"မကြောက်နဲ့ ကျွန်မဒီမှာရှိတယ် "

"မကြောက်နဲ့၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ မကြောက်နဲ့။" မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းနဲ့ သူမကိုယ်သူမ ပြောနေခဲ့သည်။ 

မိုးကြိုးမုန်တိုင်း ဆက်လက်တိုက်ခတ်လာပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ သိမ်းကျုံးတိုက်ခတ်လာကာ တောင်ပေါ်ရှိချောင်းများ ပိုပိုပြီး လှိုင်းထန်လာလျက် သစ်ပင်များ လဲကျသွားသည်။ သို့သော် ပျော်ပွဲစား ပွဲခင်းကို အဝတ်ဖြင့် အုပ်ထားသည့်နေရာမှာ လေနှင့်မိုးထဲတွင် ငြိမ်သက်နေပုံရသည်။