အပိုင်း ၃၀

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၃၀; လစာကဒ်ထဲမှာဘယ်လောက်ရှိလဲ။

မုရှောင်ယက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး ပိုင်ချွမ်းက ပဟေဠိအပိုင်းအစတွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခုချနေတာကာ တူညီတဲ့လုပ်ဆောင်ချက်ကို အကြိမ်ငါးထောင်ထပ်လုပ်တာကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဤအရာက ကြည့်ရှုဖို့ အလွန်ငြီးငွေ့စရာကောင်းသည့် အရာဖြစ်သင့်သော်လည်း အဆက်မပြတ် ပြီးပြည့်စုံသော ပန်းချီကားက သူမ၏ မျက်လုံးများရှေ့တွင် အလွန်တရာ အံ့သြဖွယ်ကောင်းလှစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ယောက်ျားနဲ့မိန်းမကြားက ပြီးပြည့်စုံတဲ့အခြေအနေက ယောက်ျားတွေက မိန်းမတွေကို လုယူတဲ့အခါ၊ မိန်းမတွေက ယောက်ျားတွေကို မြတ်နိုးတဲ့အခါလို့ လူတစ်ချို့ကပြောကြသည်။ ဒီအချိန်မှာတော့ မုရှောင်ယက သူမရဲ့အိမ်ထောင်ရေးဟာ ဒီလို 'ပြီးပြည့်စုံတဲ့အခြေအနေ' လို့ ရုတ်တရက် ခံစားမိလာသည်။ အဲ့ဒါက လမ်းကို အသိအမှတ်ပြုတာ၊ မြေပုံကြည့်တာ၊ သင်္ချာပုစ္ဆာတွေ လုပ်တာပဲဖြစ်ဖြစ် ပဟေဋ္ဌိတွေ ပေါင်းထည့်တာပဲဖြစ်ဖြစ်… ပိုင်ချွမ်းက ဒီလို အထူးထူးထူးခြားခြားကို အမြဲပြသနေပြီး သူ့ကို မြတ်နိုးချင်အောင် မထိန်းနိုင်ပေ။ ပိုင်ချွမ်းက အစတုန်းက ထင်ထားတာထက် ပိုကောင်းသည်။

ပိုင်ချွမ်းက နောက်ဆုံးပဟေဋ္ဌိအပိုင်းအစကို သူ့နေရာ ၌ထားလိုက်သောအခါ မုရှောင်ယက မစောင့်နိုင်တော့ဘဲချက်ချင်းဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ သူမ၏ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်မ နျိုနျိုကိုအခုပို့လိုက်မယ်၊ သူမ တွေးမိတဲ့ ပဟေဋ္ဌိအပိုင်းအစ ၅ ထောင်က ကျွန်မကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေလိမ့်မယ်လို့ သူထင်နေတာလား။ ဟမ့်။” မုရှောင်ယက ပဟေဋ္ဌိပုံကို ရိုက်၍ သူမ၏သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်းကို ထုတ်ပြကာ အလွန်ရိုင်းစိုင်းသော စာစီစာကုံးကိုရေးခဲ့သည်။

'ပဟေဋ္ဌိငါးထောင်ကို ဖြည့်ဖို့နှစ်နာရီပဲကြာတယ်၊ အဲဒါကပိုလွယ်တယ်၊ ငါ့ကိုဘယ်သူပိုခက်ခဲအောင်လုပ်ရဲလဲ။ '

ခဏအကြာတွင် မက်ဆေ့ခ်ျတစ်အုပ်ကြီးက အဆက်မပြတ် ရောက်လာသည်။

'မုမု ဒါကမင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံလား။ မင်းကအရမ်းတီထွင်နိုင်စွမ်းရှိတာပဲ။ '

"ဒီဖရဲသီးကိုတစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့ အရသာရှိမှန်း သိနိုင်တယ်။ "

"ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း သတို့သားကပိုအရသာရှိပုံရတယ်။"

'သေပြီ ရှောင် တခြားတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ခင်ပွန်းကို လိုချင်လာလိမ့်မယ်၊ မုမု သတိထား တစ်စုံတစ်ယောက်က နင့်ကို စိန်ခေါ်လာလိမ့်မယ်'

ဖန်းဟော် : "ဒါက ပိုင်ချွမ်း သူတို့ကိုအကုန်ပေါင်းလိုက်တာပဲ ~"

မုရှောင်ယက ဖန်းဟော်ကို "အင်း" လို့ပြန်ပြောလိုက်သည်။

လျန်းနျိုနျိုက ချက်ချင်းပြန်ပြောလာသည်။ 'နင့်မှာအရည်အချင်းရှိရင် နင့်ခင်ပွန်းကိုအားမကိုးနဲ့ '

မုရှောင်ယက သူမကိုမျက်လုံးပြူးစေသော စတစ်ကာတစ်ခုတင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ ငါ့မှာခင်ပွန်းရှိတယ်၊ ငါသူ့ကိုဘာလို့အားကိုးလို့မရမှာလဲ နင့်မှာအစွမ်းအစရှိရင် နင်လည်းတစ်ယောက်ရှာလို့ရတယ် ~ ”

လျန်းနျိုနျို : "ထပ်ပြီးအရိုက်ခံရသင့်တယ် ... "

မုရှောင်ယက လျန်းနျိုနျိုရဲ့ခွင့်လွှတ်မှုကိုမြင်လိုက်တဲ့အခါ သူမစိတ်သက်သာရာရသွားပြီး အပြုံးလေးနဲ့လှည့်မကြည့်ခင် မှတ်ချက်အနည်းငယ် ပြန်ဖြေလိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို ပြောလိုက်သည်။ "သူတို့အားလုံးက ကျွန်မကိုမနာလိုဖြစ်နေကြတယ်"

"ဘာကိုမနာလိုဖြစ်နေတာလဲ။ " ပိုင်ချွမ်းက နားမလည်ဘူး။

"ကျွန်မမှာခင်ပွန်းရှိတာကို မနာလိုကြဘူး။"

ပိုင်ချွမ်းက ဒီကိစ္စက သူကိုယ်တိုင်နဲ့ ဆက်စပ်မှုရှိတယ်လို့ထင်ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက မသိစိတ်ကြောင့် တောက်ပလာသည်။

“ ဟင့်အင်း မဟုတ်သေးဘူး။ သူတို့တကယ်မနာလို ဖြစ်တာက ကျွန်မမှာ ရှင့်လို ခင်ပွန်းတစ်ယောက်ရှိနေလို့ပဲ။ လူတိုင်းရဲ့ခင်ပွန်းကဒီလိုချောမောပြီး ထက်မြက်တဲ့သူတော့မဟုတ်ဘူး။ ”

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အနည်းငယ် တောက်ပနေတဲ့ မျက်လုံးတွေက ရုတ်တရက် ပိုတောက်ပလာသည်။ 'ငါ ရှောင်ယကို တခြားသူတွေ အထင်ကြီးအောင် ငါပိုချောမောပြီး စမတ်ကျသင့်လား။ '

"ငါပိုကြီးတဲ့ ပဟေဋ္ဌိတွေကိုတောင် ဆက်နိုင်တုန်းပဲ" သူကအခြားသူတွေ ရှောင်ယကို ပိုပြီးမနာလိုဖြစ်စေချင်သည်။

“ ကျွန်မ သိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒါကအရမ်းကြီးနေပြီ၊ ဒီပဟေဋ္ဌိကို အရင်ချိတ်ထားရအောင်၊ ဟုတ်ပြီလား။ ကျွန်မတို့ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံအဖြစ် ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ချိတ်ထားမလား။” ဒီအကြောင်းကိုပြောရရင် သူတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးက အတော်လေးမြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူတို့ကပုံမှန်လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုကို မသွားခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ပွဲ ဒါမှမဟုတ် မင်္ဂလာဆောင် ဓာတ်ပုံတွေမရှိဘူး။ တစ်ဖန်ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက်မှာ သူမက ဆင်ခြင်တုံတရား အတွေးများအတိုင်းလိုက်သွားပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ဇနီးဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့မှာ ရှေးကျသော အိမ်ထောင်သည်နည်းလမ်းများ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။

ဤအချိန်တွင် ပဟေဋ္ဌိကိုကြည့်လိုက်ပြီး မုရှောင်ယက သူမတို့၏ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံများကို ပြင်ဆင်ရန်စိတ်ကူးများ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသည်။

“ အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက ပြီးစီးသွားသောပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကို ယူ၍ အဖြူရောင်သန့်ရှင်းသောနံရံကို ကြည့်ပြီး ဘယ်လိုချိတ်ဆွဲထားရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားစပြုလာသည်။

"ကျွန်မကူညီဖို့ ဦးလေးလီကို ခေါ်လိုက်မယ်" မုရှောင်ယက ဦးလေးလီကို ရှာဖို့ အိပ်ခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။ ဦးလေးလီက သူမ၏တောင်းဆိုချက်ကို ကြားသောအခါ ချက်ချင်းဆိုသလို လက်ထဲတွင် ကိရိယာပုံးတစ်ခု ကိုင်ဆောင်ကာ အပေါ်ထပ်သို့ ချက်ချင်း တက်လာခဲ့သည်။ မုရှောင်ယက ပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကို အချိန်အကြာကြီး ဆက်ခဲ့တဲ့ ပိုင်ချွမ်း ရေငတ်နေမှာပဲလို့ ထင်ခဲ့တာကြောင့် မီးဖိုချောင်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး သူ့အတွက်ရေနွေးတစ်ခွက် ထည့်လိုက်သည်။

မုရှောင်ယက ရေနှစ်ခွက်ကိုင်ကာ လှည့်၍ အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခါနီးတွင် ပိုင်ကျန့်က သူ့လက်ထဲမှာ ဖန်ခွက်ကိုကိုင်ပြီး ရေထည့်ဖို့ အပေါ်ကနေ ရုတ်တရက် ဆင်းလာတယ်။

“ အစ်ကို ” ပိုင်ကျန့်က ကိုယ်ပိုင်အရှိန်အဝါ ရှိသော ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် သူကအတော်လေး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေပြီး ချဉ်းကပ်ရခက်ပုံမပေါ်ပါပေ။ ဒါပေမယ့် မုရှောင်ယ သူ့ကိုမြင်တိုင်း သူမ မကူညီနိုင်ဘဲ အနည်းငယ် သတိမထားဘဲမနေနိုင်ပေ။

“ အင်း ” ပိုင်ကျန့်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားကာ ရေထည့်လိုက်သည်။

မုရှောင်ယက မီးဖိုချောင်တံခါးနားမှာ ခဏရပ်ပြီး ခဏလောက် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ ပြောလိုက်သည်ယာ “ အစ်ကို၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

"?" ပိုင်ကျန့်က မုရှောင်ယကို အံ့သြစွာကြည့်လိုက်သည်။

“ စတူဒီယို၊ အလှဆင်တာအတွက်” မုရှောင်ယက သတိပေးလိုက်သည်။

"ရပါတယ် " ပိုင်ကျန့်က မသိလိုက်ဘဲ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ သူလက်ထောက်ကို အဲ့ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ တကယ်တော့ သူကအလွန်အကျွံဘာမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူအများကြီးကူညီခဲ့တယ်လို့ မခံစားရဘူး။

“ အင်းး…” ပိုင်ကျန့် အဖြေကအေးစက်လွန်းသည်။ မုရှောင်ယနဲ့ စကားမပြောချင်ဘူးလို့ စကားလုံးတိုင်းကဖော်ပြနေပုံရသည်။ မုရှောင်ယ အနည်းငယ်ရှက်သွားသဖြင့် သူမရေနှစ်ခွက်နှင့် တိတ်တဆိတ်သာ ထွက်လာခဲ့သည်။

"အဲဒါ ... " မုရှောင်ယ လှည့်လိုက်ချိန်မှ ပိုင်ကျန့်က ရုတ်တရက်စကားပြောဖို့ အစပြုလိုက်မယ်လို့ ဘယ်သူသိမှာလဲ။

မုရှောင်ယက ပိုင်ကျန့်ကို ကြည့်ဖို့ အမြန်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ 

"မင်းငါ့ကိုတကယ်ကျေးဇူးတင်ချင်တာလား။" ပိုင်ကျန့်ကမျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ မေးလာသည်။

"ဟုတ်ပါတယ် " ပိုင်ကျန့်က သူမကိုရုတ်တရက် ဘာလို့ မေးတာမှန်း မသိပေမယ့် မုရှောင်ယက မှန်ကန်စွာ ဖြေလိုက်သေးသည်။ 

“ ဒါဆို…မင်းငါ့ကိုတစ်ခုခုကူညီနိုင်မလား။ ” ပိုင်ကျန့် မျက်နှာတစ်ဝိုက်တွင် ရှက်ရွံ့သောအရိပ်အယောင်တစ်ခုပေါ်လာသည်။

"အဲဒါဘာလဲ။" မုရှောင်ယက ထူးဆန်းစွာမေးလိုက်သည်။

"အဟွတ် ... ရှောင်ချွမ်းကို နောက်အပတ်အလုပ်ပြန်ဆင်းခိုင်းလို့ရမလား။ သူအားလပ်ရက်ယူထားတာ တစ်လနီးပါးရှိနေပြီ။ ” ပိုင်ကျန့် မျက်လုံးတွေက လင်းလက်သွားပြီး မုရှောင်ယကို ကြည့်ဖို့ အလွန်ရှက်နေခဲ့သည်။

"အိုကေ ကျွန်မသူ့ကိုပြောလိုက်ပါမယ်" မုရှောင်ယက ပြုံးပြီးသဘောတူလိုက်သည်။ ပိုင်ကျန့်က သူမကို ပိုင်ချွမ်းကို အလုပ်ပြန်ခေါ်ဖို့ ဘာကြောင့်လဲ မမေးခဲ့ပေ။ ပိုင်ချွမ်းက သူ့ကိုငြင်းခဲ့တာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ပိုင်ကျန့်က သူမကိုလာမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူမသိသည်။ ဤကဲ့သို့မျက်နှာပျက်စရာကိစ္စကို မုရှောင်ယက သူ့ကိုသဘာဝကျကျဖော်ထုတ်မည်မဟုတ်ပါပေ။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မင်းစတူဒီယိုဖွင့်တဲ့အခါ ငါတစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့ ပန်းခြင်း ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်။ " ထို့နောက် ပိုင်ကျန့်က ရှေ့တိုးလာပြီး မုရှောင်ယ ဘာမှပြန်မပြောခင် မီးဖိုချောင်မှ ထွက်သွားသည်။ နောက်ကြောင်းပြန်ကြည့်တော့ သူ့အရှက်ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာ ထင်ရှားသည်။

မုရှောင်ယက သူ့ထွက်ပြေးလုနီးပါးပုံက်ိုကြည့်ပြီး မရယ်ဘဲမနေနိုင်ဘဲ ရယ်လိုက်မိသည်။

အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ မုရှောင်ယက ပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကို ချိတ်ထားတာမတွေ့သေးဘူး၊ သူမ ဦးလေးလီကို အံ့သြစွာကြည့်လိုက်သည်။

"ဒုတိယသခင်လေးက ခေါင်းရင်းမှာ သံကို ရိုက်ခွင့်မပြုဘူး။ " ဦးလေးလီက သူ့လက်ထဲမှာ သံနဲ့တူကိုကိုင်ထားပြီး သူ့မျက်နှာက စိတ်ဓာတ်ကျနေသည်။ "ဒါပေမယ့် သံမရိုက်ရင် အဲ့ဒါကိုဘယ်လိုချိန်ထားမလဲ။"

မုရှောင်ယက အံ့သြသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူမက စိတ်မပူပဲ ပိုင်ချွမ်းကို ရေတစ်ခွက် အရင်ပေးလိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းသောက်ပြီးမှ မေးလိုက်သည်။ "ပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကို မချိတ်ထားချင်ဘူးလား။" 

ပိုင်ချွမ်းက ခုတင်ခေါင်းရင်းက အနေအထားကို ကြည့်ပြီးခေါင်းကိုခါပြလာသည်။

"ဒါဆိုဦးလေးလီ သံရိုက်တုန်းက ဘာလို့တားခဲ့တာလဲ။ "

“ အဆင်မပြေဘူး ” ပိုင်ချွမ်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လာပြီး သူ့အသံကဝမ်းနည်းနေပုံရသည်။ သူကပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကို ချိတ်ထားချင်ပေမယ့် ဦးလေးလီက သံကိုရိုက်လိုက်တာနဲ့ သူ့ခေါင်းကရုတ်တရက်နာကျင်လာသည်။ သူက မုရှောင်ယကို စိတ်မပျက်စေချင်သလို နောက်ထပ် သံလည်း မရိုက်စေချင်ခဲ့ဘူး။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသောအကျပ်ရိုက်မှုက သူ့ကိုနေမကောင်းခြင်းနှင့် မှားယွင်းစေခဲ့သည်။

'အဆင်မပြေဘူး။' မုရှောင်ယ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။ "ရှင်တူနဲ့ သံရိုက်တဲ့အသံကို မကြိုက်ဘူးလား။"

ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ဒါဆိုရှင့်ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာ သံရှိတာ မကြိုက်တာလား။ "

“ အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက သူ့အတွေးကို မုရှောင်ယ ခန့်မှန်းနိုင်လိုက်တာကြောင့် ပို၍ပင် စိတ်မသက်မသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက မုရှောင်ယကို ကတိပေးထားပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပုံကို တကယ်ချိတ်ထားချင်ပေမယ့် အဲဒီ့နေရာမှာ သံကို ဘာလို့မထားနိုင်ခဲ့တာလဲဆိုတာကို သူနားမလည်ခဲ့ဘူး။

"ကိုယ်ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ သဘောမတူတာမဟုတ်ဘူး။" ပိုင်ချွမ်းက သူ့ခံစားချက်ကို ဘယ်လိုဖော်ပြရမလဲကို မသိတာကြောင့် သူကအသက်ရှုအောင့်ပြီး ဒီစာကြောင်းတစ်ကြောင်းတည်းကိုသာ ဖျစ်ညှစ်ပြောနေခဲ့သည်။

သူကရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ သဘောမတူတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် သူဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမပြောနိုင်ဘူး၊ ကံကောင်းစွာနဲ့ မုရှောင်ယက နားလည်ခဲ့သည်။

"ဒါဆိုရင် ကျွန်မတို့က ဒါကိုမရိုက်တော့ဘူး။" မုရှောင်ယက သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ခဲ့သည်။ “ အဲဒါကိုသံချောင်းမပါဘဲ ချိတ်ထားလို့ရတယ်၊ ဒါကနည်းနည်းပိုဒုက္ခရောက်ရုံပဲ မနက်ဖြန် ကျွန်မတို့လုပ်လို့ရတယ်။ ဦးလေးလီ သမီးတို့ကို သံမရိုက်ပဲ ပုံချိတ်ဖို့ ကူညီပေးနိုင်မလား။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ပြဿနာမရှိပါဘူး” ဦးလေးလီက ပိုင်အိမ်ကြီးတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာနေခဲ့ပြီး ပိုင်ချွမ်း ကြီးပြင်းလာပုံကိုလည်း စောင့်ကြည့်ခဲ့တာကြောင့် မုရှောင်ယ စကားကို ချက်ချင်းနားလည်ခဲ့သည်။ ဒုတိယသခင်လေးက ကုတင်ခေါင်းရင်းက သံချောင်ကိုကြည့်ပြီး ပြဿနာဖြစ်စေတာကြောင့် ဒုတိယသခင်လေး ခေါင်းရင်းက သံကို မမြင်ရအောင် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်တစ်ယောက်အားခေါ်လိမ့်မည်။

ပိုင်ချွမ်းက ဤစကားကိုကြားသောအခါ သူ့မျက်မှောင်ကြုတ်ထားတာက ချက်ချင်းပြေလျော့သွားပြီး ရွှင်လန်းသောအကြည့်တစ်ခုက သူ့မျက်နှာတွင်သိသာထင်ရှားလာသည်။

ဦးလေးလီက ကတိပေးပြီး toolbox ကိုထမ်းကာ သူ့နေရာကို ချက်ချင်းပြန်သွားခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို သူ့အတွက်ဂုဏ်ယူစေခဲ့တဲ့ ပဟေဋ္ဌိကားချပ်ကိုဂရုတစိုက်နဲ့ထားလိုက်သည်။ သူက မတော်တဆတိုက်မိပြီး အဲဒါကိုရှုပ်ထွေးသွားစေမှာကို စိုးရိမ်သည်။

"ရှောင်ချွမ်း " မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်း အနားလျှောက်သွားပြီး "ရှင်အခုစိတ်ရှုပ်နေလား။ " လို့သဘာဝကျကျမေးလိုက်သည်။

"စိတ်ရှုပ်နေတာလား။" ပိုင်ချွမ်းက ဤစကားလုံးနှင့်အဆက်အသွယ်ရခဲပြီး ယခုအချိန်တွင် အတော်လေးနားမလည်နိုင်ဖြစ်နေပုံရသည်။

"စိတ်ရှုပ်ထွေးတယ်ဆိုတာက တစ်ခုခုဆုံးဖြတ်ဖို့ အကျပ်ရိုက်နေတာကို ဆိုလိုတာ " မုရှောင်ယက စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ရှင်းပြသည်။ "ရှင်ဒီပန်းချီကားကို ချိတ်ထားချင်တယ်မလား ဒါပေမယ့် အဲဒီနေရာမှာ သံမှိုကို မထားချင်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ရှင်စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရတာလား။ "

"အင်း၊ ခေါင်းကိုက်တယ်" ပိုင်ချွမ်းက ရိုးသားစွာခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"နောက်တော့ ကျွန်မတို့အတူတူအဖြေရှာဖို့ မစဉ်းစားသင့်ဘူးလား။ " မုရှောင်ယက ထပ်မေးသည်။

“ အင်း ”' ရှောင်ယက သင်္ချာမကျွမ်းကျင်ကာ မှတ်ဉာဏ်မကောင်းသော်လည်း သူမရဲ့ တစ်ချို့သော နည်းလမ်းတွေမှာ အလွန် ထက်မြက်နေသေးသည်။'

"ဒါဆို၊ ရှုပ်ထွေးစရာတွေက အများကြီးဘဲ၊ လူတိုင်းကိုကျေနပ်စေနိုင်တဲ့အဖြေတွေရှိတယ်ဆိုတာ ရှင်တွေ့ခဲ့လား။ နောက်တစ်ကြိမ် ရှင့်ကိုစိတ်ရှုပ်စေတဲ့အရာတစ်ခုကိုတွေ့တဲ့အခါ၊ စိတ်မပူနဲ့၊ စိတ်မသက်မသာဖြစ်လိမ့်မယ်၊ အဲဒါကိုအေးအေးဆေးဆေးစဉ်းစားရင် အဖြေကို သေချာပေါက်ရှာနိုင်တယ်။ နောက်ပြီး ရှင်ဒီလောက်လည်း ခေါင်းကိုက်စရာမလိုဘူး။ "မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို အားပေးသလို ကြည့်လိုက်သည်။

မုရှောင်ယရဲ့ စကားတွေက အနည်းငယ် ရှည်လျားပြီး ပိုင်ချွမ်း အတွက် အဓိပ္ပာယ်သက်ရောက်စေသောအကြောင်းအရင်းမှာ အတော်လေးရှုပ်ထွေးစေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မှတ်ဥာဏ်က အလွန်ကောင်းသည်၊ မုရှောင်ယ ဆိုလိုသည်ကို သူနားလည်သည်အထိ ဤစာကြောင်းကို ထပ်ခါထပ်ခါပြောခဲ့သည်။

"အင်း၊ နောက်မှ ကိုယ်စဉ်းစားကြည့်မယ်" ပိုင်ချွမ်းက လေးနက်စွာကတိပေးလိုက်သည်။

“ အရမ်းကောင်းတယ်။” မုရှောင်ယက သူ့ကိုချီးမွမ်းရန် မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။

ပိုင်ချွမ်းက ပေါ့ပါးသောအပြုံးကိုပြလာသည်။

“ သဘက်ခါ ကျွန်မတို့ ကျွန်မမိဘတွေကိုသွားကြည့်လို့ရမလား။ ” မုရှောင်ယက ချယ်ရီခြံက ပြန်လာစဉ်ကတည်းက သူမမိဘများထံ သွားလည်ချင်ခဲ့သော်လည်း အထက်တန်းပြဆရာများဖြစ်သဖြင့် နွေရာသီအားလပ်ရက် ဟူ၍ ခေါ်စရာမရှိပေ။ သူတို့ကစီနီယာကျောင်းသားတွေအတွက် ကျောင်းမှာညသင်တန်းတွေပေးပြီး ည ၁၀ နာရီနောက်ပိုင်းမှသာ အိမ်ကိုပြန်လာနိုင်ခဲ့သည်။ မုရှောင်ယက နွေရာသီအားလပ်ရက်တိုင်း၌ သူမမိဘတွေကို ပိတ်ရက်များတွင်သာ တွေ့နိုင်သည်။

သူသာ ရှောင်ယနဲ့ရှိနေသရွေ့ ပိုင်ချွမ်းက သူတို့ဘယ်သွားသွားဘာပြဿနာမှရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

"ကျွန်မ ရှင်နဲ့ဆွေးနွေးချင်တာတစ်ခုရှိသေးတယ်" မုရှောင်ယက အလေးအနက် ပြောခဲ့သည်။ "ဒီတစ်ခါ ကျွန်မမိဘတွေအတွက် လက်ဆောင်တစ်ချို့ ၀ယ်ဖို့ ရှင့်ရဲ့လစာကဒ်ကိုသုံးဖို့လိုလိမ့်မယ်" 

'ရှောင်ယက သူ့လစာကဒ်ကိုသုံးချင်တာလား။ အဲ့ဒါဆို သုံးလေ ' ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို ဆက်ကြည့်နေပြီး သူမကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ 

မုရှောင်ယက ခဏစောင့်ပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းက အဖြေကိုမပေးလာခဲ့သလို ပိုင်ချွမ်းရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကိုလည်း မမြင်ရသေးပေ။ 

ပိုင်ချွမ်းက သူမအတွက် လစာကဒ်ထဲကငွေကိုပေးခဲ့တာလို့ ပြောပေမယ့် ပိုင်ချွမ်း ကိုယ်တိုင်က ပိုက်ဆံရဲ့သဘောတရားကို မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်စုံတွဲတစ်တွဲအနေနဲ့ မုရှောင်ယက သူမသူ့ပိုက်ဆံကို ဘယ်မှာသုံးမယ်ဆိုတာကို သူ့ကိုအသိပေးဖို့လိုတယ်လို့ခံစားခဲ့ရသည်။

"အဲဒါအားလုံးကမင်းအတွက် " ပိုင်ချွမ်းက ပြန်ဖြေလာသည်။

"ဒါဆိုငါ ယဉ်ကျေးမှာမဟုတ်ဘူးနော် " မုရှောင်ယက ဝမ်းသာအားရပြုံးလိုက်သည်။ 'အဲဒါအားလုံးကမင်းအတွက် ' ဟူသောဤဝါကျကို သူမကြားသည့်အခါတိုင်း သူမ မပျော်ရွှင်ပဲ မနေနိုင်ပေ။

ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား လန်းဆန်းသွားပြီး အိပ်ယာဝင်ကြသည်။ အိပ်ရာမဝင်ခင်မှာ မုရှောင်ယက ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး နှိုးစက်နာရီကို ဘယ်လို သတ်မှတ်ရမလဲ မသိသေးပေ။ ပိုင် မိသားစုနှင့် နံနက်စာအတွက်သာဖြစ်ခဲ့လျှင် သူမက ၇.၃၀ တွင် သတ်မှတ်နိုင်သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းနဲ့ အတူပြေးလိုလျှင် ၅.၃၀ ဟုသတ်မှတ်ရမည်။

'ငါးနာရီခွဲက စောလွန်းတယ် ... မုရှောင်ယက စဉ်းစားနေပေမယ့် အရမ်းပင်ပန်းတယ်လို့ထင်တုန်းဘဲ။ ဒါပေမယ့် သူမ ပိုင်ချွမ်းနဲ့အတူပြေးဖို့ ကတိပေးထားတယ် ...'

'ခဏလေး ဒီမနက်က ငါထမပြေးဘူးထင်တယ်.... '

"ရှောင်ချွမ်း ရှင်ဒီမနက်ပြေးသေးလား။" မုရှောင်ယကမေးလိုက်သည်။

“ ပြေးတယ် ” ပိုင်ချွမ်းက ပြန်ဖြေလာသည်။ "မီတာ ၂၇၀၀" 'သူမပျင်းဘူးလား ? '

"ရှင်တစ်ယောက်တည်းသွားတာလား။ ကျွန်မကိုဘာလို့မနှိုးတာလဲ " မုရှောင်ယ အံ့သြသွားသည်။

"မင်းမထချင်ဘူးလို့ပြောခဲ့တယ်" ' ငါမင်းကိုသုံးခါတိတိခေါ်ပြီးပြီ။'

'ငါမထချင်ဘူးလို့ပြောခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ငါ့ကိုဆက်မနှိုးဘဲ တစ်ယောက်တည်းပြေးသွားခဲ့တယ်၊ အဲ့လို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး ...'

မုရှောင်ယက သူမ နှလုံးသားထဲတွင် ရွှင်မြူးကာ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောလိုက်သည်။ “ ဒါဆိုနောက်ကျ ရှင်ကျွန်မ မပါဘဲ မနက်စောစောပြေးနိုင်လား။ ”

“ အိုကေ ” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

မုရှောင်ယက သူမ၏ အသက်ရှုသံဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်ပြီး နှိုးစက်နာရီကို 7.30 တွင် သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ' မနက် နှစ်နာရီလောက် ထပ်အိပ်ရတာ ဘယ်လောက်တောင် အံ့သြစရာကောင်းလဲ ~'

ထို့ကြောင့်နောက်နေ့နံနက် ၆ နာရီတွင် ပိုင်ချွမ်းက အိပ်ရာမှထသည်။ အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်သွားချိန်မှာ ပိုင်ကျန့်ကို တံခါးဝတွင်တွေ့သည်။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က အတူတကွ ပြေးကြသည်။ ပိုင်ကျန့်က ပိုင်ချွမ်းမနေ့က လုပ်ခဲ့သော ၁၈၀ နေရာတွင်ရှေ့ဆက် ပြေးနေတာကိုသိရသဖြင့် ၀မ်းမြောက်သွားသည်။ သူဒီနေ့ ပိုင်ချွမ်းနဲ့ အတူပြေးဖို့ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သူတွေးလိုက်သောအခါ ပိုင်ချွမ်းက မီတာငါးဆယ်သာပိုပြေးပြီး ပြတ်ပြတ်သားသားပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။

“ …” ပိုင်ကျန့်အနေနဲ့ သူ့ပျော်ရွှင်မှုကမပြီးဆုံးသေးဘူးလို့ခံစားရသည်။

"မင်းဒီနေ့မီတာ ၂၇၀၀ မပြေးဘူးလား။ " ပိုင်ကျန့်က မမေးဖို့မကူညီနိုင်ခဲ့ဘူး။

"ဒီနေ့မီတာ ၂၈၀၀" လဝက်ကျော်ကြာအောင်ပြေးခဲ့သော ပိုင်ချွမ်းက ယခုအချိန်တွင် သူလုပ်သောလေ့ကျင့်ခန်းပမာဏကို အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူပြေးနေစဉ်သက်တောင့်သက်သာ စကားပြောလာနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမပင်ပန်းဘူးဆိုပေမယ့် မီတာပိုမပြေးချင်ဘူး။

"မနေ့က ၂၇၀၀၊ ဒီနေ့ ၂၈၀၀၊ ဒါဆိုမင်း မီတာ ၁၀၀ ကိုနေ့တိုင်းထပ်ထည့်တာလား။" ပိုင်ကျန့်က စည်းမျဉ်းကိုဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။

“ အင်း”

'ဒါကြောင့် ဒီတိုးတက်နေတဲ့ အချိုးအတိုင်း၊ ငါ ၅ ကီလိုမီတာကို ငါ့ညီနဲ့ပျော်ပျော်ပါးပါးပြေးချင်တယ်ဆိုရင် ငါ ၂၂ ရက်လိုသေးတယ်လား။'

' နောက်ပြီး.... မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကိုအလုပ်ပြန်သွားဖို့ပြောပြီးပြီလား။ '

နံနက်စာသုံးဆောင်ပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို ပုံမှန်အတိုင်းအလုပ်လုပ်ဖို့စေလွှတ်လိုက်သည်။ မုရှောင်ယ စတူဒီယိုရောက်သောအခါ ဖန်းဟော်က အသီးမုန့်တစ်ချပ်ကိုကိုက်နေသည်။

"မနက်စာစားပြီးပြီလား။ " ဖန်းဟော်က မုရှောင်ယကို မေးသည်။

“ အင်း ” မုရှောင်ယ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး ကွန်ပျူတာကိုဖွင့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "မနေ့က ပို့လိုက်တဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းကို ဖတ်လိုက်ရတယ်၊ ပြဿနာရှိတယ်လို့ မထင်ဘူး၊ လူတွေကို အင်တာဗျူးလာခွင့်ပေးလိုက် "

"ကောင်းပြီ၊ ငါသူတို့ကို နောက်မှ အင်တာဗျူးမယ်၊ အင်တာနက်က Taobao မှာ ဖိနပ်တွေတင်ဖို့ တာဝန်ရှိတယ်။ ဒီဇိုင်းမူကြမ်းအနည်းငယ်ကို ဆွဲထားတာက အကောင်းဆုံးဖြစ်ပြီး၊ လူများက ငါတို့ထုတ်ကုန်စတိုင်ကို တစ်ချက်ချင်းမြင်နိုင်လိမ့်မယ်" ဖန်းဟော်က ပြောသည်။

"အိုကေ " ဒီဇိုင်းလေ့လာသူများသည် ပုံဆွဲနည်းကို သဘာဝကျကျ သိကြပြီး မုရှောင်ယက Taobao တွင် စာမျက်နှာအပြင်အဆင်ကို ဒီဇိုင်းဆွဲရန် မခက်ပေ၊ ဤအရာမျိုးသည် အချိန်များစွာ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် သူမသည် တစ်မနက်လုံး စာမျက်နှာအပြင်အဆင်ကို အပြီးသတ်ခဲ့သည်။ ဖိနပ်အမျိုးအစားတစ်ခုပဲ ဖြစ်သည်။

မွန်းတည့်ချိန်တွင် သူမတို့နှစ်ယောက်က အနီးအနားရှိ shopping mall တစ်ခုသို့သွားခဲ့ကြသည်။ ဖန်းဟော်က မုရှောင်ယကို ရုတ်တရက်မေးလာသည်။ "နင့်မိသားစုရဲ့ ပိုင်ချွမ်းက နင့်ကိုအရမ်းကပ်တယ် နင်နေ့တိုင်းအလုပ်သွားရတော့ ပိုင်ချွမ်းက အိမ်မှာဒုက္ခမပေးဘူးလား။"

“ သူမလုပ်ဘူး၊ ပိုင်ချွမ်းက အရမ်းတိတ်ဆိတ်တယ်။ နင်သူ့ကိုမနှောင့်ယှက်ဘူးဆိုရင် သူကစာအုပ်တွေကို တစ်နေ့လုံးအေးအေးဆေးဆေးဖတ်နိုင်တယ်” ပိုင်ချွမ်းက အော်တစ်ဇင်ဖြစ်ပေမယ့် သူကအခြားလူတွေကိုအနှောက်အယှက်မပေးဘူး။

“ လူတစ်ယောက်ရဲ့အချိန်တွေကို ဖြုန်းတီးတာမကောင်းပါဘူး။ နောက်ဆုံးအကြိမ် နင်ပိုင်ချွမ်းကို ပိုလှုပ်ရှားခွင့်ပြုပြီး သူ့တိုးတက်မှုအတွက် အပြင်မှာပိုပိုပြီးထိတွေ့ရမယ်လို့ ပါမောက္ခဖန်က နင့်ကိုပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ နင်သူ့ကိုစတူဒီယိုကို ဘာလို့မခေါ်လာတာလဲ။ စိတ်မပူပါနဲ့၊ နင်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ခွေးစာတွေ ဖြန့်နေတာကို ငါ စိတ်မ၀င်စားဘူး။" ဖန်းဟော်က ရက်ရောစွာပြောလိုက်သည်။

"ပိုင်ချွမ်းက ဘာမှမလုပ်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ။ ငါ့ မိသားစုရဲ့ ပိုင်ချွမ်းမှာအလုပ်ရှိတယ် "မုရှောင်ယက အထွတ်တက်လိုက်သည်။

"အလုပ်ရှိတာလား။ ဘယ်လိုအလုပ်မျိုးလဲ။ "ဖန်းဟော်က စပ်စုစွာ မေးလိုက်သည်။

“ အဲ့ဒါကပရိုဂရမ်ရေးနေပုံရတယ်၊ ငါလည်းကောင်းကောင်းမသိဘူး။ ပိုင်ချွမ်း ရဲ့အမေက အရင်က မတော်တဆ ပြောခဲ့တာ ဒါပေမယ့် အသေးစိတ်တော့မမေးခဲ့ဘူး "

"အိုး၊ အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်၊ ဒါဆိုရင်သူကငွေရှာနိုင်တယ်ပေါ့"

“ ဒါပေါ့၊ ပိုင်ချွမ်းက သူ့လစာကဒ်ကို ငါ့ကိုပေးထားတယ်။ ငါ ပိုင်ချွမ်း ရဲ့ငွေတွေကို ငါ့မိဘတွေအတွက် လက်ဆောင်တစ်ချို့ ၀ယ်ဖို့ငါသုံးမယ် " မုရှောင်ယက ငြီးတွားသံလေးဖြင့် ပြောလာသည်။

'ငါ့မိသားစုရဲ့ ပိုင်ချွမ်းကို ဘယ်သူကခွဲခြားဆက်ဆံတာလဲ။ ငါ့မိသားစုရဲ့ ပိုင်ချွမ်းက သာမန်လူတွေထက်အရမ်းအစွမ်းထက်တယ်ဆိုတာ နင့်ကိုငါအသိပေးမယ် '

"လစာကဒ်လား။ သူ့လစာကဒ်ထဲမှာဘယ်လောက်ရှိလဲ။ သူတစ်လမှာ လစာဘယ်လောက်ရလဲ။ " ဖန်းဟော်က မအံသြဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။

"ငါလည်းမသိဘူး၊ မတွေ့သေးဘူး"

"ဒါဆိုနင်အခုကြည့်လိုက်ရင်ကော။ " ဖန်းဟော်က အကြံပေးလိုက်သည်။

မုရှောင်ယလည်းစပ်စုမိသည်၊ ထို့ကြောင့်သူမခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ထမင်းစားတာကို အရှိန်မြှင့်လိုက်ပြီး လက်ကျန်ငွေကိုအရင်စစ်ဖို့ပထမထပ်က ATM ဆီကိုသွားခဲ့သည်။

မုရှောင်ယ စကားဝှက်ကို ရိုက်ထည့်သောအခါ ဖန်းဟော်က မလိုက်နိုင်တော့ဘဲ သူမကစက်ခန်း၏တံခါးဝတွင်ရပ်ပြီး မုရှောင်ယ အဖြေပြောပြတာကို စောင့်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် အချိန်ကြာမြင့်စွာစောင့်ဆိုင်းပြီးနောက်မှာ မုရှောင်ယက မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုကိုမှ မလုပ်လာတာကြောင့် စက်ပျက်သွားတယ်လို့ထင်လိုက်မိသည်။

"စက်ပျက်နေတာလား။ " ဖန်းဟော်က မေးလာသည်။

မုရှောင်ယက မဖြေဘူး။ သူမသည် သူမ၏ ဘဏ်ကတ်ကို တိတ်တဆိတ် ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး အခန်းတွင်းမှ မှိုင်းသောအကြည့်ဖြင့် ထွက်လာကာ ဖန်းဟော်ကို သူမလက်ချောင်တွေနဲ့ 'ရှစ်' ကို လက်ပြလာသည်။

"ရှစ်သိန်းလား။ "

မုရှောင်ယက သူမခေါင်းကိုခါလိုက်သည်။

"ရှစ်သန်းလား။ "

“ ဂဏန်းရှစ်လုံး” မုရှောင်ယက အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။

"သေစမ်း။ ပိုက်ဆံအများကြီး။ ပိုင် မိသားစုက ပိုင်ချွမ်းကို ပေးခဲ့တဲ့ ရှယ်ယာတွေမဟုတ်ဘဲ အဲဒါက လစာကတ်ဆိုတာ သေချာလား။ " ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အသက်အရွယ်အရ၊ သူအလုပ်လုပ်နေသော်လည်း နှစ်အနည်းငယ်သာ ဖြစ်နေသင့်သည်။ သူဒီလောက်ငွေအများကြီးကို ဘယ်ကရတာလဲ။ အဲ့ဒါက ကုမ္ပဏီရဲ့ အမြတ်ဝေစုဖြစ်လျှင်ဖြစ်နိုင်သည်။

“ ကိစ္စမရှိပါဘူး ” မုရှောင်ယက သူမလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ဘဏ်ကဒ်ကို တင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ "ကောင်းပြီ" သူမကခြောက်သွေ့တဲ့လေကိုရှူလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ငါယွမ် ၃၀၀၀၀ တန်အနှိပ်ထိုင်ခုံကို အခုဝယ်ပြီး ငါ့မိဘတွေကိုပေးလိုက်မယ်"

"လာစမ်းပါ" ဖန်းဟော်က မုရှောင်ယကိုယမထီမဲ့မြင် ပြုလိုက်သည်။ ခင်ပွန်းသည်၏ ဂဏန်းရှစ်လုံးပါ လစာကတ်ကိုကိုင်ပြီး ယွမ် ၃၀,၀၀၀ တန် ၀ယ်တာကို၊ သူမက ဒီလိုသွားကြိတ်ဖို့လိုသေးတာလား။

"ကောင်းပြီ။ အော်ဒါတစ်ခု။" မုရှောင်ယက လေပြေကဲ့သို့ လမ်းလျှောက်သွားပြီး ပထမထပ်ရှိအရောင်းပြခန်းဆီ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။

.........

စာရေးသူမှတ်စု

ပြဇာတ်ငယ်လေး 

မုရှောင်ယ : ကျွန်မလက်ဆောင်ဝယ်ခဲ့တယ်၊ နောက်မှ ရှင့်ရဲ့လစာကတ်နဲ့ ဝယ်ခဲ့တာကို ပြောပြမယ်။

ပိုင်ချွမ်း :အာ မူလကငါ့လစာကဒ်။

မုရှောင်ယ : …

ပိုင်ချွမ်း: အားလုံးက မင်းသုံးစွဲဖို့အတွက်

မုရှောင်ယ : (#^။^#)

Grumpy Crab: အရမ်းပျော်တယ် ~~~

T/N; မုရှောင်ယ နဲ့ ပိုင်ချွမ်း တို့က 'ပြီးပြည့်စုံတဲ့စုံတွဲ' (*´∀`*) လို့ခေါ်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တကယ်ချီးကျူးတာ ငါတကယ်ထင်တာတော့ ရှောင်ယက သင်္ချာမကျွမ်းကျင်နိုင်ဘူး၊ ပိုင်ချွမ်း ရှိတယ်။ ပိုင်ချွမ်း စိတ်ရှုပ်နေတယ်၊ ရှောင်ယ ရှိတယ်။ အာရ်းးးး ~ ဒီဘာသာပြန်သူက ဘာသာပြန်တဲ့အခါ ခွေးစာအများကြီးစားရတယ် ... (*´-｀*)*nomnomnom*