အပိုင်း ၃၁

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၃၁.၁ ; Cup of Happiness 

ပိတ်ရက်ရဲ့ မနက်စောစောတွင် မုရှောင်ယနဲ့ ပိုင်ချွမ်းတို့က မုရှောင်ယ မိဘအိမ်ကို အတူတူပြန်လာကြသည်။ မသွားခင် လီရုံက ကားထဲမှာ လက်ဆောင်ထုပ်ပိုးပြီး မုရှောင်ယကို မုပါပါးနဲ့ မာမားကို ပေးပေးဖို့ ပြောခဲ့သည်။ မုရှောင်ယက ဟန်ဆောင်မနေဘဲ ယောက္ခမကို ကျေးဇူးတင်ကာ အားလုံးကို ကားပေါ် တင်လိုက်သည်။

တစ်နာရီအကြာတွင် သူတို့နှစ်ဦးက မုမိသားစုအိမ်ကို ရောက်ရှိသွားသည်။ မုရော့ကျုံးနဲ့ သူ့ဇနီးရှန်ချင်းယီက တံခါးဝတွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ Audi ကားကို အဝေးကနေ လှမ်းကြည့်ရင်း ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ နှုတ်ဆက်လာသည်။

“ ရှောင်ချွမ်း ” ကားရပ်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ရှန်ချင်းယီက ထွက်လာပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ခရီးသည် ထိုင်ခုံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလာသည်။

ပိုင်ချွမ်းက ကားထဲမှ ဆင်းကာ ရှန်ချင်းယီကို ခဏလောက်ကြည့်ရင်း စကားလုံးသုံးလုံးက ဖြည်းညှင်းစွာ မထွက်လာခင်ထိပဲ။

"ကျေးဇူးပါ မား"

ဤစကားလုံးသုံးလုံးကို သီးခြားအပိုင်းနှစ်ပိုင်းဖြင့် ပြောသော်လည်း၊ အော်တစ်ဇင်ရှိသော ပိုင်ချွမ်း အတွက် ဤလိုကိုယ်တိုင် စကားပြောဆိုမှုမျိုးသည် အလွန်ရှားပါးသည်။ ရှန်ချင်းယီက အဲ့ဒါကို နားလည်သဘောပေါက်ပြီး သဘာဝအတိုင်း သူမ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။

“အိုက်ယား ရှောင်ချွမ်းက ကျွန်မကို ကျေးဇူးတင်တယ်။ လောင်မု အစောက ကြားလား။" ရှန်ချင်းယီက သူမဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ သူမခင်ပွန်းကို မေးလိုက်သည်။

“ငါကြားတယ်၊ မင်း မြန်မြန်သွား” မုရော့ကျုံးက အလွန်စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။ သူက ကားနဲ့ နီးနေမှန်း သိသာသည်။ အကယ်၍ သူသာ တံခါးဖွင့်လိုက်လျှင် သူ၏(ပိုင်ချွမ်း) "ကျေးဇူး" သည် သူ့(မုပါပါး) အတွက် ဖြစ်လိမ့်မည်။

ပိုင်ချွမ်းက ခေတ္တရပ်ပြီး သူ့ယောက္ခမကို ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါ်လိုက်သည်။ “ ပါး ” 

“ဟေး” မုရော့ကျုံးက ချက်ချင်း စိတ်ဓာတ်ကျနေတာတွေ ပျောက်ကင်းသွားပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက သူ့ဇနီးလို ပြုံးသွားကာ ပျော်ရွှင်စွာ ကျဉ်းသွားခဲ့သည်။

ကား၏အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ သူမ၏မိဘများ၏အာရုံစိုက်မှုကို အချိန်အတော်ကြာမခံခဲ့သော မုရှောင်ယက “မနာလိုမဖြစ်ခြင်း” မှမကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။ “အမေတို့နှစ်ယောက်၏ အာရုံကိုကြည့်ဦး အမေတို့ရဲ့သားမက်က လာလည်တာကို သမီးမသိရင် လာလည်တာကခေါင်းဆောင်လို့ သမီးထင်လိမ့်မယ်" 

"ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ ပြောနေတာလဲ။ " ရှန်ချင်းယီက သူ့သမီးလေးကို အာရုံစူးစိုက်မှု အနည်းငယ်သာပေးလာသည်။

"သမီး ဘယ်မှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ ပြောနေလို့လဲ။ ကားပါကင်မထိုးရသေးခင် တံခါးဖွင့်ပေးခဲ့တယ်။ ဘယ် ယောက္ခမမှ သူ့သားမက်အတွက် တံခါးမဖွင့်ပေးဘူး။”

"ရှောင်ချွမ်းက ဘယ်လိုတူနိုင်မှာလဲ။"

“ဘာကြောင့် မတူတာလဲ။ သမီးမိသားစုရဲ့ ရှောင်ချွမ်းက တံခါးကို မဖွင့်နိုင်လို့လား။"

“ဟုတ်တယ်” ရှန်ချင်းယီက သူ့သမီးကို နှောင့်ယှက်ရန် ပြောတော့မယ့်အချိန်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ပိုင်ချွမ်းက ဦးစွာ စကားပြောလာသည်။

“…”

ဤအဆင့်ကို ဖြိုဖျက်ပြီးကတည်းက မုရှောင်ယ ပျော်ရွှင်စွာ နေရာတွင်ပင် ကွေးညွတ်သွားသည်။ မု မိသားစု၏ အသက်ကြီးသူများက ခဏတာ အံ့အားသင့်သွားပြီး သမီးနှင့်အတူ ရယ်မောကြသည်။ သူတို့မိသားစု၏ သားမက်သည် ထူးခြားသော်လည်း သမီးဖြစ်သူအပေါ် သူ၏တုံ့ပြန်မှုအရှိန်မှာ သာမန်လူများနှင့်မတူဘဲ တကယ်ကို မြန်သည်။ ဤနည်းဖြင့် သူတို့၏စိတ်နှလုံးထဲတွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများ ပေါ့ပါးလာသည်။

ရှန်ချင်းယီက ပိုင်ချွမ်းကို အမှား ဝန်ခံခဲ့သည်။ “ဒါက မားအမှားပါ။ သားအတွက် တံခါးမဖွင့်ထားသင့်ဘူး"

“အရေးမကြီးပါဘူး” သူ့ယောက္ခမက အမှားမလုပ်ခဲ့ဘဲ တောင်းပန်ခဲ့သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းက သူမကို ခွင့်လွှတ်ရမည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

မုရှောင်ယကိုတော့ နှုတ်ခွန်းဆက်စကားဖြင့်သာ ပြီးဆုံးခဲ့သည်။ သူမက ကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ပြီး လက်ဆောင်များစွာကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကောက်ယူလို့ရတဲ့ အိတ်အရောင်မျိုးစုံရှိပြီး တစ်ဒါဇင်ကျော်လောက် ရှိသည်။

"ဘာလို့ ဒီလောက်အများကြီးကို ပြန်ယူလာတာလဲ။" ရှန်ချင်းယီက အဲ့ဒါကို မြင်ပြီး သူမထံမှ ပစ္စည်းများကို ကူယူပေးသည်။

"သမီးကို အပြစ်မတင်နဲ့ " မုရှောင်ယက အရိုးရှင်းဆုံးနှင့် အကြမ်းဆုံး ပလပ်စတစ်အိတ်နှစ်ခုကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး "ဒီအိတ်နှစ်လုံးကို သမီး ပြန်ယူလာခဲ့တာ။ ကျန်တာတွေ အကုန်လုံးကို မုခမည်းခမက်အတွက် သမီးယောက္ခမက ပြင်ထားတာ"

“ဒါ…” ရှန်ချင်းယီနဲ့ သူမခင်ပွန်းက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တစ်ချက်ကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ဒါဆို အားလုံးကို ဘယ်လိုယူနိုင်မှာလဲ။ အမေတို့ မိသားစုက သမီခင်ပွန်းမိသားစုကို လက်ဆောင်တွေ မပေးတာကြောင့် အဲ့ဒါတွေကို လက်ခံဖို့ မသင့်လျော်ဘူး။”

“ဟုတ်တယ် ” မုရော့ကျုံးက သုံးယောက်သားကိုင်ထားတဲ့ လက်ဆောင်အိတ်များကို ကြည့်ပြီး ထပ်ပြောလာသည်။ “ အဖေတို့မိသားစုနဲ့ ပိုင် မိသားစုက စီးပွားရေးအင်အား ကွာဟမှု ရှိတယ်။ အဖေတို့က ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပေမယ့် ပိုင် မိသားစုက ဒီအရာတွေကို လက်ခံဖို့ အဆင်မပြေဘူး”

ပိုင် မိသားစု၏ စီးပွားရေးအင်အားဖြင့်၊ ထိုသို့သော အရာများသည် ၎င်းတို့အတွက် သိပ်မရှိသော်လည်း မု မိသားစုအတွက်၊ ရရှိသောလက်ဆောင်တိုင်းသည် အလွန်စျေးကြီးသည်။ မုမိသားစုက ဖိအားများပေးတာကြောင့် စျေးကြီးသောလက်ဆောင်များစွာကို လက်မခံချင်ပေ။

"သမီးပြောမယ် အမေတို့နှစ်ယောက်က အရမ်းတွေးနေတာ။ " မုရှောင်ယက သူမ၏မိဘများကို အသိဆုံးဖြစ်ပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားကာ၊ သီလရှိပြီး ၎င်းတို့၏ ဂုဏ်သတင်းကို အလွန်မြတ်နိုးကြသည်။ လူမှုဆက်ဆံရေးနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် သူတို့က အနည်းငယ်မျှ တွေးခေါ်မှုမရှိကြသော်လည်း တကယ်တော့ ဤအကြောင်းပြချက်မျိုးကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့် ကျော်လွှားနိုင်ခဲ့သည်။ “သမီးက မိသားစုထဲမှာ အိမ်ထောင်ကျနေပြီ။ သူတို့နဲ့ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ ရွေးချယ်နိုင်တယ်၊ သမီးအဲဒီမှာနေနေပြီ။"

“ဒါ…” မုမိသားစု၏ အကြီးအကဲများသည် ထိုစကားကိုကြားသောအခါ လက်ဆောင်များကို လက်မခံပါက မသင့်လျော်ဟု ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသည်။

"မဟုတ်ရင် သမီးယောက္ခမကို အမေတို့ကိုယ်တိုင် ပြောလို့ရတယ်" မုရှောင်ယက ပြောပြီး ဖုန်းခေါ်ဖို့ ရွှေ့လိုက်သည်။

“အင်း ရှောင်ယ မှန်တယ်။ ကိုယ်တို့တွေက ခမည်းခမက်တွေ ဖြစ်နေကြပြီ ကိုယ်တို့ နှလုံးသားထဲမှာ လိပ်ပြာလုံတဲ့ အသိစိတ်ရှိနေသရွေ့ လူမှုဆက်ဆံရေးနှင့် ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး ” မုရော့ကျုံးက သူ့သမီးကို ဖုန်းခေါ်တာ ချက်ခြင်း ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

"ဒါအမှန်ပဲ။ ပြန်သွားတဲ့အခါ သမီး လက်ဆောင်တချို့နဲ့ ပြန်သွားလိုက်မယ်"

"ငါတို့ အများကြီး ရပြီးပြီ၊ ငါတို့ လက်ဆောင်ပြန်ပေးဖို့ ဘယ်အရာက မှန်ကန်မှာလဲ။" ရှန်ချင်းယီက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

“သမီးတို့ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ငရုတ်သီးဗူးက ကောင်းမယ်ထင်တယ်။ ညနေကျရင် ပြန်ယူသွားလိုက်မယ်။" ရှန်ချင်းယီက စီချွမ်း ပြည်နယ်မှဖြစ်ပြီး ငရုတ်သီးစားခြင်းကို နှစ်သက်ကာ ၎င်းတို့ကို ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ခြင်းကိုလည်း နှစ်သက်သည်။ သူမသည် အိမ်၌ ငရုတ်သီးကို မကြာခဏ သိပ်ထားသည့် အလေ့အထရှိသည်။ ထို့ကြောင့်၊ မုမိသားစု၏ ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် တစ်နှစ်ပတ်လုံး ရှန်ချင်းယီ ပြုလုပ်ထားသော ငရုတ်သီးဗူးများရှိသည်။

“အဲဲဒါက ဘယ်လောက်တန်ဖိုးရှိမှာမလို့လဲ။ ” ရှန်ချင်းယီက ဤအကြံကို မနှစ်သက်ပေ။

"ဒါပေမယ့် ပိုင် မိသားစုမှာ အဲဒါ မရှိဘူး။ သမီး စားချင်ပေမယ့် မစားရသေးဘူး”

"အိုကေ အိုကေ အိုကေ အမေ ဒီညနေမှာ နောက်ထပ်အိုးအနည်းငယ်ကို ပြင်ဆင်လိုက်မယ်"

ဟာသအနည်းငယ်လုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ လေးယောက်သား လက်ဆောင်တွေနဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားသည်။

မုရှောင်ယ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် သူမက လက်ဆောင်များကို ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ပစ်ချလိုက်ပြီးနောက် ဆိုဖာပေါ် လဲကျသွားခဲ့သည်။

“ ကြည့်စမ်း အရမ်း အရမ်းပျင်းနေတာပဲ ပိုင် မိသားစုအိမ်မှာ သမီးဒီလိုမဟုတ်ဘူးလို့ အမေ မျှော်လင့်တယ် " ရှန်ချင်းယီက သူမသမီး၏ အနေအထိုင်ကို တစ်ချက်မျှ စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ထပ်တူနီးပါးပဲ” မုရှောင်ယက ပျော့ခွေလျက် မသက်မသာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူမဘယ်ကိုပဲ သွားနေပါစေ၊ သူမသက်တောင့်သက်တာ ခံစားရဆုံးကတော့ သူ့မိဘအိမ်ပဲ။

"ရှောင်ချွမ်း ရှောင်ယက သားအိမ်မှာ ဒီလိုပဲလား။" ရှန်ချင်းယီက သူမသားမက်က မလိမ်ညာတက်တာကြောင့် သားမက်ကို မေးကြည့်သည်။

“အင်း” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ မုရှောင်ယက မုရှောင်ယသာ ဖြစ်ပြီး နေရာတိုင်းမှာ အတူတူပါပဲ။

ပိုင်ချွမ်း ခေါင်းညိတ်သည်ကို သူမမြင်သောအခါ၊ မုရှောင်ယက ပိုင် မိသားစုအိမ်ရှိ သူမ၏အပြုအမူကို ရုတ်တရက် တွေးတောလာသည်။ 'တခြားသူတွေရှေ့မှာတော့ သူမဒီလိုမဟုတ်တာ သေချာပါတယ်။ သူတို့အိပ်ခန်းထဲမှာကို သူဆိုလိုတာလား။'

"ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုသာမဖြစ်ရင် ဒီနေ့ မင်းကို စကားတစ်ခွန်းလောက် သေသေချာချာ ပြောရမယ်" ရှန်ချင်းယီက ပြောသော်လည်း သူမ ဝန်လေးနေသည်။ အဲဒီ့စကားတွေပြောပြီးတော့ သူမ သမီးရဲ့အကြိုက်ဆုံးဟင်းချက်ဖို့ မီးဖိုချောင်ကို ထွက်သွားခဲ့သည်။

သူ့ယောက္ခမ မီးဖိုချောင်မှာ နေ့လည်စာပြင်ဆင်နေချိန်မှာ ပိုင်ချွမ်းကို ယောက္ခထီးဖြစ်သူက သင်္ချာပုစ္ဆာအချို့ကို ဖြေရှင်းဖို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတဲ့ မုရှောင်ယက ဧည့်ခန်းထဲတွင် အသိုက်လုပ်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ ဧည့်ခန်းရှိ တီဗီဖန်သားပြင်ပေါ် သူမဆဲလ်ဖုန်းကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်ပြီးခါနီးတွင် မုရှောင်ယရဲ့ ဆဲလ်ဖုန်းက ရုတ်တရက် မြည်လာသည်။ သူမ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းထဲမှ ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။ မကြာမီခင်မှာပဲ အပေခံ အဝတ်အစားဝတ်ထားသော အလုပ်သမားအနည်းငယ်ကို ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် အသံဆူညံသွားတာကြောင့် မု မိသားစု၏ အကြီးအကဲများသည် လန့်ဖျပ်သွားကာ စာကြည့်ခန်းနှင့် မီးဖိုချောင်မှ သီးခြားစီ ထွက်လာကြသည်။ ပိုင်ချွမ်းက သူ့လက်ထဲတွင်ရှိသော သင်္ချာပုစ္ဆာများကို ပြီးမြောက်ပြီးမှ သူ့ယောက္ခမနောက်က ဖြည်းညှင်းစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။

"အဲ့ဒါဘာလဲ။ " မုရော့ကျုံးက ဧည့်ခန်းထဲကို ရုတ်တရက် ရောက်ရှိလာသည့် အပိုလုပ်သားသုံးဦးကို ကြည့်လိုက်သည်။

“အဲ့ဒီမှာထား၊ ဟုတ်တယ် အဲ့မှာ" မုရှောင်ယက လူတွေကို ပစ္စည်းတွေချဖို့ နေရာအဖြစ် ဆိုဖာဘေးက နေရာအလွတ်ကို ညွှန်ပြပြီး သူ့အဖေရဲ့ မေးခွန်းကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “အနှိပ်ကုလားထိုင်” 

အလုပ်သမားများက လျင်မြန်စွာရွေ့လျားပြီး အနှိပ် ကုလားထိုင်ကို အောက်ချလိုက်သည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းကို အလျင်အမြန် ထုပ်ပိုးပြီး ပြဿနာမရှိကြောင်း သေချာစေရန် အမှားရှာစစ်ဆေးပြီးနောက် လက်မှတ်ထိုးဖို့ မုရှောင်ယကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။

“ပြန်လဲဖို့ အတွက် တစ်လနဲ့ အစားထိုးဖို့ သုံးလအထိ အချိန်ရတယ်။ မေးခွန်းများရှိပါက အချိန်မရွေး ကျွန်တော်တို့ဆီ ဖုန်းဆက်ပါ” ဟု အလုပ်သမားက ပြောလာသည်။

“ကောင်းပြီ၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

မုရှောင်ယ လက်မှတ်ထိုးပြီးသောအခါ အလုပ်သမားများသည် အမှိုက်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး မု မိသားစုအိမ်မှ အမြန်ထွက်ခွာသွားကြသည်။

"ရှောင်ယ ဒီအနှိပ်ကုလားထိုင်က ဘာလဲ။ " ရှန်ချင်းယီက သူ့သမီးကို မေးနေချိန်မှာ လက်ထဲတွင် ကြက်သွန်စိမ်းတစ်တောင့်ကို ကိုင်ထားပြီး အနှိပ်ကုလားထိုင်ဘေးတွင် ရပ်နေသေးသည်။

မုရှောင်ယက သူ့ယောက္ခမဘေးတွင် ရပ်နေသော ပိုင်ချွမ်းကို မျက်လုံး မှိတ်ပြလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မုရှောင်ယ အပေါ် တုံ့ပြန်မှုမှာ ဗလာသက်သက်သာဖြစ်သည်။ 

“…” 'ပြီးသွားပြီ၊ မနေ့က ငါ ပိုင်ချွမ်းကို ရှင်းပြခဲ့တယ်လေ။'

"ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ရှောင်ချွမ်းကိုဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ။"မုရော့ကျုံးက ကျဉ်းမြောင်းသော မျက်လုံးများနှင့် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သူ့သမီး၏ မြင်ကွင်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် မကူညီနိုင်ပေ။

' မျက်တောင်ခတ်တာလား။'

ပိုင်ချွမ်းက ထိုသော့ချက်စာလုံးကို တွေးလိုက်သောအခါတွင် သူ၏မှတ်ဉာဏ်သည် ချက်ချင်း ပြန်လည်ရှင်သန်လာသည်။ 'မနေ့ညက မုရှောင်ယ ပြောခဲ့တာကို သူစဉ်းစားလိုက်တယ်။'

"ရှောင်ချွမ်း ကျွန်မမိဘတွေအတွက် အနှိပ်ကုလားထိုင်ဝယ်ဖို့ ရှင့်ရဲ့လစာကတ်ကို သုံးခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီအနှိပ်ကုလားထိုင်က နည်းနည်းတော့ ဈေးကြီးတယ်။ ငါ့မိဘတွေက ပိုက်ဆံကို မဆင်မခြင်သုံးလို့ ငါ့ကို အသေအချာ ဆူပူကြိမ်းမောင်းလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် မနက်ဖြန် ရှင်သူတို့အတွက် ဝယ်တယ်လို့ပြောပေးနော် အဆင်ပြေလား။"

“ကောင်းပြီ”

“ဒါဆို ကျွန်မရှင့်ကို မျက်တောင်ခတ်ပြမယ်။ ”

“အင်း” ပိုင်ချွမ်းက မဆိုင်းမတွ သဘောတူလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့ယောက္ခမ “မျက်တောင်ခတ်” သည်အထိ မျက်တောင်ခတ်ခြင်း၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သူနားမလည်ခဲ့ပေ။

"ကျွန်တော် ဝယ်ခဲ့တာ" ရှောင်ယက သူ့ကို မှန်မှန်ကန်ကန် မှိတ်ပြခဲ့တာကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက သူမနဲ့ အပြည့်အဝ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။

မုရှောင်ယက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အကြည့်ဖြင့် ရှောင်ချွမ်းကိုတိတ်တဆိတ် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။

"မင်းဝယ်ထားတာလား။ " မု မိသားစု၏ အကြီးအကဲများ လန့်သွားသည်။ “အနှိပ်ကုလားထိုင်ကို ဘာကြောင့် ဝယ်လိုက်တာလဲ။ ”

"ကျွန်တော့လစာ မားတို့အတွက် ဝယ်ခဲ့တာ" 'ရှောင်ယက သူ့ကို ဝယ်တယ်လို့ပဲ ပြောခိုင်းခဲ့တာ။ ဘာ့ကြောင့်လဲ ဆိုတာကိုတော့ သူမ မပြောထားတာကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ဒီလိုပဲ ပြောနိုင်တယ်။'

သို့သော် ပိုင်ချွမ်း မပြောသော်လည်း၊ မုမိသားစု၏အကြီးအကဲများသည် သူ့ကိုယ်စား အကြောင်းပြချက်ကို အလိုအလျောက် ဖန်တီးပေးလာသည်။ ခဏအကြာတွင် သူတို့သည် သူ့အတွက် သင့်လျော်သော အကြောင်းပြချက်တစ်ခုကို ကောက်ချက်ချလာကြသည်။

"ရှောင်ချွမ်းက ဒါကို သားသမီးဝတ်အနေနဲ့ လေးစားလို့ ဝယ်ခဲ့တာလား။ " ရှန်ချင်းယီက သူ့ခင်ပွန်းကို ရွှင်လန်းစွာ ကြည့်နေသည်။ သူတို့သားမက်ရဲ့ သားသမီးဝတ်ကို မြန်မြန်ခံစားနိုင်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။

"မင်းရဲ့လစာ။" မုရော့ကျုံးကို ပို၍ပင် အံ့အားသင့်စေသည်မှာ ပိုင်ချွမ်းက ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်လစာကို ရယူနိုင်ခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

“ကျွန်တော့်ဟာ” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်သည်။

လက်ဆောင်ကို သမီးဖြစ်သူက ဝယ်နိုင်ခြေအရှိဆုံးဖြစ်ကြောင်း နှစ်ယောက်စလုံးသိကြပြီးဖြစ်သော်လည်း ငွေက ပိုင်ချွမ်း၏လစာမှဖြစ်ပြီး အဓိပ္ပါယ်လုံးဝကွဲပြားသွားစေသည်။ ဤအချက်ကို တွေးတောရင်း လူနှစ်ယောက်သည် အသစ်စက်စက် အနှိပ်ကုလားထိုင်ကို ကြည့်ကာ အရာအားလုံး ကောင်းသည်ဟု ချက်ချင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

“ပါး၊ မား၊ ဒီအနှိပ်ကုလားထိုင်က သားအိမ်ခေါင်းနဲ့ ကျောရိုးကို နှိပ်နယ်ဖို့ ကောင်းတယ်။ မြန်မြန်လုပ်ကြည့်လိုက် " မုရှောင်ယက အနီးဆုံးကမိခင်ဖြစ်သူကို တွန်းတင်လိုက်ပြီး အနှိပ်ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ဖိချလိုက်သည်။ မု မိသားစု၏ အသက်ကြီးသူများသည် ဆရာများဖြစ်သောကြောင့် သင်ခန်းစာများ သို့မဟုတ် အတန်းစာရွက်များကို တစ်နေကုန် ပြင်ဆင်ကြသည်။ သူတို့၏ ကျောရိုးများ မကောင်းတာကြောင့် မုရှောင်ယက ဤအနှိပ်ကုလားထိုင်ကို ဝယ်လိုက်တာဖြစ်သည်။

အနှိပ်ကုလားထိုင်ကို အမှားပြင်ထားပြီးသား။ မုရှောင်ယက မုဒ်ကို ရွေးပြီး စတင်ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား အနှိပ်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် နာရီဝက်ကြာ အလှည့်ကျခဲ့ကြသည်။ အနှိပ်ကုလားထိုင်က တကယ်ထိရောက်မယ်လို့ သူတို့မထင်ထားဘူး။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူတို့နှစ်ဦးလုံး နေရောင်လင်းလက်နေချိန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အဆင်ပြေသွားကြသည်။ ရှန်ချင်းယီက နေ့လယ်စာအတွက် ဟင်းပွဲများ ထပ်မံပြုလုပ်တာကို မကူညီနိုင်ခဲ့ပါ။

နေ့လည်စာစားပြီးနောက် မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်း စာအုပ်အချို့ကို ရှာလိုသည်လို့ ပြောလာသောကြောင့် ဘေးအိမ်ကို လိုက်သွားခဲ့သည်။

ဘေးအိမ်ဝင်းသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် ပိတ်ထားသော်လည်း ပိုင် မိသားစုက ၎င်းကို ပုံမှန်သန့်ရှင်းပေးထားသည်။ ဥယျာဉ်ရှိ စိမ်းလန်းသောအပင်များကို ဂရုတစိုက်ဖြတ်တောက်ထားသောကြောင့် ရှုတ်ထွေးခြင်းမရှိပါ။

ဧည့်ခန်းထဲသို့ဝင်လာတော့ မုရှောင်ယက ခဏတာ မှိုင်တွေသွားသည်။

သူမ၏ မှတ်ဉာဏ်အရ ဤနေရာမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ မနေခဲ့ရသော်လည်း ပရိဘောဂများ လုံးဝမပြောင်းလဲပါ။ ဆိုဖာသည် ပန်းပွင့်ပုံအတိုင်း ဖြစ်နေဆဲဖြစ်ပြီး၊ ကုလားကာများကလည်း နို့ဖြူရောင်ဖြစ်နေဆဲဖြစ်ကာ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ရှိ လက်ဖက်ရည်ခွက်တောင် အတူတူပဲဖြစ်သည်။

မုရှောင်ယက လက်ဖက်ရည်ခွက်ထဲမှ တစ်ခွက်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး အပြာနှင့် အဖြူ ကြွေခွက်ပေါ်ရှိ ကွက်လပ်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အဲ့တာကအကြီးကြီးတော့ မဟုတ်ပေမယ့် နည်းနည်းတော့မပြေပြစ်ဘူး 

ဤကွာဟချက်ကိုကြည့်ရင်း မုရှောင်ယက ၎င်းနှင့် နားမလည်နိုင်စွာ ရင်းနှီးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ "ဒီကွာဟချက်ရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်က တော်တော်လှတယ်၊ အဲဒါကအသဲပုံပဲ "

ပိုင်ချွမ်းက တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုကို သတိရသွားကာ သူ့မျက်လုံးထိတောင် ပြုံးသွားသည်။

"ဒီလွတ်နေတဲ့ဟာကကြာပြီမဟုတ်လား။ " သူမက ဖွားဖွားပိုင်ရဲ့ အိမ်ကို အချိန်အတော်ကြာ မရောက်ခဲ့သော်လည်း ဤကွာဟချက်အပေါ် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှု ခံစားခဲ့ရပြီး ၎င်းကိုပြန်မစဥ်းစားကြည့်မီ အဲ့တာက အချိန်အတော်ကြာသွားတာ ဖြစ်နိုင်သည်။

"ရှစ်နှစ်၊ သုံးလ၊ ငါးရက်"

“…သေသေချာချာကို မှတ်ထားတာပဲ။” ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မှတ်ဉာဏ်က ကောင်းမွန်ကြောင်း သူမသိသော်လည်း ထိုကဲ့သို့တိကျတဲ့ အသေးစိတ်အချက်ကို သူမကြားလိုက်တိုင်း မုရှောင်ယ မကူညီနိုင်ဘဲ သက်ပြင်းချမိသည်။" အဲ့ဒါက တော်တော်ကြာနေပြီ၊ ဘာလို့မပြောင်းတာလဲ။ "

“ဒီကွာဟချက်က အသဲပုံသဏ္ဌာန်လေ။ ဒီခွက်နဲ့ ရေသောက်တိုင်း စိတ်နှလုံးထဲမှာ နစ်မြောပြီး ရေက ပိုအရသာရှိလိမ့်မယ် များများသောက်ရင် ပျော်ရွှင်မှုကို တွေ့ရလိမ့်မယ် ” ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို ညင်သာစွာကြည့်လိုက်သည်။

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို ထုံထိုင်းစွာ ပြန်ကြည့်လာသည်။

ဤလိုမိုက်မဲသော ချိုမြိန်သောမျဉ်းမျိုးက shoujo ရုပ်ပြတွင်သာ ပေါ်လာမည်ဖြစ်သည်။ ဒါကို ပိုင်ချွမ်းနဲ့ ပညာတက် သက်ကြီးရွယ်အိုအဖွားကလည်း ပြောမှာမဟုတ်တဲ့အတွက် သူတို့ကို ရေတွက်လိုက်ရင်း မုရှောင်ယက သူမကိုယ်သူမ သံသယဝင်လာသည်။

"အဲ့ဒါကို ကျွန်မပြောတာလား။"

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်လာသည်။

"ကျွန်မ အထက်တန်းကျောင်းတက်တုန်းက shoujo ရုပ်ပြတွေကို စွဲလန်းနေပုံရတယ်" မုရှောင်ယက သူမ၏ မေးစေ့ကို ကုတ်ခြစ်ကာ ကုတ်ခြစ်လိုက်ပြီး နောက်ထပ်ဖြစ်နိုင်ချေကို မှန်းဆပြီး ပြောလာသည်။ “ဒီကွာဟချက်၊ ကျွန်မလုပ်ထားတာလား။ ”

“အင်း” အဲဒါပြီးတော့ ပိုင်ချွမ်းက စားပွဲရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာကို ညွှန်ပြလာသည်။

မုရှောင်ယ နားလည်သည်။ ပိုင်ချွမ်းဆိုလိုတာက သူမက လက်ဖက်ရည်ခွက်က ကွာဟချက်ကိုပြုလုပ်ဖို့ စားပွဲထောင့်ကို အသုံးပြုခဲ့တယ်လို့ ပြောချင်တာဖြစ်သည်။

မုရှောင်ယက ခွက်ကိုကြည့်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို အလေးအနက် ပြင်းထန်စွာ လိမ်လည်လှည့်ဖြားသည့် အခြေအနေကို စိတ်ကူးကြည့်ရာ ထိုမြင်ကွင်းကို တွေးရင်း ရယ်စရာကောင်းသည်ဟု ခံစားရစေသည်။

"အဲ့တုန်းက ရှင့်ကို ကျွန်မလိမ်ခဲ့တာ" မုရှောင်ယက ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။

“မဟုတ်ဘူး” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းခါလာသည်။ “များများသောက်ရင် ပျော်ရွှင်မှုကို အမှန်တကယ်ရရှိနိုင်တယ် ”

"ပျော်ရွှင်မှုလား။ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ဘာလဲ သိလား။"

"သိတယ် ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာက ရှောင်ယနဲ့ အတူရှိနေတာ " မုရှောင်ယက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မေးလိုက်သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းက လေးနက်စွာ ပြန်ဖြေလာသည်။

အဲ့ဒီအဖြေက ထက်သောဓားတစ်လက်နှင့်တူပြီး နာကျင်နေသည့် မုရှောင်ယရဲ့ နှလုံးသားကို ဖြတ်တောက်သွားသည်။

"ဒီခွက်နဲ့ ရေသောက်ပြီးပြီလား။ "

“အင်း”

ရုတ်တရက် သူမ၏ နှာခေါင်းက ချဉ်လာပြီး မုရှောင်ယရဲ့ မျက်လုံးများက နီရဲလာသည်။ လူတော်တော်များများက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စကားတွေ အများကြီးပြောကြသည်။ ဒါမှမဟုတ် ငယ်ငယ်တုန်းက တခြားသူတွေကို တမင်တကာ လှည့်စားခဲ့တာလို့ သူမယုံကြည်ခဲ့သည်။ အချို့က မယုံကြဘူး။ တစ်ချို့က ယုံလိမ့်မည်။ ယုံကြည်လျှင်ပင် အပြစ်ကင်းစင်မှုမှေးမှိန်သွားမည်ဖြစ်ပြီး ရင့်ကျက်မှုနှင့် ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်မှုသည် အမှန်တရားနှင့် အမှားကို ပိုင်းခြားနိုင်စေသောကြောင့် ယာယီသာဖြစ်လိမ့်မည်။ 'ဒါပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းက မတူဘူး၊ သူ့ကမ္ဘာမှာ တစ်ခုခုကို ယုံကြည်နေသရွေ့တော့ တစ်သက်လုံး ယုံကြည်နေလိမ့်မယ်။'

ပိုင်ချွမ်းက ရှစ်နှစ်ကျော်ကြာအောင် သူမ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စကားအနည်းငယ်ပြောခဲ့သည်ကို မှတ်မိသော်လည်း သူမ ၎င်းကို မေ့သွားတာ သို့မဟုတ် အဖြစ်အပျက်များက သူမအပေါ် လုံးဝ အထင်ကြီးစရာ ချန်ထားခဲ့ခြင်းမရှိပေ။

"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မမေ့သွားတာ"

"ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ မင်းမှတ်ဉာဏ်မကောင်းလို့" သူ့မှတ်ဉာဏ်က ကောင်းကင်မှလက်ဆောင်တစ်ခုဖြစ်ပြီး လူတိုင်းမရရှိသောကြောင့် ရှောင်ယ မေ့သွားသည်မှာ အရေးမကြီးကြောင်း အဖွားက ပြောတာကို သူမှတ်မိသည်။

မူလက မုရှောင်ယက အပြစ်ရှိစိတ်ကြောင့် ငိုချင်ခဲ့သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ပိုင်ချွမ်းက ညည်းညူခြင်းမရှိပဲ အဖြေကို ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သောအခါ သူမ မတက်နိုင်ပဲ ရယ်မိတော့သည်။ “ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်မ မှတ်ဉာဏ်က မကောင်းဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်မသေချာပေါက် မမေ့နိုင်ပါဘူး"

မုရှောင်ယက လှည့်ပြီး သူမ၏ မျက်ရည်များကို လက်နောက်ဘက်ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။

"ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ကိုယ် မှတ်မိမှာပါ"

"ရှောင်ချွမ်း ကျွန်မမှတ်မိမှာပါ" မုရှောင်ယက လှည့်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ အခိုင်အမာ ပြောခဲ့သည်။

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်ပြလာပြီး သင်္ချာပုစ္ဆာတွေကို အမြဲမမှန်မကန်လုပ်တတ်တဲ့ ကောင်မလေးကို ပြန်တွေ့လိုက်သလိုပဲ။

"အာ့၊ ငါဘာလို့ ထပ်မှားပြန်တာလဲ။ " ကျောင်းဝတ်စုံဝတ်ထားသည့် မုရှောင်ယက သူမ၏ဆံပင်ကို အရူးအမူးပွတ်သပ်ရင်း “ ရှောင်ချွမ်း ငါ့ကို ထပ်သင်ပေးပါဦး။ ကတိပေးပါတယ် ဒီတစ်ခါတော့ မှတ်မိနေမှာပါ"

“အင်း” ငယ်ရွယ်တဲ့ ပိုင်ချွမ်းက ၎င်း၏ဘောပင်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်လိုက်ပြီး တူညီသောဖော်မြူလာအသုံးပြုပုံကို ပဉ္စမအကြိမ်အဖြစ် စတင်ရှင်းပြခဲ့သည်။

တကယ်တော့ ပိုင်ချွမ်း သူတစ်ပါးကို တစ်ခါမှ မပြောဖူးတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ရှိသည်။ သူက ကျောင်းပြီးသည့်နောက် နေ့တိုင်း သူမ သူ့ကို လိုက်ရှာနိုင်ဖို့ ဖော်မြူလာကို မုရှောင်ယ ဘယ်တော့မှ မမှတ်မိနိုင်စေဖို့ လျှို့ဝှက်မျှော်လင့်ထားသည်။

“သွားမယ် စာအုပ်တွေရှာဖို့ စာကြည့်ခန်းကို သွားကြရအောင်။”

လူနေအိမ်အမျိုးအစားချင်း တူသော်လည်း ပိုင် မိသားစု၏ စာကြည့်ခန်းသည် မု မိသားစုထက် များစွာကြီးမားသည်။ ပိုင် မိသားစုတွင် ပိုင်ချွမ်းနဲ့ ဖွားဖွားပိုင်တို့ လူနှစ်ဦးသာရှိတာကြောင့် ဖွားဖွားပိုင်က ပထမထပ်တွင် အိပ်ခန်းအားလုံးကိုဖွင့်ပြီး ပိုင်ချွမ်း အတွက် စာကြည့်တိုက်ငယ်လေးတစ်ခုကို တည်ဆောက်ပေးခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်း ဖတ်ချင်သည့်စာအုပ်များအားလုံးကို အဲဒီမှာ စုဆောင်းပြီး သိမ်းထားကာ ဖတ်သည်။

မုရှောင်ယက ဤစာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်ရောက်သည့်အခါတိုင်း သူမ အလွန်တုန်လှုပ်ခဲ့သည်။ နံရံများတွင် တန်းစီထားသော စာအုပ်စင်များ ရှိပြီး ၎င်းတို့အားလုံးမှာ စာအုပ်များဖြင့် ပြည့်ကျပ်နေသည်။ ပိုင်ချွမ်း အတက်အဆင်း အဆင်ပြေစေဖို့အတွက် စာအုပ်စင်များဘေးရှိ မိုဘိုင်းလှေကားထစ်ကိုပင် ဖွားဖွားပိုင်က တပ်ဆင်ထားသည်။ စာကြည့်ခန်းအလယ်တွင် စာအုပ်ပင်လယ်ကြီးဖြင့် ဝိုင်းရံထားသော စားပွဲငယ်လေးတစ်ခုရှိသည်။ စာမတတ်လျှင်ပင် ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေသရွေ့ ရှေးခေတ်နှင့် ခေတ်သစ်ခေတ်များမှ အသိပညာများ ပိုမိုသင်ယူနိုင်ပုံရသည်။

"ဘာစာအုပ်ရှာနေတာလဲ။ ရှင်ကိုရှာတွေ့အောင် ကူညီပေးမယ် " စာအုပ်အရေအတွက်က ရေတွက်ရန် အလွန်များသည်။ အဲဒါကိုရှာဖို့ သူတို့အတွက် အချိန်ဖြုန်းသလိုပင်။ မုရှောင်ယက စာအုပ်စင်တန်းများစွာကို ကြည့်ရုံဖြင့် စာအုပ်များသည် မည်သည့်အဖွဲ့အစည်းမှ စည်းမျဉ်းများကို လိုက်နာပုံမပေါ်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဤအခြေအနေတွင်၊ ရှာတွေ့ဖို့က အချိန်ဖြုန်းတာသာဖြစ်လိမ့်မည်။

"ငါတွေ့ပြီ"

မုရှောင်ယ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ပိုင်ချွမ်းက အစိမ်းရောင်အဖုံးပါတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကိုင်ဆောင်နေတာကို သူမမြင်လိုက်ရသည်။

"ရှင်အဲဒါကို ခဏလေးနဲ့ တွေ့ပြီလား။" ' ကံကောင်းတာလား။'

“သူတို့အားလုံးကို မှတ်မိတယ်”

“ရှင်ဆိုလိုတာက စာအုပ်တွေ ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာ မှတ်မိတာလား။ ” မုရှောင်ယ အံ့အားသင့်သွားသည်။

“အင်း”

မုရှောင်ယက ပျော်စရာကောင်းတယ်လို့ ထင်တဲ့အတွက် သူမ မကူညီနိုင်ဘဲ ပြောလိုက်သည်။ “အဲ့ဒါဆို စာအုပ်ရှာပေးပါဦး” 

“အိုကေ”

"ဒီမှာ စာအုပ်တွေ အရင်ကထားဖူးလား။" အထက်တန်းကျောင်းမတက်မီက မုရှောင်ယက ရုပ်ပြများကို စွဲလမ်းခဲ့သည်။ အားလပ်ရက်များ ရောက်ရှိလာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူမက သင်ယူမှုအသွင်ဖြင့် ပိုင်ချွမ်းဆီ ရောက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ သူ့မိဘများ ဝင်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် မည်သူမျှ ရှာမတွေ့စေဖို့ စာအုပ်စင်ပေါ်တွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ထားခဲ့သည်။ သူမသေချာမသိသော်လည်း၊ သူမက ဤနေရာတွင် ရုပ်ပြစာအုပ်တစ်အုပ် သို့မဟုတ် နှစ်အုပ်ကျန်ခဲ့တယ်လို့ သူမထင်ခဲ့သည်။

“ Pure School Grass” ပိုင်ချွမ်းက ပြန်ဖြေလာသည်။

"ဘာကလဲ။"

“ Pure School Grass” ပိုင်ချွမ်းက ၎င်းကို တူညီသောလေသံဖြင့် ထပ်ပြောလာသည်။

"Shoujo ရုပ်ပြလား။" မုရှောင်ယက ယောင်ဝါးဝါးသာ မှတ်မိသည်၊ ၎င်းက အလယ်တန်းအထက်တန်းကျောင်းတွင် သူမအထူးစွဲလန်းခဲ့သော ရုပ်ပြစာအုပ်ဖြစ်ပုံရသည်။

“အင်း”

"အဲ့ဒီရုပ်ပြက ရှင့်ဆီမှာရှိတယ်၊ ဘယ်မှာလဲ။" မုရှောင်ယက မေးလိုက်သည်။

“အရှေ့ဘက်စင်၊ အောက်ဘက်ကနေအပေါ်ဘက် ဆဋ္ဌမတန်း၊ ၁၂၈ အုပ်မှ ၁၃၆ စောင်ကို ဘယ်မှညာ” မုရှောင်ယရဲ့ စကားအဆုံးသတ်ကို မစောင့်ဘဲ ပိုင်ချွမ်းက တိကျသည့်တည်နေရာကို ရှင်းလင်းစွာဖော်ပြလိုက်သည်။

“ကိုးအုပ် ရှိတယ်” မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ လမ်းညွှန်ချက်များအရ စာအုပ်များကို စတင်ရှာဖွေခဲ့သည်။ "အရှေ့၊ တစ်နှစ်သုံးလေးငါးခြောက်၊ ဒီအတန်း ဘယ်မှညာ...အော် တွေ့ပြီ "

ရုပ်ပြစာအုပ်တွေက သာမန်စာအုပ်များထက် အမြဲသေးငယ်တာကြောင့် အတန်းကိုရှာဖွေပြီးနောက် ၎င်းကို အမြန်ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ မုရှောင်ယက စီးရီးတစ်ခုလုံးဖြစ်တဲ့ “Pure School Grass” ကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

"အဖုံးက အရမ်းသစ်ပြီး ကောင်းကောင်းထိန်းသိမ်းထားတာပဲ" မုရှောင်ယက စာမျက်နှာအနည်းငယ်ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လှန်ကြည့်ပြီးနောက် အတွင်းရှိ mega ဇာတ်ကောင်များသည် လှပပြီး လူအများကို ထိတ်လန့်စေသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဇာတ်ဆောင်၏မျက်လုံးများသည် တကယ်တော့ စိန်များဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့သည် အပြာနုရောင်ဖြစ်သည်။ သူမ ပြုံးလိုက်သောအခါ နောက်ခံတွင် လှပသော နှင်းဆီပွင့်များ ရှိသည်။ တကယ်ပဲ၊ Mary Sue က ဘယ်လို အထူးအကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုးနဲ့ ဒီလိုမျိုး ကြိုက်နိုင်မလဲ။

ဒီလိုမျိုး တွေးကြည့်တော့ တစ်ခါတလေ လူတွေက ထူးဆန်းသည်။ တစ်ချိန်က တစ်ခုခုကို နှစ်သက်ကြသော်လည်း တစ်နေ့တွင် ငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းသည်ကို တွေ့ရလိမ့်မည်။

"နောက်တစ်အုပ်ရှိသေးလား။ " မုရှောင်ယက သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ရင်ဖိုစရာများကို ခါယမ်းကာ ရုပ်ပြကို ပြန်ထည့်လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းခါလာသည်။

"ကောင်းပြီ သွားရအောင်"

သူတို့ရောက်သောအခါ စာသင်ဖို့ ဦးတည်ရာသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်သွားကြသည်။ သူတို့ထွက်သွားသောအခါတွင် ယခင်ကနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားကြသည်။ ယင်းကြောင့် မုရှောင်ယက ဧည့်ခန်းနံရံရှိ ပုံတူပုံကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

၎င်းရ ဖွားဖွားပိုင်ရဲ့ ပုံတူဖြစ်သည်။ ပုံတူတွင် ဖွားဖွားပိုင်က နက်မှောင်သောချီဖွန်ကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး ဆံပင်ကိုသပ်ယက်စွာ နားရွက်ပေါ်တွင် ပုလဲများဖြင့် သက်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ခေါက်ထားသည်။ သူမက မဟော်ဂနီကုလားထိုင်ပေါ်တွင် သပ်ရပ်စွာထိုင်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ အရာအားလုံးကို မြတ်နိုးသောမျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေသည်။

“ကိုယ် အဲ့ဒါကို ဆွဲထားတာ ” ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယ အကြည့်နောက်လိုက်ပြီး ဆီဆေးပန်းချီကိုလည်း မြင်သွားသည်။ သူက အဖွားအတွက် ပန်းချီဆွဲရတာ အရမ်းသဘောကျသည်။ သူမ လှေကားထစ်ပေါ်တက်ချိန်တိုင်း လှေကားထစ်ဆင်းချိန်တိုင်း မြင်နိုင်စေရန် လှေကားပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည်။

"ရှင်ဆွဲခဲ့တာလား။ " ဖွားဖွားပိုင်က သူမ၏မျက်လုံးများတွင် ဤမျှချစ်ခင်ကြင်နာသောအကြည့်နဲ့ ပိုင်ချွမ်း ကိုကြည့်နေသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ “ဆေးခြယ်ပြီး သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ အဖွားကို ဆေးရုံတင်ထားလိုက်ရတယ်”

မုရှောင်ယက ခေတ္တမျှ ထိတ်လန့်သွားပြီး စိတ်ဆင်းရဲသွားခဲ့သည်။ တကယ်တော့၊ သူ့ရဲ့မှတ်ဉာဏ်က ကောင်းလွန်းတာက တစ်ခါတရံမှာ ကောင်းမွန်တဲ့အရာမဟုတ်ခဲ့ပေ။

"ရှင် သူမကိုလွမ်းနေလား။ " မုရှောင်ယက မမေးဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ပေ။

"ကိုယ်စဥ်းစားတယ်။ " ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်သည်။

'ဟုတ်သားပဲ ပိုင်ချွမ်းက ဘယ်လိုလုပ်မစဉ်းစားမှာလဲ။ ပိုင်ချွမ်း မှတ်ဉာဏ်က အလွန်ကောင်းမွန်တာကြောင့် သူ့ကမ္ဘာပေါ်ထဲက လူအနည်းငယ်သာမှတ်မိသည်။ မေ့ချင်ရင်တောင် မမေ့နိုင်ဘူး။'

ရုတ်တရက်၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရင်းနှီးသော ပွေ့ဖက်မှုက ရောက်လာသည်။ 

အပိုင်း ၃၁.၂

မုရှောင်ယက အံ့သြစွာကြည့်လိုက်ချိန် ပိုင်ချွမ်း ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ စာအုပ်ကို ဘယ်အချိန်က ချလိုက်မှန်းမသိခဲ့ဘူး။ ထိုအချိန်တွင်၊ “ဝမ်းမနည်းပါနဲ့” လို့ ပြောပြီး ညင်သာစွာ ပွေ့ဖက်လာသည်။

'ဝမ်းနည်းတာလား။ ရှင်အစောက ဝမ်းနည်းနေတာမဟုတ်ဘူးလား။'

'မဟုတ်ဘူး၊ ပိုင်ချွမ်း ဝမ်းနည်းမှာကို သူမကြောက်ခဲ့တာ။ သူမ ဘယ်လိုဝမ်းနည်းနိုင်မှာလဲ။ '

"ရှောင်ချွမ်း အဖွားကို တွေးမိတိုင်း ဝမ်းနည်းနေသေးလား။" ရှောင်ချွမ်းကို နာကျင်မှာအနည်းငယ်နဲ့ မေးလိုက်သည်။

“ဟင့်အင်း” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းခါလာသည်။“အဖွားက ပြောတယ် လူတိုင်းရဲ့ဘဝဟာ အချိန်ကန့်သတ်ချက်ရှိတယ်။ သူမမှာ သူမရဲ့ဟာရှိပြီးတော့ ငါ့မှာ ငါ့ရဲ့ဟာရှိတယ်။ ( ကုန်ဆုံးရမယ့်အချိန်ကိုပြောတာပါ) အဖွားရဲ့ အချိန်ကန့်သတ်ချက်ကြောင့် သူမထွက်သွားရတယ်။ တွန့်ဆုတ်နေပေမယ့် ဝမ်းမနည်းဘူး ”

“အဖွားပြောတာ မှန်တယ်”

ပိုင်ချွမ်းလို အော်တစ်ဇင်ရှိသူများသာ ချစ်ရသူများ ထွက်ခွာသွားခြင်းကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဆင်ခြင်တုံတရားဖြင့် ရင်ဆိုင်နိုင်သည်။

'ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက အမှန်တကယ် ကောင်းမွန်သည်။ အချိန်တန်လို့ သူမထွက်သွားရင် သူဒီလိုပဲ လုပ်နိုင်ပါ့မလား။'

........

စာရေးသူမှတ်စု 

ဖွားဖွားပိုင်က သူမ၏ အကြိုက်ဆုံး လက်ဖက်ရည်ခွက်တွေထဲက ကွဲနေတဲ့ ခွက်ကို ရုတ်တရက် တွေ့ရှိသွားခဲ့သည်။

ဖွားဖွားပိုင်: "ဘာလို့ကွဲနေတာလဲ၊ ဒါကို သုံးလို့မရတော့ဘူး "

ဖွားဖွားပိုင်က အဲဒါကို အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ချလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်း တိတ်တဆိတ် လမ်းလျှောက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ခွက်ကို ကောက်ယူရန် ငုံ့လိုက်ကာ ကော်ဖီ စားပွဲပေါ် အတင်းပြန်တင်လိုက်သည်။

ဖွားဖွားပိုင်: "ရှောင်ချွမ်း ဒီခွက်အကွဲက မကောင်းဘူး၊ အန္တရာယ်ရှိပြီး မင်းနှုတ်ခမ်းကို ခိုင်းမိလိမ့်မယ်။" ရှင်းပြပြီးနောက် သူမကထပ်လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး ထပ်ကောက်လိုက်သည်။

ဖွားဖွားပိုင် : “…”

ရှောင်ချွမ်းက ဒီခွက်ကို ဘယ်တုန်းက အရမ်းကြိုက်သွားခဲ့တာလဲ။