အပိုင်း ၅၀

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၅၀; Sleep With Me

နေ့ခင်းတစ်ဝက်လောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ပရိဘောဂစင်တာရဲ့ အနားယူခန်းမှာ ခဏလောက် အနားယူလိုက်ကြသည်။ မုရှောင်ယက သူမ၏ ခြေထောက်များ နာကျင်သွားသည်အထိ လမ်းလျှောက်ခဲ့ပြီး သူမ၏ အောက်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရိုက်နှက်ဖို့ကို မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။

"ရှောင်ချွမ်း ပင်ပန်းနေပြီလား။" မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မေးသည်။

“မပင်ပန်းဘူး ” ပိုင်ချွမ်းက သူ့ခေါင်းကို ခါယမ်းပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။ "နည်းနည်းတော့ ဆူညံနေတယ်" 

“ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဖြစ်သလို၊ ကုန်တိုက်က လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု လုပ်နေတော့ လူတွေ အများကြီး ရှိနေတာကိုတော့ မတက်နိုင်လောက်ဘူး။ စိတ်မသက်မသာခံစားရလား။ ရှင်အဆင်မပြေဘူးဆိုရင် ကျွန်မတို့သွားလို့ရပြီ" အစပိုင်းတွင် မုရှောင်ယအနေနဲ့ ဤမျှအကြာကြီး လမ်းလျှောက်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိခဲ့ပေ။ တကယ်တော့ သူမက ပရိဘောဂအချို့ကို ရွေးချယ်ထားပြီးသားဖြစ်ပြီး သူမဒီနေ့ရောက်လာသည်မှာ ကုန်ပစ္စည်းအချို့ကို ကြည့်ရန်သာဖြစ်သည်။ သို့သော် ရလဒ်အနေနဲ့ကတော့ သူမက အခြားအရာများကို စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသည်ဟု သူမမျှော်လင့်ထားသောကြောင့် ရွေးချယ်စရာအမျိုးပေါင်းများစွာကြားမှာ လှည့်လည်သွားလာနေမိတာကို သူမ မကူညီနိုင်ပေ။

"ရပါတယ်" ပိုင်ချွမ်းက တကယ်ကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေပေမယ့် ဒီပစ္စည်းတွေဝယ်ပြီးရင် အိမ်ပြောင်းနိုင်မယ်လို့ သူတွေးလိုက်တဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ ချက်ချင်းပြန်ကောင်းလာပြီး ခေါင်းလည်း သိပ်မနာတော့ဘူးလို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို စိတ်အားထက်သက်စွာစောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်း ပါးစပ်ကနေ အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြောလာသော်လည်း သူ့နဖူးက အမြဲတမ်း တင်းမာနေသည်။ မုရှောင်ယက သူမလက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ နဖူးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ရင်း “ရှင် ခေါင်းကိုက်နေလား။” လို့ အသံတိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား မထိုင်ခင် အအေးခွက်နှစ်ခွက်ဝယ်ထားပြီး အစောက ခွက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီးနောက် မုရှောင်ယ လက်များက အေးနေကာ ပိုင်ချွမ်းက ပွတ်သပ်တိုင်း သက်တောင့်သက်သာခံစာနေရသည်။

"ကျွန်မတို့အိမ်ကို ဘယ်လိုပြန်ကြမလဲ။" မုရှောင်ယက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“မလိုချင်ဘူး ” ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယ လက်ကိုဆွဲတင်လိုက်ပြီး မုရှောင်ယရဲ့ မေးခွန်းထုတ်သည့်အကြည့်အောက်တွင် သူမလက်ကို နဖူးပေါ်တင်ကာ ပြောလာသည်။ "ဒီနည်းက ကောင်းတယ် "

မုရှောင်ယက ခဏလောက် လွတ်ထွက်သွားသည်။ သူမက ပြုံးပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်ကာ ပိုင်ချွမ်း သက်သာလာပြီလို့ သူမ ခံစားလာရတဲ့အထိ သူ့နဖူးကို ပွတ်ပေးပြီး လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ပိုင်ချွမ်း အဆင်မပြေမှန်းသိတာကြောင့် မုရှောင်ယက ပရိဘောဂစင်တာတွင် အကြာကြီးမနေချင်တော့ဘဲ အရာအားလုံးကို အမြန်ပြီးဖို့သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"ရှောင်ချွမ်း ကျွန်မတို့ အစောက မီးခိုးရောင် ဆိုဖာပဲ ရွေးလိုက်မယ် အိုကေ။ ပြီးရင် အရောင်အမျိုးမျိုးနဲ့ ကူရှင်တစ်ဒါဇင်လောက်ဝယ်ပြီး တစ်ခုပြီး တစ်ခု ထိပ်မှာ စုထားမယ်၊ ဒီလိုဆိုရင် အထီးကျန်ပုံမပေါ်တော့ဘူး ” မုရှောင်ယက ကြော်ငြာလက်ကမ်းစာစောင်ကိုဖွင့်ပြီး ဆိုဖာပုံအား ပိုင်ချွမ်းကို ဖွင့်ပြသည်။

"အဝါနဲ့ အနက် " ပိုင်ချွမ်းက သူ့နားကြပ်ကို ချွတ်လိုက်တာကြောင့် ဆူဆူညံညံ အသံတွေကို ပြန်ကြားရပြီး သူ့နားက မသိစိတ်က အနည်းငယ် တုန်ခါသွားသည်။

"ရှင် ကူရှင်ရဲ့ အရောင်အကြောင်း ပြောနေတာလား။ အဝါနဲ့ အနက်ပဲ လိုချင်တာလား။”

“အင်း ” ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ ဒါဆို ဒီအရောင်နှစ်ရောင်ရွေးလိုက်မယ်" ပိုင်ချွမ်းမှာ OCD အနည်းငယ်ရှိကြောင်း မုရှောင်ယ နားလည်ထားတာကြောင့် သူမအရမ်းမမေးဘဲ ဒီအတိုင်းသဘောတူလိုက်သည်။ “ဒါဆို စာအုပ်စင်ကော ဘယ်လိုလဲ။ ဘယ်ဟာကြိုက်လဲ။"

“ဒါ ” ပိုင်ချွမ်းရဲ့ သူကြိုက်တဲ့အရာတွေအပေါ် သဘောထားက အလွန်ရှင်းလင်းပြီး သူက မဆိုင်းမတွ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ၊ ကျွန်မတို့ အဲ့ဒါ ယူလိုက်မယ် " မုရှောင်ယက 'အိုကေ' အမူအရာလုပ်ကာ နောက်ဆုံးဟာဆီ သွားလိုက်သည်။ "ဒါဆို အိပ်ယာကော ဘယ်လိုလဲ။ ဘယ်ဟာကြိုက်လဲ။"

ခေတ္တမျှမရပ်ဘဲ ဆက်လက်ရွေးချယ်နေသော ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကိုကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ဘာမှပြန်မပြောလာပေ။

"ဘာလို့လဲ။ ဘာမှ မကြိုက်ဘူးလား။ " မုရှောင်ယက မေးသည်။

"မင်းမကြိုက်ဘူး" အခုတလော သူတို့ မွေ့ယာတွေ အများကြီး လျှောက်သွားရင်း သူ တစ်ခုခုကို သဘောကျတဲ့အခါ ရှောင်ယက သူ့ကို အမြဲဆွဲခေါ် ထွက်သွားတဲ့အတွက် ပိုင်ချွမ်းက ရွေးချယ်ဖို့ စွန့်လွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။

"ရှင် ဘာမှမရွေးရသေးဘူး။ ကျွန်မမကြိုက်ဘူးဆိုတာ ရှင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။" မုရှောင်ယက စူးစမ်းချင်စိတ်ဖြင့် မေးသည်။

ပိုင်ချွမ်းက ဘာမှမရွေးချယ်ရသေးဘဲ ခေါင်းယမ်းလာသည်။

"အဲ့လိုဆိုရင် အမျိုးအစားသုံးမျိုး ရွေးလိုက်မယ်၊ အဲဒီသုံးမျိုးထဲက တစ်ခုကို ရွေးလို့ရတယ် " မုရှောင်ယက ပစ္စည်းများကို ရွေးချယ်ရာတွင် အနည်းငယ်ကြောက်စရာကောင်းသောကြောင့် သူမက ပိုင်ချွမ်းကို နောက်ဆုံးဆုံးဖြတ်ချက်ချခွင့် ပေးလိုက်သည်။ အဲ့လိုမဟုတ်ဘဲ သူမတို့သည် ဆုံးဖြတ်ချက်ချရန် သူမအား အားကိုးပါက၊ ရွေးချယ်မှုမပြီးမီ မှောင်သွားမည်ကိုကြောက်မိသည်။

"ဒီတစ်ခု၊ ဒီတစ်ခု၊ ဒီတစ်ခုကော... အားလုံးကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်တစ်ခုက ပိုကောင်းလဲမသိဘူး" မုရှောင်ယက ထိုတံဆိပ်များစွာ၏ လက်ကမ်းစာစောင်များကို ရှာတွေ့ခဲ့ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖွင့်ပြလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတစ်ခုကို မဆုံးဖြတ်မီ တစ်စက္ကန့်မျှသာ အသုံးပြုခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် မွေ့ရာ၊ ဆိုဖာနှင့် စာအုပ်စင်တို့ကို ဤကဲ့သို့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

ပရိဘောဂစင်တာသည် စာအုပ်စင်မှလွဲ၍ အခမဲ့ အရောက်ပို့သည့် ဝန်ဆောင်မှုကို ပေးဆောင်ထားသောကြောင့် တပ်ဆင်လုပ်သားများသည် အပြည့်ရှိသောကြောင့် ဆိုဖာနှင့် အိပ်ရာကို ချက်ချင်း ပို့ဆောင်ပေးသည်။ လူနှစ်ယောက်က အလုပ်သမားတွေကို ထရပ်ကားမှာ ပစ္စည်းတွေထည့်ဖို့စောင့်နေပြီး အိမ်အသစ်ကို ကားမောင်းသွားကြသည်။

အလုပ်သမားရဲ့ အရှိန်က တကယ်မြန်တယ်၊ သူတို့ပစ္စည်းတွေ ယူလာပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထားဖို့ နာရီဝက်လောက်ပဲ လိုသည်။ မထွက်သွားခင်မှာ အလုပ်သမားတွေက ပိုင်ချွမ်းရဲ့လက်ထဲကို အပြာရောင်သေတ္တာတစ်ဘူးကို ပေးခဲ့ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "ဒါက မွေ့ယာရဲ့ မေတ္တာ လက်ဆောင်တွေပါ" 

မေတ္တာလက်ဆောင်လား။

မုရှောင်ယက ထိုစကားကိုကြားသောအခါတွင် များစွာတွေးတောမနေခဲ့ပေ။ စတိုးဆိုင်ကြီးများသည် မကြာသေးမီက လှုပ်ရှားမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး မကြာခဏဆိုသလို မေတ္တာလက်ဆောင်များ ပေးလေ့ရှိပြီး ဆိုဖာဝယ်ခြင်းမှ လက်ဆောင်အဖြစ် သူမရရှိသော ကူရှင်များကို ပေးလေ့ရှိသည်။ အလုပ်သမားများ ထွက်သွားသည်ကို စောင့်ဆိုင်းရင်း အဝါရောင်ကူရှင်ကို ပွေ့ဖက်ထားကာ ဆိုဖာပေါ်တွင် ပျော်ရွှင်စွာ လှဲလျောင်းရင်း သူမ သက်ပြင်းချပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ဒီဆိုဖာက အရမ်းသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျွန်မတို့ဧည့်ခန်းနဲ့လည်း လိုက်ဖက်တယ်" သူတို့ ဒီဟာကို ဝယ်တုန်းကတော့ နည်းနည်း တုံ့ဆိုင်းသွားပေမယ့် ဝယ်ပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ အားလုံး ကောင်းတယ်လို့ ခံစားရသည်။

ပိုင်ချွမ်းက မေတ္တာလက်ဆောင်ကို ယူဆောင်လာပြီး ဆိုဖာရှေ့မှာ လျှောက်သွားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ လှဲလျောင်းနေတဲ့ မုရှောင်ယကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေသည်။

"မွေ့ယာက ဘာကို လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာလဲ။ ဖွင့်ကြည့်လိုက်၊ အထုပ်က လုံးဝမဆိုးဘူး" ဒီနေ့ဝယ်တဲ့ ပရိဘောဂသုံးမျိုးထဲက မွေ့ယာက ဈေးအကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး လက်ဆောင်ပေးရင် ပိုကောင်းတာက မဆန်းပါဘူး။

"ညအိပ်ဝတ်စုံ " ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ကို အထုပ်ကို ပေးလိုက်ပြီး ဖွင့်တောင် မဖွင့်ဘဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ည.....ညအိပ်ဝတ်စုံလား။" မုရှောင်ယက မယုံကြည်မှုအချို့ဖြင့် အဖုံးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သူမသည် အတွင်းပိုင်းတွင် ကရော်ကမည်နိုင်တဲ့ ပစ္စည်းအစုံအလင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ လက်တွေ့အားဖြင့် သနားစရာကောင်းသော ပစ္စည်းပမာဏတစ်ခုသာ ပါရှိပြီး ထိုပျော့ပျောင်းသော ပစ္စည်းက အစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို မြင်နိုင်သည်။

Sexy ညအိပ်ဝတ်စုံကြီး!!

အာမေဋိတ်အမှတ်အသားနှစ်ခုပါသော စကားလုံးနှစ်လုံးကို ရဲရင့်သောပုံစံဖြင့် အလေးပေးဖော်ပြထားသော စကားလုံးနှစ်လုံးသည် ယခုအခါ ဝေလငါးကြီးများကဲ့သို့ မုရှောင်ယ ဦးနှောက်တစ်လျှောက် ကူးခတ်နေသည်။

သူမရွေးထားတဲ့ မွေ့ယာသုံးခုထဲမှာ ဒီတစ်ခုပဲ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပေးခဲ့တာလို့ မပြောနဲ့နော်...

'မဖြစ်နိုင်ဘူး ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး ငါ့မိသားစုရဲ့ ပိုင်ချွမ်းက အရမ်းဖြူစင်တယ်၊ သူဒီလိုလူမဟုတ်ဘူး။'

"ရှင်... ရှင်ဘာလို့ ဒီမွေ့ယာကို ရွေးတာလဲ။ " မုရှောင်ယက သူမမေးချင်တာကို မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘဲ တေမစိတ်တွေ ယားယံနေပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင် ကြားချင်သည့် အဖြေကိုတောင် မသိခဲ့...

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့က ညအိပ်ဝတ်စုံ ပေးတယ်"ဒါပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အဖြေက အလွန်ရိုးရှင်းပြီး ရိုးသားလွန်းလှသည်။

မုရှောင်ယက သူမ၏ ပါးစပ်ထောင့်များကို ဆွဲလိုက်ရပြီး သူမ တစ်ကယ်ကို ရယ်ချင်လား ငိုချင်လား မသိတော့ဘူး အားး။

သို့သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းမှာ ဆိုးရွားတဲ့ အကြံဉာဏ်တွေ မရှိဘူးဆိုတာကို မုရှောင်ယက သိထားပြီးဖြစ်ပြီး၊ သူကတော့ ညအိပ်ဝတ်စုံကို ရဖို့ သက်သက်သာ ဇွဲနပဲနဲ့ ရပ်တည်နေသည်။ ဒါပေမယ့်... သူက ညအိပ်ဝတ်စုံ အကြောင်း ရုတ်တရက် ဘာလို့ စွဲလန်းနေတာလဲ။

မုရှောင်ယ အံ့သြနေတုန်းမှာပဲ ရုတ်တရက် အရိပ်တစ်ခုက ဖြတ်လာသည်။ ပိုင်ချွမ်းက သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းပြီး သေတ္တာထဲမှာရှိတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ မြင့်တင်လိုက်ရုံတင်မက သူကပြောလည်းပြောလာသေးသည်။ "ဘာလို့ တစ်ခုပဲရှိနေတာလဲ။"

"ရှင်... ချလိုက်။" မုရှောင်ယ မျက်နှာက အလွန်နီရဲသွားကာ သူမသည် ယခုအချိန်တွင် ပိုင်ချွမ်းကိုတောင် တည့်တည့်မကြည့်နိုင်တော့ပေ။

'ရှင့်မှာ အာရုံထွေပြားတဲ့ အတွေးတွေ မရှိရင်တောင် ရှင့်ရဲ့ ဇနီး ကျွန်မက သာမန်လူတစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ကျေးဇူးပြုပြီး အပြစ်ကင်းတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဒီလိုမျိုး မလုပ်သင့်ဘူးမလားလို့။'

မုရှောင်ယ နှလုံးသားက ယခုအချိန်တွင် သားရဲတစ်ကောင်လို ဟောက်နေပေသည်။ ပိုင်ချွမ်းက ဘာမှမဟုတ်ဘဲ ထိုအဝတ်အစားကို ယူလိုက်သော်လည်း သူမခေါင်းထဲက သွေးကနောက်ပြန်စီးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ရေနွေးပူပူဖြင့် ဖြန်းပတ်ခံလိုက်ရသလို သူမမျက်နှာက ပူနွေးသွားခဲ့သည်။ 

“အိုး ” ပိုင်ချွမ်းက ညဝတ်ဝတ်အိပ်ကို နာခံစွာ ပြန်ချလိုက်သည်။

အဲဒီအရှုပ်တော်ပုံအဝတ်အစားတစ်ထည် သေတ္တာထဲပြန်ရောက်ပြီးနောက် မုရှောင်ယက ဟန်မပြတ်ဘဲ အဖုံးပြန်ဖုံးလိုက်သည်။ အဲ့ဒိအားမာန်က သူမသည် လူ့လောကကို ဘေးဆိုးဖြစ်စေနိုင်သော သားရဲတစ်မျိုးကို တံဆိပ်ခတ်နေသကဲ့သို့ပင်။

“ကျွန်မ သောက်ချင်တယ်” မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မီးဖိုချောင်သွားပြီး ရေသွားယူပေးဖို့ပြောပြီး သူမက ဆိုဖာပေါ်ကနေအမြန် ပြေးသွားပြီး သေတ္တာကို ဗီရိုရဲ့ အနိမ့်ဆုံးနေရာမှာ ထားကာ ဆိုဖာဆီကို အရှိန်နဲ့ ပြန်ပြေးသွားပြန်သည်။

ရေနှစ်ငုံလောက် ငုံပြီးနောက်မှာ မုရှောင်ယက တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားပြီး အသစ်ဝယ်ထားသော ဆိုဖာဆီသို့ သူမ၏ အာရုံက နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရောက်သွားခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်းက သူမဘေးတွင်ထိုင်ကာ မုရှောင်ယရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ကူရှင်တစ်ခု ပွေ့ဖက်ထားသည့် အသွင်အပြင်ကို လေ့လာရင်း ရှေ့ရှိ တီဗီကို ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေသည်။

"မနက်ဖြန်အထိစောင့် ကျွန်မ ကုမ္ပဏီကို သွားပြီး အင်တာနက်ထည့်လိုက်မယ် ပြီးရင် TV ကြည့်လို့ရပြီ" မုရှောင်ယက ပြောသည်။

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းညိတ်ပြပြီးနောက်မှာ မီးဖိုချောင်ဘက် လှမ်းကြည့်ပြန်သည်။

“မီးဖိုချောင်မှာ မပို့ရသေးတဲ့ ပိုးသတ်ထားတဲ့ ဗီရိုတစ်ခု ကျန်သေးတယ်။ အသစ်ဝယ်ယူထားတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေနဲ့ မီးဖိုချောင်သုံး ပစ္စည်းအားလုံးကို အသုံးမပြုခင် သေချာစွာ ဆေးကြောပြီး ပိုးသတ်ရမယ် "

"ကိုယ် ဆေးမယ် " ပိုင်ချွမ်းက သူ့တာဝန်ကို အမြဲသတိရသည်။

"ကောင်းပြီ ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ထားခဲ့မယ်" အိမ်မှုကိစ္စလုပ်ရတာကို နှစ်သက်တဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ယောက်ရှိတော့ မုရှောင်ယက အရမ်းပျော်သွားသည်။

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်းလည်း အရမ်းပျော်သွားသည်။

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ စိတ်အခြေအနေက ကောင်းနေပြီ၊ မုရှောင်ယက ဒါဟာ မကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေး မဟုတ်ဘူးလို့ ခံစားမိတဲ့အတွက် ဒီမနက် ပရော်ဖက်ဆာ ဖန်က သူမကို ပြောခဲ့တာကို စတင်မေးမြန်းခဲ့သည်။ "ရှောင်ချွမ်း ရှင် ပရော်ဖက်ဆာ ဖန် နဲ့ ဘာလို့ မပူးပေါင်းချင်ခဲ့တာလဲ။"

“…” ပိုင်ချွမ်းက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ လွတ်ထွက်သွားသည်။

“ မပြောချင်ဘူးလား … ရှင် မပြောချင်ရင် ပြောစရာ မလိုဘူး” မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်း မျက်နှာပေါ်က ပြုံးနေသော အမူအရာ ရုတ်ခြည်း ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူမ ချက်ချင်း မမေးခဲ့ပေ။

"အဲဒီမှာ နေရတာမကြိုက်ဘူး၊ ပါမောက္ခ ဖန်ကိုလည်း မတွေ့ချင်ဘူး " ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယရဲ့မေးခွန်းကို သူ ဖြေဖို့ မငြင်းဆန်နိုင်ပေမယ့် ထိုမေးခွန်းကို သူတကယ်မဖြေချင်ဘူး။

"ဘာလို့လဲ။ ပရော်ဖက်ဆာ ဖန်က ရှင့် တာဝန်ခံ ဆရာဝန်လေ ရှင်သူ့ကို သိနေတာ ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ ” မုရှောင်ယက ထပ်မေးသည်။

"ငါ မကုသချင်ဘူး" ပိုင်ချွမ်းရဲ့ လေသံမှာ အနည်းငယ် လျင်မြန်ပြီး နာကျည်းမှုနှင့်အတူ နီရဲနေသော မျက်လုံးများနဲ့ မုရှောင်ယကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ “ငါ မကုသချင်ဘူး” ဟု ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောလေသည်။

"အိုကေ ဆေးမကုတော့ဘူး၊ မကုတော့ဘူး"မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်း တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူမက ကမန်းကတန်း ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ ရင်ခွင်ထဲထိ ဖက်လိုက်က သူ့ကို ညင်သာစွာ ချော့လိုက်သည်။

သူမရင်ခွင်ထဲက ပိုင်ချွမ်းက တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားသော်လည်း မုရှောင်ယက သူ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားစေမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် မမေးရဲတော့ဘဲ ဖုန်းကို တိတ်တဆိတ်ယူကာ ပရော်ဖက်ဆာ ဖန်ဆီကို အစောက စကားစမြည်ကို ပေးပို့နိုင်ခဲ့သည်။ မကြာခင်မှာပဲ ပရော်ဖက်ဆာ ဖန် ရဲ့ အဖြေထွက်လာသည်။ - 'ငါထင်သလိုပဲ ပိုင်ချွမ်းက သူ့မှာ အခြေအနေတစ်ခုရှိတယ်လို့ တခြားသူတွေကို မတွေးစေချင်တာကြောင့် ကုသမှုကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာ '

မုရှောင်ယ : 'ပါမောက္ခ ဖန် ဒါဆို ကျွန်မတို့ ဘာလုပ်သင့်လဲ။'

ပရော်ဖက်ဆာ ဖန် - 'ဒါက ကောင်းတဲ့ဖြစ်စဉ်တစ်ခုပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့။ တကယ်တော့၊ အထီးကျန်ဝေဒနာရှင်အားလုံးက သူတို့ဟာ တခြားသူတွေနဲ့ မတူဘူးဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိထားတာကြောင့် သူတို့ကို ကုသတဲ့အခါ တက်ကြွစွာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်လည်း သူတို့က မုန်းတီးနေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ရှေ့မှာ သဘာဝအတိုင်း ထုတ်ဖော်ပြသတတ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု ပိုင်ချွမ်းက ဂရုစိုက်လာတယ်၊ သူ့မှာ ထူးခြားတဲ့ အခြေအနေရှိတယ်လို့ မင်းကို မထင်စေချင်ဘူး။ ငါ့ကိုလာတွေ့တာ ဒါမှမဟုတ် ကျန်းမာရေးစင်တာကိုလာတာက သာမန်လူမဟုတ်ဘူးလို့ သတိပေးနေတယ် ဒါကြောင့် သူကခုခံမှု တစ်ချို့လုပ်တာ '

မုရှောင်ယ : 'ကျွန်မ အဲ့ဒီလိုတွေးမှာကြောက်လို့လား။'

ပရော်ဖက်ဆာဖန်: 'ဟုတ်တယ်။ မင်းနဲ့ လက်ထပ်ပြီးကတည်းက ဒီပြောင်းလဲမှုက ဖြစ်ပေါ်လာတာ။ သူနောက်ဆုံးရောက်တဲ့ အချိန်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ခံစားရတယ်။ မင်း ကျန်းမာရေးစင်တာကနေ ထွက်သွားတိုင်း သူ့ သတိထားမယ့်ဟာ တစ်ခုခုလုပ်မိလား။'

မုရှောင်ယ: 'ကျွန်မ...မသိဘူး'

ပရော်ဖက်ဆာ ဖန်; 'မင်းအရင်က စိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုတာ ပြဖူးလား။'

မုရှောင်ယ ကြောင်သွားသည်။ ပိုင်ချွမ်းနဲ့ သူမရှိဖူးတဲ့ သုံးလအတွင်းမှာ သူမက ပရော်ဖက်ဆာဖန် နဲ့ စုစုပေါင်း လေးကြိမ်သာ တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး စုစုပေါင်း ကျန်းမာရေးစင်တာကို ၃ ကြိမ်သွားခဲ့ပေမယ့် ဘိုးဘွားရိပ်သာက ထွက်လာတိုင်း သူမ စိတ်က အနည်းငယ် ကျလာသည်။ ပိုင်ချွမ်း ရဲ့ အခြေအနေကြောင့်သာမကဘဲ ကျန်းမာရေးစင်တာက တခြားကလေးငယ်တွေကို တွေ့လိုက်တိုင်း သူမရဲ့ စိတ်က မသိမသာ ဆိုးရွားလာခဲ့သည်။

မုရှောင်ယက မီးဖိုချောင်ရှိ ပစ္စည်းများကို လေးလေးနက်နက် ဆေးနေသော ပိုင်ချွမ်းကို ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ စိတ်သည် မရပ်တန့်နိုင်ဘဲ တုန်လှုပ်သွားတော့သည်။

'ရှောင်ယ နောက်တစ်ခါ ဒီလိုဖြစ်ရင် ငါ့အနားကို မကပ်ပါနဲ့၊ ကိုယ့်ကို ဂရုမစိုက်ပါနဲ့၊ ဒီနည်းနဲ့ဆို ကိုယ်မင်းကို နာကျင်စေမှာ မဟုတ်ဘူး '

'ကိုယ့်ကို မမုန်းပါနဲ့ ဟုတ်ပြီလား။'

'ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်တယ်'

'စိတ်ဆိုးမပါနဲ့ ကိုယ်ဆက်မပြောတော့ဘူး'

'ကိုယ် ပြောင်းလဲမယ် ...'

ရုတ်တရက် သူမ၏မျက်လုံးများ မှုန်ဝါးလာသည်။ သူမနှာခေါင်းက ချဉ်စူးစူးဖြစ်လာကာ ရင်ဘတ်ကတင်းကျပ်လာပြီး အသက်ရှူမဝတော့ပေ။ မုရှောင်ယက သူမလက်ထဲက ခေါင်းအုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားကာ မျက်နှာကို မြှုပ်ထားလိုက်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက သူ့ဘာသာသူ အပြောင်းအလဲတွေ အများကြီးလုပ်ခဲ့တယ်။

သိသာပါတယ်… ငါ့ရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အတက်အကျတွေက ပိုင်ချွမ်းကို ဖိအားတွေ အများကြီးပေးမိခဲ့တာ။

အမှန်တော့… ပိုင်ချွမ်းက သူ့ကိုယ်သူထက် သူမကို ပိုဂရုစိုက်တယ်။

"ရှောင်ယ ရှောင်ယ " ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အသံက သူမရှေ့မှာ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

မုရှောင်ယက သူမမျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ကာ ဘာမှမဖြစ်သလို လုပ်လိုက်သည်။ သူမက ပြုံးပြီးမေးလိုက်သည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ။"

"မင်းမျက်လုံးတွေနီနေတယ်" ပိုင်ချွမ်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...ကျွန်မ...နည်းနည်းတော့အိပ်ချင်နေပြီ"

"ဒါဆို ခဏအိပ်လိုက် ပန်းကန်တွေဆေးပြီး မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းတွေ ထပ်ဆေးလိုက်ဦးမယ်။ " ပိုင်ချွမ်းက လှမ်းဆွဲပြီး မုရှောင်ယရဲ့နဖူးရှေ့မှာ ကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "မင်းမျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားလိုက် "

"ရေမဆေးနဲ့တော့ ကျွန်မနဲ့ အတူအိပ်"

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဝယ်ထားသည့် ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လန်ကာ အိပ်ယာခင်းရန် အချိန်မရှိသဖြင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားကြသည်။

..........

စာရေးသူ၏မှတ်ချက်-

မွေ့ယာအရောင်းသမားသည် စုံတွဲပြန်လာသည်ကိုမြင်ပြီး ပိုင်ချွမ်းအား အဓိပ္ပါယ်ရှိစွာ ပြုံးပြသည်။

အရောင်းစာရေး - "မင်းပြန်လာမယ်ဆိုတာ ငါသိတယ်၊ စိတ်ချပါ၊ အလုပ်သမားကို မင်းလက်ထဲ တိတ်တိတ်လေး အပ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

ပိုင်ချွမ်း : “…”

အရောင်းဝန်ထမ်း- "ပျော်ရွှင်စရာ တရုတ်ချစ်သူများနေ့ ဖြစ်ပါစေ၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်က ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ "

မုရှောင်ယ : “…”

ET/N ; ရှောင်ချွမ်းက ရှောင်ယကို ပျော်ရွှင်စေချင်ရုံပါပဲ အာ ~ အခုထိ ပိုင်ချွမ်း လုပ်နေတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာကတော့ သူမကို သင်္ချာသင်ပေးတာ၊ သတိမရှိတဲ့အရာတွေ လုပ်တာ၊ သက်တောင့်သက်သာရှိတဲ့ နေရာကနေ ထွက်သွားတာ၊ အံ့အားသင့်သွားအောင် လုပ်ပြီး အခု မသွားတော့ဘူး ကျန်းမာရေးစင်တာဆီ… (；へ：) ကျွန်တော့်ရဲ့ သစ်ကြံပိုးခေါက်လိပ်… သူ့လိုလူ ဘယ်မှာရနိုင်မလဲ?

PS: ငါ ရှောင်ယကို တစ်ယောက်ယောက်က နောက်ပြောင်စေချင်တယ်~ (*ﾟーﾟ)

PPS: ဒါပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင် ကြားချင်နေတာ ဘယ်လိုအဖြေမျိုးမှန်းတောင် မသိပါဘူး… – ooohhhhh (･∀･)