အပိုင်း ၇၀

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၇၀; ရှင် ဝမ်းနည်းမှုက ဘာလဲဆိုတာ သိဖို့ မလိုပါဘူး

အော်တစ်ဇင်ရှိသူများသည် ၎င်းတို့ကြားချင်သည့် သို့မဟုတ် ဂရုစိုက်သည့်အရာများကိုသာ နားထောင်လိုစိတ်ရှိကြသည်။ သူတို့ ဂရုမစိုက်တဲ့ အရာတစ်ခုဆိုရင် သူတို့ရှေ့မှာ အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ပြန်လုပ်ပြရင်တောင် အလိုအလျောက် ပိတ်ဆို့သွားနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ အလေးထားတဲ့ အရာတစ်ခုဆိုရင် သူတို့ရှေ့မှာ ပေါ့ပေါ့ဆဆ တစ်ခုခုပြောနေရင်တောင်မှ သူတို့က အဲဒါကို နှလုံးသားနဲ့ မှတ်ထားပြီး အာဃာတတွေ ခံကြရလိမ့်မည်။

ပိုင်ကျန့်က အယူအဆတစ်ခုကိုသာ ပြောလိုက်သော်လည်း ဤယူဆချက်သည် ပိုင်ချွမ်းရဲ့ စိတ်ထဲရောက်သွားတိုင်း စိတ်တိုဒေါသထွက်ပြီး အရာဝတ္ထုများကို ခွဲထုတ်ပစ်ချင်နေလိမ့်မည်။

ဟင့်အင်း ငါ့ကိုယ်ငါ ထိန်းချုပ်ရမယ်။

ပိုင်ချွမ်းက ထိတ်လန့်တကြားနဲ့ ညာဘက်အံဆွဲကိုဖွင့်လိုက်ပြီး နားကြပ်ကိုထုတ်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ချက်ချင်းတင်လိုက်သည်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က ဆူညံသံတွေအားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားပြီး မုရှောင်ယ ရဲ့ သီချင်းဆိုသံကသာ သူ့ကမ္ဘာထဲမှာ ကျန်နေခဲ့ပြီး သူ့ခံစားချက်တွေ တဖြည်းဖြည်း လျော့ပါးသွားခဲ့သည်။

"ဒုတိယသခင်လေး ဘာဖြစ်နေတာလဲ။" ရုံးခန်းအပြင်ဘက်တွင် ဖက်တီးသည် သူ့ထိုင်ခုံမှ လျှောကျလာပြီး Astro အနားသို့ ကပ်လာကာမေးလိုက်သည်။ “ဒုတိယသခင်လေး သူ့နားကြပ်တပ်ထားတာကို မတွေ့တာကြာပြီ”

“ဥက္ကဌနဲ့ ရန်ဖြစ်လာတာလို့ ထင်တယ်” နောက်ဆုံးတော့ ဒုတိယသခင်လေးက ဥက္ကဌရုံးခန်းကနေ ပြန်လာတာ။

"အူး၊ သတင်းထူးကြီး။ ဒုတိယ သခင်လေးက ဥက္ကဌကို အနိုင်ယူခဲ့တယ်။” အက်စထရို၏ စကားများ ကျထွက်လာသောအခါတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်စွာ အော်လိုက်သည်။

"ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။" လူအုပ်ကြီးသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စုရုံးကာ အတင်းပြောကြသည်။

"အဲဒါအမှန်ပဲ။ ဒီကိစ္စက ကုမ္ပဏီအုပ်စု စကားပြောခန်းမှာ ပျံ့နှံ့သွားပြီး၊ စစ်ဆေးပြီးပြီ၊ သတင်းရင်းမြစ်က ဥက္ကဌရုံးခန်းရဲ့ ပထမ အတွင်းရေးမှူးဆီက ထွက်လာတာ”

"သေစမ်း။ နင်တို့လည်း ဘေးခန်းက လူမည်း အတင်းအဖျင်းအဖွဲ့ကို သွားကြတာလား။ ဒါပေမယ့် ဒီသတင်းက အတုအယောင်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

"ငါတို့၏ ဒုတိယသခင်လေးက အလွန်ထက်မြက်ပြီး big boss ကိုတောင် အနိုင်ယူရဲတယ်"

"ဥက္ကဌက ငါတို့ရဲ့ ဒုတိယသခင်လေးကို ဘာလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ သိချင်တဲ့သူက ငါတစ်ယောက်ထဲလား။ စကားနှစ်ခွန်းတောင် ပြောဖို့တောင် ပျင်းတဲ့သူက ရုတ်တရက် လက်ကို မြှောက်ပြီး ထိုးကြိတ်တာလား။”

"ငါတို့ရဲ့ bro-con ဥက္ကဌက ဒုတိယသခင်လေးကို ဘယ်လို ဒေါသထွက်စေခဲ့တာကို ပိုသိချင်မိတယ်"

R&D ဌာနတွင် ဆွေးနွေးမှုမှာ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြည့်နေပြီး သူတို့ အတင်းပြောနေချိန်တွင် ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အမူအရာကို စောင့်ကြည့်ရန် ပြတင်းပေါက်မှ တိတ်တဆိတ် ကျပ်သိပ်နေကြသည်။ ပိုင်ချွမ်းက အခု အပြင်ကဟာကို ဘာမှ မကြားနိုင်တော့တာကြောင့် အတင်းအဖျင်း ပါတီက ပိုလို့တောင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာသည်။

Astro သည် ခဏတာ နားထောင်ပြီးနောက် သူ့ဖုန်းကို ထုတ်ကာ မုရှောင်ယဆီ ပို့လိုက်သည်။ 'ဒုတိယသခင်လေးက ဥက္ကဌကို ထိုးလိုက်တယ်။ အခုသူ့စိတ်အခြေအနေမကောင်းဘူး ' 

ကုမ္ပဏီမှာ ပိုင်ချွမ်း တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် R&D ဌာနရှိတစ်ယောက်ယောက်က သူမကို တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်နိုင်စေဖို့ မုရှောင်ယရဲ့ကိုယ်ပိုင်အစပျိုးမှုအရ သူမဖုန်းနံပါတ်ကို Astro ကို ပေးခဲ့သည်။

မုရှောင်ယ သတင်းရရှိသောအခါ အံ့အားသင့်သွားသည်၊ ပိုင်ချွမ်းက ပိုင်ကျန့်ကို ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်နိုင်မှာလဲ။ သူမက ချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။ 'ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။' 

Astro : 'ကျွန်တော်လည်း မရှင်းဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဥက္ကဌက အထိုးခံရတယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေ ညိုပုတ်သွားတယ်လို့ ကြားတယ်။ (နောက်ဆုံးထွက် အတင်းအဖျင်းသတင်းမှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်။)

မုရှောင်ယက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး စာပြန်လိုက်တယ် 'ဒါဆို ပိုင်ချွမ်းကော ဘယ်လိုလဲ။ သူ့စိတ်နေကောင်းသေးလား။ '

Astro- 'ဒုတိယသခင်လေးက သူ့နားကြပ်တပ်ထားတယ်၊ သူ့စိတ်က တည်ငြိမ်တယ်'

မုရှောင်ယ : 'ကောင်းပြီ ကျေးဇူးပါပဲ'

ပိုင်ချွမ်းက လူတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုရိုက်နိုင်မှာလဲ။ ပိုင်ချွမ်း ရဲ့ ခံစားချက်တွေ အပြောင်းအလဲဖြစ်ပေမဲ့ Astro ရဲ့ စကားကို နားထောင်ရင်း အနည်းဆုံးတော့ သူ့မှာ ဇာတ်ညွှန်းမရှိခဲ့ပါဘူး။

သူ့မှာ အစစအရာရာမရှိချိန်မှာ လူတွေကို အရိုက်ခံရမှာ စိုးရိမ်တာအပြင် မုရှောင်ယက စိတ်ကောင်းရှိတဲ့ ပိုင်ချွမ်းက လူတွေကို ထိုးဖို့တောင် စိတ်ပူစေနိုင်တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ပိုသိချင်လာသည်။

ညနေခြောက်နာရီတွင် ပိုင်ချွမ်းက စတူဒီယိုတံခါးတွင် အချိန်မှန်ပေါ်လာသည်။ သူသည် လေကဲ့သို့ ပြေးဝင်ကာ မုရှောင်ယကို သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားသည်။

"ဘာမှားလို့လဲ။" မုရှောင်ယက ရုတ်တရက် ပွေ့ဖက်ခံရပြီးနောက် ထိတ်လန့်သော အကြည့်ဖြင့် ခေါင်းကို မော့လိုက်သော်လည်း ပိုင်ချွမ်းက သူမ မလှုပ်ရှားနိုင်လောက်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ရှောင်ယ " ပိုင်ချွမ်းက သူ့မျက်နှာကို မုရှောင်ယ လည်ပင်းမှာ မြှုပ်ထားဖို့ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်တယ်။ သူ့အသံမှာ အဆုံးမရှိသော အမှားကို ခံရသကဲ့သို့ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသည်။

"အမ် ဘာဖြစ်တာလဲ။ " မုရှောင်ယက စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ထပ်မေးလိုက်တယ်၊ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူမ စိတ်ထဲမှာ လွဲမှားမှုတွေ ရှိနေလို့ မကူညီနိုင်တော့ဘူး။ သူမယောက်ျားက သူ့ အကိုကြီးကို ထိုးခဲ့တဲ့သတင်းကို သူမရခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ယောကျ်ားက အခု ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့တူလဲဆိုတော့ မတရားသဖြင့်ခံရတဲ့သူလိုမျိုးလား။

"မင်း ငါနဲ့ ကွာရှင်းမှာလား။" ပိုင်ချွမ်းက သူ့မိန်းမ ထွက်ပြေးမှာကို ကြောက်သလိုမျိုး မသိစိတ်က သူမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲကို နည်းနည်း တင်းကျပ်စွာ သွင်းလိုက်မိသည်။

"ကွာရှင်းမှာလား။" ဒါကို ဘယ်တုန်းက ဖော်ပြခဲ့တာလဲ။ မုရှောင်ယ မျက်နှာက ရှုပ်ထွေးနေပြီး မေးလိုက်သည်။ "ကျွန်မ ရှင့်ကို ဘာလို့ ကွာရှင်းရမှာလဲ။"

"မကွာရှင်းဘူးလား။"

"မကွာရှင်းပါဘူး"

"မင်း ကတိပေးတယ်" ပိုင်ချွမ်းက စိတ်ပူနေတုန်းပဲ။

"ကျွန်မကတိပေးတယ်။ ရှင်စိုးရိမ်နေသေးရင် ကျွန်မတို့ပြန်ရောက်တဲ့အခါ လက်ထပ်စာအုပ်ကို ဖြဲပစ်လို့ရတယ်။ အဲ့ဒါဆို ကျွန်မထွက်သွားလို့မရဘူး" မုရှောင်ယက ရယ်လိုက်သည်။ သူမ နေရာမှန်ကို အမြန်ကြေညာရမည် မဟုတ်ပါက သူမ အသက်ရှုမဝသည်အထိ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံရမည်ဖြစ်သည်။

"အင်း၊ ငါတို့ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ဖြဲလိုက် " ဒီနည်းလမ်းရှိနေတုန်းပဲဆိုတာ သူသိရင် စောစောထဲက ဖြဲထားသည်။

တကယ်ကြီး ဖြဲချင်နေတာပဲ မုရှောင်ယ ပြောစရာစကားမဲ့သွားခဲ့သည်။ "ရှင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ကွာရှင်းဖို့အကြောင်း ရုတ်တရက် ဘာလို့ပြောနေတာလဲ။"

"အဲဒါ မကောင်းတဲ့အစ်ကိုကြောင့် " ပိုင်ချွမ်းက နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်သတိရသွားပြီး ပိုင်ကျန့်က တကယ်ကို မကောင်းဘူးလို့ တွေးမိသည်။ "သူကိုယ်တိုင်က ကွာရှင်းထားပြီးဖြစ်လို့ ငါလည်း ကွာရှင်းမယ်လို့ သူထင်နေတာ "

“မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ” မုရှောင်ယက မယုံဘူး ပိုင်ကျန့်က အဲ့လိုလူ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

"ဒါဆို သူက ကိုယ်တို့ကို ဘာလို့ ရုတ်တရက် ကွာရှင်းခိုင်းတာလဲ။"

မုရှောင်ယ ကြောင်သွားသည်။ သူမ ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းဖို့ စဉ်းစားနေတာ။

"ဒါဆို ရှင် သူ့ကိုထိုးလိုက်တာလား။"

“အင်း” ပိုင်ချွမ်းက ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး "မင်းဘယ်လိုသိလဲ။ သူ မင်းကို တိုင်ခဲ့တာလား။"

ပိုင်ကျန့်က ငါ့ကို တိုင်တာ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ? ပိုင်ချွမ်းကြောင့် မုရှောင်ယက ရယ်မောရင်း "အဲဒါက Astro ပဲ၊ ရှင်က အစ်ကိုကို ထိုးလိုက်တယ်လို့ ပြောတယ်"

"အင်း၊ သူ့ကိုထိုးလိုက်တာ။ ငါသူ့ကိုမုန်းတယ်။ " ပိုင်ချွမ်းက အခုထိ စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲ။

ရန်ဖြစ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းက နောက်ဆုံးမှာ ပိုရှင်းသွားပေမယ့် ပိုင်ကျန့်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ဘယ်လိုကွာရှင်းခိုင်းမှာလဲ။ မုရှောင်ယက အဲဒါကို စဉ်းစားပြီး မေးလိုက်သည်။ “အစ်ကိုက ဒီလိုလူမဟုတ်ဘူး၊ ရှင် နားလည်မှုလွဲနေတာလား။ သူအရင်ဆုံး တစ်ခုခုပြောခဲ့သေးလား။"

"ကိုယ် လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်၊ သူလက်ခံတယ်" ပိုင်ချွမ်းက နည်းနည်းတော့ မှားသွားသလို ခံစားရတယ်၊ သူဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာ သိရင် လက်ဆောင်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ "နောက်တော့ မင်းက ငါ့ကို ထားခဲ့ရင် ဘာလုပ်မှာလဲလို့ ရုတ်တရက် မေးတယ် "

ဒါဆိုဒီလိုပါပဲ…

မုရှောင်ယက သဘောပေါက်သွားပြီး ပိုင်ချွမ်း ရဲ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး သူမဘေးမှာထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်ကာ ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို ပိုင်ချွမ်းဆီ ပေးလိုက်ပြီး သူမအကြံပေးခင်မှာ "အစ်ကိုက 'အကယ်လို့' 'တကယ်လို့ 'ယူဆချက်တွေပါရင် ငါတို့ကို ကွာရှင်းစေချင်တယ်လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး ”

"ဒီယူဆချက်ကို မကြိုက်ဘူး" ပိုင်ချွမ်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး "ကိုယ် အဲဒါကို မထီမဲ့မြင်ပြုတယ်"

"ရှင်မုန်းမှန်းသိပေမယ့်..." အလွန်ခံနိုင်ရည်မရှိသော ပိုင်ချွမ်း ကိုကြည့်ရင်း မုရှောင်ယက ပြဿနာတစ်ခုကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်လိုက်သည်။ 'ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အမူအရာနှင့် ခံစားချက်များကို နားလည်သဘောပေါက်မှုသည် ယခင်ကထက် များစွာတိုးတက်လာနေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် နှစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် သူမထွက်ခွာရန် အချိန်တန်သောအခါ၊ သူမဆန္ဒအတိုင်း ယုတ္တိတန်စွာ ထွက်ခွာသွားခြင်းကို သူတကယ်လက်ခံနိုင်မလား ? နည်းနည်းတော့ ဝမ်းနည်းပေမယ့် အရမ်းကြီး မနာကျင်နိုင်ဘူးလား။'

ပိုင်ကျန့်က ဒီအချက်ကို သိသာထင်ရှားစွာ ဂရုစိုက်တာကြောင့် သူမနေမကောင်းဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ပြောပြီးမှသာ ပိုင်ချွမ်းကို စမ်းသပ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက သူနဲ့သူမရဲ့ ခန့်မှန်းချက်တွေကို ကျော်လွန်သွားခဲ့ပါပြီ။

"ရှောင်ချွမ်း ကျွန်မ ရှင်နဲ့ကွာရှင်းမှာမဟုတ်ဘူး" မုရှောင်ယက ဒါကို သေသေချာချာ ပြောလိုက်သည်။

“အင်း” ပိုင်ချွမ်းက ဝမ်းသာအားရ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ဒီကတိကို သူဘယ်လောက်ပဲကြားနေပါစေ သူ့ကို ဘယ်တော့မှ ငြီးငွေ့စေမှာ မဟုတ်ဘူး။

"ဒါပေမယ့် ကျွန်မနေမကောင်းရင်..."

"နေမကောင်းဘူးလား။ ဆေးခန်းသွားရအောင် " ပိုင်ချွမ်းက ဆိုဖာပေါ်ကနေ ချက်ချင်းထရပ်ပြီး မုရှောင်ယကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး၊ ရှင်ထိုင်၊ ကျွန်မဆိုလိုတာက..." မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို စိတ်တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ဖို့ကလွဲပြီး အခြားရွေးချယ်စရာမရှိတော့ဘူး။

"ဘာလို့ နှစ်ခုလုံးက 'အကယ်၍' လို့ပြောရတာလဲဆိုတော့ ကျွန်မလည်း 'အကယ်၍' ကိုမုန်းတယ် " ပိုင်ချွမ်းက သူ့အစ်ကိုနဲ့ ရှောင်ယ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ 'အကယ်၍' နောက်ကွယ်မှာ မကောင်းတဲ့အရာတွေ ရှိနေတာကြောင့် ဒီယူဆချက်တွေကို မုန်းတီးခဲ့သည်။

“ဝမ်းကွဲကြောင့်မို့လို့…” မုရှောင်ယက ပြောလာသည်ာယ “ဝမ်းကွဲက ဒီလောကကနေ ရုတ်တရက် ထွက်သွားတော့ ခဲအို (ကျောက်ချီ) က တကယ်ကို စိတ်ထိခိုက်သွားတယ်၊ ကျွန်မလည်း အရမ်းနာကျင်နေတယ်၊ ရှင်ကော ဘယ်လိုလဲ။”

"ငါ...မနာပါဘူး" ပိုင်ချွမ်းက သူ့ရဲ့အတွင်းစိတ်ခံစားချက်တွေကို ရိုးရိုးသားသားဖြေခဲ့သည်။ "ငါ... ဒီခံစားချက်ကို နားမလည်ဘူး၊ တောင်းပန်ပါတယ်"

ပိုင်ချွမ်းက ဝမ်းနည်းမှုနှင့် နာကျည်းမှုကို နားမလည်နိုင်သော်လည်း သူ၏ ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်မှုသည် ဤလောကမှ ထွက်ခွာသွားတာက အလွန်ဆိုးရွားလှသောကြောင့် ဤအခြေအနေသည် မှားယွင်းသည်ဟု ပြောခဲ့သည်။

"တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး ရှင်ကဒီလောက်ကောင်းနေပြီ" မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အဖြေကိုကြားတော့ စိတ်သက်သာရာရသွားပြီ။ ပိုင်ချွမ်းသာ ဝမ်းနည်းမှုအကြောင်း နားမလည်တာက ကောင်းသည်။ "ရှင် နားလည်ဖို့ မလိုပါဘူး၊ ဘယ်တော့မှ နားမလည်တာလည်း ကောင်းပါတယ်"

ပိုင်ချွမ်းက သူနားလည်ကြောင်းပြဖို့ 'အင်း ' လို့ပြောလာသည်။ မုရှောင်ယ လိုချင်တဲ့လမ်းကြောင်းအတိုင်း သူ့ကိုယ်သူ ကြီးပြင်းလာပါစေ၊ မုရှောင်ယက သူ့ကို နားလည်စေချင်ရင် သူ ခက်ခက်ခဲခဲ သင်ရလိမ့်မယ် မဟုတ်ရင် သူ့အနေအထားကို ထိန်းထားဖို့ ခက်လိမ့်မယ်။ သူ့တောင်းဆိုချက်တွေက မများပါဘူး မုရှောင်ယက သူ့ကို မထားခဲ့သရွေ့ အဆင်ပြေပါတယ်။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ပိတ်ရက်ရောက်လာပြန်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် ရက်သတ္တပတ်များစွာက ၎င်းတို့နှင့် အတူ စားသောက်ရန် ခွင့်မပြုသော ရှန်ချင်းယီက ပိတ်ရက်မရောက်ခင် တစ်ရက်ကြိုတင်ပြီး မုရှောင်ယကို ရုတ်တရက် ဖုန်းခေါ်ဆိုခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်သား လျစ်လျူမရှုဝံ့ဘဲ စနေနေ့ နံနက်စောစော မုအိမ်ကို သွားကြသည်။

"မင်းတို့ ညစာစားဖို့ ငါခွင့်ပြုထားတာ မင်းဘာလို့ဒီလောက်စောနေတာလဲ။" ရှန်ချင်းယီက သူ့သမီးကို မျက်လုံးပြူးပြီး ပြောလိုက်သည်။ "မင်းပါးနဲ့ ငါ ခဏလောက် ကျောင်းတက်ရမှာ"

"နောက်ဆုံးစာမေးပွဲက အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးလား။" မုရှောင်ယက မေးသည်။

"ဒါက ဘယ်လိုလွယ်နိုင်မှာလဲ။ ငါတို့က စာမေးပွဲစာရွက်တွေ ပြီးအောင်ပြင် ပြီးသွားတော့ စာမေးပွဲ အောင်ဖို့၊ စာမေးပွဲ စာရွက်တွေကို ပြင်ရတာနဲ့ တခြားအရာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်” ရှန်ချင်းယီက ပြောသည်။

"အဆင်ပြေပါတယ် မားတို့တွေ အလုပ်များနေဦးမှာပဲ၊ သမီး စာအုပ်တွေဖတ်ဖို့ ပိုင်ချွမ်းနဲ့ ဘေးအိမ်ကို လိုက်သွားလိုက်မယ်၊ ပြီးရင် နေ့ခင်းဘက်မှာ အသားနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ ဝယ်ပြီး ညစာ ချက်စားမယ်။ လာစားဖို့ မမေ့နဲ့နော်” မုရှောင်ယက အရာအားလုံးကို စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။

“အိမ်ထောင်ပြုပြီးတော့ မင်းက ပါရမီတွေ ပိုတိုးလာတယ် ” ရှန်ချင်းယီက ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ မင်း ဟင်းချက်လိုက် နောက်မှ နင့်ပါးကို ပန်းကန်တွေ ဆေးခိုင်းလိုက်"

"ကျွန်တော် ပန်းကန်ဆေးမယ် " ပိုင်ချွမ်းက ချက်ချင်း အနှောင့်အယှက်ပေးလာတယ်၊ သူ့ယောက္ခမ သူ့အလုပ်ကို ဘယ်လို သိမ်းသွားတာလဲ။

"ကောင်းပြီ သမက်ကောင်းလေး မင်းယောက္ခမက မင်းကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး " ပိုင်ချွမ်းကို အဲဒီလိုမြင်လိုက်တာနဲ့ မုရော့ကျုံးက သက်သာရာရသွားသည်။

ပိုင်ချွမ်းက 'အင်း' လို့ ဝမ်းသာအားရ ပြောလိုက်သည်။ သူဘာလုပ်ခဲ့လဲ မသိပေမယ့် ယောက္ခမ သူ့ကို ချီးကျူးတာကို သူသိသည်။

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက အရမ်းရယ်စရာကောင်းပြီး ခဏတာ ရယ်မောခြင်းကို မခံနိုင်ပါဘူး။ ထို့နောက် မု မိသားစု၏ ဇနီးမောင်နှံသည် ကျောင်းသို့ အလုပ်သွားခဲ့သည်။ ခဏအကြာတွင် မုရှောင်ယနဲ့ ပိုင်ချွမ်းက စာအုပ်အချို့ကိုဖတ်ရန် ဘေးရှိ ခြံဝင်းသို့သွားကာ နေ့လည်ပိုင်းအထိ ဖတ်နေခဲ့သည်။ နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်ပြီဟု သိလိုက်သောအခါ ရိုးရှင်းသော ခေါက်ဆွဲပန်းကန်များကို ချက်ပြုတ်ကြသည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား မီးဖိုခန်းအတွင်းက ရေခဲသေတ္တာကိုဖြည့်ရန် ပစ္စည်းသွားဝယ်ကြသည်။

ပိုင်ချွမ်းက အိမ်မှာစားရတာကို နှစ်သက်တာကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လက မုရှောင်ယက ဟင်းချက်ရာမှာ ကောင်းမွန်တဲ့တိုးတက်မှုရရှိခဲ့တဲ့အတွက် ညစာအတွက် အရသာရှိတဲ့ဟင်းကို ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ လူလေးယောက်၊ ဟင်းခြောက်မျိုး၊ ဟင်းရည်တစ်ပွဲ။ ဟင်းချိုကို အရသာရှိပြီး ထူထဲသော ကြက်စွပ်ပြုတ်ပြုလုပ်ရန် နေ့ခင်းဘက်ထဲက ပြုတ်ထားသောကြောင့် အိမ်တံခါးဝတွင်ရှိနေဆဲဖြစ်သော မု မိသားစု၏ မိဘများကို အဝေးကနေ မွှေးရနံ့ကို ရစေသည်။

"ဟင်းရည်လုပ်နေတုန်းလား။" မုရော့ကျုံးက မီးဖိုချောင်ထဲသို့ လျှောက်သွားကာ "အို၊ အဲဒါ ကြက်စွပ်ပြုတ်၊ ငါ မသောက်ရတာ ကြာပြီ"

"ဒါဆို ခဏနေ ပိုသောက်သင့်တယ်" မုရှောင်ယက ပြုံးလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ ပါးသွားပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲလိုက်ဦးမယ်" မုရော့ကျုံးက 'ဟီးဟီး' လို့ ရယ်ပြီး အဝတ်အစားလဲဖို့ အိပ်ခန်းကို ပြန်လှည့်သွားသည်။ ရှန်ချင်းယီက စားပွဲကို ကြည့်လိုက်တော့ စားစရာတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်လုနီးပါး ဖြစ်နေပြီမို့ သူမလည်း အဝတ်အစားလဲဖို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။

မုရှောင်ယနဲ့ ပိုင်ချွမ်းတို့က ကြက်စွပ်ပြုတ်ကို အတူတူ ခပ်ပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်ပြီးနောက် မု မိသားစု၏ မိဘများကလည်း အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်လာကြသည်။

ထမင်းစားပွဲလေးမှာ လူလေးယောက်ထိုင်ပြီး အစားအသောက်က အရမ်းအရသာရှိတယ်၊ သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောပြီး ရယ်မောလိုက်ကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က အရမ်းနွေးထွေးပြီး လိုက်ဖက်ညီလွန်းသည်။ စားသောက်ပြီးခါနီးတွင် မုရော့ကျုံးနဲ့ သူ့ဇနီးတို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ လက်ထဲတွင်ရှိသော တူများကို ချလိုက်သည်။

မုရှောင်ယက သူမ၏ မိဘများ ပြောပြလိုသော အကြောင်းအရာတစ်ခု ရှိနေကြောင်း ချက်ချင်း ရိပ်မိခဲ့သည်။

"ရှောင်ယ သမီး မားနဲ့ပါးက ဒီနေ့ သမီးကိုဖုန်းဆက်တာက သမီးနဲ့ ပိုင်ချွမ်း ကိုပြောစရာရှိလို့" မုရော့ကျုံးက ဆွေးနွေးပွဲကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။

“အိုကေ ” မုရှောင်ယက သူမ၏ တူခများကို ချလိုက်ပြီး နားထောင်သည်။ ပိုင်ချွမ်းက သူမလုပ်တာမြင်ပြီး သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့မိန်းမရဲ့အသွင်အပြင်ကို လေ့လာရင်း မတ်မတ်ထိုင်လိုက်သည်။

"မကြာသေးခင်က မကောင်းတာတစ်ချို့ ဖြစ်ခဲ့တယ်၊ မင်းရဲ့ဝမ်းကွဲ... ရုတ်တရက် ထွက်သွားတယ် " လင်းဟန့်အကြောင်းကိုပြောရင်း မုရော့ကျုံးက သက်ပြင်းမချဘဲမနေနိုင်တော့ပေ။ “လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ဟာ မတည်တံ့ဘူး ”

"ပါး ဘာပြောချင်လဲ ပြောပါ" မုရှောင်ယက ဆရာ ဆရာမများက စက်ဝိုင်းပုံနှင့် အလှည့်ကျ စကားပြောခြင်းကို နှစ်သက်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရပြီး သူမ၏ ဖခင်မှာလည်း ခြွင်းချက်မဟုတ်ပေ။ တကယ်တော့ သူမအဖေက ပြောပြီးတာနဲ့ သူမမိဘတွေ ပြောချင်တာကို မှန်းဆပြီးသားဖြစ်သည်။

“ကျွန်မ ပြောလိုက်မယ် ” ရှန်ချင်းယီက သူ့ခင်ပွန်း အဆင်မပြေကြောင်း သိသောကြောင့် သူမ ဦးဆောင်ရန် အစပြုခဲ့သည်။ “ဒါက မင်းဝမ်းကွဲရောဂါ၊ အဲဒါက ငါတို့က နောက်ပိုင်းမှ သိလာတဲ့ မျိုးရိုးလိုက်ရောဂါပဲ။ လင်းဟန့် နဲ့ သွေးချင်းဆက်နွယ်နေသရွေ့တော့ သူတို့ရဲ့ မျိုးရိုးဗီဇမှာ ဒီရောဂါရှိနေနိုင်တယ်လို့ ပြောထားတယ်”

မျိုးရိုးလိုက်ရောဂါလား။

ခဏတာ ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေသော ပိုင်ချွမ်းက ရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်သည်။ ကြောက်ရွံ့နေသော မျက်နှာဖြင့် ယောက္ခမကို ကြည့်ကာ တုန်တုန်ယင်ယင် အသံဖြင့် “ဘာမျိုးရိုးလိုက်ရောဂါလဲ။” ဟု မေးသည်။

လင်းဟန့်တွင် မျိုးရိုးဗီဇရောဂါရှိကြောင်းတွေ့ရှိသောအခါ ပိုင်ချွမ်းက ဆေးရုံတွင်မရှိခဲ့ဘဲ မုရှောင်ယ အိမ်သို့ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ပိုင်ချွမ်းကို တမင်တကာမပြောပြခဲ့ခြင်းကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ယခုအချိန်အထိ မျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာရောဂါအကြောင်းမသိခဲ့ပေ။

"ရှောင်ချွမ်း မသိဘူးလား။" ရှန်ချင်းယီက သူ့သမီးကို သံသယစိတ်ဖြင့် ကြည့်သည်။

"သမီး မပြောခဲ့ဘူး" မုရှောင်ယက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို ပြန်ထိုင်ဖို့ ချော့လိုက်သည်။

"ဘယ်လိုမျိုးရိုးလိုက်ရောဂါလဲ။ ရှောင်ယ နဲ့ ဝမ်းကွဲက သွေးချင်းဆက်နွယ်နေတယ်၊ ဒါဆို ရှောင်ယက ဝမ်းကွဲနဲ့တူတဲ့ရောဂါရှိမှာလား။ ခဏလောက်တော့ ပိုင်ချွမ်း ရဲ့ ယုတ္တိတန်တဲ့ တွေးခေါ်မှုက သူ့ကို ဖြစ်နိုင်တဲ့ အကျိုးဆက်အားလုံးကို သတိရစေတယ်၊ ပိုတွေးလေ၊ ပိုကြောက်လေ၊ ပိုကြောက်လေလေ၊ ပိုစိတ်မချမ်းမသာဖြစ်လေလေပါပဲ။ အချိန်အတော်ကြာအောင် မရှိခဲ့သော ကူကယ်ရာမဲ့သော ခံစားချက်သည် သူ့စိတ်ထဲတွင် အဆက်မပြတ် ကျယ်ပြန့်လာသည်။

"စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့ ငါ့စကားကို အရင်နားထောင်ပါ။" ပိုင်ချွမ်းက ရှောင်ယအတွက် စိတ်ပူနေမှန်း ရှန်ချင်းယီက သိထားတာကြောင့် သူမက ပြောလိုက်သည်။ "ရှောင်ယက အဆင်ပြေပါတယ်၊ ဒီအချိန်အတောအတွင်းမှာပဲ မားတို့ မိသားစုရဲ့ အမျိုးသမီး အများစုဟာ သူတို့ ကြီးပြင်းလာပြီးနောက်မှာ မူးဝေခြင်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ မားမှာရှိတယ်၊ လင်းဟန့်မှာလည်း ရှိတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရှောင်ယမှာ မရှိဘူး ဒါကြောင့် ရှောင်ယက ဘေးကင်းသင့်တယ် "

မုရှောင်ယက သူ့အမေကို စိုက်ကြည့်ကာ မျက်တောင်ခတ်လိုက်သော်လည်း ဘာမှပြန်မပြောပေ။

"ဒါဆို မားကကော။ မားက ရောဂါဖြစ်မှာလား။" မုရှောင်ယ ဘေးကင်းကြောင်းကြားတော့ သူ့ရင်ထဲမှာ ကူကယ်ရာမဲ့မှုတွေနဲ့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်မှုက တစ်ဝက်လောက်လျော့ကျသွားပြီး ကျန်တဲ့ဟာက သူ့ယောက္ခမအတွက် စိတ်ပူမိသည်။

“ဒါက… ဒီနေ့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ပြောချင်တာ အတိအကျပဲ ” ရှန်ချင်းယီက ပြောသည်။

.........

စာရေးသူမှတ်စု 

အရိုက်ခံရသော ပိုင်ကျန့်က အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။

မာမားပိုင်က ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပြီး ;"မင်းကို ဘယ်သူထိုးလိုက်တာလဲ။"

အလုပ်ကပြန်လာတဲ့ ပါပါးပိုင်; "အဲ့ဒါက ရှောင်ချွမ်းပါ။ သူက ရှောင်ချွမ်း နဲ့ ရှောင်ယ ကွာရှင်းခိုင်းလိုက်တယ်"

မာမားပိုင် ; "နင်သေချင်နေတာလား။"

ပိုင်ကျန့် : "..."