အပိုင်း ၁၂၇-၁၂၈

Part 127

​ဆောင်းဦးကို၀င်​ရောက်လာသည်နှင့် ရာသီဥတုကချက်ချင်းဆိုသလို​အေးစက်လာခဲ့သည်။ ထို့အတူ နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲလည်းလာ​ချေပြီ။

ဤသည်မှာ သူမ ရီ​ကျောင်းကို​ ရောက်လာပြီးကတည်းက ပထမဆုံးအကြိမ် နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲဖြစ်သည်။စာမေးပွဲပြီးသည်နှင့် အထက်တန်းပထမနှစ်များမှာ အတန်းများပြန်လည်ခွဲ​​ေ၀ခြင်းကိုရင်ဆိုင်ရ​လိမ့်မည်။

ကျန်းယန်ရှန့်မှာ စစ်ပွဲကိုရင်ဆိုင်ရ​တော့မည့်သူလို 

အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ​တချိန်လုံးစာကိုသည်းကြီးမည်းကြီးလုပ်​နေ​တော့သည်။

အငယ်​လေးနှစ်​ယောက်၄င်းကိုပွစိပွစိလုပ်​နေကြလျှင် ကျန်းဟွမ်ကကြားပြီး​​မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းတို့အစ်မကဘာဖြစ်​နေတာလဲ"

ကျန်းဟယ်လင်ဘာမှမ​ပြောနိုင်ခင်တွင် ကျန်းရှို့ချန်ကဦးစွာလု​ဖြေလာသည်။

"အစ်မက စာကြမ်းပိုးကြီးဖြစ်လာပြီ ဟီးဟီးဟီး"

ကျန်းဟယ်လင်းက နဖူးကို​ခေါက်လိုက်ပြီး ကျန်းဟွမ်ကို​ပြောလိုက်သည်။ 

"အာ့ကျဲကအခုစာတအားလုပ်​နေရတာ၊ သမီးညလယ်​လောက်က ​ရေထ​သောက်​​တော့ အာ့ကျဲအခန်းကမီးလင်း​နေတုန်းပဲ"

ဘယ်မိဘကများ မိမိသားသမီးစာလုပ်​နေတာကို မကြိုက်ပဲရှိမည်နည်း၊ကျန်းဟွမ်ကပြုံးလိုက်ပြီး မျက်နှာကိုအလျင်အမြန်ပြန်တည်လိုက်ကာ

"မင်းအစ််မကိုကြည့်၊ မင်းတို့လည်းစာ​သေချာကြိုးစားကြ၊ ​သေချာမလုပ်ရင် ရိုက်ခံရမယ်"

မည်သည့်က​လေးမှ အကြီးနှင့်နှိုင်းယှဥ်ခံရတာကိုမနှစ်သက်​ချေ​။ က​လေးများမှာ ငှက်က​လေး​တွေလို​ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။

ကျန်းဟွမ်လည်း ဒုတိယထပ်ကိုတက်သွားပြီး ကျန်းယန်ရှန့်၏အခန်းတံခါးကပိတ်ထားတာကို​တွေ့လိုက်ရသည်။သူကတံခါးကိုအသာ​ခေါက်ကြည့်လိုက်သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်လည်း​လျှောက်လာပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်၊ သူ့ကိုမြင်​တော့အနည်းငယ်အံ့သြသွားပုံပင် "ဘာကိစ္စလဲ"

"ခုတ​လောညနက်တဲ့ထိ​နေ​​နေလို့​လေ"

ကျန်းဟွမ်ကစိတ်ပူစွာ​မေးလိုက်သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်ကစိတ်မရှည်စွာ

"နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲရှိတယ်"

ကျန်းဟွမ်ကရုတ်ချည်း" အိုး " ထို့​နောက်ဆက်​ပြောလိုက်သည်။ 

"အရမ်းလည်း​နောက်ကျ​အောင်မ​နေနဲ့ ကျန်းမာ​ရေးလည်းဂရုစိုက်ရမယ်​နော်"

ကျန်းယန်ရှန့်မျက်လုံးကို လှိမ့်လိုက်ပြီးဆိုလိုက်သည်။

"ဒီနှစ်၀က်စာ​မေးပွဲရလဒ်အ​ပေါ် မူတည်ပြီး အတန်း​တွေပြန်စီမှာ၊ အမှတ်မမှီရင် အထုတ်ခံရမှာ၊ သမီး သာမာန်အတန်းကိုပြန်ဆင်းရပြီး အ​ဖေ့မျက်နှာကိုပျက်​အောင်မ​လုပ်​စေချင်ရင် သမီးစာလုပ်​နေတာကိုလာမ​နှောင့်ယှက်နဲ့"

ကျန်းဟွမ်ကအမြန်​ပြောလိုက်သည်။

"အို​ကေ၊ ဟုတ်တယ်၊ လုပ်လုပ် ၊ အ​ဖေမ​နှောင့်ယှက်​တော့ဘူး​နော်"

ကျန်းဟွမ် ဆက်​ပြောချင်​သေး​သော်လည်း ကျန်းယန်ရှန့်မှာ တံခါးကို ဘန်းခနဲပိတ်နှင့်ပြီးပြီဖြစ်သည်။ သူ့နှာ​ခေါင်းကိုပင်ရိုက်မိ​တော့မလို့၊

ကျန်းဟွမ်ဇက်ကိုပုလိုက်ပြီး တံခါးနားကပ်ကာ​အော်လိုက်သည်။ 

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်​စော​စောအိပ်ဦး​နော်၊ အရမ်းအပင်ပန်းမခံနဲ့"

သူကထပ်​အော်လိုက်သည်။

"အ​ဖေကမင်းကိုမုန့်ဖိုးပို​ပေးမယ်"

ကျန်းယန်ရှန့်၏ဆဲလ်ဖုန်းကမြည်လာခဲ့သည်၊ 

သူမက​ကောက်ယူလျက်ကြည့်လိုက်လျှင် မုန့်ဖိုးအပိုလွှဲ​​ပေးထား​သော အသိ​ပေးချက်ကို​တွေ့လိုက်ရ​လေသည်။

အတိတ်ဘ၀တွင် သူမကအ​ဖေဖြစ်သူ၏ဂရုစိုက်မှုနှင့် သွန်သင်မှုတို့လိုအပ်​နေစဥ်ကမူ သူဘယ်​​ရောက်​နေခဲ့သနည်း။

ဤဘ၀တွင်​ သူမကသူမဘာသာ အသိစိတ်နှင့် ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန်စာလုပ်​နေ​တော့မှ အဘယ်​ကြောင့်အပို​တွေလုပ်​​နေပြန်ပါသနည်း။

အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ​၊

ကျန်းယန်ရှန့်ကဖုန်းကို​ဒေါသထွက်စွာပစ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့​နောက်စာကိုသာအာရုံစိုက်လိုက်​တော့သည်။

သို့​သော်သူမတွက်လက်စပုစ္ဆာမှာတွက်​လေရှုပ်​လေဖြစ်ကာ ဘယ်လိုမှ​ဖြေရှင်းမရ​ချေ။ ​ခေါင်း​တွေပါမူးလာသည့်အထိပင်။ မနက်ဖြန်တွင်သူမကျန်းဇီယွမ်ကိုသွားရှာရမည်။ သူဆိုလျှင်​တော့​ကောင်း​ကောင်း ရှင်းပြနိုင်မည်မှာ​သေချာသည်။

……

နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲ၏​နောက်ဆုံးဘာသာရပ်​ဖြေပြီးသည့်​နေ့

စာရွက်များအပ်ပြီးသည်နှင့် အချိန်ပြည့်​ခေါင်း​လောင်းသံထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်။ကျန်းယန်ရှန့်က 

"ဟူး" ဆိုပြီးအသံကျယ်စွာသက်ပြင်းကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။

သို့​သော်တတန်းလုံးမှာ သူမနှင့်ပြိုင်တူ အသံပြုလာလိမ့်မည်မထင်ထား​ချေ။ သူမအံ့အားသင့်စွာ လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် တတန်းလုံးမှာ ​နောက်ဆုံး​တော့ ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီ​ဟူ​သော အမူအယာမျိုးရှိ​နေတာပင်၊

တချို့ဆိုလျှင် မျက်လုံးများလှိမ့်လျက်ပင် 

"ငါဘ၀ကူးသွားပြီ ငါ့အတွက် ပိုက်ဆံ​တွေမီးရှို့​ပေးကြပါ" ဟု​အော်ဟစ်​နေကြသည်။

ကျန်းယန်ရှန့်အတွက်​တော့ အ​တော်​လေးဆန်းသစ်​နေတာပင်။

သူမထင်ခဲ့သည်မှာ ဤအတန်းတွင် သူမတစ်​ယောက်ကသာ ကပ်၍၀င်လာနိုင်​သော အမှိုက်တစ်စဖြစ်ကာ ကျန်လူများက ဆရာ့ဆရာကြီးများဟု။ သူမတစ်​ယောက်တည်းကသာ စာ​မေးပွဲ၏ ဖိအားကိုခံစား​နေခဲ့ရတာဟု ထင်မှတ်​နေခဲ့တာပင်။

မ​မျှော်လင့်ထားသည်မှာ အားလုံးကသူမနည်းတူ ဖိအားကိုခံစား​နေခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

 သူမမပြုံးမိပဲ​မ​နေနိုင်ခဲ့​ချေ။

သူမ​ရှေ့မှမိန်းက​လေးမှာ ​​နောက်ကိုလှည့်ပြီး သူမကိုစကား​ပြောချင်ခဲ့​သော်လည်း ရုတ်ချည်းမျက်လုံးက​တောက်ပသွားလျက် ​နောက်သို့ကပ်ကာ အသံကိုနှိမ့်လျက်ဆိုလာသည်။

"ကျန်းဇီယွမ်ကနင့်ကိုကြည့်နေတယ်"

ကျန်းယန်ရှန့်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့်​ ကောင်​လေး၏မျက်လုံးများနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံ​လေသည်။

​​ကောင်​လေးမှာထိတ်လန့်သွားလျက် ခဏမျှထိုအတိုင်းငြိမ်သက်​နေပြီးမှ​နောက်ကိုလှည့်ကာ တခြားသူများနှင့်စကား​ပြောရန်ပြင်လိုက်​လေသည်။

သူ၏ပုံစံကအနည်းငယ်​တော့ သဘာ၀ဆန်မ​နေ​​ပေ။

သူမ​ရှေ့မှ​​​ကောင်မ​လေးကမူ အလွန်သ​ဘောကျစွာရယ်လိုက်သည်။ တခန်းလုံးမှာတက်ကြွ​သော​ လေထုတို့ဖြင့်ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်လည်း​ ရှေ့ကိုပြန်လှည့်လိုက်​တော့သည်။

​ကောင်မ​လေးက သူမ၏အသံကိုနှိမ့်လျက်​ မေးလာပြန်သည်။ 

"အမှန်အတိုင်း​ပြောစမ်းပါ၊ နင်တို့နှစ်​ယောက်"

ကျန်းယန်ရှန့်ကသူမ၏ပါးမှအဆီ​​လေးကိုဆွဲဖျစ်လိုက်ပြီး 

"​ကျောင်းမှာရည်းစားမထားရဘူး​လေ"

"မဆွဲနဲ့​တော့၊ လွှတ် ငါ့မျက်နှာကအကြီးကြီးပါဆိုမှ ပိုကြီးလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ" သူမကကျန်းယန်ရှန့်လက်ကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ကာဖယ်ရှားလိုက်သည်။ 

ထို့​နောက်သူမမျက်နှာကိုပွတ်လျက် 

"နင်တို့နှစ်​ယောက်က လိုက်ဖက်တဲ့အတွဲလို့ လူတိုင်းက​ပြောတယ်၊ နင်ကငါ့ကိုတကယ်မခင်ဘူးပဲ၊ ငါ့ကိုအမှန်အတိုင်းကျမ​ပြောဘူး" 

ကျန်းယန်ရှန့်ကဆိုလိုက်သည်။

"​လျှောက်မ​ပြောနဲ့"

သူမကမျက်လုံးကိုလှိမ့်လိုက်သည်။ ကျိန်း​သေမယုံကြည်ပုံပင်

Xxxxxx

Part 128

ကျန်းယန်ရှန့်မှာ ဤအဖြစ်အပျက်​ကြောင့် သူမကိုယ်သူမဆင်ဆင်ခြင်ခြင်​ နေသင့်သည်လို့ သတိထားမိ​လေသည်။ 

ပြန်လည်​မွေးဖွားပြီး​နောက် ကျန်းယန်ရှန့်မှာ အတန်း​ဖော်များကိုမိမိ၏​မောင်ငယ် ညီမငယ်​လေးများကဲ့သို့သာမြင်ခဲ့သည်။ ထို့​ကြောင့်ပင်အတန်းထဲမှ ​ကောင်မ​လေးများကသူ့ကို​ကြွေဆင်း​နေကြခြင်းပင်။ ​ကောင်​လေးများကိုလည်း သူမမှာ​ထွေ​ထွေထူးထူးခံစားချက်မရှိ​ချေ။ ​

ကျန်းဇီယွမ်အတွက်မူ သူမအ​နေနှင့် အနာဂါတ်တက္ကသိုလ်၀င်တန်းစာ​မေးပွဲ၏ ချန်ပီယံကြီးကို​ ဘေးတွင်ထားကာ မဖြုန်းတီးသင့်ဟုသာခံစားရသည်။ ထို့​ကြောင့်သူမစာ​လေ့လာရာတွင် နားမလည်သည် တစ်ခုခု​တွေ့သည်နှင့် ကျန်းဇီယွမ်ကို​မေး​လေ့ရှိသည်ပင်။

ကျန်းဇီယွမ်ကလည်း သူမကိုအမြဲလိုလို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ရှင်းပြ​လေ့ရှိသည်။

ကျန်းယန်ရှန့်အတွက် ၄င်းမှာသာမာန်ပင်၊ သူမတို့ကြားတွင်အမှန်တကယ်တစ်ခုခုရှိ​နေပါက သူမသည်အထက်တန်း​​​ကျောင်းတွင်လည်း ရည်းစားထားဖို့၀န်​လေး​နေမည်မဟုတ်​ချေ။ သို့​သော်ကျန်းဇီယွမ်ကမူ ထူးခြားသည် သူကအနာဂါတ်၏ တက္ကသိုလ်၀င်စာ​မေးပွဲ၏ ချန်ပီယံအ​လောင်းအလျာကြီးမဟုတ်ပါ​လော။

ထိုစာ​မေးပွဲအတွက် ​ကျောင်းသားတစ်​သောင်း​ကျော်က အင်တိုက်အားတိုက် ကြိုးစား​ဖြေဆိုကြတာဖြစ်ပြီး ၄င်းမှာယှဥ်ပြိုင်မှုကျပ်တည်း​သော စစ်​မြေပြင်ကြီးပင်။

သူသာ သူမ​ကြောင့်အာရုံ​ထွေပြားပြီး Qတက္ကသိုလ်ကိုမ၀င်နိုင်ခဲ့ပဲ ချန်ပီယံဂုဏ်ပုဒ်ကိုဆုံးရှုံးခဲ့လျှင် ကျန်းယန်ရှန့်မှာအ​တော်​လေးအပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရမှာဖြစ်သည်၊

အနာဂါတ်တွင် သူမကိုယ်သူမ ကျန်းဇီယွမ်နား သိပ်မကပ်မိ​​စေရန်ဂရုစိုက်ရမည်ဟု ကျန်းယန်ရှန့်​တွေးလိုက်သည်။ 

၂ရက်ကြာပြီး​နောက်တွင် လူတိုင်း​ကြောက်လန့်​နေ​သော နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲရလဒ်များ ထွက်လာ​လေသည်၊

တချိန်တည်းမှာပင် ဆရာများက ပထမနှစ်အထက်တန်း​ကျောင်းသားများ၏ အတန်းပြန်လည်ခွဲ​ေ၀ခြင်း လူစာရင်းကိုလည်း တပါတည်းထုတ်ပြန်လိုက်​လေသည်။ 

မည်သူမှမထင်ထားသည်မှာ ပထမအကြိမ်ခွဲ​ေ၀ခြင်းအတွက် ​ကျောင်းသားနှစ်​ယောက်ကသာ ထိပ်တန်းအတန်းကို၀င်​ရောက်နိုင်ပြီး ထိပ်တန်းအတန်းမှ ၅​ယောက်မှာပြုတ်သွားကာ သာမာန်အတန်းကိုကျသွားမည်ဟု။ 

​လူတိုင်းမှာ ရုတ်ချည်းပြင်းထန်​သော ပြိုင်ဆိုင်ခြင်းဖိအားကိုခံစားလိုက်ရသည်။

ကျန်းယန်ရှန့်၏ နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲရလဒ်မှာ အတန်း၂၏​နောက်ဆုံးမှ​ရေတွက်လျှင် ၁၁​ယောက်​မြောက်ဖြစ်သည်။ ၄င်းမှာ ပြီးခဲ့​သော လပါတ်စာ​မေးပွဲရလဒ်ထက် အများကြီးသာလွန်​နေခဲ့သည်။ ကျန်းယန်ရှန့်စိတ်သက်သာရာရစွာ နဖူးမှ​​ချွေးတို့ကိုပွတ်သုတ်လိုက်သည်။

ကျန်းဇီယွမ်၏ ရလဒ်မှာ​မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ထပ်၍တက်လာခဲ့သည်။ 

​ကောင်​​လေးမှာ အင်မတန်မှထူးချွန်လှပါ​သော ဥာဏ်ကြီးရှင်ကြီးမျိုး ဆိုတာထက်သူက ကြိုးစားကာ တ​ရွေ့​ရွေ့နှင့်တိုးတက်လာသူမျိုးဖြစ်သည်။

ကျန်းယန်ရှန် သူ၏ဇွဲလုံ့လ​ကြောင့် ​ပြောမပြတတ်​သော အရှိန်အ၀ါတစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရသည်။

သူမမ​နေနိုင်ပဲ​ နောက်ကိုလှည့်ကာ ကြည့်လိုက်မိပြန်လျှင် ကျန်းဇီယွမ်မျက်လုံးများနှင့် ထပ်ဆုံပြန်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင်​တောင် သူက​ရှောင်ဖယ်မသွားပဲ သူ၏နှုတ်ခမ်​းလေးကိုခပ်​ရေး​ရေး​လေး​ကွေးကာ ပြုံးပြလာခဲ့သည်။ သူက သူကိုယ်တိုင်၏တိုးတက်လာမှု​ကြောင့်​ ကျေနပ်​နေခြင်း​လော၊ သို့မဟုတ် ကျန်းယန်ရှန့်၏ တိုးတက်မှူ​ကြောင့်​ ကျေနပ်​နေခြင်း​လောမည်သူမျှမ​ပြောနိုင်​ပေ၊ နှစ်ခုလုံးပင်လျှင်ဖြစ်နိုင်သည်၊

အချုပ်ဆိုရလျှင် ထိုအပြုံ​းလေးက ငယ်ရွယ်ကာ ချစ်စဖွယ်​ကောင်းလှသည်။

ကျန်းယန်ရှန့်လည်း သူ့ကိုပြန်မပြုံးပြပဲ မ​နေနိုင်ခဲ့​ချေ။

ပြီး​တော့မှ သူမကိုယ်သူမ ကျန်းဇီယွမ်နှင့်​ေ၀း​​ေ၀း​နေရန်ဆုံးဖြတ်ထားသည်ကို သတိရသွားမိသည်။သူမက အပြုံးကိုအလျင်အမြန်ရုတ်လိုက်ပြီး တဖက်ကိုပြန်လှည့်သွားလိုက်သည်။ 

​နောက်တန်းတွင်​တော့ ကျန်းဇီယွမ်မှ မည်မျှပင်ထိန်းချုပ်နေသည့်တိုင် သူ၏နှုတ်ခမ်းမှကြီးမား​​သော အပြုံးကြီးကိုဖြုတ်မချနိုင်ခဲ့​ချေ။

အတန်း​ဖော်ငါး​ယောက်မှာ​တော့ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း​စေ့လျက် ​သေမိန့်ချခံရ​သောလူများနှယ် မျက်နှာများအိုလျက် ​ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့်ထွက်သွားကြသည်။

အတန်းထဲမှအများစုမှာသူတို့အား စိတ်မ​ကောင်းစွာကြည့်လျက် မသိလျှင်​နောက်တစ်ကြိမ်ထွက်ခွာသွားရမည့်သူမှာ မိမိတို့ဖြစ်လာ​တော့မလိုပင်။

လက်​ရွေးစင်အတန်းမှပြုတ်လာ​သော ငါး​ယောက်မှာ အတန်းထဲကို​ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့်၀င်လာကြပြီး မည်သူကိုမှလည်းနှုတ်ဆက်ခြင်းမရှိ​ချေ။

သူတို့မှာအတန်း​ဖော်အသစ်များကိုလည်း စိတ်၀င်စားပုံမ​ပေါ်ချေ။ လက်​ရွေးစင်အတန်းမှ သာမာန်အတန်းကို​ပြောင်းလာရ​သော ​ကျောင်းသားများ၏ ပုံမှန်တုန့်ပြန်မှုသာ ဖြစ်​ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

သာမာန်အတန်းမှ လက်​ေရွးစင်အတန်းကို ၀င်နိုင်သွား​သော ​ကျောင်းသားများ၏ မျက်နှာများကမူ ​တောက်ပလျက် ရွှင်မြူး​နေကြသည်။

​နေရာသစ်တွင်ထိုင်ချပြီးသည်နှင့် ​ဘေးရှိအတန်း​ဖော်သစ်များနှင့်အမြန်မိတ်ဆက်ကာ အလျင်အမြန်ရင်းနှီးမှုရယူလိုကြသည်ပင်။

ကျန်းယန်ရှန့်​မေး​ထောက်လျက် စဥ်းစား​နေမိသည်။ 

ကျန်းဇီယွမ်၏ တိုးတက်မှုနှုန်းကိုသာ အမှီလိုက်ရမည်ဆိုလျှင် ကျန်းဇီယွမ်က​ နောက်​စာ​မေးပွဲတွင် လက်​ရွေးစဥ်အတန်းကို၀င်​မည်မဟုတ်ပါလား။ ပြီး​တော့ ထိုထက်ပိုမြင့်မြင့်တက်သွားလိမ့်မည်သာ။

မိမိတို့မှာ​ ကျောင်းအတူတူဖြစ်​​သော်လည်း အနာဂါတ်ကကွာခြားခဲ့သည်။ အရင်ဘ၀တွင် သူမသည်အတန်းလစ်ကာ အရက်နှင့်​ဆေးလိပ်ကိုစွဲလမ်းခဲ့သည်။ ညသန်း​ခေါင်တွင်ငိုယိုလျက် သူမ၏တန်ဖိုးရှိ​သော အချိန်များကိုဖြုန်းတီးခဲ့ဖူးသည်။ ပြန်​တွေးကြည့်လျှင် အိပ်မက်တစ်ခုလိုပင်။

ကျန်းယန်ရှန့် ပြုံးလိုက်မိ​လေသည်။

နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲပြီးသည့်​နောက် ရက်အနည်းငယ်ခန့်  ​လေထုမှာသာယာ​နေခဲ့သည်။ အတန်းနားချိန်အတွင်း အပူတပြင်း သူများစာလိုက်​​မေး​နေရသည့် အဖြစ်အပျက်များမရှိ​တော့၊

စာက​တော့ပုံမှန်လုပ်​နေကြဆဲပင်၊ ယခင်ကလို ဖိအားများနှင့်စိတ်ဓါတ်ကျဖွယ်​ကောင်းမ​နေ​တော့ရုံသာ၊

ကျန်းယန်ရှန့်အတန်းထဲတွင်ရှိ​နေစဥ် ​​ကျောင်းအုပ်ကြီးကရုတ်ချည်း​ရောက်လာပြီး အတန်းပိုင်ကိုနှုတ်ဆက်ကာ သူမကို​ခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။ 

"သမီးအ​ဖေကသမီးအတွက်ခွင့်ရက်​တောင်းထားတယ်၊အိမ်မှာအ​ရေး​ပေါ်ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်လို့လဲ၊ သူသမီးကိုခဏ​နေရင်လာ​ခေါ်လိမ့်မယ်၊ "

ကျန်းယန်ရှန့်မှာ တန့်သွားမိပြီး ​မေးလိုက်သည်။

"သူကဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာကို​​ရော ​ပြောသွား​သေးလား"

"ဟင့်အင်း" ​ကျောင်းအုပ်က သူမကိုနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ 

"စိတ်မပူပါနဲ့ လူကြီး​တွေက​ဖြေရှင်းလိမ့်မယ်"

မိဘများက ရုတ်ချည်း ခွင့်တိုင်လာလျှင် ၄င်းမှာ မိသားစု၀င်တစ်ဦးဦး​နေမ​ကောင်းဖြစ်ခြင်းသို့မဟုတ် မ​တော်တဆဖြစ်ခြင်းပင်။

ကျန်းဟွမ်ကိုယ်တိုင်​ခေါ်သည်ဆိုတော့ သူက​တော့အဆင်​ပြေပုံပင်။

ဒါဆိုဘယ်သူဖြစ်မလဲ၊

လျန်ယင်းယင်း သာဆိုလျှင် ကျန်းဟွမ်ကသူမကို​ခေါ်မည်မဟုတ်၊ သူကငတုံးမဟုတ်​ချေ။ လျန်ယင်းယင်းဘာဖြစ်ဖြစ် သူမနှင့်မဆိုင်​ပေ။

အဖွားများလား

ကျန်းယန်ရှန့်သူမ၏ပစ္စည်းများကိုအလျင်အမြန်သိမ်းလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမနှင့်ရင်းနှီး​သော အတန်း​ဖော်မိန်းက​လေးများနှင့် ကျန်းဇီယွမ်က သူမကိုစိတ်ပူစွာကြည့်​နေကြသည်။

ကျန်းယန်ရှန်အမြန်ထွက်လာလျှင် ကျန်းဟွမ်၏ကားက​ရောက်​နှင့်​နေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ဒရိုင်ဘာကားလာဖွင့်​ပေးမည်ကို​စောင့်မ​နေပဲ ကျန်းယန်ရှန့်ကိုယ့်ဘာကိုယ်အလျင်အမြန်ဖွင့်၀င်လိုက်သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်ရင်ထဲရတက်မ​အေး​တော့​ချေ၊ သူမကစိတ်ကိုတည်ငြိမ်​အောင်ထိန်းလိုက်ပြီး ​​မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ"

"အာ"ကျန်းဟွမ်ဘာမှ​ပြောမထွက်​ချေ​။ ၄င်းမှာ ​ပြောရခက်​သောတစ်စုံတစ်ခုကဲ့သို့ပြုမူ​နေခဲ့သည်၊

၄င်းက ကျန်းယန်ရှန့်ကိုပို၍စိတ်ပူ​စေခဲ့သည်။

"ဘာများဖြစ်လို့လဲ"

ကျန်းဟွမ်လည်​ချောင်းရှင်းလျက် 

"အဟမ်း အဲ အကုန်လုံးအဆင်​ပြေပါတယ်၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ရှို့ရှို့အတန်းပိုင်က ဖုန်းဆက်တယ်​လေ၊ သူက သမီးစကားကိုပိုနား​ထောင်တာဆို​တော့၊ ငါလည်း သမီးကိုအတူ​ခေါ်လာလိုက်တာ"

ကျန်းယန်ရှန့်"..."

ကားထဲမှ​လေထုမှာ စက္ကန့်နည်းငယ်ခန့်​အေးခဲသွားခဲ့သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်ကဘာမှ​ပြောမ​နေ​တော့ပဲ ​နောက်ခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ 

"​ဟေး ယန်ယန်၊ ယန်ယန်၊ ယန်ယန်၊" ကျန်းဟွမ်အမြန်သူမကိုဆွဲထားလိုက်သည်။

"အ​ဖေ့ကိုသနားပါဦး၊ ​နော်၊ လိုက်ခဲ့ပါ"

"မုန့်ဖိုးနှစ်ဆ​ပေးမယ်​လေ ​နော်".

"နှစ်ဆ​​နော်"

Xxxxxx