Chapter 18

🏫 Chapter 18

"ချီဖန့် ချီဖန့်..."

ချီဖန့်က တွေဝေသွားပြီး နားထဲတွင် လူတစ်ယောက်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အသံက အနည်းငယ် ရင်းနှီးနေသဖြင့် ချီဖန့် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် ခဏ စဉ်းစားလိုက်ကာ အေးစက်သော လူတစ်ယောက်နှင့် ပြင်းထန်စွာ ဆက်စပ်လိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်..."

ချီဖန့် အပြင်းအထန် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ယွီမော့နှင့် တိုက်မိလုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။

"ငါတို့ တိရစ္ဆာန်ရုံကို ရောက်နေပြီ..."

ယွီမော့က ပြောလိုက်သည်။

ချီဖန့်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးကြည့်လိုက်သည်။

ဘတ်စ်ကားပေါ်ရှိ လူများ ဆင်းသွားကြပြီး ကားပေါ်တွင် သူ၊ ယွီမော့ နှင့် တံခါးဝတွင် ရပ်နေသော အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်တို့သာ ကျန်ရှိတော့သည်။ အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ချီဖန့် နိုးလာသည်ကို မြင်သည်နှင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ကားပေါ်က ဆင်းလာတော့လေ ယွီမော့က မင်းကို အကြာကြီး ခေါ်နေတာ..."

ယွီမော့က ချီဖန့်၏ မျက်လုံးထဲတွင် ထိတ်လန့်မှုကို မြင်သည်နှင့် အနည်းငယ် လေးနက်သွားသည်။

ချီဖန့် ခဏအကြာမှ သက်သာသွားပြီး သတိပြန်လည်လာသည်။ သူက ယွီမော့ကို အားနာစွာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ငါ အိပ်ပျော်သွားတာပဲ မင်းကို တိုက်မိသွားသေးလား..."

ယွီမော့က ချီဖန့်၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ ပုံမှန် အပြုံးကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာ အနည်းငယ် ထိုင်းမှိုင်းသွားသည်။ သို့သော် ဤတစ်ကြိမ်တွင် မည်သည်မှ မပြောဘဲ ခေါင်းကို အနည်းငယ် ခါယမ်းလိုက်ကာ ထရပ်လိုက်ပြီး ယွီမော့က သူ့ကျောပိုးအိတ်ကို မ,ရန် လက်ကို ဆန့်လိုက်သော်လည်း ခဏ ရပ်တန့်သွားသည်။ ချီဖန့်က နဖူးကို ပွတ်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ယွီမော့က မည်သူမျှ မမြင်အောင် လက်ကို ပြောင်းလိုက်သည်။

ချီဖန့် ထရပ်လိုက်ပြီး ယွီမော့နောက်သို့ လိုက်ကာ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာချိန်တွင် အောက်တွင် လူများ စုဝေးနေကြပြီဖြစ်သည်။ အတန်းခေါင်းဆောင်က ကျောင်းသားများကို ကောင်းစွာ ခွဲဝေပေးထားပြီး အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ဘေးတွင် အလုပ်မရှိဘဲ ရပ်နေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသောအခါ အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ပြုံးပြီး ချီဖန့်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"နိုးလာပြီလား..."

ချီဖန့်က ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ် အချိန်လွန်သွားတယ်.."

"နည်းနည်းလေးပဲ နောက်ကျသွားတာပါကွာ..."

အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ဂရုမစိုက်ဟန် ပြသည်။

"ဒါပေမယ့် မင်းနဲ့ ယွီမော့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက အရမ်းကောင်းတယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး..." 

အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ရယ်မောလျက် ပြောသည်။

"ယွီမော့ရဲ့ပုခုံးတွေတောင် ထုံနေလောက်ပြီ... မင်း လှုပ်တောင် မလှုပ်တာကိုး..."

ချီဖန့်က အနည်းငယ် ကြောင်အသွားသည်။

"မင်း တစ်လမ်းလုံး အိပ်နေတော့ ဘယ်သိ..."

အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင် စကားမဆုံးသေးမီ အလုပ်ရှုပ်နေသော အတန်းခေါင်းဆောင်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ပျင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်ကို ဆွဲခေါ်သွားသည်။

ချီဖန့်က အားကစားကော်မတီ၏ စိတ်ဆင်းရဲသော အသွင်အပြင်ကို မြင်သည့်အချိန်တွင် ပြုံးလျက် ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ဒီအပြုံးက ......" 

ယွီမော့က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

ချီဖန့်က ထိုလူ၏ စကားပြောပုံကို သိနေပြီဖြစ်သော်လည်း ယွီမော့ကို ထိန်းကျောင်းရန် မလွယ်ကူချေ။ သူ့စကားကို ကြားသောအခါ ပြုံးပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။

"ငါ မရယ်ရဘူးလား..."

သို့သော် ယွီမော့က ခေါင်းခါလိုက်သည်။ 

"ကြည့်လို့ကောင်းတယ်..."

ချီဖန့်က ယွီမော့၏ စကားကြောင့် အံ့အားသင့်သွားပြီး ပါးစပ်ကို တွန့်လိုက်ကာ တွန့်ဆုတ်စွာ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ယွီမော့က သူ့ကို ချီးကျူးနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

ငါက ကြည့်ကောင်းပြီး ချောတယ်လေ ဟုတ်တယ်မလား…

အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်က ပျင်းမနေဘဲ အတန်းခေါင်းဆောင်က နောက်ဆုံးတွင် ကျောင်းသားအားလုံးကို အောင်မြင်စွာ စုစည်းနိုင်ခဲ့သည်။

"နေ့လည်စာကို တိရစ္ဆာန်ရုံရဲ့ ဘယ်ဘက်က စားသောက်ဆိုင်မှာ စားလို့ရတယ်... မင်းတို့ ယူလာတဲ့ထမင်းဘူးကို စားချင်ရင် ငါ အဲဒီမှာ ရှိနေမယ်...နေ့လည် သုံးနာရီမှာ တံခါးဝမှာ စုပြီး ဘတ်စ်ကားနဲ့ ကျောင်းကို ပြန်မယ်... မေးစရာတွေရှိရင်တော့ ငါ့ကိုဖြစ်ဖြစ် အားကစားကော်မတီအဖွဲ့ဝင်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဖုန်းခေါ်နိုင်ပါတယ်..."

အတန်းခေါင်းဆောင်က လေးနက်စွာ ပြောသည်။

"နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တိရစ္ဆာန်ရုံမှာ တိရစ္ဆာန်တွေကို အစာကျွေးဖို့ လုံးဝ တားမြစ်တယ် ကြားကြလား..."

အားလုံးပြီးစီးကြောင်းကို မြင်သည့်အခါ အတန်းခေါင်းဆောင်က များစွာ မပြောဘဲ လူများကို တန်းစီခိုင်းလိုက်သည်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေများတွင် တိရစ္ဆာန်ရုံသို့ လူအများအပြား လာရောက်လည်ပတ်ကြသည်။ အခန်း ၂ မှ ကျောင်းသားများက မူလက အတူတကွ စုဝေးနေကြသော်လည်း တန်းစီသောအခါ ကွဲသွားကြသည်။ ချီဖန့် တိရစ္ဆာန်ရုံထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ မိဘများက ကလေးများနှင့်အတူ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ရှုကာ ကစားနေကြပြီး ကျောင်းသား ၃၀ ကျော်ကို ချီဖန့်က မတွေ့ရတော့ချေ။

တိရစ္ဆာန်ရုံက မြို့တွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ လည်ပတ်နေခဲ့သော ဧရိယာအကျယ်ကြီးဖြစ်သည်။ ချီဖန့်က ဤနေရာကို အလွန် အထင်ကြီးခြင်း မရှိသော်လည်း တံခါးဝသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ပန်းခြံအတွင်း မြေပုံတစ်ခု ပေးသောကြောင့် ကံကောင်းသွားခဲ့သည်။ ချီဖန့် လေ့လာကြည့်ပြီး လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိကာ လျှောက်သွားခဲ့သည်။

တိရစ္ဆာန်ရုံက ကြာမြင့်စွာ လည်ပတ်ခဲ့သောကြောင့် တိရစ္ဆာန်အမျိုးအစားများ ပို၍ များပြားသည်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေဖြစ်သောကြောင့် တိရစ္ဆာန်ရုံတွင် ကလေးများလည်း အလွန်များပြားသည်။ ချီဖန့်က ကလေးများနှင့် မတိုက်မိစေရန် အမြဲ သတိထားနေရသည်။

ထို့နောက် သူ့ခြေထောက်ကို တိုက်မိလုနီးပါးဖြစ်သော အခြား ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ရှောင်တိမ်းလိုက်ရသောအခါ ချီဖန့်က အကူအညီမဲ့စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

ထားလိုက်တော့...

ချီဖန့်က မြေပုံကို လေ့လာပြီးနောက် မြေပုံ၏ အစွန်းရှိတောင်ကုန်းတစ်ခုသို့ သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တောင်ကုန်းက မမြင့်မားဘဲ လမ်းက အလွန်ညီညာပြီး သစ်ပင်များက စိမ်းလန်းစိုပြေစွာ ရှိသည်။

ချီဖန့် လမ်းလျှောက်သည်နှင့် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အပူချိန် လျော့ကျသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ နားထဲတွင် ပျံ့နှံ့နေသော ဆူညံသံက ဖြည်းညင်းစွာ တိုးကျသွားပြီး သစ်တောထဲတွင် ငှက်များ တေးသီကျူးသံများသာ ကြားရသည်။

ကျောက်တုံးများဖြင့် လှေကားထစ်များကို တောင်တက်လမ်းတွင် တည်ဆောက်ထားပြီး လျှောက်ရသည်က မခက်ခဲ၍ ချီဖန့်က လမ်းကြောင်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲ လမ်းလျှောက်နေသည်။

ထောင့်တစ်နေရာကို ကွေ့လိုက်သည်တွင် ချီဖန့်၏ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားသည်။

ယွီမော့က သူ့ရှေ့ မလှမ်းမကမ်းမှ လမ်းပေါ်တွင် ရှိနေပြီး ကောင်လေးတစ်ယောက်က သူ့ခြေထောက်နားတွင် ထိုင်နေသည်။ ကောင်လေးက မျက်ရည်များဖြင့် ငိုကြွေးနေပြီး ပုခုံးများ တုန်ရီနေကာ ဝတုတ်နေသည့် လက်ကလေးများဖြင့် ယွီမော့၏ ဘောင်းဘီကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

ချီဖန် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

ယွီမော့က သူ့ကို ကျောခိုင်းထားသောကြောင့် ချီဖန့်ကို မတွေ့ချေ။ ချီဖန့်က အသံမပြုဘဲ ပိုမို၍ နီးကပ်စွာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ယွီမော့က စိတ်တိုနေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ(ယွီမော့)က မူလက ချီဖန့်နောက်သို့ လိုက်ချင်သော်လည်း တံခါးဝသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် လူက ပျောက်ဆုံးသွားသည်။ သူက ဉာဏ်ရည်မည်မျှမြင့်မားပါစေ လူအုပ်ကြီးထဲတွင် လူတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေရန် မဖြစ်နိုင်၍ ယွီမော့က ပန်းခြံထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း လျှောက်သွားနေရသည်။

တိရစ္ဆာန်များစွာရှိပြီး လမ်းလျှောက်ရသည်က ပျော်စရာကောင်းသော်လည်း ယွီမော့က ဆူညံသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို မကြိုက်ဘဲ လူအုပ်ကို ရှောင်ရှားကာ ဝေးလံသော နေရာသို့ လျှောက်သွားသည်။ ထိုနေရာက တောင်ကုန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကုန်းတွင် လူအများအပြား မရှိဘဲ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် အခြားသူတစ်ယောက်ကို ယွီမော့ မတွေ့ချေ။ သူက နောက်ဆုံးတွင် ခဏမျှ လမ်းလျှောက်နိုင်ခဲ့ပြီး မလှမ်းမကမ်းတွင် ငိုသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။

ငိုနေသောကလေးက ခုနစ်နှစ် သို့မဟုတ် ရှစ်နှစ်အရွယ်ဖြစ်သည်။ ယွီမော့က ကလေးကို စိတ်မဝင်စားဘဲ လှည့်ပြန်ကာ ထွက်ခွာလိုသော်လည်း ရလဒ်အနေဖြင့် ကလေးက လူတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ပြေးလာပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို ဆုပ်ကိုင်ကာ မလွှတ်တော့ချေ။

ယွီမော့၏ မျက်နှာက စိတ်မရှည်ဖြစ်နေသော်လည်း ဘောင်းဘီကို ပြန်ပြီး ဆွဲမဖယ်ချေ။

"မင်းနာမည်က ဘာလဲ..."

ယွီမော့က အေးစက်စွာ မေးလိုက်သည်။

ကောင်လေးက မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ အထူးကြည့်ကောင်းသော အစ်ကိုကြီးကို ဂရုတစိုက် မော့ကြည့်ကာ ရှိုက်ငိုလျက် ပြောသည်။

"ကွေကွေ..."

-归归- Guī Guī(ကွေကွေ) 

[T/N: အသံထွက်ဆင်တဲ့ 鬼 (guǐ)- သရဲ၊နတ်ဆိုး,အသံထွက်ဆင်တဲ့ 龟 (guī)- လိပ်၊ 归 (guī)- ပြန်လာသည်၊ 桂( Guì) - သစ်ကြံပိုး ဒါမှမဟုတ် လောရယ်လ်ပန်း]

ယွီမော့ : "..."

လိပ်လေးလား...သရဲလေးလား...သစ်ကြံပိုးလား…

ကလေး၏ အသံထွက်ကြောင့် ယွီမော့က သူ မည်သည်ကို ပြောနေသည်ကို မသိနိုင်သော်လည်း ခြေထောက်ကို အနည်းငယ် ရွှေ့ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"လွှတ်..."

ကောင်လေးက လန့်သွားသော်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးဖြင့် ယွီမော့၏ ခြေထောက်ကို ဖက်ထားပြီး မျက်ရည်များက မျက်နှာပေါ်မှ စီးကျနေတော့သည်။

ယွီမော့၏ မျက်နှာက မည်းမှောင်သွားပြီး သွားကို ကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"လွှတ် မင်းမိသားစုကို ရှာမလို့ ငါ ခေါ်သွားပေးမယ်..."

ကောင်လေးက မယုံကြည်ဘဲ ဤရုပ်ချောသော အစ်ကိုကြီး၏ အမူအရာက သူ့ကို လိမ်ညာပြီး ထွက်ပြေးသွားလိုပုံရသည်။

ကောင်လေးက ပို၍ပင် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားသည်။

ယွီမော့က ကောင်လေးကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေပြီး မည်သည်မှ မလုပ်ရဲချေ။ ဤသည်က လူကြီးတစ်ယောက်ဆိုလျှင် နောက်သို့ လဲကျသွားအောင် တွန်းချပစ်လိုက်မည်ဖြစ်သော်လည်း သူက ဤကဲ့သို့ ငယ်ရွယ်သော ကလေးငယ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ခေါင်းကိုက်စရာပဲ...

ယွီမော့ နဖူးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး သူ့နောက်တွင် ရယ်သံတစ်ခုကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။ သူက နောက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ချီဖန့်က သူ့နောက် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ပြုံးနေကာ ပါးပေါ်ရှိ ပါးချိုင့်လေးများပင် ထင်းနေသည်။

"ဆောရီး ဆောရီး..."

ချီဖန့်က ပြုံးပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

လူတစ်ယောက် လာနေသည်ကို မြင်သည်နှင့် ကောင်လေးက လျင်မြန်စွာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ယွီမော့၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲထားသည်။ သူက မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီးနောက် ချီဖန့်ကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်သည်။ သူက ကြောင်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ငိုနေသော်လည်း ကလေးက တစ်ဖက်လူက ချောမောကြောင်းကို မြင်နိုင်သည်။ သူ၏မျက်လုံးများက အနည်းငယ် ယောင်နေသော်လည်း တစ်ဖက်လူ၏ရုပ်ရည်ကို ကောင်းစွာမြင်နိုင်သေးသည်။ 

ချီဖန့်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး တစ်ရှူးကို ယူကာ ကောင်လေး၏ မျက်နှာကို သန့်ရှင်းစွာ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ကလေး၏ခေါင်းကို ညင်သာစွာ ပုတ်ပေးလိုက်သည်။

"အမေနဲ့ ကွဲသွားတာလား..."

ကွေကွေက ယွီမော့၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲထားသော လက်ကို အနည်းငယ် လျှော့လိုက်ပြီး ချီဖန့်၏ နူးညံ့သော အပြုံးကို ကြည့်ကာ ဝမ်းနည်းစွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကွေကွေက အမေနဲ့ ဘယ်လို ကွဲသွားတာလဲ..."

ကောင်လေးက ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ပြီး တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

"ကွေကွေ ...ကွေကွေက မျောက်ကလေးကို ကြည့်ချင်လို့လေ...လမ်းလျှောက်ပြီး ခဏကြာတော့... မာမားကို ရှာမတွေ့တော့ဘူး..."

ချီဖန့်က ပြုံးလိုက်သည်။ သူ မှတ်မိခဲ့သည်မှာ မှန်ကန်လျှင် မျောက်ရုံ၏ ဦးတည်ရာက တိရစ္ဆာန်ရုံ၏ ညာဘက်အပေါ်ထောင့်တွင် ရှိပြီး တောင်ကုန်းနှင့် အကွာအဝေးမှာ မနီးလှပေ။ ကလေးငယ်လေးက မိခင်ကို မတွေ့နိုင်သောအခါ ငိုယိုလျက် လိုက်ရှာနေခြင်းဖြစ်ပြီး ရလဒ်အနေဖြင့် သူက ပို၍ပို၍ ဝေးသွားကာ မိဘများနှင့် လွဲချော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

ကလေး၏ လမ်းလျှောက်နှုန်းကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားလျှင် အနည်းဆုံး နာရီဝက်ခန့် ပျောက်ဆုံးနေပြီဖြစ်သည်။

"မငိုနဲ့နော် အစ်ကိုကြီးက မိဘတွေကို ရှာတွေ့အောင် ခေါ်သွားပေးမယ်..."

ကောင်လေးက ချီဖန့်၏ အပြုံးကို နှစ်စက္ကန့်ကြာသည့်တိုင် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့လက်ထဲတွင် ဆွဲထားသော ဘောင်းဘီကို ချက်ချင်း စွန့်ပစ်လိုက်ပြီး ချီဖန့်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုက်ရိုက်ခုန်ဝင်သွားကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်..."

ကလေးက အလွန် သတိရှိလွန်းသည်ဟု ချီဖန့် စိတ်ထဲမှ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲရှိ ကလေးငယ်လေးကို ချီလိုက်ကာ ယွီမော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါနဲ့ အတူ လိုက်လာမလား..."

ယွီမော့က သူ့ဘောင်းဘီကို ငုံ့ကြည့်ပြီး တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။ သူက သူတစ်ပါးကိစ္စတွင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်လိုစိတ် မရှိသော်လည်း ချီဖန့်ကို သိချင်စိတ် ရှိနေသည်။ ခဏ တုံ့ဆိုင်းပြီးနောက် ယွီမော့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား တူညီသော လမ်းအတိုင်း တောင်ကုန်းမှ ဆင်းသွားကြပြီး တောင်ကုန်းအောက်အရောက်တွင် လူများ ပိုမိုများပြားလာသည်။ ချီဖန့်က မျောက်ရုံသို့ သွားလိုသော်လည်း ခဏ စဉ်းစားလိုက်သောအခါ မိဘများက ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းသို့ ရောက်သွားကြပြီ ဖြစ်နိုင်သည်။ ယခု မျောက်ဥယျာဉ်သို့ သွားလျှင် အချိန်ကုန်သက်သာရာ ရမည်မဟုတ်ချေ။

[ Rescue stationလို့ ရေးထားလို့ ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းလို့ပဲ ပြန်လိုက်တာပါ ]

ချီဖန့်က မြေပုံကို ကြည့်နေစဉ် တိရစ္ဆာန်များ၏ ခန့်မှန်းခြေတည်နေရာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းက မည်သည့်နေရာတွင် ရှိသည်ကိုပင် သတိမထားမိခဲ့ချေ။ ယခု ကလေးကို ရင်ခွင်ထဲတွင် ချီထားသောကြောင့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မြေပုံကို ထုတ်ယူ၍ မရဖြစ်နေ၍ ယွီမော့ထံမှ အကူအညီတောင်းရတော့သည်။

"ယွီမော့ ငါ့ကို ကူညီနိုင်မလား..."

ယွီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ချီဖန့်က သူ့ဘက်သို့ အနည်းငယ် မှီလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့အိတ်ထဲမှာ မြေပုံတစ်ခုရှိတယ်... ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းက ဘယ်ဘက်မှာလဲဆိုတာ ကြည့်ပေးပါဦး..."

ယွီမော့၏ မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ချီဖန့်က ယနေ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ခါးပတ်ထဲတွင် အနည်းငယ် ကျုံ့ဝင်နေသည့်အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီက ကလေးကြောင့် အနည်းငယ် ကြေမွ နေသည်။ သူက အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ ဘယ်ဘက် ဘောင်းဘီအိတ်တွင် မြေပုံတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ယွီမော့၏ မြေပုံက သူ့ကျောပိုးအိတ်ထဲတွင် ရှိသည်။

ယွီမော့က အကြည့်များကို ချီဖန့်၏ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ပေါ် ပို့လိုက်ပြီး ချီဖန့်အနီးသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဉ်းကပ်သွားကာ မြေပုံကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ်၊ ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းက ဘယ်မှာလဲဆိုတာ ကြည့်လိုက်လေ မြေပုံမှာ မှတ်ထားမှာပါ..."

ချီဖန့်က ယွီမော့၏ ထူးဆန်းမှုကို သတိမထားမိဘဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲရှိ ကလေးငယ်လေးကို ဖက်ထားပြီး ယွီမော့နှင့်အတူ မြေပုံကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

ချီဖန့်၏ နွေးထွေးသော အသက်ရှူသံကို ခံစားလိုက်ရသောအခါ ယွီမော့ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး သုံးလှမ်းမျှ နောက်သို့ ဆုတ်သွားလိုစိတ် ပေါ်လာသည်။

ချီဖန့်က မြေပုံပေါ်တွင် ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းကို လျင်မြန်စွာ ရှာဖွေတွေ့ရှိလိုက်ပြီး ကလေးငယ်လေးကို ဖက်ကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ အနည်းငယ် လျှောက်ပြီးနောက် ယွီမော့က ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ..."

ယွီမော့က ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး မြေပုံကိုင်ထားသော လက်ချောင်းက အနည်းငယ် တင်းကျပ်သွားကာ ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်ပြီး လျင်မြန်စွာ လိုက်သွားသည်။

နှစ်ယောက်သား လမ်းတစ်လျှောက် လျှောက်သွားကြစဉ် ကလေးငယ်လေးက ရေခဲမုန့်ဆိုင်ကို အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ချီဖန့်က သူ့(ကွေကွေ)အတွက် တစ်ခုနှင့် ယွီမော့အတွက် တစ်ခု ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့(ချီဖန့်)တွင် ကိုင်ရန် လက်မရှိသောကြောင့် လက်လျှော့လိုက်သည်။

ကလေးငယ်လေးက ရေခဲမုန့်ကို ရရှိသောအခါ ပို၍ပင် နာခံလာသည်။ ယွီမော့က သူ့လက်ထဲရှိ ရေခဲမုန့်ကို ကြည့်ကာ ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားပြီးမှ ဂရုတစိုက် တစ်ကိုက် စားလိုက်သည်။

အေးပြီး ချိုတယ်...

ယွီမော့၏ မျက်လုံးများက ချီဖန့်ပေါ်သို့ ကျရောက်သွားပြီး ဖြည်းညင်းစွာ ပို၍ ရှုပ်ထွေးလာသည်။

ချီဖန့်က ကလေးငယ်လေးကို ချီပြီး ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းသို့ ရောက်သွားသည်။ ဝန်ထမ်းများက ရှင်းလင်းစွာ မေးမြန်းပြီးနောက် စပီကာမှတစ်ဆင့် သုံးကြိမ် ကြေညာပေးခဲ့သည်။ ကလေးငယ်လေးက တစ်ယောက်တည်း အချိန်အတော်ကြာ ပြေးလွှားနေခဲ့ရသောကြောင့် ဗိုက်ဆာပြီး မောပန်းနေသဖြင့် ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ရေခဲမုန့်ကို စားနေသည်။

ချီဖန့်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ရေဒီယိုကို ဆယ်မိနစ်ကြာ ထုတ်လွှင့်ပြီးသော်လည်း ကွေကွေ၏ မိဘများနှင့်တူသောသူကို မတွေ့ရသေးချေ။

သူတို့ လွဲသွားကြတာလား...

"ဒီကို လာ..." 

ဘေးမှ ယွီမော့က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

ချီဖန့်ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မနီးမဝေးမှ လင်မယားနှစ်ယောက် ပြေးလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ကောင်လေးကလည်း အံ့အားသင့်စွာ အော်လိုက်သည်။

"ပါပါး...မာမား..."

ကွေကွေ၏ မိခင်က ပျောက်ဆုံးသွားသော သားကို ဖက်ထားပြီး မျက်ရည်များ ဝဲနေသည်။ သူမ၏ မူလက သေသပ်သော မိတ်ကပ်နှင့် ဆံပင်ပုံစံလည်း ပျက်စီးသွားသည်။ ဖခင်က ဒေါသအကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေပြီး ငိုယိုနေသော သား၏ မျက်လုံးများကို မြင်သောအခါ စိတ်ထဲရှိ ဒေါသများ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

"နောက်တစ်ခါ မင်းကို လျှောက်သွားခွင့်မပြုဘူးနော်၊ ကြားလား...မင်းအမေ ဘယ်လောက်လန့်သွားလဲ သိရဲ့လား..."

ကွေကွေ၏မိခင်က သူမသားနဖူးကို နမ်းလိုက်သည်။

ထိုလူက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းတွင် ဝန်ထမ်းနှစ်ဦးသာ ရှိပြီး အခြားသူတစ်ယောက်ကို မတွေ့ရချေ။ 

"ကွေကွေ...သား ဒီကို တစ်ယောက်တည်း လာတာလား..."

ကွေကွေက မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီး စကားကို ကြားသည့်အခါ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့နှင့် အတူရှိခဲ့သည့် ရုပ်ချောသော အစ်ကိုကြီးနှစ်ယောက် မည်သည့်အချိန်က ပျောက်သွားသည်ကို မသိလိုက်ရချေ။

ချီဖန့်က နှစ်ယောက်သား ကွေကွေ့မိဘများဖြစ်ကြောင်း အတည်ပြုပြီးနောက် အခြားတစ်ဖက်သို့ တိတ်တဆိတ် ထွက်ခွာသွားသည်။ ယွီမော့က တည့်တည့် လျှောက်သွားနေသောကြောင့် အေးစက်ပြီး ရုပ်ချောသော လူတစ်ယောက်က ကလေးတစ်ယောက်ကို မိဘရှာဖွေရန် ကူညီပေးလိမ့်မည်ဟု မည်သူမျှ မထင်သောကြောင့် ယွီမော့လည်း လျစ်လျုရှု့ခံလိုက်ရသည်။

အကွေ့တစ်နေရာကို ရောက်သောအခါ ချီဖန့်က သက်သာရာရသွားသည်။ သူ အကြောက်ဆုံးအရာက အမျိုးသမီးများ ငိုကြွေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသို့ လည်ပတ်ပြီးနောက် နေ့လည်ပိုင်း ရောက်သွားပြီဖြစ်သည်။ ချီဖန့်က နံနက်ပိုင်းတွင် မုန့်အနည်းငယ်သာ စားခဲ့၍ ဗိုက်က ဆာလောင်နေပြီဖြစ်သည်။

"ဗိုက်ဆာနေလား..."

ချီဖန့်က မေးလိုက်သည်။

ယွီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်ကိုင်ထားသော လက်က အနည်းငယ် တင်းကျပ်သွားသည်။

"ငါ ..."

"အမ်..."

ချီဖန့်က စားစရာတစ်ခုခုကို ရှာဖွေလျက် ပြောလိုက်သည်။

"ငါ မင်းနဲ့ အတူနေလို့ရမလား..."

ယွီမော့က တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် ချီဖန့် နောက်သို့ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ယွီမော့၏ အမူအရာကို ကြည့်ကာ ပြုံးလျက် မေးလိုက်သည်။

"မင်း အသားကင် ကြိုက်လား..."

____

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်...

ယွီမော့: ဟင့်အင်း...ငါ မကြိုက်ဘူး...

🏫🏫🏫