အပိုင်း ၄

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၄

ရန်ယန်ရဲ့ တတိယ ကိုယ်ခွဲက မူရင်းစာအုပ်၌ တကယ့်ဗီလိန်ဖြစ်သည်။

သူက အမှောင်ဖုံးသွားခဲ့ပြီး တတိယ ကိုယ်ခွဲကို အားကိုးကာ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ အဆိုးဆုံး ဗီလိန်ဖြစ်လာခဲ့သည်။  

စာအုပ်ထဲတွင် တတိယကိုယ်ခွဲကို ထိုဖော်ပြထားသည်- သူက သူ့အောက်က အခြားလူတွေအတွက် စဥ်းစားပြီး ကိုယ်တိုင်ကြွေးကြော်ထားတဲ့ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်ကာ လိမ်ညာပြီးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကောက်ကျစ်ပြီးပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ရည်မှန်းချက်ကို အောင်မြင်အောင် လုပ်လိမ့်မည်။  

ဘယ်ကြောင့်လဲဆိုတော့ တတိယကိုယ်ခွဲက ဒီလိုဖြစ်သည်။  ပထမကိုယ်ခွဲနဲ့ ဒုတိယကိုယ်ခွဲက တတိယကိုယ်ခွဲကို နှောင့်ယှက်တာကြောင့် တတိယကိုယ်ခွဲက မကြာခဏ မထွက်နိုင်ပေ။

မူရင်းစာအုပ်ထဲတွင် နောက်ပိုင်း၌ တတိယကိုယ်ခွဲက ခန္ဓာကိုယ်ကို လုံးဝသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။

အဆုံးတွင်... မူလပိုင်ရှင် လင်းရှောင်ယွဲ့ရဲ့ ကာလရှည်အနိုင်ကျင့်ခြင်း အကြောင်းရင်းက သူ့ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် တတိယကိုယ်ခွဲက ခန္ဓာကိုယ်ကို လုံးဝသိမ်းပိုက်လိုက်တဲ့အခါ မူလပိုင်ရှင် လင်းရှောင်ယွဲ့ကို လျင်မြန်စွာ ဖြေရှင်းခဲ့သည်။

သူ သူမကို ကွာရှင်းပြီး သူတောင်းစားကို ပေးကာ သူတောင်းစားကို သူမနောက်လိုက်ဖို့ ပိုက်ဆံပေးသည်။ ပြီးတော့ သူမကို အနိုင်ကျင့်ဖို့...

ရှည်လျားပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှုတွေကြောင့် ဖြစ်ခဲ့တာပင်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က မကြာခင်မှာပဲ တတိယကိုယ်ခွဲနဲ့ တွေ့ရလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ သူမ သူ့အပေါ် မကောင်းမှုတွေ မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။

သူမ မကြောက်ဘူး ဟမ့်!

"ရှင်...ရှင် ဘာလို့ ဒီလိုဝတ်ထားတာလဲ? ဘာအတွက်လဲ?"

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့ကို မေးခဲ့သည်။ 

သူက ညသန်းခေါင်မှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ စုတ်ပြတ်နေတဲ့ အဝတ်အစားတွေ လဲကာ ရုပ်မြင်သံကြား ဇာတ်လမ်းတွဲတွေမှာ ပါတဲ့ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူတွေ ဝတ်တဲ့အတိုင်း အနက်ရောင် ဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ ဒီည အပြင်ထွက်မယ်လို့ ထင်သည်။ ဟုတ်တယ်မလား။

"ငါ အပြင်သွားမယ်။"

သေချာသွားပြီ...

လင်းရှောင်ယွဲ့ ထပ်မေးခဲ့သည်။ -  "ရှင် ညလယ်မှာ ဘာသွားလုပ်နေမှာလဲ"

ရန်ယန်က ဖျာအောက်မှ အနက်ရောင် အစတစ်စကို ကောက်ယူကာ သူ့အဝတ်အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။

မူရင်းစာအုပ်ထဲတွင် ရန်ယန်၏ တတိယကိုယ်ခွဲက ကြမ်းတမ်းပေမယ့် သူက အလွန်သစ္စာရှိသည်။

သူက အစောပိုင်းမှာ များစွာမပါဝင်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းတွေမှာ သခင်ဖြစ်လာပြီး သူ့အဖွဲ့နဲ့သူရှိကာ တတိယကိုယ်ခွဲနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်လာသူတွေရှိသည်။

တတိယကိုယ်ခွဲက ထိုသူငယ်ချင်းတွေကြောင့် အောင်မြင်သူတွေနဲ့ ကောင်းစွာ ရောနှောနိုင်ခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က ညဘက်မှာ အဲ့ဒိသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ အပြင်ထွက်မယ်လို့ ထင်သည်။ မှန်တယ်မလား?

ရန်ယန်က အိမ်အရှေ့ဘက်နံရံက ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ကာ ကျွမ်းကျင်စွာ ခုန်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝက်က ပြတင်းပေါက်အပြင် ရောက်သွားသည်။

"ဟေး..."

လင်းရှောင်ယွဲ့က ရှေ့တိုးပြီး အသံတိုးလျက် ပြောလိုက်သည်။  "အရမ်းနောက်ကျနေပြီ၊ ရှင် တစ်ယောက်တည်း အပြင်ထွက်တဲ့အခါ သတိထားသင့်တယ်"

သူမ သူ့ကို မတားဘူး။ သူ့အလုပ် သူလုပ်ပါစေ။

သူမ သူ့ကို အကြောင်းပြချက်တောင် မမေးဘူး။

စာအုပ်ဖတ်နေတုန်းက ရန်ယန်ရဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့ စရိုက်ကို သူမတကယ် သဘောကျခဲ့သည်။

"မိန်းမ"

ပြတင်းပေါက်မှ ထွက်သွားတဲ့ ရန်ယန်က ရုတ်တရက် ခေါင်းလှည့်ပြီး သူ့နက်မှောင်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ခဲ့သည်။ "ငါ့ကို ကင်းထောက် တာဝန်နဲ့ ကူညီပေး။ ပြန်လာရင် တစ်ခုခု ပေးမယ်"

လင်းရှောင်ယွဲ့ မျက်လုံးတွေက ချက်ချင်း တောက်ပလာခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ၊ အရသာရှိတာတစ်ခုခု စားချင်တယ်" အရင် နှစ်ရက်လောက်က သူမ မကောင်းတာတွေ  စားခဲ့ရသည်။

"သေချာတာပေါ့။ မင်း အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ စားစရာရှိလိမ့်မယ်။" 

ရန်ယန်က နှုတ်ခမ်းတွန့်လျက် ပြုံးခဲ့သည်။ သူ့ကြည့်ရတာ မကောင်းတာတွေ လုပ်တော့မလိုပဲ။ 

သူ ပြတင်းပေါက်ကနေ ခုန်ဆင်းသွားသည်။

ပြတင်းပေါက်ကနေ ပျောက်သွားတဲ့ သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း လင်းရှောင်ယွဲ့ အသက်ရှုကြပ်သွားခဲ့သည်။

သူမ မိန်းမဆိုး ဖြစ်လာတာကြောင့် ရန်ယန်ရဲ့ တတိယ ကိုယ်ခွဲက သူမကို အလွန်ရက်စက်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် မဟုတ်ဘူး~

ရန်ယန်ရဲ့ တတိယ ကိုယ်ခွဲက သူမပေါ် တကယ် ကြင်နာကြောင်း မြင်နိုင်သည်။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်ခွဲသုံးမျိုးလုံးက သူမကို ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံတာကြောင့် အခုအချိန်မှာ သူမဘဝကို ပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။

စကားမစပ်...

လင်းရှောင်ယွဲ့က ရုတ်တရက် မနက်က ဗီရိုထဲဖွက်ထားခဲ့တဲ့ "၇၀ခုနှစ်က ချမ်းသာသော လယ်သမားရဲ့ဇနီး" စာအုပ်ကို သတိရသွားခဲ့သည်။ 

သူမ ဗီရိုကို အမြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ဗီရိုအောက်ခြေမှ "၇၀ခုနှစ်က ချမ်းသာသော လယ်သမားရဲ့ဇနီး" စာအုပ်က်ု ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ 

"ဒီဟာကို ငါဘယ်လိုရှာတွေ့ခဲ့တာလဲ" လင်းရှောင်ယွဲ့ ပဟေဠိဖြစ်သွားသည်။

သူမ စာကြည့်ခန်းမှာ ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အိပ်မက်တစ်ခု မက်ခဲ့ပြီး အိပ်ရာနိုးတဲ့အခါ သူမ လက်ထဲ ဒီစာအုပ်ကို ကိုင်ထားခဲ့သည်။

အဲ့ဒါက အရမ်းထူးဆန်းတယ်။

နောက်ပြီး ဒီစာအုပ်က ဒီခေတ်မှာ ပေါ်မလာသင့်ပေ။ လင်းရှောင်ယွဲ့ ဒါကို ဖုံးကွယ်ထားဖို့သာတက်နိုင်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က စာအုပ်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲလိုက်သည်။

ခဏကြာတော့ သူမ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

သူမ အိပ်ပျော်သွားသည့်အချိန်တွင် မနေ့ညက အိပ်မက်အတိုင်း ပြန်ပေါ်လာသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူမလက်ထဲ "၇၀ခုနှစ်က ချမ်းသာသော လယ်သမားရဲ့ဇနီး" မိတ္တူကို ကိုင်ထားပြီး စာကြည့်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကို တွေ့သွားခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ စာအုပ်ကို စာအုပ်စင်ပေါ်ပြန်တင်မယ့်အချိန် စာအုပ်စင်ပေါ်၌ နောက်ထပ်စာအုပ်တစ်အုပ်ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

စာအုပ်ကို စင်ပေါ်ပြန်တင်ကာ စားပွဲဆီ လျှောက်သွားပြီး လက်တော့ပ်ကိုဖွင့်လိုက်ရာ ကွန်ပြူတာက အင်တာနက်နဲ့ ဆက်နေသေးတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖွင့်ထားတဲ့ ပရိုဂရမ်တွေက နောက်ဆုံး စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ပြီး ကြည့်နေသည်များဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် မှတ်စုစာအုပ်ပေါ်က အချိန်က ရပ်တန့်နေသည်။  

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူမ စာကြည့်ခန်းထဲက အချိန်ကို သူမသေဆုံးတဲ့အချိန်မှာ ပြင်ဆင်သွားမိတာဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ထင်သည်။ 

ဒီနေရာက အရမ်းထူးဆန်းတယ်။

အာကာသနဲ့ ဆင်တူတဲ့ အချိန်အတိုင်းအတာ ပမာဏလား?

လင်းရှောင်ယွဲ့ အဲ့ဒီသဘောတရားကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ လင်းရှောင်ယွဲ့က အသင့်စားခေါက်ဆွဲခြောက်တစ်ဗူး တွေ့ခဲ့ပြီး သူမလက်ထဲ ကိုင်ထားကာ စမ်းသပ်မှုတစ်ခုလုပ်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့သည်။

သေချာပေါက်ပင်။ 

နောက်နေ့ သူမ နိုးလာတဲ့အခါ လင်းရှောင်ယွဲ့ လက်ထဲ အသင့်စားခေါက်ဆွဲဗူး ကိုင်ထားခဲ့သည်။

သတင်းကောင်း နှစ်ခုရှိခဲ့သည်။

1. သူမမှာ စားဖို့ ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေရှိတယ်။

2. သူမ ဝင်လို့ရတဲ့ အိမ်မက် နေရာလည်းရှိတယ်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ ဒီစာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းပြီးနောက် ဤစွမ်းရည်ကို ရရှိခဲ့သည်။

သူမနိုးလာချိန် လင်းရှောင်ယွဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ရန်ယန် တစ်ကယ် ပြန်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူက သူမဘေးမှာ အိပ်နေခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာက ဖုန်မှုန့်တွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေသည်။

မသိတဲ့သူတွေက ညနက်သန်းခေါင် သင်္ချိုင်းသွားတူးတယ် ထင်ကြလိမ့်မည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ ထပြီး ဗီရိုထဲ ခေါက်ဆွဲခြောက် ဝှက်ထားကာ ညဘက်မှာ တိတ်တိတ်လေး စိမ်ပြီး စားဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။

အခန်းထဲကထွက်ခါနီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ဘေးက သစ်သားစားပွဲပေါ်မှာ ဆီပေခံ စက္ကူအိတ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ စက္ကူပေယ်မှာ ရေးထားတဲ့ စာကြောင်းတစ်ကြောင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်- [အရူးကို မစားစေနဲ့။ ဒါကို တွေ့တာနဲ့ ချက်ချင်းစား။]

"ဖွီ.."

လင်းရှောင်ယွဲ့ ရယ်လိုက်မိသည်။

ရန်ယန်ရဲ့ တတိယကိုယ်ခွဲ ယူပြန်လာတဲ့ အစားအစာဖြစ်ကြောင်း သူမ သိပြီး ၆ နှစ်သား ရန်ယန် စားမိမှာ စိုးရိမ်တာကြောင့် သူမကို ချက်ချင်းစားဖို့ ပြောခဲ့သည်။ 

အရူးက သူကိုယ်တိုင်ကော မဟုတ်လို့လား?

လင်းရှောင်ယွဲ့ တိတ်တိတ်လေး တွေးနေမိသည်။

သူမ ဆီပေခံ စက္ကူအိတ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ထောပတ်ထည့်ထားတဲ့ မုန့်ကြီးတစ်ပိုင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ နည်းနည်းဖဲ့လိုက်ချိန် အထဲမှာ အသားတွေ ရှိနေသေးတာ မြင်လိုက်ရသည်။

အခုခေတ်မှာ အသားက အဖိုးတန်တယ်။

သူက ညသန်းခေါင်မှာ အပြင်ထွက်သွာပြီး ဒီရှားပါးပစ္စည်းကို ရခဲ့တယ်။ အရမ်းကောင်းတာပဲ!

အခန်းမှထွက်ကာ ခဏလောက် ရေချိုးပြီးနောက် လင်းရှောင်ယွဲ့က မုန့်စားဖို့ အခန်းဆီ ပြန်ခဲ့သည်။

ဒီနှစ်ရက်လောက်ကြာပြီး နောက်ဆုံးမှ အသားစားရသည်။ သူမ ခုန်တက်သွားလောက်အောင် ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က ပျော်ရွှင်စွာစားသောက်ခဲ့သည်။ သူမ ခေါင်း လှည့်ကာ အိပ်ယာပေါ် အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည့် ရန်ယန်ကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်စွာ ပြောခဲ့သည်။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။  ငါ့ရဲ့ တတိယခင်ပွန်း။"

အမ်...

တတိယခင်ပွန်းလား?

အဲ့ဒါက နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းတယ်။

ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့ရဲ့ ဆောင်းဦးရာသီ ရိတ်သိမ်းခြင်းလုပ်ငန်းက ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်စုတွေမှာ တာဝန်များ မရှိတော့ပေ။

ရန်မိသားစုက လူအားလုံး အားလပ်နေကြသည်။ မနက်အစောကြီးထဲက အုပ်စုလိုက်ထွက်သွားပြီး တစ်ခုခုဝယ်ဖို့ မြို့ကို သွားကြမယ်လို့ ပြောခဲ့ကြသည်။ 

ဒါပေမယ့် လင်းရှောင်ယွဲ့ကတော့ မအားခဲ့ပေ။  

သူမ ရှေ့မှာ အိမ်မှုကိစ္စတွေ အများကြီး ရှိနေသည်။ 

ရန် မိသားစုတွင် ပထမဌာနခွဲနဲ့ ဒုတိယဌာနခွဲရှိ အမျိုးသမီးတွေက အိမ်မှုကိစ္စတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မလုပ်ခဲ့ဘဲ အိမ်မှုကိစ္စအားလုံးကို ဝမ်ရှို့ယင် တစ်ယောက်တည်းက ဂရုစိုက်ရသည်။

ဒါကြောင့် လင်းရှောင်ယွဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက် ဝမ်ရှို့ယင် လုပ်ရသောအရာ၌ သူမလည်း ဝေစုရရှိခဲ့သည်။

နံနက်စောစောမှာ သူမ ခြံကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့လိုတယ်၊ တစ်မိသားစုလုံးရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလည်း လျှော်ဖွပ်ဖို့နဲ့ ချက်ပြုတ်ဖို့ လိုအပ်သည်။

ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့ရဲ့ အလုပ်က အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ သိပ်မကွာခြားဘူးလို့ လင်းရှောင်ယွဲ့ ခံစားမိသည်။

သူမ တကယ် ပင်ပန်းနေပြီ!

မွန်းတည့်ခါနီးတွင် ဝမ်ရှို့ယင်က ကြက်ဥမွှေကြော် လုပ်ခဲ့သည်။ လင်းရှောင်ယွဲ့က ဝမ်ရှို့ယင်ကို ချက်ပြုတ်ရာမှာ ကူညီဖို့ မီးဖိုမှာရှိနေပြီး အပြင်မှာ ကစားနေတဲ့ ရန်ယန်က ပေတူးနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။

"အမေ၊ ဇနီးလေး ရှောင်ယန် ဗိုက်ဆာနေပြီ။ စားစရာ တစ်ခုခုရှိလား"

ရန်ယန်က မီးဖိုဆီ ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူ့လက်တွေက ဒယ်အိုးထဲက ကြက်ဥ မွှေကြော်ဆီ ရောက်လုနီးနေပြီပင်။ ဝမ်ရှို့ယင်က သူ့ကို အမြန်ရပ်ခိုင်းပြီး လင်းရှောင်ယွဲ့ကို ပြောခဲ့သည်။  "လင်းရှောင်ယွဲ့၊ ရှောင်ယန်ကို သူ့လက်ဆေးဖို့ ခေါ်သွားချည်"

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူမ လက်ဆေးနေတာကို ရပ်ပြီး ခေါင်းမော့ကာ ရန်ယန်ကို ခေါ်ခဲ့သည်။ "ရှောင်ယန်၊ ဒီကိုလာ။"

ရန်ယန်က မထင်မှတ်ပဲ နာခံမှုရှိပြီး လင်းရှောင်ယွီဆီ လျှောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ရီစရာအပြုံးတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။  "ရှောင်ယန် ရောက်နေပြီ!"

လင်းရှောင်ယွဲ့က ထကာ ရေကန်ဆီ လျှောက်သွားပြီး ဇလုံထဲ ရေအနည်းငယ်ကို ထည့်လိုက်သည်။ ရန်ယန်က သူ့အင်္ကျီလက်မြှောက်ပြီး လက်ကို နာခံစွာ ဆေးကြောလိုက်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူ့ပေတူးနေတဲ့ မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရကာ သူမ လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန် လျှော်ဖွပ်တစ်ထည်ကိုတွေ့ပြီး ရေပြန်ဖြည့်ကာ အဝတ်စကို စွတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပေးခဲ့ကာ မေးခဲ့သည်။  "မနက်စောစော ဘယ်ကိုသွားကစားတာလဲ။ ကြောင်လေးကြနေတာပဲ"

တတိယကိုယ်ခွဲ ပြန်ယူလာတဲ့ အသားကြောင့်ဖြစ်နိုင်ပြီး သူ့ကိုမြင်တိုင်း လင်းရှောင်ယွဲ့ သက်တောင့်သက်သာခံစားရသည်။ 

ဒါပေမဲ့ ဒီရန်ယန်က တခြား ရန်ယန် မဟုတ်ဘူး။

သူ့ရှေ့က ဇနီးသည်က ရေလို နူးညံ့သိမ်မွေ့တာကို ရန်ယန် မြင်လိုက်ရတော့ သူက ပိုပြုံးလားပြီး "ငါ ကျောင်းကို ကစားဖို့သွားတာ။"

"မင်း ကျောင်းသွားပြန်ပြီလား"

လင်းရှောင်ယွဲ့က လျှော်ပြီးသားအဝတ်ကို တိုက်ရိုက် ပစ်ချလိုက်သည်။

သူမ တစ်ဖက်လှည့်လိုက်သည်။ သူမ နည်းနည်း စိတ်ဆိုးသွားသည်။

"မနေ့က ငါတို့ မပြောခဲ့လား? ငါ အဲ့ဒီကလေးတွေနဲ့ဆော့ဖို့ ကျောင်းမသွားဖို့ပြောခဲ့တယ်။ သူတို့က မင်းနဲ့မကစားချင်ဘူး"

ရန်ယန်က လျှော်ပြီးသားအဝတ်ကိုယူပြီး ဒေါသတကြီး နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။ "ဒါပေမယ့် ငါ့မိန်းမက ငါနဲ့ မကစားဘူး"

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူ့ကိုပြန်ပြောခဲ့သည်။  "မင်းက မင်းမိန်းမကိုတောင် မကူညီဘူး"

“အမေ ပြောတယ်။  အလုပ်လုပ်စရာ မလိုဘူး…” ရန်ယန်က မှားသလို ပြောလိုက်သည်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ ဝမ်ရှို့ယင်က သူ့ကို ကူညီခဲ့သည်။ "မိန်းမတွေက အိမ်မှုကိစ္စလုပ်သင့်တယ်။ ရန်ယန် လာ၊ သွားစား"

လင်းရှောင်ယွဲ့က ရှေ့တိုးပြီး “အမေ၊ သူ့ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ ရှောင်ရန်အတွက် တစ်ခုခု စီစဉ်ပေးသင့်တယ်လို့ ထင်တယ်။ သူက ကလေးတွေနဲ့ ဆော့ကစားဖို့ ကျောင်းကို အမြဲတမ်း ပြေးသွားပေမယ့် အဲဒီကလေးတွေက သူ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်။ ခွေးတစ်ကောင်လို ကျောပေါ်မှာ စီးနေကြတာ။"

ဝမ်ရှို့ယင်က ဒီအကြောင်းကို ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ပေ။ သူမက ရန်ယန်ကို မေးခဲ့သည်။  "အဲ့လိုမျိုး ဖြစ်ခဲ့တာလား?"

အရူးရန်ယန်က ကြက်ဥတစ်လုံးကို ယူပြီး စားနေတုန်း ပြန်ဖြေခဲ့သည်။ "အဲ့ဒါ ခွေးမဟုတ်ဘူး။ မြင်းတစ်ကောင်ပဲ၊ ငါက အသန်မာဆုံးမို့ လူတိုင်းက ငါ့ကို စီးနေကြတာ!"

"ဘာ?"

ဝမ်ရှို့ယင်က အသံမြှင့်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "ဘယ်သူ့ ကလေးရှိနေတာလဲ? မင်း ဘယ်သွား လေ့လာတာလဲ။ ဒီလိုမျိုးမဖြစ်နိုင်ဘူး!"

လင်းရှောင်ယွဲ့က ဒါကို တမင်တကာ ထုတ်ဖော်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ 

သူမ ဝမ်ရှို့ယင်ကို တမင်တကာ လှည့်စားနေပြီး သူမ ရုန်းထွက်တော့မှာကို မြင်တဲ့အခါ ဟန်ဆောင်ပြီစပြောခဲ့သည်။  "အမေ၊ ကလေးတစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်ဘူး၊ ကလေးတစ်စုပဲ။ အဲဒီကလေးတွေက ရှောင်ယန်ကို အနိုင်ကျင့်ပြီး ရှောင်ယန်ရဲ့ ဦးနှောက်က မကောင်းဘူး၊ သူတို့က အရူးလို့တောင် ခေါ်ပြီး အရူးရဲ့မိန်းမဖြစ်တာကြောင့် ကျွန်မကို လှောင်ရယ်ကြတယ်"

"ဒီကောင်ဆိုးလေးတွေ၊ ငါ သူတို့ကို တွေ့ရင် သင်ခန်းစာကောင်းကောင်း သင်ပေးရမယ်!" ဝမ်ရှို့ယင်က ဒေါသအရမ်းထွက်ပြီး ယောက်မနဲ့ ရိုက်ပစ်လိုက်ချင်သည်။

"အမေ၊ အရမ်း စိတ်မဆိုးနဲ့။ မနေ့က ကျွန်မ သူတို့ကို ရက်စက်ခဲ့တယ်။"

လင်းရှောင်ယွဲ့က ဝမ်ရှို့ယင်ကို စိတ်ချမ်းသာစေခဲ့သည်။ "ဒါကြောင့် ရှောင်ယန်က ကျွန်မတို့နဲ့ အတူနေနေတာ အကောင်းဆုံးလို့ ကျွန်မထင်တယ်။ ရှောင်ယန်ကို ဂရုစိုက်ဖို့ အမေက ကျွန်မကို တောင်းဆိုထားတာကြောင့် ကျွန်မသူ့ကို ဂရုမစိုက်နိုင်ချိန် ကျွန်မရှေ့မှာ ရှိနေရမယ်လို့ မထင်ဘူးလား?"

ဝမ်ရှို့ယင်ရဲ့ ဒေါသက မပျောက်သေးပေမယ့် လင်းရှောင်ယွဲ့ စကားတွေက သူမကို ပိုသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီချွေးမရဲ့ သဘောထားကို သူမမြင်သည်။

သူမ ချွေးမက သူမ သားကို အရမ်းရိုးသားတယ်။

"ကောင်းပြီ၊ အခုကစပြီး မင်း ရှောင်ယန်ကို ဂရုစိုက်သင့်တယ်။ အလုပ်နည်းရင်တောင် အဆင်ပြေတယ်" ဝမ်ရှို့ယင်က ပြောခဲ့သည်။

"အမေ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်မ ရှောင်ယန်ကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပါ့မယ်။"

လင်းရှောင်ယွဲ့ သက်သာရာရသွားသည်။

ကြည့် ဒါက အိမ်မှုကိစ္စတွေ အများကြီး မသက်သာဘူးလား။

"ကောင်းပြီ၊ လုံလောက်ပြီ မင်းက အစားအသောက် ခိုးထားတာပဲ"

ထိုအချိန်တွင် တံခါးအပြင်ဘက်မှ ဒေါသတကြီး အသံများ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

ချန်ချိုင်ယွင်က သူတို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး ဒေါသတကြီးအော်လိုက်သည်။ "အိုး၊ လာကြည့်စမ်း။ ဒီလူတွေက ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ? ဒါ မိသားစုဖြစ်နိုင်သေးလား? သူတို့စားဖို့ အစားအစာတွေ ခိုးစားနေကြတာ!"

တတိယဇနီးရဲ့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုဖြင့် သားနှင့်ချွေးမကို တိတ်တဆိတ် ကျွေးမွေးပြီးနောက် အဖမ်းခံခဲ့ရသည်။ ချန်ချိုင်ယွင်က ချက်ချင်း ကျယ်လောင်တဲ့ အသံဖြင့် အော်ဟစ်ကာ သူတို့မျက်နှာကို ကိုက်ဖြတ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

မကြာခင်မှာပဲ ရန်မိသားစုမှ လူပေါင်းများစွာက သူတို့အိမ်ထဲမှ ထွက်လာကြသည်။

မီးဖိုခန်းဆီ တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်ရင်း......