အပိုင်း ၇

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၇

 သူမ ရန်ယန်ရဲ့ တတိယ ကိုယ်ခွဲကို စောင့်မျှော်ခဲ့ပေမယ့် ရလဒ်အနေဖြင့် သူအိပ်ရာက နိုးလာတဲ့အခါ ၎င်းက ဒုတိယ ကိုယ်ခွဲဖြစ်နေခဲ့သည်။

 သူနိုးလာပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ်တွင် ကြောင်တောင်တောင် ထိုင်နေကာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။

ဝမ်ရှို့ယင်နဲ့ ထင်းခုတ်ရာမှ ပြန်လာတဲ့ လင်းရှောင်ယွဲ့က ရန်ယန်ကို တွေ့ဖို့ သူမအခန်းဆီပြန်သွားခဲ့သည်။  သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တစ်စုံတစ်ယောက် သူ့ဆီ ချဉ်းကပ်လာတာကိုမလိုချင်သလို လျစ်လျူရှုထားသလိုမျိုး လေထဲမှာ လွင့်ပျံနေသည်။

 ဒါ ဒုတိယ ကိုယ်ခွဲမဟုတ်ဘူးလား။

လင်းရှောင်ယွဲ့ ပြန်လာတာကို ရန်ယန် မြင်ပြီးနောက်တွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က နွမ်းလျလာပြီး စောင်ထဲ ဝင်နေခဲ့သည်။ ခုခံကာကွယ်နေသလို ကုတင်ထောင့်မှာ ပုန်းနေပုံရသည်။

 "ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ကျွန်မကို သတိနဲ့ကာကွယ်တားဆီးနေတယ်လို့ မပြောနဲ့နော် !"

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့ဆီ လျှောက်သွားခဲ့သည်။  သူမ ထုံးစဲအတိုင်း ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ သူ့နားကိုင်းလိုက်သည်။  "ရှင့်ရဲ့သူငယ်ချင်းလေးနဲ့ တခြားတစ်ဖက်က ရှင်တို့အားလုံး ကျွန်မကို ဇနီးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုကြပြီ။ ရှင် ကျွန်မကို ဘယ်တော့ လက်ခံမှာလဲ"

 မေးလိုက်တဲ့အခါ ရန်ယန်ရဲ့ မျက်နှာက နီရဲသွားခဲ့သည်။စောင်ကိုသူ့လက်တွေနဲ့  ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။

 ဟုတ်ပါတယ်၊ သူမ စကားကြောင့် သူလည်း အံ့သြသွားသည်။

 သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကိုယ်ခွဲသုံးယောက်ရှိကြောင်း သူမဘာကြောင့်သိမှန်း သူ သေချာမသိပေ။

 "ဒီလောက်ကြီး ငြိမ်မနေပါနဲ့၊ တစ်ခုခုပြောဦး။ ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ဆွေးနွေးချင်တာရှိတယ်"

လင်းရှောင်ယွဲ့ တစ်ဖြည်းဖြည်း တိုးသွားသည်။ သူမ စောင်ရဲ့ထောင့်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ညင်သာစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

 ထိုအချိန်တွင် အသံပင်မကြားနိုင်တော့တဲ့ ရန်ယန်က သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ဖွင့်ဟလိုက်သည်။ "ဘာကိစ္စလဲ"

 "ရှင်တို့မိသားစုရဲ့ အခြေအနေကို ကျွန်မပြောချင်တယ်။ အိမ်မှာ ပြဿနာတွေက တော်တော်ကြီးတယ်။ အဲ့တာတွေ အားလုံးက ရှင့်အတွက်ပဲလို့ ကျွန်မထင်တယ်"  လို့ လင်းရှောင်ယွဲ့ ပြောလိုက်သည်။

ရန်ယန် - "......"

 လေထုက စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ အေးခဲသွားခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့ကို တွန်းလိုက်သည်။ "ရှင်ဘာလို့ ထပ်မပြောတော့တာလဲ။ တစ်ခုခုပြောဦး!"

ရန်ယန် - "....."

 သူ ဘာပြောရမှန်းမသိပေ။

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့ကို ထပ်ပြီး တွန်းလိုက်သည်။ "အစ်ကို၊ တစ်ခုခုပြောဦးလေ "

 ရန်ယန်က ရွှေလိုမျိုး စကားလုံးတစ်လုံးကို ထုတ်မပြမီ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ “အိုး”

လင်းရှောင်ယွဲ့ မျက်ခုံးပင့်ကာ သူမ လက်က စောင်ကို ဒေါသတကြီး ပုတ်လိုက်သည်။  "ဟေး ဟေး ဟေး။ ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ဆွေးနွေးနေတယ်လေ။ ဒီနေ့ ရှင့်အမေနဲ့ ရှင့်ရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ဇနီး အနိုင်ကျင့်ခံနေရတယ်။  ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့ တစ်ခုခုတော့ မလုပ်သင့်ဘူးလား"

 ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အနည်းငယ် ဖိထားပြီး သူမမျက်နှာက ကြောင်ပေါက်လေးလို နီမြန်းနေသည်။

ရန်ယန်က သူမရဲ့ ပါးလွှာသော မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး သူမက သူ့နောက် လိုက်လာခဲ့ကြောင်း စိတ်ထဲတွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိလိုက်ရကာ အခု သူမက သူ့ဇနီး ဖြစ်နေပြီ။

 သူ......သူမကို ကာကွယ်ရမယ်။

 "မနက်ဖြန်" ရန်ယန်က သူ့နှုတ်ခမ်းကို အနည်းငယ်လှုပ်ကာ စကားပြောလိုက်သည်။

 မနက်ဖြန် ငါ "သူ့ကို" ထွက်လာခွင့်ပေးမယ်။

 'သူ' က သူမကို ပံ့ပိုးပေးနိုင်ရမယ်။

 "ဘာလို့ မနက်ဖြန်လဲ"

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့အား လက်ညိုးထိုးပြီး "ရှင် ထွက်ပြေးချင်နေတာ မဟုတ်လား။ ကျွန်မ ရန်ယန်နဲ့ ဒီကိစ္စကို ဆွေးနွေးစေချင်တယ်လို့ ရှင် မထင်ဘူးလား၊ ကျွန်မပြောတာ မှန်တယ် မဟုတ်လား"

 "မဟုတ်ဘူး..."

 ရန်ယန်က အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားဟန်ဖြင့် "ဒါက ငါ့ရဲ့ တခြားကိုယ်ခွဲ။ အသက် (၆) နှစ်သား မဟုတ်ဘူး" ဟု ကာကွယ်ပြောဆိုခဲ့သည်။

 "ရှင့်ရဲ့တခြားကိုယ်ခွဲ "

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူ့ကို အံ့သြတဲ့အမူအရာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ "ရန်ယန်က နည်းနည်းဆိုးတာလား။ တတိယကိုယ်ခွဲရှိတဲ့ အစ်ကိုလား"

ရန်ယန် တိုးတိုးလေးဖြေလိုက်သည်။ "ဟုတ်တယ်"

လင်းရှောင်ယွဲ့  သူမ အပြုံးကို ထိန်းမထားနိုင်တော့ပေ။ "ကောင်းပြီ၊ အဲဒါ သဘောတူညီချက်ပဲ။ မနက်ဖြန် သူ့ကိုထွက်လာခိုင်းလိုက်!"

 ဒီလိုသာဖြစ်ခဲ့ရင် မနက်ဖြန်မှာ ဗီလိန် အစ်ကိုကြီးကို တွေ့နိုင်မှာ။

 ငါလွမ်းတယ် သူ့ရဲ့....အသားစင်းကောလုံးကြော်ကို!

 ရန်ယန်က သူမရဲ့တက်ကြွနေတဲ့ အမူအရာကို မြင်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ပါးလွှာတဲ့ နှုတ်ခမ်းက မျဉ်းဖြောင့်တစ်ကြောင်းထဲဖြစ်သွားကာ လေးလေးနက်နက် တွေးတောနေခဲ့သည်။

 'သူ'က ကြမ်းတမ်းတဲ့ စိတ်ရှိပြီး သူနဲ့စကားပြောတဲ့အခါကျရင် သတိထားသင့်တယ်လို့ သူမကို သတိပေးချင်သည်။

 ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ တုံ့ပြန်မှုအပေါ် မူတည်ရလျှင် သူမက "သူ့ကို" တွေ့ဖို့ မျှော်လင့်နေသည်

 သူက အသုံးမဝင်ဘူး။

 ဥပဓိရုပ်ရှိတဲ့ယောက်ျားက မိန်းမယူဖို့ မသင့်တော်ဘူး။  သူမကို လုံးဝမကာကွယ်နိုင်ဘူး။

ရန်ယန်ရဲ့ ဒုတိယကိုယ်ခွဲသည် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနဲ့ မိမိကိုယ်ကို လေးစားမှုနည်းတဲ့ နယ်နိမိတ်မှာ အမြဲရှိနေတာကြောင့် အမှောင်ထဲတွင်သာ ရှင်သန်နိုင်ခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က ရန်ယန်သည် ယခုအချိန်တွင် စိတ်ဓာတ်ကျနေသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်ကို မသိခဲ့ပေ။  သူမ စိတ်အခြေအနေကောင်းနေပြီး သူနှင့် စကားပြောခဲ့သည်။  "ရှင် ဒီနေ့ စောစော ထွက်လာခဲ့။ နောက်ပိုင်း ရှင့်ဘာသာရှင် ညစာ သွားစားလို့ ရမလား။ ကျွန်မရှင့်ကို ခွံ့ကျွေးစရာ မလိုဘူး မလား။ ရှင်က အရွယ်ရောက်နေပြီ!"

ရန်ယန် - "......."

 ဒါပေမယ့်... ညစာအတွက် ရန်ယန်က အပြင်ထွက်မစားခဲ့ပေ။

 ညစာစားချိန်ရောက်သောအခါ ရန်ယန်က အခန်းက ထွက်ဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က ဝမ်ရှို့ယင်ဆီကို ရန်ယန်ကိုခေါ်ခိုင်းဖို့ သွားခဲ့သည်။

 နောက်ဆုံးတော့ သူမက သူ့အမေဖြစ်နေဆဲပင်။ ဝမ်ရှို့ယင်က ရန်ယန်မှာ ကိုယ်ခွဲများစွာရှိကြောင်းကို သိခဲ့ပြီး သူမ ၎င်းကို အမြဲလျှို့ဝှက်ထားခဲ့သည်။

 တကယ်တော့ သူ့သားရဲ့ IQ နိမ့်တာကို ရွာသားတွေကသာ ဖိနှိပ်ခဲ့ကြသည်။

 ရွာသားတွေက သူ့သားမှာ ကိုယ်ခွဲတွေ အများကြီးရှိတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရရင် သူ့သားကို စိတ်မမှန်တဲ့သူအဖြစ် ဆက်ဆံကြမှာ သေချာသည်။

 အဲ့လိုဖြစ်လာတဲ့အချိန်ကျရင် အရူးဖြစ်ခြင်းအတွက် သူ့ကိုဆူဆဲခြင်းလောက် မရိုးရှင်းတော့မှာကို သူမ ကြောက်သည်။  တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမရဲ့သားကို သတင်းပို့ပစ်ပြီး စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံကို ပို့ဖို့ တောင်းဆိုလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

 ဒါက မိခင် ဝမ်ရှို့ယင်ရဲ့ ရန်ယန်ကို ကာကွယ်ပေးတဲ့ နည်းလမ်းပဲ။

ရန်ယန်ရဲ့ အခြေအနေ မမှန်တာကြောင့် ဝမ်ရှို့ယင်က လင်းရှောင်ယွဲ့ကို မုန့်နည်းနည်း ယူခိုင်းလိုက်သည်။  သူမက ဟင်းအချို့ကိုယူပြီး ရန်ယန်နှင့်အတူ ထမင်းစားရန် အခန်းထဲမှာ ပုန်းနေလိုက်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က ဒီလိုမျိုး ပြုစုခံရမယ်လို့ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။

 ဒါကို သူမ သိရင် နေ့တိုင်း သူ့အခန်းထဲမှာ ပုန်းနေမှာဘဲ။

 သူ့ကို ကျွေးစရာ မလိုဘူး။ သူမ စားဖို့ အသီးအရွက်တွေ ရှိသေးတယ်လေ။

 လင်းရှောင်ယွဲ့  ထမင်းစားခန်းဆီ ရေနွေးဓာတ်ဘူးယူဖို့ သွားခဲ့သည်။  အခန်းငယ်လေးရဲ့ တံခါးကို သော့ခတ်ပြီး အိမ်မက်နေရာထဲက ယူလာတဲ့ ခေါက်ဆွဲဗူးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ရန်ယန် ရှေ့တွင် သူမက ခေါက်ဆွဲခြောက် စိမ်ဖို့ ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ရေနွေးကိုသုံးကာ လေသံလျှော့ပြီးစကားပြောလိုက်သည်။ "ရှင့်မှာ ရှင့်ရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်တွေ ရှိတယ်။ ကျွန်မမှာလည်းကျွန်မရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေ ရှိတယ်။ ရှင် မသိတဲ့ ဒီအရာတွေကို လျှို့ဝှက်ထားရမယ်နော် "

 စောင်ခြုံထားတဲ့ ရန်ယန်က အဝါရောင်ပေါင်မုန့်ကို ကိုက်လိုက်သည်။ သူ့ နက်မှောင်တဲ့ မျက်လုံးတွေက သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

 သူ စကားမပြောခဲ့ဘူး။

လင်းရှောင်ယွဲ့ ခေါက်ဆွဲကို စိမ်ပြီး ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရန်ယန် ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူမ မျက်ခုံးပင့်ကာ မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။

 ရန်ယန် ကမန်းကတန်း မျက်လုံးအကြည့် လွှဲလိုက်ပြီး ပေါင်မုန့်ကို ကမန်းကတန်း ကိုက်လိုက်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ က အတင်းပြောလိုက်သည် - သူရှက်နေတာလား။

 ရိုး ရိုး၊ ကောင်လေးရယ်

 အရမ်းရှက်တတ်တာပဲ ကွာ~

 အသင့်စားခေါက်ဆွဲဗူးကို ဖွင့်ပြီးနောက် လင်းရှောင်ယွဲ့ ရန်ယန်ဆီ အရင်ဆုံး တူပေးလိုက်သည်  "လာ၊ မြည်းကြည့်လေ"

 ရန်ယန် ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

 "လုပ်စမ်းပါ အရသာရှိတယ်နော်!"

လင်းရှောင်ယွဲ့  ၎င်းကို သူ့ပါးစပ်နား ယူသွားလိုက်သည်။

 သူပိုကျုံ့လာလေလေ ခေါက်ဆွဲက သူ့နှုတ်ခမ်းကို ထိသွားတဲ့အထိ သူမက ရှေ့တိုးသွားလေလေပဲ။ ရန်ယန် သူ့နှုတ်ခမ်းကို အတင်းဖွင့်ပြီး သူမ ကျွေးတဲ့ ခေါက်ဆွဲကို စားလိုက်သည်။

 အမ့?

 သူမ ဘာလို့ သူ့ကို  ထပ်ကျွေးတာလဲ။

 ဒီလိုနဲ့ အကျင့်ဆိုးတွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီ

 "အရသာရှိလား"

လင်းရှောင်ယွဲ့  သူမကိုယ်တိုင် တစ်လုတ်စားပြီးနောက် သူ့ကို မေးလိုက်သည်။

 တစ်နှစ်အကြာတွင် အမဲသားပြုတ်ခေါက်ဆွဲက နွားသားရည်ကိုသာ ထိခိုက်နိုင်ခဲ့သည်။

 ဒါပေမယ့် ၎င်းက ယခုခေတ် အစားအစာထက် ပိုကောင်းနေသေးသည်။

ရန်ယန်က လေးလံသော်လည်း မွှေးကြိုင်တဲ့ အသင့်စားခေါက်ဆွဲများကို မြည်းစမ်းကြည့်ခဲ့သည်။ အရသာတကယ်ကောင်းတယ်လို့ သူထင်ခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် အခုအချိန်တွင် လင်းရှောင်ယွဲ့ ကိုကြည့်ရင်း သူ့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းနီလာသည်။

 "အရသာရှိလားလို့ တစ်ခုခုပြောဦးလေ "

လင်းရှောင်ယွဲ့ အသင့်စားခေါက်ဆွဲကို ကုတင်ဘေး ကစားပွဲပေါ်တင်ကာ ရန်ယန်ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။

 ရန်ယန်က စကားမပြောဘဲ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်သာသာ ပြောလိုက်သည်။

 "ရှင် တကယ် စကားသိပ်မပြောတတ်ဘူးပဲ "

လင်းရှောင်ယွဲ့ ပြောပြီးတာနဲ့ သူမ နောက်ထပ် တူကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး အသင့်စားခေါက်ဆွဲကို သူ့ပါးစပ်နား ယူသွားခဲ့သည်။ "ရှင် နောက်ထပ် နည်းနည်းလောက် စားလိုက်၊ ကျန်တာ ကျွန်မစားမယ်"

 "မလိုပါဘူး..."

ရန်ယန် က အလိုလိုရှောင်ချင်ပေမယ့် သူမက အခွင့်ကောင်းယူပြီး ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်ကာ ချက်ခြင်းတွန်းထည့်လိုက်တာကြောင့် ပါးစပ်ကိုဟပြီး စားလိုက်ရုံပဲ။

လင်းရှောင်ယွဲ့ ပါးစပ်အပြည့် ၃လုတ်စာ ဆက်တိုက် ကျွေးပြီး ပန်းကန်လုံးတစ်ဝက် ကျန်နေသေးတာကို မြင်ပြီးနောက် “ကျန်တစ်ဝက်က ကျွန်မဟာ” ဆိုပြီး သူမအတွက် ယူလိုက်သည်။

ရန်ယန်က အသင့်စားခေါက်ဆွဲ အနည်းငယ်ကို ပါးစပ်ထဲ မျိုချလိုက်ပြီး တောက်ပတဲ့ အနက်ရောင် မျက်လုံးတွေက သူမ မျက်နှာပေါ် တည့်တည့် ကျသွားသည်။

 သူ့နှလုံးသားထဲ နွေးထွေးမှု တိုးလာခဲ့သည်။

 သူ့ အသက် ၆ နှစ်အရွယ်တွင် သူ့ကမ္ဘာက မှုန်ဝါးလာခဲ့သည်။

 သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ဖို့အတွက် သူ့ကိုယ်သူ ပိတ်ထားခဲ့ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ မတူညီတဲ့ ဝိညာဉ်တွေ ပေါ်လာသည်။

 သူ့အဖေ၊ အမေနဲ့ သူ့ဆွေမျိုးတွေနဲ့ရင်းနှီးပြီး သူ့လောကထဲမှာ လက်ခံရမှာကို ကြောက်သည်။

 အခု...

 သူမအတွက်ကတော့ သူ့ လွတ်လမ်းကို ရှာမတွေ့နိုင်ခဲ့ပုံပဲ။