အပိုင်း ၁၈

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၁၈

လင်းရှောင်ယွဲ့နဲ့ ရန်ယန်တို့က အိမ်မှ ထွက်လာပြီးနောက် သူနဲ့အတူ ကြီးကျယ် ခန်းနားသည့် ကိစ္စများစွာကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု လုပ်ခဲ့ကြသည်။

 တတိယကိုယ်ခွဲ ရန်ယန်က အာဃာတရှိသူဖြစ်သည်။  သူ့စိတ်ထဲမှာ လင်းရှောင်ယွဲ့နဲ့ အရူးလေး ရန်ယန်ကို အနိုင်ကျင့်တဲ့ လူဆိုးအုပ်စုကို မှတ်ထားခဲ့သည်။

 သူ အပြင်ထွက်ရတာ ရှားတယ်၊ နေ့ခင်းဘက် အပြင်ထွက်ရတာက ပိုတောင် ရှားတယ်.....

ရန်ယန်က ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံနိုင်သည်မှာ သဘာဝအတိုင်းပင်။

 သူက ပျင်းရိနေတဲဘ ရန်တဟဲနဲ့ အနီးနားရွာမှ လူဆိုးဂိုဏ်းများကို အမြန်ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

ရန်ယန်က လူတိုင်းမျက်နှာကို မှတ်မိပြီး တစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ရုပ်ရည်ကို အချိန်အတော်ကြာ စူးစမ်းလေ့လာခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူ့နောက်မှလိုက်သွားကာ ရွာနှစ်ရွာတွင် လှည့်ပတ်ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရာ သူမ မသိတဲ့လူဆိုးများကို ရှာဖွေကာ လူဆိုးဂိုဏ်းတစ်ခုစီရဲ့ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။

 နောက်ဆုံးတော့ ညဘက်မှာ...

ရန်ယန်က အမှောင်လမ်းကြားထဲ ရှိနေခဲ့သည်။  သူက လူတွေကို ဖမ်းပြီး ရိုက်နှက်သည်။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဒဏ်ပေးကာ ပြန်လာခဲ့သည်။

 တွန်းတွန်းတိုက်တိုက် နှုတ်ဖြင့် ခြိမ်းခြောက်သည့် လူများနှင့် နှိုင်းစာလျှင် ဗီလိန် ရန်ယန်ရဲ့ လက်တွေက ပိုလေးလံသည်။

 အဲဒီလူတွေကို အိတ်တစ်လုံးနဲ့စွပ်ပြီး တုတ်နဲ့ ရိုက်ခဲ့သည်။

 ခေါင်းရိုက်တာ ရှောင်ခဲ့ပေမယ့် ဦးခေါင်းမှလွဲပြီး ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ မည်သည့်အစိတ်အပိုင်းကိုမဆို ရိုက်ခဲ့သည်။

 သူအရမ်းပျော်နေတာကိုမြင်တော့ လင်းရှောင်ယွဲ့ လည်း သူ့ဆီလှမ်းလာပြီး သူတို့ကိုကန်ပစ်ခဲ့သည်...

 ဗီလိန်အစ်ကိုကြီးနောက် လိုက်ရခြင်းအတွက် ကောင်းချီးခံစားရခြင်းတစ်ခုရှိခဲ့သည်။

 တော်တော်လေး မိုက်တယ်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူ လက်စားချေဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လူများစွာကို စုံစမ်းရှာဖွေနေကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် တစ်ရက်မျှသာ နောက်ကလိုက်ခဲ့သည်။

 ဒဏ်ပေးမှုအဆုံးတွင် ရန်ယန်က လူတစ်ဦးစီအတွက် ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို ချန်ထားခဲ့မည်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်အမှားလုပ်မိပါက လက်နှင့်ခြေထောက်များ ဆုံးရှုံးရမည်ဖြစ်ကြောင်း သတိပေးခဲ့သည်။

ရန်တဟဲက ရန်ယန်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရမည့် နောက်ဆုံးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

သူ ရန်တဟဲအပေါ် ဆက်ဆံပုံက တခြားသူတွေထက် ပိုရက်စက်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က တစ်လမ်းလုံး သူ့နောက်မှ လိုက်လာရာ သူကတိရိစ္ဆာန်မစင်ရေပုံးကို ထမ်းကာ ရန်တဟဲ အိမ်အနီး ရောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

 အရမ်းနောက်ကျနေပြီ။

 ဒီဘက်ခေတ်မှာ လူတွေက အခြေခံအားဖြင့် အိပ်ရေးဝဝ အိပ်နေကြပြီ။

 ထို့ကြောင့် ရန်ယန်က နံရံပေါ်မှကျော်တက်ပြီး ရန်တဟဲ  အိမ်ထဲ ဝင်သွားကာ ရန်တဟဲ အခန်းကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလိုက်သည်။

 ရိုးရှင်းတဲ့ မြေပြင်အနေအထားကို စစ်တမ်းကောက်ယူပြီးနောက် ရန်တဟဲက တစ်ယောက်တည်း အိပ်နေကြောင်း အတည်ပြုခဲ့ပြီး သူ့ အိပ်ရာလမ်းကြောင်းကို အတည်ပြုပြီးနောက် ...

 ရန်ယန်က နံရံကိုပြန်ကျော်တက်ကာ လင်းရှောင်ယွဲ့ကို ရန်တဟဲ အခန်းဆီ ခေါ်သွားပြီး ရန်တဟဲအခန်းပြတင်းပေါက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က နှာခေါင်း ပိတ်ပြီး မစင်ပုံး သယ်ခဲ့သည်။  ပြတင်းပေါက်ကနေ သုံးကြိမ်လောက် တွားသွားနေတဲ့ သူ့ကို သူမတွေ့လိုက်သည်။ သူ မျောက်တစ်ကောင်လို ကွေးနိုင်သည်။

 နောက်ထပ် အမိုက်စားအရာတစ်ခု ဖြစ်လာတော့မှာကို သူမ သိသည်။

 "ပေး..."

ရန်ယန် ပြတင်းပေါက်ပေါ်တက်ပြီး ရန်တဟဲ အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာအတည်ပြုပြီး သူ့လက်ကို လင်းရှောင်ယွဲ့ရှေ့ ဖြန့်လိုက်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ က သူမလက်ထဲက မစင်ပုံးကို သူ့ဆီ အလျင်အမြန် ပေးလိုက်သည်.....

 ရန်ယန် ပါးစပ်ထောင့်များက ဆိုးသွမ်းတဲ့ အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး မစင်ရေပုံးကို ပြတင်းပေါက်မှ တည့်တည့်သွန်ချပစ်လိုက်သည်။

 "ဝေါ " ရွှဲကုန်ပြီ...

 အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရန်တဟဲက ရုတ်တရက် နိုးလာခဲ့သည်။

 စောင်ပေါ် လောင်းချခဲ့ပေမယ့် ရေသည် မြင့်တဲ့နေရာကနေ လောင်းချခဲ့တာကြောင့် ရန်တဟဲ မျက်နှာပေါ် တည့်တည့်ကျသွားသည်။

ရန်တဟဲ နိုးလာတဲ့အခါ အိပ်ရာက နံစော်နေခဲ့သည်။

 စိုစွတ်နေတဲ့ စောင်ကို ညှစ်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးမှာ စေးကပ်နေတဲ့ ရေအလွှာကို ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး အနံ့ကို ရှူမိလိုက်သည်...

 အာ့...

 ကောင်းကင်ဘုံထိ တက်သွားတယ်...

 "ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ။ မိမစစ်ဖမစစ်ကောင်!"

ရန်တဟဲ ဒေါသထွက်သွားသည်။

 သူ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ခေါင်းထက်က ပြတင်းပေါက်က ကျယ်ကျယ်ပွင့်ဟနေသည်။ ရန်တဟဲ ဒေါသတကြီး အိပ်ရာမှထကာ အခန်းထဲက အမြန်ထွက်သွားလိုက်သည်။

 ထိုအချိန်တွင် ရန်ယန်က ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ဆင်းနေပြီဖြစ်သည်။  သူက လင်းရှောင်ယွဲ့ လက်ကိုဆွဲကာ သူမပုန်းနေဖို့ဖို့ ထောင့်တစ်နေရာဆီ ပို့လိုက်သည်။

 လင်းရှောင်ယွဲ့က သူနဲ့အတူ လျှို့ဝှက်စွာ ဆိုးသွမ်းမှုများစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးတာကြောင့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ  သူမ နှလုံးသားက လန်းဆန်းတက်ကြွနေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

သူနဲ့ ထောင့်မှာ ပုန်းနေတဲ့အခါ လင်းရှောင်ယွဲ့က ရန်ယန်ရဲ့ အဝတ်တွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး တုန်လှုပ်ချောက်ချားပြီး သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်က အပြုံးက သည်းမခံနိုင်လောက်အောင်ပဲ။

ရန်ယန်က သူ့အိတ်ကပ်ထဲက မျက်နှာဖုံးကို ထုတ်ယူကာ သူ့ကိုယ်နှင့် ချည်နှောင်ပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ဝက်ကို အုပ်ထားသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ တွင်လည်း ရန်ယန် ပေးထားတဲ့ မျက်နှာဖုံးတစ်ခု ရှိသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး သူနဲ့အတူ အပြင်ထွက်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ နောက်မှ မကောင်းတာတွေ လုပ်မယ်။

 "ဘယ်မိမစစ်ဖမစစ်ကောင်က ငါ့အပေါ် ကြံစည်နေတာလဲ။ မင်းမှာ အရည်အချင်းရှိရင် ထွက်ခဲ့! ပုန်းမနေနဲ့!"

 ရန်တဟဲ ဒေါသတကြီး ပြေးထွက်လာကာ လက်ထဲ သစ်သားချောင်းကြီးတစ်ချောင်းကို ကိုင်ထားပြီး အန္တရယ်ပြုမယ့် အကြည့်နဲ့ လိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ အနည်းငယ်စိုးရိမ်သွားပြီး ရန်ယန် အဝတ်အစားများကို ဆွဲလိုက်သည်။  ရန်ယန် ခေါင်းလှည့်လာတော့ စပျစ်သီး အနက်ရောင် မျက်လုံးများနဲ့ ဆုံမိသော်လည်း သူမကိုစိတ်ချမှု ပေးသလို ရှိသည့် သူ့မျက်ခုံးမွှေးများပင့် လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။

 အချိန်မှန်တဲ့အခါ ရန်တဟဲက သူတို့နှစ်ဦးနား နီးကပ်လာသောအခါ ထောင့်မှနေ၍ ရန်ယန် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

 အချိန်အကြာကြီး ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အိတ်ကို ရန်တဟဲရဲ့ ခေါင်းဆီ ရုတ်တရက် စွပ်လိုက်သည်။

 "အား! မင်းက ဘယ်သူလဲ၊ မင်းရဲ့ဦးလေး တဟဲဆိုတဲ့ ငါနဲ့ လာရှုပ်ရဲတာပဲ"

ရန်တဟဲရဲ့လက်ထဲက တုတ်တွေအားလုံးကို အိတ်တစ်လုံးနဲ့ အုပ်ထားပြီး သူအော်ဟစ်ခဲ့ပြီး ရန်ယန်က သူ့ကိုအလွယ်တကူ တွန်းချခဲ့သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် ရန်ယန်က တုတ်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး တုတ်ကို မြှောက်လိုက်သည်။  သူ့ကို စပြီးရိုက်တော့သည်!

 ဗြန်း ဗြန်း ဗြန်း ...

 "အား..."

 တုတ်သံနှင့်အတူ အော်သံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။  ရန်တဟဲက ပြန်တိုက်ဖို့ ခွန်အားမရှိသလို ထတောင်မထနိုင်တော့ဘူး။

 သူ့ကိုယ်သူ ဒဏ်ရာနည်းနည်း သက်သာစေဖို့အတွက် သူ့ခေါင်းကို အစွမ်းကုန် ထိန်းထားနေတာက ရန်ယန်ရဲ့ရိုက်ချက်ကို ပိုပျော်စရာကောင်းစေခဲ့သည်။

 လင်းရှောင်ယွဲ့ အမြန်ထကာ ခြေထောက်ကို ကန်လိုက်သည်...

ရန်တဟဲ ရန်ယန်ကို ရိုက်ခဲ့တဲ့နေ့ကို တွေးကြည့်မိသွားတော့ ကန်ချက်နှစ်ချက်က မလုံလောက်ဘူးလို့ ခံစားမိပြီး ခြေထောက်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တက်နင်းပစ်ခဲ့သည်။

ရန်ယန်က သူမ ယုန်တစ်ကောင်လို ခုန်ပေါက်နေတာကို ကြည့်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်းမှာတော့ ဒီကန်ချက်နှစ်ချက်က ရန်တဟဲကို ထိခိုက်မှုတစ်စုံတစ်ရာမရှိခဲ့ဘူး။

 ပါးလွှာတဲ့ မျက်နှာဖုံးအောက်တွင် သူ့ နှုတ်ခမ်းပါးလွှာများက မြင့်မြင့် ကြွတက်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် မြတ်နိုးတွယ်တာမှုနှင့် အကူအညီမဲ့မှု အရိပ်အယောင်များ ရှိနေသည်။

 ဇနီးလေး ...... ထူးထူးခြားခြား ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။

 အပြင်းအထန်ရိုက်နှက်ပြီးနောက် ရန်တဟဲက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်နှက်ခံရပြီး ရုန်းကန်မှုကိုပင် စွန့်လွှတ်ခဲ့သည်။ သူက ပုဇွန်တစ်ကောင်လို ခေါင်းကိုကွေးကာ မြေကြီးပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေခဲ့ရသည်။

ရန်ယန် လေးလေးနက်နက် အသံနဲ့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။ " ရန်တဟဲ၊ ရှန့်ရန် ရွာတစ်ရွာလုံးက ငါ့နယ်မြေ၊ မင်းကို သတိပေးလိုက်မယ်။ နောင်မှာ မင်းလူတွေကို ငါ့နယ်မြေဆီ ပြန်ခေါ်လာခဲ့ရင် မင်းကို သေတော့မယ့်ပုံစံမျိုး ငါခံစားခွင့်ပေးမယ်"

 မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေတဲ့ ရန်တဟဲက မောဟိုက်နေသဖြင့် မေးခွန်းမမေးဝံ့ပေ။

 မေးခွန်းမှားမေးရင် နောက်တစ်ကြိမ် ရိုက်နှက်ခံရမှာကို သူကြောက်သည်။

ရန်ယန်က သူ့ကို ခြိမ်းခြောက်သတိပေးပြီးနောက်မှာ မီးရှူးမီးပန်းတစ်ချောင်းကို ထုတ်ပြီး မီးခြစ်နဲ့ မီးညှိပြီး ရန်တဟဲဘေးမှာ ပစ်ချခဲ့သည်။

 ထို့နောက် သူ လင်းရှောင်ယွဲ့ လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူမကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။

 သူ့နောက်တွင် မီးရှူးမီးပန်းဖောက်သံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။  မှောင်မိုက်သောည၏ တိတ်ဆိတ်သောအချိန်တွင် မီးရှူးမီးပန်းဖောက်သံများက ထူးထူးခြားခြား ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်..

ရန်တဟဲက အိတ်ထဲတွင် ပုန်းနေပြီး အနီးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်အထိ မလှုပ်ရဲခဲ့ပေ။ ပြီးတော့မှ သူအိတ်ထဲကနေ လွတ်မြောက်လာခဲ့သည်....

 ထိုအချိန်တွင် သူ့ကိုတိုက်ခိုက်ခဲ့တဲ့လူရဲ့ အရိပ်ပင်မရှိတော့ပေ။

ရန်တဟဲ အံ့ဩနေတဲ့ မျက်နှာဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။  နာကျင်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရွှေ့လိုက်သည်။  မစင်ရေအနံ့တွေ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာစွဲကပ်နေသည်

 သေလိုက်စမ်း......

 အဲဒီလူရဲ့မျက်နှာကိုတောင် မမြင်လိုက်ရဘူး။  ကလဲ့စားချေချင်တာတောင် မရဘူး!

ရန်တဟဲ ဒေါသထွက်ခဲ့ပေမယ့် ကံမကောင်းကြောင်းသာ ဝန်ခံနိုင်ခဲ့သည်။

ရန်တဟဲကို လက်တုံ့ပြန်ပြီးနောက် လင်းရှောင်ယွဲ့က ရန်ယန်နဲ့ ရွာအပြင်ဘက်ရှိ ကျောက်တံတားတစ်ခုဆီ လိုက်သွားခဲ့သည်။

 တံတားအောက်တွင် အလွန်စုတ်ပြဲနေသော အသိုက်ငယ်လေးတစ်ခုရှိပြီး အိုးမဲ့အိမ်မဲ့တစ်ဦး၏အိမ်နှင့်တူသည်။

ရန်ယန်ကသူမကို ပြောလိုက်သည်။ "ဒါ ငါ့ရဲ့လျှို့ဝှက်စခန်းပဲ၊ ဝင်လာခဲ့"

လင်းရှောင်ယွဲ့က စုတ်ပြတ်နေတဲ့ အသိုက်ထဲ လိုက်သွားခဲ့သည်။  အဝတ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့လုပ်ထားတဲ့ ရိုးရိုးအိပ်ရာတစ်ခုရှိသည်။

 ရန်ယန်က ထောင့်တစ်နေရာတွင် တစ်စုံတစ်ခုကို တူးပြီး ရေနံဆီမီးခွက်ကို တွေ့ကာ ကျောက်တုံးပေါ်တွင် ထားလိုက်သည်။

 တခဏချင်းမှာပဲ ဖယောင်းတိုင်မီးက အသိုက်တစ်ခုလုံးကို လင်းထိန်သွားသည်။

 ရွှေရောင်အလင်းတန်းက ယခုအခိုက်အတန့်ရဲ့လေထုကို အနည်းငယ်နွေးထွေးသွားစေပြီး လင်းရှောင်ယွဲ့က သူမရှေ့က အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ ရန်ယန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

 သူရှိနေသရွေ့ အိမ်လို့ တကယ်ခံစားရသည်။

ရန်ယန် သူမဘေးတွင်ထိုင်ကာ စုတ်ပြဲတွန့်လိမ်နေသော အိပ်ယာခင်းပေါ် ဟိုစမ်းဒီစမ်းလုပ်ကာ မုန့်ထုပ်တစ်ထုပ်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ "ရော့၊ ဒါကိုစားလိုက် ဒါက မင်းဗိုက်ဆာတာကို ထိန်းထားနိုင်ဖို့အတွက်"

လင်းရှောင်ယွဲ့ ပြုံးပြပြီး ယူလိုက်သည်...

 သူ့နောက်က လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် စားလို့ကောင်းမယ့်ဟာတစ်ခုခုရှိမယ်ဆိုတာ သူမ သိသည်။

 အဆာပြေမုန့်များက ထောပတ်စက္ကူဖြင့်ထုပ်ထားသော မြို့မှ အစားအစာများဖြစ်နေဆဲဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့က အလွန်ကြည့်ကောင်းသည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့က သူမ ပါးစပ်ထဲ တစ်ခုထည့်လိုက်ပြီး ရန်ယန်ရဲ့ပါးစပ်ထဲကို တစ်ခုထည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးသွားခါမှ သူမ သတိရသွားခဲ့သည်။ "မစင်ပုံးကို ကိုင်ထားပြီး လက်တွေ မဆေးရသေးဘူး "

 ရုတ်တရက် ပျို့တက်သွားသည်...

 ရန်ယန် တောက်ပစွာဖြင့် တခစ်ခစ်ရယ်ပစ်လိုက်ပြီး "ဇနီးလေး၊ မင်း ဘာလို့ အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေရတာလဲ"

လင်းရှောင်ယွဲ့  - "....."

 ရုတ်တရက်ကြီး သူမကို ဘာလို့လာစနေတာလဲ။ 

 ပြီးတော့ သူ့အပြုံးက အရမ်းလှတယ်...

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူမလက်ထဲက အဆာပြေမုန့်များကို အမြန်ချလိုက်ပြီး ထကာ မျက်နှာနီနီနှင့် ထွက်သွားလိုက်သည် "ကျွန်မ လက်ဆေးလိုက်ဦးမယ်....."

 ရန်ယန်က ဤအသေးစိတ်အချက်အလက်များကို ဂရုမစိုက်ပေ။ သူမ သူ့ကိုကျွေးတဲ့ အစားအစာကိုသူ အေးအေးဆေးဆေး စားခဲ့သည်။

 ပြီးသွားပြီ...

သူမ ကျွေးတာကို သူ သဘောကျတယ်..

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူမလက်ဆေးတဲ့အခါ သူမ မစင်ပုံးကို ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ကိုင်ထားခဲ့ပုံရပြီး ညာဘက်လက်နဲ့ စားခဲ့တာကို သတိရမိသွားသည်။

 ရပါတယ်... ကိစ္စမရှိဘူး!

လင်းရှောင်ယွဲ့ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ အဆာပြေမုန့်များကို စိတ်လုံခြုံစွာ ဝါးစားလိုက်သည်...

 ဘုရားရေ!  တကယ် မိုက်တယ်!

 ဖယောင်းတိုင်မီးက အခု မှိန်ဖျော့နေပြီး အဲ့တာက ဘယ်လို သရေစာမျိုးလဲဆိုတာတောင် သူမ မမြင်လိုက်ဘူး။

 အဲဒါ အသားပဲ။

 တတိယကလေးက အရမ်းတော်တယ်။

 ဒီအရွယ်မှာ အသားမုန့်ကို လွယ်လွယ်ကူကူ ရနိုင်တယ်၊ ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ မီးရှူးမီးပန်းတွေတောင် ရနိုင်သည်။

 သူက ရတနာသေတ္တာလေးပဲ!

 သူမ အသိုက်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ လင်းရှောင်ယွဲ့ သည် ရန်ယန် အနားတွင် ပြန်ထိုင်ကာ ထောပတ်အိတ်ကို အမြန်ကောက်ယူပြီး ဆက်စားဖို့လုပ်လိုက်သည်။

 စားနေတုန်း သူမက ရန်ယန်ကို ပြောလိုက်သည်။ "ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ဟာကို ရှင်ဒီနေရာမှာ ထားထားတယ်။ တခြားသူတွေ စားသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

ရန်ယန်က သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ဟပြီး သူမပေးလာတဲ့ မုန့်ကို ယူပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကို ပင့်လိုက်သည်။  "ဒါတွေအားလုံးကို တခြားသူတွေက ငါ့ကို ပေးထားတာ။ ငါက မကြာခဏ ထွက်မလာဘူး။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်က စားရင် စားလို့ရတယ်။ အိမ်ပြန်သယ်သွားလို့ မိသားစုတွေ သိသွားရင် ငါ့လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဖော်ထုတ်ကြလိမ့်မယ်"

 "အဲ့တော့ မင်းကိုယ်တိုင်ပဲစား"

လင်းရှောင်ယွဲ့က "ဒါကို တခြားသူတွေ စားဖို့ ထားခဲ့ရတာ တကယ်ကို သနားစရာပဲ!"

 ရန်ယန် နှုတ်ခမ်းများကော့တက်လာကာ "ငါသိပါတယ်၊ အနာဂတ်မှာ ငါ တခြားသူတွေကို ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းအတွက် ထားထားမယ်"

လင်းရှောင်ယွဲ့ ထပ်ခါတလဲလဲ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "အွန်း-အွန်း! အခုချိန်ကစပြီး ရှင့်မှာစားလို့ကောင်းတာရှိရင် ကျွန်မကို ပြန်ယူလာပေး ! ရှင့်အိမ်မှာတော့ ကျွန်မ စားလို့မရနိုင်လောက်ဘူး။ အမြဲတမ်း ပေါင်မုန့်တွေပဲစားရတယ်။ ရှင်ကသာ ကျွန်မအပေါ်ကောင်းပြီး ကျွန်မအတွက် အစားအသောက်တွေ ယူလာပေးတယ်....."

အဲ့ရန်ယန် နှစ်ယောက်က....သူတို့ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ သူမကို အားကိုးနေရတုန်းပဲ။

ရန်ယန်က သူမရဲ့ သေးသွယ်တဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရာ သူမ အနည်းငယ် ပိုပြည့်လာတယ်လို့ ခံစားမိသည်။

 သူမ အခု အရမ်းပိန်နေတယ်...

သူ ခဏခဏ မထွက်နိုင်တာက သနားစရာပဲ။  ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် သူမကို ဝိုင်းဖွဲ့ဖို့ သူ့ကို မြှောက်ပေးမှ ဖြစ်မည်။

 "ရှင် ကျွန်မကို မပြောသေးဘူးလား။ ရှင် ဘာလို့ ဒီမှာအသိုက်လုပ်ထားတာလဲ။ မီးရှူးမီးပန်းတွေကို ဘယ်လိုရခဲ့တာလဲ" လင်းရှောင်ယွဲ့ အသားခြောက်ကို ကိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။

 "အရာရာတိုင်းကို တခြားသူက ပေးထားတာ"

ရန်ယန်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ "ဒီနေရာက ငါ့ရဲ့ ယာယီနေစရာနေရာလေးပဲ၊ ငါ အပြင်ထွက်ဖို့ အချိန်သိပ်မရှိဘူး၊ ဒါကြောင့် ကိုယ့်အတွက် နေရာတစ်ခုရအောင် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားနေတာ"

 လူအနည်းငယ်က ဒီကျိုးကျနေတဲ့ ကျောက်တံတားကို ဖြတ်သွားလေ့ရှိသည်။ ဒါက ရန်ယန်ရှာတွေ့ထားတဲ့ ရတနာ၏ တည်နေရာအဖြစ် မှတ်ယူနိုင်သည်။

ထို့အပြင် ၎င်းက သူလုပ်ဆောင်ရန် ထွက်လာတိုင်း ဖြတ်သန်းရမည့်လမ်းလည်းဖြစ်သည်။

ရန်ယန် ဒီနေရာကို လိုအပ်သည်။

 ဒါပေမယ့် ဒီအရာတွေကို သူ လင်းရှောင်ယွဲ့ ကို ပြောပြဖို့ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး။

 ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီဟာတွေက တရားမဝင်ဘူး။

 "ဒါဆို ဒီည ဒီမှာ နေကြမှာလား။ အိမ်မပြန်ဘူးလား " လင်းရှောင်ယွဲ့  မေးလိုက်သည်။

ရန်ယန်က ပြောလိုက်သည်။ "မင်းငါ့ကိုယုံလား"

လင်းရှောင်ယွဲ့  ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ "ဒါတော့ သေချာတယ်! မဟုတ်ရင် ကျွန်မက ဘာလို့ သူတို့နဲ့ တစ်နေကုန်နေမှာလဲ"

ရန်ယန် ရယ်လိုက်သည်။ "ဒါဆို ငါတို့ မပြန်တော့ဘူး"

သူမ သူ့ကိုယုံကြည်တာကို သူ သဘောကျသည်။