Chapter 15

👱‍♀️Chapter 15

ဝမ်ကွေ့ဟွာ၏ စကားများကိုကြားပြီး လီမော့က ရယ်ချင်သွားသည်။ 

ဒီလိုစကားမျိုးကို သူက ဘယ်လိုတောင် ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ ပြောရဲရတာလဲ…

သူမက စုန့်မိသားစုကဲ့သို့ လူမျိုးများနှင့် ရန်မဖြစ်ချင်ပေ။ လီမော့က ပတ်ဝန်းကျင်က လူများကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"အားလုံးပဲ ဒီကိစ္စကို ဆုံးဖြတ်ပေးကြပါဦး… ဒီလူက စုန့်တလင်ကြောင့် ဒဏ်ရာရတာပါ… ဒါပေမဲ့ သူတို့က ကျွန်မတို့ မိသားစုကို တာဝန်ယူစေချင်နေတယ်… ဒီတောင်းဆိုချက်က ဘယ်လောက်တောင် အကျိုးအကြောင်းမညီညွတ်ဘူးဆိုတာ မြင်ကြမှာပါ…"

ပတ်ဝန်းကျင်က လူများက ခေါင်းခါလိုက်ကြသည်။

"ဒါက အရမ်းကို အကျိုးအကြောင်းမညီညွတ်ဘူး… သူတို့က တာဝန်ကို တရှန်မိသားစုဆီ ပုံချနေတာပဲ…"

"ဟုတ်တယ်… သူ့ကို တရှန် တွန်းချတာမှ မဟုတ်တာ…"

"ဒီ စုန့်မိသားစုက ပြဿနာကို မဖြေရှင်းချင်ဘူးထင်တယ်…"

လူတိုင်းက တစ်ဖက် စုန့်မိသားစုကို အပြစ်တင်နေကြသည်။ အမေစုန့်ကမူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်ကာ၊ သူမ၏ မသိစိတ်က မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်များဖြင့် စုန့်တရှန်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

စုန့်တကျူးနှင့် စုန့်တလင်တို့ကမူ ခေါင်းငုံ့ပြီး စကားမပြောကြပေ။

ဝမ်ကွေ့ဟွာ တစ်ယောက်သာ မျက်နှာမပျက်ဘဲ ရှိနေသည်။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် သူမက လူတိုင်းကို ပြန်လည်ချေပတော့သည်။ 

"တကယ်လို့ တရှန်ကို ကူညီတာမဟုတ်ရင် ငါ့ယောက်ျားနဲ့ ငါ့တတိယမတ်က အိမ်ခေါင်မိုးပေါ် တက်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး… ဒါဆိုရင် ဒီလိုကိစ္စ ဘယ်လိုဖြစ်လာနိုင်မှာလဲ… ဒီကိစ္စအတွက် တရှန်မိသားစုမှာ တာဝန်ရှိတယ်…"

ထိုစကားကိုကြားသောအခါ လီမော့က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ 

"ယောက်မရယ်… ရှင်ပြောသလိုဆိုရင် နောက်တစ်ခါ ရှင်တို့အိမ်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ကျွန်မတို့က ကူညီမယ်ပေါ့… တစ်ခုခုဖြစ်လာခဲ့ရင် အဲဒါ ကျွန်မတို့မိသားစု တာဝန်ဟုတ်ဟုတ်မဟုတ်ဟုတ် ရှင်တို့က တာဝန်ယူရမယ်ဆိုတဲ့ သဘောလား… ဟုတ်သလား…"

ဝမ်ကွေ့ဟွာက စိတ်တွင်း၌ ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။

 ဒီကောင်မလေး… အမြဲတမ်း ငါ့ကို ပြဿနာရှာနေတာ… ဒင်းကို သွားပြီး ပါးနှစ်ချက်လောက် ရိုက်ချင်စိတ် ပေါက်တယ်… 

သို့သော် ထိုသို့ပြောရန် သူမက မည်သို့သောအခါမျှ မဝံ့ရဲခဲ့ပေ။ 

နောက်တစ်ခါ သူတို့အကူအညီတောင်းလို့ သူမ တာဝန်ယူရမယ်ဆိုရင်တော့... 

ထို့ကြောင့် ထိုအကြောင်းအရာကို ကျော်ပြီး ပြောလိုက်ရသည်။

"အဝေးကြီး မတွေးနဲ့… နင့်အိမ်ပြင်တဲ့ကိစ္စမှာ ငါ့မိသားစုက ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး… နင်က အိမ်ပြင်တဲ့သူ… ပြီးတော့ ဒီအဖြစ်အပျက်က ဖြစ်သွားတာ… ဒီကိစ္စက နင့်မိသားစုရဲ့ တာဝန်ပဲ ဖြစ်သင့်တယ်…"

လီမော့က သူတို့၏တာဝန်ကို သူမတို့မိသားစုဘက်သို့ လွှဲချချင်နေသော အခြားစုန့်မိသားစုဝင်များကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ဝမ်ကွေ့ဟွာ၏ နောက်၌ ရပ်နေသော ထိုလူများကို တည်ငြိမ်စွာ မေးလိုက်သည်။ 

"ဒါဆို ရှင်တို့ အားလုံးကရော ဘယ်လိုသဘောရလဲ… ရှင်တို့က ဒီတာဝန်ကို လုံးဝ ငြင်းဆန်ပြီး ကျွန်မတို့ မိသားစုက ရှင်တို့ရဲ့ တာဝန်ကို ယူရမယ်လို့ ဆိုလိုတာလား…" 

လီမော့၏ စူးစိုက်ကြည့်ခြင်းကိုခံရသော အခြား စုန့်မိသားစုဝင်များက စကားမပြောကြပေ။ သူတို့က ဤတာဝန်က စုန့်တရှန်၏ တာဝန်ဟုသာ သတ်မှတ်ထားလိုက်ကြသည်။

ဤလူများက ညီအစ်ကို သံယောဇဉ်ကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ကြဟန် တူသည်။ အမေစုန့်ပင်လျှင် မိသားစုကို ကူညီရန် သူမ၏ ဒုတိယသားကို လှည့်စားရန် ရည်ရွယ်နေသည်။ ဤအချိန်၌ လီမော့က သူတို့ကို မျက်နှာသာပေးချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။ သူမက ဘေးဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ 

"ရှောင်ရှီထုန်… အဒေါ်မော့ကို အကူအညီတစ်ခုလောက် ပေးလို့ရမလား… ကျေးရွာအကြီးအကဲနဲ့ ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲကို သွားခေါ်ပေးနိုင်မလား…"

ရှောင်ရှီထုန်က လီမော့ကို ကူညီနိုင်တော့မည်ဖြစ်သဖြင့် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်ကာ ထွက်သွားလိုက်သည်။ ကလေးက ကျေးရွာအကြီးအကဲနဲ့ ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲကို ရှာရန် ပြေးသွားသော်လည်း သူက ငယ်လွန်းသေးခြင်းကြောင့် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းပြီး မကြာမီ စုန့်တကျူးက သူ့ကို တားလိုက်သည်။

စုန့်တကျူးက စုန့်တရှန်ကို မယုံနိုင်ခြင်းနှင့် စိတ်ထိခိုက်ခြင်းများ ပြည့်နေသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။

"တရှန်… မင်းက မင်းရဲ့အစ်ကိုနဲ့ အမေအိုကြီးကို ဒီလို ဆက်ဆံတာလား… မင်းမိန်းမကို ငါတို့ ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်ကို နှောင့်ယှက်ခွင့် ပေးထားတာလား…"

စုန့်တရှန်က စုန့်တကျူးကို မည်သည့် ခံစားချက်မျှ မပါဝင်သော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။ 

"အစ်ကိုကြီးက ဒါကို ကျွန်တော်တို့ ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်ကို နှောင့်ယှက်တယ်လို့ ထင်တာလား… ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို တာဝန်ရှိတယ်လို့ ပြောတုန်းက ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်အကြောင်း ဘာလို့ မပြောခဲ့တာလဲ…" 

စုန့်တကျူးက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ 

"တရှန်… အစ်ကို့မိသားစုက အခက်အခဲ ရှိနေတယ်… ပြီးတော့ ကျောင်းတက်ရမယ့် ကလေးတွေလည်း ရှိတယ်… မင်းက စိတ်ပူစရာမလိုဘူးလေ… အနာဂတ်မှာ အစ်ကိုက မင်းကို ကူညီမှာပါ… မင်း အတိတ်ကို တူးဆွနေစရာ မလိုတော့ဘူး… မင်းက အစ်ကိုကြီးကို နားလည်ပေးသရွေ့ပေါ့… အခု ဒီလို သေးငယ်တဲ့ကိစ္စလေးကြောင့်နဲ့ မင်းက ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲနဲ့ ကျေးရွာအကြီးအကဲကို သွားခေါ်တော့မှာလား… တရှန်… မင်းက ငါတို့နဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်တောက်ပစ်ချင်နေတာလား… ညီလေးက

ဒါကို လုပ်ချင်စိတ် ရှိလား…"

စုန့်တရှန်က ငယ်စဉ်က သူ့ကို ဂရုစိုက်ခဲ့သော အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ၏ နှလုံးသားက ပိုပိုပြီး အေးစက်လာသည်။

စုန့်တရှန် စကားမပြောခြင်းကို မြင်သည့်အခါ စုန့်တကျူးက စုန့်တရှန် တုံ့ဆိုင်းနေသည်ဟု ထင်ပြီး ချက်ချင်း စုန့်တရှန်၏ ပခုံးကို ပုတ်လိုက်သည်။ 

"တရှန်… ဒါတွေအားလုံးက ညီအစ်ကိုတွေနဲ့ မိသားစုရဲ့ ကိစ္စပဲ… ဘာလို့ ကျေးရွာအကြီးအကဲနဲ့ ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲကို ဒုက္ခပေးရမှာလဲ… ဒါက အလုပ်ရှုပ်စေတာ မဟုတ်ဘူးလား… ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်က အရေးအကြီးဆုံးပဲ…"

စုန့်တလင်ကလည်း ရှေ့တိုးလာပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ 

"အစ်ကိုလတ်… ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းက အစ်ကိုနဲ့ နေ့တိုင်း ဆော့ခဲ့တာလေ… အဲ့ဒီတုန်းက အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ကို အရမ်းချစ်ခဲ့တာ… အစ်ကိုသာ ကျွန်တော့်ကို မကူညီရင်… အစ်ကိုလတ်ရယ်… ဒါဆို ကျွန်တော့်ဘဝ ဆုံးပြီပဲ…"

စုန့်တရှန် မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြန်ဖွင့်ကာ သူ၏ ညီအစ်ကိုအရင်းများကို ကြည့်ပြီး အေးစက်သော လေသံနှင့် မေးလိုက်သည်။ 

"အစ်ကိုကြီး… ညီလေး… ခင်ဗျားတို့လည်း မြင်သားပဲ… မနေ့ညက အိမ်ပြိုကျသွားတယ်… ကျွန်တော် အိမ်ပြင်ဖို့ ပိုက်ဆံနည်းနည်းချေးခွင့်ရဖို့ ဦးလေးကျောက်ကိုပဲ တောင်းဆိုခဲ့တာ… ပြောကြပါဦး… ကျွန်တော်က ခင်ဗျားတို့ကို ဘယ်လို ကူညီနိုင်မလဲ… ဟမ်…"

စုန့်တကျူး၏ မျက်လုံးများက အရောင်လက်သွားပြီး အတန်ကြာ သက်ပြင်းချပြီးနောက် လေးနက်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"ညီလေး… အိမ်ဆောက်ဖို့ ပိုက်ဆံအများကြီးလိုမှန်း အစ်ကိုကြီး သိပါတယ်… ဒါပေမဲ့ မင်း အငြိမ်းစားယူတုန်းက ထောက်ပံ့ကြေးတွေ အများကြီး ရခဲ့မှာပဲ… မင်းက ငါတို့နဲ့ မတူဘူး… ငါတို့က တစ်နှစ်ပတ်လုံး ပိုက်ဆံများများ မစုနိုင်ဘူး… မင်းရဲ့ တူကလည်း ကျောင်းသွားရဦးမယ်… အိမ်မှာ အရမ်းခက်ခဲနေတယ်… ညီလေးရယ်… အစ်ကိုကြီးကို နားလည်ပေးပါဦး…"

စုန့်တရှန်က ခါးခါးသီးသီး ရယ်လိုက်သည်။ သူ၏မိသားစုအပေါ် သူထားရှိခဲ့သော နောက်ဆုံး သံယောဇဉ်များက လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။ သူတို့အပေါ် လျစ်လျူရှုသော နှလုံးသားတစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။

လီမော့က စုန့်တရှန်၏ လှောင်ရယ်သံကို ကြည့်ပြီး ရုတ်တရက် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် အနည်းငယ် မသက်မသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ယခုလို ဆွေမျိုးများအတွက် သူ စိတ်ပူပင်နေသည်ကို သူမ မမြင်ချင်ပေ။

လီမော့က စုန့်တကျူးနှင့် စုန့်တလင်ထံ လျှောက်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ခဲအို… မတ်လေး… ကိုယ့်ညီအစ်ကိုအရင်းက ဒီတာဝန်ကို ကူညီထမ်းရမယ်ဆိုတာ တကယ်မှန်သလား… ဒီလူကို တွန်းချတာ မတ်လေးလေ… ဒီအတွက် မတ်လေးက သူ့လုပ်ရပ်အတွက် တာဝန်ယူသင့်တယ်… ဒီ 'ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်'က တာဝန်ကို ကိုယ့်အစ်ကိုအရင်းဆီ လွှဲပြောင်းပေးနိုင်လို့လား… တကယ်လို့ ရှင်တို့က တာဝန်ကို သူ့ဆီ လွှဲချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်မတို့ကလည်း ကျေးရွာအကြီးအကဲနဲ့ ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲကို အမှားအမှန် ဆုံးဖြတ်ခိုင်းလို့ ရပါတယ်…"

စုန့်တကျူးက ထိုစကားကို ကြားသောအခါ ဒေါသထွက်သွားသည်။ သူက လီမော့ကို အော်လိုက်သည်။ 

"ယောကျ်ားတွေ စကားပြောနေချိန်မှာ မိန်းမတွေ ဝင်မပြောရဘူး… ညီလေး… မင်း မိန်းမကို ဆုံးမထားရမယ်…"

စုန့်တရှန်က စုန့်တကျူးကို ခံစားချက်ကင်းမဲ့သော အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ အသံက အလွန်အေးစက်နေသည်။ တရှန်ကပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်မိန်းမ မှားတယ်လို့ ကျွန်တော် မထင်ဘူး… သူဆိုလိုတာက ကျွန်တော် ဆိုလိုတာပဲ… အစ်ကိုကြီး… ကျွန်တော် ဒီတာဝန်ကို ယူရမယ်လို့ အစ်ကိုကြီး ထင်နေတယ်ဆိုရင်တော့ ကျေးရွာအကြီးအကဲနဲ့ ဆွေမျိုးစုအကြီးအကဲကို ဆုံးဖြတ်ခိုင်းလိုက်ကြရအောင်… ဒါမှ လူတိုင်း လက်ခံနိုင်မှာ…"

"မင်း.. မင်း.." 

စုန့်တကျူး၏ လည်ပင်းတစ်ခုလုံးက နီရဲတက်လာပြီး၊ စုန့်တရှန်ကို လက်ညှိုးထိုးကာ စကားမပြောနိုင်တော့ပေ။

စုန့်တကျူးက ခေါင်းလှည့်ပြီး ငိုနေဆဲဖြစ်သော အမေစုန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ မျက်လုံးများက နီရဲနေသည်။ 

"အမေ… ညီလေးက ကျွန်တော်တို့ကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး… သူက ကျွန်တော်တို့ ညီအစ်ကိုတွေကြားက ဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်တော့မလို့… အမေ… ညီလေးကို ထိန်းပေးပါဦး… အမေ့မြေးကိုလည်း စဉ်းစားပါဦး…"

အမေစုန့်က ယခုလိုမျိုး အပြောခံလိုက်ရသည့်အခါ စာပေတတ်မြောက်နေပြီဖြစ်သော သူမ၏ မြေးကို စဉ်းစားမိသွားသည်။ သူမက ချက်ချင်း ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုယိုပြီး စုန့်တရှန်ထံ ပြေးသွားသည်။ စုန့်တရှန်၏ လက်မောင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောသည်။

"တရှန်ရယ်… သူတို့က မင်းရဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ညီလေးလေ… မင်း ဒီလို လုပ်လို့မဖြစ်ဘူး… သူတို့ကို ကူညီသင့်တယ်…"

သူ၏ အမေက ငိုယိုတောင်းပန်နေချိန်တွင် စုန့်တရှန်က ဤအမေက အလွန် ထူးဆန်းပြီး စိတ်နှလုံး အေးစက်လွန်းသည်ဟုသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော် သူက သူ၏ အမေကို မေးချင်သေးသည်။

"အမေ… ဒီကိစ္စမှာ ဘယ်သူ တာဝန်ရှိသင့်တယ်ဆိုတာ အမေ့စိတ်ထဲမှာ မသိဘူးလား… အမေလည်း ကျွန်တော့်ကို အစ်ကိုကြီးနဲ့ ညီလေးအတွက် တာဝန်ယူခိုင်းနေတာလား… ဒါဆို ကျွန်တော့်အခက်အခဲတွေကရော… ဘယ်သူက ကျွန်တော့်ကို ကူညီမှာလဲ…"

အမေစုန့်က စုန့်တရှန်၏ စကားကြောင့် ဆွံ့အသွားပြီး ပြန်မဖြေနိုင်တော့ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူမက ငိုယိုရင်း ခေါင်းခါရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။ 

"တရှန်… တရှန်ရယ်… အမေ သိပါတယ်… မင်းမှာ နည်းလမ်းရှိတယ်… မင်းမှာ နည်းလမ်းရှိရမယ်… အမေ့အတွက် သဘောတူပေးလို့ ရမလား… ကျေးဇူးပြုပြီး… သဘောတူပေးလို့ရမလား…"

စုန့်တရှန်က ခံစားချက်ကင်းမဲ့စွာ ရပ်နေပြီး စကားမပြောသည်ကို မြင်သည့်အခါ အမေစုန့်က ရက်စက်လိုက်သည်။ သူမက တရှန်ရှေ့၌ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။

"တရှန်… အမေ မင်းကို တောင်းပန်မယ်… အမေ မင်းအတွက် ဒူးထောက်ပေးမယ်…"

စုန့်တရှန်၏ နှလုံးသားက ရုတ်တရက် ခုန်တက်သွားပြီး သူ၏ နဖူးပေါ်က သွေးကြောများက ထောင်ထလာကာ သူ၏ အသံကို မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ သူ၏ အသံက ဒေါသများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။

"အမေ… ဘာလုပ်နေတာလဲ… မြန်မြန်ထပါ…" 

သူက သူ့အမေကို ပြောလိုက်သည်။

အမေစုန့်က ရုန်းကန်ပြီး သူ့ကို မတားစေချင်ပေ။

"မင်း သဘောမတူရင် ငါ မထဘူး… ငါ မထဘူး…"

"အမေ…"

ဒူးထောက်နေသော အဖွားအိုကို မြင်သည့်အခါ စုန့်တရှန်၏ နှလုံးသားက ဤအချိန်၌ ထူးဆန်းစွာ ပေါ့ပါးသွားသည်။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကနေ တစ်စုံတစ်ခုကို လုံးဝ ဖယ်ထုတ်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး၊ ဘာကမှ သူ့ကို ချုပ်နှောင်ထားခြင်း မရှိတော့သလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

အတန်ကြာပြီးနောက် စုန့်တရှန်က တည်ငြိမ်သော လေသံနှင့် ပြောလိုက်သည်။

"ထပါ အမေ… ကျွန်တော် ဒီတာဝန်ကို ယူလိုက်ပါ့မယ်…"

ဤတာဝန်ကို ယူခြင်းက နောက်ဆုံးအကြိမ်သာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ယခင်က သူ့ကို ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ခြင်းကို ကျေးဇူးဆပ်ခြင်းဟုသာ သဘောထားလိုက်မည်။ ဤအချိန်တွင် သူ၏ အမေအပေါ် သူ၏ တွယ်တာမှုက မရှိတော့ပေ။

"တကယ်လား… တရှန်… မင်း ကတိပေးလိုက်ပြီ…" 

အမေစုန့်က အလွန် ဝမ်းသာသွားသည်။ သူမ၏ မျက်ရည်များကို လျစ်လျူရှုပြီး၊ ချက်ချင်း မြေပြင်ကနေ ထကာ စုန့်တရှန်ကို ကူညီရန် ပြင်သည်။

"တရှန်… အမေ သိပါတယ် မင်းက လိမ္မာတဲ့ကလေးပါ… ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အမေ့အပေါ် အသိတတ်ဆုံးပဲ…"

စုန့်တရှန်က သူတို့ကို မကြည့်တော့ဘဲ လီမော့ကိုသာ အပြစ်ရှိစိတ်နက်ရှိုင်းစွာ ခံစားရသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ဝမ်ကွေ့ဟွာက ဘေးကနေ အော်ပြောလိုက်သည်။

"ရှင်တို့လည်း ကြားတယ်နော်… ငါ့မောင်လတ်က သူ တာဝန်ယူမယ်လို့ ပြောတယ်… နောက်ထပ် ငါတို့အိမ်ကို ဒုက္ခမပေးကြနဲ့တော့… ပိုက်ဆံအတွက် တရှန်ဆီမှာ တောင်းကြ…" 

နောက်ဆုံးဝါကျက လင်ယုံ၏ မိသားစုကို ရည်ရွယ်ပြောဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။

လီမော့က မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြီး ပြင်းထန်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ကိစ္စက ဤအခြေအနေအထိ ရောက်လာသည့်အခါ သူမ ဆက်ပြီး ငြင်းခုံမနေချင်တော့ပေ။ သူမက ဤအရှုံးကို လက်ခံရုံသာ ရှိတော့သည်။ သို့သော် လူအားလုံး ရှိနေစဉ် သူမဘက်က ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောထားရန် လိုသေးသည်။

လီမော့က မငိုတော့သော အမေစုန့်ကို ပြောလိုက်သည်။

"အမေ… ဒီနေ့ ဒီကိစ္စမှာ ဘယ်သူ တာဝန်ရှိတယ်ဆိုတာ အမေ သိပါတယ်… အမေက အမေ့ရဲ့ ဒုတိယသားကို ဒီတာဝန်ယူစေချင်တယ်… ဒါဆို ကျွန်မတို့က ဒါကို အသိအမှတ်ပြုပြီး အမေ့အပေါ် သားသမီးဝတ္တရား ကျေပွန်တယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပါ့မယ်… ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့မိသားစုက အစ်ကိုကြီးနဲ့ မတ်လေးကို ကူညီဖို့ ဖိတ်ခေါ်ရလောက်အောင် တကယ် မတတ်နိုင်တော့ဘူး… ဒါကြောင့် အမေတို့ ပြန်လို့ရပါပြီ… ကျွန်မတို့ ဒီမှာ အမေတို့ အကူအညီ မလိုအပ်တော့ပါဘူး…"

ဒါက သူတို့ကို နောက်ထပ် မလာဖို့ ပြောလိုက်တာပါပဲ… 

အမေစုန့်၏ မျက်လုံးများက အံ့ဩတကြီး ပြူးကျယ်သွားသည်။

"ဟုတ်တယ်… ဒါပေမဲ့..."

အမေစုန့်၏ စကားကို စုန့်တကျူးက ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ သူက မျက်နှာကို သုတ်လိုက်ပြီး အကူအညီမဲ့စွာ ပြောလိုက်သည်။ 

"အမေ… တရှန်က ကျွန်တော်တို့ ကူညီတာကို မကြိုက်တော့လည်း ထားလိုက်ပါတော့… ကျွန်တော်တို့ ပြန်ကြရအောင်…"

အကြီးဆုံးသားက ယခုလို ပြောသည့်အခါ အမေစုန့်က စုန့်တရှန်ကို တောင့်တစွာ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စုန့်တရှန်က သူမကို လျစ်လျူရှုထားသည်ကို မြင်သည့်အခါ မိသားစုနှင့်အတူ အိမ်ပြန်သွားတော့သည်။

စုန့်မိသားစုများ ထွက်သွားသည်ကို မြင်သည့်အခါ အခြားရွာသားများကလည်း ကြည့်ရှုရန် စိတ်လှုပ်ရှားစရာများ မရှိတော့ကြောင်း မြင်ပြီး သူတို့ကလည်း အလုပ်လုပ်ရန် အိမ်ပြန်သွားကြသည်။ မကြာမီ လူစုကွဲသွားတော့သည်။

လီမော့က ထိုနေရာတွင် ရပ်နေသော စုန့်တရှန်ကို သွားမကြည့်ပေ။ သူမက လင်ယုံ၏ မိသားစုထံ တည့်တည့် လျှောက်သွားသည်။

"အဒေါ်… ယောက်မ… အစ်ကိုလင်ယုံကို အရင် အိမ်ပြန်ခေါ်သွားသင့်တယ်… ဒီဒဏ်ရာကို ဂရုစိုက်ရမယ်… ဆေးကုသစရိတ်အတွက် ပိုက်ဆံကို ကျွန်မတို့ ပေးပါ့မယ်…" 

သူမက ပြောရင်းနှင့် သူမ၏ လက်ထဲက နောက်ဆုံး ငွေ တစ်တေးခွဲကို ထုတ်ပြီး လင်ယုံ၏ အမေကို ပေးလိုက်သည်။

"ဒါက သူ့ဆေးကုသစရိတ်အတွက် ငွေ တစ်တေးခွဲပါ… ကျန်တာက အစ်ကိုလင်ယုံ အလုပ်မလုပ်နိုင်တဲ့အတွက် နစ်နာကြေးပါ… အစ်ကိုလင်ယုံ ကျွန်မအိမ်ဆောက်တာကို လာကူညီတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…"

လင်ယုံ၏ အမေက ငွေစများကို ယူပြီး တစ်ခုခု ပြောချင်သေးသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ဘာမျှ မပြောဖြစ်တော့ပေ။ ဤပိုက်ဆံကို စုန့်တရှန် မိသားစုက ပေးသင့်သည် မဟုတ်ကြောင်းကို သူမ စိတ်ထဲတွင် သိနေသော်လည်း သူ့မိသားစုက မပေးလျှင် မည်သူကမျှ သူတို့ကို လျော်ကြေးပေးမည် မဟုတ်ပေ။ သူတို့က စုန့်မိသားစုကို အားကိုး၍ မရပေ။ ထို့အပြင် သူတို့မိသားစုကလည်း ကိုယ့်ပိုက်ဆံနှင့်ကိုယ် ပေးချေနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့က လက်ခံရဦးမည်သာ ဖြစ်သည်။ သူမက အိမ်က ယောကျ်ားများကို လင်ယုံကို သယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခိုင်းလိုက်သည်။

လင်မိသားစုက လူကို သယ်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း၊ လီမော့က ဗလာဖြစ်နေသော ပိုက်ဆံအိတ်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး လေးလံစွာ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည်။

👱‍♀️👱‍♀️