Chapter 17

👱‍♀️Chapter 17

အမျိုးသမီးများက ရောင်းချရန် သဘောတူညီကြသည်ကို မြင်သောအခါ လီမော့က ပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ဒီရောင်းချမှုအတွက်တော့ ကျွန်မက အချက်အလက်နည်းနည်း ကြိုပြောထားရပါမယ်… ပထမဆုံးအနေနဲ့ ကျွန်မ ယုံကြည်ရလို့ ရှင်တို့ကိုပဲ လောလောဆယ် ပစ္စည်းသွင်းပေးဖို့ ရည်ရွယ်ပါတယ်… တခြားလူတွေ ရှင်တို့ဆီလာရင် ပေါ့ပေါ့ဆဆ ကတိမပေးလိုက်ပါနဲ့… လူက ယုံကြည်ရတဲ့သူ မဟုတ်ရင် မလိုအပ်တဲ့ ပြဿနာတွေပဲ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်… ဒုတိယအချက်ကတော့ ရှင်တို့ အပြင်ထွက်ရောင်းတဲ့အခါ စံသတ်မှတ်ထားတဲ့ စျေးနှုန်းတစ်ခု ထားသင့်တယ်… မဟုတ်ရင် ပြဿနာတက်နိုင်တယ်…"

လီမော့က ဂရုတစိုက်ပြောသည်။ ပစ္စည်းပေးသွင်းသူက ယုံကြည်စိတ်ချရသော စာရိတ္တရှိသူကို ရှာဖွေသင့်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် လူတိုင်းက ဈေးကွက်လုရန် အငြင်းပွားမှုများ ဖြစ်နိုင်ပြီး၊ မရိုးသားသော ရည်ရွယ်ချက်ရှိသူများက သူမကို တိတ်တဆိတ် လောဘတက်ရန် ခက်ခဲနိုင်သည်။ စျေးနှုန်းက တညီတညွတ်တည်းရှိသင့်သည်။ သို့မှသာလျှင် ပဋိပက္ခများ ဖြစ်မည်မဟုတ်ဘဲ ဝယ်သူများကလည်း မတူညီသော စျေးနှုန်းများရှိခြင်းအပေါ် ကန့်ကွက်မည်မဟုတ်ပေ။

သုံးယောက်သားက လီမော့၏ စကားများက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သည်ဟု ထင်မြင်ပြီး အလွန်သဘောကျကြသည်။ ထို့ကြောင့် သုံးယောက်လုံးက ခေါင်းညိတ်သဘောတူလိုက်ကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ချန်ရှန်းလျန်က ငွေ ၈ ဝမ် ထပ်ထုတ်ပြီး ဘူးနှစ်ဘူးကို ယူလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကတော့ ဒါကို သဘောကျမှာ သေချာတယ်… သူတို့ကို အရင်ဆုံး ဘူးနှစ်ဘူး ပေးလိုက်မယ်… ပြီးတော့ ဝယ်ချင်တဲ့ တခြားလူတွေကို ရှာပြီးမှ ရှင့်ဆီ လာခဲ့မယ်…"

ယန်လန်ဟွာနှင့် လီရှောင်ဖုန်းတို့က တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြပြီး လီမော့ ထားခဲ့သော ရေမွှေးဆီ လေးဘူးကို ကြည့်ကာ တစ်ယောက်တစ်ဘူးစီ ယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ မိခင်ဘက်က မိသားစုကို ညွှန်းပေးကြမည်။ ၎င်းက ရောင်းရမည်က သေချာသည်။ 

“တကယ်လို့ ဝယ်လိုတဲ့ တခြားလူတွေကို ရှာတွေ့ရင်လည်း ရှင့်ဆီ လာခဲ့မယ်…”

လီမော့၏ လက်ထဲတွင် ယခု ရေမွှေးဆီ နှစ်ဘူး ရှိနေသည်။ ကိစ္စအထွေအထူးမရှိခဲ့လျှင် နောက်ရက်များတွင် ယောက်မများက ပစ္စည်းလာယူကြမည်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ်တွင် အနည်းငယ် ပိုလုပ်ထားရမည် ဖြစ်သည်။ သူမက ဦးလေးကျန်းထံမှ ဘူးအနည်းငယ် ထပ်မှာထားရန် လိုအပ်သည်။

စုန့်တရှန်နှင့် တိုင်ပင်ပြီးနောက် စုန့်တရှန်က ဦးလေးကျန်းထံ ချက်ချင်းသွားကာ ဘူး ၃၀ ထပ်မှာလိုက်ပြီး မနက်ဖြန်တွင် လီမော့နှင့်အတူ တောင်ပေါ်သို့ ပန်းအချို့ ခူးရန် လိုက်သွားရန် စီစဉ်လိုက်သည်။

တောင်တက်မည်ဟု ပြောရာတွင် စုန့်တရှန်က ခဏစဉ်းစားပြီး သူ၏ ညီမကို သွားတွေ့မည့်အကြောင်း လီမော့ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ပြန်ရောက်ကတည်းက သူ၏ ညီမကို သွားမတွေ့ဖြစ်သေးပေ။ ယခုတစ်ခေါက်တွင် မိုးဒဏ်ကြောင့် သူမ ဒုက္ခရောက်နေမည်လား မသိပေ။

လီမော့က အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားပြီး စုန့်တရှန်တွင် ညီမတစ်ယောက် အမှန်တကယ် ရှိသည်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် သိလိုက်ရသည်။

"ကိုယ့်အောက်မှာ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်… ဒါပေမယ့် သူ ၇ နှစ်သမီးအရွယ်မှာ ရောင်းစားခံခဲ့ရတယ်…" 

ဤအချက်တွင် စုန့်တရှန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ 

"အဖေက နေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတယ်… သူ့ဆေးကုသစရိတ်အတွက် မိသားစုက ကြွေးတွေအများကြီးတင်ခဲ့တယ်… အမေက ကိုယ်တို့ကို တစ်ယောက်တည်း ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ရပြီး ဘဝက အရမ်းခက်ခဲခဲ့တယ်… နောက်ပိုင်းမှာ စားဝတ်နေရေးအတွက် ပိုက်ဆံမရှိတော့တဲ့အခါ အမေက ညီမလေးကို လူပွဲစားဆီ ရောင်းလိုက်တယ်…"

လီမော့က ဤခေတ်တွင် ကလေးရောင်း၊ သမီးရောင်းခြင်းများ မကြာခဏ ဖြစ်ပွားလေ့ရှိသည်ကို သတိရမိသည်။ တရှန်၏ ညီမလေးကလည်း ရောင်းစားခံခဲ့ရသည်။ ဤခေတ်တွင် လူအများစုက သားများကို ရောင်းရန် ဝန်လေးသောကြောင့် သမီးများကို ရောင်းရန် ရွေးချယ်ကြသည်။

"ဒါဆို ရှင့်ညီမက ဘာလို့ တောင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတာလဲ… တောင်ပေါ်ကို ရောင်းစားခံရတာလား…" 

လီမော့က နားမလည်ဖြစ်သွားသည်။

"အဲ့ဒီတုန်းက လူပွဲစားက ညီမလေးကို မြို့ပေါ်မှာ ရောင်းချင်ခဲ့တာ… ဒါပေမယ့် ကိုယ်က လှည်းနောက်ကို တောက်လျှောက်လိုက်သွားခဲ့တယ်… လူပွဲစားက ကိုယ့်ကို မောင်းထုတ်လို့မရ၊ လွှတ်ချလို့မရ ဖြစ်နေတော့ သူ့အတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ခဲ့တယ်… ကိုယ်က ညီမလေးကို ပြန်ခေါ်ချင်ခဲ့ပေမယ့် အဲ့ဒီအချိန်မှာ လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံမရှိဘူး… ကူညီပေးမယ့်သူလည်း ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး…"

စုန့်တရှန်က ဤသို့ပြောသောအခါ သူ့မျက်လုံးများထဲတွင် နက်ရှိုင်းသော အပြစ်ရှိစိတ်နှင့် အားမလိုအားမရဖြစ်မှုတို့ ရှိနေသည်။ ခဏအကြာမှ သူဆက်ပြောသည်။ 

"ညီမလေးနဲ့ ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တောင်ပေါ်တက်ဆော့လေ့ရှိတယ်… တောင်ပေါ်မှာနေတဲ့ မိသားစုတစ်စုက သားတစ်ယောက်နဲ့လည်း ဆော့ခဲ့တယ်… ကိုယ်တို့က ဆက်ဆံရေးကောင်းခဲ့တယ်… နောက်ပိုင်းမှာ ကိုယ် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့တဲ့အခါ သူ့ဆီကို နည်းလမ်းရှာဖို့ ပြေးသွားခဲ့တယ်… သူက သူ့အဖေဆီ သွားပြောတယ်… သူ့အမေက ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆုံးသွားပြီး သူ့အဖေကလည်း အမဲလိုက်ရင်းရတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ကျန်းမာရေးမကောင်းဘူး… သူသေသွားရင် သူ့သားတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်မှာစိုးတဲ့အတွက် သဘောတူပြီး ညီမလေးကို သူ့သားအတွက် ကလေးသတို့သမီးအဖြစ် ဝယ်လိုက်တယ်…"

"နောက်တော့ ဘာဖြစ်သွားလဲ…"

"ဦးလေးဟယ်နဲ့ ထျဲကျီက ညီမလေးအပေါ် အရမ်းကောင်းကြတယ်… ညီမလေးကလည်း အိမ်ကို လုံးဝပြန်မလာချင်တော့ဘူး… အဲ့ဒီကတည်းက တောင်ပေါ်မှာပဲ နေတော့တယ်… ကိုယ် စစ်ထဲမဝင်ခင်က ညီမလေးဆီ သွားတွေ့လေ့ရှိတယ်…"

လီမော့က ထိုစကားကိုကြားပြီး မေးလိုက်သည်။

"အခု ညီမလေးရဲ့ ရှင့်မိသားစုအပေါ် သဘောထားက ဘယ်လိုရှိလဲ…"

စုန့်တရှန်က ပြန်ဖြေသည်။

"ညီမလေးက စိတ်ဓာတ်ပြင်းတယ်… အဲ့ဒီအချိန်ကတည်းက မိသားစုထဲက ကျန်တဲ့သူတွေကို အသိအမှတ်မပြုတော့ဘဲ ကိုယ်နဲ့ပဲ ဆက်ဆံတယ်…"

လီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူမ မတွေ့ဖူးသေးသော ဤညီမငယ်ကို လေးစားသွားသည်။

စုန့်တရှန်နှင့် သူ၏ ညီမက ဆက်ဆံရေး အလွန်ကောင်းသည်ဟု သူမ ကြားသိရသည်။ ဤညီမကို တွေ့ရန်အတွက် လီမော့က ခဏစဉ်းစားလိုက်သည်။ သူမက အဒေါ်ကျောက်အိမ်သို့ သွားကာ ကြက်ဥ အလုံး ၂၀ ကို ဆယ်ဝမ်ဖြင့် ဝယ်လိုက်ပြီးနောက် ရေမွှေးဆီ တစ်ဘူးကို ယူကာ တောင်းအတွင်းသို့ ထည့်လိုက်သည်။ မိသားစုလိုက် တောင်းကို သယ်ဆောင်ကာ တောင်ပေါ်သို့ သွားကြသည်။

စုန့်တရှန်က ရှောင်ပေါင်ကို ကျောပိုးကာ လီမော့နှင့်အတူ တောင်ကို ကျော်တက်ခဲ့သည်။ တစ်နာရီခန့် ကြာသောအခါ အိမ်တစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ၎င်းက ဤတောင်တွင် နေထိုင်သော တောင်ပေါ်သားများ၏ အိမ်ဖြစ်သည်။

ဤနေရာရှိ တောင်ပေါ်သားများက မြေမရှိကြဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် အမဲလိုက်ခြင်းကို အားကိုးကြသည်။ သူတို့ ရရှိသော သားကောင်များကို မြို့တွင် ရောင်းချပြီး နေ့စဉ်သုံးပစ္စည်းအချို့ကို ဝယ်ယူကြသည်။ သားကောင်များ ရရှိသည့်အခါ သူတို့၏ ဘဝက ကောင်းမွန်သော်လည်း ဆောင်းရာသီ သို့မဟုတ် ရာသီဥတုဆိုးရွားသည့်အခါ သူတို့၏ ဘဝက ပိုမိုခက်ခဲလာသည်။

စုန့်တရှန်က လီမော့ကို သက်ငယ်မိုးတဲတစ်လုံးရှေ့သို့ တိုက်ရိုက်ခေါ်သွားသည်။ တံခါးဖွင့်ထားသည်ကို မြင်သောအခါ အိမ်အတွင်းသို့ တိုက်ရိုက်အော်ခေါ်လိုက်သည်။

"မေ့ကျီ… အိမ်မှာရှိလား…"

ခဏအကြာတွင် ဆံထုံးနှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက အိမ်အတွင်းမှ အပြေးအလွှား ထွက်လာသည်။ ဆံထုံးနှင့် အမျိုးသမီးက စုန့်တရှန်ကို မြင်သောအခါ သူမ၏ မျက်လုံးများက ချက်ချင်း နီရဲသွားပြီး တံခါးထံသို့ အလျင်အမြန် လျှောက်လာသည်။ 

"အစ်ကို… ပြန်လာပြီလား… တကယ်ပဲ ပြန်လာတာလား…"

စုန့်တရှန်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ၏ ညီမကို ပြောသည်။

"အစ်ကို ပြန်လာပြီ… ဒီနေ့ မင်းရဲ့ ယောက်မနဲ့ တူလေးကို ခေါ်လာတွေ့တယ်…" 

သူကပြောပြီး ဘေးသို့ ဖယ်ကာ လီမော့ကို မေ့ကျီနှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။

မေ့ကျီက စုန့်တရှန်၏ နောက်မှ လီမော့ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူမက လျင်မြန်စွာ မတုံ့ပြန်နိုင်သော်လည်း "ယောက်မ" ဟု အော်ခေါ်လိုက်ပြီး လီမော့ကို အထဲဝင်ရန် ပြောလိုက်သည်။ 

"ယောက်မ… အထဲဝင်ပါ"

ထိုအချိန်တွင် ရှောင်ပေါင်က စုန့်တရှန်၏ လက်ထဲတွင် ရှိနေသည်။ သူက "ဒေါ်လေး" ဟု အော်ခေါ်လိုက်သည်။

သူက ဤအဒေါ်ကို မှတ်မိသည်။ သူမက သူ့ကို ယခင်က လာတွေ့ပြီး သကြားလုံးများ ပေးခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် သူမက အခြားသူများကို မပြောရန် မှာထားသောကြောင့် သူက မည်သည့်အခါမျှ အခြားသူများကို မပြောခဲ့ပေ။

မေ့ကျီက တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ သူမက ရှောင်ပေါင်ကို ပွေ့ချီကာ နမ်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“ရှောင်ပေါင်က နည်းနည်းဝလာသလိုပဲ…"

ရှောင်ပေါင်က ချီးကျူးခံရသည်ဟု ခံစားလိုက်ရပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးကာ မေ့ကျီကို ပြောသည်။

"ဒေါ်လေး… ရှောင်ပေါင်က နေ့တိုင်း ဗိုက်ဝအောင် စားရတယ်… သားဗိုက်က ပူဖောင်းနေတာပဲ…" 

သူက သူ၏ ဗိုက်ကို ပုတ်ပြလိုက်သည်။

လူအများအပြားက ရှောင်ပေါင်ကြောင့် ရယ်မောကြသည်။

မေ့ကျီက သူ(ရှောင်ပေါင်) လန်းဆန်းတက်ကြွနေပြီး သူ၏ မျက်နှာလေးက အသားပြည့်လာသည်ကို မြင်သောအခါ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ဤယောက်မအသစ်၏ စရိုက်လက္ခဏာကို သိလိုက်ရပြီး ယခုအချိန်တွင် လီမော့အပေါ် ပို၍ပင် စိတ်အားထက်သန်လာသည်။

သို့သော် စုန့်တရှန်၏ ထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြစ်နေသော ခြေထောက်ကို မြင်သောအခါ မေ့ကျီက မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် မငိုမိအောင် မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ 

"အစ်ကို… အစ်ကို့ခြေထောက်… ဒီခြေထောက်က စစ်တိုက်ရင်း ဖြစ်ခဲ့တာလား…"

စုန့်တရှန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့ညီမ၏ ခေါင်းကို ပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… အစ်ကိုနေကောင်းပါတယ်… ဝမ်းမနည်းပါနဲ့…"

ခြေထောက် ချို့ယွင်းနေတာ ဘယ်လိုလုပ် ကောင်းနိုင်မှာလဲ…

မေ့ကျီက လွန်ခဲ့သောနှစ်များအတွင်း သူ၏အစ်ကို ခံစားခဲ့ရသော ဒုက္ခများကို စဉ်းစားမိသောအခါ ဝမ်းနည်းစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ သူမက စုန့်မိသားစုကို ပို၍ပင် မုန်းတီးသွားသည်။

စုန့်တရှန် စကားမပြောတော့သည်ကို မြင်သောအခါ လီမော့က ရှေ့တိုးလာပြီး မေ့ကျီ၏ လက်ကိုကိုင်ကာ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ 

"မေ့ကျီ… ရှင့်အစ်ကိုရဲ့ ခြေထောက်ကို ကုလို့ရပါတယ်… မြို့ထဲမှာ ကုနိုင်တဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ရှိတယ်… ကျွန်မတို့ ပိုက်ဆံအလုံအလောက်ရှိတဲ့အခါ သူ့ကို ခေါ်သွားပြီး ခြေထောက်ကို ကုပေးကြမယ်…"

လီမော့၏ စကားများက မေ့ကျီကို မျှော်လင့်ချက်ပေးလိုက်သည်။ 

"တကယ်လား… ကုလို့ရတယ်လား… ဒါ တကယ်ကောင်းတာပဲ…"

သူမက ပျော်ရွှင်သွားသော်လည်း ခြေထောက်ကုသရန် ငွေအများကြီး လိုအပ်မည်ကို သတိရကာ ထပ်မံ စိုးရိမ်သွားသည်။ 

"ယောက်မ… ကျွန်မအစ်ကိုရဲ့ ဆေးဖိုးက ဘယ်လောက်ကုန်ကျမှာလဲ… ကျွန်မဆီမှာ ပိုက်ဆံနည်းနည်းရှိတယ်… အစ်ကို့ကို အရင်ပေးလိုက်ပါ…"

လီမော့က မေ့ကျီ၏ စိုးရိမ်နေသော မျက်လုံးများကို ကြည့်ကာ အနည်းငယ် နှစ်သိမ့်မှု ရရှိလိုက်သည်။

လီမော့က စဉ်းစားမိသည်။

ဆွေမျိုးအားလုံးက စုန့်မိသားစုလို မဟုတ်ကြဘူးပဲ… စုန့်တရှန်ကို တကယ်ဂရုစိုက်တဲ့ လူတွေ ရှိနေသေးတယ်…

လီမော့က ပြုံးလိုက်ပြီး မေ့ကျီကို ပြောသည်။

"မေ့ကျီ… စိတ်မပူပါနဲ့… ကျွန်မတို့ မကြာခင် ရှင့်အစ်ကိုကို ကုသဖို့ ပိုက်ဆံစုကြမယ်… ရှင်က ပိုက်ဆံစုပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ပါ…"

စုန့်တရှန်ကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"အစ်ကို မင်းကို မကူညီနိုင်ခဲ့ဘူး… မင်းဘဝကလည်း ဆိုးဝါးတယ်… မင်းနဲ့ ထျဲကျီတို့ ကောင်းကောင်းနေပါ… အစ်ကို့အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့…"

စုန့်တရှန်က စကားပြောပြီးနောက် အိမ်ကို ကြည့်လိုက်ရာ ဘာမျှ မှားယွင်းမနေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် စိတ်အေးသွားပြီး မေးလိုက်သည်။

"ထျဲကျီ ဘယ်မှာလဲ…"

မေ့ကျီက မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။ 

"ထျဲကျီက မနက်စောစောကတည်းက အမဲလိုက်ထွက်သွားတယ်… နေ့လည်လောက်မှ ပြန်ရောက်မှာပါ… စကားမစပ်… အစ်ကို… အစ်ကို့တူလေးကို မတွေ့ရသေးဘူးမလား… သူ အိပ်ရာထဲမှာ အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ… ကျွန်မ သူ့ကို ချီပြမယ်…" 

သူမက ကလေးကို ခေါ်ရန် အခန်းထဲသို့ သွားလိုက်သည်။

လီမော့က အလျင်အမြန် တားလိုက်သည်။

"ကလေးက အိပ်နေတုန်းပဲ… သူ အိပ်ပါစေ… သူနိုးလာမှ တွေ့ကြတာပေါ့…"

ဤသို့ကြားသောအခါ မေ့ကျီက ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ပြုံးလိုက်သည်။ 

"အင်း…" 

သူမက ကလေးကို သွားမခေါ်တော့ပေ။

ထိုအချိန်တွင် မေ့ကျီက လီမော့ စားပွဲပေါ်တင်ထားသော တောင်းကို မြင်လိုက်ရပြီး ယခုအချိန်တွင် မပျော်မရွှင်ဖြစ်သွားသည်။ 

"အစ်ကို… အစ်ကိုနဲ့ မရီးက ဘာတွေ သယ်လာကြသေးတာလဲ… ပြောစရာမလိုအောင် ကျွန်မ သိပါတယ်… မိသားစုက အစ်ကိုတို့ကို ဘာကောင်းတာမှ ပေးမှာမဟုတ်ဘူး… အစ်ကိုတို့ဘဝကလည်း ခက်ခဲနေတာပဲကို… ပိုက်ဆံအလဟဿကုန်တယ်…"

စုန့်တရှန်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ကိုယ် ယူလာတာမဟုတ်ဘူး… မင်းယောက်မက ယူလာဖို့ တောင်းဆိုလို့ပါ…"

ထို့နောက် သူက လီမော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

လီမော့က ပြုံးလိုက်သည်။

"စျေးကြီးတာမဟုတ်ပါဘူး… ဒါကြောင့် ကြက်ဥနည်းနည်းနဲ့ ယောက်မကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ရေမွှေးဆီတစ်ဘူး ယူလာတာပါ… ဘာမှ တန်ဖိုးမရှိပါဘူး…"

မေ့ကျီက မကျေမနပ်ပြောသည်။ 

"နောက်တစ်ခါ လာစရာမလိုပါဘူး… ကျွန်မကို လာတွေ့ဖို့ နောက်တစ်ခါ မလာပါနဲ့…"

လီမော့နှင့် စုန့်တရှန်တို့ နှစ်ယောက်လုံးက ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

မေ့ကျီက စကားပြောပြီးနောက် လီမော့ပြောသော ရေမွှေးဆီကို အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ သူမ ထုတ်ယူကြည့်လိုက်ပြီး ဖွင့်ကာ အနံ့ခံလိုက်သည်။ သူမက အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသည်။

"ယောက်မ… ဒါကို ရှင်လုပ်တာလား… ကျွန်မက အလှကုန်ဆိုင်က ဝယ်လာတယ်ထင်တာ…"

"ကျွန်မ လုပ်တာပါ… ရှင် သုံးလို့ရပါတယ်… ကြိုက်တယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ခါ ရှင့်အတွက် ပိုယူလာခဲ့မယ်…"

မေ့ကျီက သူမ၏ ယောက်မက သာမန်ရွာသူများနှင့် အလွန်ကွာခြားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

နေ့လည်တွင် မေ့ကျီက လီမော့၏ မိသားစုကို နေ့လည်စာအတွက် နေခိုင်းသောကြောင့် သုံးယောက်သား နေခဲ့ကြသည်။

ထမင်းဟင်းများ အဆင်သင့်ဖြစ်သောအခါ အမဲလိုက်ထွက်သွားသော ထျဲကျီက ပြန်ရောက်လာပြီး သူ၏ လက်ထဲတွင် ယုန်နှစ်ကောင်နှင့် ရစ်တစ်ကောင် ပါလာသည်။

သူတို့၏ အိမ်တွင် စုန့်တရှန်နှင့် လီမော့ကို တွေ့သောအခါ ထျဲကျီက ချက်ချင်း အံ့အားသင့်စွာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"အစ်ကို… ပြန်ရောက်လာပြီလား…"

စကားပြောပြီးနောက် သူက လီမော့ဘက်သို့ ကြည့်လိုက်သည်။

မေ့ကျီက ယင်းက သူ၏ မရီးဖြစ်ကြောင်းကို သတိပေးလိုက်သည်။ အရပ်ရှည်ရှည် လူကြီးက ချက်ချင်း ခေါင်းကုတ်ကာ "မရီး" ဟု အော်ခေါ်လိုက်သည်။

လီမော့က မေ့ကျီဘေးမှ အရပ်ရှည်ပြီး သန်မာသော အမျိုးသားကို ကြည့်ကာ သူက မေ့ကျီနှင့် လိုက်ဖက်သည်ဟု ခံစားမိလိုက်သည်။

မေ့ကျီက ကံမကောင်းခဲ့သော်လည်း ကံကြမ္မာကမျက်နှာသာပေးထားသေးသည်။ နေ့ရက်များက ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော်လည်း သူမက အလွန်ပျော်ရွှင်နေပုံရသည်။

လီမော့နှင့် မေ့ကျီတို့က အစားအသောက်များကို စားပွဲပေါ်သို့ သယ်လာကြသည်။ လီမော့က အရူးအမူး စားသောက်တော့မည့် ကလေးငယ်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ယူလိုက်သည်။ ကလေးငယ်နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်းနှီးကြသည်။ တွေ့ဆုံပြီး မကြာမီမှာပင် ချက်ချင်း ရင်းနှီးသွားကြပြီး နေ့လည်စာအတွက်ပင် အတူတူ ထိုင်ရန် လိုအပ်ခဲ့သည်။ ကြည့်ရှုနေသော လူကြီးများက ရယ်မောခြင်းကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကြသည်။

ညစာစားပြီးနောက် လီမော့နှင့် စုန့်တရှန်တို့က နှုတ်ဆက်ရန် ပြင်ဆင်ကြသည်။

မေ့ကျီက ထျဲကျီ အမဲလိုက်ရခဲ့သော ယုန်တစ်ကောင်နှင့် ရစ်တစ်ကောင်ကို ယူကာ စုန့်တရှန်၏ ကျောပိုးတောင်းအတွင်းသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ စုန့်တရှန်က လုံးဝငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ သို့သော် မေ့ကျီက အတင်းပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား ယုန်နှင့် ရစ်ကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တွန်းထိုးပေးနေကြပြီး မည်သူယူသင့်သည်ကို ဆုံးဖြတ်နိုင်ခြင်းမရှိဘဲ နောက်ဆုံးတွင် လီမော့က ဦးဆောင်ကာ ယူလိုက်သည်။

၎င်းက သူ၏ မိသားစုအပေါ်ထားသည့် ညီမဖြစ်သူ၏ ဂရုစိုက်မှုသာ ဖြစ်ပြီး သူမ လက်ခံရန် လိုအပ်သည်။ နောက်တစ်ခါတွင် သူမက ညီမလေးအတွက် ကောင်းသည့်အရာတစ်ခုခုကို ယူလာပေးရပေလိမ့်မည်။

👱‍♀️👱‍♀️