Chapter 18

👱‍♀️Chapter 18

အပြန်လမ်းတွင် လီမော့နှင့် စုန့်တရှန်တို့က တောင်ပေါ်မှ နှင်းဆီပန်းများနှင့် ရွှေဝါရောင်ပန်းများ တစ်တောင်းအပြည့် ခူးဆွတ်ခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် လီမော့က တောင်ပေါ်တွင် ဂန္ဓမာပန်းသေးသေးလေးများ အစုလိုက်အပြုံလိုက် ပေါက်နေသေးသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ ဂန္ဓမာပန်းသေးသေးလေးများကို တစ်တောင်းအပြည့် ခူးကာ ပြန်ခဲ့သည်။

ရလဒ်အနေဖြင့် မတူညီသော ရေမွှေးဆီ နှစ်မျိုး ပြုလုပ်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး တစ်မျိုးက နှင်းဆီရနံ့ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်မျိုးက ဂန္ဓမာရနံ့ ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သူမသာ မတူညီသော ရနံ့နှစ်မျိုးဖြင့် ရေမွှေးဆီ ပြုလုပ်မည်ဆိုလျှင် သူမ၏ ဖောက်သည်များက ရွေးချယ်စရာ ရရှိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မိသားစုသုံးယောက် အိမ်တံခါးဝသို့ လျှောက်လာသည်နှင့် ချန်ရှန်းလျန်က သူတို့၏ တံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လီမော့က အလျင်အမြန် ရှေ့တိုးကာ အော်ခေါ်လိုက်သည်။

"အစ်မရှန်းလျန်… ကျွန်မကို လာရှာတာလား…"

ချန်ရှန်းလျန်က နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ လီမော့ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့သောအခါ ချက်ချင်း ပြောလိုက်သည်။ 

"ညီမလေး လီမော့… ဘယ်သွားနေတာလဲ… ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ… ရှင့်ကိုရှာဖို့ ရှင့်အိမ်ကို နှစ်ခေါက်တောင် လာခဲ့ပြီးပြီ…"

လီမော့က စုန့်တရှန်ကို တံခါးဖွင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ လီမော့က သူမကို အိမ်အတွင်းသို့ ဖိတ်ခေါ်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ… ဘာတွေ အရေးကြီးနေလို့လဲဟင်…"

ချန်ရှန်းလျန်က ထိုင်တောင်မထိုင်ရသေးခင် သူမက လာရင်းအကြောင်းကို ပြောလိုက်သည်။

"ဒီလိုပါပဲ… မနေ့က ကျွန်မမိဘအိမ်ကို ပြန်သွားခဲ့တယ်… ရှင်ပေးလိုက်တဲ့ ရေမွှေးဆီ ဘူးနှစ်ဘူးကို ကျွန်မယောက်မနှစ်ယောက်က ကြိုက်ကြတယ်… ပြီးတော့ ကျွန်မညီမလေးနှစ်ယောက်ကလည်း မြင်ပြီး တစ်ဘူးစီ လိုချင်ကြတယ်… ဒါကြောင့် နောက်ထပ် ဘူးနှစ်ဘူး လာယူတာ… ဒါက ကျွန်မလာတဲ့ အကြောင်းရင်းတစ်ခုပဲ… ပိုအရေးကြီးတာက မနေ့က အစ်မလန်ဟွာဆီက ကြားတာ ရှင်က ညီမချင်ဟွာကို မိတ်ကပ်လိမ်းပေးလိုက်တော့ ချင်ဟွာမျက်နှာပေါ်က အမာရွတ်တွေ ဖုံးသွားပြီး လုံးဝမမြင်ရတော့ဘူးတဲ့… လူက အရမ်းလှသွားတယ်ဆိုပဲ… ဒါနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်မမိသားစုကို ဒီအကြောင်း ပြောပြလိုက်တာ… ဘယ်သူသိမှာလဲ… ကျွန်မ အကြီးဆုံးတူမက သူလက်ထပ်တဲ့အခါကျရင် ရှင့်ကို အလှပြင်ပေးစေချင်တယ်တဲ့…"

လီမော့က ယခုလိုကိစ္စဖြစ်သည်ကို ကြားသောအခါ ချန်ရှန်းလျန်ကို ပြောလိုက်သည်။

"အစ်မရှန်းလျန်… ကျွန်မဆီမှာ ဒီရေမွှေးဆီ နောက်ဆုံးတစ်ဘူးပဲ ရှိတော့တယ်… ဒါပေမယ့် နှစ်ရက်အတွင်း အသစ်တွေ လုပ်ပါ့မယ်… ဒီတစ်ခါ နှင်းဆီပန်းရနံ့တင်မကဘဲ ဂန္ဓမာပန်းရနံ့ပါ ပါတယ်… အစ်မ အလျင်မလိုဘူးဆိုရင် နောက်နှစ်ရက်နေရင် လာယူလို့ရပါတယ်…"

ချန်ရှန်းလျန်က ဤသို့ကြားသောအခါ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်မ အလျင်မလိုပါဘူး… အရေးကြီးတာက ကျွန်မတူမအတွက် အလှပြင်ဆရာမ လိုနေတာ… သူက ရက်ပိုင်းအတွင်း လက်ထပ်တော့မှာ… အလှပြင်ဆရာမ ငှားတော့မလို့ပဲ… ဘယ်သူသိမှာလဲ… မနေ့က ရှင့်အကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့ သူက ရှင့်ကိုပဲ အလှပြင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကျွန်မကို ရှင့်ကိုဖိတ်ခေါ်ပေးဖို့ တောင်းပန်နေတယ်…"

ဤသို့ပြောပြီးနောက် သူမက သက်ပြင်းချကာ အမှန်အတိုင်း တိုက်ရိုက်ပြောရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

"ကျွန်မတူမက ရှင့်ကို ဖိတ်ခေါ်ချင်တဲ့ အကြောင်းရင်းက ရှင်က သတို့သမီးကို လှအောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ်လို့ ကြားလို့… ဒါက သူ့ကို မျှော်လင့်ချက်ဖြစ်စေတယ်… ကျွန်မတူမ မျက်နှာက ကြည့်ကောင်းပါတယ်… ဒါပေမယ့် သူက မျက်နှာလေးထောင့်ကျတယ်… ဘာနဲ့မှ ကြည့်လို့မလှဘူး… သူက အလှအရမ်းကြိုက်တယ်… သူ့မျက်နှာက လေးထောင့်ကျတာကြောင့် မကြာခဏ ငိုတယ်… ဒါပေမယ့် သူက ဒီလိုပဲ မွေးလာတာ… ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ…"

လီမော့က ၎င်းကို နားလည်လိုက်သည်။

ရှန်းလျန်၏ ယောက်မဖြစ်သူ၏ အကြီးဆုံးတူမက မွေးရာပါ မျက်နှာလေးထောင့်ကျပြီး မေးရိုးများ ထင်ရှားနေပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် ကြည့်၍မကောင်းခြင်းဖြစ်သည်။ အချိန်တန်လျှင် သူမ မျက်နှာကို သွယ်လျသွားအောင် မိတ်ကပ်ဖြင့် ပြင်ဆင်ပေးပြီး လိုက်ဖက်သော ဆံပင်ပုံစံဖြင့် တွဲဖက်ပေးလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းက ပြဿနာမဟုတ်ပေ။

လီမော့က ချက်ချင်း ချန်ရှန်းလျန်ကို သဘောတူလိုက်သည်၊ 

"ယောက်မ… ရှင့်တူမကို အလှပြင်ပေးဖို့ ကျွန်မ သဘောတူပါတယ်… သူက ဘယ်တော့ လက်ထပ်မလဲ မသိဘူး… ကျွန်မ ဘယ်အချိန် သွားရမလဲ…"

ချန်ရှန်းလျန်က လီမော့ကို မြင်သောအခါ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပြုံးကာ ပြောသည်။ 

"သန်ဘက်ခါ… အဲ့ဒီနေ့မနက်စောစော ကျွန်မဒီကို လာခဲ့မယ်… ဒါဆို ရှင်က ကျွန်မနဲ့အတူ လိုက်ခဲ့လို့ရတယ်…"

လီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ကိစ္စပြီးပြတ်သွားသောအခါ ချန်ရှန်းလျန်က နောက်နေ့တွင် ရေမွှေးဆီ လာယူရန် သဘောတူလိုက်ကြပြီး ချန်ရှန်းလျန်က နောက်ဆုံးတွင် ပြန်သွားသည်။

နောက်နေ့တွင် စုန့်တရှန်က ဦးလေးကျန်း၏ အိမ်သို့ သွားကာ သူ မှာထားသော သစ်သားဘူး ၃၀ ကို ပြန်ယူခဲ့သည်။ ထို့နောက် လီမော့က ရေမွှေးဆီ ပြုလုပ်ရန် စတင်ခဲ့ပြီး နှင်းဆီရနံ့ ရေမွှေးဆီ ၁၅ ဘူး ပြုလုပ်ကာ ကျန်သည့်ပမာဏကို ဂန္ဓမာရနံ့ ရေမွှေးဆီအဖြစ် ပြုလုပ်လိုက်သည်။

တစ်ညလုံး အအေးခံထားပြီးနောက် ရေမွှေးဆီ ဘူးသုံးဆယ်က အဆင်သင့်ဖြစ်သွားသည်။ ပန်းရောင် နှင်းဆီရနံ့ ရေမွှေးဆီနှင့် ဂန္ဓမာရနံ့ ရေမွှေးဆီတို့က အလွန် ချစ်စရာကောင်းနေသည်။

ရေမွှေးဆီ နှစ်မျိုးကို မြင်သောအခါ ချန်ရှန်းလျန်က ရေမွှေးနှစ်မျိုးလုံးကို အနံ့ခံကြည့်ပြီး လီမော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

သူမ လီမော့ကို ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါင်းညိတ်ပြမိပြီး နောက်ဆုံးတွင် ငွေ ၁၆ ဝမ် ထုတ်ကာ နှင်းဆီရနံ့ ရေမွှေးဆီ နှစ်ဘူးနှင့် ဂန္ဓမာရနံ့ ရေမွှေးဆီ နှစ်ဘူး ဝယ်ယူသွားသည်။

ထို့နောက် သူမက လီမော့နှင့် နောက်နေ့မနက်တွင် သူမ၏ မိခင်အိမ်သို့ သွားရန် ချိန်းဆိုလိုက်ပြီး အားလုံး သဘောတူညီပြီးနောက် သူမက ပြန်သွားသည်။

နောက်တစ်နေ့ နေမထွက်သေးခင် ချန်ရှန်းလျန်က အထုပ်တစ်ထုပ်ဖြင့် လီမော့၏ အိမ်သို့ ရောက်လာသည်။ ရှန်းလျန် ရောက်လာချိန်တွင် လီမော့က သွားရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမက မိတ်ကပ်ပစ္စည်းအိတ်ကို ယူကာ ချန်ရှန်းလျန်၏ နောက်သို့ လိုက်သွားသည်။

ချန်ရှန်းလျန်၏ မိသားစုက သူတို့၏ အိမ်နီးချင်းရွာဖြစ်ပြီး မနီးမဝေးတွင် ရှိသည်။ နာရီဝက်ကျော်ခန့် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ရောက်ရှိချိန်တွင် မိုးလင်းနေပြီဖြစ်သည်။

ချန်ရှန်းလျန်၏ နောက်မှ လိုက်ပါလာသော လီမော့ကို မြင်သောအခါ ချန်မိသားစုက ဤသူက အလွန်ကျွမ်းကျင်သော အလှပြင်ဆရာမ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ကြသည်။ သူတို့က လီမော့အပေါ် အလွန်ယဉ်ကျေးကြသည်။ လီမော့ မဝင်လာခင်မှာပင် သူတို့က သူမကို နှုတ်ဆက်ပြီး "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ပင်ပန်းသွားပြီ…" ဟု ပြောလာကြသည်။

လီမော့က ပြုံးကာ လူတိုင်းကို နှုတ်ဆက်ပြီး မင်္ဂလာမောင်နှံ၏ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင် အမျိုးသား ဆွေမျိုးများ မရှိပေ။ သတို့သမီး၏ ယောက်မများနှင့် အဒေါ်အချို့သာ ရှိနေသည်။ သူမက လူတိုင်းကို တစ်ယောက်ချင်းစီ နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် လီမော့က သတို့သမီး၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။

ချန်ရှန်းလျန် ပြောသည့်အတိုင်းပင်၊ သတို့သမီး၏ မျက်နှာက အတော်လေး လေးထောင့်ကျပြီး မေးရိုး ထင်ရှားနေသည်။ အသားအရေ ညိုမည်းခြင်းမှလွဲ၍ အခြား မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းများကမူ မဆိုးလှပေ။  ၎င်းက လုံးဝ လှပပြီး လိမ်းခြယ်ရန် မခက်ခဲပေ။

လီမော့က သတို့သမီး၏ မိခင်ကို မေးလိုက်သည်။

"ယောက်မ… အခု မိတ်ကပ်လိမ်းလို့ ရပြီလား…"

ချန်ရှန်းလျန်၏ မရီးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ဟုတ်ကဲ့… စလို့ရပါပြီ… သတို့သားအိမ်က ရောက်လာဖို့ တစ်နာရီလောက် ကြာဦးမှာပါ…" 

လီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပစ္စည်းများပါသော ဘူးငယ်လေးတစ်လုံးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ကာ သတို့သမီးကို ပြတင်းပေါက်ဘေးရှိ အလင်းရောင်ကောင်းသောနေရာတွင် ထိုင်ခိုင်းပြီး မိတ်ကပ်လိမ်းရန် စတင်လိုက်သည်။

သတို့သမီး၏ မိတ်ကပ်တွင် အရေးကြီးဆုံးအချက်က အသားအရေနှင့် မျက်နှာပုံသဏ္ဍာန်ကို ဖုံးကွယ်ဖျောက်ဖျက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ လီမော့က မိတ်ကပ်မလိမ်းခင် သတို့သမီး၏ မျက်နှာကို အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။

ဘေးနားရှိ လူတိုင်းက လီမော့၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ လီမော့က လူတိုင်း မြင်တွေ့ခြင်းကို မကြောက်ပေ။ သူမ၏ မိတ်ကပ်လိမ်းနည်းများကို အခြားသူများက မြင်တွေ့ပြီး လိုက်လုပ်တတ်သွားမည်ကို မကြောက်ပေ။ သို့သော် ခေတ်သစ်တွင် လူများစွာက သူမ၏ နောက်သို့ လိုက်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့က သူမ၏ နောက်ကွယ်မှ လေ့လာခဲ့ကြသော်လည်း အခြေခံအားဖြင့် မည်သူမျှ သူမ၏ အဆင့်သို့ မရောက်နိုင်ကြပေ။

သူမထံတွင် မိတ်ကပ်လိမ်းခြယ်ရန် မတူညီသော နည်းစနစ်ရှိပြီး ၎င်းက မတူညီသော အကျိုးသက်ရောက်မှုများကိုလည်း ပေးစွမ်းသည်။

ထိုအထဲတွင် တစ်ဦးချင်းစီ၏ ပါရမီကလည်း ဤနေရာတွင် အရေးကြီးသည်။ ဤခေတ်တွင် လူတို့က သူမ၏ မိတ်ကပ်လိမ်းခြယ်မှု အတွေးအခေါ်ကို နားလည်ရန် ပိုမိုခက်ခဲသည်။ သူတို့က သူမ၏ ရှုပ်ထွေးသော နည်းလမ်းများကို မှတ်မိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

အမှန်တကယ်ပင် ထိုသို့ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဘေးနားမှ ကြည့်ရှုနေသူအချို့က မိတ်ကပ်မည်ကဲ့သို့ လိမ်းရသည်ကို သိရှိရန်၊ သင်ယူရန် ခက်ခဲသလား သိရန် တမင်တကာ ကြိုးစားကြည့်ရှုနေကြသည်။ သူတို့က လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုလုံးကို ဆက်လက်ကြည့်ရှုနေကြသော်လည်း သူတို့၏ မျက်လုံးများက ဝေဝါးလာပြီး၊ သူတို့၏ စိတ်နှလုံးများက ရှုပ်ထွေးလာကာ နောက်ဆုံးတွင် ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိသည်မှာ၊ သူတို့ မသိသောအရာကို မှတ်ထားရုံသာဖြစ်သော်လည်း သူမက အဘယ်ကြောင့် ဤလောက်များများ ပုတ်ရ၊ သုတ်ရသည်ကို နားမလည်နိုင်ကြပေ။ ယခုအခါ သင်ယူလိုစိတ်များ အားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။

လီမော့က သတို့သမီး၏ မိတ်ကပ်ကို အပြီးသတ်ရန် နာရီဝက်ခန့် အချိန်ယူခဲ့ပြီးနောက် သတို့သမီး၏ ဆံပင်တွင် ချည်နှောင်ထားသည်ကို ဖယ်ရှားကာ ဒင်္ဂါးပြားပုံ ဆံထုံးအဖြစ် ပြန်လည်ဖြီးသင်ပေးလိုက်သည်။ သူမက ရှေ့ဘက်ခြမ်းနှစ်ဖက်တွင် ဆံနွယ်တစ်ချောင်းစီကို တမင်တကာ ချန်ထားခဲ့ပြီး နဖူးမှ တွဲလောင်းကျနေစေသည်။ ဆံနွယ်နှစ်ချောင်းကို လိမ်ကောက်ထားပြီး မေးစေ့အထိ တွဲလောင်းကျနေကာ အောက်မေးရိုးကို ဖုံးကွယ်ထားရုံမျှသာ ဖြစ်ပြီး ဆံပင်အပေါ်ပိုင်းကို မြင့်မားစွာ စုပုံထားသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး၏ မျက်နှာက ရှေ့မှကြည့်လျှင် ဘဲဥပုံသဏ္ဌာန် ဖြစ်နေသည်။

အစပိုင်းတွင် ချန်မိသားစုက ချန်ရှန်းလျန် ပြန်လာပြီး လီမော့၏ မယုံနိုင်ဖွယ် မိတ်ကပ်လိမ်းခြယ်မှု စွမ်းရည်များအကြောင်း ပြောပြသည်ကို ကြားခဲ့သည်။ သို့တိုင်အောင် ၎င်းက အမှန်တရား ဟုတ်မဟုတ်ကိုမူ မည်သူမျှ မသိပေ။ အချို့လူများက ရုပ်ဆိုးသူများ လှပသွားခြင်းမျိုး မရှိဟု ထင်ကြသည်။ ရုပ်ဆိုးသူများက ရုပ်ဆိုးမြဲ ရုပ်ဆိုးနေမည်ဖြစ်သည်။ မိတ်ကပ်လိမ်းလျှင် ရုပ်မဆိုးတော့မည် မဟုတ်ပေ။ လူများစွာက ဤအရာကို မယုံကြည်ကြသော်လည်း သတို့သမီးက လက်မခံနိုင်ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမက မိတ်ကပ်လိမ်းရန် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တောင်းဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် ချန်မိသားစု ထင်မြင်သည်က မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ သူတို့က အလှပြင်ဆရာမတစ်ဦး ငှားရမ်းရမည်။ မည်သူမဆို လုပ်နိုင်ပါသည်။ အကယ်၍ ၎င်းက သတို့သမီးကို စိတ်သက်သာရာရစေမည်ဆိုလျှင် ထိုအတိုင်းဖြစ်ပါစေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့က လီမော့ကို ဖိတ်ခေါ်ရန် သဘောတူခဲ့ကြသည်။

လီမော့ ရောက်လာသောအခါ သူတို့ သူမ အတော်လေး ငယ်ရွယ်ပြီး အလှကုန်ဆိုင်မှ လာသူမဟုတ်သည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။ သူတို့၏ မယုံကြည်မှုက ပို၍ပင် ဆိုးရွားသွားသော်လည်း မည်သူမျှ အပြင်သို့ ထုတ်မပြခဲ့ပေ။

သို့သော် ဤတွေ့ဆုံမှုတွင် သတို့သမီး၏ မျက်နှာကို မြင်သောအခါ ချန်မိသားစုက သူတို့၏ ယခင် သံသယများအတွက် လုံးဝ ရှက်ရွံ့သွားကြလေသည်။

ဤအမျိုးသမီးငယ်လေးက အမှန်တကယ်ပင် အံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ဤမိတ်ကပ်လိမ်းခြယ်မှု စွမ်းရည်မှာ မျက်လှည့်ပညာကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ လူတိုင်းက အစမှအဆုံး စောင့်ကြည့်နေခဲ့ခြင်းမရှိပါက၊ သူတို့က သတို့သမီးက သူတို့၏ တူမ (သို့မဟုတ် သမီး) ဟုတ်မဟုတ် သံသယဝင်ကြပေလိမ့်မည်။

သူတို့ကို ခေါင်းခဲစေခဲ့သော လေးထောင့်ကျသော မျက်နှာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို တွေ့မြင်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်းက ဘဲဥပုံမျက်နှာကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ အသားအရေကလည်း ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး အခွံခွာထားသော ကြက်ဥကဲ့သို့ ဖြစ်နေကာ ဆံပင်ကိုမူ သူတို့ မသိကြပေ။ ၎င်းက နတ်သမီးလေးတစ်ပါးကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ နေရာတိုင်းတွင် အမှန်တကယ်ပင် ကြည့်ကောင်းနေသည်။ သူမက လှပသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးသာဖြစ်သည်ဟု ပြောခြင်းက အလွန်နှိမ့်ချရာကျပေလိမ့်မည်။

သတို့သမီးကိုယ်တိုင် မှန်တစ်ချပ်ယူကာ သူမကိုယ်သူမ ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူမက မှန်အတွင်းမှ လူကို ချစ်ခင်သွားသည်။ သူမက ကြည့်၍ မရိုးနိုင်ဖြစ်နေသည်။ သူမက မှန်ကို ကိုင်ထားပြီး လွှတ်မပေးပေ။ အစပိုင်းတွင် လူတိုင်းက နားလည်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူမက အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသောအခါ လူတိုင်းက ရယ်ရမည်လော ငိုရမည်လော မသိဖြစ်သွားကြသည်။ သူတို့မိသားစုမှ သမီး (တူမ) က လှပချင်ပြီး ယခုအခါ သူမ၏ ဆန္ဒက နောက်ဆုံးတွင် ပြည့်ဝသွားပြီဖြစ်သည်။

သတို့သမီးအတွက် မိတ်ကပ်လိမ်းပေးပြီးနောက် လီမော့၏ တာဝန်က ပြီးဆုံးသွားသည်။ မူလက ချန်မိသားစုက သူမကို ညစာအတွက် ထားလိုခဲ့သော်လည်း ညစာစားပွဲရှိ လူများက လီမော့ကို မသိကြဘဲ လီမော့ကလည်း ထိုနေရာတွင် စားသောက်ရန် မလိုလားသောကြောင့် သူမက အိမ်ရှင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ပြန်သွားသည်။

လီမော့ မထွက်ခွာမီ ချန်မိသားစုက လီမော့ကို ငွေ ၁၅ ဝမ် ပါသော အိတ်နီတစ်လုံး ပေးခဲ့သည်။

လီမော့က သူမ ရရှိခဲ့သော ပထမဆုံး မိတ်ကပ်လိမ်းခကို သူမ၏ ပိုက်ဆံအိတ်အတွင်းသို့ ထည့်ကာ လာလမ်းအတိုင်း အိမ်သို့ ပြန်လျှောက်ခဲ့သည်။

လမ်းဆုံတွင် တစ်မိုင်၏ လေးပုံတစ်ပုံခန့် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် လီမော့က လမ်းဘေးတွင် သူမကို ထိုင်စောင့်နေသော စုန့်တရှန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စုန့်တရှန်က သူမ လာနေသည်ကို မြင်သောအခါ ပြုံးကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

လီမော့က အံ့အားသင့်သွားသည်။

"ရှင် ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ…"

"လမ်းလျှောက်ရင် နာရီဝက်ကျော် ကြာတယ်… ဒီနေ့ ရှန်းလျန်က သူ့မိသားစုအိမ်ကို ကူညီရမှာဆိုတော့ မင်းနဲ့အတူ ပြန်လာဖို့ အချိန်ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး… မင်း တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်ရမှာ စိုးရိမ်လို့ ကိုယ် ဒီကို မင်းနဲ့အတူ လမ်းလျှောက်ပြန်ဖို့ လာတာ…"

"ဒါဆို ကျွန်မ ဘယ်အချိန် ပြန်လာမယ်ဆိုတာ ရှင် ဘယ်လိုသိလဲ… ရှင် ဒီကို ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ…"

လီမော့က သူ၏ မျက်နှာ နီနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ယခုပင် ရောက်လာပုံရသောကြောင့် သူမက မေးလိုက်မိသည်။

စုန့်တရှန်က ပြုံးလိုက်သည်။

"မင်း နေ့လည်စာစားပြီးရင် ပြန်လာသင့်တယ်လို့ ကိုယ် ခန့်မှန်းမိတယ်… ဒါကြောင့် ကိုယ် ဒီကို နာရီဝက်စောပြီး လာခဲ့တာ… မင်း စားပြီးပြီလား…"

အစ်ကို တရှန်က သူ့ရဲ့ ထော့နဲ့နဲ့ ခြေထောက်နဲ့ ငါ့ကို လာကြိုဖို့သက်သက် လျှောက်လာတဲ့အပြင် ဒီလောက်ကြာကြာတောင် စောင့်နေခဲ့တာ…

ပြောမပြတတ်သော နွေးထွေးမှုတစ်ခုက လီမော့၏ နှလုံးသားထဲသို့ စီးဝင်သွားသည်။ သူမက မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆို သွားကြရအောင်…"

စုန့်တရှန်က ပြောလိုက်သည်။ 

"အင်း…" 

ထို့နောက် သူတို့က အတူတူ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

စုန့်တရှန်၏ ထော့နဲ့နဲ့ ခြေထောက်ကို မြင်သောအခါ လီမော့၏ စိတ်ထဲတွင် စဉ်းစားမိသည်က အကယ်၍ သူတို့တွင် မြည်းလှည်းတစ်စီး ရှိပါက သူ မြည်းလှည်းဖြင့် လူများကို မောင်းပို့ပေးနိုင်သည်။ သူမတွင် သွားစရာ ကိစ္စရှိသည့်အခါ သူမကိုလည်း သူမ၏ ကိစ္စဆောင်ရွက်ရန် ခေါ်သွားနိုင်ပြီး ထို့နောက်တွင် သူမကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးနိုင်သည်။ သူက လမ်းလျှောက်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ။

ထိုအချိန်တွင် လီမော့ထံတွင် မြည်းလှည်းတစ်စီး ဝယ်ယူရန် ပြင်းပြသော ဆန္ဒတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

👱‍♀️👱‍♀️