အပိုင်း (၈၈)
Viewers 34k
Chapters 322

part-88...


ယွမ်ရှက နွားနို့သောက်ပြီးသော်လဲအိပ်မပျော်နိုင်ဖြစ်နေပြီး ည၁နာရီထိုးမှသာနောက်ကျစွာအိပ်ပျော်သွားခဲ့သော်လဲနောက်တနေ့မနက် ၇နာရီတွင်သူမပုံမှန်အတိုင်းနိုးထလာခဲ့သည်။


မင်းတို့မှာကလေးရှိပြီဆိုတာနဲ့မနက်ပိုင်းပိုအိပ်ဖို့ လုံးဝမတွေးနဲ့တော့...


ယွမ်ရှအိပ်ယာမှထပြီးသည်နှင့်မျက်နှာသစ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။


စုန့်ထင်ရှန်းနှင့်ဝမ်လေးတို့သားအဖက ထမင်းစားပွဲတွင်ထိုင်ပြီးမနက်စာစောင့်မျှော်နေကြပြီဖြစ်သည်။စုန့်ထင်ရှန်းကယွမ်ရှအစောကြီးနိုးလာသည်ကိုမြင်လိုက်သောကြောင့်အံ့အားသင့်စွာလှမ်းမေးလိုက်သည်။


"မင်းမနေ့ညကအိပ်မပျော်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား..."


ယွမ်ရှက စုန့်ထင်ရှန်းနှင့်မျက်စောင်းထိုးနေရာတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးပန်ဒါမျက်လုံးများနှင့်အခုပဲသေတော့မလိုပုံစံမျိုးကြည့်လာလေသည်။


"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ၇နာရီမှာနိုးလာတာပဲလေ...အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင်လဲ ကျွန်မဒီနေ့မျက်နှာပေါင်းတင်ဖို့အလှပြင်ဆိုင်သွားရမှာပဲ..."


အရင်ဘဝ၌ သူမ၏ဘဝပေးအခြေအနေက ထိုကဲ့သို့ဇိမ်ခံအခွင့်အရေးမျိုးမပေးခဲ့ပေ။သို့သော် သူမဒီနေရာသို့ပြောင်းလဲလာပြီးနောက် မူလပိုင်ရှင်၏အလှပြင်ဆိုင်များ၌ရှိသောပလက်တီနမ်ကဒ်၊စိန်ကဒ်များကို သူမသာမသုံးဆွဲလျှင်အလဟသဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။သူမမှန်ကိုမကြည့်လျှင်‌တောင်မှသူမ၏အလှအပတန်ဖိုးက 00001% ကျသွားပြီဖြစ်ကြောင်းသေချာသိပေသည်။


ဝမ်လေးသည် အလှပြင်ဆိုင်သို့ ယွမ်ရှနှင့်တကြိမ်လိုက်ခဲ့ဖူးလေသည်။ထိုအလှပြင်ဆိုင်မှာ ဝန်ထမ်းများဧည့်ခံသောလိမ္မော်ဖျော်ရည်နှင့် ကွတ်ကီးမုန့်များကိုစွဲစွဲမြဲမြဲမှတ်မိနေသေးသည်။ထို့ကြောင့် သူ့မျက်ဝန်းများကချက်ချင်းပင်တောက်ပလာပြီးသူ့အမေကိုပြောလိုက်သည်။


"မာမား သားလဲလိုက်မယ်..."


ယွမ်ရှ ခဏမျှစဉ်းစားလိုက်သည်။ယခု ဝမ်လေးတို့၏မူကြို၌ ကလေးအများစုဖျားနာနေကြသည်။၎င်းဖျားနာမှုက ကူးစက်တတ်သောရောဂါပိုးနှင့်ဆင်တူသောကြောင့်မိဘအများစုက သူတို့၏ကလေးများကိုယခုရက်ပိုင်းအတွင်းအိမ်တွင်သာစောင့်ရှောက်ထားရန်ဆရာများဆီသို့တိုင်ကြားခဲ့ကြသည်။ယွမ်ရှသည်လဲ ဝမ်လေး၏ဘေးကင်းလုံခြုံမှုအတွက်ထိုသို့သာပြုလုပ်ခဲ့သည်။


"သူ့ကို‌ခေါ်သွားလိုက်ပါ..."


စုန့်ထင်ရှန်း ယွမ်ရှကိုတချက်ကြည့်၍ပြောလိုက်သည်။


"မင်းတို့ ပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ကိုယ့်ကိုရုံးမှာလာတွေ့လိုက်...ပြီးရင် အားလုံးညနေစာတူတူစားကြတာပေါ့..."


ယွမ်ရှက ယနေ့ စုန့်ထင်ရှန်းတယောက်ထူးဆန်းနေသည်ဟုခံစားမိလိုက်သည်။


သူက ဝမ်လေးတောင်မှမတောင်းဆိုပဲနဲ့...နေ့လည်စာတူတူစားဖို့ပြောနေတယ်ဟုတ်လား...


သို့သော်လဲ ဝမ်လေးရှေ့တွင် ချစ်ခင်သောမိဘများပုံစံဟန်ဆောင်မည်ဟုသဘောတူညီချက်ကိုသတိရသွားပြီးနောက် စုန့်ထင်ရှန်း၏ကမ်းလှမ်းမှုကိုနားလည်သွားလေသည်။


"ဒါဆိုလဲ ကောင်းပြီလေ..."


ယွမ်ရှ အသာအယာခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။


စုန့်ထင်ရှန်းအလုပ်သို့ ထွက်သွားသည်နှင့်သူမအခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။ထို့နောက် မူလပိုင်ရှင်၏အလှပြင်ဆိုင်မန်ဘာကဒ်များကို ထုတ်၍ကြည့်လိုက်သည်။အလှပြင်ဆိုင်က စုန့်ထင်ရှန်း၏ရုံးနှင့်နီးလျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။


သူမကမနက်အစောပိုင်းတွင် အဂ်လိပ်စာစကားပြောသင်တန်းရှိနေပြီး

နေ့လည်စာ စားပြီးနောက်မုန့်ဖုတ်သင်တန်းသွားရန်ရှိနေပေသည်။သူမ၏မနက်ပိုင်းသင်တန်းချိန်ပြီးသည်နှင့် အလှပြင်ဆိုင်သို့သွားလို့ရနိုင်ပေသည်။မူလပိုင်ရှင်၌အလှပြင်ဆိုင် မန်ဘာကဒ်များတောင်ပုံယာပုံရှိနေလေသည်။ယွမ်ရှ ပို၍များပြားသောကဒ်များကိုဆက်လက်ရှာဖွေနေစဉ်မှာပင်ဝမ်လေးက အနီရောင်အဖုံးနှင့်စာအုပ်ပုံစံတခုကိုဆွဲထုတ်၍သိချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့်မေးလာလေသည်။


"မာမား ဒါဘာလဲ..."


ယွမ်ရှလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ဝမ်လေးလက်ထဲမှလက်ထပ်စာချုပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ယွမ်ရှ ခဏမျှကြောင်အသွားပြီးနောက် သူမလက်ထဲမှကဒ်များကိုချလိုက်ကာဝမ်လေး၏လက်ထဲမှ လက်ထပ်စာချုပ်ကိုယူလိုက်သည်။


"ပေါင်ပေါင် ဒါကိုဘယ်ကရှာတွေ့တာလဲ..."


ဝမ်လေးက ဘီဒို၏ဒေါင့်ကိုလက်ညှိုးညွှန်ပြ၍ဖြေလိုက်သည်။


"အဲ့ဒီ့က..."


"ဒါက လက်ထပ်စာချူပ်လေ..."


ယွမ်ရှပြောရင်းဖြင့် အနီရောင်စာအုပ်အဖုံးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ထိုစာအုပ်၏အတွင်းဘက်တွင် မူလယွမ်ရှနှင့်စုန့်ထင်ရှန်းတို့၏ဓာတ်ပုံရှိနေသည်။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက အနီရောင်နောက်ခံအရှေ့တွင်အဖြူရောင်ဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်၍ရိုက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။၎င်းကပွဲအခမ်းအနားတခုဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားသော်လဲ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏အပြုံးများကအားတင်းပြုံးထားရသည့်ပုံဖြစ်နေသည်။


ထိုဓာတ်ပုံကိုကြည့်ရသည်မှာ တကယ့်ကိုကို့ယို့ကားယားနိုင်လှသည်။


ယွမ်ရှ စာအုပ်ကိုပြန်ပိတ်တော့မည့်အချိန်တွင်အမှတ်မထင်စုန့်ထင်ရှန်း၏မွေးနေ့ကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။


စက်တင်ဘာ ၂၁ရက် အဲ့တာဒီနေ့မဟုတ်ဘူးလား...ဒီနေ့ကစုန့်ထင်ရှန်းရဲ့မွေးနေ့လား...ဒါကြောင့်မလို့ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ်နေ့လည်စာအတူတူစားဖို့ပြောခဲ့တာလား...


ယွမ်ရှက မူလပိုင်ရှင်၏မှတ်ဉာဏ်များထဲမှအချက်အလက်များကို ကြိုးစား၍ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။သို့သော်လဲ ထူးဆန်းလှစွာပင်လွန်ခဲ့သည့် လေးနှစ်အတွင်းတွင် စုန့်ထင်ရှန်းသည် သူ့၏မွေးနေ့၌အတူတကွလက်ဆုံစားရန်ဘယ်တုန်းကမှမပြောခဲ့ဖူးပေ။


ဝမ်လေးက ယွမ်ရှ၏လက်ထဲမှလက်ထပ်စာအုပ်ကိုပြန်၍ဆွဲယူလိုက်သည်။


သူ စာအုပ်ထဲမှဓာတ်ပုံကို သေချာစွာကြည့်ပြီးနောက်မျက်တောင်တဖျပ်ဖျပ်ခတ်၍ ယွမ်ရှကိုကြည့်ကာမေးလာလေသည်။


"မာမား ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့ သားကဒီဓာတ်ပုံထဲမှာမပါတာလဲ...ပါပါးနဲ့မာမားတို့က သားမသိအောင်တိတ်တိတ်လေးသွားရိုက်ကြတာလား..."


"သားက ဒီမှာမရှိသေးတာလေ..."


"ဒါဆိုရင် သားကဘယ်ရောက်နေတာလဲ..."


ယွမ်ရှကလေးလေးကိုစနောက်လိုက်သည်။


"သားက ဘယ်မှာရောက်နေတယ်လို့ထင်လဲ..."


ဝမ်လေးကနှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့လိုက်သည်။ သူ့၏လက်ဖောင်းဖောင်းတုတ်တုတ်လေးများဖြင့် ယွမ်ရှ၏လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူမ၏မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ကာ သွားဖြူဖြူလေးများပေါ်အောင်ပြုံးပြလာလေသည်။


"သားက မာမားရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ..."

Prev Next