အပိုင်း ၁၇

Chapter 17

 ဝက်သားနှပ်ထမင်း​ပေါင်း

 ကျန်းဝူက အ​ရှေ့ဘက်မှ မြင်ကွင်း​ကောင်းသည့် ​နေရာ​​ကောင်းကို ဖမ်းဆုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်။

သို့​သော်လည်း ပရိုဂျူဆာက မစ္စတာဖန်ကို မ​​ဖျောင်းဖျရုံမက ရိုက်ကူး​ရေးအဖွဲ့မှ ဓါတ်ပုံဆရာများကိုပါ ပုံ​ကောင်း​ကောင်း​လေးများ ရိုက်ရန်အတွက် ​ပြောလိုက်​သေးသည်။ ဇာတ်ကားကို ​ကြော်ငြာဖို့ ဘယ်​လောက် ​ကောင်းလိုက်တဲ့ ​အခွင့်အ​ရေးလဲ... သူသာ အခွင့်​ကောင်းမယူရင် အရူးဖြစ်သွားမှာ​ပေါ့...

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက မစ္စတာဖန်နှင့် ဝက်သားနှပ်ထမင်း​ပေါင်း လုပ်ရန် ယှဥ်ပြိုင်ခဲ့သည်။

ဆရာဖန်က သူဓါးကို ဟင်းလှီးခုံ​ပေါ်တွင် အားသုံးကာ စိုက်ထားလိုက်ပြီး ရက်စက်သည့်​လေသံဖြင့်​ပြောလိုက်သည်၊

 "မိန်းက​လေး... အခု အရှုံး​ပေးဖို့ ​နောက်မကျ​သေးဘူး​နော်"

ထန်​​ချောင်း​ချောင်းက သူ့ကို အကြည့်တစ်ချက်မျှပင် မ​ပေးခဲ့။ သူမက အဆီလွှာ​ကောင်းနှင့် အသားတစ်လွှာပါ​သော ဝက်ဗိုက်သားတစ်တွဲကိုယူကာ ပို၍ အနံ့အရသာနှင့်ပြည့်စုံပြီး အရသာ ပို​ကောင်းလာ​စေမည့် လက်မဝက်အရွယ် အံစာတုံးပုံစံသို့ လှီးဖြတ်လိုက်သည်။

"မင်း ဆန္ဒအတိုင်းပဲ" မစ္စတာဖန်က ​ဒေါသတကြီးဖြင့် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ​ပြောလိုက်ပြီး ပါဝင်ပစ္စည်းများကို စတင်လုပ်​ဆောင်​တော့သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ကြက်သွန်နီ၏ ထိပ်နှစ်ဖက်ကို ဖြတ်ကာ အ​ပေါ်ယံလွှာကို ခွာထုတ်လိုက်ပြီး ကြက်သွန်နီကွင်း​လေးများဖြစ်​​အောင် လှီးလိုက်သည်။ ထို့​နောက် သူမက နှင်းကဲ့သို့ ဖြူ​ဖွေး​သော ဝက်ဆီကို​ ​​ဒယ်​ခပ်​စောက်စောက်ထဲတွင် ထည့်ကာ အပူ​ပေးလိုက်ပြီး ကြက်သွန်ကွင်းများကို ​ရွှေညို​ရောင်သန်းသည်အထိ ​ကြော်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် သူမက ဆီများကို ဖယ်ထုတ်ကာ ​​နောင်အခါ အသုံးပြုရန်အတွက် ​ဘေးဖယ်ထားလိုက်သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ​ချော​မွေ့စွာ လှုပ်ရှား​နေသည်။ သူမက အန်စာတုံးပုံ ဝက်သားတုံး​လေးများကို ​မွှေ​ကြော်​ကြော်ရန်အတွက် ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူတို့ကို ဒယ်​အိုးထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး ဆီများ​သော အပိုင်းကို ​တဖြည်းဖြည်း ​မွှေ​နေလိုက်သည်။

သူမက အိုးတစ်ဝက်စာ အသားတုံးများကို ဒယ်အိုးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ မညီညာ​သော အပူချိန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး​နောက် ဒယ်အိုးကို သူမအကျင့်အတိုင်း လှန်လိုက်​လေသည်။

မီး​တောက်က အိုး၏ အစွန်းတွင် ​တောက်​လောင်​နေပြီး လူတိုင်းမှင်တက်သွားရ​တော့သည်၊ "အိုးးးး"

ထိုအချိန်တွင် မီးဖို​ချောင်တွင် ကူညီ​ပေး​နေသူက တစ်ဖက်ကို ရှင်းပြလိုက်သည်၊

 "အိုးက တစ်ဆယ်ကီလိုထက်ပို​လေးတယ်... သူက လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ မလိုက်တာ... သန်မာလိုက်တဲ့ မိန်းက​လေး..."

'ဆယ်ကီလို...'

'သန်မာတဲ့ မိန်းက​လေး'

သူမလက်က ဒီတစ်ခါလည်း မြန်သွားပြန်ပြီလား... လူ​တွေအများကြီး ကြည့်​နေကြတာ သူတို့အားလုံး သူမကို ​ယောကျ်ားဆန်တဲ့ မိန်းက​လေးလို့များ ထင်သွားကြမလားပဲ...

'မဖြစ်ဘူး... လုံးဝ အလုပ်မဖြစ်​စေရဘူး'

ထန်​ရှောင်း​ရှောင်းက တစ်ချက်မျှ ဥာဏ်​ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူမက အိုးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ကာ အ​ပေါ်​အောက် လှန်လိုက်သည်။ သို့​သော်လည်း ဒီတစ်ကြိမ်တွင် သူမက မရုံ​လေးတင် မလိုက်ကာ သူမလက်များကလည်း တုန်ယင်​နေပြီး​နောက် ပြန်ချထားလိုက်သည်။

"အရမ်း​လေးတာပဲ... ကျွန်မလက်​တောင် ကျိုး​တော့မှာလားလို့" ထန်​ချောင်း​ချောင်းက လက်​ကောက်ဝက်ကို ခါလိုက်ပြီး အားနည်းသ​ယောင် ဟန်​ဆောင်လိုက်သည်။

ဆရာဖန်က သူမကို အထင်​သေးစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ​ခြေလက်​သေး​သေး​လေး​များဖြင့် ထိုမိန်းက​လေးက အိုးကို လှန်ရန် ကြိုးစား​နေ​သေးသည်။ ​သေချာ​ပေါက် သူမ မလုပ်နိုင်ခဲ့​ပေ။

အခု​လေးတင် သူမက သူမ၏ ကျွမ်းကျင်မှုများကို ကြွားလုံးထုတ်ရန်အတွက် ခန္ဓါကိုယ်တစ်ခုလုံးမှ ခွန်အားများကို သုံးကာ အိုးကို လှန်ပြလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ရမည်။ ဆရာဖန်က ထန်​ချောင်း​ချောင်းတွင် အ​ပြောကြီး​သော ပါးစပ်​လေးသာ ရှိသည်ဟု ပို၍​သေချာသွား​တော့သည်။

ကျန်းဝူ၏ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက ဆက်လွှင့်​နေဆဲ ဖြစ်ပြီး ကြည့်ရှုသူအ​ရေအတွက်က 500000ထက် ပို​​​ကျော်သွားခဲ့သည်။

[​ချောင်း​ချောင်း ပထမတစ်ချက် လှန်လိုက်တာက အရမ်းငြိမ်တာပဲ... ဘာလို့ ဒုတိယတစ်​ခေါက် မလုပ်နိုင်​တော့တာလဲ...]

[ငါ​တော့ မလုပ်နိုင်ဘူး... ဒယ်အိုးကို လှန်လိုက်ရတာက လက်​မောင်းအားကို သုံးရတယ်... ပြီး​တော့ ​ချောင်း​ချောင်းက အားနည်းတဲ့ ​​မိန်းက​လေး​​လေ]

[ဘာဖြစ်ကြတာလဲ... ငါအခုမှ ​ရောက်လာတာ... ဒါ ငါပထမဆုံးအကြိမ် သရုပ်​ဆောင်တစ်​ယောက်က ရိုက်ကူး​ရေးမှာ မိတ်ကပ်လိမ်းပြီး ဟင်းချက်ပြတာကို မြင်ဖူးတာပဲ]

[​မြေ​ခွေးမတစ်​ယောက်ရဲ့ ​ခေတ်သစ်​​ဘဝ ​ရှင်သန်​ရေး​လေ... ဘဝက အရမ်းခက်ခဲတာပဲ... ဟားဟားဟား]

ဝက်ဗိုက်သားကို နှစ်ဖက်လုံး ​ကြော်ပြီးသွား​သောအခါ အနည်းငယ် ​ကျွမ်းလာခဲ့သည်။ ထန်​ချောင်း​ချောင်းက လှီးထား​သော ကြက်သွန်နီ၊ စမုံစပါး၊ ငါးမျိုးသွယ်ဟင်းခတ်မှုန့်၊ သကြားခဲ၊ ဟင်းချက်ဝိုင်၊ ပဲအနှစ်​ဆော့စ်နှင့် ​သင့်တော်​သော ပမာဏရှိသည့် ရေ​နွေး အနည်းငယ်ကို အိုးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ သူမက အညီအမျှ ကျက်လာသည်အထိ ​မွှေ​လိုက်ပြီး မီးမျှင်းမျှင်းဖြင့် နှပ်ရန် အိုးတစ်လုံးထဲသို့ ​ပြောင်းလိုက်သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက အခြားအိုးတစ်လုံးထဲတွင် ကြက်ဥများကို အနှစ်များ ကျက်သည်အထိပြုတ်လိုက်ပြီး အခွံများကို ခွာကာ ဝက်သားနှပ်နှင့်အတူ မီး​အေး​အေးဖြင့် ချက်လိုက်သည်။

ဝက်သားနှပ်ကို ​စောင့်​နေသည့်အချိန်တွင် ထန်​ချောင်း​ချောင်းက အိုးများနှင့် ဒယ်အိုးများကို ​ဆေး​ကြောကာ ဝက်သားနှပ်ထည့်ရန်အတွက် ​အဖြူ​ရောင် ​ကြွေပန်းကန်ကို ​ဘေးတွင် ချန်ထားလိုက်ပြီး စားပွဲ​ပေါ်ကို ​ပြောင်လက်သွားသည်အထိ သုတ်​နေလိုက်သည်။

ဆရာဖန်က သူ့လက်များကို တင်ပါးတွင် သုတ်လိုက်ပြီး ​ပြောလိုက်သည်၊

 "ဒီလို ခပ်မြန်မြန် လှုပ်ရှားလိုက်တာက အ​သေးအဖွဲ့​ကိစ္စတွေ လုပ်​နေတာထက် ပိုအသုံးဝင်တယ်"

"အနည်းဆုံး​တော့ ကျွန်မက ဝမ်း​လျှောမှာကို စိုးရိမ်စရာမလိုဘဲ စားလို့ရတယ်​လေ" 

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက တိတ်တိတ်​လေး ​နောင်တရသွားသည်။ အကယ်၍ ထိုဟင်းပွဲကသာ ထိုကဲ့သို့ စားဖိုမှုးချက်ထားသည်ကို သိခဲ့ပါက သူမတစ်ကိုက်​တောင် ကိုက်ခဲ့မည်မဟုတ်​ပေ။

​ဝေါ့.[ပုံ]

ထန်​ချောင်း​ချောင်းနှင့် ဆရာဖန်တို့က တစ်ချိန်တည်းတွင်ပင် အသင့်ဖြစ်​​နေကြပြီ။ နှစ်​ယောက်လုံးက အပြင်ဘက်ရှိ စားပွဲအလွတ်​ပေါ်သို့ ပန်းကန်လုံးများယူလာခဲ့ကြသည်။

သူတို့အဖုံးကို ဖွင့်လိုက်လိုက်ချင်းပင် အသားနံ့က တ​ထောင်း​ထောင်းထ​နေ​သော အပူ​ငွေ့နှင့် ရစ်ပတ်ကာ ​ပေါ်ထွက်လာသည်။ လူတိုင်းက အတူတကွပင် ဝက်သားနှပ်နှစ်အိုးကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဆရာဖန်က ရက်​ရောသည်မှာ ရှားပါးလှ​ပေသည်။အသားကို ခပ်ထူထူလှီးထားပြီး ​လေးလံ​သေးသည်။ အတုံးက အလွန်ကြီး​သော​ကြောင့် အဆီများကလည်း ပို၍ပင် ပေါ်လွင်​နေသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ချွဲကျိမည့်ပုံ​ပေါ်​နေပြီး အ​ရောင်ကလည်း အလွန်​မှောင်မဲ​နေသည်။

လူတိုင်းက အခြားအိုးကို ကြည့်လိုက်ကြပြီး ထန်​ချောင်း​ချောင်း၏ ဝက်သားနှပ်ထံမှ ညှို့ယူခံလိုက်ရသည်။

အနံ့က အလွန် ဆွဲ​ဆောင်​​နေပြီး အ​ရောင်ကလည်း နီညို​ရောင်သန်း၍ ဆီ​ဝေ့​နေကာ အသားကလည်းထူသည်။ အကြည့်တစ်ချက်မှာပင် လူတိုင်း၏ စားချင်စိတ်ကို နှိုးဆွ​နေ​လေသည်။

လူတိုင်းက ​​အော်ဟစ်လိုက်ကြသည်: "ငါ​တော့ ထန်​ချောင်း​ချောင်းချက်တာပဲ စားမယ်"

"ငါလည်း ဒါပဲ စားမယ်"

ထန်​​ချောင်း​ချောင်းက ရယ်​မောလိုက်သည်၊ "လူတိုင်းတန်းစီပြီး တစ်​ယောက်ချင်းစီပဲ လာကြပါ"

ဆရာဖန်က အလွန် ​ဒေါသထွက်သွား​တော့၏။ ထိုကြွက်စုတ်များက သူ့ကို မြဲဖားယား​နေတတ်ကြ​သော်လည်း ယခုတွင်မူ သူ့ကို မျက်နှာသာ​ပေးမလာခဲ့ကြ​ပေ။

သူက ရင်းနှီး​နေ​သော ရိုက်ကူး​ရေးအဖွဲ့သား နှစ်​ယောက်သုံး​ယောက်ကို သာမာန်ကာလျှံကာ ဆွဲ​ခေါ်လိုက်သည်၊ 

"​သောက်ကျိုးနဲ​ကောင်​တွေ... ​ဒီ​လောင်ဇီချက်ထားတာ ​တွေက အရသာမရှိလို့လား... ငါ့အတွက် လာယူ​ပေးကြ..."

အဖွဲ့သားများက တစ်​ယောက်မျက်နှာ တစ်​ယောက် ကြည့်လိုက်ကြပြီး​နောက် ခပ်ရှက်ရှက် ပြုံးပြလိုက်သည်၊

 "ဆရာဖန် ဆရာချက်ထားတာလည်း စား​ကောင်းမှာပါ... ဒါ​ပေမယ့် ဒီ​နေ့​တော့ ကျွန်​တော်တို့လည်း ထူးထူးခြားခြား မတူတာ​လေး စားကြည့်ချင်လို့" ထိုကဲ့သို့ ​ပြောလိုက်ပြီး​နောက် ထိုသူများက သူ့လက်မှ ရုန်းထွက်ကာ ​ပြေးသွားကြ​​တော့သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ဝက်သားနှပ်တစ်လွှာကို အဖြူ​ရောင်ထမင်း​ပေါ်တွင် ဆမ်းလိုက်ပြီး ကြက်ဥချက်တစ်ခြမ်းကို ထည့်ကာ ဝက်သားနှပ်ထမင်း​​ပေါင်းကို မြစိမ်း​ရောင် အသီးအရွက်များဖြင့် အလှဆင်လိုက်သည်။

ထမင်း​စေ့တစ်​စေ့တိုင်းက ဟင်းအနှစ်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်း​နေသည်။ အသား၏ အဆီနှင့် အ​ရေပြား​ပေါ်မှ ဂျယ်လီပုံစံ ​စေးပျစ်ပျစ်အနှစ်များက ​ဟင်းအနှစ်တွင် ​ပျော်ဝင်ထားကြသည်။ အသားက ပါးစပ်တွင် ​ပျော်ဝင်သွားပြီး ကြက်ဥကလည်း အနှစ်များ ပြည့်ဝ​နေသည်။ ​နောက်ပိုင်းအရသာက အဆုံးမဲ့ပင်။

ဆရာဖန်က ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာက ဒယ်အိုးဖင်ကဲ့သို့ မဲ​မှောင်​နေ​လေသည်။

****

သရုပ်ဆောင်တွေဖြစ်စေ၊ ရိုက်ကွင်းနောက်ကဝန်ထမ်းတွေဖြစ်စေ သူတို့က ထန်ချောင်းချောင်းဘေးမှာ တန်းစီဖို့ ပြေးသွားကြသည်။ ဆရာဖန်၏ဘက်တွင်မူ လူအနည်းငယ်ကသာ သူ့အားဆက်၍ ချီးကျူးလျက်ကျန်ခဲ့၏။ အရှက်တရားကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် ရှေ့ကိုခုန်ထွက်ကာ ဒေါသတကြီး ခြေဆောင့်မိမှာပင်။

ပရိုဂျူဆာကြီးနှင့်ဒါရိုက်တာကြီးတို့နှစ်ဦးစလုံးတွင် ခွက်တစ်လုံးစီရှိနေကာ အလွန်ကျေနပ်နေကြသည်။ စားသောက်ပြီးနောက်တွင် သူတို့တွင် ဥာဏ်ကွန့်မြူးနိုင်စွမ်းနှင့်စွမ်းအင်တိူ့ ပြည့်ဝသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်ထပ်ညနည်းနည်းလောက် ထပ်ပြီးရိုက်ကွင်းတွေရှိနေရင်တောင် ပြဿနာမရှိပေ။

ပရိုဂျူဆာက လုံးဝကို ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်နေခဲ့သည်။

"ရှောင်ထန်း၊ မင်းရဲ့ချက်ပြုတ်နိုင်စွမ်းက ဒီလောက်ကောင်းမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့မိဘူး၊ မင်းကတကယ်ကို အရည်အချင်းရှိတဲ့သရုပ်ဆောင်လို့ ထင်တယ်"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "

ထန်ချောင်းချောင်းက အလွန်နှိမ့်ချနေသော်ငြား သူမ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကတော့ အထက်ကို ကော့တက်၍နေသည်။

ဒါရိုက်တာက တစ်ပန်းကန်လုံးစားပြီးနောက် ထပ်၍စားလိုခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ထန်ချောင်းချောင်းက တစ်ယောက်ကို တစ်ပန်းကန်ဟူသော စည်းမျဥ်းဖြင့် ငြင်းပယ်လိုက်လေသည်။ 

"ကောင်းပြီ၊ တရားမျှတပါတယ်လေ၊ ရှောင်ထန် မင်းရဲ့ဇာတ်ရုပ်ကို ပိုချဲ့ထွင်လို့ရတယ်လို့ ရုတ်တရက်ခံစားရတယ်၊ ပိုနက်ရှိုင်းပြီးအဓိပ္ပါယ်ပြည့်ဝတဲ့ဇာတ်ကောင်မျိုးပေါ့၊ မင်းရော ဘယ်လိုထင်လဲ"

သူမ ဒါရိုက်တာ၏ရည်ရွယ်ချက်ကို ဖြတ်မြင်လိုက်လေသည်။

"ရှင်က ကျွန်မကို ဒီမှာနေပြီးချက်ပြုတ်ပေးစေချင်တာမလား"

ဒါရိုက်တာက ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်လိုက်လေသည်။ ယင်းကပထမဆုံးအနေနှင့် အရသာရှိသည့် ဝက်သားထမင်းပေါင်းကို သူစားရတာပင်။ ဒီနေ့မှာ ရုပ်ရှင်ရိုက်ပြီးတာနှင့် သူမက ထွက်သွားရင် နှမြောစရာကောင်းမနေဘူးလား။

"တကယ်ပြောတာ ၊ ငါမင်းရဲ့ဇာကွက်နည်းနည်းလောက် ရိုက်ပြီးတော့ မင်းအရည်အချင်းရှိတာကို သိလိုက်ရတယ်၊ အခုလို ဧည့်သည်သရုပ်ဆောင်အဖြစ်လေးပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ရင် ဖြုန်းတီးနေသလိုပဲ"

သရုပ်ဆောင်အသစ်လေးတစ်ယောက်အနေနှင့် ဇာတ်ကွက်တွေပိုရခြင်းက လိုလားသည့်အရာပင်။ ထန်ချောင်းချောင်းက မငြင်းပဲဆိုလိုက်၏။

"အဆင်ပြေပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အစီအစဉ်အတိုင်းဆို ဒီနေ့ရိုက်ကူးရေးပြီးတာနဲ့ ကျွန်မအိမ်ပြန်မလို့၊ ဒီမှာတစ်ညလုံးနေမယ်ဆို အဆင်မပြေလောက်ဘူး"

"ဘာလို့လဲ၊ အိမ်မှာတစ်ခုခုရှိလို့လား"

"အိမ်မှာ ကြောင်တစ်ကောင်မွေးထားလို့လေ၊ အိမ်ပြန်ပြီးသူ့ကို အစာကျွေးရမှာ၊ သူသာမစားရရင် သူ့ကိုသေဖို့လွှတ်ထားလိုက်သလို ဖြစ်နေလိမ့်မယ်"

ထန်ချောင်းချောင်းက မျက်နှာတစ်ချက်ပင်မနီ၊ နည်းနည်းလေးပင် ရှက်သွားခြင်းမရှိပဲ ရှန်းယွဲ့ကို ဆင်ခြေတစ်ခုအဖြစ် သုံးလိုက်လေသည်။

"မင်းကြောင်လေးက အတော်နူးညံ့(အထိမခံ)တာပဲ..."

"တကယ်ကို နူးညံ့တာ"

ရှန်းယွဲ့ ကောက်ကျစ်တာကို ဘယ်သာမန်လူတွေမှ မယှဥ်နိုင်ဘူး၊

ဒါရိုက်တာ : "ကောင်းပြီ၊ ငါမင်းဆီကို သရုပ်ဆောင်ချိန်ညှိထားတဲ့ အကြောင်းကြားစာ ပို့လိုက်မယ်"

ထန်ချောင်းချောင်း၏ ဝက်သားထမင်းပေါင်းက အလုအယက်ပင် ကုန်သွားခဲ့ပြီး သူမက ဆရာဖန်ထံ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"အခု ရှင့်ရဲ့လောင်းကြေးကို ဂုဏ်ပြုရမယ့်အချိန်ရောက်ပြီ"

ဆရာဖန်က တောင့်တင်းစွာပြောလိုက်သည်။

"ငါမယုံဘူး၊ သူတို့က ငါ့နည်းအတိုင်းချက်ခဲ့တာ၊ မင်းရဲ့ဟင်းလျာတွေက အသစ်ဖြစ်နေရုံပဲ"

ထန်ချောင်းချောင်းက သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ဝက်သားထမင်းပေါင်းက သုံးပုံနှစ်ပုံမျှ ကျန်ရှိနေဆဲပင်။ သူမက ကြောက်စရာကောင်းအောင် ပြုံးလိုက်၏။

"အခုတော့ ရှင်ကအသံကျယ်ရုံတင်မက၊ အရှက်ပါမရှိတဲ့လူအဖြစ်ကို ပြောင်းသွားပြီပဲ"

ထိုအခိုက်တွင် သူတို့ဘေးရှိလူတွေအားလုံးက အော်ဟစ်လာကြသည်။

"မင်း ငွေမရှင်းနိုင်ရင် မလောင်းနဲ့လေ"

အနှီဆွေမျိုးများကြောင့် ပရိုဂျူဆာမှာ ခေါင်းကိုက်လာ၏။ သူကအမြဲလိုလိုပင် မျက်လုံးတစ်ဖက်ကိုပိတိကာ တစ်ဖက်ကိုဖွင့်လျက် နေခဲ့သော်ငြား ယနေ့တွင်တော့ အလွန်တရာရှက်စရာကောင်းလှသည်။ သူကစိတ်ငြိမ်အောင်ပြုကာ ဆရာဖန်ကို တောင်းပန်ဖို့ဆူပူလိုက်ပြီး ကိစ္စတွေကို ပြီးဆုံးစေလိုက်သည်။

ဆရာဖန်က အတော်ကြာအောင် ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီးမှ အံကြိတ်ကာပြောလိုက်သည်။

"ဒီတစ်ကြိမ်မှာ မင်းနိုင်ပါတယ် "

 "ကျွန်မလိုချင်တာက တောင်းပန်တာကိုပဲ"

ပရိုဂျူဆာက ဆရာဖန်ကို ထပ်မံ၍တွန်းလိုက်ပြီး ဆရာဖန်ကဒေါသတကြီးနှာမှုတ်လိုက်လေသည်။ သူကခေါင်းကို ဘေးသို့လှည့်ကာဖြင့် စကားသုံးလုံးကို တောင့်တင်းစွာဆိုလိုက်၏။

"တောင်းပန်ပါတယ်"

"ဒီလောက်နဲ့မပြီးသေးဘူး၊ ရှင်ဝယ်လာတဲ့စျေးပေါတဲ့ကြက်အတွက် အဖွဲ့သားတွေကို ပြန်ပေးလိုက်ပါ"

ထိုအကြောင်းကို နည်းနည်းလောက်ပိုပြီး ကြာကြာတွေးကြည့်ရုံနှင့် သူ့လှည့်ကွက်တွေကို နားလည်နိုင်သည်ပင်။

"ဟုတ်တယ်၊ အဲတာကိုထုတ်လာလိုက်၊ ငါတို့အတွက် မင်းအမြဲဝယ်လာတာ ဘယ်လိုအသားမျိုးလဲ၊ မင်းက ငွေလောဘကြီးတဲ့လူလား"

အခင်းဖြစ်ပွားရာနေရာရှိ ဝန်ထမ်းများအတွက် ဤအချက်သည် အရေးကြီးဆုံးအချက်ဖြစ်သည်။

ဆရာဖန်က သူမ ကို လက်ညှိုးထိုးကာ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာဖြင့် အော်လိုက်သည်။

"အရမ်းလွန်မလာနဲ့၊ ဒါကမင်းနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး"

ထန်ချောင်းချောင်း ခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးလိုက်ပြီး နောက်ကိုဆုတ်လိုက်ကာ သူမ၏နေရာကို စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်ဝန်ထမ်းတွေထံ ပေးလိုက်လေသည်။

Xxxxxxxx