အပိုင်း ၂၇

Chapter 27

မှိုနဲ့ ကြက်ဥ​ခေါက်ဆွဲ

ထိုစကားကို ကြား​သောအခါ ရှန်းယွဲ့ အသိပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ၏ အနားမ​နေ​သော နှလုံးက ထိုအချိန်​လေးတွင် တည်ငြိမ်သွားပုံရ​လေသည်။ တည်ငြိမ်​​​နေသော ​ပင်လယ်ကဲ့သို့ ​ချော​မွေ့​နေ​လေသည်။

သူမ အသိစိတ် ရှိ​နေ​သေး​တော့လည်း ​ကောင်းတာပါပဲ...

ထန်ချောင်း​ချောင်းက အစ်ကိုချမ်နှင့် စကား​ပြောပြီးသွား​သောအခါ ရှန်းယွဲ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ရှန်းယွဲ့၏ အတွင်းစိတ်က အချိန်တို​လေးအတွင်းမှာပင် တက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်​နေသည်ကို မသိခဲ့​ပေ။ သို့​သော်လည်း သူ့မျက်နှာ ရုတ်တရက် တိမ်ဖုံးသကဲ့သို့ ​ပြောင်းသွားသည်ကို အခု​လေးတင် ​တွေ့လိုက်ရသည်။

သူမက သူမဘာသာ​တွေး​နေခဲ့သည်။ ယောကျ်ား​တွေမှာလည်း လစဥ်အချိန်​တွေ ရှိ​တာပဲလား...

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူမ၏အိတ်ကို အနည်းငယ် ပြန်ပြင်လိုက်ပြီး ပုံမှန်အတိုင်းပင် ​မေးလိုက်သည်၊ 

"စားပြီးပြီလား"

ထို​ယောကျ်ားက စကားပြန်မ​ပြောလာ​သော်လည်း အန်တီဝမ်၏ နှုတ်ခမ်းများက နှစ်ကြိမ်မျှ တွန့်သွား​လေ၏။ သို့​သော် ဘာစကားမှ ​​ပြောမလာခဲ့​ပေ။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ထိုအရာကို မြင်မြင်ချင်း ခန့်မှန်းလိုက်သည်၊

 "ဘာလို့ ညစာမစားတာလဲ"

အန်တီဝမ်က မ​နေနိုင်ဘဲ ဝင်​ပြောလိုက်သည်၊

 "ဆရာက ညစာမစားရုံတင် မကဘူး... ​နေ့လည်စာလည်း မစားပါဘူး" 

မနက်တုန်းက သူ ထန်​ချောင်း​ချောင်း၏ ​အေးခဲထားသည့် ဖက်ထုပ်များကို စားပြီး​နောက် စား​သောက်ခြင်းကို ရပ်လိုက်​တော့သည်။ သူက ​နေ့လည်စာကို ထိပင်မထိခဲ့​ပေ။

အန်တီဝမ်က ခပ်ရှက်ရှက် ကြည့်လိုက်သည်...

 "အဲ့ဒါ အန်တီ့ရဲ့ ဆိုးဝါးတဲ့ လက်ရာက ဆရာ့ စားချင်စိတ်နဲ့ မကိုက်တဲ့ အတွက်​ကြောင့်​လေ"

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက မျက်​မှောင်ကြုပ်လိုက်သည်။ သူမ အန်တီဝမ်၏ လက်ရာကို နားလည်​ပေသည်။ သူမက ချမ်းသာ​သော မိသားစုတွင် အနှစ် နှစ်ဆယ်​ကျော် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ ထို့​ကြောင့် သူမ၏ ဟင်းချက်လက်ရာကလည်း မဆိုးနိုင်​ပေ။

ရှန်းယွဲ့၏ အစား​ရွေးသည့်​ရောဂါ ပြန်​ပေါ်လာသည်သာ ဖြစ်ရမည်။

ထန်ချောင်း​ချောင်း: "မစားရင် ​နေလို့မ​ကောင်း ဖြစ်မှာ ရှင်ပဲ... ဘာလို့ အဲ့လို လုပ်ရတာလဲ"

ရှန်းယွဲ့: "အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ​တွေ ​တော်​တော့"

သူမက သက်ပြင်းချလိုက်သည်၊

 "ရှင် ဗိုက်ဆာ​နေတယ်... ကျွန်မ ရှင့်ကို ​​​ခေါက်ဆွဲ ချက်​ပေးမယ်"

ရှန်းယွဲ့က တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်​နေပြီး​နောက် ​အေးစက်စွာ ​ပြောလိုက်သည်၊ 

"ကြက်ဥ နှစ်လုံးထည့်... တစ်လုံးကို ​ကြော်​ပြီး တစ်လုံးကို အနှစ်ခွဲ​ပေး..."

အ​တော်​လေးများသည့် ​တောင်းဆိုချက်များပင်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူမ​၏ အသီးအရွက် စိုက်ကွင်းထဲသို့ ​လေး​လေးကန်ကန်သွားကာ ပဲ​ပင်​ပေါက် နှစ်ဆုပ်မျှ ခူးခဲ့သည်။[T/N  ပဲပင်​ပေါက်က ပဲပြားရဲ့ ပဲပင်​ပေါက် အဖြူ​ရောင်​တွေ မဟုတ်ဘဲ ပဲလုံးရဲ့ အပင်​ပေါက်ကိုမှ အစိမ်း​ရောင်​အရွက်​လေး​တွေ ပါတဲ့ဟာပါ]

စွပ်ပြုတ်ရည် ဆူလာသည့်အခါ သူမက ရှည်လျားပြီး ပါးလျ​သော ​ခေါက်ဆွဲများကို ထည့်လိုက်သည်။ သူမက ကြက်ဥများကို အကာနှင့် အနှစ်တို့ ​အပြည့်အဝ ရော​နှောသွားသည်အထိ ​မွှေ​နေလိုက်သည်။စွပ်ပြုတ် အခံရည်က အလွန်အမင်း ဆူပွက်လာသည့်အခါ သူမက ကြက်ဥရည်ကို 

အိုးထဲသို့ ​လောင်းထည့်လိုက်ပြီး နာရီလက်တံ လည်သည့် ဦးတည်ချက်အတိုင်း ညင်ညင်သာသာ ​မွှေ​နေလိုက်သည်။ လတ်တ​​လော ထည့်လိုက်သည့် လှပ​သော အဝါ​ရောင်ကြက်ဥရည်က မ​နောက်သွား​ပေ။

သူမက လတ်ဆတ်​သော ရှီတာကီမှို အနည်းငယ်ကို ခပ်​စောင်း​စောင်း လှီးလိုက်ပြီး နူးညံ့​သော ပဲပင်​ပေါက်များနှင့်​ ​ရော​ထားလိုက်ကာ နှစ်ကြိမ်မျှ ​ဆေး​ကြောလိုက်ပြီး​နောက် ဆယ်ယူ၍ ​ခေါက်ဆွဲ​ပေါ်တွင် ဖြန့်ချလိုက်သည်။

​နောက်​တစ်ဆင့်တွင် သူမက ဒယ်ပြား​ပေါ်တွင် ဆီအနည်းငယ်ထည့်၍ အ​ငွေ့များ ထလာသည်အထိ အပူ​ပေးလိုက်သည်။ ကြက်ဥကို ခွဲပြီးသွား​သောအခါ မီးအားကို ချက်ချင်း ​လျှော့ချလိုက်သည်။ ကြက်ဥ ပုံ​ပေါ်လာ​သောအခါ သူမက ကြက်ဥအစွန်းတစ်​လျှောက်တွင် ​ရေကို စက်ဝိုင်းပုံထည့်လိုက်သည်။ ရှဲ ဟူ​သော မြည်သံ ထွက်လာပြီး အဖြူ​ရောင် အ​ငွေ့များ ထွက်လာ​တော့သည်။ သူမက အဖုံးကို ပိတ်ကာ နှစ်မိနစ်ခန့် ဆူပွက်​​အောင် တည်ထားလိုက်ပြီး​နောက် ကြက်ဥ​ကြော်သည်လည်း အဆင်သင့် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အနံ့​မွှေး​​သော မှိုနှင့် ကြက်ဥတို့ ပါဝင်​သော ပဲပင်​ပေါက်​ခေါက်ဆွဲတစ်ပန်းကန်ကို ရှန်းယွဲ့​ရှေ့တွင် ထားလိုက်​သည်။ သူက တစ်ဖက်တွင် ပန်းကန်တစ်လုံး ကိုင်ထား​သော အမျိုးသမီးကို ကြည့်လိုက်​​လေသည်၊ 

"ဘာလို့ ထပ်စားရတာလဲ... ရိုက်ကူး​ရေးမှာ ဝဝလင်လင်မစားခဲ့ရလို့လား"

ထန်​​ချောင်း​ချောင်းက တည်ငြိမ်စွာ ​ပြောလိုက်သည်၊ "အစာ​ချေပြီးတာဖြင့် ကြာလှပြီ"

ရှန်းယွဲ့က အလိုမကျစွာဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်၊ "မင်းက မင်းသမီး​ရော ဟုတ်​သေးရဲ့လား... ရှိုးမှာ မင်းမျက်နှာ အရမ်းဝ​နေတဲ့ပုံ​ပေါ်​နေတာ အံ့သြစရာ မရှိ​တော့ဘူး"

"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ​တွေ... ကင်မရာက မြင်ကွင်းကို ခပ်ကျယ်ကျယ်ဖြစ်​အောင် ဆွဲထားလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်" 

ထန်​​ချောင်း​ချောင်းက ခပ်မြန်မြန် ငြင်းခုံလိုက်ပြီး သူမမျက်နှာ​လေးကို ထိလိုက်သည်။ သူမက စံသတ်မှတ်ထားတဲ့ ဘဲဥပုံ မျက်နှာ​လေးပါ​နော်... နည်းနည်း ပြည့်​နေလို့ ချွန်​နေတဲ့ပုံ မ​ပေါ်တာပါ... ဟုတ်တာ​ပဲ​လေ...

ချစ်စရာ​ကောင်းတာကို တန်ဖိုးထားကောင်းမှန်း မသိတဲ့ လူ​တွေကသာ ​ကြောက်စရာ​ကောင်းတဲ့ ဇီးကွက်မျက်နှာကြီးနဲ့ တူသွားမှာ...

ရှန်းယွဲ့က သူ့နှုတ်ခမ်း​ထောင့်များကို ဆွဲဆန့်ကာ ​​ခေါက်ဆွဲစားခြင်းကိုသာ အာရုံစိုက်​နေသည်။ 

​ခေါက်ဆွဲက နူးညံ့ပြီး ဟင်းရည်သည်လည်း ကြက်သားပြုတ်ရည်၊ ကြက်ဥရည်တို့ဖြင့် ​ရော​​နှော​​နေပြီး အနံ့အရသာ ပြည့်စုံ​နေသည်။ ကြက်ဥ​​ကြော်က ကျက်ရုံ​လေးတင် ​ကြော်ထားသည်။ ​အောက်​ခြေက ​ရွှေ​ရောင်သန်းနေပြီး ကြွပ်ဆတ်​သော အခွံ​လေးရှိ​သော်ငြား အ​ပေါ်ပိုင်းက နူးအိကာ အဖြူ​ရောင်စစ်စစ် ဖြစ်​လေ၏။ သူက နူးညံ့​​​သော ကြက်ဥအနှစ်ကို ဆွဲယူလိုက်​သောအခါ ကြက်ဥအနှစ် ခပ်ထူထူ ​ပေါ်လာပြီး တိုဖူးတုံးကဲ့သို့ တုန်တုန်​လေး ဖြစ်​နေသည်။ ရှီတာကီမှိုက တုနှိုင်းမဲ့ ​မြေသင်းနံ့​လေးရ​​နေပြီး ဝါးလို့​ကောင်းသည်။ အစိမ်း​ရောင် ပဲပင်​ပေါက်က အလွန် နူးအိ​နေ​လေသည်။ တစ်လုတ်စားပြီး​သောအခါ အနံ့​လေးက မယုံနိုင်​လောက်​အောင် လန်း​ဆန်းလို့ သွား​လေသည်။

စား​သောက်ပြီးသွား​သောအခါ ရှန်းယွဲ့နှဖူးတွင် ​​ချွေးပြန်လာခဲ့သည်။ သူက ပန်းကန်နှင့် တူကို မချလိုက်ခင်အထိ ​နောက်ဆုံးကျန်​သော စွပ်ပြုတ်အရည်ကို ​မော့​​သောက်လိုက်သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက အချိန်အကြာကြီးကတည်းက စားပြီးနှင့်​နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ကို အချိန်အကြာကြီး ကြည့်​နေလိုက်ပြီး​နောက် သူမက ပ​ဟေဠိ ဖြစ်သွားရ​တော့သည်၊ 

" ရှင် ကြက်ဥ ​ခေါက်ဆွဲ တစ်ပန်းကန်လုံးကို ​ပျော်​ပျော်ကြီး ထိုင်စားနိုင်တာပဲ​နော်... ရှင်က ​ကောင်း​ကောင်း စားနိုင်တာပဲကို ဘာလို့ အန်တီဝမ် ရှင့်ကို ချက်​ပေးတဲ့ အစားအ​သောက်​တွေကျ စားဖို့ ခဲယဥ်း​နေရတာလဲ"

အ​တွေးတစ်ခုက သူမစိတ်ထဲ ဖြတ်​ပြေးသွားသည်၊ "ရှင်က ကျွန်မ ချက်ထားတာ​တွေပဲ စားချင်တာ​တော့ မဟုတ်​လောက်ပါဘူး​နော်... မဟုတ်ဘူးမလား"

ရှန်းယွဲ့ : "မင်း​ခေါင်းထဲက မဖြစ်နိုင်တဲ့ အ​တွေး​တွေကို ထိန်းထားလိုက်စမ်းပါ"

"မ​ကောင်းပါဘူး" ထန်​ချောင်း​ချောင်း ​ရေရွတ်လိုက်​လေသည်၊ "မဟုတ်ရင် ကျွန်မ ထွက်သွားတဲ့အခါ ​ရှင် သေ​လောက်​အောင် ခံစားရမှာ"

"ဘာ​ပြောတာလဲ" ရှန်းယွဲ့က ​သေချာမကြားလိုက်​သော​ကြောင့် သံသယဖြစ်စွာ ​မေးလိုက်သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ပြုံးကာ ပြန်မ​ဖြေလာခဲ့​ပေ။ သူ့​ခြေ​ထောက်​တွေကို ကုပြီးသည်အထိ ​စောင့်ကြတာ​ပေါ့...

ထိုအချိန်တွင် ရှန်းလျန့်သည်လည်း မြို့ထဲရှိ သူ့တိုက်ခန်းသို့ အခု​လေးတင် ပြန်​ရောက်လာခဲ့သည်။ သူ့တိုက်ခန်းက အထပ်မြင့်​နေရာတွင် တည်ရှိ​ပေသည်။ သူ​နေ​သောအလွှာတွင် ​နေထိုင်သူက သူတစ်​​ယောက်သာ ရှိ​သည်။

သူ ဓါတ်​လှေကားမှ ထွက်လိုက်လိုက်ချင်းပင် တံခါး​ရှေ့တွင် ရပ်​နေ​သော ထန်ရို့ကို ​တွေ့လိုက်ရ​တော့သည်။

ရှန်းလျန့် မျက်​​မှောင်ကြုပ်မိသွား​လေသည်။ ပါပါရာဇီတို့ကို ​​ရှောင်ရှားရန်အတွက် သူ့​​နေရာတွင် ဘယ်​တော့မှ မ​တွေ့ဖို့ သူ​ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောထားခဲ့သည်။

ထန်ရို့က သူ့ကို ပြုံးပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

 "ရှင် ပြန်လာပြီပဲ"

"ဒီကိုလာတုန်းက မင်းကို မရိပ်မိသွားကြဘူးလား"

 ရှန်းလျန့်က မျက်​မှောင်ကြုပ်လျက် ​ပြောလိုက်သည်။ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာ ရပ်ကွက်တွင် ​နေထိုင်ကြသည့် နာမည်ကျော်များစွာ ရှိကြ​ပြီး ပါပါရာဇီများကလည်း အပြင်ဘက်တွင် ရံဖန်ရံခါ ​စောင့်ဆိုင်း​နေကြ​သေးသည်။

ထန်ရို့က ကသိက​​အောက် ဖြစ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး သူမလက်ထဲမှ maskကို ယမ်းပြလိုက်သည်၊

 "ကျွန်မက အကာအကွယ် အပြည်နဲ့ လာခဲ့တာ​လေ"

ရှန်းလျန့်က ထန်ရို့တစ်​ယောက် ​ခေါင်းစွပ်ပါသည့် ​လေကာင်္ကျီရှည်ကို ဝတ်ထားပြီး သူမ​ဆံနွယ်များ​ပေါ်မှာ ကြီးမား​သော ​နေကာမျက်မှန်တစ်ခုပါ တင်ထားသည်ကို ​သတိထားမိသွားသည်။ သူ့နှလုံးသား အနည်းငယ် တည်ငြိမ်လာပြီး သူ့အသံသည်လည်း ​ပျော့​ပြောင်းသွားခဲ့​လေသည်၊ 

"ဘယ်လို ဖြစ်လို့ ဒီ​​လောက်နောက်ကျမှ ရောက်လာတာလဲ"

သူတံခါးကို ဖွင့်ပြီး​နောက် နှစ်​ယောက်သားက တစ်​ယောက်ပြီး တစ်​ယောက် တံခါးအတွင်းသို့ ဝင်သွားလိုက်ကြသည်။

ထန်ရို့က ပြုံးကာ ​ပြောလိုက်သည်၊

 "ရှင့်ကို မ​တွေ့ရတာ ရက်နည်းနည်း​လောက် ရှိပြီ​လေ.. ကျွန်မ ရှင့်ကို လွမ်းလို့... ဒီအ​ကြောင်းပြချက်က အဆင်​ပြေရဲ့လား" သူမ မည်သည့်အ​ကြောင်းကြောင့် ရက်အနည်းငယ်မျှ သူ့ကို ပစ်ထားခဲ့ရသည်ကို ​ရှန်းလျန့်က မေးမလာခဲ့သဖြင့် သူမ ဝမ်းနည်းခဲ့ရ​သော်လည်း သူမ သူ့ကို လွမ်းသည်ဟုသာ ​ပြောနိုင်ခဲ့သည်။

ရှန်းလျန့်က တစ်​နေ့လုံး ​ပြေးလွှားကာ ငန်း၏ ရန်မှ ​ခုန်​ကျော် ကာကွယ်ပြီး ငါးကိုပါ သတ်ခဲ့ရသည့် ရှိုးရိုက်ကူး​ရေး ပြီးသွား​သောအခါ အပြန်လမ်း​ပေါ်တွင် နှစ်နာရီ​ကျော်​အောင် ကား​ဆောင့်သည်ကို ခံလိုက်ရ​သေးသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အပိုင်းပိုင်း ပြတ်ကျ​​တော့မလို ခံစား​နေရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှန်းလျန့်မှာ အချစ်​ကြောင်း​ပြောရန်အတွက် အင်အား ကျန်မ​နေပါ​တော့​ချေ။ သူက ​ဆေး​ကြောကာ ​ရေချိုးပြီး​နောက် အ​လောင်း​ကောင်ကဲ့သို့သာ လဲ​လျောင်းပစ်လိုက်ချင်သည်။

ထန်ရို့က ရှန်းလျန့်၏ အနည်းငယ် ​အေးစက်​နေ​သော သ​ဘောထားကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူမမျက်နှာထားက စိတ်ပျက်အား​လျော့သွား​လေသည်။

အရင်တစ်​ခေါက် ရှန်းလျန့် သူမ၏ ​ဝေ့​ပေါ်အရန်​အ​ကောင့်ကို ရှာ​တွေ့သည့်အ​ကြောင်း ​ရုတ်တရက် သူမကို ​မေးလာခဲ့သည်။ ထို့​ကြောင့် သူမက တမင်သက်သက်ပင် ဖမ်းမိရန် ခက်ခဲသလို ကစားရန်အတွက် သူ့ကို ရက်အနည်းငယ်မျှ ​အေး​​အေးစက်စက် ပစ်ထားလိုက်ခဲ့သည်။

သို့​သော်လည်း ရှန်းလျန့်က ဘက်လှည့်သွားကာ ထန်​ချောင်း​ချောင်းနှင့် ရှိုးအတူတူတွင် ပါသွားမည်ဟု မထင်ထားခဲ့​ပေ။ ထိုနှစ်​ယောက်သား၏ ဆက်ဆံ​ရေးက အများကြီး ပိုနီးကပ်လာပုံ ​ပေါ်​နေပြီး သတင်းကြီး တစ်ခု​ကလည်း အလွန်အမင်း ပလူပျံလာခဲ့သည်။

အင်တာနက်​ပေါ်မှ လူအချို့က သူတို့နှစ်​ယောက်သားက ပါရမီပါကြပြီး ဆွဲ​ဆောင်မှု ရှိကြသည်ဟုလည်း ဆိုကြ​သေးသည်။ သူတို့က တစ်​ယောက်နှင့် တစ်​ယောက် သင့်​တော်ကြ​ပေသည်။

ထန်ရို့က ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားမည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့​ပေ။

အရင်တုန်းက ရှန်းလျန့်က ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို အလွန်အမင်း ရွံရှာ​နေခဲ့​သော်လည်း ယခုတွင်မူ သူက သူတို့၏ မ​​ကျေလည်မှုများကို ​မေ့ထားလိုက်သကဲ့သို့ သူမချက်​သော ဟင်းလျာများကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားခဲ့​သေးသည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းနှင့် ရှန်းလျန့်တို့က သတင်းထဲတွင် ​ပြောင်​ပြောင်တင်းတင်း အတူရှိ​နေခဲ့ကြ​သော်လည်း သူ့ချစ်သူ အစစ်ဖြစ်​သော သူမက​ ရုပ်လုံးထွက်မပြနိုင်​ပေ။ သူမ ဒီ​နေရာကို လာသည့်အချိန်တိုင်း ခိုး​ကြောင်​ခိုးဝှက်သာ လာခဲ့ရသည်။ ထန်ရို့က အလွန် အလိုမကျ ဖြစ်​နေ​လေသည်။

ရှန်းလျန့်က ဆိုဖာ​ပေါ်တွင် ​ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲ​နေသည်။ ထန်ရို့က သူမမျက်နှာအမူအယာကို ထိန်းကာ သူ့​ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမအသံက အလွန် နူးညံ့​​​လေသည်၊ 

"ရိုက်ကူး​ရေးက အရမ်း ပင်ပန်းတာပဲလား... ကျွန်မ ရှင့်​ခေါင်းကို နှိပ်​ပေးရင်​ရော"

ရှန်းလျန့်က သမ်း​ဝေ​လိုက်ကာ သူ့လက်ကိုယမ်းပြလိုက်သည်၊ "မ​နှောင့်ယှက်နဲ့​တော့... ကိုယ် ရေ​နွေးပူပူ​လေး ချိုးချင်​နေရုံပဲ"

ထန်ရို့က ထိုအ​ကြောင်းကို စဥ်းစားလိုက်ပြီး ​ပြောလိုက်သည်၊ " ကျွန်မ ရှိုးကို ကြည့်လိုက်​သေးတယ်... ရှင်နဲ့ ထန်ချောင်း​ချောင်းတို့ ​တော်​တော်အဆင်​ပြေ​နေကြပုံပဲ"

ရှန်းလျန့်က သူမကို စိုက်ကြည့်ကာ ဆိုလိုက်သည်၊ " တကယ်တမ်း ကင်မရာ​ရှေ့မှာ ​နေရတာ​လေ... တိုက်ရိုက်ကြည့်ရှုသူ​​တွေရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခိုက်လို့ အဆင်​မ​ပြေဘူး​လေ"

"ဒါ​ပေမယ့် ချောင်း​ချောင်းကို ဟင်းချက်တတ်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး"

"အာ... သူချက်တာ​တွေ ​တော်​တော်စား​ကောင်းတယ်"

 ရှန်းလျန့် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ​စေ့လိုက်သည်။ အပြန်လမ်း​ပေါ်တွင် ရွှံ​မြေအိုးထဲက ငန်းအသား အရသာ​ကောင်း​​ကောင်း​လေးကို တစိမ့်စိမ့် ​တွေး​နေမိ​သေးသည်။

ထန်ရို့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း ​အေးစက်လာ​သော်လည်း မသိနားမလည်သကဲ့သို့ ဟန်​ဆောင်​နေဆဲ ဖြစ်​​လေသည်၊

 "​ချောင်း​ချောင်းက တကယ်​တော့ မဆိုးပါဘူး... အရင်က ရှင့်ကို သူကပ်တွယ်​နေတဲ့ ကိစ္စက နားလည်မှုလွဲတာ ဖြစ်မှာပါလို့ ​ပြောခဲ့သားပဲ" ထန်ရို့က သူမ ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို ကူညီပြီး ရှင်းပြ​နေသကဲ့သို့ သာမန်ကာလျှံကာ ​ပြောလိုက်သည်။

ရှန်းလျန့်က ​ထောက်ခံသည့်အ​နေဖြင့် ​ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။

 "ကိုယ် သူ့ကို ​သေချာမသိ​သေးလို့ ​နေမှာပါ"

Xxxxxxx