အပိုင်း ၃၅

Chapter 35

 ကျွန်မအိမ် မဟုတ်ဘူး

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ​ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်ကာ အလှအပတွင် မနစ်​မြော​သွား​စေရန် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိ​ပေးလိုက်သည်။ သူတို့​တွေက အမည်ခံစုံတွဲများသာ ဖြစ်ကြသည်။ သူ့​ခြေ​ထောက် ကုသပြီးသွားလျှင် သူတို့က ထို ပုံမှန်မဟုတ်​သော ဆက်ဆံ​ရေးမှ ရုန်းထွက်ကြရမည် ဖြစ်​ပေသည်။

"ပြီးပြီ... ရှင့်ဘာသာရှင် သုတ်လိုက်​​တော့"

သူမက တဘက်ကို ရှန်းယွဲ့ထံ လှမ်း​ပေးကာ အဝတ်လဲရန်အတွက် သူမအခန်းကို ပြန်လာခဲ့သည်။

ရှန်းယွဲ့က တဘက်ကို ကိုင်ကာ သူ၏ ​ချော​မွေ့လှ​သော ​မေး​လေးကို ထိကိုင်လိုက်ပြီး​နောက် သူမ ရုတ်တရက် ရှက်သွားရသည့် အ​ကြောင်းအရင်းကို သိချင်​နေခဲ့သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက အနက်​​ရောင် ဝတ်စုံကိုဝတ်ကာ သူမ၏ ရှည်လျားပြီး ​ကွေး​​ကောက်​နေ​သော နီညို​ရောင် ဆံနွယ်များကို ​ဖြီးသင်ကာ ပုခုံးတစ်ဘက်တွင် ချထားလိုက်သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနီးက ပန်းဆီ​ရောင် ​ပြေး​သော ဝိုင်အ​ရောင် ဖြစ်ပြီး အမြင်ရိုင်းပုံ​ပေါ်နေ​သော်လည်း သူမဆိုးလိုက်​သောအခါ ပနံသင့်​နေ​ပေသည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်း ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာ​သောအခါ ရှန်းယွဲ့သည်လည်း အဝတ်အစားလဲပြီး၍ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ​စောင့်​နေခဲ့သည်။

အိမ်တွင် အမြဲတမ်း ဝတ်​​သော ပုံမှန်အဝတ်အစားများနှင့် မတူဘဲ သူက မီးခိုး​​ရောင်နက်နက် သမာရိုးကျ အ​နောက်တိုင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူ့ဆံပင်များကိုလည်း အဆီလိမ်းကာ ဆံမြိတ်များကို လှန်တင်ထားသည်။

သူက ဝှီးချဲ​ပေါ်တွင် ထိုင်​နေဆဲ ဖြစ်​သော်လည်း သူ့ဝတ်စုံ၏ ကြီးကျယ်ခမ်းနားမှုက မျက်စိဖမ်းစား​နေဆဲပင်။

ရှန်းယွဲ့က ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို မျက်ခုံးပင့်ကြည့်လိုက်သည်။

 "ဘာလို့ ​တွေ​ဝေ​နေတာလဲ... သွားကြမယ်"

"အိုး" ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ခပ်မြန်မြန်ပင် ခြေနှစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်သည်။ 

"ကျွန်မတွန်း​ပေးမယ်"

ရှန်းယွဲ့ ခပ်ယဲ့ယဲ့ ပြုံးလိုက်​လေသည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ​သေချာ​ပေါက် ပြန်လာမည်ဟု ဖုန်းထဲတွင် ​ပြောထား​သော​ကြောင့် ထန်တနှင့် သူ့ဇနီး၊ သူတို့ သားအကြီးဆုံး ထန်ကျန်းနှင့် ထန်ရို့သည်လည်း သူတို့၏ မိသားစုခန်းမထဲတွင် စု​ဝေး​နေကြသည်။ သူတို့က ထန်​ချောင်း​ချောင်း ​ရောက်လာမည်ကို ​စောင့်ဆိုင်း​နေကြ​​လေသည်။

မိနစ်​​လေးဆယ်ကြာ​သောအခါ အိမ်​တော်ထိန်းက အလျင်အမြန် သတင်းပို့လာခဲ့သည်၊

 "မမ​လေး ​ချောင်း​ချောင်းနဲ့ မစ္စတာရှန်းတို့ ​ရောက်လာပါပြီ"

လီယွီလန် အံ့သြသွား​တော့သည်: "မစ္စတာရှန်း... ဘယ်မစ္စတာရှန်းလဲ"

အိမ်​တော်ထိန်း: "မစ္စတာရှန်းယွဲ့ပါ"

"ရှန်းယွဲ့လည်း ​ရောက်​နေတယ်... ​​ကောင်းတာ​ပေါ့"

 ထန်တက ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်ပြီး​နောက် မျက်​မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်၊ 

"သူ​ရော ဘာလို့ ​ရောက်​နေတာလဲ... သူတို့​ပြောတာ သူ အပြင်မထွက်နိုင်တာ ​တော်​တော်ကြာပြီဆို"

ထန်ရို့သည်လည်း အလွန်အမင်း အံ့အားသင့်သွား​တော့သည်။ ရှန်းယွဲ့က ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို ထိုမျှလာက်ထိ ဂရုစိုက်သည်လား။ မဟုတ်​သေး​ပေ။ သူမက ရှန်းယွဲ့ ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို ကွာရှင်းဖို့ ​ခေါ်လာသည် ဆိုသည့်အချက်ကို ပိုယုံကြည်​သည်။

လီယွီလန်က တည်ငြိမ်​နေပြီး အလိုမကျဖြစ်ပုံ​ပေါ်နေသည်။ 

"လာပါ... မသန်မစွမ်းတစ်​​ယောက်ကို ဘာလို့ ​ကြောက်​နေရတာလဲ... ရှင်သူ့ကို အရင်က ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်တဲ့ ရှန်းယွဲ့လို့ ထင်​နေတုန်းလား... ရယ်ချင်စရာပဲ"

ထန်ရို့က သူမစကားများ​ကြောင့် တိတ်တိတ်​လေး မျက်လုံးလှိမ့်မိသွားသည်။

ထန်တက အနည်းငယ် မလွယ်ကူသလို ခံစား​နေရပြီး အိမ်​တော်ထိန်းကို သူတို့အား အထဲသို့ ​ခေါ်လာခဲ့ရန် ​ပြောလိုက်သည်။

မကြာခင်မှာပင် ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ရှန်းယွဲ့ကို တွန်းကာ ထန်မိသားစု ဧည့်ခန်းတွင် ​ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထန်ရို့သည်လည်း သူ့ကိုမြင်​သောအခါ အံ့သြတကြီး ဖြစ်သွားရ​တော့သည်။ 

ကမ္ဘာ​ပေါ်က ဘယ်သူကများ ရှန်းယွဲ့ ကားမ​တော်တဆ ဖြစ်သွားပြီး​​​​တော့ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်​ကြေပြီး လူ​သေလို ဖြစ်သွားပြီ ဆိုတဲ့သတင်းများကို ဖြန့်ခဲ့ပါလိမ့်။

သူမ​​ရှေ့က ​ယောကျ်ားက အားအင် အပြည်နှင့် ရှိ​နေတုန်းပင်။ သူ၏ ပိန်ပါးပြီး သွယ်လျ​​သော ခန္ဓါကိုယ်က ​သေချာချုပ်ထား​​သော ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူ့မျက်လုံးများက အလင်းများ ဖြာထွက်​နေသကဲ့သို့ပင်။

ထိုသူ့ထံတွင် ရှန်းလျန့်ပင် မရှိ​သော အရှိန်အဝါ ရှိ​နေသည်။ ရှန်းလျန့်က သူ့​ရှေ့တွင်​တော့ အားနည်းသည့် ကြက်​ပေါက်​လေးပင်။ သူမ သူ့ဦး​လေးအ​​ကြောင်း ​ပြောလာသည့်အချိန်က သူထိတ်လန့်သွားရသည်မှာ အံ့သြစရာမရှိ​ပေ။

ထိုကဲ့သို့​​သောလူက ဝှီးချဲ​ပေါ်တွင် ရှိ​နေလျှင်​တောင် မြို့​တော်က မိန်းမများက သူ့ကို လိုက်ရန် တန်းစီ​နေကြမည်ပင် ဖြစ်သည်။

သို့​သော်လည်း သူမအကြည့်များက ရှန်းယွဲ့ထံမှ သူ့​ဘေးရှိ ထန်​ချောင်း​ချောင်းဆီ မတင်လိုက်​သောအခါ ရုတ်တရက် ​လေပြင်းများ တိုက်လာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

သူမ​က သူ့​ဘေးတွင် ထန်​ချောင်း​ချောင်း ဟူသည့် မိန်းမတစ်​ယောက် ရှိ​နေသည့်အ​ကြောင်း မေ့​သွား​တော့မလိုပင်။ သူမကိုယ်တိုင် ထိုထန်​​ချောင်း​ချောင်းကို ထိုလူ့ထံ တွန်းပို့​ပေးခဲ့မိသည်။

ဒီတစ်ခါ​တော့ သူမ တကယ်​ နောင်တရမိသည်။

ထန်တသည်လည်း ရှန်းယွဲ့၏ အသွင်အပြင်​ကြောင့် ​ကြောင်အ​နေသည်။ ရှန်းမိသားစုနှင့် ပူး​ပေါင်းနိုင်ရန်အတွက် သူ ရှန်းမိသားစုအကြီးအကဲများကို ​မေးမြန်းထားပြီးသား ဖြစ်ပြီး ရရှိ​သော သတင်းများက အပြင်က ​ကောလဟာလများနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်​ပင်။ အခြားနည်းဖြင့် ​ပြောရလျှင် တစ်​နေ့​​နေ့တွင် ရှန်းယွဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့လျှင်​တောင် မည်သူမှ အံ့သြကြမည်မဟုတ်​ပေ။

သို့​သော်လည်း ထိုလူ၏ ​လတ်တလော​ အသားအ​ရောင်ကို ကြည့်ရ​သောအခါ အိပ်ရာထဲတွင် လဲ​လျောင်း​နေရသည့် မသန်မစွမ်း လူနာနှင့် တူမ​နေ​ပေ။

သူ ​မှော်​ဆေးလုံးများ စားမိသွားသကဲ့သို့ပင်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်း၏ ​ပြောင်းလဲမှုသည်လည်း ထင်မှတ်မထားစွာပင် ဖြစ်​နေသည်။ သူမ၏ မျက်နှာက ​ကြောက်ရွံ့မ​နေဘဲ ​မေးကိုလည်း အနည်းငယ် ​မော့ထား​​သေးသည်။

ထန်တ ရုတ်တရက် ​တွေးမိသွား​သည်။ သူတို့က ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို မိသားစု အပြစ်စီရင်​ရေး လုပ်ရန် ​ခေါ်ခဲ့​​သော်လည်း သူမက ကစားရန် လာသည့်နှယ်ပင်။

ထန်တက သူ့အမူအယာကို ထိန်းလိုက်သည်။ ရှန်းယွဲ့ ​ရောက်ရှိလာမှု​က ထန်တ အ​နေဖြင့် ထန်​ချောင်း​ချောင်းအပေါ် အနည်းငယ် ​ဖော်​ရွေသွား​စေခဲ့သည်။

"ယွဲ့​လေး... လာမယ်ဆိုလည်း ကြို​ပြောတာ မဟုတ်ဘူး... အိမ်​တော်ထိန်းက လက်ဖက်ရည် လာချ​ပေးလိမ့်မယ်" ထန်တက အကြီးတစ်​ယောက် အ​နေဖြင့် သူတို့ကို ဝင်ထိုင်ရန် ​ပြောလိုက်သည်။ 

"​ချောင်း​ချောင်းလည်း ထိုင်​လေ... ဘာလို့ အဲ့မှာပဲ ရပ်​နေရတာလဲ"

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ပျင်းရိဟန် ​ပေါ်​နေသည်။

 "ကျွန်မ မထိုင်ဘူး... လက်ဖက်ရည်လည်း မ​သောက်ချင်ဘူး... ကျွန်မက အိမ်ကမှ မဟုတ်ရင် အပြင်မှာ လက်ဖက်ရည် မ​သောက်တတ်ဘူး"

ထန်မိသားစု၏ ပုံစံက ရုတ်တရက် ခက်ခဲသွားပုံ ​ပေါ်​လေ၏။

ထန်​​ချောင်း​ချောင်း: "မြန်မြန်​လေး ရှင်တို့​ပြောချင်တာသာ ​ပြောလိုက်ကြ... အချိန်က မ​စော​တော့ဘူး... လူတိုင်းရဲ့ အချိန်​​တွေ လိုက်ဖြုန်းမ​နေကြနဲ့"

လီယွီလန်က စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး ထရပ်လိုက်သည်၊ "ဘယ်လို အပြုအမူမျိုးလဲ...နင့်မိဘ​တွေကို ဒီလိုမျိုး စကား​ပြော​နေတာလား" 

"တံခါးက​နေ ဝင်လာကတည်းက အခုထိမင်းမိဘ​တွေ​တောင် မ​ဆူ​ငေါက်ရ​သေးတာ​တောင် ထွက်သွားချင်​နေပြီ... မင်းကလည်း ထန်မိသားစုက ဆိုတာကို မ​မေ့နဲ့" 

ထန်ကျန်းသည်လည်း ​​လှောင်ရယ်လိုက်​လေသည်။ က​လေးဘဝကတည်းက လူမှားပြီး ​ခေါ်သွားခံခဲ့ရ​သော ထိုညီမအတွက် သူ့မှာ ခံစားချက်မရှိ​ပေ။ အဆုံးတွင် သူတို့က အတူကြီးပြင်းလာကြခြင်း မဟုတ်​ပေ။

"ထန်မိသားစုကတဲ့လား.." ထန်​ချောင်း​ချောင်း ​လှောင်ရယ်လိုက်သည်။ 

"ကျွန်မက​တော့ ရှင်တို့ ကျွန်မကို ရှန်းမိသားစုဆီ ချုံရှီအ​နေနဲ့ ပို့လိုက်ပြီးကတည်းက ထန်မိသားစုဝင်လို မဆက်ဆံကြ​တော့တာလားလို့"

"မင်း"

လီယွီလန်က​တော့ သူမ ထို​ကောင်မ​လေးကို တစ်လနှစ်လ​လောက် မ​တွေ့ရရုံဖြင့် ထန်​ချောင်း​ချောင်း လျှာစွမ်းထက်လာမည်ဟု မ​မျှော်လင့်ထားခဲ့​ပေ။ သူမက သူတို့မလိုချင်​​သော်လည်း ချယ်လှယ်ရလွယ်ကူသည့် ​ကျေးလက်​ကောင်မ​​လေး မဟုတ်​တော့​ပေ"

ထန်ရို့က လီယွီလန်၏ ​နောက်​ကျောကို ​ဖေးမကာ သူမကို ​ဖျောင်းဖျလိုက်သည်၊

 "​ဒေါသမထွက်ပါနဲ့ ​​မေ​မေရယ်... ​ပြောစရာရှိရင် ​အေး​အေး​ဆေး​ဆေး ​ပြောပါ"

"မစ္စတာထန်က ကျွန်​တော့ဇနီးကို ​တွေ့ဖို့ ဖုန်း​တွေအများကြီး ​ခေါ်ထားတယ်... ဖုန်းထဲမှာက အရမ်းအ​​ရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စလို ​ပြော​နေခဲ့တာပဲ .. ဘာ​ကြောင့်များလဲ... ကျွန်​တော့ဇနီးက ဆူပူခံရဖို့ အထူးတလှယ် ​ခေါ်ခံရတာများလား" 

ရှန်းယွဲ့၏ ​အေးစက်စက်​လေသံက ခန်းမထဲသို့ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

သူက ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို "ဇနီး" ဟု ​ခေါ်ခဲ့​သော​ကြောင့် ထန်တသည် ထိုသူက သူ၏ ​စျေး​ပေါ​သော သမီး ဖြစ်သူကို အမှန်တကယ် တန်ဖိုးထား​နေ​ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။ 

ထန်တက အ​ခြေအ​နေများ ပိုမဆိုးသွားရန် ဝင်ထိန်းလိုက်သည်။

 "နားလည်မှု လွဲတာပါ... ငါတို့ ​ချောင်း​ချောင်းကို ​ခေါ်တာ မိသားစုကိစ္စအ​ကြောင်း ​ပြောမလို့ပါ... ပြီး​တော့လည်း သူ လက်ထပ်သွားကတည်း အိမ်ပြန်မလာခဲ့ဘူး​လေ"

"ဘယ်သူက မိသားစုကိစ္စ​ ​​ပြောချင်​နေလို့လဲ... ထန်​ချောင်း​ချောင်း... နင် ငါ့ကို ဒီ​နေ့ ​သေ​သေချာချာ ရှင်းပြစမ်း... ​ဝေ့​ပေါ်မှာ ဘာအရှုပ်​တွေ လုပ်ထားတာလဲ... နင် တမင်သက်သက် ရို့ရို့ကို ​ဒုက္ခပေးချင်​နေတာလား" 

လီယွီလန်ကိုယ်တိုင်က သူ​ဌေးသမီးတစ်​ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ သူမငယ်ရွယ်စဥ်အခါက သူမ၏ ​ကျော်ကြားမှု​ကြောင့် ဘယ်သူကမှ သူမကို ​ဒေါသမထွက်ရဲခဲ့​ပေ။

ထန်​ချောင်း​ချောင်း ပြုံးလိုက်​လေသည်။

 "ကန်းမ​နေတဲ့ လူတိုင်း ကျွန်မပိုစ့်ကို နားလည်နိုင်ကြမှာပဲ... ကျွန်မက "အ​နောက်အရပ်သို့ ခရီးသွားခြင်း"အ​ကြောင်းကို ကျွန်မဖန်​တွေနဲ့ ​ဆွေး​နွေးရုံပဲ"

ထန်ရို့က သူမကိုယ်တိုင်ပင် အ​လေးအနက် မ​​တွေးခဲ့သည့်အ​ကြောင်း ခံစားမိသွားသည်။

"အမှိုက်မ" လီယွီလန်က အလွန်​ဒေါသထွက်လာ​သော​ကြောင့် ကျိန်ဆဲ​သော စကားများပင် ထွက်လာ​တော့သည်။

 "နင့်ကြောင့် ထန်မိသားစု အရှက်ရပြီး ရို့ရို့ကိုလည်း ​ဝေ့​ပေါ်မှာ ကြိမ်း​မောင်း​နေကြပြီ... ဒီ​နေ့ နင် ရို့ရို့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ​တောင်းပန်ပြီး ​နောက်ဆို အဓိပ္ပါယ် မရှိတာ​တွေ ထပ်မလုပ်ဖို့ ကတိ​ပေးစမ်း"

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက အပြစ်ကင်းသည့် ပုံစံ​လေးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်၊

 "ကျွန်မက ထန်မိသားစုနဲ့ ထန်ရို့ကို အန္တရာယ်​ပေးတယ်လား... ကျွန်မ ဘာလုပ်လို့လဲ... သူလုပ်သလို ပြန်လုပ်လိုက်တာပဲ​လေ"

ထန်တက မျက်​မှောင်ကြုပ်ကာ လီယွီလန်ကို ဆက်မ​​ပြောသင့်​တော့သည့်အ​ကြောင်း ​ပြောရန် ဆွဲလိုက်​သော်လည်း ထန်ကျန်းက ခုန်ထွက်လာပြန်သည်၊

 "မင်း အရမ်းများသွားပြီ... ငါတို့သာ မင်းကို ရှာမ​တွေ့ခဲ့ရင် မင်းတက္ကသိုလ်ကို​တောင် သွားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး... ဒါ​တောင် ​ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့အပြင် ​နေရာတိုင်း ပြဿနာ​တွေ လုပ်ချင်​နေ​သေးတယ်"

"ရှင့်ကိုရှင် မြင့်မြတ်တယ်လို့ ထင်မ​နေနဲ့"

 ထန်ချောင်းချောင်း သူ့ကို ​လှောင်ရယ်လိုက်သည်၊

 "မိဘ​တွေက သားသမီး​တွေကို ပညာသင်​ပေးရမှာ ကျင့်ဝတ်ပဲ... ဥပ​ဒေမှာ ​သေချာ​ရေးထားတာပဲ... နားမလည်ရင် ပြန်သွားဖတ်"

ထန်ကျန်း ဆွံ့အသွား​တော့သည်။ ထိုမိန်းမ၏ ပါးစပ်က အလွန် အဆိပ်ပြင်းလွန်းသည်ပင်။

ထန်ရို့က ​နောက်ဆုံးတွင် စကား​ပြောလာခဲ့သည်။

 "​မေ​မေ ကိုကို သမီးအတွက် ​ပြော​ပေးစရာ မလိုပါဘူး... တကယ်က သမီးကသာ မမကို ​တောင်းပန်ရမှာပါ"

"အိုး ​နောက်ဆုံး​တော့ တစ်​ယောက်​ယောက်က အသုံးကျတဲ့ တစ်ခုခု ​ပြောလာပြီပဲ"

 ရှန်းယွဲ့က ပျက်ရယ်ပြုဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

 "ဒါက တကယ်တမ်း​တော့ ပြဿနာ​တွေ လုပ်ထားတဲ့ မင်း​ကြောင့်ပဲ​လေ"

"ရို့ရို့က ဘာအမှားမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး... ဘာလို့ ​တောင်းပန်ရမှာလဲ" 

လီယွီလန်က ထန်ရို့ကို ကာကွယ်​ပေး​နေသည်။

ရှန်းယွဲ့က ​အေးစက်စွာ ​ပြောလိုက်သည်။

 "သူက ဆယ်ဖီပုံ အမှတ်မထင် ရိုက်မိသွားပြီး ပိုစ့်ကို မ​တော်တဆ like လုပ်မိသွားတယ်​ပေါ့... ခင်ဗျားက တကယ်ကြီး ယုံ​နေတာလား"

ထန်ရို့ ​ဖျော့​တော့သွားသည်။

"မင်း ​ရေတပ်​ရဲ့ ခေါင်း​ဆောင်ကို ​ခေါ်ပြီး သူ့ကို ​ပြောခိုင်းကြမလား... ကြည့်ရတာ သူ့မျိုးရိုးက ဝမ် ဖြစ်ပုံပဲ" 

ရှန်းယွဲ့က အမှန်တကယ်ပင် ဖုန်း​ခေါ်ချင်​နေသကဲ့သို့ သူ့ညာလက်ဖြင့် ဖုန်းကို ယမ်းပြလိုက်သည်။

လီယွီလန်က သံသယဖြစ်စွာ ​မေးလိုက်သည်၊

 "ဘယ်သူ့ကို ​ခေါ်မလို့လဲ... မင်းဘာ​ပြောချင်တာလဲ"

ထန်ရို့က ​ရှော့ရ​နေခဲ့သည်။ သူမက ရှန်းယွဲ့ ဟာသလုပ်မ​နေသည်ကို ယုံကြည်​​ပေသည်။ 

သူမက မည်သည့်အရာ ဖြစ်​နေသည်ကို သိချင်​နေခဲ့သည့် လီယွီလန်ကို မြန်မြန်တားကာ အလျင်လိုစွာ ​ပြောလိုက်သည်။ 

"မေ​မေ... သမီးအမှားပါ... သမီး​တောင်းပန်ပါ့မယ်"

"ဒီ​နေ့ ကျွန်မ အစ်မ​ချောင်း​ချောင်းကို လာဖို့ ဖိတ်လိုက်တာပါ... ကျွန်မ သူ့ကို ​တောင်းပန်ပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်​အောင် လုပ်ချင်လို့... လူတိုင်း ကျွန်မအတွက် ငြင်းခုံမ​နေကြပါနဲ့​တော့... မိသားစု တည်ငြိမ်​နေတာကို အ​နှောင့်အယှက် ဖြစ်သွား​စေရပြီ... ​တောင်းပန်ပါတယ်" 

ထန်ရို့က ပထမဆုံး စကား​ပြောသူ ဖြစ်သည်။ ထန်မိသားစုရှိ သူမပုံရိပ်ကို အပျက်အဆီး မခံနိုင်​​ပေ။

ထန်တက အမြဲတမ်း စံပြုဖွယ် မိန်းမ​​ကောင်းပုံစံ​လေး ဖြစ်ခဲ့သည့် သမီးဖြစ်သူကို သံသယတို့ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့​သော်လည်း လီယွီလန်က နားမလည်​ပေ။

ထန်​​ချောင်း​ချောင်းက ရှန်းယွဲ့ကို အထင်ကြီးမှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူက ထန်ရို့ သုံးခဲ့သည့် ရေတပ်ကိုပင် အမှန်တကယ် ရှာ​​တွေ့ခဲ့သည်။ သူက ပြင်ဆင်ပြီးမှ လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရှန်းယွဲ့က သူမကို ကြည့်လိုက်ပြီး ​ခေါင်းငုံ့လာ​စေရန် လက်ယပ်​ခေါ်ကာ သူမနားထဲသို့ တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်။

 "ငါ မင်း​နောက် လိုက်မှ ဖြစ်မယ်လို့ ​ပြောခဲ့သားပဲ"

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ​ဒေါသတကြီးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။ "ရှင့်ကို ​လှေကားပါ ​ထောင်​ပေးမယ်​လေ... ရှင်က မိုး​ပေါ်ထိ တက်ချင်​နေ​တော့တာပဲ"

သူတို့နှစ်​ယောက်က ထန်မိသားစုကို ရှိသည်ဟုပင် သ​ဘောမထားဘဲ အချင်းချင်း တီးတိုး ​ပြော​နေခဲ့ကြသည်။

Xxxxxx