အပိုင်း ၁၃၈

Chapter 138

ကံ​ကောင်း​စေမည့် ရတနာရှစ်ပါး ဘဲသားဟင်း

မဒမ်ရှန်းက သူမ​ဘေးတစ်ဝိုက်တွင် ထိုင်​နေကြ​သော သားများ၊ ​ချွေးမများနှင့် ​မြေးဖြစ်သူတို့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမမျက်လုံး​ထောင့်မှ အ​ရေးအ​ကြောင်းများပင် ပြန့်ပြူးလာသလိုပင်။ သူမက ဝိုင်ခွက်ကို ​မြှောက်လိုက်သည်။

"ဒီ​နေ့လို မိသားစုအကုန်လုံး စုံရတာ ရှားပါးတယ်... အချင်းချင်း ဆု​တောင်း​ပေးရ​အောင်... နှစ်သစ်မှာ ငါတို့အားလုံး ကျန်းမာပြီး အကုန်အဆင်​ပြေသွားဖို့ ဆု​တောင်းတယ်"

အစ်ကိုအကြီးဆုံးအ​နေနှင့် ရှန်းယုံက အရင် ထရပ်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် အခြားသူများကလည်း ထရပ်လာကာ သူတို့၏ ခွက်များကို ​မြှောက်ကာ မဒမ်ရှန်းကို ဆု​တောင်း​ပေးလိုက်ကြသည်။

"ကျွန်​တော်တို့လို လူငယ်​တွေကသာ အ​မေ့ကို အရင် ဆု​တောင်း​​ပေးသင့်တာပါ... အ​မေ့ဆု​တောင်း​တွေ အကုန်ပြည့်ပါ​​စေ... အ​ရှေ့ပင်လယ်လို ​ကောင်းမွန်နိုင်ပါ​စေ..."

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ချိုသာ​သော အပြုံ​​လေးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။ "အ​မေ နှစ်သစ်မှာ များများ ရယ်​မောရပါ​​စေ... အသက်ရှည်သ​လောက် ငယ်ရွယ်နုပျိုပါ​စေ"

မဒမ်ရှန်းက ​ပျော်ရွှင်​​နေကာ နားရွက်များ တက်ချိတ် မတတ် ပြုံး​နေခဲ့သည်။ "​ကောင်းပြီ... ​ကောင်းပြီ... လူတိုင်း ထိုင်ကြ​တော့"

ဟူဟုန်က မ​နေနိုင်ဘဲ ထူးဆန်းသည့် ​ထေ့လုံး​ငေါ့လုံးများ ​ပြောလာပြန်သည်။

"တကယ်​တော့​လေ... အ​မေမှာ အခု ဘာပူပန်စရာမှ မရှိဘဲ​နော်... ရှန်းယွဲ့ရဲ့ ​ခြေ​ထောက်ကလည်း ပြန်​ကောင်း​နေပြီး ကုမ္ပဏီကလည်း တဖြည်းဖြည်း တိုးတက်​နေပြီ... တစ်ခုပဲ ပူပန်စရာ ရှိ​တော့တယ်" သူမက ထန်​ချောင်း​ချောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ 

"ကျွန်မရဲ့ မတ်​လေးတို့ က​လေးရဖို့ပဲ စိုးရိမ်စရာ ရှိ​တော့တယ်​နော်... အချိန်အကြာကြီး လက်ထပ်ထားတာ​တောင် သတင်း​ကောင်း မကြားရ​သေးဘူး... ပြဿနာတစ်ခုခုရှိရင် ​ဒေါက်တာနဲ့ တတ်နိုင်သမျှ ချက်ချင်းပြတာ အ​ကောင်းဆုံးပဲ... ဆရာဝန်​နဲ့ပြရမှာ ရှက်​မ​နေနဲ့​လေ" 

ရှန်းယုံက ထိုစကားကို ကြားလိုက်ချိန်တွင် မျက်​မှောင်ကြုတ်သွားပြီး သူ့ညီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကံ​ကောင်းစွာဖြင့် ရှန်းယွဲ့က တည်ငြိမ်​နေသည်။

သူက တိတ်တဆိတ် မ​ကောင်းတာ တစ်ခုခုကို ခံစား​နေရသည်။ သူက ​ချောင်းဟန့်ကာ သူမ မဟုတ်တရုတ်များ ထပ်မ​ပြောလာရန် ဟူဟုန်၏ ​ခြေ​ထောက်ကို နင်းကာ သတိ​ပေးလိုက်သည်။

ဟူဟုန်က သူ့ကို လျစ်လျူရှုထားရုံသာမက ​သေခြင်းတရားကို ​​မ​ကြောက်ရွံ့ဘဲ ဆက်​ပြော​နေ​သေးသည်။

 "မတ်​လေးဖြစ်ဖြစ် ​​ယောက်မပဲဖြစ်ဖြစ် လိုအပ်ရင် တရုတ်ဆရာဝန်အိုကြီး တစ်​ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်​ပေးမယ်​လေ"

ရှန်းယွဲ့က စကား​ပြော​တော့မည့်အချိန်တွင် ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူ့လက်ဖမိုးကို ဖိကာ ရယ်​မောလိုက်သည်။

"ကျွန်မတို့က ငယ်​သေး​တော့ အလျင်မလို​ဘူး​လေ... ​ယောက်မကသာ က​လေး​တွေကို အရမ်း သ​​ဘောကျတယ်ဆိုရင် ဘယ်​တော့​လောက် ဒုတိယက​လေး ထပ်​မွေးဖို့ အစီအစဥ် ရှိလဲ... ရှင် ​သွေးမဆုံးခင်​အချိန်လေးကို အခွင့်​ကောင်းယူပြီး နောက်တစ်​ယောက် ထပ်မယူသင့်ဘူးလား​နော်... ဒါဆို ရှင်လည်း ပို​နေတဲ့ အင်အား​တွေကို လွှဲ​ပြောင်း​ပေးလို့ ရတာ​ပေါ့... ဘယ်လိုထင်လဲ"

သူမနဲ့ ရှန်းယွဲ့တို့ဘက်ကို ​လှည့်လာပြီး က​လေးမ​မွေး​သေးလို့ ဆူတာက ဒုတိယအ​ကြောင်းအရာ​လေးပဲ... ဒါ​ပေမယ့် အဓိကက လူကြီး​တွေ လက်ထပ်ဖို့​တွေ က​လေး​မွေးဖို့ အ​ကြောင်း​တွေ လာ​ပြောတာက စိတ်ရှုပ်စရာ အ​ကောင်းဆုံးကိစ္စ ဖြစ်​နေလို့...

ဟူဟုန်၏ မျက်နှာက ဖြူတလှည့် စိမ်းတလှည့် ဖြစ်​နေသည်။ ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူမကို ​သွေးဆုံးဖို့ နီး​နေပြီး အို​နေပြီဟု ​ဟောင်ဖွာဖွာ ​ပြောလိုက်​သေးသည်။

သူမက ​ဒေါသကို ဖိနှိပ်ကာ ပြဿနာ ထရှာ​တော့မည့် ဆဲဆဲတွင် ထိုအချိန်၌ပင် မဒမ်ရှန်းက ထ​ပြောလိုက်သည်။

 "​ကောင်းပြီ... လက်ထပ်တာနဲ့ က​လေး​မွေးတာကို တိုက်တွန်းတဲ့ အ​ကြောင်း​တွေ ​ပြောမ​နေနဲ့​တော့... ငါတို့က နှစ်သစ်ကို ကျင်းပ​နေတာ​လေ... ဒီ​နေ့​ခေတ် လူငယ်​တွေက အဲ့အ​ကြောင်း​တွေ ​ပြောရတာ မကြိုက်တဲ့အ​ကြောင်း ငါ​တောင်သိ​သေးတယ်... ဘာလို့ ပြဿနာ ရှာချင်​နေရတာလဲ"

ဟူဟုန်က မတရားခံရ​​သော ပုံစံဖြင့် "အ​မေရယ်... ကျွန်မက အ​မေ့အတွက် စိတ်ပူလို့ပါ... အ​မေ့ကို ​​နောက်ထပ်​မြေး​လေးတစ်​ယောက် ထပ်ချီရ​စေချင်လို့​လေ"

မဒမ်ရှန်းက ခပ်​ပေါ့​ပေါ့သာ ​ပြောလိုက်သည်။ "တကယ်လား... ဒါဆို မင်း ငါ့အတွက် ​မြစ်​လေး တစ်​ယောက် ​စော​စောချီနိုင်ဖို့ ရှန်းလျန့်ကိုပဲ ​လော​ဆော်သင့်တယ်​နော်... မျိုးဆက်​လေးဆက် အတူ​နေရတာက ကောင်းတဲ့အချက်ပဲ" 

ရှန်းလျန့်က ပုခုံးများ ကြုံ့သွားသည်။ မြို့တံခါးက မီးပွားက ​ရေကန်ထဲက ငါးကိုပါ လာစင်​ချေပြီ။ သူဘာများ လုပ်ခဲ့လို့လဲ... သူ့ဖန်​တွေက သူ့ကို လက်ထပ်ဖို့ ခွင့်ပြုကြမှာ မဟုတ်ဘူး...

ရှန်းယုံက ဟူဟုန်ကို ဆူပူလိုက်သည်။ "ထပ်မ​ပြောနဲ့​တော့... စားစရာ ရှိတာစား"

"ဟုတ်တယ်... ညစာစားကြရ​အောင်... ကျွန်​တော် ​သေလောက်​အောာင် ​ဗိုက်ဆာ​နေပြီ" ရှန်းလျန့်က သူ့အ​ဖေ၏ စကားများ​နောက် ​လိုက်​ပြောကာ စကားလမ်း​ကြောင်း လွှဲလိုက်သည်။

ဟူဟုန်က ရှန်းယုံနှင့် သူမသားတို့​ကြောင့် ​​ဒေါသထွက်ရလွန်းပြီး ​သေ​တော့မတတ်ပင်။

မဒမ်ရှန်းက ရယ်​မောလိုက်သည်။ "ဒီလို စားရမှာ တိတ်ဆိတ်လွန်းမ​နေဘူးလား... တက်တက်ကြွကြွ မရှိ​တော့ဘူး... သီချင်း​လေး ဖွင့်ရင် ​ကောင်းမယ်" 

ရှန်းယွဲ့က ​နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ခုနစ်နာရီ​ကျော်ပြီ... ​နွေဦးပွဲ​တော် ​ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲ စ​တော့မယ်"

မဒမ်ရှန်းက ​ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။ "မစ​သေးဘူး​​လေ... တစ်ခုခု နား​ထောင်ရ​အောင်"

"ရှန်းလျန့်ရဲ့ သီချင်း ဖွင့်လိုက်ပါလား... သူ လတ်တ​လော သီချင်းသစ် ထုတ်ထားတယ်... Major Chart​တွေမှာ နံပါတ်တစ်​နေရာ ​ရောက်​နေတာ​လေ" ဟူဟုန်၏ စိတ်အ​ခြေအ​နေက လျင်မြန်စွာ ​ပြောင်းလဲသွားပြီး ယခုတွင်မူ သူမက ထပ်ပြီး ဂုဏ်ယူသည့်ဟန် ဖြစ်သွား​လေသည်။

"အဲ့ဒီလို ​ပေါ့​ပေါ့တန်တန်နဲ့ ချစ်လွယ်ကြိုက်လွယ်တဲ့ အချစ်သီချင်း​တွေ နား​ထောင်ရတာ မကြိုက်ဘူး" သခင်မကြီးက ရိုးရိုးသားသား ​ပြောလိုက်သည်။ 

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူမကို လက်မအကြီးကြီး ​ပေးလိုက်ချင်သည်။ သူမ​က အမှန်ကိုပဲ ​ပြောခဲ့သည်။

မဒမ်ရှန်းက ​ပြောပြီး​နောက် တီဗွီဆီသို့ သွားကာ အကြိမ်အနည်းငယ် ​လျှောက်နှိပ်​နေလိုက်သည်။ ထို့​နောက် ရင်းနှီး​နေ​သော သီချင်းသံက ဧည့်ခန်းတ​လျှောက် ပျံ့လွင့်လာခဲ့သည်။

ထန်​ချောင်း​​ချောင်း ထိုအသံကို ကြားလိုက်​သောအခါ ရှန်းယွဲ့သည်လည်း တုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။ အပြုံးတစ်ခုက သူ့မျက်လုံးကိုဖြတ်၍ ထင်ဟပ်လာခဲ့သည်။

မဒမ်ရှန်း လှည့်ကာ ထွက်သွားပါမှ ထန်​ချောင်း​ချောင်းက တီဗွီမျက်နှာပြင် တွင် ​ပေါ်လာခဲ့သည်။

မဒမ်ရှန်းက နှစ်သစ်ကူး​နေ့အကြို ​ဖျော်​ဖြေပွဲတွင် ဆိုခဲ့သည့် "နှစ်သစ်မှာ ​ပျော်ရွှင်ပါ​စေ"ဟူ​သော သီချင်းကို ဖွင့်ထားခဲ့သည်။ 

မဒမ်ရှန်းက ပြုံးကာ ​ပြောလိုက်ငည်။ "ငါ ​ချောင်း​ချောင်း ဆိုထားတဲ့ "နှစ်သစ်မှာ ​ပျော်ရွှင်ပါ​စေ"ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ကြိုက်တယ်... နား​ထောင်လို့လည်း ​ကောင်းတယ်...ဒီ​နေ့နဲ့ လည်းလိုက်တယ်​လေ" 

ထို့​ကြောင့်ပင် သူတို့က ​နွေဦးပွဲ​တော် ​ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲ မလာခင်အထိ "နှစ်သစ်မှာ ​ပျော်ရွှင်ပါ​စေ" သီချင်းကို ဆယ်ကြိမ်ထက်ပင် ​ကျော်သည်အထိ ထပ်ကာထပ်ကာ နား​ထောင်လိုက်ရသည်။

ထို​နေ့နှစ်သစ်ကူး ညစာပြီး​နောက် မည်သူကမှ ထို"နှစ်သစ်မှာ ​ပျော်ရွှင်ပါ​စေ" သီချင်းအ​ကြောင်းကို ထပ်​ပြောချင်စိတ် မရှိကြ​တော့​ပေ။

မဒမ်ရှန်းက စားပွဲ​ပေါ်မှ စား​ကောင်း​သောက်ဖွယ်များကို ကြည့်ပြီး​နောက် အံ့သြတကြီး ​ပြောလိုက်သည်။ "​ချောင်း​ချောင်းရဲ့ အချက်အပြုတ်စ​ကေးက​တော့ ကြယ်ငါးပွင့် ဟိုတယ်​တွေ ထက်​တောင် မြင့်​သေးတယ်... သူက ပန်းပုံ​တွေ​တောင် ​ဖော်တတ်​သေးတယ်​ပေါ့... ဘယ်ဟင်းပွဲကို စနှိုက်ရမလဲ​တောင် မသိ​တော့ဘူး"

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ပြုံးကာ ​ပြောလိုက်သည်။ "အ​မေ... ကံ​ကောင်း​စေဖို့ ရတနာ ရှစ်မျိုး ဘဲသားကို အရင်မြည်းကြည့်လိုက်​လေ"

​အဖြူ​ရောင် ကြွေထည် ပန်းကန်ပြား​ပေါ်တွင် ဆူဖြိုး​သော ဘဲတစ်​ကောင်က လဲ​လျောင်း​နေခဲ့သည်။ ထိုဘဲက အနီ​ရောင် ရှိ​နေပြီး ဘူးသီး တစ်လုံးကဲ့သို့ အလည်တွင် ကြိုးဖြင့် ချည်ထားပြီး အ​ပေါ်ပိုင်းတွင် ပုစွန်နှင့် ပဲစိမ်း​ဆော့စ့် တစ်လွှာဖြင့် ဖုံးထားကာ သလင်းကျောက်ကဲသို့ ​တောက်ပ​နေခဲ့သည်။

ထို ရတနာရှစ်မျိုး ဘဲသားမှ အရိုးအများစုကို ဖယ်ထုတ်ထားပြီး ဖြစ်​​သော်လည်း အသားက​တော့ ပကတိ ဖြစ်​နေဆဲပင်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ဘဲသား၏ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းကို သူမအရင်ကတည်းက ပြင်ထား​သော ဓါးဖြင့် ညင်ညင်သာသာ လှီးဖြတ်လိုက်သည်နှင့် ရုတ်တရက်ပင် ဝမ်းဗိုက်အတွင်း သွပ်ထား​သော ရတနာ ရှစ်မျိုးက လျှံကျလာခဲ့သည်။ "ရတနာ ရှစ်မျိုး" အဆာသွပ်မှာ ဆန်​စေး၊ ​ဆောင်းဦးမှို၊ သစ်အယ်သီး၊ ကြက်အသဲအမြစ်၊ ဝက်​​ပေါင်​ခြောက်၊ မျှစ်အတုံး​​လေးများ၊ ဂျင်ကိုရွက်၊ ကြာ​​စေ့နှင့် ကမာတို့ပင်။ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို အရသာ ပြည့်စုံသွားသည်အထိ ​ပေါင်းထားသည်။ ဆန်​စေး၏ ရနံ့က ဘဲသား၏ နှုတ်မြိန်ဖွယ် အရသာနှင့် ​ရော​နှောသွားပြီး သူတို့၏ နှ​ခေါင်းဝသို့ ထိုး​ဖော်ထားကာ လက်​ချောင်းလေးများကိုပင် လှုပ်ရှား​စေခဲ့သည်။

ဘဲက ပါးလျ​သော အ​ရေခွံရှိ​ပေသည်။ ထန်​ချောင်း​​ချောင်းက တူများဖြင့် အပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ညင်ညင်သာသာ ဆွဲယူပြီး​​နောက် ရတနာရှစ်မျိုးဆန်​စေးကို တစ်ဇွန်းအပြည့်​ကော်ကာ မဒမ်ရှန်းထံသို့ ကမ်း​ပေးလိုက်သည်။

မဒမ်ရှန်းက ပြုံးလိုက်ကာ ဘဲသားကို မြည်းစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဘဲသားက နူးညံ့ကာ ကြွပ်ဆပ်​နေပြီး အသားရည်က ထူပျစ်ကာ အရသာ ရှိလှ၍ ဘဲသား၏ အထူးတလှယ် ညှီနံ့ရ​မ​နေပါ​ပေ။ သူမ ဂရုတစိုက် မြည်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထူပျစ်​သော အဆီ အနီ​ရောင် ​ဆောစ့်၏ အရသာ​အောက်တွင် ချိုမြမြ အရသာ​လေး ရ​နေသည်။ ရတနာရှစ်မျိုး ဆန်​စေးက ဘဲသား၏ သွားရည်ကျဖွယ် အရသာ အပြည့်ဖြစ်​နေသည်။ ၎င်းက အနည်းငယ် ငန်ကာ အရသာရှိပြီး နူးညံ့​ပျော့ပျောင်း​ပေသည်။

"အရမ်း အရသာ ရှိတာပဲ... ငါ့ဘဝမှာ စားဖူးသမျှ အ​ကောင်းဆုံး အရသာရှစ်ပါး ဘဲသားပဲ..." မဒမ်ရှန်းက သူမကိုယ်တိုင်ပင် ရတနာရှစ်ပါး ဆန်​စေးကို တစ်ဇွန်း အပြည့်​ကော်ကာ ဘဲသားနှင့် စားလိုက်သည်။

ထန်​ချောင်း​ချောင်းက ချိုသာ​သော အပြုံး​လေးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။ "အ​မေကြိုက်တယ်ဆိုလို့ ​တော်​သေးတာ​ပေါ့"

မဒမ်ရှန်း သူမတူများကို လှုပ်ရှားပြီးသည်နှင့် အခြားသူများလည်း စတင် လှုပ်ရှားကြ​တော့သည်။ ရှန်းလျန့်က အချိန်အ​တော်ကြာကတည်းက စိတ်မရှည်ဖြစ်​​နေပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဘဲသား သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ ​ရောက်လာသည်နှင့် သူ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ အသားက နူးညံ့ ​ပျော့​ပျောင်း​နေကာ အချိုရည်အပြည့်ပင်။ အရသာ ရှစ်ပါး ဆန်​စေးက ​​မွှေးကြိုင်ကာ ​ပျော့​ပျောင်းပြီး အရသာကလည်း ကြွယ်ဝသည်။ ၎င်းက ​သေချာ​ပေါက် ​ကမ္ဘာ​မြေပေါ်မှ ​ကောင်းကင်ဘုံသာ ဖြစ်​ပေလိမ့်မည်။

ရှန်းယုံက ထန်ချောင်းချောင်းနှင့် အဆက်အဆံ ​သိပ်မရှိခဲ့ဘဲ သူမ၏ ဟင်းများကိုလည်း မစားခဲ့ဖူးပါ​ပေ။ သို့​သော်လည်း မဒမ်ရှန်းနှင့် သူ့သားက စွဲစွဲလမ်းလမ်း ဖြစ်​နေသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ သိလိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် သူ့တူကို ဆန့်ထုတ်ကာ သူ့​ရှေ့မှ သန္တာ​ကျောက်တန်းငါးဟင်း တစ်ပိုင်းကို ​ကောက်ယူလိုက်သည်။

ထိုဟင်းပွဲကို သန္တာ​ကျောက်တန်းငါးဟင်းဟု ​ခေါ်ရခြင်းသည်ကား ငါးတစ်​ကောင်လုံးကို အသားချည်းသက်သက် ရသည်အထိ အရိုးထွင်ထားပြီး အရိုးမပါသည့် ငါးအသား တစ်ဝက်ကို အရွယ်အစား ညီညီ ဖြင့် ခပ်​စောင်း​စောင်း လှီးပြီး ငါးအ​ရေခွံကို ဆက်လျက် ထားရသည်။ 

လှီး​ထား​သော ငါးအသားကို ပြန်လှန်ပြီး​ အပ်ချည်ကြိုး ပုံစံ လှီးဖြတ်ကာ "သန္တာ​ကျောက်တန်း" ပုံစံ ဖြတ်ရာ​လေးများက ငါးအ​ရေခွံ​ပေါ်တွင် ​ပေါ်လာကာ လှပ​သော ပုံစံ​လေး ​ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထို "သန္တာ​​ကျောက်တန်း" ဖြတ်ရာ​လေးများ ​ပေါ်လာပြီးနောက် အရသာနယ်ကာ ​​ကော်မှုန့်ဖြူး၍ ​ကြော်ရသည်။ ​​သေချာ ​ကြော်ထား​သော "သန္တာ​ကျောက်တန်း" ငါး​ကြော်က ထူးခြား​သော အရသာရှိပြီး ​ရွှေ​ရောင်သန်း​နေသည်။ သူတို့က ပင်လယ်ကြမ်းပြင်မှ သန္တာ​ကျောက်တန်း​လေးများ စု​ဝေး​နေပုံနှင့် တူ​နေပြီး ​နောက်တွင် အကြည်​​ရောင်​ဆောစ့်ဖြင့် ဆမ်း​ပေးရသည်။ အနံ​လေးကလျှံကျ၍ပင် လာ​နေသည်။ 

သန္တာ​​ကျောက်တန်း ငါး​ကြော်က အပြင်ဘက်တွင် ကြွပ်ရွ​နေပြီး အတွင်းဘက်မူ နူးညံ့၏။ အချိုနှင့် အချဥ်အရသာ ​ဆောစ့်က နူးညံ့​သော ငါးအသားကို လွှမ်ခြုံထားပြီး အလွန်စားချင့်စဖွယ်ပင်။

ရှန်းယုံက အချိုနှင့် အချဥ်အရသာကို ကြိုက်ပြီး စား​နေခြင်းကို မရပ်နိုင်​တော့။

လူတစ်​ယောက်ကမှ သူမဟင်းကို မနှိုက်ကြသည်အား ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ဟူဟုန်က လက်ဦးမှု ယူပြီး မဒမ်ရှန်းကို ​ပြောလိုက်သည်။

 "အ​မေ... ကျွန်မလုပ်ထားတဲ့ အမဲသားနဲ့ အာလူးစတူးကို စားကြည့်လို့ရတယ်​နော်"

မဒမ်ရှန်းက သူမ၏ ​ချွေးမအကြီးကိုလည်း မျက်နှာသာ ​ပေးသင့်သည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ယူစားကြည့်လိုက်သည်။ သူမ အမဲသားတစ်တုံးကို ကိုက်ကြည့်လိုက်​သောအခါ မျက်​မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။ ခက်ခက်ခဲခဲ မျိုချပြီး​နောက် ခပ်​ဖျော့​ဖျော့ ပြုံးပြလိုက်ရသည်။ 

"အာ... မဆိုးပါဘူး"

Xxxxxx