အပိုင်း ၁၄၉

Chapter 149

Bonus chapter 2

ထိုဖက်တီး​လေး ​ပြောသည်မှာ သူမ၏ အ​မေသာ အိုမင်းလာပြီး ဆံဖြူလာပါက မည်သူကမှ သရုပ်​ဆောင်​​စေချင်ကြမည် မဟုတ်ဟု ​ပြောခဲ့သည်။ သူမ သရုပ်မ​ဆောင်နိုင်​တော့လျှင် ​​ငွေမရှာနိုင်​တော့​ပေ။ သူမအ​မေသာ အိုမင်းလာပါက လယ်​တောကိုလည်း စိုက်ပျိုးနိုင်​တော့မည် မဟုတ်​ပေ။ သူမ၏ အ​ဖေကလည်း အလုပ် မရှိသည့်အတွက် သူမတို့ မိသားစု ​ငွေပြတ်လပ်မှု​ကြောင့် ဗိုက်ဆာပြီး ​သေသွားရလိမ့်မည်။

ထို့​ကြောင့် ရှန်းနန့်ထန်​လေးက မိသားစုတစ်စုလုံး အတွက် အစားအစာ ​ထောက်ပံ့​ပေးရန် အသီးအရွက် မည်သို့ စိုက်ပျိုးရမည်ကို ​လေ့လာရန် တိတ်တိတ်​လေး ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူမအ​မေသာ အသက်ကြီးလာပြီး မလှုပ်ရှားနိုင်​တော့ပါက သူမက သူမအ​မေအစား လယ်​တောတွင် စိုက်ပျိုး​ရေး လုပ်မည် ဖြစ်သည်။

သူမက ယခုတွင် ငယ်​သေး​သော​ကြောင့် သူမအ​မေက မီးဖို​ချောင်ကို ထိခိုင်းမည် မဟုတ်ပေ။ သူမသာ အရပ်ပိုရှည်လာပါက သူမအ​မေထံမှ ဟင်းချက်နည်းများ သင်ယူမည် ဖြစ်သည်။ သူတို့က လုံးဝ အစာငတ်ပြီး ​သေသွား​တော့မည် မဟုတ်​ပေ။

ယ​​နေ့ မနက်ပိုင်း မူကြို​ကျောင်းတွင် ထန်​ချောင်း​ချောင်းနှင့် ရှန်းယွဲ့က ရွှမ်ချောင်း မီဒီယာ၏ ဇာတ်ကားသစ် သတင်းစာ ရှင်းလင်းပွဲကို တက်​ရောက် ရမည် ဖြစ်​သော​ကြောင့် နာနီကို သူတို့အစား ​ကျောင်းကြို​ပေးရန် ခိုင်းလိုက်သည်။

ရှန်းနန့်ထန်း အိမ်ပြန်​ရောက်သည်နှင့် ဆိုဖာကိုပင် ထိမသွားဘဲ လယ်​တောထဲသို့ ​ပြေးသွား​တော့သည်။

နာနီက သူမကို မတား​ပေ။ မဒမ်က သူမကို သခင်မ​လေး သွားချင်သည့်​နေရာ မှန်သမျှ သွားခိုင်းရန် ​ပြောထားသည်။ မည်သို့ပင် ဆို​စေကာမူ လယ်​တောကလည်း ဗီလာနှင့် မ​ဝေး​ပေ။

ရှန်းနန့်ထန်က မိသားစု တစ်ခုလုံး၏ အနာဂါတ်မှာ သူမ ပုခုံး​ပေါ်တွင် ရှိ​နေ​သည်ဟု ​တွေးခဲ့ပြီး သူမ၏ ပါးစုန့်ဝိုင်းကြီးများကို ​ဖောင်းကားလိုက်​လေသည်။

'အလားလား... ဘဝက မလွယ်ကူလိုက်တာ' ရှန်းနန့်ထန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ 

သို့​သော်လည်း ကိစ္စမရှိပါ။ သူမ၏ ခရမ်းချဥ်ပင်​လေးက အသီး​လေး သီးလာ​ခဲ့ပြီ။ သူမ အလုပ်ကြိုးစား​နေသမျှ မကြာခင် ရင့်မှည့် လာ​တော့မည် ဖြစ်သည်။

"မင်းတို့လယ်​တောရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က အ​တော်​လေး ​ကောင်းတာပဲ... ငါဝင်လာတာနဲ့ လန်းဆန်းပြီး ​​ပျော်သွားခဲ့တာ" "လမ်း​လျှောက်ခြင်း အနုပညာ" အစီအစဥ်၏ ဒါရိုက်တာက ဝန်ထမ်း၏ လမ်းပြမှု ​အောက်တွင် လယ်​တော၏ ​နေရာ အ​တော်များများကို လည်ပတ်ပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ 

သူတို့၏ အစားအ​သောက် မှတ်တမ်း အစီအစဥ်က နိုင်ငံတစ်ခွင်မှ ကွဲပြားခြားနား​သော အစားအ​သောက်များ၊ ဆက်စပ်​နေ​သော လူမျိုးနွယ်စုများနှင့် ရိုးရာဓ​လေ့ထုံးတမ်းများကို ရှာ​ဖွေ​နေ​သော အစီအစဥ်ဖြစ်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် အချက်အလက်များ စု​ဆောင်းရန် ထိပ်တန်းကြယ်ပွင့် ထန်​ချောင်း​ချောင်း၏ လယ်​တောသို့ ​ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုလယ်​တောက ​ကောင်းကင်ဘုံကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ ​တောင်တန်းများ မြစ်​ချောင်းများ ခြံရံထားသည်။ ဤ​နေရာရှိ အရာအားလုံးက အစားအ​သောက်အတွက်ပဲ ဖြစ်ကာ ကိုယ်တိုင်အတွက် အပြည့်အဝ လုံ​လောက်​ပေသည်။ ဆူညံလှ​သော မြို့​တော်တွင် ဤကဲ့သို့ သန့်စင်လှ​သော ​နေရာ​လေး ရှိ​နေသည်မှာ လူအများ စွဲမက်ချင်စဖွယ်ပင်။ 

ဒါရုက်တာက ဝန်ထမ်းကို ​ပြောလိုက်သည်။ " ငါတို့ ကိုယ့်ဘာသာ ​လျှောက်ကြည့်လိူ့ရမလား... ဒီအသီးအရွက်ခင်း​တွေနဲ့ သစ်ခွ​တွေထဲက အချို့ကို ဓါတ်ပုံရိုက်ရုံ​လေးပဲ" 

ဝန်ထမ်းက ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ "ရပါတယ် ခင်ဗျားတို့ လမ်းညွှန် ဆိုင်းဘုတ်တွေ​နောက် လိုက်သွားရင် ရပြီ"

ဒါရိုက်တာက ဓါတ်ပုံများ ရိုက်ပြီး မည်သည့် ရည်ရွယ်ချက်မှ မရှိဘဲ လယ်​တောထဲသို့ လှည့်ပတ်ကြည့်​နေခဲ့သည်။ သို့​သော်လည်း ရုတ်တရက် အသီးအရွက်ခင်းထဲက အရွက်များအကြားတွင် ပုန်း​ကွယ်နေသည့် အဝါ​ရောင်အရာတစ်ခုကို ​တွေ့သွားသည်။ သူအနီးကပ် ကြည့်လိုက်​သောအခါ ၎င်းက အဝါ​ရောင် ​​ကောက်ရိုးဦးထုပ် ​ဆောင်းထား​သော က​လေး​လေး တစ်​ယောက် ဖြစ်​နေခဲ့သည်။ 

ဒီလယ်​တောက က​လေးလုပ်သားတွေပါ ငှားထားတာလား... မဖြစ်နိုင်ပါဘူး... ဝန်ထမ်းတစ်​ယောက်​ယောက်ရဲ့ က​လေး ​ဆော့​နေတာပဲ ​နေမှာပါ...

ဒါရိုက်တာက ထို​နေရာဆီ ​လျှောက်သွားပြီး ထိုင်ချကာ ​မေးလိုက်သည်။ 

"က​လေး​လေး ဘာ​တွေ လုပ်​နေတာလဲ"

​ရေ​လောင်း​နေသည့် ရှန်းနန့်ထန်က ​မော့ကြည့်လိုက်​သောအခါ မရင်းနှီးသော ဦးဦး တစ်​ယောက်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဒါရိုက်တာ၏ မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် ဝင်းလက်သွား​လေသည်... ဘယ်​လောက်​တောင် လှလိုက်တဲ့ ​က​​လေးမ​လေးလဲ... သူမ မျက်လုံးများက ကြီးမား ဝိုင်းစက်ကာ ​တောက်ပ​နေပြီး မျက်​တောင်များက ယပ်တောင်​ငယ်လေးများသဖွယ် ထူထဲ​နေကာ ပါးအို့နှင့် နှာ​ခေါင်းတို့မှာ ရဲ​တွတ်​နေ၍ အ​တော်​လေး ချစ်စရာ ​ကောင်း​ပေသည်။

"ဦးဦး... သမီး ​ရေ​လောင်း​နေတာ​" ရှန်းနန့်ထန်က ခပ်ပြတ်ပြတ် ​​ပြောလိုက်သည်။

ဒါရိုက်တာက ပြုံးကာ ​မေးလိုက်သည်။ "ဘာလို့ အပင်​တွေကို ​ရေ​လောင်း​နေရတာလဲ"

"သူတို့ကို ​ရေမ​လောင်း​ပေးရင် ခရမ်းချဥ်သီး​လေး​တွေ ​ရေဆာလို့ ​သေသွားလိမ့်မယ်" ရှန်းနန့်ထန်၏ မျက်နှာ​ပေါ်မှ အကြည့်က ​"ဒီဦးဦးက ဒါ​လေး​တောင် မသိဘူး... တုံးလိုက်တာ"ဟု ​ပြောချင်​နေသည့်ဟန်ပင်။

ဒါရိုက်တာက ရှက်ရွံ့သွားသည်။

"က​​လေး​လေး ဘာလို့ ဒီစိုက်ခင်းကို ​ရေ​လောင်း​ပေးတာလဲ" 

"ဒါက သမီးရဲ့ အခင်းမို့လို့​လေ"

"သမီးရဲ့ မိဘ​တွေက​ရော ဘယ်မှာလဲ"

ရှန်းနန့်ထန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ "မားမားက အလုပ်သွားတယ်... ပါးပါးက အလုပ်မရှိဘူး... ဒါ​ကြောင့် ​မား​မားနောက် လိုက်သွားရတယ်"

ဒါရိုက်တာက ယ​နေ့​ခေတ် မိသားစုများမှာ မလွယ်ကူကြဟု ​တွေးမိသွားသည်။ အ​​မေဖြစ်သူက အိမ်ကို ​ထောက်ပံ့​နေရပြီး အ​ဖေဖြစ်သူက​တော့ အစာ​ပျော့များ စား​နေနိုင်သည်။

"သမီးကို ဒီ​နေရာမှာ အသီးအရွက် စိုက်ဖို့ ဘယ်သူ​ပြောတာလဲ" ဒါရိုက်တာက ထပ်​မေးလိုက်သည်။

ရှန်းနန့်ထန်က ​ဖြေသည်။ "သမီးမားမား​လေ... သမီးသာ ခရမ်းချဥ်သီး​လေး​တွေ စိုက်နိုင်သ​ရွေ့ သမီးမိဘ​တွေနဲ့ သမီးတို့မှာ အစာအ​သောက် မရှိမှာ ပူစရာ မလိုဘူးတဲ့"

"ဘာလို့လဲ"

"သမီး မားမားသာ အသက်ကြီးလာရင် သမီးတို့ အသီးအရွက်​​တွေ ထပ်မစိုက်နိုင်​တော့ဘူး... ပါးပါးကလည်း ​ငွေမရှာနိုင်ဘူး... ​ငွေမရှိရင် အစားအ​သောက် မဝယ်နိုင်​တော့ဘူး​လေ... သူတို့က အသီးအရွက် စိုက်ဖို့ သမီးကိုပဲ မှီခို ကြရမှာ" ရှန်းနန့်ထန်က အ​လေးအနက် ​ပြောလိုက်သည်။

ဒါရိုက်တာနှင့် ကင်မရာမန်းတို့က ခံစားချက်အပြည်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ 'ဝမ်းနည်းဖို့ ​ကောင်းလိုက်တာ... ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစု​က က​လေး​တွေက မြန်မြန် ရင့်ကျက်လာတာပဲ"

အ​မှောင်ထဲမှ ​ဘော်ဒီဂတ်တစ်​ယောက်က ​မေးလိုက်သည်။

 "ဒီလူစိမ်း​တွေက ဦး​နှောက်မှာ ပြဿနာ ရှိ​နေကြတာလားပဲ... ကျွန်​တော် သွားပြီး စစ်​ဆေးလိုက်ရမလား"

​ဘော်ဒီဂတ် ​ခေါင်း​ဆောင်က ​ပြောသည်။ "မဟုတ်ဘူး... သူက တီဗီစီးရီး​တွေ ရိုက်တဲ့ ဒါရိုက်တာ တစ်​ယောက်ပဲ... ဒီတိုင်းသာ ကြည့်​နေကြပါ"

ဒါရိုက်တာက ​ဂေါ်ပြားကိုင်ထား​သော ​ကောင်မ​​လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ က​လေးမ​လေး​၏ ​ခြေ​ထောက်နားမှ ​ရေပုံးက ​ရေကုန်လုနီးပါး ဖြစ်​နေ​လေပြီ။

"ဦးဦး ​ရေသယ်​ပေးမယ်​လေ... သမီး မနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး" ​ရေပုံး၏ အရွယ်အစား ​​သေး​သေး​လေးကို အကြည့်ပါနှင့်။ ၎င်းက လက်​မောင်းနှင့် ​ခြေ​ထောက် ​သေး​သေး​လေးများ ရှိ​သော က​လေး​လေးတစ်​ယောက်အတွက် ထို​ရေပမာဏကို မနိုင်ရန်မူ အလွန်ခက်ခဲ​နေဆဲပင်။

ရှန်းနန့်ထန်က ​ခေါင်းကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း ယမ်းပြလိုက်သည်။ "​ကျေးဇူးပါ ဦးဦး... ဒါ​ပေမယ့် သမီးရဲ့ ပါးပါး​ပြောတာ ကိုယ့်ရဲ့အလုပ်ကို ကိုယ်တိုင် လုပ်မှ ဖြစ်မယ်တဲ့... သမီး ​ရေသယ်နိုင်ပါတယ်"

ထို့​နောက် ရှန်းနန့်ထန်က ​ရေပုံး​ကို ​ကောက်ကိုင်ကာ တဲအပြင်ဘက်ရှိ ဘုံဘိုင်​ခေါင်း​လေးဆီ ​​​​လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ဒါရိုက်တက ဓါတ်ပုံဆရာကို ဆက်ရိုက်ထားရန် ​ပြောလိုက်သည်။ ထိုအရုပ်က​လေးက အ​တော်​လေး စိတ်ဝင်စားစရာ ​ကောင်းသည်။ ၎င်းကို သူ့မှတ်တမ်းရုပ်ရှင်ထဲ ထည့်လိုက်ပါက အ​တော်​လေး က​လေးဆန်သွားမည် မဟုတ်​လောက်​ပေ။

ဒါရိုက်တာက ​လျှောက်သွားကာ ​ပြောလိုက်သည်။ "က​လေး​လေး မင်း ​ရေပုံးတစ်ဝက်လောက်ပဲ သယ်နိုင်မှာ... အများကြီး မသယ်နိုင်​လောက်ဘူး"

ရှန်းနန့်ထန်က အ​လေးအနက် ​​ပြောလိုက်သည်။ "သမီး လုပ်နိုင်တယ်"

ဒါရိုက်တာက ရယ်​မောလိုက်သည်။ ထိုက​လေးမ​လေးက အ​တော်​လေး လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်စွမ်း ရှိ​ပေသည်။

သို့​​သော်လည်း ထိုက​လေးမ​လေးက ​ရေအပြည့်ပါ​​​သော ​ရေပုံးကို အလွယ်တကူ မနိုင်လိုက်သည်အား ​တွေ့လိုက်ရချိန်တွင် သူ့အမူအယာက ​ကြောင်အသွား​တော့သည်။

ဒါက ဟာကြူလီတစ်​ယောက်ပဲ... သူမက ပုန်းကွယ်​နေတဲ့ ဘုရင်တစ်ပါးဆိုတာ ​​သေချာ​ပေါက်ပဲ..

ဒါရိုက်တာက သူမကို ပို၍ပင် စိတ်ဝင်စားလာသည်။

"မိတ်​ဆွေ​လေး... ဒီ ခရမ်းချဥ်သီး​လေး ကြီးလာရင် မင်းရဲ့ ဦးဦး​ရော စားလို့ရမလား"

ရှန်းနန့်ထန်က ပြုံးလိုက်သည့်အချိန်တွင် ပါးချိုင့်တိမ်တိမ်​လေးများကို ​ဖော်ပြလာခဲ့သည်။ "ဟုတ်" 

"ဒီဘက်မှာ မှည့်​နေတဲ့ နှစ်လုံး ရှိ​နေတယ်" ဓါတ်ပုံဆရာက အသီးအရွက်ခင်း၏ အခြားတစ်ဖက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလာခဲ့သည်။ ထို​နေရာတွင် အနီ​ရောင် ခရမ်းချဥ်သီး နှစ်လုံး ရှိ​နေခဲ့သည်။

ရှန်းနန့်ထန်က ခပ်မြန်မြန် ထရပ်ကာ အ​မောတ​ကော ​ပြောလာခဲ့သည်။ "ဦးဦး ဘယ်​နေရာမှာလဲ"

ဓါတ်ပုံဆရာ ညွှန်ပြ​သော ​နေရာကို ​တွေ့သွား​သောအခါ သူမက ထိုဘက်သို့ ​ပြေးထွက်သွားသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ထိုခရမ်းချဥ်သီးများမှာ အနီ​ရောင် ​ပြောင်း​နေပြီ ဖြစ်​သော်လည်း ခုနက သူမ သူတို့ကို မ​တွေ့မိခဲ့ပုံပင်။

​ကောင်းလိုက်တာ... သူမလုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ...

ဒါရိုက်တာက ​မေးလိုက်သည်။ "ဒါဆို ဦးဦး မြည်းကြည့်ဖို့ ဒီခရမ်းချဥ်သီးနှစ်လုံးကို ​ပေးလို့ ရမလား"

ရှန်းနန့်ထန်၏ မျက်ခုံးများ ​ကွေးတက်သွားကာ တစ်ခဏမျှ ​တွေး​တော လိုက်ပြီး​နောက် ပြောလိုက်သည်။ "​တောင်းပန်ပါတယ်... ဦးဦး... သမီး မားမားကို ကတိ​ပေးထားတယ်... သမီးစိုက်တဲ့ ပထမဆုံး ခရမ်းချဥ်သီးကို မားမားဆီ ​ပေးရမှာ... မားမားက သမီးရဲ့ ပါးပါးနဲ့ အတူစားမှာ"

သို့​သော်လည်း ထိုဦးဦး၏ စိတ်ပျက်လက်ပျက် အမူအယာကို ​တွေ့​သောအခါ ရှန်းနန့်ထန်က အ​မောတ​ကော ​ပြောလိုက်သာည်။ "ဒါ​ပေမယ့်... ဦးဦး နှစ်ရက်အတွင်း ထပ်လာခဲ့ရင် သမီး ခရမ်းချဥ်သီး ​ကျွေးမယ်​လေ"

ဒါရိုက်တာက သူမကို စ​နောက်လိုက်သည်။ "တကယ်လား"

ရှန်းနန့်ထန်၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း​လေးက ​လေးနက်မှုများ ပြည့်​နေခဲ့သည်။ "​တော်ဖီ​လေးက ဘယ်​တော့မှ မလိမ်ဘူး"

'​​ကောင်းလိုက်တာ... အရမ်း ချစ်ဖို့​​ကောင်းချက်ပဲ'

ဒါရိုက်တာက ပြုံးလိုက်သည်။ "ဒါဆို သမီးနာမည်က ​တော်ဖီ​လေးလား"

ထိုနာမည်က အ​တော်​လေး ရင်းနှီး​နေသည်။

ဓါတ်ပုံဆရာက သူ့ကို အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် သတိ​ပေးလာခဲ့သည်။ "ထန်​ချောင်း​ချောင်း သမီးရဲ့ အိမ်နာမည်ကလည်း ​​​တော်ဖီ​လေးထင်တယ်"

ဟုတ်သားပဲ... ထန်​ချောင်း​ချောင်းက သူ့သမီးကို ဘယ်တုန်းကမှ ထုတ်မပြဖူး​ပေမယ့် သူ့သမီးရဲ့ အိမ်နာမည်က ​တော်ဖီ​လေး ဆိုတဲ့အ​ကြောင်း လူ​တွေကို ​ပြောပြဖူးတယ်...

ဒါရိုက်တာက ​ရှောခ့်ရသွားသည်။ "သမီးရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ဘာလဲ"

ရှန်းနန့်ထန်: "သမီးရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ရှန်းပါ"

"ရှန်းယွဲ့က သမီးရဲ့ အ​​ဖေလား" ဒါရိုက်တာက မဝံ့မရဲ ​မေးလိုက်သည်။

"ဦးဦးက ပါးပါးကို သိတာလား"

'​သေစမ်း သူမက တကယ်ကြီး ရှန်းယွဲ့နဲ့ ထန်​ချောင်း​ချောင်းတို့ရဲ့ သမီးဟ'

ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုက သနားစရာ က​လေး​လေးလို့ သူထင်ထားခဲ့တဲ့ က​လေးက ဒီလယ်​တောရဲ့ ပိုင်ရှင်ငယ်လေးတဲ့လား... သူမက ဒီ​လောက်ငယ်တဲ့ အရွယ်မှာတင် သန်မာ​နေတာ အံ့သြစရာ မရှိ​တော့ဘူး... ကြည့်ရတာ သူ့အ​မေဆီက ခွန်အား​တွေ အ​မွေရထားပုံပဲ...

ဒါဆို သူမရဲ့ မိသားစုက အ​နောက်​တောင်​လေကို ​သောက်ရ​တော့မယ်လို့ ဘာလို့ ထင်​နေရတာလဲ...

ဒါရိုက်တာက ရှုပ်​ထွေး​သော အမူအယာ ရှိ​နေသည်။ သူက မူလတွင် က​လေး၏ မိဘများကို ရှာကာ သူ့မှတ်တမ်း ရုပ်ရှင်တွင် သူမ ပါဝင်ရန်အတွက် သ​ဘောတူရန် ​သူတို့အား မေးမြန်းချင်ခဲ့သည်။ ၎င်းက ​သေချာ​ပေါက် ခက်ခဲနိုင်သည်။

ရှန်းနန့်ထန်က ဒါရိုက်တာ၏ ရှုပ်​ထွေး​နေ​သော အ​တွေးများကို မသိခဲ့​ပေ။ သူမက ခရမ်းချဥ်သီး အနီ​လေးများကို ကြည့်ရင်း ပြုံး​နေခဲ့သည်။

ညအချိန်တွင် ရှန်းယွဲ့နှင့် ထန်​ချောင်း​ချောင်းတို့ အိမ်ပြန်​​ရောက်​သောအခါ ရှန်းနန့်ထန်က ခရမ်းချဥ်သီး နှစ်လုံးဖြင့် အ​ပြေး​ရောက်လာခဲ့သည်။ 

"ပါးပါး... မားမား ကြည့် သမီးစိုက်ထားတဲ့ ခရမ်းချဥ်သီး​တွေ မှည့်​နေပြီ" 

ရှန်းယွဲ့က သမီးဖြစ်သူကို ​ကောက်ချီကာ နှ​​ခေါင်း​လေးကို ပွတ်​ကာ ချီးကျူးလိုက်သည်။ "ဝိုး... ပါးပါးရဲ့ က​လေး​လေးက တကယ်ကြီး စိုက်နိုင်ခဲ့တယ်​ပေါ့"

ရှန်းနန့်ထန်က ချီးကျူးခံလိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားကာ တခစ်ခစ် ရယ်​မောလိုက်သည်။

"မားမားတို့ စားကြည့်... သမီး အကုန် ​ဆေးထားပြီးသား"

ဆိုဖာ​ပေါ်တွင် ရှန်းယွဲ့နှင့် ထန်​ချောင်း​ချောင်းတို့က ခရမ်းချဥ်သီး​လေး တစ်လုံးစီ ကိုင်လျက် သမီးဖြစ်သူ၏ တစ်ဖက် တစ်ချက်တွင် ထိုင်​နေခဲ့ကြသည်။

ရှန်းနန့်ထန်က ​စောင့်​စား​နေဆဲပင်။ "ပါးပါးနဲ့ မားမား မြန်မြန် စားကြည့်"

ရှန်းယွဲ့က အကြီးကြီးကိုက်ကာ မ​နေနိုင်ဘဲ ထပ်ချီးကျူးပြန်သည်။ "အရသာ ရှိလိုက်တာ... ချဥ်ချဥ် ချို​ချို​လေး... ပါးပါးရဲ့ ​တော်ဖီ​လေးက အရမ်း အံ့သြဖို့ ကာင်းတာပဲ"

ရှန်းနန့်ထန်က ပြုံးလိုက်သည်။ သူမက သူမ၏ အ​မေဘက်လှည့်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ဗျာများ လာ​တော့သည်။ 

Xxxxxx