6

Unicode

အိပ်‌ချိန်ရောက်တော့ ရွှယ်ယွီကို ဒီနေ့ရဲ့နောက်ဆုံး နှိပ်စက်မှု ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်

သူ့ကိုငါ့အခန်းထဲမှာ အတင်းနေခိုင်းပြီး တူတူအိပ်ခိုင်းလိုက်တယ်လေ

ဗီလိန်လေးညအိပ်၀တ်အင်္ကျီလဲတာကိုစောင့်ပြီးသူ့ဆီကိုပုံပြင်စာအုပ်ကမ်းပေးလိုက်သည်။

"ရော့ မေမေအိပ်ပျော်အောင်ပုံပြင်ဖတ်ပြပေး"

လူကြီးတစ်ယောက်ကဘာလို့ဒီလောက်တောင် အရှက်မဲ့နိုင်ရတာလဲ မစဉ်းစားနိုင်သကဲ့သို့ ရွှယ်ယွီ တစ်ခဏ အေးခဲသွားသည်။

ဒါပေမဲ့ ပုံပြင်စာအုပ်ကိုတော့ ယူလိုက်တုန်းပင်။

"ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဘုရင်မကြီးတစ်ယောက်ကထိုင်နေတာ...အယ်..ပြတင်းပေါက်ပေါ်မှာလား..

သူ့သမီးအတွက်တဲ့"

ငါ : ...

ဒီကလေးက ငါးနှစ်ပဲရှိသေးပြီး စာလုံးတွေအများကြီး မသိသေးဘူးဆိုတာမေ့သွားတယ် 

ဒါပေမဲ့ဒီအကြောင်းကနေပဲ စိတ်ကူးတစ်ခုရလာခဲ့တယ်

ကလေးအများစုက ကစားရတာကိုကြိုက်ပြီး စာလုပ်ရတာကိုမုန်းကြတယ်လေ

အကျင့်ပုတ်တဲ့ အကြံအစည်တစ်ခုကငါ့ရဲ့စိတ်ထဲစတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တယ်

ငါ့ရဲ့ဘေးမှာတော့ ရွှယ်ယွီလေးက စာလုံးအများကြီးမသိတာမို့ ပုံပြင်ကိုဖတ်ဖို့ရုန်းကန်နေရတုန်းပဲ ငါသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ သူ့ရဲ့မျက်နှာ‌က နီရဲ‌လာပြီး အသံဟာလည်းတဖြည်းဖြည်းပိုပိုပြီး နူးညံ့လာလေတယ်

"ကျွန်..ကျွန်တော် မနက်ဖြန်ကျရင်ပုံပြင်ကို သေချာဖတ်ပြမယ်လေ , ရလားဟင်?"

ငါနတ်ဆိုးဆန်စွာရီလိုက်ရင်း ပုံပြင်စာအုပ်ကိုဆွဲယူကာပြောလိုက်တယ်

"လှဲချလိုက် အခုမေမေ မင်းကို ပုံပြင်ပြောပြရမဲ့ အလှည့်ရောက်ပြီ 

ဒီနေ့ပုံပြင်လေးရဲ့နာမည်ကတော့ 

စနိုးဝှိုက်နဲ့ သူရဲ့မိထွေးခုနှစ်ယောက် တဲ့"

အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတဲ့ သည်းထိတ်ရင်ဖိုပုံပြင်တစ်ခုပေါ့ 

ရွှယ်ယွီ အိပ်ပျော်မပျော်တော့ သေချာ မသိပေမဲ့ ငါကတော့ ဒီပုံပြင်ကိုပြောနေတုန်းမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်

အိပ်တစ်၀က်နှိုးတစ်၀က်အခြေအနေမှာ 

ငါ့ပါးကို နူးနူးညံ့ညံ့အရာတစ်ခုက လာပွတ်နေတာကိုခံစားမိလိုက်တယ်

အသံသေးသေးလေးတစ်ခုက နူးညံ့စွာဖြင့်ခေါ်လာတာကိုလည်းကြားခဲ့ရတယ်

"မေမေ" တဲ့‌လေ။ 

---

Zawgyi 

အိပ္‌ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ႐ႊယ္ယြီကို ဒီေန႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံး ႏွိပ္စက္မႈ ေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္

သူ႕ကိုငါ့အခန္းထဲမွာ အတင္းေနခိုင္းၿပီး တူတူအိပ္ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ

ဗီလိန္ေလးညအိပ္၀တ္အက်ႌလဲတာကိုေစာင့္ၿပီးသူ႕ဆီကိုပုံျပင္စာအုပ္ကမ္းေပးလိုက္သည္။

"ေရာ့ ေမေမအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ပုံျပင္ဖတ္ျပေပး"

လူႀကီးတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ အ႐ွက္မဲ့ႏိုင္ရတာလဲ မစဥ္းစားႏိုင္သကဲ့သို႔ ႐ႊယ္ယြီ တစ္ခဏ ေအးခဲသြားသည္။

ဒါေပမဲ့ ပုံျပင္စာအုပ္ကိုေတာ့ ယူလိုက္တုန္းပင္။

"ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ဘုရင္မႀကီးတစ္ေယာက္ကထိုင္ေနတာ...အယ္..ျပတင္းေပါက္ေပၚမွာလား..

သူ႕သမီးအတြက္တဲ့"

ငါ : ...

ဒီကေလးက ငါးႏွစ္ပဲ႐ွိေသးၿပီး စာလုံးေတြအမ်ားႀကီး မသိေသးဘူးဆိုတာေမ့သြားတယ္ 

ဒါေပမဲ့ဒီအေၾကာင္းကေနပဲ စိတ္ကူးတစ္ခုရလာခဲ့တယ္

ကေလးအမ်ားစုက ကစားရတာကိုႀကိဳက္ၿပီး စာလုပ္ရတာကိုမုန္းၾကတယ္ေလ

အက်င့္ပုတ္တဲ့ အၾကံအစည္တစ္ခုကငါ့ရဲ႕စိတ္ထဲစတင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္

ငါ့ရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ ႐ႊယ္ယြီေလးက စာလုံးအမ်ားႀကီးမသိတာမို႔ ပုံျပင္ကိုဖတ္ဖို႔႐ုန္းကန္ေနရတုန္းပဲ ငါသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာ‌က နီရဲ‌လာၿပီး အသံဟာလည္းတျဖည္းျဖည္းပိုပိုၿပီး ႏူးညံ့လာေလတယ္

"ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္က်ရင္ပုံျပင္ကို ေသခ်ာဖတ္ျပမယ္ေလ , ရလားဟင္?"

ငါနတ္ဆိုးဆန္စြာရီလိုက္ရင္း ပုံျပင္စာအုပ္ကိုဆြဲယူကာေျပာလိုက္တယ္

"လွဲခ်လိုက္ အခုေမေမ မင္းကို ပုံျပင္ေျပာျပရမဲ့ အလွည့္ေရာက္ၿပီ 

ဒီေန႔ပုံျပင္ေလးရဲ႕နာမည္ကေတာ့ 

စႏိုးဝိႈက္နဲ႔ သူရဲ႕မိေထြးခုႏွစ္ေယာက္ တဲ့"

အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သည္းထိတ္ရင္ဖိုပုံျပင္တစ္ခုေပါ့ 

႐ႊယ္ယြီ အိပ္ေပ်ာ္မေပ်ာ္ေတာ့ ေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ငါကေတာ့ ဒီပုံျပင္ကိုေျပာေနတုန္းမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္

အိပ္တစ္၀က္ႏိႈးတစ္၀က္အေျခအေနမွာ 

ငါ့ပါးကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့အရာတစ္ခုက လာပြတ္ေနတာကိုခံစားမိလို

က္တယ္

အသံေသးေသးေလးတစ္ခုက ႏူးညံ့စြာျဖင့္ေခၚလာတာကိုလည္းၾကားခဲ့ရတယ္

"ေမေမ" တဲ့‌ေလ။ 

---