MM Story Teller

Chapter 26.2

Viewers 337

Chapter 26.2

ထန်ချွန်းမင်က အံကြိတ်ကာ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ဟူလန်ကျုံး သူ့ကိုစာနာပြီး အလိမ်မပေါ်သွားဖို့သာ မျှော်လင့်သည်။

ကျန်းရှို့က ဘေးကနေ စိုးရိမ်နေပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ဟူလန်ကျုံး၊ မင်ကောအာက ဒေါသထွက်ပြီး ဗိုက်နာလာတာပါ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ခုခုဖြစ်နေလို့လား? အိုက်ယား… ရွာသားတွေက မင်ကောအာရဲ့ အခက်အခဲကို မမြင်နိုင်ဘူး။ သူတို့ ဘာလို့ အဲ့လောက်ရက်စက်တာလဲ? သူတို့က မင်ကောအာကို ပြန်ကောင်းမလာစေချင်ဘူးထင်တယ်။ သူတို့က လူကို သေတဲ့ထိ ဖိအားပေးကြမှာလား?”

သူက မင်ကောအာ၏အခြေအနေနဲ့ အခက်အခဲကို ပွင့်လင်းမြင်သာစေရန် လျို့ဝှက်နည်းဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“တချို့လူကြီးတွေကလည်း လူငယ်တွေ ရက်နည်းနည်းလောက် ပျော်ရွှင်နေတာကို မမြင်ရက်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ သူတို့က လူတိုင်းကို အေးဆေးနေခွင့်မပေးဘူး။”

ရောက်ရှိလာသော ရှန်းဖူလန်က ထန်ချွန်းမင်၏ဘေးမှာရပ်ကာ ဘိုးဘိုးကျောက်ကို စွပ်စွဲပြောဆိုလိုက်သည်။ ဟူလန်ကျုံးက ဘိုးဘိုးကျောက်ကို အရင်မကြည့်ပေးတာက အခြေအနေမပြင်းထန်လို့ပင် ဖြစ်၏။

“ပြီးတော့ မင်း… ဝမ်ချွန်းဟွာ… လယ်ထဲမှာ အလုပ်ကြိုးစားရမယ့်အစား ဘာလို့ တစ်ချိန်လုံးပြဿနာရှာနေတာလဲ? ပြဿနာကို အရင်ရှာတာမင်းပဲမလား။ မင်းပဲ မင်ကောအာနဲ့ အဆက်ဖြတ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့ မြေတွေကို ပြန်ယူသွားတာလေ။ အခုသူ့ကို တာဝန်မကျေလို့စွပ်စွဲနေတာလား? ကျောထောက်နောက်ခံမရှိတဲ့ ကောတစ်ယောက်ကို မင်းက အသားတောင်းစားရဲသလား? မင်းတော်တော်အရေထူတာပဲ!”

ရှန်းဖူလန်က ဝမ်ချွန်းဟွာကို သနားခြင်းမရှိပဲ ဆူပူကြိမ်းမောင်းလိုက်သည်။ ဖြောင့်မတ်သော လူတစ်ယောက်အဖြစ် သူက တည့်တိုးဆန်ပြီး ရွာထဲတွင် ဂုဏ်သိက္ခာအဆင့်အတန်းတစ်ခုရှိသည်။ ဝမ်ချွန်းဟွာက ပါးစပ်လှုပ်လာတော့ ရှန်းဖူလန်က ထပ်ပြောလိုက်သည်။

“ပြီးတော့ မင်း မင်ကောအာကို ကူညီတာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ သူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးက ကျောက်မိသားစုရဲ့သွေးသားပဲ။ မင်းက သူ့လယ်မြေကိုတော့ မကူညီပေးဘူး။ ကူညီတဲ့ သူတွေကိုတော့ သူနဲ့ငြိနေတယ်လို့ ဘယ်လိုပြောရဲရတာလဲ? ဒါဆို ငါလည်း မင်ကောအာကို မြင်းပြာကြီးငှားထားတယ်။ ငါ့မိသားစုကရော သူနဲ့ပတ်သက်နေလို့လား?”

တချို့လူတွေက ရယ်မောလိုက်ကြသည်။ တစ်ယောက်ယောက်က မြင်းသွားငှားသည့်အခါ တည့်တိုးငြင်းဆန်ခံခဲ့ရပြီး မင်ကောအာက အရင်ဆုံးလယ်ထွန်ခွင့်ရသူဖြစ်၏။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက လီကျန့်၏ မျက်နှာနက်မှောင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှန်းဖူလန်က သူပြောလိုက်တာကို တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိပါပဲ သူ့ခင်ပွန်းကတော့ ဒေါသထွက်သွားရသည်။

သူ့သားတွေကလည်း သူ့ဖခင်၏မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အပြုံးကို အောင့်အီးလိုက်ရသည်။ သူ့အားမူ၏ တိုက်ပွဲစွမ်းအားကတော့ လုံးဝလျော့မသွားပေ။

“ကိုကြီး… ဘိုးဘိုးကျောက်မျက်နှာ လှုပ်သွားတာကိုတွေ့လား”

လီမိသားစု၏ ဒုတိယသားက အကြီးဆုံးအစ်ကို၏နားထဲတွင် တီးတိုးပြောလိုက်၏။ ဟူလန့်ကျုံး၏ လျစ်လျူရှုခံထားရသော ဘိုးဘိုးကျောက်က ဆက်လက်လဲလျောင်းနေရုံမှလွဲ၍ ရွေးချယ်စရာမရှိ။ သို့ပေမယ့် သူ၏ချို့ယွင်းချက်ကတော့ ပေါ်လာစမြဲပင်။

လီမိသားစု၏ဒုတိယသားက တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သော်လည်း အနီးနားရှိလူအားလုံးက ကြားလိုက်ရသည်။ အကြီးဆုံးသားက သူ့ကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။ “မင်းက သမားတော်မှမဟုတ်တာ။ မေ့လဲတာက ဘာနဲ့တူလဲ မင်းသိလို့လား? အဲ့လိုပုံစံလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ…”

အို…. ဒီကောင်လေးက အတော်ထက်တာပဲ… ထန်ချွန်းမင်၏ နားရွက်ကလည်း ကျယ်လာပြီး ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကြားက စကားကိုကြားသောအခါ ရယ်လိုက်ချင်ပေမယ့် ထိန်းထားရသည်။ သူက သူတို့ကို ထင်မြင်ချက်ကောင်း ရေးတေးတေးရှိသော်လည်း သူတို့စကားနားထောင်ပြီးတော့ သူတို့က ကျောက်လောင်စန်းနှင့် ကွာခြားသော ကျောင်းသားများဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

ဟူလန်ကျုံးက ထန်ချွန်းမင်ကို ဒေါသတကြီးစိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ဘေးက လူတွေကိုရှင်းပြလိုက်သည်။ အတိုချုပ်ဆိုရရင် မင်ကောအာက သန္ဓေသားလေခိုခြင်းဖြစ်ပြီး အနားယူဖို့လိုသည်။ သူက အပင်ပန်းမခံနိုင်ပဲ ယနေ့မှာ သူ့ဒေါသက လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သက်သာလာသမျှကို ဖြုန်းတီးပစ်ခဲ့သည်။

ထန်ချွန်းမင်က ဟူလန်ကျုံးကို ပြုံးပြကာ ကျေးဇူးစကားဆိုလိုက်သည်။ “ဟူလန်ကျုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်တော် စကားနားထောင်ပြီး တခြားသူတွေရဲ့စကားကြောင့် မထိခိုက်စေဖို့ ကြိုးစားပါ့မယ်။”

ဟူလန်ကျုံးက အလွန်စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းသော အဖိုးအိုတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူ ဤကမ္ဘာကိုရောက်ခါစက အပ်တစ်ချောင်းကိုင််ထားသော သူ့ကို ကြောက်လန့်လွန်းလို့ သတိလစ်သွားခဲ့သည်။

ဟူလန်ကျုံးက သူ့လက်ကိုနောက်ကျောပစ်ကာ ဘိုးဘိုးကျောက်ထံ လျှောက်သွားခဲ့သည်။ ဘေးလူတွေက သူ့ကိုကြည့်နေပြီး ဘိုးဘိုးကျောက်၏ ဖျားနာမှုက အစစ်လား အတုလား သိချင်နေသည်။ ဟူလန်ကျုံးက သွေးခုန်နှုန်းစမ်းကာ မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

ဘေးမှာရပ်နေသော ကျောက်တာနျိုက သူ့လက်ကိုပွတ်ပြီး ရှေ့တိုးကာမေးလိုက်သည်။ “ဖေဖေ အဆင်ပြေရဲ့လား? ဒီလိုကျန်းမာတဲ့လူက ရုတ်တရက်ဘာလို့…..”

“ဟုတ်တယ်…. ကျန်းမာတဲ့လူတစ်ယောက်က ဘာလို့ရုတ်တရက် သတိလစ်သွားတာလဲ? ငါဆေးပညာကို လေ့လာခဲ့တာ နှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်ပြီ။ ခုထိ အဖြေရှာလို့မရသေးဘူး။ ငါသူ့ကို ဆေးထိုးပေးလိုက်ရင် နိုးလာမယ်ထင်တယ်။”

ဟူလန်ကျုံးက လေးနက်ဟန်ဆောင်ကာ အရှည်ဆုံးနှင့် အထူဆုံးတစ်ချောင်းကို ရွေးလိုက်ပြီး ဘယ်နေရာထိုးရမလဲမသိသလို ဘိုးဘိုးကျောက်ရှေ့မှာ တမင်တကာ ပြလိုက်သည်။

ကျောက်တာနျိုက ကြောက်လန့်နေပြီး သူ့ကို တားရမလား သူ့အားမူကို နှိုးရမလား ဝေခွဲရခက်နေသည်။ “ဟူလန်ကျုံး… ခင်ဗျား ဒီလောက်ကြီးတာကို လိုလို့လား? အသေးလေးနဲ့ လဲပေးပါ။ ခင်ဗျားသတိထားမှရမယ်။ ကျွန်တော့်အားမူက အသက်ကြီးနေပြီ ခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။”

သူပြောလို့မဆုံးခင်မှာ ဘိုးဘိုးကျောက်က ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး ဆေးထိုးအပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ပေမယ့် သူက မေ့လဲသွားခဲ့တာမဟုတ်၍ မြေပြင်ပေါ်မှ ငေါက်ခနဲထကာ ကျောက်တာနျိုနောက်မှာ ဝင်ပုန်းလိုက်သည်။

ဟူလန်ကျုံးက နှာမှုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဆေးထိုးဖို့ မတိုက်တွန်းခဲ့ပေ။ သူကအပ်ကိုပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ဘိုးဘိုးကျောက်အား ပြောလိုက်၏။ “မင်းအသက်ကြီးလာရင် ဒေါသကိုထိန်းချုပ်သင့်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်အဆင်ပြေပေမယ့် ရေရှည်ဆို ကျန်းမာရေးထိခိုက်လိမ့်မယ်။”

ထို့နောက် သူက ဆေးသေတ္တာကိုကိုင်ကာ တာရှန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ “လီတာရှန်…. ငါ့ကိုပြန်ပို့ပေး။ မင်ကောအာရဲ့ လေဆေးပါတစ်ခါတည်းလိုက်ယူ။”

“ဟုတ်ကဲ့ လာပါပြီ။” လီတာရှန်က နာခံမှုရှိစွာ လျှောက်လာပြီး သူ့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဟူလန်ကျုံးက သူ့ကျောပေါ်တက်ကာ အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

ဟူလန်ကျုံးထွက်သွားတော့ တချို့လူတွေက ရယ်မောနေပြီး တချို့လူတွေက တီးတိုးပြောနေသည်။ အခြေအနေက ဆေးညွှန်းကိုကြည့်ကာ ရှင်းလင်းသွားသည်။ ဘယ်သူက နေမကောင်းတာလဲ ဘယ်သူက ဟန်ဆောင်နေတာလဲ သိသာသည်။

ဘိုးဘိုးကျောက်ကို စိတ်အေးအေးထားပြီး ဒေါသမထွက်ဖို့ ပြောလိုက်ခြင်းက သူက မင်ကောအာကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေဆဲလို့ ပြောလိုက်တာဖြစ်ပြီး မင်ကောအာကလည်း သူ့ကြောင့်နဲ့ ဒေါသထွက်ခဲ့ရသည်။

တတိယဦးလေးကလည်း ရောက်လာပြီး အခြေအနေကိုသိသွားခဲ့သည်။ သူက ဘိုးဘိုးကျောက်ကို မင်ကောအာနှင့်မတွေ့ဖို့ သတိပေးထားပေမယ့် သူက နားမထောင်ခဲ့ပေ။ အဆုံးမှာ သူနဲ့ကျောက်မိသားစုက အရှက်ကွဲသွားရသည်။ မင်ကောအာက အရင်လို ပျော့ညံ့တဲ့ကောင်လေး မဟုတ်တော့တာ သူမသိဘူးလား… တစ်ခါလည်းမဟုတ် နှစ်ခါလည်းမဟုတ်် ဘာအကျိုးအမြတ်ရခဲ့လို့လဲ?

ဘိုးဘိုးကျောက်က ပြဿနာထပ်ရှာလို့ မရတော့မှန်းသိသွားတော့ ခေါင်းငုံ့ကာ တခြားသူများ၏ရှေ့မှာ ဟန်ဆောင်နိုင်ပေမယ့် သူ့တတိယဦးလေး၏အရှေ့မှာတော့ မလုပ်ရဲပေ။

“မင်း….မင်းကိုဘယ်နှစ်ကြိမ်ငါပြောရမလဲ?” တတိယဦးလေးက ဒေါသကြောင့် တုန်ယင်နေသည်။ “မင်းက မင်ကောအာကို နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ တွန်းအားပေးခဲ့တာမဟုတ်လား? သူက မိသားစုနဲ့ အဆက်ဖြတ်သွားတာကို မင်းကဘာလို့ ငါတို့မိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် စိုးရိမ်နေတာလဲ? မင်ကောအာက ကျောက်မိသားစုရဲ့သွေးသားကို လွယ်ထားရပေမယ့် သူနောက်အိမ်ထောင်ပြုမလား၊ တာဟူရဲ့ မုဆိုးဖိုဇနီးအဖြစ် တစ်သက်လုံးနေမလားဆိုတာ သူ့အပေါ်မူတည်တယ်။ မင်ကောအာရဲ့ကိစ္စမှာ မင်းထပ်ဝင်ပါကြည့် ငါနဲ့တွေ့မယ်!”

တစ်နည်းဆိုရသော် အနာဂတ်မှာ မင်ကောအာ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် ကျောက်မိသားစုနဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ပေ။ သူနာမည်ဆိုးထွက်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာကျဆင်းလျှင်ပင် ၎င်းက ကျောက်မိသားစုနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပေ။ အရင်ကိစ္စက ယခုထိမပြေလည်သေးပေ။ သူ့အမြင်အရ မင်ကောအာ၏ကိစ္စမှာ လုံးဝပါဝင်မပတ်သက်သင့်တော့ပေ။

ကျောက်လောင်စန်း စာမေးပွဲအောင်သောအအခါ သူတို့က ကျောက်မိသားစု၏ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကျဆင်းစေခဲ့သည့် ထန်ချွန်းမင်ကို သေချာပေါက် ဒုက္ခပေးလိမ့်မည်။

“မင်းလည်း မင်းဘိုးဘိုးရှေ့မှာ သွေးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးတာကို ရပ်လိုက်သင့်တယ်။ မင်းရဲ့ ယောက္ခထီးကို ပြုစုဖို့က မင်းတာဝန်ပဲ။ ဘိုးဘိုးကျောက်ကို အိမ်မြန်မြန်ပို့ပေးလိုက်တော့လေ။ လူကြားထဲမှာ အရှက်ကွဲခဲ့တာ မလုံလောက်သေးလို့လား?”

သူက ဝမ်ချွန်းဟွာကို အော်လိုက်ပြီး ကျောက်တာနျိုကိုပြောလိုက်သည်။ “မင်းရဲ့အားမူနဲ့ လယ်မြေတွေကို သေချာဂရုစိုက်။ အရင်က တာဟူက အကုန်တာဝန်ယူခဲ့ပေမယ့် မင်းက မိသားစုရဲ့ အကြီးဆုံးသားပဲလေ။”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ… တတိယဦးလေး…ကျွန်တော် နားလည်ပါပြီ။ အကောင်းဆုံးလုပ်ပါ့မယ်။” ကျောက်တာနျိုက နီရဲနေသောမျက်နှာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြီး ဘိုးဘိုးကျောက်နှင့် ဝမ်ချွန်းဟွာကို ကမန်းကတန်း အိမ်လိုက်ပို့ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

“အင်း အားလုံးအလုပ်လုပ်ကြတော့။ မင်ကောအာ.. မင်းဘိုးဘိုးရဲ့ ဒေါသကို မင်းလည်းသိတယ်မလား။ သူ့အသက်ရွယ်ကို ထောက်ထားပြီး သူနဲ့ ရန်မဖြစ်ပါနဲ့။ သူက ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ဘိုးဘိုးပဲလေ။”

ဝမ်ချွန်းဟွာနဲ့ ဘိုးဘိုးကျောက်က ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် အသက်အရွယ်ကို မှီခိုနေသော တတိယဦးလေးလောက် ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်မများဘူးလို့ ထန်ချွန်းမင် ထင်မိသည်။ သို့သော် သူ့အပြောအဆိုနှင့် အပြုအမူ၌ အထင်သေးသော စကားလုံးများပါနေပြီး မထီမဲ့မြင်ပြုနေခြင်းက ရွံ့ဖို့ကောင်းလေသည်။

တခြားသူများက နားမလည်ပေမယ့် လီဖုန်းက ထန်ချွန်းမင်လိုပင် နားလည်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ထန်ချွန်းမင်ကို ဖိအားပေးရန် အာဏာသုံးခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ လီဖုန်းက လက်သီးဆုပ်ထားလိုက်သည်။ ကျောက်မိသားစု၏ တတိယဦးလေးက မျက်နှာပေါ်၌ သဘောကောင်းသလိုဖြင့် သူက မင်ကောအာကို မုန်းတီးနေတာဖြစ်၏။ လီကျန့်ကလည်း သတိထားမိခဲ့သည်။

တတိယဦးလေးက မင်ကောအာကို မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး သူက ကျောက်မိသားစု၏ ဂုဏ်သိက္ခာကို ပျက်ပြားစေခဲ့တယ်လို့ တွေးခဲ့တာပင်။ ကျောက်မိသားစု၏အုတ်မြစ်က အတွင်းပုပ်နေတာဖြစ်လို့ တခြားသူတွေ ဖျက်စီးဖို့ မလိုအပ်တာကို ဒီလူသတိထားမိရဲ့လား?

လီကျန့်က ပါးစပ်ရှေ့မှာ လက်သီးဆုပ်ဖြင့် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး စကားပြောဖို့ လုပ်လိုက်ပေမယ့် ထန်ချွန်းမင်က ကျန်းရှို့၏လက်ကိုကိုင်ကာ တတိယဦးလေးကို ပြုံးပြီးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“တတိယဦးလေး… ကျွန်တော် ခင်ဗျားပြောတာကိုနားလည်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘိုးဘိုးကျောက်ရဲ့ စိတ်ထားကို သိတယ်။ ဒီတော့ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော် အရှုံးပေးလိုက်ရင် ကျွန်တော်တို့မှာ နည်းလမ်းရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်မပူပါနဲ့။ သူတို့ ကျွန်တော့်ကို ပြဿနာမရှာသရွေ့ ကျွန်တော်ဘက်က ရှောင်ပေးမှာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်က အားမနေဘူးလေ။ နှစ်စဥ်ပေးရမယ့် အခွန်ကတောင် ခေါင်းကိုက်စေတာ။ တတိယဦးလေးရော အဲ့လိုမထင်ဘူးလား?”

လီကျန့်က နောက်တစ်ကြိမ် ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ သူက မင်ကောအာကို လျှော့တွက်ခဲ့မိသည်။ မင်ကောအာကလည် တတိယဦးလေး၏ သဘောထားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ခဲ့သည်။

မင်ကောအာက ကျောက်မိသားစုကို ထပ်မံကပ်တွယ်လာမယ်လို့ တတိယဦးလေးက ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော် မင်ကောအာက သေရမယ်ဆိုလျှင်ပင် ကျောက်မိသားစုဆီကို ပြန်လာမယ့်ပုံမပေါ်ပေ။

တတိယဦးလေးက အကျိုးအကြောင်းမသင့်ပဲ လူကြီးတွေကို မလေးစားသည့် ထန်ချွန်းမင်ကို စိတ်ဆိုးသွားသည်။ သူက အင်္ကျီလက်ကိုခါကာ ပြောလိုက်၏။ “မင်းကိုယ်တိုင်ပြောတာနော်။ ငါ့လိုအဘိုးကြီးက မင်းကို ဖျောင်းဖျနေရုံပဲ။ မင်းက အနာဂတ်မှာ ကလေးတွေကို ဘယ်လိုစောင့်ရှောက်နိုင်မှာလဲ?” သူက ဒေါသတကြီးဝင်လာပြီး ဒေါသတကြီးထွက်သွားခဲ့သည်။

ထန်ချွန်းမင်၏ နှုတ်ခမ်းကွေးညွတ်သွား၏။ သူ မရုန်းကန်နိုင်တော့ရင် ကျောက်မိသားစုဆီ ပြန်သွားမယ့်အစား သူ့ကလေးတွေကိုခေါ်ပြီး နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်မှာဖြစ်၏။

Prev Next