Chapter 3

ငါးလလောက်ကြာတော့ ငါ အွန်လိုင်းအကောင့်အသစ်တစ်ခု ပြန်ဖွင့်လိုက်တယ်။ "ကျန်းချန်" ဆိုတဲ့လူက အွန်လိုင်းဆွေးနွေးပွဲတွေကနေ တဖြည်းဖြည်း မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားပြီ။ တစ်ခါတလေ မှတ်ချက်လေးတွေမှာ မတော်တဆ ထည့်ပြောတာလောက်ပဲ ရှိတော့တယ်၊ ဒါက ဘာမှ မထိခိုက်ဘူး။ 

ငါ့ကို အကြံပြုထားတဲ့ ခေါင်းစဉ်တွေထဲမှာ "ကျန်းချန်" ဘာလို့ အနုပညာလောကကနေ ထွက်သွားရတာလဲ၊ တစ်ယောက်ယောက်ကို စော်ကားမိလို့ အတင်းအကျပ် ထွက်ခွာခိုင်းခံရတာလားဆိုပြီး သိချင်နေကြတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို တစ်ခါတလေ မြင်ရတယ်။ ငါက ကိုယ့်အတွက် ထူးခြားတဲ့ နာမည်ပြောင်ကို မသုံးခဲ့ဘူး၊ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း နာမည်တစ်ခုပဲ ပေးထားတယ်။

ငါ့ နာမည်ပြောင်က "ဝူမင် (Nameless/အမည်မဲအမည်မဲ့)" ဖြစ်တယ်။ ငါ ပထမဆုံး တင်လိုက်တဲ့ ပိုစ့်က ငါ ဆိုထားတဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်၊ အရင်ကတည်းက ရေးထားတာ ဒါပေမယ့် မကြာသေးခင်ကမှ သံစဉ် ထည့်ထားတာ။ 

အသံသွင်းပြီးနောက်မှာ ဗီဒီယိုကို ကိုယ့်ဘာသာ တည်းဖြတ်တတ်အောင် သင်ယူခဲ့ပြီး အသံနဲ့ ဗီဒီယိုကို ပေါင်းစပ်ပြီး အလုပ်တစ်ခုလုံးကို ငါ့အကောင့်အသစ်မှာ တင်လိုက်တယ်။ 

တင်ပြီးနောက်မှာ ငါ ဆက်ပြီး ဂရုမစိုက်တော့ဘူး၊ အကောင့်ကို မှတ်တမ်းတစ်ခုအဖြစ် ရှိနေစေခဲ့တယ်။ 

အရင်က လူသိရှင်ကြား သီချင်းမဆိုခဲ့ဖူးဘူး၊ သီချင်းဆိုတာက စကားပြောတာနဲ့ မတူနိုင်တာကြောင့် ငါ့ မူရင်းအစစ်အမှန် ပေါ်သွားမှာကို မပူပန်ခဲ့ဘူး။ 

နောက်ပိုင်းမှာ ငါ့ဥယျာဉ်လေးကို ကြည့်ရင်း အဲဒီ ဥယျာဉ်လေးရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို မျှဝေဖို့ နောက်ထပ် အကောင့်တစ်ခု ထပ်ဖွင့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ 

ငါ သီချင်းဆိုတာကို အစပိုင်းမှာ လူစိတ်ဝင်စားမှု သိပ်မရှိဘူး၊ ကြည့်ရှုသူ ရာဂဏန်းလောက်ပဲ တစ်ခါတလေ မြင်ရတယ်၊ ပြီးတော့ အပြီးသတ် အလုပ်အသစ်တစ်ခု ဖန်တီးဖို့ ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာတယ်။ 

ငါက တည်းဖြတ်တဲ့နေရာမှာ တကယ်ကို မကျွမ်းကျင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် အရမ်းရိုးရှင်းတယ်၊ ဒါပေမယ့် အသံနဲ့ တီးလုံးက ကောင်းနေရင်တော့ လက်ခံနိုင်စရာပဲ။ ငါ့ အလုပ်တွေ နာမည်ကြီးလာမယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ဘူး။ တတိယမြောက် ဗီဒီယိုကို တင်ပြီး တစ်နေ့မှာ မက်ဆေ့ချ်တွေ အများကြီး ပေါ်လာတယ်။

ကြိုက်နှစ်သက်သူ၊ မှတ်ချက်ပေးသူ၊ မျှဝေသူတွေ အားလုံး 99+ အထိရောက်နေတယ်။ မှတ်ချက်တွေမှာ အသံကောင်းတာ၊ သီချင်းကောင်းတာအပြင် ပြန်လည်မျှဝေသူတွေနဲ့ ကိုယ်ပိုင်မက်ဆေ့ချ်တွေလည်း ပါဝင်တယ်၊ အဲဒါတွေ အားလုံးက ငါ့ကို ထူးဆန်းစေတယ်။

ငါ့ လက်ချောင်းထိပ်တွေ လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီတွေဆီက ကိုယ်ပိုင်မက်ဆေ့ချ်အချို့ကို တွေ့ရတယ်၊ ပလက်ဖောင်းတစ်ခုခုနဲ့ လက်မှတ်ထိုးထားလားလို့ မေးကြတယ်၊ ငါ့ကို စာချုပ်ချုပ်ချင်ကြောင်း စိတ်ဝင်စားကြောင်း ပြကြတယ်။ 

သီချင်းတွေက ကိုယ်တိုင်ရေးထားတာ ဟုတ်မဟုတ်၊ မူပိုင်ခွင့်တွေ ခွင့်ပြုတာ ဒါမှမဟုတ် ရောင်းချနိုင်လားဆိုပြီး မေးမြန်းကြတယ်။ ခဏလောက် ကြည့်ပြီး ဖုန်းကို ချလိုက်တယ်။ 

အနီရောင်အစက်တွေနဲ့ ထွက်နေတဲ့ အသိပေးချက်တွေကို ဂရုစိုက်ဖို့ ပျင်းတယ်။ 

နာမည်ကြီးတာ ဘယ်လိုအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုတာ ငါနားလည်တယ်၊ ဂရုမစိုက်ရင် နောက်ဆုံးမှာ ပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ မေ့နေတယ်၊ တစ်ခါတလေ နာမည်ကြီးတာက ဆင်ခြင်တုံတရားမရှိနိုင်ဘူး။ ငါ့ ကံက အရင်က အရမ်းဆိုးခဲ့လို့ အခု လာပြန်ပေးဆပ်တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ 

ဒါပေမယ့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောရရင် ငါ အဲဒါကို မလိုအပ်တော့ဘူး။ ငါ့ ပစ္စည်းလိုအပ်ချက်တွေ အနည်းဆုံးအထိ လျော့ချလိုက်ပြီဆိုတော့ ငါ့ လက်ရှိ စုဆောင်းငွေတွေက ငါ အချိန်အကြာကြီး နေထိုင်ဖို့ တကယ်ကို လုံလောက်တယ်။ 

ငါ့ အကောင့်ကို ရောင်းမလားလို့ မေးတဲ့သူတွေတောင် ရှိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ငါ ပဉ္စမမြောက် ပိုစ့်ကို တင်ထားပြီး ဖြစ်ပြီး followers အရေအတွက်က တစ်သောင်းကျော်နေပြီ၊ အများကြီးတော့ မဟုတ်သေးဘူး၊ အရင်က ငါ့ကို မုန်းခဲ့တဲ့သူတွေထက်တော့ နည်းနေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါတလေ ငါ တွေးမိတယ်၊ အခု ငါ့ ကို ကြိုက်တယ်လို့ ပြောနေတဲ့သူတွေက အရင်က ငါ့ကို ကျိန်ဆဲခဲ့တဲ့သူတွေပဲလားလို့။

နောက်ထပ် အကောင့်တစ်ခုကတော့ သိသိသာသာ လူသိနည်းတယ်၊ ငါ တစ်ခါတလေ အပင်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဗီဒီယိုတွေ တင်တယ်။ ဒီအကောင့်ကို ပိုပြီး ဂရုစိုက်တယ်။ တစ်ခါတလေ လူတွေက ငါ ဘာပန်းတွေ စိုက်ထားလဲ၊ ဘယ်ကနေ ကိရိယာတွေ ဝယ်လဲလို့ မေးကြတယ်။ 

တိုက်ရိုက်လင့်ခ်တွေတောင် တောင်းကြတယ်။ မြင်ရင် ပြန်ဖြေတယ်။ 

ဥယျာဉ်လေးကို မွမ်းမံထားတဲ့ အရင်နဲ့နောက်ပိုင်း နှိုင်းယှဉ်ချက်တစ်ခု ဖန်တီးချင်လို့ ငါ နေ့တိုင်း ရိုက်ကူးရေး ပစ္စည်းတွေ ရိုက်ကူးပြီး တည်းဖြတ်တာကို သင်ယူနေတယ်။ အလုပ်များနေတော့ တခြားအရာတွေကို စဉ်းစားဖို့ အချိန်တောင် မရှိဘူး။ 

တိတ်ဆိတ်စွာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး နှစ်ဝက်နီးပါး ကြာတဲ့အခါမှာ ကျန်းမိသားစုက ငါ့ကို ရှာလိမ့်မယ်ဆိုတာ ငါ သိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့မျက်လုံးထဲမှာ ငါက သိပ်အရေးပါတဲ့လူ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ငါ့ကို ရှာမတွေ့တော့လည်း လက်လျှော့လိုက်ကြလိမ့်မယ်။

ကျန်းယိမင်က ကျန်းမိသားစုဆီက အရာအားလုံးကို လိုချင်တယ်၊ ဒါဆိုရင် သူတို့ရဲ့ သားကောင်း ဖြစ်နိုင်တာပေါ့။ ဖုန်းဟောင်းကတော့ အခု ဘယ်နားမှန်း မသိ ပစ်ထားတယ်။ အရင် တစ်ချိန်ချိန်က သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း မတော်တဆ ပြုတ်ကျပြီး ကွဲသွားလို့ ပစ်လိုက်တယ်လို့ ထင်တာပဲ။

~~~