Chapter 3

ဟယ့်ချွမ်း မင်းလူယုတ်မာ၊ ဒီအချိန်ကျမှ သတ်မှတ်ပြီး လာခိုင်းတာ တမင်သက်သက်လား..

ဝင်သင့်လား မဝင်သင့်ဘူးလား.. 

ဝင်သွားရင် မင်းရဲ့ပြဇာတ်ထဲက တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်သွားမှာလား.. 

မဝင်ရင် ဒီအတိုင်း ပြန်သွားရမလား..

ငါ နေရမလား၊ သွားရမလား ဆုံးဖြတ်ရတောင် မဆုံးဖြတ်ရသေးခင် တံခါးက အပြည့်ပွင့်သွားတယ်။ 

ဟယ့်ချွမ်းက ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားလှလှ နာမည်ကြီး မင်းသမီးချော လင်မော့ရုံကို အနီရောင်ဝတ်စုံနဲ့ အပြင်ကို ပစ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ငါ့ကို မြင်တော့ မျက်ခုံးပင့်ပြီး 

"ဝင်ခဲ့" 

ငါ ဝင်ဖို့အလုပ် လင်မော့ရုံက ငိုယိုရင်း ငါ့လမ်းကို ပိတ်လိုက်တယ်။ 

"မစ္စတာဟယ့်၊ ကူညီပါဦးရှင်၊ ကျွန်မကို မူးယစ်ဆေးခတ်ထားတယ်..."

"ကောင်းပြီ၊ ကူညီမယ်" 

ဟယ့်ချွမ်းက သဘောတူလိုက်တယ်။ 

လင်မော့ရုံမျက်နှာက ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ လင်းလက်သွားပေမယ့် ဟယ့်ချွမ်းက 120 ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး 

"မင်းအတွက် ဆရာဝန်ခေါ်ပေးလိုက်ပြီ" 

"မစ္စတာဟယ့်၊ ကျွန်မရှင့်ကို ကြိုက်တယ်.. ဆရာဝန်မလိုချင်ဘူး၊ ရှင့်ကိုပဲ လိုချင်တယ်.. ရှင့်နဲ့ တစ်ညတာပဲဖြစ်ဖြစ် အတူရှိရမယ်ဆိုရင်တောင် ကျွန်မ သဘောတူပါတယ်" 

လင်မော့ရုံက ပိုနီးကပ်လာပြီး အားနွဲ့စွာနဲ့ ရဲရဲတင်းတင်း သူ့အချစ်ကို ဖော်ပြတယ်။

ဟယ့်ချွမ်းက သူ့ကို အေးစက်စက် တွန်းထုတ်လိုက်လိုက်တယ်။ 

"စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ မင်းကို စိတ်မဝင်စားဘူး" 

"အတိအကျပြောရရင် ကျွန်တော် အမျိုးသမီးတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး၊ ကျွန်တော်က အမျိုးသားတွေကို ကြိုက်တယ်" 

ဒီစကားကြားတော့ ငါကော လင်မော့ရုံပါ ထိတ်လန့်သွားတယ်။ 

ဒါက ဆင်ခြေလား၊ ဒါမှမဟုတ် အမှန်တရားလား…

ရှက်ရွံ့သွားတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဟယ့်ချွမ်းက တကယ်ပဲ မယုံနိုင်အောင် တည်ကြည်တယ်ဆိုတာ သိသွားလို့လားမသိ.. လင်မော့ရုံက ငါ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိုက်ကြည့်ပြီး တိုက်မိခိုက်မိနဲ့ ထွက်သွားတယ်။

ခဏလေး… ဘာလို့ ငါ့ကို စိုက်ကြည့်သွားတာလဲ! 

ငါ့စိတ်ထဲမှာ ဆူညံနေပြီး ဟယ့်ချွမ်းက ငါ့ကို အခန်းထဲ ခေါ်လိုက်တာကိုတောင် သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ 

ငါ ဟယ့်ချွမ်းကို လိင်တူမကြိုက်သူလို့ အမြဲထင်ခဲ့တာ။ မဟုတ်ရင် သူကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် အဲဒီတုန်းက သူ့ကို နမ်းခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ 

အခု သူက အမျိုးသားတွေကို ကြိုက်တယ်တဲ့လား! 

အဲဒါသာ မှန်ရင် ငါ့လက်စားချေမှုက လုံးဝအလကား ဖြစ်သွားပြီလား…

"မဝင်တော့ဘူးလား.. ဒါမှမဟုတ် ငါက မင်းကို ဖိတ်ခေါ်တာကို စောင့်နေတာလား" 

ဟယ့်ချွမ်းက လက်ပိုက်ပြီး တံခါးဘောင်မှာ မှီရင်းပြောလိုက်တယ်။

~~~