Chapter 41.1
“ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းတဲ့ဇနီး”
“ယောကျာ်း..ဘာဖြစ်လို့လဲ?” ရှန်းယုဟန်က တစ်စက္ကန့်အတွင်း သူ့ခင်ပွန်း၏ မျက်နှာပြောင်းလဲနိုင်စွမ်းကို လေးစားနေသည်။ ယခုလေးတင် သူက သူ့နဲ့ကစားနေပေမယ့် သူ့မျက်လုံးများက အေးစက်သွားကာ အမူအရာမဲ့သွားခဲ့သည်။
“အဖေလဲကျသွားလို့ ဆေးရုံရောက်နေတယ်၊ ဘာလို့လဲကျခဲ့တာလဲတော့မသိဘူး။ သွားကြည့်ရအောင်။” ရှန်ချီဟွမ်း၏စကားများမှာ အေးစက်နေပြီး မွေးဖခင်ဆေးရုံရောက်သွားလို့ ဖြစ်နေရမယ့် ပုံစံမျိုးမရှိသလို စိတ်ပူပင်မှုလည်း ရှိမနေချေ။
“ခင်ဗျားသူ့ကိုစိတ်မပူဘူးလား?” ယခုအခါ ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ပိုရင်းနှီးလာပြီး သူက ပိုလေးနက်သော မေးခွန်းများကို မေးရဲလာသည်။ ဒါက သူ့ခင်ပွန်း၏ ထိရှလွယ်သောနေရာကို ထိစေမှာမဟုတ်တာကို သူသိသည်။
ရှန်းမိသားစုမှာဆိုရင် သူ့အဖေဖျားရင် ညီအစ်ကိုသုံးယောက်လုံးက နေ့တိုင်းဝတ်ပြုဆုတောင်းဖို့ ရောက်နေကြပြီး ဝတ်ပြုဖို့က အဓိကဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့ယောက္ခထီး၏အပြုအမူက မရှင်းသလို သူက သူ့ခင်ပွန်းကိုလည်းဂရုစိုက်ပုံမပေါ်ပေ။ နောက်ဆုံးအကြိမ်က အတင်းအဖျင်းတစ်ခုကိုကြားပြီး အကြောင်းအရာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမသိပါပဲ သူ့ခင်ပွန်းကိုဝေဖန်ဖို့ ခေါ်ခဲ့ပြီး သူက သူ့ခင်ပွန်းအပေါ်လေးစားမှုမရှိချေ။ ဒါကြောင့် ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့အတွက်ခံစားချက်မရှိတာက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သည်။
ရှန်းယုဟန်နှင့်ရင်းနှီးသော ဝတ်ပြုကိုယ်ကွယ်ခြင်းနိယာမကို ဆန့်ကျင်နေသော်လည်း သူက ရူးမိုက်သောသူမဟုတ်တာကြောင့် သူ့ခင်ပွန်းဘက်ကဖြစ်သည်။
“စိတ်မပူပါနဲ့၊ သူ့ကို ငါတို့ထက် စိတ်ပူနေတဲ့သူတွေရှိတယ်။ ပြီးတော့ အဘိုးကြီးက ငါတို့စိတ်ပူပေးတာကို မလိုအပ်ပါဘူ။” ရှန်ချီဟွမ်းက ပြောလိုက်သည်။ သူက တခြားသူများရှေ့မှာ ဤစကားများကို ပြောခဲသော်ငြား ရှန်းယုဟန်ရှေ့မှာတော့ အရှက်အကြောက်မရှိဘူးလို့ထင်သည်။ တချို့အကြောင်းပြချက်ကြောင့် သူက ရှန်းယုဟန် သူ့ကိုယုံပေးမှာကို သိနေသည်။ “မင်းရောစိတ်ပူလား?”
ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုအာမခံလိုက်သည်။ “ကျွန်တော်က ယောကျာ်းရဲ့စကားပဲနားထောင်တာ။”
ရှန်ချီဟွမ်းက ကူကယ်ရာမဲ့ မပြုံးပဲမနေနိုင်တော့ချေ။ ဒါက ရှန်းယုဟန် တကယ်ပြောခဲ့တာဖြစ်ပြီး ထိုစကားကြားပြီးနောက် သူက စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး အိမ်တော်သုံးခု၏ပြဿနာကြောင့် စိတ်ရှုပ်နေစရာမလိုတော့ပေ။ လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်က Hot Search ကို ဒီနေ့မှာ ဆွေးနွေးကြဖို့ ဖြစ်နိုင်သည်။
“ဆေးရုံမှာ အိမ်တော်သုံးအိမ်က လူတစ်စု သေချာပေါက်ရှိမှာပဲ။ မင်းဘာမှမပြောနဲ့နော်။” သူက ရှန်းယုဟန်ကို သတိပေးလိုက်သည်။ ရှန်းယုဟန်က hot search ကိုဖတ်ပြီး hot search နဲ့ပတ်သတ်တာကို သိနေတယ်လို့ သူကထင်နေသည်။ “မင်းဘာမှမသိသလိုဟန်ဆောင်လိုက်။ သူတို့နဲ့ငြင်းခုံလို့ဘာမှအကျိုးမရှိဘူး။”
ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။ “သူတို့ကျွန်တော့်ကိုရန်စရင်ရော?”
“ငါရှိတယ်၊ ဒါပေမယ့် အမှတ်အများဆုံးအောင်နိုင်သူရဲ့ ဇနီးကလည်း သက်သက်လွတ်သမားမှမဟုတ်ပဲ စကားတစ်ခွန်းနဲ့ ဆယ်ယောက်ကိုအနိုင်ယူနိုင်တယ်လေ။” အရင်တစ်ခေါက်က ပါးစပ်ပိတ်ခံလိုက်ရသည့် ဒုတိယမဒမ်၏ ရှက်ရွံ့နေသောမျက်နှာကို ပြန်တွေးကာ ရှန်ချီဟွမ်းက ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မှတ်မိနေပြီး ထိုအချိန်က ကြိမ်းမောင်းမှုက အတော်လေးကောင်းတာကို ခံစားမိခဲ့သည်။
ရှန်းယုဟန်က သူ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် သဘောကျသွားသည်။ “ကျွန်တော့်မှာအဲ့လိုအရည်အချင်းမရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ခင်ပွန်းကိုကူညီဖို့ တခြားသူတွေနဲ့ ပါးပါးနပ်နပ်ပြောဆိုနိုင်တယ်။” မဒမ်များစွာနှင့် ပါးနပ်စွာပြောဆိုခြင်းက သူ့ကိုအောင်မြင်မှုတစ်ခုကိုရစေပြီး သူ့ခင်ပွန်းက ထိုနေရာမှာမတော်တာကြောင့် သူက ထိုကွက်လပ်ကိုဖြည့်ပေးနိုင်သည်။
“ရှန်းယုဟန်၊ မင်းက မင်းယောကျာ်းနဲ့ သဟဇာတဖြစ်အောင် သင်ယူထားတဲ့ဇနီးလေးပဲ” ရှန်ချီဟွမ်းက ထိုစကားလုံးကို လုံးဝမရှက်ရွံတော့ပေ။
ရှန်းယုဟန်က အလွန်လေးနက်သော အပြုအမူဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ယောကျာ်း၊ ခင်ဗျားရဲ့ချီးကျူးမှုအတွက် ကြိုးစားပါ့မယ်။”
ရှန်ချီဟွမ်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက စကားများမှာ အထက်လူကြီးနှင့် လက်အောက်ငယ်သားကြားက စကားနဲ့တူတာကြောင့် ခေါင်းခါပြီး ရယ်မိသွားသည်။
သူတို့က ချင်တူရိယာဆိုင်မှထွက်လာခဲ့ပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းသွားခဲ့သော ဆေးရုံနဲ့သိပ်မဝေးတာကြောင့် ဆယ်မိနစ်ယာဥ်ကြောပိတ်ဆို့မှုအပြီးမှာ နာရီဝက်မပြည့်မီရောက်သွားခဲ့ကြသည်။
ဒီနှင်းကျသည့်ရက်တွေက တကယ်ကိုရက်စက်သည်။
ကားပေါ်ကမဆင်းခင် ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန် ဦးထုပ်ဆောင်းကာ မတ်စ်တပ်ထားကိုကြည့်ပြီးမှ တံခါးဖွင့်ကာ ထွက်လိုက်သည်။
ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဒဏ်ရာရထားပြီး သတင်းထောက်များသိသွားလျှင် သူတို့က တံခါးပေါက်မှာပိတ်ဆို့ပြီး ကြုံရာကျပန်း မေးမြန်းကြမှာဖြစ်သည်။ သူက ရှန်ထျန်းဖုန်းကိစ္စကို မေးမှာကြောက်လို့မဟုတ်ပဲ ရှန်းယုဟန်နှင့် ပတ်သတ်သော အတင်းအဖျင်းဖန်တီးမှာကို မကြိုက်လို့ဖြစ်သည်။
သူ့ကိုအချိန်အကြာပြီးသိလာပြီးနောက် သူက တကယ်ကို ပြောင်းလဲနေခဲ့ပြီး အပြောင်းအလဲများကို တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့်မြင်နိုင်သည်။ သူက စုံစမ်းထားသည့် အချက်အလက်များမှာ ဖော်ပြထားတာနှင့် လုံးဝမတူပေ။ ရှန်းယုဟန် အလေအလွင့်သားဖြစ်လာရခြင်း အကြောင်းမှာ သူ့မိဘများ၏ ရုတ်တရက်သေဆုံးမှုကြောင့်ဖြစ်သည်။
သတင်းထောက်က အခြေအနေကို သိထားပုံမရသဖြင့် သူတို့က ဆေးရုံထဲကို ချောချောမွေ့မွေ့ ဝင်လာနိုင်ခဲ့သည်။
ဒါက ရှန်းယုဟန် ဆေးရုံကိုလာသော ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပဲ သူနိုးလာတုန်းက ဒီကနေထွက်သွားခဲ့ရဖူးသည်။ သို့သော်ထိုအချိန်က သူက စိတ်တွေတင်းမာနေပြီး အပြင်ကမ္ဘာကိုကြောက်နေခဲ့သဖြင့် သူက စိတ်ငြိမ်ဖို့သာအာရုံစိုက်ခဲ့ပြီး ဆေးရုံပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာဖို့အချိန်မရှိခဲ့ပေ။
ပိုးသတ်ဆေးနံ့က မနှစ်မြို့စရာကောင်းနေပြီး ဆေးကုဖို့လာသည့် နေရာအနှံ့က လူနာများစွာရှိနေသည်။
အရေးပေါ်အဆောင်ကို ဖြတ်လာတော့ အတွင်းလူနာဆောင်ရှိပြီး အတွင်းလူနာဆောင်က အရေးပေါ်ဆောင်လောက် လူပြည့်မနေပဲ အပြင်ကနဲ့ယှဥ်ရင် ငြိမ်သက်သည်။
ရှန်းယုဟန်က အိမ်ကထွက်လာစဥ် ဖုန်းကိုအမြဲယူလာပြီး သူ့ခင်ပွန်းအနားမှာရှိရင် သူကကိုင်ထားရမည်။ မဟုတ်ဘူး…သူ့ခင်ပွန်းက သူ့ကို ဦးဆောင်လမ်းပြပေးမှာသေချာသည်။ ရှန်းယုဟန်ကလည်း လမ်းမပျောက်ချင်ပေ။ ဘုရားကျောင်းခရီး၏ အတွေ့အကြုံနောက်ပိုင်းမှာ ရှန်ချီဟွမ်းက သူပျောက်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏ လက်ကို သူ့ကုတ်ထဲထည့်ထားပြီး ဒီလူက သူ့ကိုကပ်တွယ်လွန်းသဖြင့် သူလုပ်နိုင်တာဘာမှမရှိပေ။
ရှန်ထျန်းဖုန်း၏လူနာဆောင်က မှတ်မိဖို့လွယ်ပြီး သူတို့က အခန်းနံပါတ်ကိုကြည့်စရာပင်မလိုပေ။ ဒီမှာက ဗီအိုင်ပီအဆင့်မြင့် လူနာဆောင်များရှိပြီး သွားလာနေသော လူနာနှင့် မိသားစုဝင် သိပ်မများပေ။ ယှဥ်ကြည့်ရင် ရှန်မိသားစုက ထင်ရှားပြီး ရှန်မိသားစုမှ လူတိုင်းကလည်း ကြည့်ကောင်းကြကာ ရပ်နေရင်တောင် သာမန်မိသားစုကလို့ ထင်မှာမဟုတ်ပေ။
ဒါက ရှန်းယုဟန်၏လေ့လာမှုရလဒ်ဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူက ပတ်ဝန်းကျင်က သယ်ဆောင်လာသော အကြောက်တရားကို စိတ်မပူတော့ပဲ သူ့မှာ ရှန်မိသားစုကိုလေ့လာဖို့ အချိန်ပိုရှိသည်။
မြို့ပြင်ရောက်နေသူကလွဲရင် အိမ်တော်သုံးအိမ်က လူအားလုံးက လက်ရှိမှာ ကျန်းချန်ကိုရောက်နေပြီး သူတို့က အမြန်ရောက်လာကြသည်။
အစ်ကိုကြီးရှန်ချီယွမ်နှင့် ရှန်ချီဟွမ်းကသာ ပင်မအိမ်တော်ကလာခဲ့တာဖြစ်ပြီး အစ်မလတ်ရှန်ချီပင်းက အလုပ်ခရီးရောက်နေသည်။ ရှန်ချီရှင်းကလည်း လာနိုင်မှာမဟုတ်၊ သူ့အလုပ်က ပုံမှန်အားဖြင့် မသေချာမှုရှိနေတာကြောင့် ရှန်ချီယွမ်နှင့် ရှန်ချီဟွမ်းက မလာခိုင်းခဲ့ချေ။ သူက စိတ်ထားရိုးရှင်းပြီး တခြားညီများနှင့်မတူတာကို ရှန်းယုဟန်တောင်သိသည်။
အစ်ကိုကြီးက သူ့ကိုခေါ်ခဲ့သည်မှာ အဘိုးကြီးကိုစိတ်ပူလို့မဟုတ်ပဲ ပင်မအိမ်တော်၏ နာမည်ပျက်မှာစိုး၍ လာခဲ့ခိုင်းတာဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်မှာ ဒုတိယမဒမ်က အပြင်ဘက်ရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်မှာထိုင်နေပြီး သူ့ခင်ပွန််းသေသွားသလို ဆို့နင်အောင်မငိုသော်ငြား သူမက အသည်းအပိုင်းပိုင်း လှီးခံရသလိုငိုနေသည်။ မျက်ရည်က အတုလား အစစ်လားမသိပေမယ့် သူ့သားရှန်ချီပိုင်နှင့် သူမသမီးက ဘေးကနေနှစ်သိမ့်နေပြီး အဖေအဆင်ပြေသွားမှာပါလို့ နှစ်သိမ့်နေပြီး ဒရာမာအပြည့်ခင်းနေသည်။
တတိယမဒမ်ကတော့ ရှန်ချီယွင်နှင့်အတူရပ်နေပြီး မျက်လုံးထောင့်ကို လက်ကိုင်ပုဝါဖြင့်သုတ်ကာ ငိုတာလား မငိုတာလား မသဲကွဲပေ။
စတုတ္တမဒမ်ကတော့ အမူအရာမဲ့စွာရပ်နေပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းက လွန်ခဲ့သည့်နှစ်နှစ်အတွင်းမှာ သူ့မကို သူနဲ့အတူ အချိန်ပြည့်ခေါ်သွားလေ့ရှိပြီး ရှု့ထောင့်တစ်ခုအရ သူက သူမကို တုန်နေအောင်ချစ်သေးပေမယ့် Hot Search ပေါ်လာပြီးနောက်မှာ သူက စိတ်ဖိစီးနေခဲ့သည်။ ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဘာမှမပြောပေမယ့် သူမကလိပ်ပြာမလုံသဖြင့် သူမသားနဲ့သမီးကိုတောင် သူမနဲ့ခေါ်မထားရဲပေ။ သူမက လက်ရှိအချိန်မှာ တစ်ယောက်တည်းရပ်နေသည်။ သူမကငယ်ရွယ်လှပပြီး သပ်ရပ်စွာဝတ်စားတတ်သည်။ သူမ၏အသားအရေက မိတ်ကပ်ကြောင့်မမြင်နိုင်ပဲ သူမက ဆောင်းတွင်းမှာ အဝတ်စားအနည်းငယ်သာဝတ်ထားပေမယ့် နုပျိုပြီး စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းဆဲဖြစ်သည်။ သူမက နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရေပန်းစားနေသော ပထမတန်းစား အမျိုးသမီးကြယ်ပွင့်နှင့်တူသည်။
ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ရှန်းယုဟန် ရောက်လာတာနဲ့ လူတိုင်း၏မျက်လုံးများက သူတို့အပေါ်ကျရောက်နေကာ ဒုတိယမဒမ်က ငိုတော့မတတ်ပင်။
သူတို့က ရှန်ချီယွမ်ဆီ လျှောက်သွားပြီး အခြေအနေအကြောင်းမေးခဲ့သည်။
ရှန်ချီယွမ်က ဖုန်းထဲမှာအသေးစိတ်မပြောပဲ အခုမှသာ သူတို့တွေးထားတာထက် ပိုလေးနက်တယ်လို့ပြောလာသည်။
“အစ်ကိုကြီး၊ အဖေ့အခြေအနေဘယ်လိုလဲ? သူဘာလို့ ဆေးရုံတက်ရတဲ့အထိ လဲကျသွားတာလဲ… ပြင်းထန်လား?” ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်ထျန်းဖုန်းကို ဂရုမစိုက်သော်လည်း ဒီကိုရောက်နေပြီဆိုတော့ ဟန်ဆောင်ပြရဦးမည်။
“ပြင်းထန်တယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လဲသွားတာ၊ သူ့နဖူးပေါက်သွားတယ်၊ ညဘက်ခြေထောက်မှာလည်း ကျိုးတဲ့လက္ခဏာရှိနေလို့ ဆရာဝန်က သူ့အခြေအနေကိုစစ်ဆေးဖို့ အထဲမှာရှိနေတယ်။ ဆေးရုံတက်ဖို့က ရှောင်လွှဲလို့မရဘူး၊ ကံကောင်းတာက အိမ်တော်ထိန်းက အချိန်မီတွေ့ခဲ့လို့ မဟုတ်ရင် တော်တော်အန္တရာယ်ရှိတယ်။” ရှန်ချီယွမ်က ရှန်ချီဟွမ်းထက် အသက်ပိုကြီးပြီး တည်ငြိမ်သည်။ ရှန်ချီရှင်းလိုလည်းတက်ကြွမှုမရှိ၊ ရှန်ချီဟွမ်းလိုလည်း ရဲရင့်တဲ့အသွင်အပြင်မရှိပဲ သူက သာမန်အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့တူကာ ပိုကြီးအသက်ကြီးတာကြောင့် အတွေ့အကြုံပိုရှိပြီး တခြားအစ်ကိုကြီးများထက် ဘဝ၏ကံကြမ္မာအပြောင်းအလဲ ရှိခဲ့ပုံရသည်။
သူက ရှန်ချီဟွမ်းနောက်ကလိုက်လာသော ရှန်းယုဟန်ကိုတွေ့တော့ အနည်းငယ်အံ့သြနေသည်။ “ယုဟန်လည်းရောက်နေတာလား?”
သူပြောလိုက်မှ ရှန်းယုဟန်က ပြန်ဖြေလာသည်။ “အစ်ကိုကြီး” သူက သူ့အနားမှာရှိသော လူအားလုံးနှင့်ဖြစ်ရပ်ကို တိတ်တဆိတ် လေ့လာနေတာဖြစ်ပြီး လူတိုင်းမှာ သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်လျှို့ဝှက်အစီအစဥ်များရှိကြသည်။
သူပြောပြီးတာနဲ့ တတိယမဒမ်ဘေးက ရှန်ချီယွင်က ခေါင်းလှည့်ကြည့်လာပြီး တတိယမဒမ်က သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ သူ့သား၏အင်္ကျီထောင့်ကို တိတ်တဆိတ်ဆွဲကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ “ချီယွင်…ရှန်းယုဟန်နဲ့ဝေးဝေးနေ”
ကမ္ဘာပေါ်က ဘယ်သူကမှ သူမသားကို အမေတစ်ယောက်ထက် ပိုမသိနိုင်ချေ။ တတိယမဒမ်က သူမသား၏အတွင်းစိတ်မှ နောင်တနဲ့ မလိုလားမှုများကို မြင်နိုင်သည်။ ရှန်းယုဟန်က သူမသားကို ဘယ်လိုဆွဲဆောင်ခဲ့လည်း မသိပေမယ့် သူက မျိုးရိုးနောက်ခံမရှိသလို ဘွဲ့လည်းမရထားပေ၊ သူ့မှာ သခင်ကြီးခွဲဝေပေးခဲ့သော အမြတ်ဝေစု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းရှိသော်လည်း သူမသားအတွက်အကျိုးမရှိချေ။ ရှန်းယုဟန်က ပင်မအိမ်တော်၏ မိသားစုဝင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာကြောင့် သူနဲ့ဝေးနိုင်သမျှဝေးဝေးနေရမည်။
ရှန်ချီယွင်၏နှလုံးသားက ဆန္ဒမရှိသလို သူက Hot Search အတွက် တာဝန်မရှိသော်ငြား အချိန်မီမရှင်းခဲ့ပဲ အခြေအနေကို ပိုဆိုးအောင်လုပ်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေခဲ့သည်။ သူက ရှန််းယုဟန်က သူ့အပိုင်ဆိုတာကို လူတိုင်းသိသွားဖို့ မျှော်လင့်ခဲ့ပေမယ့် ရှန်ချီဟွမ်းက ထိုရှုပ်ထွေးသောအခြေအနေမှာ ပါးနပ်သော ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချကာ ဒုတိယနှင့် စတုတ္တအိမ်များကို သူနဲ့အတူ ရေထဲတိုက်ရိုက်ဆွဲချခဲ့တာ နှမြောစရာပင်။
သူက ရှန်းယုဟန်၏ ဘေးတိုက်မျက်နှာကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေပြီး ရှန်းယုဟန်က မတ်စ်တပ်ထားသော်လည်း သူ့လက်ရှိအသွင်အပြင်ကို ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ သူ့ဆံပင်က အတော်လေးရှည်လာပြီး နားရွက်ပေါ်ကဆံပင်ကို ဦးထုပ်အောက်ကနေ မြင်နိုင်သည်။ သူက ရှန်ချီဟွမ်းဘေးမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးရပ်နေပြီး သူ့အသံက သူတို့သုံးယောက်သာကြားနိုင်အောင် ထိန်းချုပ်ထားပြီး မကျယ်သလို မတိုးပဲ တခြားသူများကို အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေပေ။
သူနာပြုတစ်ဦးက ကော်ရီဒါကိုဖြတ်၍ လှည်းကိုတွန်းလာပြီး ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို သူ့လက်မောင်းထဲဆွဲဖက်လိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမှီထားပြီး သူက ရှန်းယုဟန်ကို သတိထားဖို့ပြောခဲ့သည်။ ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းကိုကြည့်ကာ မျက်လုံးထဲက အပြုံးအသေးလေးတစ်ခုဖြင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ တိုးတိုးလေးပြောခဲ့သည်။ ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို အလွယ်တကူဖက်နိုင်တာကို ရှန်ချီယွင်ကတွေ့သွားပြီး သူ့မျက်လုံးထဲက မလိုလားမှုက ပိုတိုးလာခဲ့သည်။
သူသာ ရှန်းယုဟန်လိုက်တာကို လက်ခံခဲ့ရင် လက်ရှိ ရှန်းယုဟန်ကို ဖက်ထားတဲ့သူက သူဖြစ်နေမှာပင်။