အပိုင်း ၂

Chapter 2

 ဆာဒါကို

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ​ခေါင်းကို ထိန်းကာ တိတ်တဆိတ် ရယ်လိုက်ချိန်တွင် ​မော့ကျန်းက ကားအပြင်ဘက်မှ အ​ဝေးမြင်ကွင်းသို့ ကြည့်ရန် ​ခေါင်းပြန်လှည့်သွား​တော့သည်။

 ​မော့ကျန်း.. ဒီလူက မ​ကောင်းတဲ့ လူမှ မဟုတ်ပဲ... သူက ဘယ်​တော့မှ သူ့ရဲ့ ​သွေး​သောက် ညီအစ်ကို​ရဲ့ မိန်းက​လေးကို ခိုးမှာလည်း မဟုတ်ဘူး... ပြီး​တော့လည်း ဘာအ​ကြောင်း​ကြောင့် အဲ့ဒီမိန်းက​လေးကို ​ကြွေသွားပါ့မယ်လို့ အ​သေအချာ​ပြောနိုင်ရတာလဲ... သူရှင်သန်ခဲ့တဲ့ နှစ်​​ဆယ့်​ခြောက်နှစ်တာကာလပတ်လုံး ​မော့ကျန်းက မိန်းက​လေးများစွာရဲ့ အသည်းကို ​​ခြွေယူခဲ့​ပေမယ့် ဘယ်မိန်းက​လေးကမှ သူ့နှလုံးသားကို လှုပ်ရှား​အောင် မလုပ်နိုင်​သေးဘူး...

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ကား​ပေါ်ရှိ အကန့်​​လေးအတွင်းမှ ဆိုဒါ တစ်ပုလင်းကို ထုတ်ကာ အဖုံးဖွင့်​​နေစဥ် ​ပြောလိုက်သည်။ "ဧကရာဇ်​မော့... ငါ့ကို လာကြိုဖို့ အတွက်နဲ့ဒီလို တလက်တလက် ​တောက်နေတဲ့ ​ရွှေ​ရောင် ကားကြီးကိုတောင်မောင်းလာတာ ငါနဲ့အတူ ဗီရိုထဲက မထွက်ချင်တာ သေချာရဲ့လား"

ထိုစာ​ကြောင်းက ​မော့ကျန်း၏ မျက်လုံးများကို ခုန်​ပေါက်သွား​စေသည်။ "ဒါ ဇင်ဇီဘာ ရွှေညို​ရောင်ကွ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ဆိုဒါအဖုံးကို ကြပ်လိုက်ပြီး ​မော့ကျန်းကို မျက်​တောင်ခတ် ပြလိုက်သည်။ "ဒါဆို မင်း ငါနဲ့အတူ ဗီရိုထဲက ထွက်မှာကို မငြင်းဘူး​ပေါ့"

​မော့ကျန်းက ​ခေါင်းပြန်လှည့်ကာ ဒါရိုင်ဘာ ထိုင်ခုံကို ဦးတည်လိုက်ပြီး ​ပြောလိုက်သည်။ "ထန်ချန်း ​နောက်ထပ် လမ်းချိုးကျရင် ရပ်လိုက်​တော့... ​ဒေါက်တာရှန်း ဆင်းဖို့ လို​နေပြီ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ​ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်သည်။ 

"ဧကရာဇ်​မော့... ​နာမည်​ကျော် တစ်​ယောက်အ​နေနဲ့ မင်းမှာ အမူအကျင့်​ကောင်း​တွေ မရှိတာ အခြားသူ​တွေ မင်းကို လွယ်လွယ် နာမည်ဖျက်နိုင်တယ်​နော်... ဦး​နှောက်ကျင်းခံရတဲ့ လူ​တစ်​ယောက်က ဘယ်​လောက် အင်အားကြီးလဲ သိရဲ့လား.... ဥပမာ... အက်တမ်ဗုံးတစ်ခုကိုပဲ ကြည့်ရ​အောင်..." 

“ထန်ချန်း ​ဒေါက်တာ့ကို အခုပဲ ကား​ပေါ်က ဆင်းခိုင်းလိုက်​တော့"

“…”

​နောက်ထပ် ​မောင်းနှင်မှုသည်ကား အလွန်တိတ်ဆိတ်​နေသည်။

ထန်ချန်းက စီနီယာ တစ်​ယောက်၏ ကလပ်ဆီ ​​မောင်းနှင်သွားခဲ့ပြီး ​မော့ကျန်းက ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ကြိုဆိုရန် အတွက် VIPအခန်းတစ်ခန်း မှာယူထားခဲ့သည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က အပူအပင်ကင်းစွာနှင့် လွပ်လွပ်လပ်လပ်နေတတ်ပြီး ​ဒေါက်တာ တစ်​ယောက်နှင့် လားလားမျှ မတူ​သော်လည်း အယ်ကို​ဟော ​ကို တစ်ခါမှ သောက်​လေ့ မရှိ​ပေ။ တစ်ဖက်မှ ​​မော့ကျန်းသည်ကား ရံဖန်ရံခါ ​သောက်​လေ့ရှိ​သော်လည်း မကြာခင် အလုပ်သွားရမည် ဖြစ်၍ မ​သောက်​ပေ။ 

အ​သောက်မဖက်ဘဲ အစားစားကိုသာခြင်းက အလွန် တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် ပြီးဆုံးသွားသည်။ တစ်နာရီ မကြာမီမှာပင် ရှန်းယွမ်ဇယ်အတွက် ကြိုဆိုညစာက အ​ပြောင်ရှင်းသွား​လေပြီ။ ​မော့ကျန်းကလည်း စတူဒီယိုသို့ သွားရဦးမယ် ဖြစ်သဖြင့် တက္ကဆီတစ်စီးကလည်း ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို အိမ်ပြန်ပို့ရန် အ​တော်ကြာ ​စောင့်ဆိုင်း​ပေး​နေခဲ့သည်။

နှစ်​ယောက်သားက ကားပါကင်မှာပင် လမ်းခွဲလိုက်ကြပြီး ထန်ချန်းက စတူဒီယိုသို့ တစ်​​လျှောက်လုံး အလျင်စလို ​မောင်းခဲ့ရသည်။

ယ​နေ့မှာမူ နတ်ဘုရားတားမြစ်ဇုံ3ကို တရားဝင်မိတ်ဆက်သည့်​နေ့ဖြစ်သဖြင့် ​ပျော်ရွှင်ဖွယ်နေ့တစ်​နေ့ဖြစ်ပြီး ရိုက်ကူး​ရေးအဖွဲ့က အစည်းအ​ဝေးပြီး​နောက် ညစာအတူစားကြရန် ကြံရွယ်ခဲ့ကြသည်။ သို့​​သော်လည်း ​ခြောက်နာရီ ထိုးသည့်အချိန်တွင် မကြာခင်ကာလအထိ ရပ်မည့်ပုံမ​ပေါ်​သော မိုးမုန်တိုင်းက သူတို့၏ ​အောင်ပွဲခံပါတီကို ရပ်တန့်​စေခဲ့ပြီး သူတို့မှာ ​ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ အိမ်ကိုသာ အသီးသီး ပြန်လာလိုက်ရသည်။ ​မော့ကျန်းသည်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲရွှဲစိုကာ စိတ်အ​ခြေအ​နေ မ​​ကောင်းဘဲ ရှိ​နေသည်။

ထန်ချန်းက ​မော့ကျန်းကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အတွက် လက်​ထောက်တစ်​ယောက်ကို တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ရှာ​ပေးရမည်ဟု ​တွေး​နေခဲ့သည်။ ယခုလ၏ ပထမဆုံး ဆယ်ရက်အတွင်းမှာသာ ရှိ​​နေသေး​​သော်လည်း မော့ကျန်းက လက်​ထောက် သုံး​ယောက် ​ပြောင်းခဲ့ပြီး​လေပြီ။

​ခေါင်းစ​ခြေဆုံး စိုရွှဲ​နေ​သော ​မော့ကျန်းက ထန်ချန်း၏ မျက်နှာကိုပင် မမြင်ချင်​တော့​ပေ။ ထန်ချန်းက သူတို့အကြာကြီး အတူတကွ အလုပ်​ကောင်း​ကောင်း လုပ်ခဲ့ကြ​သော်လည်း သူတို့အကြားတွင် စစ်မှန်သည့် ဆက်နွယ်မှု မရှိသလို ခံစား​နေရသည်။ အ​ကြောင်းမှာ ​မော့ကျန်းက ကိုယ်တိုင် ကား​မောင်းကာ အိမ်ပြန်သွား​သော​ကြောင့်ပင်။

​မော့ကျန်း၏အိမ်က ထင်ရှား​သော ရပ်ကွက်တွင် ရှိပြီး အိမ်အားလုံးကလည်း မိသားစုတစ်စု​ နေထိုင်သည့် ဗီလာများသာ ဖြစ်ကာ အိမ်နှစ်လုံးကြားကွာအ​ဝေးက အ​တော်​ဝေးလံလှသည့်အတွက် ​နေထိုင်သူများအတွက် အလွန်​ကောင်းမွန်​သော ကာကွယ်​ပေးမှု ရှိ​နေသည်။

​မိုးရေကျသံက ​မော့ကျန်း၏ နားထဲတွင် အဆက်မပြတ် မြည်​နေပြီး အ​နောက်တိုင်း ပုံစံ အ​ဆောက်အအုံကို ကြည်လိုက်သောအခါ သူ့မျက်ခုံးများက အနည်းငယ် တွန့်ချိုးသွား​လေသည်။

မိန်းက​လေးတစ်​ယောက်က တံခါးအနီးတွင် ကုပ်ကုပ်​လေး ထိုင်​နေပြီး ​ခေါင်းကလည်း အင်္ကျီလက်များတွင် နစ်မြုပ်​နေ​သော​ကြောင့် ​မော့ကျန်းက သူမမျက်နှာကို မမြင်နိုင်​ခဲ့ပေ။

​မော့ကျန်းက သူမကို ခံစားချက်မဲ့​သော အကြည့်များဖြင့် တစ်ခဏသာ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် သူမကို မမြင်ချင်​ယောင်​ဆောင်ကာ လန်ရိုဗာကားကို ကားဂို​ထောင်ဆီသို့သာ တည့်တည့်​မောင်းလိုက်သည်။ သူ ကားဂို​ထောင်မှ ထွက်လာသည့်အချိန်တွင် ထိုအမျိုးသမီးမှာ တံခါးနားတွင်သာ ပုံစံမပျက် ထိုင်​နေဆဲဖြစ်သည်။ ​မိုး​ရေစက်များက ​ကောင်းကင်​ပေါ်မှ တ​တောက်​တောက်ကျဆင်း​နေဆဲ ဖြစ်​သော်လည်း ထိုအမျိုးသမီး၏ အဝတ်များမှာ ​ရေစိုမသွား​ပေ။

မိုး​ရေစက်များက သူ့​ရှေ့ဆံပင်မှ တစက်စက် ကျဆင်း​နေ​သော​ကြောင့် ​မော့ကျန်းက ​​​ရှေ့ဆံမြိတ်ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း ခါယမ်းကာ တံခါးဖွင့်ရန်အတွက် သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ ​သော့ကို ထုတ်လိုက်သည်။

သူမက အဆုံးတွင် တစ်စုံတစ်​ယောက် ​ရောက်လာသည်ကို သတိထားမိသည့်အလား သူမ၏ ဒူး​ခေါင်းနားမှ ​​ခေါင်းကို ​မော့ကာ အနက်​ရောင် မျက်လုံး​လေးတစ်စုံကို တဖျတ်ဖျတ်ခပ်ကာ ​မော့ကျန်းကို ​ကြည့်လာခဲ့သည်။

​လူ​ထောင်​ပေါင်း များစွာ၏ အကြည့်များကို ကျင့်သားရ​နေ​သော မော့ကျန်းသည်ပင် သူမ၏အကြည့်များကြား စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့​သော် မည်သည့်​နေရာမှ မသက်မသာ ဖြစ်ရသည်ကို ရှင်းမပြနိုင်​ပေ။ မော့ကျန်းက သူ့နံ​ဘေးတွင် ထိုင်​နေ​သော အမျိုးသမီးကို မမြင်ချင်​ယောင်​ဆောင်ကာ ​ မျက်လုံးများ ​မှေးကျဥ်း၍ အိမ်၏ လျှို့ဝှက်နံပါတ်ကို ရိုက်ထည့်လိုက်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ထိုဖြစ်စဥ် တစ်ခုလုံးက သူ အကြိမ်​ပေါင်း ​ထောင်​ပေါင်းများစွာ လုပ်ဖူးသကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ​​ချော​ချော​မွေ့​မွေ့ ပြီးဆုံးသွားသည်။ တကယ်လည်း မှန်​ပေသည်။ 

“ဘန်း" တံခါးက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပိတ်သွားပြီး အမျိုးသမီးကို လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွား​စေသည်။ သူမက မကြာ​သေးခင်က ​မော့ကျန်း၏ ဆံပင်များမှ ကျဆင်းလာခဲ့​သော ​ရေကွက်​လေးကို ကြည့်ကာ ​မြေ​ပေါ်မှ ထရပ်လိုက်သည်။ အနီ​ရောင် တံခါးကြီးကို သိလိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြတ်ဝင်သွားသည်။

​မော့ကျန်းက ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ထားပြီးသားဖြစ်ကာ ဆံပင်များကို သုတ်၍ ​ရေချိုးရန် ပြင်ဆင်​နေ​ပေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက တံခါးကို ဖြတ်၍ မော့ကျန်း​ဘေးသို့ ​တ​ရွေ့​ရွေ့ ​​မျောလာပြီး ​ သူ့ကို ဆက်ပြီး စိုက်ကြည့်​နေသည်။ 

​မော့ကျန်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ လူ​​ပေါင်းများစွာ သူ့ကို ကြည့်ကြသည်ကို ကျင့်သားရ​နေပြီဖြစ်​သော်လည်း တစ်ခါမှ ဤကဲ့သို့ အနီးကပ် စိုက်ကြည့်မခံရဖူး​ပေ။ မိန်းက​လေး၏ မျက်လုံးများက သန့်စင်ကာ ကြည်လင်​နေပြီး ထိုးဖောက်မတတ် ကြည့်​နေ​သော​ကြောင့် လျစ်လျူရှုထား၍လည်း မရနိုင်​ပေ။

သူ့မျက်ခုံးများကို ​ဖြေ​လျော့ကာ ​မော့ကျန်းက ဒုတိယထပ်ကို ​​လျှောက်သွားရင်း တဘက်တစ်ထည်ဖြင့် ဆံပင်သုတ်​နေခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးက သူ့​နောက်မှ ကပ်လိုက်လာပြီး သူ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ကာ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ​ရေချိုးခန်းထဲတွင် သူ့အဝတ်များ ချိတ်​နေသည့် တ​လျှောက်လုံး ကြည့်​နေခဲ့​လေသည်။ ထွင်း​ဖောက်မြင်ရ​သော ​ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပိတ်လိုက်သည့်​နောက် အမျိုးသမီးက သူမ၏ နှာ​ခေါင်းဖြင့် နှင်းကပ်မှန်တံခါးကို ထိလိုက်ကာ သူမခန္ဓါကိုယ်က ​ရေချိုးခန်း တံခါးကို ဖြတ်ဝင်လာခဲ့သည်။

​မော့ကျန်းက သူ့​ဘောင်းဘီကို ချွတ်လက်စဖြစ်ပြီး သူ့လက်များ တန့်သွား​လေသည်။ သူ့ကို သိလိုစိတ်ပြင်းပြစွာ စိုက်ကြည့်​နေ​သော အမျိုးသမီးကို ကြည့်ကာ အဆုံးတွင်​တော့ ဟိန်း​ဟောက်လိုက်​သည်။

 "​တော်​လောက်ပြီ... ငါ့​နောက် ဆက်မလိုက်နဲ့​တော့"

​မော့ကျန်း၏ အသံက အ​တော်​လေး အသံပါဝါ​ကောင်းပြီး အထူးသဖြင့် ​ရေချိုးခန်းကျဥ်းကျဥ်း​​လေးထဲတွင် ဖြစ်​နေသည်။ ၎င်းက သူ သုံးရက်မျှ ​ပျောက်​နေခဲ့​သော ကြိုးတစ်​ချောင်းက အဆုံးတွင် အဆက်မပြတ် မြည်ဟီးလာသကဲ့သို့ ဖြစ်​နေခဲ့သည်။ ထိုအမျိုးသမီးက တစ်ခဏမျှ ​တုန်ယင်သွား​သော်လည်း သူမ နားလည်သွားသည်နှင့်သူမ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်လာကာ ​တောက်ပလာ​တော့သည်။ 

"ရှင် ကျွန်မကို မြင်ရတယ်လား... ရှင်တကယ်ကြီး မြင်ရ​တယ်​ပေါ့" သူမက ညာလက်ကို ​မော့ကျန်း၏ မျက်နှာ​ရှေ့တွင် ယမ်းပြရင်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ​ပြောလိုက်သည်။ 

​မော့ကျန်းက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် အမျိုးသမီး၏ လက်ကို ကာလိုက်​သော်လည်း သူထိမိသမျှက ​လေချည်းသာ ဖြစ်​နေသည်။ ထိုမိန်းက​လေးက ​မော့ကျန်း၏ လက် ဖြတ်သွားသည်မှာ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်လက်ဖြစ်​ကြောင်း ​တွေ့သွားသည့်အချိန်တွင် လက်ကို မြန်မြန် ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

​မော့ကျန်းသည်လည်း သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီး မိန်းက​လေးကို ​သေချာ ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအမျိုးသမီးက နှစ်ဆယ်​ကျော်အရွယ် ရှိ​ပုံရပြီး ရှည်လျား​သော အနက်​ရောင် ဆံနွယ်​​ပျော့​လေးများက ခါးအထိ ဖြာကျ​နေသည်။ အနည်းငယ် ​ကောက်​သော ဆံပင်က သူမ၏ ပုံစံကို အနည်းငယ် ချစ်ဖို့​ကောင်းသွား​စေသည်။ သူမက ​နေဗီပြာ​ရောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး သိမ်​မွေ့​သော မျက်နှာအသွင်အပြင်နှင့် ကြည်လင်​သော မျက်လုံး​လေးများက အချို့​သော ​ယောကျ်ားသားများ၏ မျက်လုံးထဲတွင် နတ်ဘုရားမဟု သတ်မှတ်နိုင်​ပေသည်။

​ကောင်းပြီ​လေ... ​မော့ကျန်းသည်လည်း သူမ၏ အသွင်အပြင်​ကြောင့် တစ်ခဏမျှ အံ့အားသင့်သွားရသည်။ သို့​သော်လည်း တခဏမျှသာ ဖြစ်သည်။

ယခု ​လော​လောဆယ် သူ့​ရှေ့မှ မိန်းက​လေးမှာ နတ်ဘုရားမ မဟုတ်​လေဘဲ သရဲမတစ်​ယောက် ဖြစ်​နေ​ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိ​နေသည့်အတွက်​ကြောင့်ပင်။

“​ကျေးဇူးပြုပြီး ထွက်သွား​ပေးနိုင်မလား" ​မော့ကျန်းက ထိုသရဲ​လေး ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ်ဖြင့် ထွက်သွားမည်ဟု ​မျှော်လင့်၍ ယဥ်ယဥ်​ကျေး​ကျေးဖြင့် တံခါးဆီ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ သို့​သော်လည်း ထိုကိစ္စက အ​​တော်ထူးဆန်းလှသည်။ သူ ​တောင်တန်းများဆီ သွား​ရောက်ပြီး သူ့ဆရာသခင်ကို ကိုးကွယ်ပူ​​ဇော်ခဲ့ ကတည်းက ထိုမသန့်ရှင်းသော အရာများကို မမြင်ရ​တော့ခြင်း ဖြစ်ပြီး ယခုတွင်မူ ၎င်းတို့က ရုတ်တရက်ဆန်စွာဖြင့် သူ့အိမ်​ရှေ့မှာ ထွက်​ပေါ်လာသည်။ 

မတရားခံရ​သော မျက်နှာ​ပေးဖြင့် သရဲမက တံခါးကို ညွှန်ပြ​နေ​သော ​မော့ကျန်း၏ လက်ညှိုးသွယ်သွယ်​လေးများကို ကြည့်လိုက်ပြီး တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်။ 

"ကျွန်မမှာ မ​ကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိပါဘူး"

ဒါ​ဆိုမင်းက ငါ​ရေချိုးတာကိုပဲ ကြည့်ချင်​နေတာ​​ပေါ့... ​မော့ကျန်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ဒါဆို ဒီမိန်းမက ရိုးရိုး သရဲ​တောင် မဟုတ်ဘဲ နှာဘူးသရဲမ ဖြစ်​နေတာပဲ... ဟမ့်... 

“ထွက်" ဤတစ်ကြိမ်၌ စကားလုံးများမှာ ​တောင်းဆိုခြင်းထက် အမိန့်​ပေးခြင်း ပါ​နေသည်။ သရဲမက သူ့လက်များကို ပူ​ဆွေးစွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ထို​နေရာမှာပင် မလှုပ်မယှက် ရပ်​နေ​လေသည်။

“အိုး" သရဲမက ငို​နေသည့်အလား ​ခေါင်းကို ငိုက်စိုက်ချကာ တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် ​ရေချိုခန်းထဲမှ ဝဲပျံကာ ထွက်သွားသည်။

​မော့ကျန်းက ​ရေချိုးခန်းထဲတွင် တစ်နာရီ​နီးပါး ​နေခဲ့​သည်။ သို့​သော်လည်း သရဲမက သူ့အိပ်ခန်းထဲတွင် ထိုင်​နေဆဲဖြစ်​လေသည်။ ​မော့ကျန်း၏ အခန်းနံရံတွင် ပိုစတာကြီး တစ်ခုကပ်ထားပြီး ၎င်းမှာ "​သွေးလွှမ်း​သော စီးနင်းခြင်း"၏ အကန့်အသတ် ထုတ်​ဝေ​သည့် ပိုစတာ ပါဝင်​​သော DVD စု​ဆောင်းမှုမှ ဖြစ်ပြီး ဂြိုလ်သား ဝတ်စုံ ဝတ်ထား​​သော ဆယ့်​ခြောက်နှစ်အရွယ် ​မော့ကျန်း၏ပုံ ဖြစ်​လေသည်။

သို့​သော်လည်း ​မေးစရာ ရှိသည်က "သွေးလွှမ်း​သော စီးနင်းမှု" ကဲ့သို့​သော ဆိုးဝါးသည့် ရုပ်ရှင်တစ်ခုအတွက် လူ​အများက ၎င်း၏ DVDစု​ဆောင်းမှု ထုတ်​ဝေခြင်းကို ဝယ်ရန် ဆန္ဒရှိကြပါ့မလားဟုပင်။ အ​ဖြေကမူ ​သေချာ​ပေါက် ဝယ်ကြမှာ​ပေါ့ ဟုပင်။ ဝယ်ချင်ခဲ့ကြသည့် လူများစွာ ရှိကြသကဲ့သို့ သူတို့ထဲကမှ လူအချို့ကလည်း ဝယ်ခဲ့ကြသည်။ 

အချိန်ကာလများ ကြာ​ညောင်းသွားပြီးသည့်​နောက်တွင် ​မော့ကျန်းက ရုပ်ရှင်​လောက၌ ​လေးစားခံရသည့် ကြယ်ပွင့်တစ်​ယောက် ဖြစ်လာပြီး​နောက် သူ ဆယ့်​ခြောက်နှစ်အရွယ် နိုင်ငံခြားသား ဆယ်​ကျော်သစ်​လေး အဖြစ် ပထမဆုံးပါဝင်ခဲ့သည့်အခိုက်အတန့်က အတိတ်သမိုင်းတစ်ခု အဖြစ် ​ပျောက်ကွယ်သွားရမည့်အစား နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းမှ မ​ရေမတွက်နိုင်​သော ဖန်များ၏ ​လေးစား ကြည်ညိုဖွယ် ပစ္စည်းတစ်ခု ဖြစ်လာသည်။ 

ငါတို့မိသားစု သစ်အယ်သီး​လေးက သူငယ်ချင်း​တွေရဖို့​ ​ချောလွန်းတယ်... ၎င်းမှာ ​မော့ကျန်း၏ဖန်များထံမှ အသံဖြစ်​လေသည်။ အိုး ဟုတ်သား... သစ်အယ်သီးဆိုတာ ​မော့ကျန်းအ​ပေါ် သူတို့ရဲ့အချစ်ကို ကိုယ်စားပြုတဲ့ ဖန်ကလပ်နာမည်​လေ...

​​မော့ကျန်း ကိုယ်တိုင်အတွက် ထိုဇာတ်​ကောင်က မှတ်တိုင်တစ်ခုသဖွယ် အ​ရေးကြီး​ပေသည်။ သူ့ကိုယ်ပိုင်မျက်နှာ၏ ပိုစတာကို အိပ်ခန်းထဲ၌ ကပ်ထားရခြင်းမှာ သူ၏ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အချစ်လွန်မှု အနည်းအများ​ကြောင့်လည်း ဖြစ်​ပေသည်။

သရဲ​​လေးက အိပ်ရာ​ခေါင်းပိုင်းတွင် ထိုင်​နေကာ ပိုစတာကို တ​မေ့တ​မျော ​စိုက်ကြည့်​နေပြီး အသံတစ်ခုကြား​သောအခါ အိပ်ရာပေါ်မှ လှည့်ကြည့်လာသည်။

​မော့ကျန်းက အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ​ကော်လာကို ဆွဲချလိုက်ပြီး သူ့အသံအ​နေအထားက ပျင်းတိပျင်းရွဲ ဖြစ်​နေသည်။ "ဘာလို့ ဒီမှာ ရှိ​နေ​သေးတာလဲ"

“ကျွန်မ ဘယ်သွားရမလဲ မသိဘူး" သရဲမ​လေးက ထိုစကားကို ​ပြောလိုက်ပြီး မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်များ အပြည့်ဖြင့် ​မော့ကျန်းဆီ လွင့်​​​မျောလာသည်။

“ဒါဆို မင်းလာခဲ့တဲ့ ​နေရာဆီ ပြန်သွား​လေ" ​မော့ကျန်းက မှန်ဆီ ​လျှောက်သွားကာ စားပွဲ​ပေါ်မှ ဆံပင်​လေမှုတ်စက်ကို ​ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဆံပင်များကို အ​ခြောက်ခံလိုက်သည်။ သရဲမက ​မော့ကျန်း၏ ဆံပင်​ပျော့​လေးများကို မ​ရေမရာ ကြည့်​နေပြီး သနားစရာ ​ကောင်း​သော အသံ​လေးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။

 "ကျွန်မ ဘယ်သူမှန်းလဲ မမှတ်မိဘူး"

​မော့ကျန်းက အနက်​​ရောင် ​ရှေ့ဆံမြိတ်​လေးများကို ​လေမှုတ်ကာ အ​ခြောက်ခံလိုက်ပြီး သူ့အသံက ​အေးစက်​နေခဲ့သည်။ 

"အဲ့ဒါက ငါနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး" 

“​သေချာ​ပေါက် ရှင်နဲ့ ဆိုင်တာ​​ပေါ့" သရဲမက ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး သူမ၏ ပါးအို့​လေးများကပင် အနည်းငယ် နီရဲလာသလိုပင်။ သို့​သော်လည်း ​သေချာ​ပေါက်ပင် ​မော့ကျန်းက ပစ္စည်များကိုသာ မြင်နေရသည်ဟုခံစား​နေရသည်။ 

“ရှင်က လဝက်အတွင်းမှာ ကျွန်မကို မြင်ရတဲ့ ပထမဆုံးလူ​လေ... ပြီး​တော့ ရှင်က မြင်ရုံတင်မကဘူး ကြားပါကြားနိုင်​သေးတယ်... ကျွန်မရှင့်နားက ထွက်မသွားချင်ဘူး"

​မော့ကျန်း: “… …”

Xxx