အခန်း ၄ အောင်သွယ်တော်နှစ်ဖော်

အခန်း ၄။ အောင်သွယ်တော်နှစ်ဖော်

"ဘာ..."

နေအရောင်​တစ်​ယောက်​ရုပ်​ရှင်​ရုံ၌ ဖြစ်​ခဲ့သည့်​ကိစ္စများကို​ကြားရပြီးနောက် မျက်​လုံးများပင်​ပြူးသွားရသည်​။ ကိုယ့်​အစ်​ကိုအကြောင်း သိ​နေ​သော်လည်း ထိုမျှလောက်​အထိ လုပ်​ရဲလိမ့်​မည်လို့​တော့မထင်​ခဲ့မိ။

"ဒါဆိုကို​နေက နမ်းပါနမ်းလိုက်​တာပေါ့"
​
"အင်းသူ့ကိုကြည့်​နေရင်း ငါလဲဘာဖြစ်​သွားမှန်းကို မသိလိုက်​ဘူး။ သိလိုက်​တဲ့အချိန်​မှာ ငါသူ့ကိုနမ်းပြီး​နေပြီ​လေ"

မျက်​နှာအနည်းငယ်​ရဲကာ ပြုံးစစဖြင့်​ဖြေ​နေသည့်​နေမ​ဟော့်​ကိုကြည့်​ရင်း​နေအ​ရောင်​တစ်​ယောက်​ ၀ိုးခနဲပင်​ထ​အော်မိတော့သည်။

"အဆန်းကြီးပါလား toiletထဲမှာ ရည်းစားစကား​ပြောရတယ်​လို့"

"toiletထဲ ရည်းစားစကားမ​ပြောရဆိုတဲ့ ဥပ​ဒေမရှိဘူး​ကွ။ အချစ်​ဆိုတာ သူ​ပေါ်ချင်​တဲ့အချိန်​ပေါ်လာမှာပဲ"

"​အေးပါကွာ ထားပါ​တော့ ကို​နေ့ကို သူပြန်​ကြိုက်​လိမ့်မယ်​လို့ ထင်​လား"

​နေအ​ရောင် ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်​လိုက်​တော့​ နေမ​ဟော်​လည်း လှဲ​နေရာမှထထိုင်​ရင်း​ ခေါင်းခါပြလိုက်​သည်​။

"မသိဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါကြိုးစားရမှာ​ပေါ့"

​မမေမာယာ့ကိစ္စနှင့် သူ့ဒယ်ဒီဆူလိုက်တာမို့ စိတ်​တို​နေသည့် နေမဟော်​သည် တစ်စုံတစ်ယောက် အကြောင်းပြောချိန်မှာ‌တော့ ပြုံးရွှင်​တက်​ကြွနေပြန်​သည်​။

"သူရှက်​တော့ ရှက်​သွားတယ်​ကွ။ မျက်​နှာ​လေးကိုရဲ​နေတာပဲ။ အဟားပြန်​တွေးကြည့်​ရင်းနဲ့တင်​ ရင်​တွေခုန်​လိုက်​တာကွာ"
​
နေမဟော်သည် ရင်​ဘတ်​ကိုလက်​ဖြင့်​ဖိထား​ရင်း နှုတ်​ခမ်းတို့ကလည်း ပြုံး​နေ​လေသည်​။​ တောက်​ပ​နေသည့် မျက်​လုံး​လေးတွေကလည်း ရင်​ခုန်မိကြောင်း သက်​သေပြ​နေကာ သူ့အသွင်​က ရှိရင်​းစွဲထက်​ပိုလို့ပင်နုပျိုသွားသ​ယောင်​ယောင်​။

"ဒါ​ပေမယ့်​သူငိုတယ်​ကွာ ငါ့​ကြောင့်​နဲ့..."

"ကို​နေကလည်း သူစိတ်​ဆိုးသွားတဲ့ပုံ​တော့ မ​ပေါ်ဘူးမလား။ ဒါဆိုမျှော်​လင့်​ချက်ထားလို့ရသေးတာပဲ။ အနည်းဆုံး​တော့ ကို​နေ့ကိုမမုန်းသွားဘူး​လေ"

နေအရောင်သည် ယခုမှအစမျှသာရှိသေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျချင်နေသည့် အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ပခုံးကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ပြီး အားပေးလိုက်သည်​။ သူ့သ​င်္ဘောကြီးက အခုမှရွက်​လွှင့်​ဖို့ရာ အစပြုရုံရှိ​သေးသည်​မဟုတ်​ပါလား။

"ဒယ်​ဒီက သ​ဘောတူပါ့မလား"
​
"ဒယ်​ဒီသ​ဘောတူဖို့ဆိုတာ လွယ်​တော့မလွယ်​လောက်​ဘူး​နော်။ သူgayတွေကို ဘယ်​လောက်​မုန်းတယ်​ဆိုတာ ကို​နေလဲသိ​နေတာပဲ​။ ဒါ​ပေမဲ့ ကျွန်​တော်​တို့ကြိုးစားရမှာ​ပေါ့။ ကို​နေ့ဘက်​မှာ ကျွန်​တော်​တစ်​ယောက်​လုံး ရှိပါတယ်​"

​နေနေမဟော်သည် သူ့ရင်​ဘတ်​ကိုပုတ်​ပြကာ သူရဲ​ကောင်းတစ်​ယောက်​၏ ဟန်ပန်​ကိကိုအတုခိုးနေသည့်​ နေအရောင်ကြောင့် ရယ်​မိ​ပါတော့သည်​။

"ငါသိပါတယ်​။ ဒယ်​ဒီက ငါgay‌ နေမှန်းသိ​လို့ ယာနဲ့အတင်း​ပေးစား​နေတာ။ ယာကလည်း သိလျက်​နဲ့ကို ငါ့ကိုတွယ်​ကပ်​နေတာ"

"ဟူး... ကို​နေရာ မင်းယာ့အ​ပေါ် တစ်ကယ်ပဲ နည်းနည်း​လေး​တောင်​ သံ​ယောဇဉ်​မရှိဘူးလား"

"ဘယ်​လို​မေးလိုက်​တာလဲ​နေ​ရောင်​ရာ။ ငါတို့သံုးယောက်​က ငယ်​ငယ်​လေးတည်းက အတူတူကြီးပြင်းလာတာပါ။ ငယ်​သူငယ်ချင်းသံ​ယောဇဉ်​တော့ရှိ​တာပေါ့"

​နေမ​ဟော့်​အ​ဖြေ​ကြောင့်​ နေ​အ​ရောင်​တစ်​ယောက်​ သက်​ပြင်း​မောသာချမိသည်​။ ဒယ်​ဒီ့ကိုလည်း လက်​ထပ်​ပွဲဖျက်​ပေးရန် သူမ​ဖြောင်းဖျနိုင်​ပါ။ အစ်​ကိုဖြစ်​သူရဲ့စိတ်​ထက်​သန်​ရာကိုသိ​နေသူမို့ လက်​ထပ်​လိုက်ရန်လည်း မတိုက်​တွန်းရက်​ပေ။ ပြီး​တော့ပိုပြီး စိတ်​မောသည်​က တစ်​ဖက်​မိန်းက​လေးက သူ့ရဲ့မြတ်​နိုးရာ​ဖြစ်​နေတာပင်​။

"​အေး​လေ အချစ်​ဆိုတာ ဖန်​တီးလို့မရသလို ဖျက်​ဆီးလို့လဲ ရမှမရတာပဲ။ ချစ်​စိတ်​တွေကို မြိုသိပ်​ပါများလာရင်​လဲ မ​ကောင်းဘူး။ ဒါ​ပေမဲ့ အ​ပေးပဲရှိတဲ့ အချစ်​က​တော့ပူ​လောင်​တယ်​။ ဥပမာ ယာကမင်းကို တစ်​ဖက်​သတ်​ကြိုက်​နေသလို​ပေါ့"

"ဘာလဲ မင်း​ရောချစ်​တဲ့သူ​တွေ့​နေပြီလား"

"ဟင့်​အင်း​တွေ့ခဲ့တာကြာခဲ့ပါပြီ။ ဟိုး အရင်​ထဲက​ပေါ့"

"ယာမှဟုတ်​ရဲ့လား"

"ဟင်​... မင်းဘယ်​လိုသိလဲ"

"​နေ​ရောင်​ရာ ငါကမင်းအစ်​ကိုပါကွ။ မင်းစကားတစ်​ခွန်း ဟလိုက်တာနဲ့ ဘာ​ပြောချင်​လဲသိပါတယ်​"

​နေအ​ရောင်​ တစ်​ကယ်​ကိုအံ့သြသွားရသည်​။ သူ့အစ်​ကို သိ​နေလိမ့်​မည်​ဟု မထင်​ထားမိတာအမှန်​။ သိ​နေသည်​ဆို​တော့လဲ ရယ်​ကျဲကျဲနဲ့သာ ဆက်​မေး​တော့သည်​။

"ဟဲဟဲ ဒါဆို ယာ့ကိစ္စ မင်းဘယ်​လိုလုပ်​မယ်​စိတ်​ကူးလဲ"

"ရ​အောင်​ငြင်းရမှာ​ပေါ့"

"တစ်ဖက်လူငြင်းတာခံထားရတဲ့မိန်းက​လေးက သူ့ညီနဲ့လက်​ထပ်​လိမ့်​မယ်​လို့ ကို​နေယုံကြည်လို့လား"

"​ငါမသိ​တော့ဘူး​နေ​ရောင်​ရာ။ ဒါ​ပေမယ့်​မင်းတစ်​ခု​တော့ သိထား​ပေးပါ မင်း​ပျော်​ရွှင်​ဖို့ဆို ငါအရာအားလုံးကိုလည်း စွန့်လွှတ်​နိုင်​တယ်​"

"ကို​နေ ကျွန်​တော့်​ကိုဘယ်​လောက်​ချစ်​လဲဆိုတာ ကျွန်​တော်​သိပါတယ်​။ ကျွန်​တော့်​အတွက်​ဆို ကို​နေ ရင်​အကွဲခံနိုင်​တာလဲသိတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​ယာက ကို​နေ့နှလုံးသားမဟုတ်​တဲ့ အတွက်​တော့ ၀မ်းသာမိတယ်​သိလား။ အနည်းဆုံး​တော့ ယာ့ကိုကြိုက်​ရတာ ကျောလုံတယ်​လေ"

"ပိုင်​နဲ့နီးစပ်​ဖို့ မင်းငါ့ကိုကူညီဖို့လ်ိုတယ်​နေ​ရောင်​"

"ကိုယ့်​အစ်​ကိုပဲကွာ ဘာကူညီရမလဲ​ပြော"

နေအရောင်ထံမှ အားတက်သရောပုံစံကြောင့် "ဒီလို..."ဟုအစချီကာ သူ့အစီအစဉ်ကို ပြောပြလိုက်သည်။​ နေအ​ရောင်​ကလည်း ကူညီ​ပေးမည်​ဖြစ်​ကြောင်း​ခေါင်းညိတ်​လေ​တော့​ နေမ​ဟော်​တစ်​ယောက်​၀မ်းသာသွားရပါသည်​။

"အဲဒါကြောင့်​ ငါ့ညီ​လေးကိုချစ်​နေရတာ"

"ကို​နေလည်း ကျွန်​တော်​နဲ့ယာ့ကို ပြန်​ကူညီရမှာ​နော်​"

"​အေးပါကွာ"

​နေမ​ဟော်​ရယ်​မောရင်း ခေါင်းကိုလက်​နှင့်ဆွဲဖွလိုက်​တော့​ နေ​အ​ရောင်​ရယ်လေသည်​။ သူ့အစ်​ကိုက အကူအညီလို၍ပြောခြင်းမဟုတ်​ဘဲ သူ့ကိုအမှန်​တစ်​ကယ်​ဘယ်​လောက်​အထိချစ်​သည်​ဆိုတာ သူသိ​နေသည်​ပဲ​လေ။

********

သာယာ​သော​ ဆောင်းရာသီနံနက်​ခင်း။
နှနှင်းမြတ်ပိုင်သည် စားပွဲတင်​နာရီမှ မြည်သံ​ကြောင့်​နိုးလာ​သော်​လဲ ခေါင်းမ​ထောင်​နိုင်လောက်အောင် အိပ်​ချင်​မူးတူးဖြစ်​နေသည်မို့​ alarmခလုတ်​ကိုပိတ်​ကာ ပြန်​အိပ်​လိုက်​သည်​။

သို့​သော်​လည်း နောက်​တစ်​ကြိမ်​အသံထပ်​ကြားလိုက်​တာမို့ alarmထပ်​မြည်သည်​ထင်​ပြီး နာရီဆီ လက်​လှမ်းလိုက်​သည်​။ သို့​သော်​လည်း နာရီကိုကိုင်​မိမှ alarmမဟုတ်​နေ​ပေ။ သည်​တော့မှ​ခေါင်း​ထောင်​ကြည့်​ပြီး ဖုန်းမြည်သံမှန်းသိလိုက်သည်​။ ဘယ်​သူ​ခေါ်တာလဲဟု ကြည့်​လိုက်​တော့​နေအ​ရောင်​.... ။

"hello​ နေ​ရောင်​ဘာလဲဟာ။ ဒီမှာအိပ်​နေတာကို နင့်​ကြောင့်​နိုးသွားပြီ"
​
"ဘာ... အိပ်​နေတုန်းလား။ ဟဲ့နှင်းမြတ်​ပိုင်​မရေ နာရီလဲပြန်​ကြည့်​ပါဦး။ ကိုးနာရီထိုး​နေပြီ"

"ဟမ်​... ကိုးနာရီ..."

နှင်းမြတ်​ပိုင်သည် အိပ်ချင်မူးတူးလေသံဖြင့် တစ်​ဖက်​ကို​ပြောလိုက်​သော်လည်း တစ်ကယ်တမ်းလန့်သွားရသည်က သူမသာ။ အိပ်​နေရာမှ ချက်​ချင်းထထိုင်မိရင်း နာရီကိုကြည့်​လိုက်​တော့ မနက်ခြောက်နာရီ။ သည်တော့မှ​ နေ​အရောင်​ဂျင်း​ထည့်​သည်ကို ခံလိုက်​ရမှန်းသိတော့သည်​။

"​သေချင်းဆိုး... ကာလနာ... ‌မြွေပွေးကိုက်​ငါ့ကိုအလကား​နေရင်း ဂျင်း​ကျွေးတဲ့​ကောင်​။ ရုပ်​ဆိုးမနဲ့ညားပါ​စေ"

နှင်းမြတ်ပိုင်တစ်ယောက်​အမျိုးစုံ​အောင်​ကျိန်ဆဲနေသော်လည်း​ နေအ​ရောင်​က​တော့ အရယ်​မပျက်ပါ​ချေ။ ခင်​မင်​တာသိပ်​မကြာ​သေး​ပေမယ့်​လည်း ဘယ်​ဘ၀က​ရေစက်​မှန်းမသိဘဲ ငယ်​ပေါင်း​တွေလိုပင်​ ခင်​နေမိ​တော့တာဖြစ်​သည်​။

"ရယ်မနေနဲ့​ပြောဟဲ့။ ဘာကိစ္စလဲ"

"ငါတို့အစ်​ကို​တွေကို​ အောင်​သွယ်​ပေးရ​အောင်​"

"အမ်​ဘယ်​လိုမျိုးလဲ။ နင့်​မှာအစီအစဉ်​ရှိလို့လား"

"ဒီလို​လေဟာ။ စာ​မေးပွဲလဲနီးပြီဆို​တော့ ငါတို့ညီအစ်​ကို နင်​တို့အိမ်​မှာ စာလာကျက်​မယ်​။ သူတို့လဲပိုနီးစပ်​တာ​ပေါ့"

"တစ်​ကယ်​လား​ ယေ့​ယေ့... အိမ်​မှာ​နေ​ရင်း အတွဲ​ချောင်းလို့ရပြီ"

"​အေး ဒီမှာ​တော့ ကို​နေတစ်​ယောက်​အချစ်​ရောဂါထ​နေတာ။ ဆေးမမှီတော့ဘူးဖြစ်​နေလို့။ နင့်​အစ်​ကိုကုမှ ရ​တော့မယ်​နှင်းမြတ်​ရေ"
​
"​နေ​ရောင်​မင်း​နော်​ ပေး... မင်းဖုန်း"

"ဘာလဲကွာ။ ဘာကိစ္စ​ပေးရမှာလဲ"

တစ်ဖက်မှ ရယ်​မောသံ​တွေနှင့်​ အချင်းချင်းတွန်းထိုး​နေကြသည့်​အသံ​တွေကို နှင်းမြတ်​ပိုင်​ကြား​နေရသည်​။ ကြည့်​ရတာ ဖုန်းလိုက်​လု​နေသည်​ထင်​ပါရဲ့။






"​ဆေးမထိုးနဲ့ကွာ"

"မင်းမဟုတ်​လို့လား ကို​နေရာ။ အဲ​ဒီ့လောက်​ရောဂါတက်​နေတာများ"

ငြင်းခုန်​နေသည့် အသံတွေကြောင့် နှင်းမြတ်​ပိုင်​ရယ်​လိုက်​မိရင်း​ နေမ​ဟော်နှင့် ဖုန်း​ပြောရန်ဆုံးဖြတ်​လိုက်​သည်။

"hello နေရောင် ကို​နေရှိတယ်​မလား။ ဖုန်း​ပေး​ပေးစမ်းပါဟာ"

"​အေး​အေး... ကို​နေရေ နှင်းမြတ်​ကမင်းနဲ့​ပြောမလို့တဲ့"

"hello နှင်းမြတ်​ကို​နေပါ"

​နေအ​ရောင်​တစ်ယောက် သူလိုက်​လု​နေသည့်​ဖုန်းကို အသာတကြည်​ပေး​တော့​ နေမ​ဟော်​လည်းယူလိုက်​သည်​။ ထိုအခါကြားလိုက်​ရသည်​က နှင်းမြတ်​ပိုင်​၏ စ​နောက်​စကားများသာ။

"ဟုတ်​ကဲ့ အစ်​ကို့​ရောဂါက တခြားသူ​တွေ ကုမရဘူးဆို​တော့ အိမ်​က​ဒေါက်​တာ့ဆီသာ လာခဲ့​ပါတော့။ ဆေးစပ်​ပေးဖို့က ညီမတို့တာဝန်​ထား သိလား"

"အားကိုးပါတယ်​နှင်းမြတ်​ရယ်​"

​ဘေးမှနား​ထောင်​နေသည့်​ နေအရောင်တစ်​ယောက်​မှာ​တော့ နေမ​ဟော်၏သနားချင်စဖွယ် အသံလုပ်​ကာ​ ပြော​နေပုံကိုကြည့်ရင်း မ​နေနိုင်​တော့ဘဲ ထရယ်လေ​တော့သည်​။ သို့​သော်​လည်း​နေမ​ဟော် ဂရုမစိုက်​နိုငိ​သေး။

"ကို​နေကလည်း တစ်​ချိန်​အမျိုး​တော်​ရမဲ့သူ​တွေပဲဟာ။ ကဲကဲ ဘာဝယ်​ကျွေးမှာလဲ​ပြော"

"အယ်​ကူညီမယ်​ဆိုပြီး​ဈေးကိုင်​တယ်​ကြည့်​စမ်း"

"ဟိဟိစတာပါ ကို​နေရာ။ နှင်းမြတ်ပိုင်ကြံရင်​ဘာမဆိုဖြစ်​ပါတယ်​"

သူမတို့စနောက်ရင်း အပြိုင်​ရယ်​နေမိစဉ် အခန်းတံခါး​ခေါက်​သံ ကြားလိုက်​ရတာကြောင့်​နှင်းမြတ်​ပိုင်​သည် ဖုန်းကိုချက်​ချင်းချလိုက်​ရင်း ဟန်​မပျက်​နေလိုက်​ချိန်​တွင်​ အစ်​ကိုဖြစ်​သူ၏အသံကို ကြားလိုက်​ရ​သည်​။

"ညီမ​လေး​ရေ နိုး​နေပြီလား"

"ဟုတ်နိုးပြီကိုကို။ ခန​နေဆင်းခဲ့မယ်​နော်​"

"​အေးညီမ​လေး ထမင်းစားခန်းကစောင့်​မယ်​"

နှင်းမြတ်​ပိပိုင်သည် ပြန်​ဖြေပြီး​သည့်​နောက်​မျက်​နှာသစ်၊ သွားတိုက်​လိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​ည၀တ်​အင်္ကျီကို မြန်​မြန်​လဲပြီး ဆံပင်​ဖြီးကာ breakfastစားရန်​အောက်​ထပ်​သို့ဆင်းလာခဲ့​လေသည်​။

********

"morning ကိုကို ကြီးစုရော"
    
"morning ညီမလေး ကြီးစုကကုမ္ပဏီသွားပြီလေ။ ကိုကို‌ကော်ဖီဖျော်ထားတယ်။ ပြီးမှသောက်... ထမင်းကြော်ထားတာ အရင်စား"
    
"ဟုတ်"
    
"ဒါနဲ့ ခဏနေရင် အာကာတို့လာလိမ့်မယ်သိလားညီမလေး။ စာအတူကျက်ကြမလို့လေ။ ဒီမှာမနက်စာထမင်းစားဖို့ ပြောထားတယ်။ နောက်ပြီးကျ ကိုကိုနဲ့ကူချက်ပေးဦးနော်"
    
"ဟုတ်ကိုကို"
    
နှင်းမြတ်ပိုင်ခေါင်းညိတ်ပြရင်း တွေးလိုက်သည်။ အရံသင့်လိုက်လေနော်။ ငါကစပြီး ပြောစရာမလိုတော့ဘူး သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပါခေါ်လို့ရပြီ။

နှင်းမြတ်ပိုင်တစ်ယောက် တွေးလည်းတွေးရင်း ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်ချင်နေသည့် မျက်နှာကိုပါထိန်းထားရင်း ထမင်းကြော်တစ်ဇွန်း ခပ်ဝါးလိုက်သည်။ ပြီးကာမှ အကြံအစည်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရလေသည်။
    
"ကိုကို ညီမလေးလည်း စာအတူတူကျက်ဖို့ နေရောင့်ကိုခေါ်ချင်တယ်"
    
"ခေါ်လေ ညီမလေး"
    
"ဟုတ်ကိုကို အဲဒါဆိုညီမလေး ခဏနေရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်နော်"
    
"အေးအေးညီမလေး"

ဘုန်းမြတ်ပိုင်လက်ခံလိုက်တော့ သူမလည်းစားလက်စ ထမင်းကြော်ကို အရင်ပြီးအောင်စားလိုက်သည်။ နီးစပ်ဖို့အခွင့်အရေးတစ်ခုရလိုက်ပြီမို့ သူမရဲ့ခဲအိုလောင်းကြီးကတော့ ပျော်ရွှင်နေချေတော့မည်။

*********

မောင်နှမနှစ်ယောက် အတူချက်ပြုတ်နေရင်း အားလုံးပြီးကာနီးမှာပဲ အိမ်ရှေ့မှကားဟွန်းသံ ကြားလိုက်ရလေသည်။ ဘုန်းမြတ်ပိုင်က ဟင်းချက်နေဆဲမို့ ညီမဖြစ်သူကိုသာ လွှတ်လိုက်သည်။
    
"သူရိန်တို့လာပြီထင်တယ် ညီမလေး။ သွားကြည့်လိုက်ဦး"
    
"ဟုတ်ကိုကို"
    
သူကတော့ နှင်းမြတ်ပိုင် သွား‌နေချိန်တွင် ကျက်သွားသည့်ဟင်းလျာများကို ပန်းကန်ထဲ သေသပ်အောင်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထမင်းစားပွဲပေါ်သို့ အစီအရီတင်နေစဉ်မှာပင် သူရိန်စိုးနှင့် ထက်အာကာတို့နှစ်ယောက် အခန်းထဲ၀င်လာလေသည်။
    
"ငပိုင်ရာ ခြံစောင့်လေးဘာလေး ငှားထားစမ်းပါကွာ"
    
"ဘာလို့လဲဟ"
    
"လာဖွင့်ပေးတာ အကြာကြီးစောင့်နေရလို့ဟေ့ သိပြီလား"
    
"မကျေနပ်ရင် တံတိုင်းပေါ်က‌နေ ခုန်ကျော်ခဲ့လေ"
   
ဘုန်းမြတ်ပိုင်က ထက်အာကာ၏မကျေမနပ်စကားကို ရွဲ့ကာပြန်ပြောလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်ပိုင်တို့က‌တော့ ရယ်နေလေသည်။ ထို့နောက်မှာတော့ တရှုံ့ရှုံ့အနံ့ခံနေလေတော့သည်။
    
"ဘာတွေချက်နေတာလဲ အနံ့လေးတွေကမွှေးနေတာပဲ"
    
"ငတ်လိုက်တာကွာ"
    
သူရိန်စိုး၏အမေးစကားကို ဘုန်းမြတ်ပိုင်ပင် ပြန်မဖြေရသေး။ ထက်အာကာတစ်ယောက် မျက်နှာကိုမဲ့ပြရင်းဆိုတော့ သူရိန်စိုးထံမှ ရှုတည်တည်အကြည့်ကို ရလိုက်‌လေသည်။
    
"မင်းကျတော့ရော"
    
"ငါကမင်းလောက်ငတ်ကြီးမကျဘူး"
    
"သွားရည်ပဲကျတာမလား"
    
"မင်းနော်"
    
"တော်ပါတော့ အစ်ကိုတို့ရယ် နောက်ရာကနေ စိတ်ဆိုးကြဦးမယ်"
    
"စိတ်မပူနဲ့ညီမလေး ဒီကောင်တွေက အဲဒီ့လိုပဲသတ်နေကျ"
    
ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် ဟင်းပွဲတွေဆက်ပြင်နေပြီး ထက်အာကာက ရယ်မောရင်း သူရိန်စိုး၏ ခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ကာ ဆံပင်တွေကို ဆွဲဖွလိုက်လေသည်။

"ဟုတ်တယ်နှင်းမြတ်ရေ အစ်ကိုက တစ်နေ့နေလို့ တစ်ခါလောက်မှသူ့ကို မစရရင်မနေနိုင်ဘူး"
    
"ရား… အာကာ မင်းလုပ်ပြန်ပြီလား"
    
"ချစ်လို့စတဲ့ဟာကို"
    
"ငါ့ဆံပင်ကို ဖွတာမကြိုက်ဘူး"
   
"အေးပါ မင်းမကြိုက်ရင်နောက်မစတော့ဘူးစိတ်ချ။ ငပိုင် ငါဧည့်ခန်းထဲသွားနှင့်တော့မယ်"
    
နှင်းမြတ်ပိုင်ပြောသည့်အတိုင်းပင် နှစ်ဦးသားစနောက်ရာမှ စိတ်ဆိုးကြလေပြီ။ ထက်အာကာက ဧည့်ခန်းဆီထွက်သွားပြီး သူရိန်စိုးကတော့ သူတို့မောင်နှမ အနားမှာဟင်းပန်းကန်တွေ ကူပြင်ပေးရင်း ကျန်နေခဲ့လေသည်။
    
"သူရိန် မင်းလူကြီးကိုသွားချော့လိုက်ဦး"

"မင်းနော် မစနဲ့"

"မစပါဘူး အကောင်းပြောနေတာ သွားခေါ်ချည်။ ထမင်းစားကြမယ်"
    
"မခေါ်ဘူးနေပါစေပေါ့။ အငတ်ထားလိုက်"
    
propose လုပ်ခဲ့တုန်းကတော့ တစ်မျိုး။ ခုကျတော့ သူကပဲ စိတ်ကောက်ရတယ်ရှိသေးဟွန့်။ နေပါစေ အဖြေပြန်မပေးဘဲကို နေဦးမှာ။

သူရိန်စိုးတစ်ယောက် မကျေမနပ်ရေရွတ်နေစဉ်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ကကားဟွန်းသံကို ထပ်ကြားလိုက်ရသည်။
    
"နေရောင်တို့လာပြီထင်တယ်ကိုကိုရေ။ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ဦးမယ်"
   
နှင်းမြတ်ပ်ိုင်သည် ကားဟွန်းသံကိုနားစွင့်လိုက်ပြီး ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ နေမဟော်တို့လည်း ကားရပ်ပြီးနောက် ဆင်းလာရင်း တခြားကားတစ်စီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
   
"ဧည့်သည်ရောက်နေတာလား"
    
"ဧည့်သည်ရယ်လဲမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုထက်တို့ရောက်နေတာ။ သူတို့လဲစာလာကျက်တာလေ"
    
"သြော် ဟုတ်လား"
    
"ကဲ... လာပါကိုနေ doctorဆီမှာ ရောဂါသွားစစ်ရအောင်"
    
"နှင်းမြတ်ကတော့ပြောတော့မယ်"
   
နေမဟော်သည် နှင်းမြတ်ပိုင်၏ ရွှတ်နောက်နောက်ဟန်ဖြင့် စနောက်မှုကြောင့် ရှက်ရယ်ရယ်လိုက်မိသည်။ သုံးဦးသား ဧည့်ခန်းထဲရောက်လာတော့ အံ့သြသွားရသူမှာ ထက်အာကာ။
    
"ဟာ... ကိုနေတို့ပါ စာလာကျက်တာလား"
    
"အေးကွာ နေရောင်က နှင်းမြတ်နဲ့အတူတူ ကျက်ချင်တယ်ဆိုလို့"နေအရောင်သည် အစ်ကိုဖြစ်သူက သူ့ဘက်ကို မေးငေါ့ပြရင်းဖြေသည်မို့ "အပိုတွေပြောပြန်ပြီ"ဟုဆိုကာ မျက်နှာကိုမဲ့ရွဲ့ပြလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်ပိုင်ကတော့ အကြောင်းရင်းသိသူပီပီ ကြိတ်ကာပြုံးလိုက်သည်။

    
"ခဏထိုင်ကြဦးနော်။ အအေးဖျော်လိုက်ဦးမယ်"
    
"အာ နေပါစေနှင်းမြတ်ရယ် ဧည့်သည်တွေမှမဟုတ်တာ"
    
"ဒါဆိုလည်း ထမင်းပဲစားကြတာပေါ့။ ဒီနေ့မောင်နှမ နှစ်ယောက် လက်စွမ်းပြထားတာ"
    
"မစားတော့ပါဘူး နှင်းမြတ်ရယ်။ အားနာစရာ"
    
"အားမနာရပါဘူးကိုနေရယ်။ အများကြီးချက်ထားတဲ့ဟာကို။ မရဘူး‌နော်။ စားရမယ်"

********
    
"ခင်ဗျားက ဘာကိစ္စပါလာတာလဲ"
    
နေမဟော်သည် kitchen room ထဲသို့ ရောက်ရောက်ချင်း အမေးခံလိုက်ရသည့် စကားကြောင့် လန့်ကာကြောင်အသွားရသည်။ ဘုန်းမြတ်ပိုင်ကတော့ ဒေါသထွက်နေဟန်ဖြင့် နှင်းမြတ်ပိုင်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်သည်။
   
"ညီမလေး နင်ပြောတော့ နေရောင်ဆို ခုဘာလို့..."
   
"ကိုကိုကလည်း နေရောင်လာမှတော့ ကိုနေလဲပါမှာပေါ့။ လာထိုင်ကြလေ။ ကိုထက်တို့ရော..."
    
နှင်းမြတ်ပိုင်သည် အစ်ကိုဖြစ်သူ၏စကားကိုဖြတ်ချကာ သူတို့အားလုံးကိုစားပွဲမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီိး နေမဟော့်ကိုတော့ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ ဘေးတွင်နေရာချပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အားလုံး၏ပန်းကန်ထဲ ထမင်းလိုက်ထည့်ပေးလိုက်သည်။ နေမဟော့်ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးမည် ပြုစဉ်ဟာ ဘုန်းမြတ်ပိုင်ကပြောလာသည်။
    
"ငါကနေရောင့်ဖို့ပဲချက်ထားတာ။ အပိုလူတွေမပါဘူး"
    
နေမဟော်သည် ကြားလိုက်သည့်စကားကြောင့် မျက်နှာပျက်သွားရလေသည်။ နှင်းမြတ်ပိုင်သည်လည်း စိတ်တိုသွားကာ အစ်ကိုဖြစ်သူကို ဟန့်လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်းနေမဟော်ကတော့ ရှောင်ထွက်သွား‌လိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည်။
    
"sorryပိုင် ဟိုတစ်ခါကိစ္စကို မကျေလည်သေးဘူးထင်တယ်။ အဲဒီ့အတွက် ကိုယ်ထပ်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ်။ ကိုယ်စာသွားကျက်နှင့်မယ်။ အေးဆေးစားကြပါ"
   
နေမဟော်ပြောပြီးပြီးချင်း ခုံမှထလိုက်စဉ်မှာပဲ ဘုန်းမြတ်ပိုင်က သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲထားတာကြောင့် "ဘာဖြစ်လို့လဲ"ဟု မေးလိုက်သော်လည်း ပြန်မဖြေဘဲ "ပြန်ထိုင်"ဟုဆိုကာ ဆွဲချလေသည်။
    
"နောက်နေတာကို မသိရအောင် ခင်ဗျားကအရူးလား"
    
"အမ်... နောက်နေတာလား"
 
နေမဟော်တစ်ယောက် အူကြောင်ကြောင်ပင်ဖြစ်သွားရသည်။ သူထင်နေသလို တစ်ကယ်အတည်ကြီး ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးပေါ့။
    
"ကျွန်တော်က အဲဒီ့လိုစိတ်ပုတ်တဲ့ရုပ်ပေါက်နေလို့လား။ ကျွန်တော့်ပုံစံက ကိုယ့်အိမ်လာတဲ့သူကိုနှင်လွှတ်မဲ့ပုံလား။ ကပ်စေးနဲတဲ့ရုပ် ပေါက်နေလို့လား။ ကျွန်တော်အဲဒီ့လောက်မစိကုပ်ပါဘူးဗျာ။ နေရောင့်ကိုခေါ်မယ်ဆိုကတည်းက ခင်ဗျားပါ ပါလာမယ်ဆိုတာသိပါတယ်။ ခင်လို့နောက်တာတောင် မနောက်ရဘူးလား။ ခင်ဗျားတော်တော်တုံးတာပဲ။ ဒါလေးစတာကို အတည်မှတ်ရတယ်လို့။ ဝအောင်စားလို့ရတယ်။ အများကြီးချက်ထားတာ"
    
ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် ဆက်တိုက်မရပ်မနားပြောလိုက်ရင်း ထမင်းအုပ်ယူကာ နေမဟော့်ပန်းကန်ထဲ ခပ်ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ နှင်းမြတ်ပိုင်တို့လည်း ရယ်ရယ်မောမော ဖြစ်သွားရတော့သည်။
    
"ကိုကိုဟာလေ။ ဒီမှာညီမလေးဖြင့် တစ်ကယ်လန့်သွားတာ။ ငါ့အစ်ကိုတစ်ယောက် နေရင်းထိုင်ရင်း ဘာထဖြစ်တာလဲလို့"
   
"ဟုတ်တယ် နှင်းမြတ်ရေ အစ်ကိုတို့လည်း စားမဲ့ဟာလေး တန့်သွားတယ်"
    
ထက်အာကာ ၀င်နောက်လိုက်တော့မှ သူတို့အားလုံး ရယ်မောလိုက်မိကြရင်း ထမင်း၀ိုင်းလေးက စိုပြည်သွားပါတော့သည်။

********

"ချက်ထားတာကလည်း အစုံပါလားကွ"
    
"ဟုတ်တယ်ကိုထက်ရဲ့ ဒါကကြက်အသည်းအမြစ်ဟင်း။ ဂျင်းတုံးလေးတွေနဲ့ ချက်ထားတာ နူးနူးအိအိလေး။ ဒါက၀က်ပုန်းရည်ကြီး၊ ဒါကပုစွန်ထုပ်ကြော် ဥလေးတွေတောင်ပါသေးတယ်။ ဒါကအစုံကြော်။ ဒါကပဲကြာဇံဟင်းချို"
    
"နေပါဦး။ ဒီဟင်းတွေက နင်ချက်တာလား။ ငါချက်တာလား"
    
နှင်းမြတ်ပိုင်သည် ဟင်းပွဲတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးနေစဉ် ထွက်ပေါ်လာသော အစ်ကိုဖြစ်သူ၏စကားသံကြောင့် မျက်စောင်းသာ ထိုးလိုက်တော့သည်။
    
"ညီမလေးလည်း အတူတူချက်တာပါနော်"
   
"အရသာတွေ အကုန်ငါလိုက်ပြင်ရတာများ"
    
"ကိုကိုနော်။ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မှာ အရှက်မခွဲနဲ့"
    
"ကဲကဲစားကြစို့ ကျန်တာတွေတော့ စိတ်ချလက်ချစား။ ငါ့ညီမချက်တဲ့ ပဲကြာဇံဟင်းချိုသောက်မိရင်တော့ တာ၀န်မယူဘူးနော်"
    
"ကိုကိုနော်။ နည်းနည်းလေး ငန်သွားတာကိုများ"
    
"အေးကွာငပိုင် မင်းကလည်းကွာ အဲဒီ့လောက်ထိမစပါနဲ့ဟ။ သူလဲတတ်သလောက် မင်းကိုကူညီချင်မှာပေါ့"
    
သူရိန်စိုးသည် နှင်းမြတ်ပိုင်ဘက်မှ ဝင်ကူပြောလိုက်ပြီးနောက် ဟင်းချိုတစ်ဇွန်းခပ်ကာ မှုတ်၍သောက်လိုက်ပြီး စက္ကန့်ပိုင်းမျှအကြာတွင် ဖူးခနဲထွေးထုတ်မိတော့သည်။
    
"သူရိန် ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အဆင်ပြေရဲ့လား"
    
ထက်အာကာသည် သူရိန်စိုး၏ကျောပြင်ကို လက်ဖြင့်ဖြည်းဖြည်းဖိပေးရင်း မေးလိုက်သည်။ သူရိန်စိုးသည် ဟင်းချိုသီးသွားတာမို့ တဟွတ်ဟွတ် ချောင်းဆိုးသွားရသော်လည်း အဆင်ပြေကြောင်း အမူအရာပြလိုက်သည်။ ထက်အာကာလည်း သူ့ရှေ့နားက ရေခွက်ကိုယူကာ သူရိန်စိုးထံ ကမ်းပေးလိုက်ပါ၏။"ကိုသူရိန်ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်။ နှင်းချက်တာ အရမ်းငံနေလို့လား"
    
သူမ ချက်သည့်ဟင်းချိုကို သောက်ပြီးသီးသည်ကို အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ မေးနေတာကြောင့် ထက်အာကာတစ်ယောက် သူရိန်စိုးရဲ့ကျောကို ပုတ်ပေးနေရင်း "အင်းကြည့်ရတာ နှင်းမြတ်ချက်တာမငံဘူး တစ်ယောက်ယောက် ပင်လယ်ရေတွေ လာထည့်သွားတာပဲနေမှာပါ"ဟု စနောက်လေတော့ နေအရောင်တစ်ယောက် ထရယ်ပါတော့သည်။
    
"နင်ကဘာရယ်တာလဲ နေရောင်"
    
နိုင်သည့်ဘက်ကိုလှည့်ကာမဲတော့ နေအရောင်လည်း မျက်နှာပိုးသတ်ကာ ခေါင်းခါပြီး သူရယ်တာမဟုတ်ကြောင်း ငြင်းလေသည်။
    
"ဘယ်မှာရယ်လို့လဲ။ မရယ်ပါဘူး။ နင့်အစ်ကိုရယ်‌နေတာ"
    
"ဟေ့ကောင်နေရောင် မင်းငါ့ကိုဆွဲမထည့်နဲ့"
    
"နေရောင် နင်ရယ်လိုက်တာငါမြင်တယ်နော်"
    
နှင်းမြတ်ပိုင်တစ်ယောက် မကျေမနပ်ဟန်လေးဖြင့် ဆူအောင့်ပြောနေသော်လည်း နေအရောင်ကတော့ ဝန်မခံဘဲ အူကြောင်ကြောင်သာလုပ်နေဆဲပင်။
    
"ဘယ်တုန်းကလဲ နင်အမြင်မှားတာနေမှာပါ"
    
"တော်ပြီ စိတ်တိုလာပြီ။ မစားတော့ဘူး"
    
"ဟားဟား စတာပါသူငယ်ချင်းလေးရယ်နော်။ ငါကစတာပါ။ မစားပဲတော့မနေပါနဲ့ စားပါရော့"
    
နေအရောင်သည် နှင်းမြတ်ပိုင် စိတ်ဆိုးဟန်‌ဆောင်နေသည်မို့  ကြက်အသည်းအမြစ်ပန်းကန်ထဲမှ ဟင်းတစ်ဖတ် ခပ်ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ နှင်းမြတ်ပိုင်လည်း မကျေမနပ်ဖြင့် ယူကာဝါးလိုက်ပြီးသည့်နောက် မေတ္တာပို့သံတို့ညံစီသွားရတော့သည်။
    
"အား.... ဂျင်းတုံးကြီး သေနာစုတ်နေရောင်..."

********