အပိုင်း ၄၉

Chapter 49
ပြန်လည်ဆုံ​တွေ့ခြင်း



ထို​ယောကျ်ား၏ အသံက ညင်သာ​​နေ​သော်လည်း သူ့အသံအ​နေအထားက အနည်းငယ် ​မေးမြန်းလိုဟန် ​ပေါက်​နေ​သည်။ ချန်းချင်းယန် ဖုန်းကိုင်လိုက်​​သောအခါ သူမ၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်ချက်က ထို​ယောကျ်ား၏ အသံက အမှန်တကယ်ပင် အံ့သြဖွယ် ​ကောင်းလှပြီး အနည်းငယ် ရင်းနှီး​နေသည်ဟုလည်း ခံစား​နေရသည်။ သူမ၏ ဒုတိယ တုံ့ပြန်ချက်မှာ "အမ​လေး... သူမ ရှန်းယွမ်ဇယ်ရဲ့ဖုန်းကို မ​တော်တဆ ကိုင်မိသွားပြီ" ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

အငြင်းခံထားရ​သော ​ယောကျ်ားတစ်​ယောက်နှင့် မိန်းက​လေး တစ်​ယောက်တို့က အခန်းတစ်ခုထဲတွင် ရှိ​နေကြပြီး ပို၍ ဆိုးသည်က ဟိုတယ်အခန်းတစ်ခုထဲတွင် ရှိ​နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ​​ကောလဟာလသာ ပြန့်သွားခဲ့ပါက သူမ၏ ဂုဏ်သတင်း ပျက်ဆီးသွား​ပေလိမ့်မည်။ သူမ ဘယ်လို ရှင်းပြရ​တော့မှာလဲလို့...

ချန်းချင်းယန်က တစ်စက္ကန့်မျှ ​တွေး​တော့လိုက်ပြီး​နောက် ရှင်းမပြ​တော့ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူမက ဖုန်းကို တိုက်ရိုက် ချပစ်လိုက်ပြီး​နောက် ​ခေါင်းအုံးအစွန်းဘက်သို့ ပစ်လွှင့်လိုက်သည်။

ချန်းချင်းယန်က ​ရေချိုးခန်းထဲသို့ သွားကာ သူမ၏ လက်များကို သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ​​ဆေး​ကြောလိုက်ပြီး​နောက် ​ရေချိုးခန်းအပြင်ဘက်သို့ တဖြည်းဖြည်း ​လျှောက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူမက ရှန်းယွမ်ဇယ် မည်သည့်အချိန်၌ နိုးလာခဲ့သည် မသိ​ပေ။ သို့​သော်လည်း ထိုသူက ​နေရာများ ​ပြောင်း​နေပြီး အိပ်ရာပေါ်တွင် မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ လဲ​လျောင်း​နေခဲ့သည်။ ညမီးအိမ်​လေး၏ အဝါ​ရောင် အလင်း​ဖျော့​ဖျော့က ထိုသူ၏ မူး​​နေ​သော မျက်နှာ​လေးကို တိတ်တဆိတ် ထိခတ်​နေပြီး သူ့ရှပ်အင်္ကျီမှ ကြယ်သီး အချို့ကလည်း မည့်သည့်အချိန်က ဖြုတ်ထားသည်လဲ မသိရ​ပေ။ ပွင့်ဟ​နေ​သော ​ကော်လာက ထိုသူ၏ သွယ်လျပြီး ဖြူ​ဖျော့​နေ​သော လည်တိုင်​လေးကို လှစ်ဟပြ​နေခဲ့သည်။

ချန်းချင်းယန် ​နေရာမှာပင် ​တောင့်ခဲသွား​လေသည်။ ​​သောက်ကျိုးနဲ... ရှန်းကုန်းဇီကို အရမ်း ဆက်ဆီကျမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး...

သူမက အိမ်သာဆီသို့ ပြန်​​ပြေးသွားခဲ့ပြီး သူမ၏ မျက်နှာကို ​ရေ​အေးများဖြင့် ​ဆေး​ကြောလိုက်ကာ သူမကိုယ်သူမ အမူး​ပြေသွား​စေရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ နီးလွန်းတယ်... သူမက အလှအပနဲ့ ဆွဲ​ဆောင်ခံရ​တော့မလို့ပဲ...

​ရှန်းယွမ်ဇယ်က ​ရေချိုးခန်းထဲမှ အသံများကို ကြား​နေရသည်​ကြောင့် မျက်လုံးများ အနည်းငယ် ပွင့်လာခဲ့ပြီး တံခါးဆီသို့ ကြည့်လာခဲ့သည်။ ချန်းချင်းယန်က သူမ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် တင်​ကျန်​နေရစ်​သော ​ရေစက်​လေးများကို တဖြည်းဖြည်း သုတ်ရင်းဖြင့် ​ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ် သူမကို ကြည့်​နေသည်ကို သိ​သောအခါ သူမ၏ အပြုံးကို တတ်နိုင်သမျှ သဘာကျ​ကျ ဖြစ်စေရန် ကြိုးစားလိုက်ရသည်။ "ရှန်းကုန်းဇီ... နိုးလာပြီလား"

“အာ …” ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ အသံက အ​နည်းငယ် အရုပ်ဆိုး​​နေပြီး သူ့ညာလက်ဖြင့် ​ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်သည်။ "နာလိုက်တာ..."

"​ခေါင်းကိုက်မှာ​ပေါ့... ဘာလ်ု့ ဝိုင်​တွေအများကြီး ​သောက်​သေးလဲ" ရှန်းယွမ်ဇယ်က မူး​နေချိန်တွင် ​အ​​တော်​လေး ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန် ပြုမူနိုင်သည်ဟု ယူဆ​ရ​ပေမည်။ ဟိုတယ်သို့ လာသည့် လမ်းတ​လျှောက် တစ်ခါမှ ဇီဇာ​မကြောင်ခဲ့ဘဲ ပြဿနာ တစ်ခုမှ မဖြစ်​စေခဲ့​ပေ။ ချန်းချင်းယန်၏ အကြီးဆုံးအ​ကြောက်တရားမှာ ရူး​ကြောင်​နေသည့် အမူးသမားများနှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်း ဖြစ်​ပေသည်။ "အိုး... ဟုတ်သား... ​ယောကျ်ားတစ်​ယောက် ရှင့်ကို ဖုန်း​ခေါ်လာတယ်... ကျွန်မလက်​တွေ မတည်မငြိမ် ဖြစ်ပြီး မ​တော်တဆ ဖုန်းချမိသွားတယ်"

"ငါသိပြီ... သူငါ့ကို ထပ်​ခေါ်လာလိမ့်မယ်" ရှန်းယွမ်ဇယ် စကားဆုံး​သောအခါ အ​တွေး တစ်ခု ဝင်လာခဲ့သဖြင့် အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွား​လေသည်။ "သူ ဘယ်သူလဲ မင်းသိလား"

"ဘယ်သူမို့လဲ" ချန်းချင်းယန်က မျက်​တောင်ခတ်ကာ ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို သိလိုစိတ် အပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမကို ပြန်ကြည့်လာခဲ့ပြီး အနည်းငယ် ရှုပ်​ထွေးလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမသာ ဧကရာဇ်​​မော့၏ ဖုန်းကို ကိုင်မိသည့်အ​ကြောင်း သိသွားပါက နှစ်မိနစ်အကြာမှာပင် ​ခေါင်မိုးထပ်မှ ခုန်ချသွားလိမ့်မည်။

“ဘယ်သူမှ မဟုတ်ပါဘူး... သူငယ်ချင်း တစ်​ယောက်ပါပဲ”

“ဪ” ချန်းချင်းယန်က အ​တွေးအပြည့်ဖြင့် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်တဲ့လား... ရှင်က သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်အတွက်နဲ့ ဘာလို့ ဒီ​လောက် တုန်လှုပ်​နေရတာလဲ... သူမက စုံ​ထောက် ဝတ္ထုများ ​ရေးသည့်သူပင်။ သူမ သူ့ကို ယုံကြည်သွားသည်ဟုသာ ​တွေး​နေပါက သူမ၏ IQကို ​စော်ကားလိုက်သည်နှင့် အတူတူပဲ ဖြစ်သည်။

ဒါ​ပေမယ့် သူတို့က သူငယ်ချင်းမဟုတ်ဘဲ... ချစ်သူ​​တွေ ဖြစ်​လောက်လား...

ထို့​ကြောင့် ဖုန်းတစ်ဖက်မှ ထို​ယောကျ်ား၏ အသံက အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလို ခံစား​နေရသည်မျိုး ဖြစ်​နေရသည်ပင်။ ပြီး​တော့ ​ယောကျ်ား တစ်​ယောက်လည်း ဖြစ်​နေ​သေးတယ်... သူမ မသိသင့်တဲ့ အရာတစ်ခုခုကို သိလိုက်ရတာလား...

ချန်းချင်းယန်က တစ်​နေ့တွင် သူမ၏ ကွန့်မြူးလှ​သော အ​တွေးများ​ကြောင့် ဂ​ယောင်​ခြောက်ချား ဖြစ်သွား​လောက်သည်ဟု ​တွေး​နေမိသည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ်က နှစ်ကြိမ်မျှ ​ချောင်းဆိုးလိုက်ပြီး အိပ်ရာ​ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ချန်းချင်းယန်က ​ရေခဲ​သေတ္တာ​သေး​သေး​လေး ဆီသို့သွားကာ သူ့အတွက် ​ရေ​အေးတစ်ခွက် ယူလာ​ပေးခဲ့သည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူ့လက်ထဲမှ ​ရေခွက်ကို ကြည့်ကာ ကုန်လွန်သွား​သော မှတ်ဥာဏ်များကို ပြန်စဥ်းစားမိလာခဲ့သည်။

"ပထမဆုံးအကြိမ် ငါယန်ယန်ကို ​တွေ့တုန်းက ဆယ့်သုံးနှစ်ပဲ ရှိ​သေးတာ... အဲ့တုန်းက ​က​လေး​တစ်​ယောက်ပဲ​ ဖြစ်​နေတုန်းလေ... မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ​ကောလိပ်က​နေ​တောင် ဘွဲ့ရသွားပြီ... အချိန်ကုန်တာ တကယ် မြန်တာပဲ"

ချန်းချင်းယန်က အမှတ်တရများကို ​ပြောရင်း ခပ်ပြုံးပြုံး ဖြစ်​နေခဲ့သည့် ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမက နှာရှုံ့၍ ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ​ပြောလာခဲ့သည်။

"ရှင်က​တော့ တလီက ​ယောကျ်ားလျှာ​လေးနဲ့ တူ​နေတယ်လို့ ထင်မှာပဲ... တကယ်​တမ်း သူက အရမ်းတုံးပြီး ရူး​သေးတာ... ပြီး​တော့ နွားထီးတစ်​ကောင်လို သန်မာလိုက်​သေးတယ်... တက္ကသိုလ် ​လေးနှစ်အတွင်းမှာ​လေ... ကျွန်မတို့အိပ်​ဆောင်ရဲ့ ​ဆောင်ပုဒ်က မီး​​ဘေး၊ သူခိုး​ဘေးက​နေတားဆီးပါ... ပြီး​တော့ တလီရဲ့ရန်က​နေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်ပါတဲ့... ချန်းချင်းယန် ​ပြောပြီးသွား​သောအခါ သူမက ​နောက်ထပ်စာ​ကြောင်း တစ်​ကြောင်းကိုပင် ထပ်​ပေါင်းလိုက်​သေးသည်။ "အိုး...ဟုတ်သား... သူက အရမ်းလည်း အပျင်းထူ​သေးတယ်... တစ်​နေ့ ငါးနပ် စားပြီး နှစ်ရက်မှ တစ်ခါပဲ ​ရေချိုးတယ်"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမကို ကြည့်ကာ မရယ်ဘဲ မ​နေနိုင်​တော့​ပေ။

“​ဟေး မရယ်နဲ့​နော်... ကျွန်မ​ပြောတာ​တွေ အားလုံးက အမှန်​တွေချည်းပဲ" ချန်းချင်းယန်က ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ခွက်ထဲမှ ​ရေများကိုပင် ဖိတ်စင်လုနီးပါး ဖြစ်သွား​စေသည်။

"သူ့အဘိုးက ဘာလုပ်လဲသိလား... သူက ကိုယ်ခံပညာအကယ်ဒမီတစ်ခုကို ​ထောင်ထားတာ​လေ... သူက ကိုယ်ခံပညာနည်းပြ​တွေနဲ့​တောင် ချရဲတယ်​နော်"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ထိုအ​ကြောင်းကို ကြားထားပြီးသားဖြစ်သည်။ သို့​သော်လည်း ထိုနည်းပြများက သူမကို အမှန်တကယ် အတည်​ပေါက် တိုက်ခိုက်ကြပါ့မလား... သူမက အ​တော်​လေး ချစ်ဖို့​ကောင်းတယ်လို့ ​တွေးမိပြီး​တော့ သူမနဲ့ ကစားရတာ ​​ပျော်ကြလို့ မဟုတ်ဘူးလား...

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ပြုံးကာ ​ခေါင်းကို ခါယမ်း၍ ​ရေ​သောက်လိုက်သည်။ ထိုအပြုအမူက ချန်းချင်းယန်၏ မှတ်ဥာဏ်များကို ​​မွှေ​နှောက်လိုက်မိသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ မိသားစု အ​ပြောက်လေးကသူမ၏ ​ခြေ​ထောက်​နောက်သို့ ပုန်း​နေရင်း သနာစရာ​ကောင်းစွာ ​ရေ​သောက်​နေရပုံ​လေးက သူမ၏ အ​​တွေးထဲသို့ ​ရုတ်တရက် ဝင်​​ရောက်လာခဲ့သည်။

ချန်းချင်းယန်၏ နှလုံးသား ​ပျော့​ပျောင်းသွားပြီး ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ ဆံပင်​လေးများကို သပ်​ပေးလိုက်သည်။

"အ​ပြောက်​လေး...
ရှင်​နောက်ကျရင် မိန်းမ​ကောင်း​လေး ရှာ​တွေ့သွားမှာပါ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်: “…”

အ​ပြောက်​လေးက ဘယ်သူကြီးလဲ...

ချန်းချင်းယန်က ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ ဆံပင်​လေးများကို သပ်​ပေးလိုက်ပြီး​နောက် ဆိုဖာ​ပေါ်မှ သူမ၏ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ​ကောက်ယူကာ လှည့်ပြီး ထွက်သွား​တော့သည်၊ "အ​ပြောက်​လေး... ရှင်လည်း ​အဆင်​ပြေတယ်ဆို​မှတော့... အရင်ပြန်နှင့်ပြီ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်: “…”

​သောက်ကျိုးနဲ အ​ပြောက်​လေးက ဘယ်သူလဲလို့...

“​နေအုံး” သူက ​ရေခွက်ကို ချကာ ထွက်သွား​တော့မည့် ချန်းချင်းယန်ကို တားလိုက်သည်။

“ဘာကိစ္စလဲ”

“ငါနဲ့ ဟိုတယ်အခန်းငှားထားပြီး ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်ဘဲ ထွက်သွား​တော့မှာလား... ”

…

“ဆိုက်ကို​ကောင်... ​သေသင့်တဲ့ လူယုတ်မာ" ချန်းချင်းယန်က ​ဒေါသတကြီးဖြင့် တီဗီစင်ကို ကန်လိုက်ပြီး​နောက် နာကျင်​နေ​သော ​ငိုမဲ့မဲ့အသံ​လေးဖြင့် အခန်းထဲမှ ​ထော့နဲ့​ထော့နဲ့ဖြင့် ထွက်သွား​နော့သည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ် သူမ အခန်းထဲမှ တဖြည်းဖြည်း ထွက်သွားသည်ကို ကြည့်ကာ မရယ်​မောဘဲ မ​နေနိုင်​တော့။ ဒီမိန်းက​လေးက ရယ်စရာ ​ကောင်းလိုက်တာ...

ချန်းချင်းယန် သူမ​နောက်မှ ကျယ်ကျယ်​လောင်​လောင် ရယ်သံကြီးကို ကြားလိုက်ရချိန်၌ ရုတ်တရက် ပြန်သွားပြီး ထိုသူကို ထုရိုက်မိချင်သွားသည်။ ဘာလို့ သူ့ကို ဘားမှာ သွားရှာမိပါလိမ့်... သူမ သူ့ကို မူး​ကြောင်​ကြောင် အိမ်မက်​တွေထဲမှာ ပစ်ထားခဲ့ရမှာ...

"နင့်ရဲ့ ယွမ်ဇယ်​ကော​ကော အဆင်​ပြေတယ်... ​နောက်တစ်ခါ သူ့ကို ​တွေ့ရင် ငါ့ကို ဟိုတယ်အခန်းဖိုး ပြန်​ပေးဖို့ သတိ​​ပေးလိုက်အုံး"

လီယန်က ချင်းချင်းယန် ပို့လာ​​သော မက်​ဆေ့ချ်ကို ကြည့်ကာ န​ဝေတိမ်​တောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဟိုတယ်အခန်းဖိုးက...

သူမက ရုတ်တရက် ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ လူပျိုဘဝကို စိုးရိမ်သွားမိသည်။ သူမက ယခင်က ချန်းချင်းယန် ​မော့ကျန်း၏ ပိုစတာကို ကြည့်ကာ သွားရည်တမြားမြားကျ​နေသည်ကို ​တွေ့ခဲ့ရဖူးသည်။ သူမက သေချာပေါက် အလွန် ဆာ​လောင်​နေသည့်သူမျိုးပင်။

ပိုစတာအ​ကြောင်းကို ​ပြောကာမှ မန်​နေဂျာ ​ပေးလာသည့် စပယ်ရှယ် ပိုစတာကို ယခုထက်ထိ မဖွင့်ရ​သေးသည်ကို ရုတ်တရက် သတိရမိသွားသည်။ လီယန်က အိတ်ထဲမှ ပိူစတာကို ထုတ်ကာ ဂရုတစိုက် ဖွင့်လိုက်သည်။ ​မော့ကျန်း၏ မျက်နှာ အစိတ်အပိုင်းများက သူမ​ရှေ့တွင် တဖြည်းဖြည်း ပုံ​ပေါ်လာခဲ့ပြီး လည်တိုင်​လေး၊ ညှပ်ရိုး​လေး၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဗိုက် ကြွက်သား​တွေ... ​နေပါအုံး... ​နေပါအုံး... ​abs​လား...

​သောက်ကျိုးနဲ... ဒါက မထင်မှတ်ထားတဲ့ ကိုယ်တစ်ပိုင်းချွတ်ထားတဲ့ ပုံပဲ...

​မော့ကျန်းက ယခု​လေးတင် ​ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည့်ပုံ​ပေါ်​နေပြီး ထိုသူ၏ ဆံနွယ်နက်​လေးများက ​ရေစက်​လေးများ ကျဆင်း​နေကာ ​ရှေ့ဆံမြိတ်​လေးကလည်း နဖူး​ပေါ်၌ ဝဲကျ၍​နေပြီး ကျဥ်း​မြောင်း​သော မျက်လုံးများကို တစ်ဝက်ခန့် ဖုံးအုပ်​ပေးထားသည်။ အ​ပေါ်ပိုင်း ခန္ဓါကိုယ်မှ အဖြူ​ရောင် ရှပ်အင်္ကျီက အနည်းငယ် ပွင့်​နေပြီး ကြယ်သီးများလည်း ဖြုတ်ထားကာ တင်ပါး​ပေါ်သို့ ခပ်​လျော့​လျော့ကျ​နေ​သော ဂျင်း​ဘောင်းဘီ ခပ်ကျပ်ကျပ်က ပြီးပြည့်စုံလှ​သော ​ခြေတံရှည်သွယ်သွယ်​လေးများကို ထင်ပေါ်သွား​စေသည်။

လီယန်၏ ​သွေးများက ပိုစတာ​ပေါ်သို့ ပက်ဖြန်းမိလုနီးပါးပင်။

ဧကရာဇ်​မော့ကို ဒီ​လောက် ​ဖော်ပြထားမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး... အား...

“ဟားဟားဟားဟား” လီယန်က ပိုစတာကို လက်​မောင်းထဲတွင် ကိုင်ထားရင်း အိပ်ရာ​ပေါ်၌ လူးလှိမ့်​နေပြီး သူမ၏ ကွန်ပြူတာ​ရှေ့တွင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရပ်လိုက်မိသွားသည်။ ဒီတစ်ခါ​တော့ အင်တာနက်ပေါ် တက်ကြွားရမယ်ကွ...

လီယန်က သူမကိုယ်သူမ မ​ဖော်ထုတ်မိရန်အတွက် ဝတ်ရုံရှည်ဖိုရမ်ကိုသာ ကြွားလုံးထုတ်ရန် ​ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမက အဓိက ​ပေချ့်ကို ဝင်လိုက်​သောအခါ ကြွားဝါဖို့ လာသူမှာ သူမတစ်​ယောက်တည်း မဟုတ်​ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

အကန့်အသတ် ပိုစတာ ရထားကြသည့် အခြားလူကိုးဦးတို့ကလည်း ပိုစ့်တစ်ခုစဖွင့်ကာ အခြားသူများလည်း ပိုစ့်တင်ကြရန် ​ပြောထားကြပြီး ​နောက်ထပ် ကျန်​နေ​သေးသည့် အကန့်အသတ် ပိုစတာကို ရှာ​နေခဲ့ကြသည်။

လီယန်က ၎င်းတို့ကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ကြည့်လိုက်ပြီး ပိုစတာများက တစ်ခုနှင့် တစ်ခု မတူကြသည်ကို ​သေချာသွား​သည်။ သို့​သော်လည်း အခြား ပိုစတာ ကိုးပုံလုံးက သာမန် ဖြစ်​နေပုံရပြီး ကြယ်သီး​လေး တစ်လုံးမှပင် ပြုတ်မ​နေခဲ့​ပေ။

လီယန်၏ နှလုံးသားက ရင်ဘတ်ထဲမှ ခုန်ထွက်လာ​တော့မည်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်။ သူမက ​​မော့ကျန်း၏ ပိုစတာများကို ရှာ​ဖွေ​နေကြသည့် ပိုစ့်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ ၎င်းကိုမော့ကျန်း နာရီဝက်အကြာက တင်ထားခဲ့သည့်ပိုစ့်နှင့် တွဲထားခဲ့သည်။ "အကန့်အသတ် ပိုစတာဆယ်ခုထဲမှာ တစ်ခုက​တော့ နည်းနည်း ထူးခြားတယ်... မင်းသာရချင်ရင် အင်အားများများ စိုက်ထုတ်ရမယ်​နော် :)”

လူတိုင်းက ​ပေါ်ထွက်လာ​သော ပိုစတာကိုးခုမှာ "ထူးခြား​သော အကျိုး ခံစားခွင့်" တစ်ခုဟု သတ်မှတ်၍ မရနိုင်ဟု တစ်ညီတညွှတ်တည်း ​ထောက်ခံလာကြသည်။ ထို့ကြောင့် ပိုစတာဆယ်ခုအတွက် ​ခေါ်ယူမှုများက မိနစ်နှင့်အမျှ တိုးလာခဲ့သည်။

အချိန်အကြာကြီး ​စောင့်ဆိုင်း​နေပြီးမှ ဆာဒါကိုက ပိုစ့်တင်လာခဲ့သည်။

“ ပိုစတာဆယ်ခုနဲ့ အရှင်​မော့ကို ဆင့်​ခေါ်ဖို့ လုပ်ထားတာလား [ပုံ] ငါ့ကိုအလုပ်ကြိုးစားတဲ့ နတ်သမီး​​လေးလို့ ​ခေါ်ကြ​နော် :)”

“​သောက်ကျိုးနဲ... တကယ်ကြီး ဆာဒါကိုတဲ့ဟ...

“မဟုတ်​သေးဘူး... ငါက ပထမထပ်ပဲ... ထပ်​ပြောမယ်... ​သောက်ကျိုးနဲ​ဟေ့... တကယ်ကြီး အဝတ်ဗလာနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ပုံ"

“ဆာဒါကို... နင်က နတ်ဆိုးမပဲ... ပိုစတာ ဘယ်လို ရလာတာလဲ ┬┬ ﹏┬”

“ထုတ်ပြရုံနဲ့ မလုံ​လောက်ဘူး... ဆာဒါကို နင်နဲ့ငါ ပြိုင်တိုက်ကြမလား"

“ဒါက ​​သေချာ​ပေါက် ​ပြောမရတဲ့ စည်းမျဥ်း​ကြောင့်ပဲ ဖြစ်ရမယ်... ဆာဒါကို... ​ပြောစမ်း.. ဒီပိုစတာကို တရားမဝင်တဲ့ နည်းနဲ့ရဖို့ အလုပ်အဆက်အသွယ်​တွေ သုံးခဲ့တာ​တော့ မဟုတ်ဘူးမလား"

“စည်းကမ်းထိန်းတာ့ရန်​ရေ... ဆာဒါကိုရဲ့ IPကို ပိတ်​ပေးပါ"

စည်းကမ်းထိန်းမှာ ကွန်ပြုတာကို စိုက်ကြည့်​နေရင်းဖြင့် မျက်လုံးများ မီးဝင်းဝင်း​တောက်လာခဲ့သည်။ ဒီလူက ဘယ်သူလဲ... သူမက အကန့်အသတ်ပိုစတာ 100ကို​တောင် မလုနိုင်ခဲ့ရတဲ့ အ​ခြေ​အ​နေမှာ ဒီလူက​တော့ ကံ​ကောင်းပြီး ကိုယ်တုံးလုံး ပိုစတာကိုပါ ရသွားတာလား...

လီယန်က ဆက်လက်ပြီး ကိုယ်ရည်​သွေးချင်​နေ​သေး​သော်လည်း သူမ၏ ချစ်စရာ ကွန်မန့်​နေရာ​လေးမှာ ​ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်​ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

​သောက်ကျိုးနဲ... စည်းကမ်းထိန်း... နင် အချစ်စစ်ကို နားမလည်​သေးပါဘူး...

လီယန်က ဖိုရမ်မှ ​ဒေါသတကြီး ထွက်လိုက်ပြီး ​မော့ကျန်း၏ CDအသစ်ကို ကွန်ပြူတာထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ လီယန်က နားကြပ်များ တပ်လိုက်ပြီး အယ်လ်ဘမ်၏ အဓိကသီချင်း သရဲမ​လေးကို ဖွင့်ကာ စာသားများကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ငါဒီမှာရှိ​နေတယ်... မင်းရဲ့ တဒင်္ဂအပြုံး​​လေး​တွေကို ရင်ထဲမှာ ထာဝရသိမ်းထားဖို့အတွက်​ပေါ့"

ထိုစာသားတို့မှာ အမှန်တကယ်တွင် စာသားများ မလာခင် ​ရေးသားထား​သော စကားလုံးများ ဖြစ်ပြီး သီချင်းသံငြိမ့်ငြိမ့်​လေးနှင့် တွဲဖက်ထားသည်။ ထိုသီချင်းက လီယန်၏ မျက်လုံးများကို အနည်းငယ် စိုစွတ်လာရသည်။ လီယန်က ဂီတ​​လောကကို ​ကောင်း​ကောင်း မသိ​သော်လည်း ​မော့ကျန်းက အလွန် သီချင်းဆိုရာ၌လည်း အလွန်​ကောင်းသည်ကို ​သေချာပြောနိုင်​​ပေသည်။ သီချင်းက ငြိမ့်ငြိမ့်​လေးဖြစ်​သော်လည်း အသံအ​နေအထားက အ​တော်​လေး မြင့်​ပေသည်။ ​မော့ကျန်းက အမြင့်သံများကို ​ကောင်း​ကောင်း ကိုင်တွယ်နိုင်ပြီး သိမ်​မွေ့လှ​သော ဆက်ဆီကျမှု တစွန်းတစတို့ဖြင့် သီဆို​နေခဲ့သည်။


Xxxxx