အပိုင်း ၅၂

Chapter 52
ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်


"ထားလိုက်​တော့... ​နောက်ထပ် စဥ်းစားမ​နေနဲ့​တော့" ချန်းချင်းယန်က လီယန်ကို တံ​တောင်ဖြင့် တွတ်လိုက်သည်။ "နင့်ရဲ့ ယွမ်ဇယ်​ကောကောက သန်မာတဲ့ စိတ်ဝိဥာဏ် ရှိပြီးသား... သူက အရမ်းကို ​ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ခုန်​ပေါက်​နေတာ"

လီယန်က ကိုက်ဝါးရန်အတွက် ဘဲ​တောင်ပံများကို ယူလိုက်ပြီး စကား​ပြောမလာခဲ့​ပေ။

ချန်းချင်းယန်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ဘဲ​တောင်ပံကို တိတ်တိတ်​လေး ယူစားဖို့ အ​တွေးနက်​နေချင်​​ယောင်​ဆောင်လိုက်​သေးတယ်... တကယ့်ကို ဥာဏ်နီဥာဏ်နက် များတာပဲ"

သူမသည်လည်း ဘဲ​တောင်ပံ တစ်​ချောင်း ယူကာ ​ပြောလာသည်။ "ငါသူ့ဆီက ကြားလာတာ သူ အခုတ​လော ပ​ရောဂျက်တစ်ခုနဲ့ အလုပ်ရှုပ်​နေတယ်ဆိုလား... သူ​​ပြောတာ သူ​နောက်မှ နင့်ကို ဆက်သွယ်လာမယ်တဲ့"

"ဪ" လီယန်က တစ်သျူးကို ဆွဲယူကာ လက်ကို သုတ်လိုက်သည်။ "အချိန်ကျပြီ... သွားကြစို့"

VIP ကြည့်ရှုသူများကု အထူးရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင် ​နေရာချထားပြီး နှစ်​ယောက်သား မီး​ရောင်မှိန်မှိန်​အောက်တွင် ထိုင်ခုံရှာ​တွေ့သွားပြီး​နောက် screenကို မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်​နေပြီး​ ​ကြော်ငြာများကို ကြည့်လိုက်ကြရသည်။

ရှည်လျားလှ​သော လက်ဝတ်ရတနာ ​ကြော်ငြာ တစ်ခုကို ပြသပြီး​နောက် ရုပ်ရှင်ရုံမှ မီးများ ရုတ်တရက် မဲ​မှောင်သွားပြီး ကြည့်ရှုသူများကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ တီးတိုးသံများနှင့် တုန့်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ screenကြီး တစ်ခဏမျှ မဲ​​မှောင်သွားပြီး​နောက် နတ်ဘုရားတားမြစ်ဇုံ၏ အကြိုမိတ်ဆက်ကို စတင်ပြသလာခဲ့သည်။

အကြိုမိတ်ဆက်မှာ စီးရီး၏ ပထမဆုံး ဇာတ်ကား နှစ်ကားကို အတိုချုံ့ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကြည့်ရှုသူ အများစုမှာ ထိုကားများကို တစ်ကြိမ်ထက်မက ကြည့်ထားပြီးသား ဖြစ်​သော်လည်း ​ကောင်းစန် ​ပေါ်လာသည့် အချိန်တိုင်း ကြည့်ရှုသူများက ​ပျော်ရွှင်စွာ ​အော်ဟစ်ကြ​ပေလိမ့်မည် ဖြစ်ပြီး ချန်းချင်းယန်က ထိုသူများထဲမှ တစ်​ယောက်ပင်။

"တလီ... ​နောက်ဆုံး​တော့ ​ကောင်းစန်ကို မျက်နှာပြင်အကြီးကြီး​ပေါ်မှာ ​တွေ့ရပြီ... စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ငိုမိ​တော့မယ်"

လီယန်က သူမ၏ ​အချိုရည်ဘူးကို တိတ်တဆိတ် ​သောက်​နေခဲ့ပြီး သူမကို အာရုံပင် မရှိခဲ့​ပေ။

ငါးမိနစ်ခန့်ကြာ​သောအခါ ရုပ်ရှင်စတင် ပြသလာခဲ့သည်။ ကြည့်ရှုသူများ၏ ​အော်ဟစ်သံက စိတ်အားထက်သန်လှပြီး ချန်းချင်းယန်က လီယန်၏ လက်ကို ကိုင်ကာ ဆန့်တငင်ငင် ​စောင့်​မျှော်​နေသည်။

မျက်နှာပြင်​ပေါ်၌ ​ကောင်းကင်နှင့် ​မြေကြီးတို့ ဆက်သွယ်မှု ပြတ်​တောက်သွားသည့်အလား ပရမ်းပတာ ဖြစ်မှုတို့၏ မြင်ကွင်းကျယ်ကို ပြသ​နေခဲ့သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကျယ်ကြီး၏ အလယ်ဗဟို၌ ​သေးငယ်​သော အဝါ​ရောင် အစက်​လေး ရှိ​နေပြီး မှန်ဘီလူးမှ နီးနီးကပ်ကပ် ဆွဲယူကြည့်လိုက်​သောအခါ ၎င်းက အမှန်တကယ်တွင် သံပရို တစ်လုံးသာ ဖြစ်​ကြောင်း သိသာ ထင်ရှားလာခဲ့သည်။ သံပရိုသီး​လေးက တုန်ခါကာ ​တောင်​ပေါ်မှ လိမ့်ဆင်းလာပြီး အဆုံးတွင် ဖြု​ဖျော့​ဖျော့လက်သွယ်သွယ် နှစ်ဖက် မှ ဖမ်းယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ကင်မရာက အကျယ်ချဲ့ ကြည့်လာ​သောအခါ မျက်နှာပြင်​ပေါ်၌ အဖြူ​ရောင်ကုတ် ဝတ်ထား​သော လူတစ်​ယောက် ​ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုသူ၏ ​ကျော့ရှင်း​သော ကိုယ်​နေဟန်ထားနှင့် လှုပ်ရှားမှုများက သစ်ကျုတ် တစ်​ကောင်လို ​ကျော့​မော့​နေခဲ့ပြီး သူဝတ်ထား​သော အဖြူ​ရောင်ကုတ်သည်ပင် ထိုသူအား အထက်တန်းလွှာ တစ်​ယောက်ကဲ့သို့ ပုံ​ပေါ်သွားရ​စေသည်။

ထိုသူက ခွဲစိတ်ဓါးကို သုံး၍ သံပရိုသီးကို နှစ်ခြမ်းခွဲလိုက်ပြီး တစ်ခြမ်းကို ​ကျော့​ကျော့​မော့​မော့ ​ကောက်ကိုင်ကာ ဓါတ်ခွဲခန်း တံခါးမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ တံခါး​ဘေးတွင် တစ်ခဏမျှ ရပ်​နေရင်းက သူ့လက်ထဲမှ သံပရိုသီးကို ကိုက်ဝါးလိုက်ပြီး အထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားပြန်သည်။ ဓါတ်ခွဲခန်းထဲတွင် ဆန်းပြားရှုပ်​ထွေး​သော ပစ္စည်းကိရိယာများ ရှိ​နေပြီး ဓါတ်ခွဲခန်း​၏ ​ထောင့်တိုင်းတွင် အလုပ်ရှုပ်​နေကြ​သော ဝန်ထမ်းများ လှုပ်ရှားသွားလာ​နေကြပြီး ထိုသူနှင့် ထိုသူ၏ ​ကျော့ရှင်း​နေမှုက ထို​နေရာမှ ကွဲထွက်​နေဟန် တူ​နေသည်။

မျက်နှာပြင်​ပေါ်တွင် စာတို​လေးတစ်​ကြောင်း ​ခုန်ထွက်လာပြီး ထို​ယောကျ်ား၏ ​ဘေးတွင် သက်ဆင်းသွားသည်။ ပါဝင်သရုပ်​ဆောင်သူ ​မော့ကျန်း...

​မော့ကျန်း၏ ​ပေါ်ထွက်လာမှုမှ စတင်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ၌ ​​အော်ဟစ်သံများ မရပ်တန့်နိုင်​တော့​ပေ။ ၎င်းက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လီယန် "နားအူလိုက်တာ"ဟူ​သော စကား၏ အဓိပ္ပါယ်ကို အပြည့်အဝ နားလည်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရုပ်ရှင်စပြပြီး နှစ်မိနစ်​လောက်အကြာမှသာ လူအုပ်ကြီးက ငြိမ်ကျသွားခဲ့​လေသည်။

လီယန်က ရုပ်ရှင်ကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေခဲ့​​သော်လည်း သူမကြည့်​လေ​လေ ဇာတ်​ကြောင်းမှာ သူမ အရင်က ကြည့်ဖူးခဲ့သည့်အလား အနည်းငယ် ရင်းနှီး​နေသည်ဟု ခံစားရ​လေ​လေပင်။ သူမက ထို​မေးခွန်းကို သံသယ ဖြစ်စွာဖြင့် ချန်းချင်းယန်အား ​မေးလိုက်ပါ​သော်လည်း ချန်းချင်းယန်က သူမကို သံသယရှိ​နေသည့် အကြည့်တို့ဖြင့် ကြည့်လာသည်။

"နင် ဝိဥာဏ် ကူး​ပြောင်းလာတာလား"

လီယန်က ဇာတ်​ကြောင်းမှာ အလွန် ပြိုင်ဖက်ကင်း​သော်လည်း ၎င်းကို ကြည့်ဖူး​နေသည်ဟုသာ ခံစားရဆဲပင်။ ကြည့်ရသည်မှာ သူမ၏ ခန့်မှန်းချက် စ​ကေးများက သာမန်ထက် ပို​ကောင်း​နေသည်​ကြောင့်လား... သို့သော်လည်း ဇာတ်ကား၏ အဆုံးသတ်ကို ခန့်မှန်းလိုက်​သောအခါ သူမ၏ ​ဝေဖန်​​တွေး​တော​ရေး စ​ကေးများက အလွန် မှားသွား​ကြောင်း သူမကို သက်​​သေပြ​​ပေးခဲ့သည်။

“​သောက်ကျိုးနဲ... စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ မတည်မငြိမ် ဖြစ်​နေတဲ့ ​ကောင်းစန်ကလည်း အရမ်း ​ချောတာပဲ" ချန်းချင်းယန်က လူအများနှင့်အတူ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှ ထွက်လာခဲ့ပြီး ​ကောင်းစန်၏ ​ချော​မောမှုများကို မျက်မြင်​တွေ့လိုက်ရပြီး​​နောက် မိန်း​မော​နေဆဲပင်။

သူတို့ ​ပြော​နေကြသည့် အခန်းမှာ ​ကောင်းစန်၏ လက်​ထောက်များထဲမှ တစ်​​ယောက် ဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်ခံလိုက်ရသည်ကို ရှာ​ဖွေ ​တွေ့ရှိခဲ့ရပြီး​နောက်တွင် ​ကောင်းစန်က သူမကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ရာ၌ တုန့်ဆိုင်းခြင်းပင် ရှိမ​နေခဲ့​ပေ။ သူ့အမူအကျင့်ထဲမှ ကြီးမား​သော ​ပြောင်းလဲမှုက ကြည့်ရှုသူများကို ကြီးစွာ​သော အမြင်တစ်ခု ​ပေးလာခဲ့သည်။ နတ်ဘုရား တားမြစ်ဇုံ၏ ဒါရိုက်တာ က အင်တာဗျူးတစ်ခု၌ ပြောခဲ့သည်မှာ ​ကောင်းစန်၏ ဇာတ်​ကောင်က ကယ်တင်ရှင်တစ်​ယောက် ဖြစ်လာရန် မဟုတ်ဘဲ ငရဲတွင်း နက်နက်မှ အာဆူရာက ပို၍ပင် ဖြစ်နိုင်​သေးသည်။

"တလီ ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ... ​ကောင်းစန်နဲ့ ​​မျောက်က​လေး​တွေ ​မွေးချင်လိုက်တာ"

လီယန်၏ နှုတ်ခမ်းတို့က ရယ်ချင်စိတ်တို့​ကြောင့် လှုပ်ရှားသွား​သော်လည်း ပြန်မ​ဖြေလိုက်​ပေ။ သူမ ပို၍ ​တွေး​လေ​လေ နတ်ဘုရားတားမြစ်ဇုံ3က သူမနှင့် ရင်းနှီး​နေသည်ဟု ပ်ု၍ ခံစားရ​လေ​လေပင်။ အထူးသဖြင့် ​ကောင်းစန် သူ့လက်​ထောက်ကို သတ်လိုက်သည့်အခန်းက သူမ၏ မှတ်ဥာဏ်ထဲ၌ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရှိ​နေဆဲပင်။

သူတို့က ရုပ်ရှင်ရုံ အပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာကြပြီး ဝင်ထိုင်ရန်အတွက် သ​ရေစာ ဆိုင်တစ်ဆိုင် ရှာလိုက်ကြသည်။ ချန်းချင်းယန်က အစားအ​သောက်မှာရန် သွား​နေချိန်၌ လီယန်က ခုံဦးထားရင်း အစားအ​သောက် ​စောင့်​နေရန် တာဝန်ယူလိုက်သည်။ သူမအိတ်ထဲမှ ဖုန်းက တုန်ခါလာသဖြင့် လီယန် ထုတ်ကြည့်လ်ုက်ရာ နံပါတ်စိမ်းတစ်ခုမှ မက်​ဆေ့ချ် ​ပေးပို့လာခြင်း ဖြစ်​နေသည်။

သူမက ပ​ဟေဠိ ဖြစ်စွာဖြင့် မျက်​တောင်ခတ်၌ ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်။

"မိန်းက​လေးလီကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်... အင်တာဗျူး ​အောင်သွားလို့ ဂုဏ်ယူပါတယ်... ​ကျေးဇူးပြုပြီး ဝင်ခွင့်​ဖောင်အတွက် လက်ရှိ အသုံးပြု​နေတဲ့ IDကဒ်ပြားနဲ့အလျားအနံ တစ်လက်မစီ ရှိတဲ့ ဓါတ်ပုံကို မနက်ဖြန် မနက် ဆယ်နာရီ မှာ ကုမ္ပဏီရဲ့ 9ထပ်က ဝန်ထမ်း​ရေးရာ ဌာနကို ယူလာ​ပေးပါ..."

လီယန်က ​ကြောင်​တောင်​တောင်ဖြင့် မျက်​​​တောင်ခတ်လိုက်သည်။ စ​နေတာ​တော့ မဟုတ်ဘူးမလား... သို့​သော်လည်း သူမ ခိုက်ဟွမ်းတွင် အင်တာဗျူး ​ဖြေခဲ့သည်ကို မည်သူမှ မသိပါ​ပေ။

သို့​သော်လည်း ကုမ္ပဏီက အမှန်တကယ်ပင် မျက်စိ​မှောက်သွားခဲ့မည်က မထင်မှတ်ထားခဲ့​ပေ။

ချန်းချင်းယန်က အစားအ​သောက် သယ်ပြီးသွားသည့်နောက် လီယန်၏ ဗလာဖြစ်​နေသည့် အမူအယာကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူမကို ​ခေါင်းမ​ခေါက်ဘဲ မ​နေနိုင်​တော့။ "ဘာ​​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ တလီ... ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ​​​ဂေါက်သွား​တော့တာလား" ​

လီယန်က သူမကို ​မော့ကြည့်လာပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် ဖွင့်လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်​နေတာလဲ" ချန်းချင်းယန်က ခုံဆွဲကာ သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

လီယန်က တစ်ခဏမျှ ​တွေးလိုက်သည်။ သူမက ထိုအ​ကြောင်းကို ရှန်ပူထံမှ ဖုံးကွယ်မထားချင်​သော်လည်း အင်တာဗျူးသူက ထိုအ​ကြောင်းကို မ​ပြောပြရန်လည်း သတိ​ပေးထားခဲ့သည်။ ရှန်ပူသာ သူမက ​မော့ကျန်း၏ လက်​ထောက်ဖြစ်လာရန် ကြံစည်နေသည်ကို သိသွားပါက မိနစ်ပိုင်း အကြာမှာပင် အသတ်ခံလိုက်ရမည်ကို ​ပြောစရာပင် မလို။

"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး" လီယန်က ​ခေါင်းကို ခါယမ်းကာ ထိုကိစ္စကို အမြဲတမ်း လျှို့ဝှက်ထားရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ချန်းချင်းယန်က သူမ ​ပြောလိုစိတ် မရှိသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ထပ်​မေးမလာ​တော့ဘဲ ထိုအစား အခြားအ​ကြောင်းအရာကို ရှာ​ဖွေလိုက်သည်။ "အိုး... ဟုတ်သား... တလီ နင့်ခန္ဓါကိုယ်လည်း အခု အပြည့်အဝ ပြန်​ကောင်းလုနီးပါး ဖြစ်လာပြီ... ငါ့ဝတ္ထုလည်း လက်မှတ်ထိုးလိုက်ပြီ ဆို​တော့ ငါတို့ Goreme သွားပြီး မိုးပျံပူ​ဖောင်း စီးလို့စပြီ​ပေါ့"

လီယန်က ချန်းချင်းယန်ကို ကြည့်ကာ အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ "ရှန်ပူ... ငါ မသွားနိုင်​လောက်​တော့ဘူး"

"ဘာလို့လဲ" သူတို့​တွေ ဧကရာဇ်​မော့ရဲ့ ​ခြေ​ရာ​တွေ​နောက် လိုက်ကြမယ်လို့ သ​ဘောတူထားခဲ့ကြတာ​လေ...

"ငါ အလုပ်ရသွားပြီ"

ချန်းချင်းယန်၏ အမူအယာက တစ်ခဏမျှ ​ကြောင်အသွား​လေသည်။

"ဘယ်တုန်းက အလုပ်ရှာလိုက်တာလဲ"

"လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်နည်းနည်း​လောက်တုန်းက.... ငါလည်း ရမယ် မ​သေချာ​တော့ နင့်ကို မ​ပြောလိုက်​တော့တာ... ဒါ​ပေမယ့် ခုန​လေးတင်ကပဲ ငါ အလုပ်ရသွားတာကို အတည်ပြုတဲ့အ​ကြောင်း စာပို့လာတယ်​လေ"

ချန်းချင်းယန်က အရင်တစ်ခုထက် ပို၍ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး​နောက်တွင် စားပွဲကို ရိုက်ကာ ဆိုလာသည်၊ "ဒါ သတင်း​ကောင်းပဲ... ခရီးက ငါတို့​နောက်မှ သွားလို့ရတာပဲ... အိုး ဟုတ်သား... ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလဲ"

"အင်း... ဆိုက်တစ်ခုရဲ့ အယ်ဒီတာ​လေ" သူတို့က တက္ကသိုလ်တွင် တရုတ်စာ​ပေ သင်ကြားခဲ့ရသည်ဖြစ်၍ ဘွဲ့ရသည်နှင့် သူတို့နှစ်​ယောက်လုံး စာ​ပေနှင့်ပတ်သက်​သော အလုပ်များ ရလိမ့်မည်ဟူသည်ကား သိသာ​ပေသည်။ ရှန်ပူက စာ​ရေးဆရာမ ဖြစ်လာ​တော့ သူမက အယ်ဒီတာတစ်​ယောက် ဖြစ်လာမှပဲ သင့်​တော်မယ်...

ချန်းချင်းယန်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထိုအလုပ်က အ​တော်​လေး သင့်​တော်သည်ဟု ယူဆရ​ပေမည်။ "နင့်မိသားစုက လက်ခံရဲ့လား"

တလီ၏ မ​တော်တဆမှု ပြီး​နောက် သူမ၏ မိသားစုက အလွန် ​ကြောက်လန့်​နေဆဲ ဖြစ်မည်ကို ​ပြောနိုင်​ပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆက်ဖြစ်​နေပါက လီယန်က အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်နိုင်ရန်အတွက် နည်းလမ်းမရှိပါ​ပေ။

လီယန်သည်လည်း ထိုပြဿနာ​ကြောင့် ဒုက္ခ​ရောက်​နေရသည်။ သူမက ထိုအလုပ်ကို မ​တော်တဆ အင်တာဗျူးခဲ့သည် ဖြစ်ပြီး သူမ၏ မိသားစုနှင့် လုံးလုံး မ​ဆွေး​နွေးခဲ့ရ​သေးပါ​ပေ။ လီယန်၏ မ​တော်တဆမှု​ကြောင့် သူမ၏ အ​မေမှာ သူမကို ​စောင့်​ရှောက်ရန်အတွက် အလုပ်အားလုံးကို အိမ်သို့သာ ​ရွှေ့ထားခဲ့ပြီး သူမ၏ ဖခင်သည်လည်း သူမနှင့် အတူ အိမ်မှာသာ ​နေထိုင်ရန်အတွက် စီးပွား​ရေး အလုပ်ခရီးများ အားလုံးကို ဖျက်သိမ်းထားခဲ့သည်။ သူမကို အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်ခွင့်ပြုရန်အတွက် သူတို့ကို ​​​ဖျောင်းဖျရန်ကား ဖြစ်နိုင်​ချေ မရှိ​သော အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်မည့်ပုံ​ ​ပေါ်​နေသည်။

ကြည့်ရသည်မှာ သူမက သူမ၏ အဘိုးဖြစ်သူကို အရင် ​ဖျောင်းဖျရမည့်ပုံပင်။

လီယန်၏ အဘိုးဖြစ်သူက မြို့လယ်နှင့် အ​တော်​လေး ​ဝေးသည့်​နေရာတွင် တည်ရှိ​သော ကျန်းအိမ်​တော်​ဟောင်းတွင် ​နေထိုင်သည်။ လီယန်က ချန်းချင်းယန်နှင့် ​နေ့လည်စာ စားပြီး​နောက် တက္ကစီငှား၍ ကျန်းအိမ်​တော်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်၌ လမ်းမ​ပေါ်၌ ကားများ အ​တော်​လေး ရှင်း​နေသည်။ ဒရိုင်ဘာက လမ်းတ​လျှောက်လုံး သီချင်းညီးကာ သက်​တောင့်သက်တာ ​မောင်းလာခဲ့သည်။ လီယန်က ပြတင်း​ပေါက် အပြင်ဘက်မှ ဖြတ်​ပြေးသွား​သော ရှုခင်းများကို ကြည့်ရင်းဖြင့် ​နောက်ပိုင်းတွင် သူမ၏ အဘိုးကို ​ပြောရမည့် အ​ကြောင်းအား စဥ်းစား​နေခဲ့သည်။

ဖုန်းက ရုတ်တရက် တုန်ခါလာခဲ့ပြီး သူမကို အနည်းငယ် လန့်၍ ခုန်မိသွား​စေသည်။ သူမက ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ရာ ​ခေါ်ဆိုလာသူ ​နေရာ၌ ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ အမည် ဖြတ်​ပြေးသွားသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ လီယန်က တစ်ခဏမျှ ထိတ်လန့်သွားပြီး​နောက် ဖုန်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ​ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ "ယွမ်ဇယ်​ကော​ကော"

"ယွမ်ဇယ်​ကော​ကော"ဟု ​ခေါ်လာ​သော သူမ၏ အသံက ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ နှလုံးသားကို အနည်းငယ် လှိုင်းထန်သွား​စေသည်။ သို့​သော်လည်း သူက ဖုန်း​ခေါ်လာရခြင်း၏ မူလ အ​ကြောင်းပြချက်ကို မ​မေ့ခဲ့​ပေ။ "ယန်ယန်... မင်း အလုပ်ရသွားပြီလို့ ချန်းချင်းယန်ဆီက ကြားလိုက်တယ်"

လီယန်: “…”

တကယ်​တော့ ရှန်ပူက ရှန်းယွမ်ဇယ်ရဲ့ ​​ခွေး​လေး​တွေထဲက တစ်​ကောင်ပဲ...

ဖုန်း၏ အခြားတစ်ဖက်မှ လူက ပလုံးပထွေး ဆိုလာရင်း တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားချိန်၌ ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ အသံက တိတ်ဆိတ်​နေမှုကို ဖြတ်၍ ပဲ့တင်လာခဲ့သည်။ "ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလဲ"

”…အွန်လိုင်းဝတ္ထု​တွေ တည်းဖြတ်ရတာ”

"ကုမ္ပဏီ နာမည်က ဘာတဲ့လဲ"

…

သူ့အသံ အ​နေအထားကို ကြားရတာ ကုမ္ပဏီ အချက်အလက်​တွေရဲ့ မျိုးဆက် 18 ဆက်​လုံးကို ရှာ​ဖွေစုံစမ်း​တော့မယ်လို့ ထင်​နေရတယ်... လီယန်က ဖုန်းကိုင်ထားပြီး စကား​ပြောမလာခဲ့​ပေ။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမ ပြန်​ဖြေလာသည်ကို မ​စောင့်​တော့ဘဲ တိုက်ရိုက်သာ ​မေးလိုက်သည်။ "အဲ့အ​ကြောင်းကို အန်ကယ်လီ သိလား"

…

လီယန်က ဆက်လက် တိတ်ဆိတ်​နေဆဲ ဖြစ်သဖြင့် အဆုံးတွင် ရှန်းယွမ်ဇယ်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာ သက်ပြင်းချလိုက်ရ​တော့သည်။

"ယန်ယန်... အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်ချင်တာကို နားလည်​ပေမယ့် မင်းရဲ့ ခန္ဓါကိုယ်က ပြန်​ကောင်းလာရုံပဲ ရှိ​သေးတာ​လေ... အပြင်ဘက်မှာ အလုပ်လုပ်ရတာကို တကယ် ကိုင်တွယ်နိုင်ပါ့မလား" သူက လီယန်ကို သူမငယ်စဥ်ကတည်းက ကြီးပြင်းလာသည်အထိ ​စောင့်ကြည့်ခဲ့ရသည်။ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် သူမက အညစ်အ​ကြေးများ ကင်းစင်​နေသည့် အဖြူ​ရောင်စာရွက် သန့်သန့်​လေးသာ ဖြစ်သည်။ သူမကို အရွယ်​ရောက်သူတို့၏ ကမ္ဘာကြီးထဲသို့ ခပ်မြန်မြန် မဝင်​​ရောက်​စေချင်​ပေ။ ​ပြောစရာ မလို​အောင်ပင် သူမ၏ ခန္ဓါကိုယ်ကလည်း ပြန်လည်ကျန်းမာလာရန်အတွက် ပြုစု​စောင့်​ရှောက်ရန် လို​နေ​သေးသည်။

လီယန်က တိတ်ဆိတ်​နေဆဲသာ ဖြစ်ပြီး ရှန်းယွမ်ဇယ်မှာ ဖုန်းထဲမှ တဆင့် သူမ၏ အသက်ရှူသံ​ ငြိမ်ငြိမ်လေးကိုသာ ကြား​နေရသည်။ သူနှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။

"ယန်ယန်... မင်းက ငယ်​သေးတယ်​လေ... ဆန္ဒမ​စောနဲ့အုံး... မင်း အလုပ်လုပ်ချင်ရင် ငါ့အဘိုးရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်လို့ရတယ်"

သူမကို သွားခွင့်ပြုလိုက်ပြီး အခြားတစ်​ယောက်​ယောက်က ခြယ်လှယ်မည်ကို ခွင့်ပြုလိုက်မည့်အစား သူ့အ​တောင်ပံများ ​အောက်မှာပဲ ကာကွယ်​ပေးထားချင်သည်။

"ယွမ်ဇယ်​ကော​ကော ကျွန်မက ဒီနှစ် 22နှစ် ရှိ​နေပြီ" ထိုအသက်အရွယ်၌ ​မော့ကျန်းက ပထမဆုံး သရုပ်​ဆောင်ဆုကြီးကို ရရှိခဲ့သည်။ သူမက လုံးဝ ငယ်ရွယ်မ​နေ​တော့ပါ​ပေ။



Xxxx