အပိုင်း ၅၅

Chapter 55



"မမ... ဧကရာဇ်​မော့ရဲ့ အစာအိမ်က ​နေလို့သိပ်​မ​​​ကောင်းဘူးလို့ ကြားထားလို့ ဒီ အစာအိမ်နာ သက်သာ​စေတဲ့ စွပ်ပြုတ်ကို ပြုတ်လာတာ​လေ... မမ ယူသွား​ပေးလို့ရမလား"

ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်က ခင်မင်ရင်းနှီးစွာ ​ပြောလာပြီး ​ကြောင်​တောင်​တောင် ဖြစ်​နေသည့် လီယန်မှာ သူမ၏ လက်ထဲမှ စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်​လေးကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

​​သက်ညှာမှု မရှိဘူး...

သို့​သော်လည်း ​ကောင်မ​လေး၏ ကြည်လင်ပြီး အပြစ်ကင်းသည့် မျက်လုံး​လေးများကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ လီယန်က အ​တွေးလွန်​နေပြီဟုသာ ​တွေးမိလိုက်သည်၊ ဘာလို့များ သူမက ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် က​လေးတစ်​ယောက်ကို အတည်ကြီး​တွေ ​​လျှောက်​တွေး​နေရတာလဲ...

"အင်း" သူမက ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်၏ လက်ထဲမှ စွပ်ပြုတ်ကို ယူကာ ပြန်လှည့်မကြည့်ဘဲ အ​ဝေးသို့ ​လျှောက်သွားသည်။ ဝန်​ရှောင်​ရှောင်က သူမ​နောက်တွင် ရပ်​နေဆဲ ဖြစ်ပြီး ချိုသာ​သော မျက်နှာ​​​လေးဖြင့် သူမကို ကြည့်​နေခဲ့သည်။

"​ကျေးဇူးပါ... မမ"

လီယန် ​မော့ကျန်း၏ ကားထဲသို့ တက်သွားသည်ကို ကြည့်ကာ ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်၏ အပြုံးများ​ ​ပျောက်ကွယ်သွား​လေသည်။ ဒီတုံးအတဲ့မိန်းမက ​မော့ကျန်းရဲ့ လက်​ထောက် ဖြစ်ဖို့ ဘာအရည်အချင်း ရှိလို့လဲ... သူက နည်းနည်း​လောက်​လေး လှ​နေရုံနဲ့ ​မော့ကျန်းကို ဆွဲ​ဆောင်နိုင်မယ်လို့များ ထင်​နေတာလား...

အနားယူ​သည့်​နေရာသို့ ​ပြန်သွားသောအခါ ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်၏ အမူအယာက အလွန် မဲ​မှောင်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူမ​ဘေးမှ လက်​ထောက်က ​တွေ့​သောအခါ သူမ မ​နေနိုင်ဘဲ မျက်​မှောင်ကြုံ့မိသွားသည်။

"​ရှောင်​ရှောင်... ငါအကြိမ်အများကြီး ​ပြောထားတယ်​လေ... အပြင်မှာ ရှိ​နေရင် အမြဲတမ်း ပြုံး​နေပါဆို"

ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲဆန့်လိုက်ပြီး သူမကို အပြစ်အနာအဆာမရှိ ပြုံးပြလာခဲ့သည်။

"​ကျေနပ်ပြီလား... အန်တီလီ"

ထိုသူက သူမရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လက်​ထောက် ဖြစ်​​ပေမယ့် တကယ်က သူမကို ထိန်းဖို့ သူမမိဘ​တွေ ပို့ထားတဲ့သူ မဟုတ်​ဘူးလား... ဒီနှစ်​တွေထဲမှာ သူတို့​တွေကို ​ငွေဘယ်​လောက်​တောင် ရှာ​ပေးထားရလဲ... ထိုအ​ကြောင်းကို ​တွေးမိသည်နှင့် ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်မှာ မျက်​နှောင်မကြုတ်မိဘဲ မ​​နေနိုင်... သူမ အရွယ်​ရောက်လာတဲ့အထိ ​စောင့်လိုက်စမ်းပါ... ​သေချာ​ပေါက် သူတို့ကို ​​ငွေတစ်ပြားတိုင်းအတွက် ပြန်လည်​ပေးဆပ်​စေရမယ်...

လီယန်က အနည်းငယ် ​ဘောင်ဘင်ခတ်​နေ​သော စွပ်ပြုတ်ခွက်ကို သယ်ကာ ​မော့ကျန်း၏ ​ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ခုနတုန်းက ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်လို့ ​ခေါ်တဲ့ တစ်​ယောင်က ရှင့်ကို ဒါ​ပေးလာတယ်"

​မော့ကျန်းက စွပ်ပြုတ်အဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ၎င်းက ဖရဲသီးနှင့် ​ပြောင်းဖူးစွပ်ပြုတ်ဖြစ်ကာ ​အ​ငွေ့များထ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ​မော့ကျန်းက အဖုံးကို ပြန်အုပ်လိုက်ပြီး စွပ်ပြုတ်ကို ​ဘေးတွင် ချထားလိုက်သည်။

"တစ်​ယောက်​ယောက်​ ပေးလာတာကို ယူလာရဲ​သေးတယ်​ပေါ့... သူ အဆိပ်ခတ်ထားမှာ မ​ကြောက်ဘူးလား"

လီယန်: “…”

သူမက အလွန်အံ့အားသင့်သွားဟန်ဖြင့် မျက်​တောင်ခတ်ကာ ​မော့ကျန်းကို ကြည့်၍ ​မေးလာခဲ့သည်။ "တကယ်ကြီးလား" ဒီငှက်​ပေါက်စမက​လေ... သူမက သူမသည်သာ ထိုကဲ့သို့ ဆိုးဝါးလှသည့်အရာကို လုပ်မည့် တစ်ဦးတည်း​သောသူဟု ​တွေး​နေခဲ့​လေသည်။

"ဒါ​ပေါ့" ​မော့ကျန်းက ခေါင်းကို ​လေး​လေးပင်ပင် ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

"မင်း​ စွပ်ပြုတ် သောက်ချင်ရင် အိမ်ပြန်​ရောက်မှ ​​ပြုတ်​သောက်လိုက်"

လီယန်: “…”

သူမက​တော့ ဒီလို စွပ်ပြုတ်မျိုး မ​သောက်ချင်... အာ...​ဟေး... သူမက "ငါတို့ အိမ် ပြန်​ရောက်မှ ပြုတ်​သောက်" ဆိုတဲ့စကားကို ကြားလိုက်ရသလားလို့...

"ကျွန်မ ယာဂု ပြုတ်​ပေးမယ်​လေ... အဲ့ဒါက အစာအိမ်အတွက်​ကောင်းတယ်" လီယန်က အခွင့်အ​ရေးကို ဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်မြန်မြန် လုပ်အား​ပေးလိုက်သည်။ ​မော့ကျန်း​၏နှုတ်ခမ်းက ရွှင်မြူးမှု​ကြောင့် လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။ အာ... အဖြူရောင်နတ်ဆိုး ယာဂု စီးရီး​တော့ ဆက်လာ​တော့မှာပဲ...

​ဖြောင်​​ဖြောင်က တစ်ချိန်လုံး သူမ၏ နှဖူးကိုသာ ရိုက်နေ​ပြီး ​ဘေးမှ ​မျောလွင့်​နေသည်။ ဧကရာဇ်​မော့က သူ့ရဲ့ ​အေးစက်ပြီး ​ချော​မောတဲ့ လမ်း​ကြောင်း​ကနေ လွဲ​ချော်သွား​နေပြီ။

ဖမ်းကိုင်ထားတာကို ​လျှော့လိုက်ပြီး တစ်​ယောက်​ယောက်ကို ဖမ်းမဲ့ အစီအစဥ်က​တော့ ကျရှုံးသွားပြီ​နော်...

​မော့ကျန်းက သူ့လက်ထဲမှ စွပ်ပြုတ်အဖုံးကို မျက်​မှောင်ကြုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ ရုပ်ရှင်ရိုက်သည့်အချိန်တိုင်း သူ့ကို အပိုအာရုံစိုက်​ကြသည့် လူများ အမြဲတမ်း ရှိ​နေသည်။ သို့​သော်လည်း ခြားနားချက်မှာ အချို့သူများက သန့်စင်သည့် အ​တွေးများ ရှိကြပြီး အခြားသူများမှာ အမှန်တကယ်ပင် အခွင့်​ကောင်းယူလိုကြ၍ ဖြစ်သည်။

ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်က သိသာထင်ရှားစွာပင် ဒုတိယတစ်မျိုး၌ ပါ​နေသည်။ သူမက သူ့ကို ​စိတ်ကျေနပ်​​စေရန် ရိုက်ကူး​ရေးအတွင်း၌ ​ဟောင်ဖွာ​​ဟောင်ဖွာ လုပ်​လေ့ရှိပြီး သူမ၏ အလွန်ငယ်​သေးသည့် အသက်အရွယ်ကိုပဲ အပြစ်တင်နိုင်သည်။ က​လေးများ အမှားတစ်ခုခု လုပ်​သောအခါ သူတို့၏ မရင့်ကျက်​​သော အပြုအမူများမှာ သူတို့အနားရှိ လူများထံမှ အမြဲတမ်း ခွင့်လွှတ်​ပေးခံရမည် ဖြစ်သည်။

မရင့်ကျက်တာ... ​မော့ကျန်းက ပျက်ရယ်ပြုဟန်ဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။ ပထမဆုံး အကြည့် တစ်ချက်မှာပင် ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်က ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်သာ ရှိ​သေးဟန်​ပေါ်​နေသည်။ ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး​လောကတွင် နှစ်အ​တော်ကြာ တိုက်ခိုက်ပြီး​နောက် သူမက အရွယ်​ရောက်သူများ လောက၏ နည်းလမ်းများကို ကြာမြင့်စွာ သင်ယူထားပြီးပြီ ဖြစ်​လေသည်။ သူမ၏ ​​အေဂျင်စီက သူမကို သန့်စင်သည့် နတ်ဘုရားမ​တစ်​ယောက်အဖြစ် ပုံသွင်းထား​သော်လည်း သူမက အလွန် ရိုးသားသန့်စင်ပြီး ထူးခြား​ကောင်းမွန်သည် ဆိုသည်ကို ယုံကြမည့် သူများမှာ သူမ၏ ဖန်များသာ ရှိလိမ့်မည်။

ကားထဲတွင် သူတို့ထိုင်​နေ​သောအချိန်မှာ မကြာမြင့်လှဘဲ မကြာခင်မှာပင် ရုပ်ရှင်စရိုက်​တော့သည်။ လီယန်က ဝတ်စုံပြည့်နှင့် မျက်မှန်တို့ ဝတ်ဆင်ထား​​သော ​မော့ကျန်းကို ကြည့်လိုက်ရာ ထိုသူက ​ကျောင်းဆရာတစ်​ယောက်၏ ထင်မြင်ချက်ပုံစံတစ်ခု ​ပေး​နေခဲ့သည်။

ဒီ​လောက်​​ချော​မောတဲ့ ​ကျောင်းဆရာ​လေး... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခန်းက သဟဇာတ ဖြစ်ဖြစ် တိုးတက်လာဖို့ အရမ်းခက်ခဲမှာပဲ...

"သရဲ​​ကျောင်း" ရိုက်ကူး​ရေးကို စွန့်ပစ်ထား​သော ​ကျောင်းတစ်​ကျောင်းတွင် တည်ထားပြီး ​ကျောင်း၏ အချို့​နေရာကို ပြန်လည်မွမ်းမံလိုက်ပြီး​နောက် ဖြတ်​လျှောက်များစွာကို ထည့်သွင်းထားသဖြင့် ဆူညံပြီး အလုပ်ရှုပ်​နေကြသည့် ​ကျောင်းတစ်​ကျောင်းအလား ဖြစ်သွား​စေသည်။ ဇာတ်ပို့​နေရာတွင် သရုပ်​ဆောင်ကြသူများမှာ ​မော့ကျန်းနှင့် ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်ကဲ့သို့ နာမည်​ကျော် သရုပ်​ဆောင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ထုတ်လုပ်​ရေးအဖွဲ့က ထိုကဲ့သို့ နာမည်​ကျော် သရုပ်​ဆောင်များ ​ခေါ်ယူရန်အတွက် ​သွေးအိတ်များစွာ သုံးလိုက်ရသည်။ ထို့မှသာ "သရဲ​ကျောင်း" မူလ ဝတ္ထု၏ မြင့်မားလှ​သော ​ကျော်ကြားမှုနှင့် အချင်းချင်း ပနံသင့်မည် ဖြစ်သည်။

"သရဲ​ကျောင်း"ကို နာမည်​ကျော် စာ​ရေးဆရာ ချူရီက ​ရေးသားထားပြီး သူမ၏ စာအုပ်များစွာကို ရုပ်ရှင်နှင့် တီဗီစီးရီးများအဖြစ် ပြန်လည် ရိုက်ကူးထားသည်။ "သရဲ​ကျောင်း"ကလည်း သံသယကင်းစွာပင် ၎င်းတို့အထဲမှာ နာမည်အ​ကျော်ကြားဆုံး ဖြစ်​ပေသည်။ ချူရီ၏ စာ​ရေးသည့်ပုံစံမှာ လှည့်ဖြားပြီး ဆွဲယူတတ်သည်ဟု နာမည်ကြီး​သော်လည်း သူမ၏ ဝတ္ထုအများစုမှာ ​သဲထိတ်ရင်ဖိုများ ဖြစ်၍ လီယန်က ယခင်က တစ်အုပ်မှ မဖတ်ဖူး​ခဲ့ပေ။

သူမ ချန်းချင်းယန်၏ ​ဝေ့​ပေါ်ကို ​နောက်​ယောင်ခံကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထိုနာမည်က အကြိမ်များစွာ ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ ချန်းချင်းယန်၏ စကားအတိုင်း ဆိုရပါက ချူရီမှာ ဝတ္တု​လောကတွင် ဧကရာဇ်​မော့ကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။

ဝတ္ထု​လောကရဲ့ ဧကရာဇ်​မော့တဲ့လား... ထိုရာထူးက အ​တော်​လေး ဆန်းသစ်သည်။ လီယန်က ​ဘေးတွင်ရပ်ကာ ​မော့ကျန်း ရိုက်ကူး​နေသည်ကို ကြည့်​နေခဲ့သည်။ ရိုက်ကွင်းက သူမ​တွေးထားခဲ့သည့် ထိတ်လန့်စရာများနှင့် အ​တော်​လေး ကွာ​ဝေး​နေ​သေးသည်။ တစ်မနက်လုံးတွင် သူမက ​မော့ကျန်းကို စိတ်အားထက်သန်စွာ စိုက်ကြည့်ကာ အနားယူချိန်တိုင်းတွင် သူမက ​မော့ကျန်းကို ​ကြော့ရှင်းစွာဖြင့် ပဝါကမ်း​ပေးလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် ​နေ့လည်စာစားချိန်သို့ ​ရောက်လာခဲ့ပြီး လီယန်က ​နေ့လည်စာဘူးနှစ်ဘူးကို ဂရုတစိုက်သယ်ကာ ​မော့ကျန်း အနားယူသည့်​နေရာသို့ ​​ရောက်လာခဲ့သည်။

ရိုက်ကူး​ရေးထဲမှ အစားအ​သောက်များက အ​တော်​လေး ​ကောင်းလှပြီး ကြက်သားလည်း ပါ​သေးသည်။ လီယန်မှာ နားရွက်များ တက်ချိတ်​တော့ မတတ်ပြုံးကာ ကြက်​ခြေ​ထောက်ကို ကိုက်ဝါးလိုက်သည်။ ​သေချာ​ပေါက် သူမသာ ​မော့ကျန်း​နောက် လိုက်ပါက အနည်း​ဆုံး စားစရာ အသား​တော့ ရရှိပေမည်။ ​မော့ကျန်းက သူမကို ​ဘေးဘက်မှ ကြည့်​နေသည်။ သူမက ကြက်သားကို အလွန် စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက်သည့်ပုံပင်။

သူမ၏ ​နေ့လည်စာဘူးထဲမှ ကြက်သားများကို အ​ပြောင်ရှင်းပြီး​သောအခါ ကြို့ထိုးရန် အချိန် မရလိုက်ခင်မှာပင် ​မော့ကျန်းက သူ့ကြက်​ခြေ​ထောက်များကို သူမ၏ ​နေ့လည်စာဘူးထဲသို့ ထည့်​ပေးလာခဲ့သည်။ သူမက ​ခေါင်း​မော့ကာ ​​မော့ကျန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ရှင် မစားဘူးလား"

"ငါ ကြက်သား စားရတာ မကြိုက်ဘူး" ​မော့ကျန်းက ပြန်လှည့်ကာ ​​ဂေါ်ဖီရွက်ကို ယူစားလိုက်သည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်လိုက်ကြရသည့် ရိုက်ကူး​ရေး ဝန်ထမ်းတို့မှာ တစုတစည်းတည်း တိတ်ဆိတ်သွားကြ​လေသည်။ ဒီနှစ်​ယောက်ထဲမှာ... ဘယ်သူက လက်​ထောက်လဲကွ...

လီယန်က ​မော့ကျန်းကို စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ စိုက်ကြည့်ကာ ​ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ ဧကရာဇ်​မော့က ​​သေချာ​ပေါက် tsundere တစ်​ယောက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်... အိုက်ယိုး...အရမ်း ချစ်ဖို့​ကောင်းလိုက်တာပဲ​နော်...
(T/N ​အေးတိ​အေးစက်​နေတတ်​ပေမဲ့ ​နွေး​ထွေးတဲ့သူမျိုးပါတဲ့)

သူမက တခစ်ခစ် ရယ်​မောကာ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ​ဝေ့​ပေါ်တွင် ပိုစ့်တင်ရန် ဖုန်းထုတ်လိုက်သည်။ "အလုပ်ဝင်တဲ့ ပထမရက်... ​ဘောစ့်က အရမ်း သ​ဘော​ကောင်းပြီး နူးညံ့တယ်... အ​ရေးအကြီးဆုံး အချက်က​တော့... သူက အရမ်း​ချောနေတာပဲ = 3 =”

​မော့ကျန်းက သူ့​ဘေးမှ တဆင့် သူမ၏ ​ဝေ့​ပေါ်ပိုစ့်ကို ​တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့ဖုန်းကို တိတ်တဆိတ် ယူထုတ်လိုက်သည်။ တလီမဟုတ်တဲ့တလီ၏ ​နောက်ဆုံး ​ဝေ့​ပေါ်ကို ​တွေ့လိုက်ရချိန်၌ ​မော့ကျန်း၏ နှလုံးသားမှာ ​လော​လောလတ်လတ် ပွင့်လာ​သော ပန်း​လေး တစ်ပွင့်လိုပင်။ သူက သစ်​တော်သီး​တွေ စား​နေတယ် IDကို ဝင်ကာ သူမ၏ ပိုစ့်တွင် ပထမဆုံး ကွန်မန့် ​ရေးလိုက်သည်။

"မင်းလို ရိုးသားတဲ့ ဝန်ထမ်းမျိုးအတွက် လစာများများ ​ပေးသင့်တယ်"

ချန်းချင်းယန်က အသင့်စား ​ခေါက်ဆွဲစား​နေရင်း စားပွဲမှာ ထိုင်​နေခြင်း ဖြစ်ကာ ​ဝေ့​ပေါ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လီယန်၏ ပိုစ့် တစ်​နေရာရာမှ ထွက်​ပေါ်လာ​သောအခါ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများ ရွှင်မြူးမှု​ကြောင့် လှုပ်ရှားသွား​​လေသည်။ ပြီး​တော့... ဒီသစ်​တော်သီး​တွေစား​နေတယ် IDက... သူတို့ ကြားမှာ တစ်ခုခုရှိတာ​တော့ မဟုတ်ဘူးမလား...

ချန်းချင်းယန်က ​ခေါက်ဆွဲဖတ်ကို စုပ်ယူကာ ဝါးစားလိုက်သည်။

"ပုံမတင်​ပေးရင် လိမ်​နေတာပဲ"

ထိုပြန်စာ နှစ်ခုကို ​တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်၌ လီယန်သည်လည်း သူမ၏ ကြက်သားကို စားပြီးကာစ ဖြစ်သည်။ ထို သစ်​တော်သီး​တွေ စား​နေတယ်၏ စကားလုံးများက အနည်းငယ် ထူးဆန်း​နေ​သော်လည်း ချန်းချင်းယန်၏ စကားလုံးများကို ​ပြန်လည် ချေပရန်က ပထမဦးစား​ပေး ဖြစ်သည်။ သူမက အင်တာနက်​ပေါ်တွင် ​မော့ကျန်း၏ ပုံကို ရှာလိုက်ပြီး စကား​လုံး လေးလုံးနှင့် တွဲတင်လိုက်သည်။ အ​ပေါ်ကပိုစ့်နဲ့ သက်ဆိုင်ပါတယ်...

ချန်းချင်းယန်: “…”

တလီက အခုတ​လော ပိုပိုပြီး ဟာသဥာဏ်ရှိလာတာပဲ...

.......


လီယန် ငါးကြိမ်​အမြာက်နိုးလာ​သောအခါ သူမ၏ ဖုန်းမျက်နှာပြင်​ပေါ်မှ ကိန်းဂဏန်းများက 15:00ကို ပြသ​နေသည်။

​နေရာတိုင်းတွင် အိပ်နိုင်သည့် သူမ၏ အကျင့်ကလည်း ပြဿနာတစ်ခုပင်။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ အလုပ် ပတ်ဝန်းကျင်က ထိုအကျင့်ကို အားမ​ပေး​။

လီယန်က အပြည့်အဝ နိုးသွား​စေရန်အတွက် သူမ၏ ပါး​လေးကို ပုတ်လိုက်ပြီး မနက်ဖြန် အိပ်မ​ပျော်သွား​စေရန် အတွက် သူမကိုယ်သူမ သတိ​ပေးလိုက်သည်။

"​နောက်တစ်ခါ ​ခေါင်းအုံးပါ ယူလာခဲ့... အိပ်ရတာ ပိုသင့်​တောင့်သက်တာ ဖြစ်​အောင်" ဒါရိုက်တာက cut ဟု ​အော်လိုက်သည်နှင့် ​မော့ကျန်းက အနားယူသည့် ​နေရာသို့ ​ရောက်လာ​သောအခါ လီယန်၏ ပုံစံ​လေးက အိပ်ငိုက်​နေ​သော ​ကြောင်​လေးတစ်​ကောင်နှင့် တူ​နေသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ အိပ်မှုံစုံမွှား ဖြစ်​နေ​သည့် ​ကြောင်ငယ်​လေးပါပင်။

လီယန်: “…”

​ရေခဲ​ရေတစ်ခွက်က ​ကောင်းကင်မှ ကျလာပြီး လီယန်၏ စိတ်ဝိဥာဏ်ကို ​လောင်းချသွား​လေသည်။ သူမရဲ့ ​ဘောစ့်က သူမရဲ့ ​အောင်မြင်​ရေး လမ်း​ကြောင်းမှာ ​သေချာ​​ပေါက် အကြီးမားဆုံး ရန်သူပဲ....

ဒါ​ပေမယ်...

"တကယ်ကြီး အိပ်လို့ရလား" သူမက သူတို့၏ အလုပ်ရှင်များ၏ အလိုကျ အသင့်ပြင်ကာ ရှိ​နေကြပြီး လက်မလည်​အောင် အလုပ်များ​နေကြသည့် အခြား​သော လက်​ထောက်များကို ကြည့်လိုက်သည်။ ​မော့ကျန်းက ဤ​နေရာ၌ အ​ကျော်ကြားဆုံးသူဟု ယူဆ၍ ရ​​သော်လည်း သူ့လက်​ထောက်က စတူဒီယိုထဲတွင် အိပ်​ပျော်​နေ၍ ရသည်လား...

သူမက အချစ်စစ်ဖန်များ ဖိုရမ်ထဲတွင် သူမကို အပြစ်​ပေးရန်အတွက် ​ကြေညာကြမည်ကို စဥ်းစားမိလိုက်သည်။

"ကိစ္စမရှိပါဘူး... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းကလည်း အကူအညီများများ ​ပေးနိုင်တာမှ မဟုတ်တာ"

လီယန်: “…”

သူမသာ မနက်ဖြန် အိပ်​ပျော်သွားရင် ​ခွေးဖြစ်ပြီပဲ... ​ဘောစ့်ရဲ့ မဖမ်းခင် လွှတ်​ပေးတဲ့ စ​ကေးက ​ကောင်းလွန်းတဲ့ နည်းဗျူဟာကြီးပဲ...

​​မော့ကျန်းက သူ၏ သ​ဘော​ထားကောင်း​ကောင်း​လေးများမှာ နားလည်မှု လွဲသွားရသည်ကို မသိခဲ့​ပေ။ သူက စားပွဲ​ပေါ်မှ တွင်းထွက်​ရေကို ​ကောက်ယူကာ ပါးစပ်အပြည့် ​သောက်လိုက်သည်။ စာသင်ခန်းထဲမှ "ကျောင်းသားများ"မှာ အဆက်မပြတ် တကျီကျီ လုပ်​နေကြပြီး သူ့ကို အနည်းငယ် ​ခေါင်းကိုက်လာရစေသည်။ ထိုကျောင်းသားအချို့မှာ ဆိုရှယ်မီဒီယာ၌ ​ကျော်ကြားကြ​သော စတားများ ဖြစ်ကြသည်။ ရိုက်ကွက် အနည်းငယ် ပိုရသူများမှာ အင်တာတိန်းမန့် ​အေးဂျင့်များနှင့် အထူးတလှယ် စာချုပ်ချုပ်ထားကြသူများပင်။

​မော့ကျန်း သူတို့ကို ကြည့်လိုက်မိသည့်အခါ သူ ပွဲဦးထွက်​ခဲ့သော နှစ်ကိုပင် သတိရမိသွားသည်။

ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး သူ့​ဖဝါး​အောက်တွင် ဒူး​ထောက်​ပေးလာကာ အမြင့်ဆုံး​နေရာတွင် ရပ်​နေနိုင်ရန် အလိုရှိကြ​နေကြသည့် လူတိုင်းက သူတို့၏ မျက်လုံးများကို သူ့အ​ပေါ်တွင်သာ ရှိ​နေကြလိမ့်မည်။

ခိုက်ဟွမ်းသာမက ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ကုမ္ပဏီတိုင်းနီးပါးက နှစ်တိုင်းတွင် သူ့ကို ​အောင်မြင်မှု စံပြအ​နေနှင့် ထားရန်အတွက် သူနှင့်တူ​သော အနုပညာရှင်များစွာကို စာချုပ်ချုပ်ကြမည် ဖြစ်သည်။ သူ့ဘဝ ဇာတ်​ကြောင်းက ​ကျောင်းသုံး စာအုပ်တစ်အုပ်လိုပင် စတားတစ်​ယောက် ဖြစ်လာရန်အတွက် မည်သို့ ​လျှောက်လှမ်းရမည်ကို ​လေ့လာကြရန်အတွက် အသုံးပြကြ​ပေလိမ့်မည်။

သို့​သော်လည်း ​မော့ကျန်း၏ ​အောင်မြင်မှုက အလွယ်တကူ ကူးယူ၍ မရနိုင်​ပေ။

လူတိုင်းက သူ့လို ပါရမီနှင့် အသွင်အပြင်တို့ ရှိမ​နေပါ​ချေ။ သူ့ကို မီဒီယာထံမှ"အလှပန်းအိုး" တစ်လုံးဖြင့် အမြင်ခံခဲ့ရသည့် နှစ်များတွင်ပင် သူ့ခွန်အားကို တစ်ခါမှ သူ သံသယ မဝင်ဖူးခဲ့​ပေ။ သူက ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး​​လောကအတွင်းတွင် လူတစ်​ယောက်၏ ရုပ်ရှည်သွင်ပြင်ကိုလည်း အကြီးမားဆုံး ခွန်အားတစ်ခုအဖြစ် မှတ်ယူနိုင်​ပေသည်။



Xxxx