အပိုင်း ၆၀

Chapter 60
အစာအိမ်နာ


​မော့ကျန်းက ခွင့်ပြုလိုက်သည်နှင့် အဖြူ​ရောင်ယာဂုကို တစ်ဇွန်းအပြည့်​ခပ်ကာ အကြိမ် အနည်းငယ်မျှ မှုတ်လိုက်ပြီး​နောက် သူမ၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ သွပ်လိုက်သည်။

"အာ... ​ဘောစ့်... ဒီ အဖြူ​ရောင်ယာဂုက ကမ္ဘာ​ပေါ်မှာ အ​ကောင်းဆုံးပဲ"

သူမက ​မော့ကျန်းကို လက်မ​ထောင်ပြလိုက်သည်။

​မော့ကျန်း: “…”

သူ အခု သံသယ ရှိ​နေပြီ... သူမရဲ့ မှတ်ဥာဏ်​တွေ တကယ် ​​ပျောက်သွားတာလား...

လီယန်က ယာဂု နှစ်ပန်းကန်ကို မြန်မြန် အ​ပြောင်ရှင်းလိုက်ပြီး​နောက် လီ​ရှောင်၏ အိမ်သို့ အ​ပြေး​ရောက်သွားသည်။ လီ​​ရှောင်၏ အိမ်က အလွန် အသက်ဝင်​နေသည်။ သူမ၏ မိဘများသာမက လီယန်၏ မိခင်ပါ ​ရောက်​နေသည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်သည်ပင် ​ရောက်ရှိ​နေသည်။

လီယန်က ဗယ်လင်တိုင်း​ဒေးကတည်းက ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို မ​တွေ့ခဲရ​ပေ။ သူတို့ အရင်က ဖုန်းထဲတွင် နှစ်ကြိမ် စကား​ပြောခဲ့​သော်လည်း ​​တွေ့ဆုံရသည့်အခါ၌ ရှက်ရွံ့မှုအချို့ ရှိ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ကံ​အား​လျော်စွာဖြင့် သူမအတွက် ရှက်ရွံ့​နေရန် အချိန် မရှိ​ပေ။ အ​ကြောင်းမှာ သူမက ​မော့ကျန်းထံမှ နှစ်နာရီသာ ခွင့်ယူထားခဲ့သည်​ကြောင့်ပင်။ သူမ လီ​ရှောင်ထံသို့ လာလည်ပြီးသွားသည်နှင့် ပြန်သွားကာ နွားလို မြင်းလို ဆက်​နေရအုံးမည်ဖြစ်သည်။

အာ... ​ဒီကိစ္စမှာ ​မော့ကျန်းက ပိုပြီး နွားနဲ့ မြင်းနဲ့ ပိုတူ​နေတယ်လို့ ခံစားရ​ပေမယ့်​ပေါ့... သူ လီ​ရှောင်၏ အိမ်သို့ ​စီးလာခဲ့သည့် တက္ကစီကပင် ​မော့ကျန်း ​ခေါ်​​​ပေးထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

လီ​ရှောင်က သူမ၏ ကိုယ်ပိုင် အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် အနားယူ​နေခဲ့သည်။ သူမ၏ မျက်နှာက အနည်းငယ် ​ဖျော့​တော့​နေဆဲ ဖြစ်ပြီး သူမက ထိတ်လန့်မှုအကြီးကြီး ရသွားခဲ့ပုံ​ပေါ်သည်။ ဒါ​ပေမယ့် သူမက ဘာ​တွေ မြင်ခဲ့လို့ ဒီ​လောက်​ကြောက်သွားတဲ့ပုံ​ပေါ်​နေတာလဲ...

လီယန် ဝင်လာသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ လီ​ရှောင်၏ မျက်နှာက ပို၍ ​ဖျော့​တော့လာသည်။ ယခင်က သူတို့နှစ်​ယောက်အကြား ဆက်ဆံ​ရေးမှာ အလွန်​ကောင်းမွန်ခဲ့​သော်လည်း သူတို့ကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်ပါဘဲ ပို၍ ​ဝေးကွာလာကြသည်။ လီယန်က ​နေရာမှာပင် ရပ်​နေ​လေသည်။ သူမက မည်သည့်စကားဆိုရမည်အား တစ်ခဏမျှ မသိခဲ့​တော့​ပေ။

လီ​ရှောင်က လီယန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းဖြင့် ​အဆုံးတွင် အော်ဟစ်ငိုယိုလာခဲ့သည်။

"ဝမ်းကွဲအစ်မ... ကျွန်မ တမင်သက်သက် တွန်းချလိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူး"

လီယန်က ​နေရာမှာပင် ​အေးခဲသွား​လေသည်။ သူမက အချိန်အ​တော်ကြာ သတိလစ်နေခဲ့​​သော်လည်း ထိုညက ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာများကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မှတ်မိ​နေခဲ့သည်။

တစ်​ယောက်​ယောက်က သူမကို အ​နောက်မှ တွန်းချလိုက်တာပင်။

သူမနှင့် အနီးဆုံး လီ​ရှောင်မှ လွဲ၍ အခြားသူကို မစဥ်းစားမိပါ​ချေ။ သို့​သော်လည်း လီ​ရှောင်ကိုယ်တိုင် ဝန်ခံလာသည်ကို ကြားလိုက်ရ​သောအခါ သူမက အနည်းငယ် ​ရှောခ့်ရသွားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူမက လီ​ရှောင် မည်သည့်အ​ကြောင်း​ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ခဲ့သည်ကို ​တွေးမရနိုင်ဆဲပင်။ ဤတစ်ချိန်လုံး သူမက ထိုအ​ကြောင်းကို မည်သူကိုမှ မ​ပြောပြခဲ့​​​​ပေ။ သူမက လီ​ရှောင် အမူးလွန်ပြီး သူမကို မ​တော်တဆ တွန်းလိုက်မိမှာကို စိုးရိမ်​နေခဲ့သည်။ အဆုံးတွင် ထိုည၌ လူတိုင်းက အလွန်အကျူး ​သောက်ခဲ့ကြသည်ပင်။ သူမက မည်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်လိုခဲ့။

နှစ်​ယောက်သားက ထိုအ​ကြောင်းကို အပြန်အလှန် မ​ပြောခဲ့ကြ​သော်လည်း ထိုကိစ္စက လူနှစ်​ယောက်၏ နှလုံးသားထဲတွင် ဆူးတစ်​​ချောင်း ကြီးထွားလာသကဲ့သို့ပင်။

"အစ်မ ဘွဲ့ရတဲ့​နေ့က ယွမ်ဇယ်​ကော​ကောကို ဖုန်း​ခေါ်ပြီး မကြာခင် အ​မေရိက​နေ ပြန်လာ​တော့မှာလားလို့ ​မေးခဲ့တယ်..." လီ​ရှောင်၏ မျက်လုံးများက မျက်ရည်များ ပြည့်​နေပြီး သူမ စကား ​​ပြောလာသည့်အချိန်တိုင်း မျက်ရည် တစက်ချင်းစီ ကျဆင်း​နေခဲ့သည်။

"သူက အစ်မကို လက်ထပ်ဖို့ ပြန်လာမှာတဲ့"

လီယန်မှာ သူမ၏ ဝန်ခံလာမှု​ကြောင့် ​ရှော့ခ်ရသည်မှ ပြန်လည်သက်သာ မလာ​သေးခင်မှာပင် ​လီ​ရှောင်က နောက်ထပ် ဗုံးအကြီးကြီး တစ်လုံးကို သူမအ​ပေါ် ပစ်ချလာခဲ့သည်။

သူမကို လက်ထပ်မယ်... အရင်က ဒီအ​ကြောင်းကို ဘာလို့ မကြားခဲ့ဖူးပါလိမ့်...

"သူ အစ်မကို ကြိုက်​နေပြီး​တော့ ပြန်လာတာနဲ့ ​သေချာ​ပေါက် ချစ်ခွင့်ပန်လိမ့်မယ်ဆိုတာ သိထား​ပေမယ့် သူ အစ်မကို လက်ထပ်ခွင့် ​တောင်းချင်​နေတာလို့ ထင်မထားခဲ့ဘူး"

လီယန်၏ နှုတ်ခမ်း တင်းကြပ်သွား​လေသည်။ သူက ဗယ်လင်တိုင်း​နေ့ ထိုသူတွင် သူမကို ချစ်ခွင့်သာပန်ခဲ့ပြီး လက်ထပ်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ မည်သည်ကိုမှ စကားမဟခဲ့​ပေ။ သူမ သတိ​မေ့​နေတဲ့ ကာလအတွင်းမှာ ကိစ္စအများကြီးကို သိလျက်နဲ့ လျစ်လျူရှုထားမိတာလား... သူမက မသိလိုက်မသိဘာသာနဲ့ ​ကျော်သွားမိတဲ့ ကိစ္စ​တွေများ ရှိ​နေမလား...

ဥပမာ... လီ​ရှောင်က ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို အမြဲတမ်း ကြိုက်​နေခဲ့တယ် ဆိုတာမျိုး​ပေါ့...

သူမနှင့် လီ​ရှောင်တို့ ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် အတူတကွ ​တွေ့ခဲစဥ်က သူမက ဆယ့်သုံးနှစ်ပြည့်ရုံသာ ဖြစ်ပြီး လီ​ရှောင်ကလည်း ဆယ့်နှစ်နှစ်သာ ရှိ​သေးသည်။ လီမိသားစုနှင့် ရှန်းမိသားစုတို့က အမြဲတမ်း စီးပွား​ရေး အဆက်အသွယ်များ ရှိခဲ့ကြပြီး လီဘိုးဘိုးနှင့် ရှန်းဘိုးဘိုးတို့သည်ပင် ​​သွေးသောက်ညီအစ်ကိုများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို​နေ့က သူတို့ ရှန်းမိသားစုနှင့် ညစာစားပွဲကြီး လုပ်ခဲ့ကြသည်။ လီ​ရှောင်က အဲ့​​နေ့ကတည်းက ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ကြိုက်​နေခဲ့တာများလား...

"အဲ့​နေ့က စိတ်အ​ခြေအ​​​နေ မ​ကောင်းလို့ အစ်မတို့နဲ့ ဘွဲ့ရပါတီမှာ ​အတူပါဖို့ ကျွန်မကို ​ခေါ်တဲ့အချိန်တုန်းက မငြင်းလိုက်​ပေမဲ့ အစ်မတို့​တွေ ​တပျော်တပါး ကစား ​နေကြတာ​တွေ့​တော့ ဘာလို့မှန်းမသိ ကျွန်မ အရမ်း ​ဒေါသထွက်သွားလို့ ဝိုင်တွေ အများကြီး ​သောက်မိသွားတယ်... ကျွန်မထင်တာ ​သောက်လိုက်ရင် အရမ်း ခါးသီးတဲ့ ခံစားချက်​တွေ ​ပျောက်သွားမယ်လို့​​လေ"

ထိုညက လီယန်၏ အခန်း​ဖော်က လက်ထပ်​တော့မည်ဟု ​ကြေညာခဲ့ပြီး ထို့​ကြောင့်ပင် ထိုတစ်ညလုံး၏ စကားအ​ကြောင်းအရာက လက်ထပ်ခြင်းဟူ​သော စကားလုံးမှ ​​သွေဖယ်မသွားခဲ့​ပေ။ သူမက အထပ်တစ်ရာ ​လှေကားထစ်ကို ဖြတ်သွားချိန်၌ လီယန် ​ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို လက်ထပ်မည့်အချိန်၌ ဖြစ်​နေမည့် မျက်နှာကို မြင်​ယောင်လာပြီး မ​နေနိုင်ဘဲ ​ဒေါသထွက်သွားရသည်ကို မှတ်မိ​နေပါ​သေးသည်။ အယ်လ်ကို​ဟောက သူမ၏ ​ဒေါသများကို ​လောင်စာထည့်​ပေး​နေပြီး ထို့​ကြောင့် သူမ အသိပြန်ဝင်လာသည့်အချိန်၌ လီယန်ကို တွန်းချမိပြီးသွား​လေပြီ။

"ဒါ​တွေအားလုံး ကျွန်မ အမှားပါ... အဲ့ကတည်းက အိမ်မက်ဆိုး​တွေ အမြဲမက်တယ်... အစ်မသာ နိုးမလာဘူးဆိုရင် ကျွန်မ ရူးသွား​လောက်မှာပဲ"

လီယန်က အထပ်တစ်ရာ ​လှေကားထစ်ထိပ်မှ သရဲမအ​ကြောင်းကို ​တွေးလိုက်မိသည်။ ၎င်းက သူမ၏ နှလုံးသားထဲမှ နက်နဲလှ​သော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖိအားများ​ကြောင့် ဖြစ်​​ပေါ်လာသည့် ထင်​ယောင်ထင်မှာ တစ်ခုသာ ဖြစ်ရမည်။

"​နောက် အစ်မနိုးလာ​တော့... ကျွန်မ လုပ်ခဲ့တာကို ​ပြောပြလိုက်ဖို့ ​ကြောက်​နေတုန်းပဲ... အ​မေသာ သိသွားရင် ​သေ​အောင်ရိုက်မှာ"

"မဟုတ်ဘူး... ဒီကိစ္စမှာ ငါလည်း အမှားမကင်းဘူး" လီယန်၏ နှလုံးသားက မတည်ငြိမ်နိုင်​သေး​ပေ။ သူမနှင့် လီ​ရှောင်က အတူတကွ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။ လီ​ရှောင် ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ကြိုက်​နေခဲ့​သော်လည်း သူမက သတိမထားမိခဲ့​ပေ။ လီ​ရှောင်၏ နှလုံးသား မသက်မသာ ဖြစ်ရသည်ကိုပင် လီယန်က မမြင်နိုင်ခဲ့။ လီ​ရှောင်က သူမ၏ ဘွဲ့ရပါတီသို့ မလိုက်ချင်သည်ကိုပင် သူမက သတိမထားမိခဲ့​ပေ။ ပြီး​တော့ သူမကို ပြုံး​နေရန်အတွက် တိုက်တွန်းခဲ့မိ​သေးသည်။

ထိုခံစားချက်မျိုးက ​ကြောက်မက်ဖွယ်​ကောင်းလှသည်။ ရှန်ပူ​ပြောခဲ့သည်က မှန်​ပြီး သူမ၏ Qနှစ်လုံးက အလွန်နိမ့်ကျ​နေ​လောက်သည်ဟု ခံစား​နေရသည်။ (TN: EQ & IQ)

"နင် ငါ့ကို တွန်းချဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူးမလား"

လီ​ရှောင်က လီယန်ကို ​မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့​​ဘေးနားမှာ အချိန်က သူမ ရှစ်နှစ်ပြည့်သည့်​နှစ်သို့ ပြန်​ရောက်သွားဟန်တူသည်။ သူမက သူမအ​​မေ အကြိုက်ဆုံး ပန်းအိုးကို ခွဲမိသွားပြီး တစ်​နေ့လုံး အပြစ်​ပေးခံခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်က သူမကို တိတ်တိတ်​လေး လာ​တွေ့ပြီး အစာလာ​ကျွေးသူမှာ လီယန်သာပင်။ သူမက ရယ်​မောကာ တူညီ​သော အရာကိုပင် ​ပြောလာခဲ့သည်။

"နင် မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူး​မလား"

သူမ၏ နှလုံးသားထဲမှ အပြစ်ရှိစိတ်များနှင့် ​နောင်တများက ပင်လယ်ထဲမှ ဒီ​ရေလှိုင်းလုံးကြီးကဲ့သို့ မြင့်တက်လာခဲ့သည်။ သူမက ​​သောက်ထားရင်​တောင် ​ဒေါသထွက်​နေရင်​တောင် ဒီလူကို​တော့ မတွန်းချသင့်ဘူးမလား...

ကျယ်​လောင်​သော ​အော်ငိုသံက အခန်းတစ်ခုလုံးတွင် ပျံ့နှံ့လာခဲ့သည်။ လီယန်က က​လေးငယ် တစ်​ယောက်လိုပင် ​ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ဆက်လက်ငို​ကြွေး​နေ​သော လီ​ရှောင်၏ ​ဘေးတွင် တိတ်တိတ်လေးရပ်​နေခဲ့သည်။

အချိန်အ​​တော်ကြာလာသည့်အခါ လီယန်က အိပ်ရာဆီသို့ သွားကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ငို​နေဆဲ ဖြစ်သည့် လီ​ရှောင်ကို ပုတ်​ပေးလိုက်သည်။

"ငါ ယွမ်ဇယ်​ကော​ကောကို ဒီအ​ကြောင်း ​ပြောပြမှာ မဟုတ်ဘူး"

အားနည်း​နေ​သော လီ​ရှောင်က မူလတွင် ငို​ကြွေး​​နေဆဲ ဖြစ်​သော်လည်း ထိုအ​ကြောင်းကို ​ကြား​သောအခါ မျက်ရည်များအကြားမှ ​ဆို့နင့်သွား​လေသည်။

"ကျွန်မ ​ပြောပြီးသွားပြီ ဘယ်​တော့မှ ကျွန်မကို စကား​မ​ပြော​တော့ဘူးလို့ ​ပြောသွားတယ်"

လီယန်: “…”

ကြည့်ရတာ တစ်​ယောက်​ယောက်က မ​ကောင်းတာ တစ်ခုခုလုပ်ရင် အမြဲတမ်း တစ်နည်းနည်းနဲ့ ပြန်​ပေးဆပ်ကြရမှာပဲ ထင်တယ်...


...


လီယန်က ​မော့ကျန်းနား​နေသည့် အချိန်၌ နှစ်နာရီအချိန်​လေးအတွင်းမှာပင် စတူဒီယိုသို့ ​အ​ပြေး​ရောက်သွားရသည်။

လီယန် ​ခေါင်းငုံ့ထားသည်ကို ​တွေ့ရ​သောအခါ မော့ကျန်း မျက်​မှောင်မကြုတ်ဘဲ မ​နေနိုင်​တော့။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"​ဘောစ့်... ကျွန်မက ​တော်​တော်တုံးတာပဲ​နော်"

​မော့ကျန်းက အံ့အားသင့်သွားသည့် အမူအယာဖြင့် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

"မင်း အခုမှ နားလည်သွားတာလား"

“…” သူမက​​တော့ ​ဘောစ့်နဲ့ ထပ်ပြီး စကား မ​ပြောချင်​တော့ဘူး​နော်...

"အဟွတ်... ငါ​ပြောချင်တာ မင်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တုံးတယ်လို့ နားလည်နိုင်ရင် မင်းက အဲ့​လောက်ထိ မတုံးဘူးလို့ ဆိုလိုတာပဲ"

“…” ​ကောင်းပါပြီ​လေ... သူမကလည်း ဒီတစ်​ယောက်ဆီ တည့်တည့်လာမိသွားတာကိုး...

"ဒါနဲ့​လေ... အခု ​ပြေးလွှား​နေရတာ သိပ်အဆင်မ​ပြေဘူးလို့ မခံစားရဘူးလား .. မင်းငါ့အိမ်ဆီ ​​ရွှေ့လာပြီး ငါနဲ့ အတူတူလာ​နေရင်​ရော"

“!!!!”

.............


ယ​နေ့ ရိုက်ကူး​ရေး အဆုံးမသတ်ခင်အထိ လီယန်မှာ "ငါ့အိမ်ဆီ ​ရွှေ့လာပြီး ငါနဲ့အတူတူလာ​နေ" ဟူ​သော ​လေ​ပွေဝဲဂယက် ထဲတွင် ပိတ်မိ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

လီယန်က ပြတင်း​ပေါက်မှ တဆင့် သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်အိမ်နှင့် ​ဝေးသထက် ​ဝေး​ဝေး ​ပြေးလာ​နေသည့် အပြင်ဘက် ရှုခင်းများကို ကြည့်ကာ ​မော့ကျန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"လမ်း​ပျောက်သွားတာလား"

​မော့ကျန်းက သူမကို ကြည့်ကာ သူမ၏ အ​မေးကို စိတ်ထဲမထည့်လိုက်​ပေ။

"ငါ ဒီလမ်းကို ​လေးနှစ်​​ကျော် ငါးနှစ်နီးပါး ​မောင်းလာတာ... လမ်း​ပေါ်က ကင်မရာ​တွေရဲ့ အ​နေအထားကို​တောင် အရမ်း ရင်းနှီး​နေ​သေးတယ်"

လီယန်၏ နှုတ်ခမ်း လှုပ်ရှားလာ​သော်လည်း ထပ်ပြီး စကားဆိုမ​လာခဲ့​​ပေ။ ယ​နေ့ သူမက ​ဘောစ့်၏ ​ဆိုဖာ​ပေါ်၌ ​နောက်ထပ် ​ပျော်​ပျော်ရွှင်ရွှင် ထပ်လှိမ့်နိုင်​လေပြီ...

"သရဲ​ကျောင်း"က သဲထိတ်ရင်ဖို ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကား ဖြစ်၍ ဇာတ်​ကြောင်း၏ တစ်ဝက်​ကျော်က ညအချိန်တွင် ဇာတ်အိမ်တည်ထားသည်။ ရိုက်ကူး​ရေးအဖွဲ့က များ​သောအားဖြင့် မနက်ပိုင်းတွင် အနားယူပြီး​ ထို့နောက် ရိုက်ကူး​ရေးကို မွန်းလွဲ​ပိုင်းတွင် ပြန်လည်စတင်ကာ ​နောက်တစ်​နေ့မနက် 4နာရီ ငါးနာရီ​လောက်ထိ ဆက်ရိုက်​လေ့ရှိသည်။

လီယန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူမ ထိုလမ်း​ကြောင်းအတိုင်း ဆက်သွား၍ မဖြစ်​ပေ။ သူမ၏ ​​နေ့နှင့် ညအချိန်များကို ​မွှေ​နှောက်လိုက်ခြင်းက ​သေချာပေါက် အချိန်အကြာကြီး ဆက်သွား​နေမည် ဖြစ်ပြီး သူမ၏ မိသားစုကို ​ပြောရန် ဆင်​ခြေများကလည်း ကုန်သွား​လေပြီ။ ဝတ္ထု အယ်ဒီတာ တစ်​ယောက်က ​နေ့တိုင်း အချိန်ပိုဆင်းဖို့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား...

ကား​မောင်း​လေးကျင့်ဖို့​ကတော့ ​​ဝေး​ရော...

​မော့ကျန်းက ယ​နေ့တွင် ဘန်ထ​လေကားကို ​မောင်းလာခဲ့သည်။ လီယန်က ထို "​နေ့တိုင်းမှာ မတူတဲ့ကား" အပြုအမူအတွက် ​ပြောစရာ မရှိပါ​ပေ။ ​နောက်ဆုံးအကြိမ် ခရစ်ဒစ်ကဒ်ကို အသုံးပြုခဲ့သည့် အချိန်ကတည်းက သူမက ထိုကိစ္စမျိုးအတွက် တုံ့ပြန်မှု တစ်စုံတစ်ရာ မရှိ​​တော့။ သူမက အ​​နောက်တိုင်းစတိုင် အိမ်များ​ပေါ်တွင် ဖြာကျ​နေ​သည့် လှပ​သော ဥ​ရောပပုံစံ လမ်းမီးများကို ကြည့်ကာ မတတ်နိုင်ဘဲ လှုပ်ရှားမိသွား​လေ​တော့သည်။ "ဒီအိမ်က တကယ်ကြီး ​စျေးကြီး​လောက်တယ်​နော်"

"​စျေးသင့်ပါတယ်" ​မော့ကျန်းက အရှိန်ကို ​လျှော့ချကာ ဘန်ထ​​လေကားကို ကားဂို​ထောင်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

ထို "​စျေးသင့်ပါတယ်" ဟူ​သော စကားနှစ်လုံးက လီယန်၏ စိတ်ထဲတွင် ထပ်ကာထပ်ကာ ပဲ့တင်​နေခဲ့သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းစွန်း​လေးများ ​ကော့တက်လာကာ ပြုံးလိုက်​လေသည်။

"ကျွန်မရဲ့ လစာနဲ့ ချိန်ဆလိုက်ရင်လို့ ​ပြောချင်တာပါ"

​မော့ကျန်း: “…”

သူက ခါးထက်မှ ထိုင်ခုံခါးပတ်ကို ဖြုတ်ကာ လီယန်ဘက်သို့ ​ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။

"မင်းရဲ့ အလုပ်သင်ကာလကို တစ်လအထိ​လျှော့ပြီး မင်းအတွက် လစာအပြည့် စ​ပေးဖို့ ထန်ချန်းကို ​ပြောလိုက်မယ်​လေ... တစ်​သောင်း​လောက်ဆို အဆင်​ပြေလား"

လီယန်၏ ရူး​ကြောင်​ကြောင်နိုင်ကာ ​ရှော့ခ်ရ​နေသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်​နေသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ ​မော့ကျန်းက တစ်ခဏမျှ ​တွေးလိုက်ပြီး​နောက် ထပ်​ပေါင်း​ပြောလိုက်သည်။

"အခွန်ပါပြီးသား"

…

ဧကရာဇ်​မော့ ကျွန်မကို တိုက်ရိုက် ​တော်​ကောက်လိုက်ပါ​တော့လား...

"ဟား ဟား ဟား ဟား... ကုမ္ပဏီက လက်​ထောက်တစ်​ယောက်ရဲ့လစာကို အရမ်းမြင့်မြင့်​တော့ မ​ပေး​လောက်ပါဘူး​နော်" လီယန်က သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်အ​တွေးအစစ်များကို ဖိနှိပ်ရန်အတွက် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားလိုက်ရပြီး ပို၍ လက်​တွေ့ကျ​သော ​မေးခွန်းကို ​မေးလိုက်သည်။

သို့​​​သော်လည်း ဧကရာဇ်​​မော့က ထို​မေးခွန်းကို ​မေးခွန်းတစ်ခုအဖြစ် မမှတ်ယူလိုက်​​ပေ။

"သူတို့ ​ဘယ်​​လောက် ပေးမလဲဆိုတာ သူတို့အ​ပေါ် မူတည်တာပဲ... ကျန်တာကို ငါဖြည့်​ပေးမယ်"

လီယန်: “…”

ဧကရာဇ်​မော့က ငါ့ကို တကယ်ကြီး ​မြေ​တောင်​​မြှောက်​ပေးချင်နေ​တာပဲ...

၎င်းက ဧကရာဇ်​​မော့၏ အိမ်သို့ ​ရောက်လာရသည့် ဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီး လီယန်က ​ရေချိုးရန်အတွက် ပထမထပ် ​ရေချိုးခန်းဆီသို့သာ တည့်တည့်သွားလိုက်သည်။ သို့​သော်လည်း ပြဿနာ အနည်းငယ် ရှိ​နေ​သေးသည်။ သူမက အိမ်မပြန်ရသည်မှာ နှစ်ရက် ရှိ​နေပြီ ဖြစ်၍ လဲလှယ်ရန်အတွက် အဝတ်သန့်များ မရှိ​တော့​​ပေ။

ဘာဖြစ်ဖြစ် မနက်ဖြန် အနည်းဆုံး တစ်ကြိမ်​လောက်​တော့ အိမ်ပြန်မှ ဖြစ်မယ်...

လီယန်က ​​မော့ကျန်း သူမကို ​ပေးလာသည့် အဝတ်များကို ဝတ်ကာ ​ရေချိုးခန်းထဲမှ တိုက်ရိုက်ထွက်လာခဲ့သည်။ စတိုင်မှာ အမျိုးသား စတိုင် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့က ညဝတ်အင်္ကျီ အသစ်များ ဖြစ်သည်ဟု ဆို​သော်လည်း သူမက ဧကရာဇ်​မော့၏ ကွဲပြား​သော ရနံ့​လေးကို ရ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ အနည်းဆုံး​တော့... ဧကရာဇ်​မော့ရဲ့ အဝတ်ဗီရိုနံ့​လေး...

သူမက အင်္ကျီလက်ကို ​ခေါက်တင်ကာ ချည်သားအဝတ်​ပျော့​​ဆေး၏ အနံ့​လေးကို တ​ပျော်တပါး နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ​မော့ကျန်း၏ ကိုယ်​ပေါ်မှ ရ​နေသည့် တစ်ထပ်တည်း​သော ရနံ့​လေးပါပင်။

သူမက ဧည့်ခန်းဘက်သို့ ကြည်ကြည်နူးနူး ထွက်လာခဲ့သည်။

​မော့ကျန်းက လီယန် ညအိပ်သည့် ​နေရာကို အပိုင်စားယူကာ ဆိုဖာ​ပေါ်တွင် လဲ​လျောင်း​နေ​သည်။ လီယန်က ​လျှောက်လာပြီး ​မော့ကျန်း၏ အိပ်​ပျော်​နေ​သော ပုံရိပ်​​လေးကို မိနစ်ဝက်မျှ ကြည့်​နေရင်းဖြင့် သူမ၏ လက်ညှိုး​လေးက ​မော့ကျန်း၏ မျက်နှာဖြူဖြူ​လေးကို ထိရန် ကြိုးစားလိုက်စဥ်တွင် ​မော့ကျန်း၏ မျက်ခုံးများ လှုပ်ခတ်သွားသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

သူ့နှုတ်ခမ်းများက နာကျင်မှုဖြင့် စိပိတ်ထား​လေသည်။ လီယန်က ဆိုဖာအစွန်း​တွင် ထိုင်ချကာ ​မော့ကျန်း၏ မျက်နှာကို ကြည့်၍ ​မေးလိုက်သည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"... အစာအိမ် နည်းနည်း နာ​နေလို့" ​မော့ကျန်း၏ မျက်ခုံးများက ပြန်​ဖြေလာသည့်အချိန်၌ တွန့်ချိုး​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ လီယန်က သူ့ကို ကြည့်​နေရင်း သူမ၏ နှလုံးသား ​ကြေမွသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

​
Xxxxxx