အပိုင်း ၇၁

Chapter 71


လူနှစ်​ယောက်သားက အ​ပေါ်ထပ်ဆီသို့ အသီးသီး တက်သွားကြပြီး လီယန်က သူမ၏ အခန်းကို မပြန်မီတွင် စကားလုံးအချို့ဖြင့် စိုးရိမ်ပူပန်စွာ နှစ်သိမ့်​ပေး​နေခဲ့သည်။

သူမက အိပ်ရာ​​ပေါ်တွင် လဲ​လျောင်းလိုက်သည်။ မည်သည့်အရာကမှ သူမကို အိပ်​ပျော်သွား​အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့။

သူမ၏ မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်သည်နှင့် သူမ၏ စိတ်အတွင်းထဲ စိုးမိုးထားသည်မှာ ​မော့ကျန်း၏ အသားအရည် လှလှ​​လေး၊ ​ခြေတံ ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်​လေးများနှင့် ပူပြင်း​နေသည့် အသက်ရှူသံသည်သာ။

ကမ္ဘာ​ပေါ်က အပြစ်​ပေးသန့်စင်တဲ့​နေရာပဲ... တကယ်ကြီး အပြစ်​ပေးသန့်စင်တဲ့​နေရာ... အိပ်ရာ​ခေါင်းရင်းထက်​တောင် အပြစ်​ပေးသန့်စင်တဲ့​နေရာ ပိုဆန်​သေးတယ်...

လီယန်က အိပ်ရာမှ ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်သည်။ သူမက ထန်ချန်း၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ​​ခေါ်လိုက်ပြီးနောက် ​စောင့်ဆိုင်း​နေလိုက်သည်။　　

ထန်ချန်း၏ ဖုန်းက ပိတ်မထား​​​ပေ။ လီယန်က တတီတီမြည်သံကို နား​ထောင်​နေပြီး သူ ဖုန်းကိုင်လာမည်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ​စောင့်​နေခဲ့သည်။ ဖုန်းက အလိုအ​လျောက် ပြတ်​တော့က်တော့မည့်အချိန်တွင် ထန်ချန်း ဖုန်းကိုင်လာခဲ့သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ" 　　
ထန်ချန်း အသံက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ရှိမ​နေ​ပေ။ သူ့အသံက ​ပြင်းစွာ​​သော ဒေါသတို့နှင့် စိတ်မရှည်ဖြစ်မှုတို့ မြည်ဟီး​နေ​ပေသည်။

လီယန်၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်​​လေးများ တွန့်​ကွေး သွားပြီး​နောက် သူမ၏ အသံ​လေးက အထစ်ရှစ်ထစ်တို့ဖြင့် ချိုသာသွားခဲ့သည်။

"ဂွတ်နိုက်ပါ.. ကြီးကြပ်ထန်.. ဧကရာဇ်​မော့က မ​တော်တဆ ခါးကို ထိခိုက်သွားလို့ မနက်ဖြန် သူ့အတွက် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကုထုံးပညာရှင်တစ်​ယောက်နဲ့ ချိန်းဆို​ပေးဖို့ ​ပြောလိုက်ပါတယ်"　

ထန်ချန်း: “…”

အဲ့အထူးလှုပ်ရှားမှု​က ဘယ်​လောက်​တောင် အားပြင်းသွားလို့လဲ... ခါးပါ ထိခိုက်သွားတယ်​ပေါ့...　　

ထန်ချန်းက အချိန်အကြာကြီး တိတ်ဆိတ်​နေခဲ့ပြီးမှ စကားနှစ်လုံးသာ ထွက်လာခဲ့သည်။"သိပြီ"　　

"ဒါဆို ​ကောင်း​သောည​လေး ဖြစ်ပါ​စေ... ကြီးကြပ်ထန်" လီယန်က ​ကျေနပ်အားရစွာ ဖုန်းချလိုက်ပြီး ထန်ချန်းကို ဖုန်းထဲတွင် တစ်​ယောက်တည်း ချန်ထားလိုက်သည်။　　

အခုချက်ချင်း သတင်းပို့စရာလိုလို့လား... သူတို့ကျ အချိန်​ကောင်း​လေး ရှိခဲ့ကြပြီ​တော့ သူ့ကို နှိုးဖို့ လိုလို့လားလို့...　　

ဒီလိုကိစ္စ​တွေ လုပ်ကြတာ... ​ကောင်းကင်မှာ မိုးကြိုး​တွေပစ်​နေရင် အပြင်ထွက်ရဲကြ​သေးလား...　　

ထန်ချန်းက ဖုန်းပိတ်က ​ဘေးသို့ ပစ်လွှင့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ​စောင်ဖြင့် ထုပ်ပိုးကာ ထပ်ပြီး အိပ်ရာဝင်ရန် ပြင်လိုက်သည်။

...

​နောက်တစ်​နေ့ မနက်တွင် ​လီယန် ​ရေချိုးပြီး၍ ထမင်းစားခန်းထဲ ​ရောက်လာချိန်၌ မော့ကျန်းမှာ မနက်စာစားရန် ပြင်​နေ​လေပြီ။ ထိုသူ၏ ​ကျော့ရှင်းရည်မွန်​သော ကိုယ်ဟန်များက ခါးထိခိုက်ထား​​သော လူတစ်​ယောက်နှင့် တူမ​နေပါ​​ချေ။

"ဂွတ်​မောနင်း... ကျန်းကျန်း" လီယန်က သမ်း​ဝေကာ သူ့​ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ "ရှင့်ခါး ဘယ်လို​နေလဲ"　　

​"ခါး" ဟူသော အသံကို ကြားသည်နှင့် မော့ကျန်း၏ အမူအယာ နစ်မြုပ်သွား​လေသည်။ "ပို​ကောင်းလာပါပြီ... ဒီ​နေ့ ရိုက်ကူး​ရေးကို​တော့ မထိခိုက်​လောက်ပါဘူး"　　

သူ့ရဲ့ လိင်မှုဘဝကိုပဲ ထိခိုက်သွားတာ..　

"​ကောင်းတာ​ပေါ့.. ရှင်က ​လေ့ကျင့်ခန်းသိပ်မလုပ်​တော့ ရှင့်ကြွက်သား​တွေက အား​လျော့​နေတာ​လေ"　　

​မော့ကျန်း: “…”

အားလုံးက မင်း အားအရမ်း သုံးပြီး​တော့ ရုတ်တရက်ကြီး လှုပ်ရှားလိုက်လို့ကွ..　

သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ထိုကဲ့သို့ ​ပြော​နေ​သော်လည်း ဧကရာဇ်​မော့က ကျန်းမာ​ရေး လုံလုံ​လောက်​လောက် ပြန်​ကောင်းသည်နှင့် ထိုကိစ္စမျိုး ​နောက်တစ်ကြိမ် မဖြစ်ပွားနိုင်ရန် ​နေ့တိုင်း တစ်​နေ့လျှင် တစ်နာရီ အားကစား လုပ်ရန် ​တေးမှတ်ထားလိုက်သည်။　　

​မော့ကျန်း စား​သောက်ခြင်းတွင် မည်မျှ အာရုံစူးစိုက်​နေသည်ကို ​တွေ့ရ​သောအခါ လီယန်က အဆုံးတွင် အထူးသီးသန့် ပြုလုပ်ထား​သော ဘန်းမုန့်​ပေါင်း (​ပေါင်ဇီ) များ ပြည့်​နေသည့် ဝါးခြင်း​လေး တစ်ခြင်း ကို သတိထားမိသွားသည်။ "​ပေါင်ဇီ နတ်ဘုရားမရဲ့ အထူးစပယ်ရှယ် စွပ်ပြုတ်ရည်ဘန်းမုန့် (ထန်​ပေါင်)​တွေပဲ... ကျန်းကျန်း ရှင်ဘယ်တုန်းက ဝယ်လိုက်တာလဲ"　　

(TN: 灌湯包 – ကွမ်း​ထန်​ပေါင် သို့​မဟုတ် စွတ်ပြုတ်ရည်ဘန်းမုန့်... ထိုဘန်းမုန့်အားလုံးက မုန့်သားထဲမှာ ​ကျောက်​ကျောသား အစာသွပ် ဖြည့်ထားပြီး အထဲက အစာသွပ် အရည်​ပျော်ပြီး အရည်ဖြစ်သွားတဲ့အထိ ​ပေါင်းထားတာပါ )

"ဒီမနက်ပဲ... စားကြည့်ချင်လား" သူ ယ​​နေ့မနက်တွင် ထိုစွတ်ပြုတ်ရည်ဘန်းမုန့်တစ်ခြင်း ဝယ်ရန်အတွက် တမင်​သက်သက် ​စော​စောထခဲ့သည်။ ​ကောင်းပြီ​လေ... တကယ်​တော့ တစ်ညလုံး အိပ်မ​ပျော်ခဲ့တာ... တကယ် ထမထက ​မေးခွန်းတစ်ခု​တော့ မဟုတ်ပါဘူး​လေ...

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ လီယန်က ​ပျော်​နေဆဲပါပင်။　　

"ကျန်းကျန်း... ရှင်က အရမ်း​ကောင်းတာပဲ" လီယန်က ​မော့ကျန်း သူမ၏ ကွန်မန့်ကို ​တွေ့နိုင်ရန် နည်းလမ်းမရှိဟု ​တွေးခဲ့သည်။ သူမရဲ့ ကွန်မန့်ကို ​တွေသွားပြီး သူမကို ဆု​တောင်းဖြည့်​ပေးမယ်လို့ ဘယ်သူကများ ​တွေးမိမှာလဲ... "​ကျေးဇူးပါ ကျန်းကျန်း" 　

​မော့ကျန်း၏ မျက်လုံးများ တလက်လက် ဖြစ်သွားပြီး နွားနို့တစ်ခွက်ကို အ​နေခက်စွာဖြင့် ကိုင်၍ တစ်ငုံ​သောက်လိုက်သည်။

"ဒါကို မင်းအတွက် ကူဝယ်​ပေးဖို့ ထိခိုက်​နေတဲ့ ခါး​လေးကို ဆွဲ​သွားခဲ့ရတာ​နော်... ​ကျေးဇူးတင်စကား​လေး ပြောရုံနဲ့ ကိုယ့်ကို ဖယ်ထုတ်​တော့မလို့လား"　　

လီယန်က သူမ၏ လက်ထဲမှ ဘန်းမုန့်​ပေါင်းကို အစသတ်လိုက်ပြီး ​မော့ကျန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ "ရှင် ကျွန်မကို ဘာလုပ်​စေချင်လို့လဲ"　　

"အနည်းဆုံး​တော့ ကိုယ့်ကို အနမ်း​ပေးသင့်တာ​ပေါ့"　　

သူက မ​တွေးမစမ်းဘဲ ​ပြောလိုက်မိပြီး လီယန် သူမ ထိုင်ခုံမှ တကယ်ကြီး ထရပ်လာကာ သူ့ဘေးသို့ ​လျှောက်လာလိမ့်မည်ဟု တွေးမထားခဲ့​ပေ။ သူမ၏ ဆံပင်ရှည်​လေးက သူ့နှာ​ခေါင်းဖျားကို ထိခတ်ကြည်စယ်သွားပြီး သူ့ပါးပြင်နံ​​ဘေးမှ ပျံ့နှံ့လာသည့် အထိအ​တွေ့​လေးကိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

"​ကျေးဇူးပါ ကျန်းကျန်း"　　

သူမ၏ အသံ​လေးက သကြားအလွှာ​​လေး တစ်လွှာကဲ့သို့ပင် နူးညံ့​နေသည်။ ၎င်းက မယုံနိုင်​လောက်​အောင်ပင် ချိုသာ​နေခဲ့သည်။　　

​မော့ကျန်း တစ်ခဏမျှ ​အေးခဲသွား​လေသည်။ တစ်ဖက်လူ ပြန်လှည့်သွားပြီး အ​ဝေးသို့ ထွက်သွား​တော့မည်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူမ၏ လက်​မောင်းကို အမှတ်တမဲ့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပြန်ဆွဲယူလိုက်သဖြင့် လီယန်မှာ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ကျ​ရောက်သွားရသည်။ 　　

လီယန်က ​မော့ကျန်း၏ ရင်ခွင်ထဲ မှီတွယ်ထားရင်း ထိတ်လန့်သွားပုံ​​ပေါ်​နေသည်။ ​​မော့ကျန်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ မိန်းမလှ​လေးကို ကြည့်၍ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်များ တွန့်​ကွေးလာခဲ့သည်။ သူ့ခါးထက်မှ နာာကျင်မှုများပင် လွင့်ပြယ်သွားရသလိုပါပင်။

"ကိုယ်​ပြောထားတဲ့ အသားက​ရော"　　

လီယန်: “…”

အရင်ဆုံး ရှင့်ခါးအ​ကြောင်း ​ပြောကြတာ​ပေါ့...　　

​မော့ကျန်းက လီယန်​၏ တိတ်ဆိတ်မှုကို လက်ခံသည်ဟု ယူဆလိုက်ပြီး အ​တော်​လေး ​ခံစားချက်​ကောင်းသွားရသဖြင့် ဖက်ထားသူ​​လေးကိုပင် ထသွားနိုင်​အောင် လွတ်​ပေးလိုက်သည်။　

၎င်းက ဖုန်း​ခေါ်ရန် အ​ချိန်​ကောင်း​လေး ဖြစ်သည်ဟု သိ​နေသည့်အလား လီယန် ​နောက်ဆုံး စွပ်ပြုတ်ရည်ဘန်းမုန့်ကို မျိုချလိုက်​သည်နှင့် ထန်ချန်း၏ ဖုန်း​ခေါ်ဆိုမှုက အချိန်ကိုက် ​ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။　　

​မော့ကျန်း ဖုန်းကိုင်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်နှင့် သူ့အသံကို ကြားပြီး​နောက် ထန်ချန်းက အလိုအ​လျောက်ပင် သူ့ကို စတင် ရယ်စားရန် ပြင်သည်။ "ဧကရာဇ်​မော့... ဒီအသက်အရွယ်​တောင် ​ရောက်​နေပြီ... လူငယ်​လေး​တွေ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ကစားကြတာကို အတုယူမ​နေ​နဲ့​လေ... ဒီ​လောက် ကျိုးပဲ့လွယ်​နေရင် ကျန်တဲ့ မင်းဘဝတစ်ခုလုံး ဘယ်လိုဆက်​နေမလဲ"　

​မော့ကျန်းက ထန်ချန်း သူ့အ​တွေးထဲ ​တွေး​နေသမျှကို ​မေးစရာပင် မလို​ပေ။ ၎င်းက သူ​​တွေး​နေသည်နှင့် တူပြီး အ​ခြေခံ ကွာခြားချက်တစ်ခုသာ ရှိ​နေခြင်းပင်။　　

သို့​​သော်လည်း ​မော့ကျန်းက ရှင်းပြရန် ရည်ရွယ်လျက် မရှိပါ​ပေ။　　

"ကုထုံးပညာရှင်ကို ဘိုကင်တင်ထားပြီးပြီလား... ​နေ့လည်ကျရင် ရိုက်ကူး​ရေး လုပ်စရာ ရှိ​သေးတယ်"　

"လုပ်ပြီးပြီ... တည့်တည့်သာ သွားလို့ ရတယ်" ထန်ချန်းက ရပ်သွားပြီး ပူပန်​နေ​သော အသံဖြင့် ​မေးလာခဲ့သည်။

"မင်း ဒဏ်ရာ​က ပြင်းထန်တာလား... လီယန်ရဲ့ တစ်ဘဝလုံးစာ ပျော်ရွှင်မှုကို ထိခိုက်နိုင်​လောက်လား"　　

"မင်းစိတ်ပူစရာ မလိုဘူး" ​မော့ကျန်း၏ အသံက အနည်းငယ် ​အေးစက်​နေသည်။ ထန်ချန်းက ​မော့ကျန်း အံကြိတ်ထားမည်ကိုပင် ကြိုတင်မှန်းဆနိုင်ခဲ့သည်။

"မင်းသာ မင်းရဲ့ ဆပ်ပြာတုံး ​မကောက်မိတာ ​သေချာ​အောင် လုပ်စမ်းပါ"　
( T/N ဆပ်ပြာတုံး​ကောက်တဲ့အခါ ကိုယ်ကို ​ကွေးရတာမို့လို့ ဂန္ဓမာပန်းကို တိုက်ခိုက်ခံရနိုင်ပါတယ်တဲ့ အဟမ်း)

ထန်ချန်း: “…”

ဒါ​ကြောင့် ​မော့ကျန်းကို အရှုပ်ဝက်ဘ်ဆိုက်​တွေက​နေ ဘန်းသင့်တယ်လို့ ​ပြောတာ...　　

​မော့ကျန်းက ထန်ချန်း၏ ဖုန်းကို ချလိုက်ပြီး လီယန်နှင့်အတူ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကုသ​ရေးစင်တာသို့ ​ရောက်သွားသည်။ ၎င်းက လီယန် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြင့် ရနံ့ခန်းမသို့ ​ရောက်လာခြင်းဖြစ်​သော်လည်း အွန်လိုင်း​ပေါ်တွင် ​ပြောထားကြသည်ကို ကြားခဲ့ဖူးသည်။ ၎င်းက Aမြို့ရှိ အကြီးဆုံးနှင့် ​ခေတ်အမီဆုံး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကုသ​ရေးစင်တာဖြစ်ပြီး ကုထုံးပညာရှင်များကလည်း တိုင်းပြည်အတွင်း နာမည်အရဆုံးသူများသာပင်။ သင်သာ ဤ​နေရာတွင် အသင်းဝင်ကဒ်တစ်ခု ကြိုတင်စာရင်း​ပေးလိုပါက ​မြင့်မား​သော တောင်းဆိုချက်များကို ဖြည့်ဆည်းရန် လို​ပေသည်။ 　

သို့​သော်လည်း မည်မျှပင် ​ခေတ်မီပြီး ​နေရာကလည်း သင့်​တော်​စေကာမူ "အထူးဆားဗစ်များ" ​ပေးခြင်းကဲ့သို့​​သော ကိစ္စရပ်များအတွက် အမြင်ဆိုးချန်ထားခဲ့ကြသော လူများလည်း ရှိ​နေ​သေး​​ပေသည်။　

လီယန် သူတို့ကို နှုတ်ဆက်လာသည့် ကုထုံးပညာရှင် လှလှ​ဘေးကို ​တွေ့လိုက်သည့်အခါ ထိုခံစားချက်က အမြင့်ဆုံးသို့ ​ရောက်ရှိသွားသည်။　　

"ဟယ်လို မစ္စတာ​မော့... ကျွန်မနဲ့ အတူ လိုက်ခဲ့​ပေးပါ" ကုထုံးပညာရှင်လှလှ​လေး၏ နှုတ်ခမ်းများက ​မော့ကျန်းထံသို့သာ ချိတ်ဆွဲထားပြီး ​ကျော့​ကျော့​မော့​မော့ ပြုံးပြလာခဲ့သည်။ ​မော့ကျန်းက ​ခေါင်းအနည်းငယ် ငြိမ့်ပြလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာတစ်ဝက်က ​နေကာမျက်မှန်​​အောက်တွင် ဖုံးကွယ်​နေ​ပေသည်။ ကုထုံးပညာရှင်မ​လေးက သူ့အမူအယာကို လုံးဝ မဖတ်နိုင်ခဲ့။
​
မော့ကျန်းက သူ့​နောက်မှ လီယန်ကို ​ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမက သူမ၏ အိတ်ကို ​ပွေ့ထားပြီး ​နေရာမှာပင် ရပ်​နေကာ စိတ်အ​ခြေအ​နေ မ​ကောင်းပုံ ရ​နေသည်။ ​မော့ကျန်း၏ မျက်ခုံးများ လှုပ်ရှားသွားပြီး​နောက် ရုတ်တရက်ပင် သူမစိတ်ဆိုးရသည့် အ​ကြောင်းအရင်းကို ချက်ချင်း နားလည်သွားသည့်အလား သူ့နှုတ်ခမ်း​ထောင့်များက မသိနိုင်​သော အ​ကြောင်းအရင်းများဖြင့် ​ကွေးတက်လာခဲ့သည်။ "မင်းလည်း လိုက်ခဲ့"　　

ထိုစကားလုံးများ ထွက်ကျလာလာချင်းပင် ကုထုံးပညာရှင်မ​လေး၏ အမူအယာက ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ​ပြောင်းလဲသွားသည်။ သူမက ထိပ်တန်း ကုထုံးပညာရှင်တစ်​ယောက် ဖြစ်​သော်လည်း မိန်းမတစ်​ယောက်ပါပင်။ သူမက ​သူမနှင့် စာရင်း​ပေးထား​သော မော့ကျန်း၏ ကုသမှုအတွင်း ထူးထူးခြားခြား တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပျက်သွားမည်ကို စိတ်မရှိပါ​ပေ။

အဆုံးတွင်​တော့ ထိုကဲ့သို့ အဆင့်အတန်းမြင့် ​ယောက်ျား​ကောင်း​လေးကို မိန်းမအချို့ကသာ ငြင်းပယ်နိုင်ကြ​ပေမည်။　　

လီယန်က ​မော့ကျန်းနှင့်အတူ ကုသ​ရေး အခန်းထဲသို့ လိုက်ဝင်သွားသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း အ​တော်​လေး ​ကောင်းပုံရပြီး အခမဲ့wifiလည်း ရ​နေ​သေးသည်။ ကုထုံးပညာရှင်က လက်ရှိတွင် ​မောကျန်းကို နှိပ်​ပေး​နေခဲ့​သော်လည်း လီယန် အခန်းထဲတွင် ရှိ​နေသည့်အတွက်​ကြောင့် သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများက အနည်းငယ် ခပ်ခွာခွာ ဖြစ်​နေခဲ့သည်။ လီယန်က သူတို့ဘက်သို့ ကြည့်လိုက်ပြီး​နောက် ​မော့ကျန်း ထို​နေရာတွင် နာနာခံခံ လဲ​လျောင်း​နေသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူမ၏ ဖုန်းကို ထုတ်၍ ဖိုရမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

"ငါ့​မွေး​နေ့မှာ ​မော့ကျန်းရဲ့ ​​ဝေ့​​ပေါ်ကို ဆုတောင်းစာ​ရေးပြီး ​ပေါင်ဇီ နတ်ဘုရားမဆီက ဘန်းမုန့်​ပေါင်းရပါ​စေလို့ ဆု​တောင်းလိုက်တာ​လေ... ရလဒ်က​တော့ တကယ်ကြီး ဆု​တောင်းပြည့်သွားတာပါပဲ... စွမ်းအားမြင့်လှတဲ့ ဧကရာဇ်​မော့ကို ​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... မန့်မန့်တ"
(T/N မန့်မန့်တ အရမ်းချစ်ဖို့​ကောင်း)

လီယန်က မနက်က ရိုက်ထားခဲ့​သော ဘန်းမုန့်​ပေါင်း ဓါတ်ပုံကိုပါ တွဲ၍ ​ပျော်​ပျော်ရွှင်ရွှင် ပိုစ့်တင်လိုက်သည်။ ထိုပိုစ့်​ခေါင်းစဥ်က ​ပေါက်ကွဲလွယ်လွန်းသည်​ကြောင့်လား သို့မဟုတ် ဆာဒါကို ID က ဒဏ္ဍာရီလာ ပုံရိပ် ဖြစ်​နေသည်​ကြောင့်လား မသိ​သော်လည်း ထိုပိုစ့်က ဖိုရမ်၏ ဟုမ်း​​ပေချ့်၌ ​ရေပန်းစား​လာခဲ့သည်။　　

​မော့ကျန်း ကုသ​​ရေး ပြီးဆုံးသွား​သောအခါ ​ဝေ့​ပေါ်သို့ တက်သွားရာ ယ​နေ့တွင် သူ့ကို မန်းရှင်းလုပ်လာ​သော ကွန်မန့်များ​ကြောင့် ​ရှောခ့်ရသွား​လေ​တော့သည်။　　

"ဧကရာဇ်​မော့ ကျွန်မရဲ့ ကား​မောင်း စစ်​ဆေးမှု ​ချောချော​​မွေ့​မွေ့ ပြီးဆုံးသွားဖို့ ​စောင်မ​ပေးပါ... အာမင်" 　

"ဧကရာဇ်​မော့ ကျွန်မ မနက်ဖြန် ကျွန်မရဲ့ နတ်ဘုရား​လေးကို ဖွင့်​ပြော​တော့မယ်... ကျွန်မရဲ့ နတ်ဘုရား​လေး ငြင်းမလွှတ်ဖို့ ​တောင်းဆိုပါတယ် QAQ.”

"ကြီးမြတ်လှတဲ့ ကျန်းကျန်း... ကျွန်မရဲ့ ဖတ်စာအုပ် ရှာမ​တွေ့​တော့ဘူး... အတန်းမစခင် ရှာ​တွေ့​​အောင် ​စောင်မ​​ပေးပါ"　　

"ကြီးမြတ်လှတဲ့ ကျန်းကျန်း ... ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယက​လေးကို သမီး​လေးဖြစ်ဖို့ ဆု​​​တောင်းပါတယ်... ​နောက်ထပ် သားတစ်​ယောက် ထပ်မ​ပေးပါနဲ့​​တော့"　

​မော့ကျန်း: “…”

သူ အနှိပ်ခံ​နေတုန်း ဘာ​တွေ ဖြစ်သွားတာလဲဟ....



Xxxxx