အပိုင်း ၇၅

Chapter 75
ဧည့်ခံပွဲ


ထန်ချန်းက ​မော့ကျန်း၏ ​ဝေ့​​ပေါ်၌ တိုးလာ​သော follower အ​ရေအတွက်ကို ကြည့်ကာ ဒရာမာဆန်ဆန် တိုးတက်လာမှုကို စုတ်သပ်​နေခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်​မော့၌ အမှန်တကယ်ပင် သာမန်ထက်ထူးကဲ​သော ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်တစ်ခု ရှိ​နေသည်ဟု ခံစားရသည်။ အခြား​သော အမျိုးသား အနုပညာရှင်များ သူတို့၏ အချစ်​ရေးအ​ကြောင်း လူထုကို ဝန်ခံလိုက်ပါက ဖန်များစွာ ဆုံးရှုံးသွားကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ သို့​​သော်လည်း ဧကရာဇ်​မော့၏ ကိစ္စတွင်မူ ထိုသူ၏ ​ကျော်ကြားမှုက ယုတ်​လျော့မသွားဘဲ တဖြည်းဖြည်း တက်လာ​နေ​သေးသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ဧကရာဇ်​မော့၏ ကိုယ်တိုင် မားကတ်တင်း လုပ်နိုင်​သော စ​ကေးက သူလိုက်မမီနိုင်​သော လယ်ဗယ်တစ်ခုသို့ ​ရောက်ရှိသွားပုံပင်။

သူ မ​နေ့က ဧကရာဇ်​မော့ကို နားလည်မှု လွဲသွားတဲ့ပုံပဲ...　　

ထန်ချန်းက ​တောင်းပန်မှုကို ​ဖော်ပြရန်အတွက် ​ကုမ္ပဏီ ဝန်ထမ်းများ သိ​နေကြသည့် သူ့​ဝေ့​ပေါ်အ​ကောင့်သို့ သွား၍ ပိုစ့်အသစ် တင်လိုက်သည်။ 　　

"မင်းတို့ ထပ်ပြီး ရန်ဖြစ်ဖို့ မလိုတော့ဘူး... အမှန်​တော့ ​မော့ကျန်း ​​ပြော​နေတဲ့သူက ငါပါပဲ... ​နောက်ဆုံး​တော့လည်း ငါတို့က ​နေ့တိုင်း အတူရှိ​နေကြတာပဲ​လေ... အချစ်​တွေက အချိန်နဲ့အမျှ တိုးလာခဲ့တာ... _(:”∠)_”

ရုတ်တရက်ပဲ ကြည့်ရတာ ခိုက်ဟွမ်း အ​ဆောက်အအုံတစ်ခုလုံး သုံးစက္ကန့်​လောက် တိတ်ကျသွားသလိုပဲ​နော်...　　

လီယန်က ခရီးသည်ခုံတွင် ထိုင်​နေရင်း ထန်ချန်း၏ ​နောက်ဆုံး ​ဝေ့​ပေါ်ပိုစ့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက အလုပ်လိုအပ်ချက်များအရ ကုမ္ပဏီတွင် ပထမဆုံး အလုပ်လုပ်သည့်​နေ့ကတည်းက ထန်ချန်း၏ ​ဝေ့​ပေါ်ကို addထားခဲ့သည်။ ထန်ချန်း သူ့​ဝေ့​ပေါ်ကို update လုပ်သည်မှာ အချိန်ကြာလှပြီ ဖြစ်၍ သူမ သူ့ကို followလလုပ်ထားသည့်အ​ကြောင်းအား ​မေ့လုနီးပါးပင်။　

ဘာလို့ အရမ်း လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သလို ဖြစ်​နေရတာလဲ... ပြီး​တော့ ​နောက်ဆုံးမှာ သူ့နာမည်နဲ့ တူ​နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်တင်​နေတဲ့ အီမိုဂျီ ကို သုံးလိုက်​သေးတာလား... 　　

သူမ ထန်ချန်းအ​ကြောင်း ​တွေး​နေဆဲမှာပင် ထန်ချန်း၏ နာမည်က ရုတ်တရက်ပင် သူမ၏ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ထက်၌ ​ပေါ်လာခဲ့ပြီး လီယန်မှာ ​ကြောက်ရွံ့မှုတို့​ကြောင့် ဖုန်းကို လွှင့်ထုတ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။

"ဂွတ်​မောနင်းပါ... ကြီးကြပ်ထန်" 　　

"သဘက်ခါကျရင် ကုမ္ပဏီ​ရဲ့ ကော့​တေးပါတီ ရှိတယ်... ​မော့ကျန်းကို အသိ​ပေးလိုက်ဦး... ​နေ့နဲ့ အချိန်ကို​တော့ ​နောက်မှ မက်​ဆေချ့်ပို့​ပေးမယ်" 　
　
"ဪ"

"ပြီး​တော့ ဥက္ကဌကြီးက သူနဲ့ ​တွေ့ချင်​နေတယ်... ​နောက်နှစ်ရက်အတွင်း အချိန်ရှိရင် ကုမ္ပဏီကို လာဖို့ သူ့ကို ​ပြောလိုက်"　　

လီယန်: “…”

"မင်းကြားလား"

"... ကြားပါတယ်"

"အချိန်ကို ငါ့ဆီ ကြိုပြီး အသိ​ပေးထား... မြန်​လေ​ကောင်း​လေ​ပဲ"

"ဟုတ်"　

မော့ကျန်းက ဖုန်းချပြီး​နောက် လီယန်၏ စိတ်​သောက​ရောက်​နေ​သော အမူအယာကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်ခုံးများ တွန့်ချိုးသွားသည်။ "သူ ဘာ​ပြောတာလဲ"

"သူ​​ပြောတာ .. ဥက္ကဌကြီးက ရှင့်ကို ​တွေ့ချင်​နေတယ်တဲ့"

လီယန်က ပြန်လှည့်ကာ ​မော့ကျန်းကို ဝမ်းနည်း​နေ​သော အမူအယာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။　　

သူမ၏ ပုံစံ​လေးက ​မော့ကျန်းကို ပြုံးမိသွား​စေသည်။ "သူ တစ်ခုခု ​ပြော​သေးလား"　　

"သူက ရှင့်ကို အချိန်ရရင် လာ​စေချင်နေတယ်"　

​မော့ကျန်းက တစ်ခဏမျှ ​တွေးလိုက်သည်။

"ဒါဆို... မနက်ဖြန် မနက် သွားမယ်... ထန်ချန်းကို သတင်းပို့ထားလိုက်"　　

"ဟုတ်" လီယန်က ​ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖုန်းက ရုတ်တရက် တုန်ခါလာခဲ့သည်။ ၎င်းက ထန်ချန်း၏ စာတိုမက်​ဆေချ့်ပင်။

"ကုမ္ပဏီက သဘက်ခါ 7:30 ကျရင် ပွဲတစ်ခု ရှိတယ်"

​မော့ကျန်က မျက်​​မှောင် အနည်းငယ် ကြုံ့လိုက်သည်။ သူက ထိုကဲ့သို့​သော လူမှုဆက်ဆံ​ရေး လှုပ်ရှားမှုများကို သ​ဘောမ​တွေ့လှ။ သို့​သော်လည်း ကုမ္ပဏီ​၏ နှစ်ပတ်လည် ​​ကော့​တေးပါတီကို​တေ့ တက်ရန် လို​နေဆဲပင်။ သူက သူ့​ဘေးတွင် ထိုင်​နေသည့် လီယန်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်​လေသည်။

"သဘက်ခါကျရင် မင်း ကိုယ်နဲ့ လိုက်ခဲ့"

ခိုက်ဟွမ်း၏ နှစ်ပတ်လည် ​​ကော့​တေးပါတီကို ​မေ သို့မဟုတ် ဇွန်လတွင် ကျင်းပ​လေ့ရှိသည်။ ကုမ္ပဏီ​၏ ဝန်ထမ်းများ အနုပညာရှင်များအပြင် အချို့​သော နာမည်​​​ကျော်များနှင့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများသည်လည်း ဖိတ်စာရရှိကြမည် ဖြစ်သည်။ ​ပြောင်​​ပြောင်တင်းတင်း ​ပြောရမည် ဆိုပါက ​ကော့​တေးပါတီ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ လူအများအတွက် ​ရွှေ​ပေါင်လုံးကြီး ဖက်နိုင်မည့် အခွင့်အ​ရေးများ ဖန်တီး​ပေးရန် ဖြစ်သည်။

သာမန် ပြည်သူတစ်​ယောက် အ​နေဖြင့် လီယန်က ထိုကဲ့သို့​သော အသိုင်းအဝိုင်းမြင့် လူမှုဆက်ဆံ​ရေး ပွဲများကို မပါဝင်ဖူးပါ​ပေ။ သူမ၏ အဝတ်ဗီရိုကို ​မွှေ​နှောက်ရှာ​ဖွေလိုက်သည့်အခါ ထိုပွဲတွင် ဝတ်ရန် သင့်​​တော်သည့် အဝတ်တစ်စုံမှ ရှိမ​နေသည့် အ​ကြောင်း ​တွေ့လိုက်ရချိန်၌ အံ့သြမသွား​မိပေ။ လီယန်က သူမ ပစ်ချထား​သော ​ကြောက်မက်ဖွယ် အဝတ်ပုံကြီးကို ကြည့်၍ သူမ၏ အခက်အခဲကို အရှုံး​ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာ​ပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။

ကြည့်ရတာ မနက်ဖြန် ဝတ်စုံတစ်ထည် သွားဝယ်ဖို့ပဲ တတ်နိုင်​တော့မယ် ထင်တယ်...

ပိုက်ဆံ​ သုံးရ​တော့မည်ဟူ​သော အ​တွေးက နာကျင်ရသည်။ သူမက အခုမှ လစာထုတ်ထားခြင်း ဖြစ်​သော်လည်း ​ဒေါ်လာ 5000က လစာအခွန်လည်း ​ပေးရအုံးမည် ဖြစ်ပြီး အာမခံကလည်း ဖြတ်သွားအုံးမည်။ လက်ကျန်အတွက်မူကား ထိုကဲ့သို့​​သော ​စျေးကြီး အဝတ်အစားများ ဝယ်ရန် လုံ​လောက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်​ပေ။

သူမက လစာထုတ်ပြီးရုံရှိ​သေးတာကို ဘာလို့များ ပိုက်ဆံအကုန်လုံး သုံးဖို့ ဖြစ်လာရတာလဲ...

#အရမ်း ပင်ပန်းလွန်းတယ်... ငါ​နောက်ထပ် ထပ်မချစ်မိနိုင်​တော့သလို ခံစား​နေရတယ်#

ကံအား​​လျော်စွာဖြင့် ထန်ချန်းက အစမ်းခန့်ကာလကို တစ်လအထိသာ ​လျှော့​ပေးလိုက်၍သာပင်။ ​​နောက်လမှ စ၍ သူမက သာမန် ဝန်ထမ်းတစ်​ယောက်၏ လစာကို ရမည် ဖြစ်သည်။ ထန်ချန်းက ၎င်းက ​မော့ကျန်း သူမ၏ အလုပ်လုပ်ပုံကို စိတ်တိုင်းကျ​နေသည်​ကြောင့်ဟု ​ပြောခဲ့သည်။သူက ကား​မ​မောင်းနိုင်​သော လက်​ထောက်တစ်​ယောက်က မည်သို့ ချီးကျူး ခံရနိုင်​ကြောင်း မသိ​သော်လည်း သူမ၏ လစာကို 8000သို့ တိုး​ပေး​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

သူမ၏ ​တစ်​နေ့တာ လုပ်ငန်းစဥ်က ​မော့ကျန်း​နောက်သို့ အပြည့်အဝ လိုက်ရန် ဖြစ်၍ သူမအတွက် အပြင်ထွက်ပြီး ပိုက်ဆံ ဖြုန်းရန် အချိန်ပို မရှိပါပေ။ ထပ်ပြီး​တော့ သူမ၏ ​နေထိုင်စား​သောက်စရိတ်များကလည်း ​မော့ကျန်းအိမ်မှာ ​နေခြင်းဖြင့် ကာမိသွားသည်။ သူမ၏ လစာက ဘဏ်ကဒ်ထဲသို့ ​ရောက်လာသည့် အချိန်ကတည်းက လှုပ်ရှားမှု မရှိပါ​ပေ။ ထိုနှုန်းနှင့် ဆိုပါက သူမ မကြာမီမှာပင် သူ​ဌေးမ​လေးတစ်​ယောက်ဖြစ်လာနိုင်သည်။

ထိုဖြစ်နိုင်​ချေကို ​တွေးမိသွားပြီး​နောက် လီယန်၏ နှလုံးသားက သက်​တောင့်သက်သာ ဖြစ်သွားသည်။

ည​နေပိုင်းတွင် ပွဲရှိ​နေသည်​ကြောင့် စီစဥ်ထား​​သော ဇာတ်ကွက်များကို ကြိုဆင် ရိုက်ကူးလိုက်သဖြင့် ရိုက်ကူး​ရေးအဖွဲ့က အလုပ်​စော​စောပြီးသွားသည်။ လီယန်က အချိန်ကို ကြည့်လိုက်ရာ သုံးနာရီသာ အိပ်ရ​သေး​ပေသည်။ ထို မနားတမ်း ရိုက်ကူး​ရေးက သူမ၏ ဘဝသက်တမ်းကို ဖြတ်သန်းခ​ကောက်သွားသလိုပါပင်။

လီယန်က အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ​အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ​မော့ကျန်းက မနက်စာအတွက် ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်​နေပြီးသား ဖြစ်သည်။ သူက နှစ်နာရီ သုံးနာရီမျှသာ အိပ်ရခြင်းကို ကျင့်သားရ​နေဟန်​ပေါ်သည်။ သူ့မျက်နှာ ​ပေါ်၌ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်​နေသည့် အရိပ်အ​ယောင် တစ်ခု ရှိ​နေ​သော်လည်း လီယန်နှင့် နှိုင်းယှဥ်ပါကလန်းဆန်း​နေသည့်ပုံ ​ပေါ်​နေသည်။

"​မောနင်း ကျန်းကျန်း" လီယန်က စားပွဲ​ပေါ်မှ နို့ဘူးကို ယူကာ ဖန်ခွက်ထဲသို့ ​တစ်ဝက်​ရောက်သည်အထိ လောင်းထည့်လိုက်သည်။

"ဒီ​နေ့ ​နေ့တစ်ဝက်ခွင့်ယူလို့ရမလား"

​မော့ကျန်းက သူမကို ကြည့်လိုက်ပြီး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဖုတ်ထား​သော ​ပေါင်မုန့်ကို ဝါးလိုက်သည်။

"လုပ်စရာ တစ်ခုခု ရှိလို့လား"

"ည​နေပွဲအတွက် အဝတ်အစား ဝယ်ချင်လို့"

လီယန်က ထိုင်ခုံ​ပေါ် ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ​၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ရန် ရုန်းကန်လိုက်ရသည်။

​မော့ကျန်း၏ လှုပ်ရှားမှုများ ရုတ်တရက် ရပ်သွားပြီး သူ့​ဘေးတွင် ​သေအံ့ဆဲဆဲ ဖြစ်​နေသူထံ တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။

"မလိုဘူး.. ဒီ​​​နေ့ အလုပ်ပြီးရင် မင်းနဲ့ အတူ သွား​ပေးမယ်"

"ဪ" လီယန်က သူမ၏ လက်ထဲမှ ​ပေါင်မုန့်တစ်ပိုင်းကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူမ၏ ခန္ဓါကိုယ်က ထိုင်ခုံ​အောက်​ခြေအထိ ​လျှောကျ​နေပြီး သူမ၏ စကားလုံးများက အိမ်မက်ထဲတွင် စကား​ပြော​နေသည့်အလား ဖြစ်​နေခဲ့သည်။

​မော့ကျန်းက ရယ်​မောကာ သူမထံ ​လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဆံပင်နုနု​လေးများကို သပ်​ပေးလိုက်သည်။

"ပင်ပန်းရင် အ​ပေါ်တက်ပြီး အိပ်​နေ​လေ... ​နေ့လည်ပိုင်း အလုပ်ပြီးတာနဲ့ ဖုန်း​ခေါ်​ပေးမယ်"

"မလိုပါဘူး... ကျွန်မ မအိပ်ချင်ဘူး​နော်"

လီယန်က မျက်လုံးများ ဖွင့်ရန် သူမကိုယ်သူမ တွန်းအား​ပေးလိုက်ပြီး ထရပ်ကာ ​လွတ်ကျလုဆဲဆဲ ​ပေါင်မုန့်ပိုင်း​လေးကို ကိုက်လိုက်သည်၊

" စားပြီးသွားရင် အဆင်​ပြေသွားမှာ"

​မော့ကျန်းက သူမကို တစ်ခဏမျှ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်၊

"မင်းကိုယ်မင်း တွန်းအား​ပေးစရာ မလိုပါဘူး... မင်းရဲ့ ကျန်းမာ​ရေးက ပိုအ​ရေးကြီးတယ်"

"ကျန်းကျန်း... ရှင်ကမှ နားဖို့လို​နေတာ... ​​နေ့တိုင်း ဒီလို ရိုက်ကူး​ရေး လုပ်​နေမယ်ဆိုရင် ရှင့်ခန္ဓါကိုယ်က ကိုင်တွယ်နိုင်​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး​​နော်"

သူမက ​ဘေးတွင် ထိုင်​နေနိုင်​သော်လည်း ​မော့ကျန်းက အမြဲတမ်း ရိုက်​နေရသည်။ အားထုတ်မှုအ​ကြောင်း ဆိုပါက သူမနှင့် နှိုင်းယှဥ်လျှင် ​မော့ကျန်းက သူမထပ်ပို၍ မည်မျှ အလုပ်ကြိုးစားသည်ကို ​ဖော်ပြရန် စကားလုံး မရှိပါ​ပေ။

​မော့ကျန်းက တိတ်တိတ်​လေး ရယ်ကာ သူမ​ရှေ့မှ ထိုင်ခုံထံ ​​သွားလိုက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ကိုယ်က ကျင့်သားရ​နေပြီ... ဒါ​ပေမယ့် မင်းကိုယ်မင်း ဖိအား​ပေးဖို့ မလိုဘူး​နော်"

"ကျွန်မက ရှင့်လက်​ထောက်​​လေ... ​သေချာ​ပေါက် ရှင်နဲ့အတူ ရှိချင်တာ​ပေါ့" ​

ဘောစ့်က သူမကို အလုပ်နားရန် အခွင့်အ​ရေး ​ပေးလျှင်​တောင် သူမက ပ​ရော်ဖက်နယ် ကျင့်ဝတ်များ ရှိသည့် ဝန်ထမ်းတစ်​ယောက်ပင်။

"အိုး..." ​မော့ကျန်းက ​မေးကို ကိုင်၍ သူမကို စိုက်ကြည့်လာခဲ့သည်။

လီယန်က သူ့အကြည့်​ကြောင့် အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့သွား​လေသည်။ သူမက နှာ​ခေါင်း​​လေးကို ထိ၍ နည်းဗျူဟာကျကျ ​မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

သူမ မ​ကောင်းတာတစ်ခုခု ​​ပြောမိလို့လား...

"ဘာမှ မဟုတ်ဘူး... စား" ​မော့ကျန်းက သူ့အကြည့်များကို ပြန်ဖယ်လိုက်ပြီး ​သူ့​ရှေ့မှ မနက်စာကိုသာ ဆက်ပြီး ​ဖြေရှင်းလိုက်သည်။

"အိုး" လီယန်က အချိန်ကို ကြည့်၍ သူမ၏ ​ပေါင်မုန့်ကို ခပ်မြန်မြန် ​ကောက်ယူလိုက်သည်။

ကားထဲတွင် နာရီဝက်မျှ အိပ်ပြီး​နောက် စတူဒီယို ​ရောက်သည့်အခါ လီယန်၏ စိတ်ဝိဥာဏ်က သိသိသာသာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ အခြားတစ်ဖက်မှ ​မော့ကျန်းမှာ မိတ်ကပ်ပညာရှင် သူ့ကို မိတ်ကပ်လိမ်း​ပေး​နေစဥ်မှာပင် အနားယူရန် အချိန်ရလိုက်သည်။

လီယန်က သူ့ကို ကြည့်​နေရင်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ​နောက်ဆုံး​သော ကားမ​တော်တဆမှုက မ​တော်တဆမှု တစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ လက်ထဲတွင် ဘဝ​ပေါင်းများစွာ ရှိ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူမ ​မော့ကျန်းကို ကား​မောင်းမည့်အ​ကြောင်း ​ပြောလိုက်သည့်အချိန်တိုင်း သူမကို တုန်လှုပ်မှု မရှိ​သော အမူအယာဖြင့် ငြင်းဆန်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ​စေ့စပ်ညှိနှိုင်းရန် မည်သည့်အခန်းမှ ရှိမ​နေပါ​ပေ။

"သရဲ​ကျောင်း"က နှစ်လဆက်တိုက် ရိုက်ကူးရေး လုပ်ခဲ့ရပြီး အဖွဲ့သားများကလည်း ​ခြေကုန်လက်ပန်းကျ​နေကြ​လေပြီ။ ဒါရိုက်တာက ယ​နေ့တွင် ​စော​စောပြီးသည်ကို အခွင့်​ကောင်းယူ၍ လူတိုင်းကို မနက်ဖြန်အတွက် ခွင့်တစ်ရက် ​ပေးလိုက်ပြီး ရိုက်ကူး​ရေးမှ လူတိုင်းကို သြဘာသံများဖြင့် တုံ့ပြန်သွား​စေခဲ့သည်။ သူတို့၏ ​တစ်​နေ့တာ ခွင့်ရက်မှ အား​ပေးလှုံ့​ဆော်ခံလိုက်ကြရ​သော လူတိုင်း၏ အလုပ်ဖြစ်မှုများက ချက်ချင်းတိုးလာသည်။ လီယန်သည်ပင် မျက်ရည်ကျလုမတတ် လှုပ်ရှားသွားရသည်။ အားလပ်ရက်... အားလပ်ရက်... ​နောက်ဆုံး​တော့ တရားဝင် အားလပ်ရက် ရပြီ​​ဟေ့...

"မနက်ဖြန် ရှူတင် မရှိ​ပေမယ့်... ကိုယ့်မှာ တခြားအလုပ်​တွေ ရှိ​နေတုန်းပဲ" အနားယူ​နေပြီး တ​ရေး​မှေး​နေ​သော ​မော့ကျန်းမှာ ရုတ်တရက် မျက်လုံးများ ပွင့်လာပြီး လီယန်ကို ကြည့်လာခဲ့သည်။

လီယန်၏ မျက်လုံးထဲမှ မျက်ရည်​လေးမှာ သူမ၏ မျက်ခွံများဖြင့်ဖုံးကွယ်ခံလိုက်ရသည်။ သူမက ​မော့ကျန်းကို ကျိုးယွီပိုင်ကို ကြည့်​နေသည့်အလား မယုံသင်္ကာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာအလုပ်လဲ"

(T/N ကျိုးယွီပိုင်က ညသန်း​ခေါင် ကြက်တွန်သံလို့​ခေါ်တဲ့ စာအုပ်ထဲက အနိုင်ကျင့်တတ်တဲ့ အလုပ်ရှင်ကြီးပါ... အလုပ်ကြမ်းသမား​တွေကို ​စော​စောထဖို့ ကြက်တွန်သံ သုံးတတ်လို့ အမုန်းခံရတဲ့သူပါ)

"TOMATO မဂ္ဂဇင်းရဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်ကွင်း" ​မော့ကျန်းက တိုတိုတုတ်တုတ် ​ဖြေလိုက်ပြီး​နောက် သူ့မျက်လုံးများကို ဆက်မှိတ်ထား​လေသည်။

လီယန်: "..."

ဧကရာဇ်​မော့က တကယ်​တော့ အလုပ်ရူး ရူး​နေတဲ့သူပဲ...

သူမမျက်နှာ​ပေါ်မှ အမူအယာများက အချိန်နှင့်အမျှ ​ပြောင်းလဲ​နေခဲ့သည်။ အဆုံးတွင် သူမက စိတ်ရင်းဖြင့် နှလုံးသားထဲမှ လာ​​သော စကားလုံးများကို ​ပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"ဧကရာဇ်​မော့... အလုပ်အရမ်း လုပ်လွန်းတာက ​စော​စော​သေနှုန်း မြင့်​စေနိုင်တယ်​နော်"

​မော့ကျန်း: "..."

သူ့ကို ကျိန်ဆဲ​နေတာလား... အကြံ​ပေး​နေတာလား...

ဧကရာဇ်​မော့၏ နှုတ်ခမ်း တွန့်သွား​လေသည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်လုံးများကို ပိတ်ကာ ဆက်အိပ်သွား​တော့သည်။

လူတိုင်း၏ အားထုတ်ကြိုးပမ်းမှု​ကြောင့် ရိုက်ကူး​ရေးမှာ ​နေ့လည် ​လေးနာရီ၌ ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာရှုနှင့် ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်တို့ နှစ်​ယောက်လုံး ခိုက်ဟွမ်းမှ ဖိတ်စာ ရကြသည်။ သရဲ​ကျောင်း၏ စာ​ရေးဆရာဖြစ်သည့် ချူရီသည်ပင် ယ​​နေ့ တက်​ရောက်လာမည်ဟု ​​ကောလဟာလများ ရှိ​နေသည်။ လီယန်က ​ဖျော်​ဖြေရေး​လောကကို အာရုံသိပ်မရှိ​သော်လည်း နာမည်​ကျော် များစွာနှင့် ​တွေ့ဆုံရန် စိတ်လှုပ်ရှား​နေခဲ့သည်။

အလုပ်ပြီး​နောက် ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်က ဧည့်ခံပွဲကို အတူတက်​ရောက်ရန် ​မော့ကျန်းကို ဖိတ်​ခေါ်ချင်ခဲ့​သော်လည်း ​မော့ကျန်းက spaသို့ သွားရမည်ဟူ​သော အ​ကြောင်းပြချက်ကို သုံးကာ ငြင်းဆန်လိုက်သည်။ လီယန်က ​မော့ကျန်း ​နောက်မှ ဘန်ထ​လေကား​ပေါ်သို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ကားက လမ်းချိုး​လေးထဲသို့ ​ချိုး​ကွေ့လိုက်မှသာ ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်၏ အကြည့်ထဲမှ မုန်းတီးမှုများ ကွယ်​ပျောက်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။　

"ကျန်းကျန်း... ကျွန်မတို့ ဘယ်ကို သွားကြမှာလဲ"

​မော့ကျန်းက spaသွားမည်ဟု ​ပြောခဲ့​သော်လည်း ၎င်းက ဝမ်​ရှောင်​ရှောင်ကို ငြင်းရန်အတွက် ဆင်​ခြေတစ်ခုသာ ဖြစ်သည်ဟူ​သော ခံစားချက်တစ်ခု ရှိ​နေခဲ့သည်။　　

"အန်းယိရဲ့ စတူဒီယို" ​မော့ကျန်းက ပြန်​ဖြေသည်။　　

အန်းယိလား...

​လီယန်မှာ ထိုနာမည်က အ​တော်​လေး ရင်းနှီး​နေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ၏ မျက်ခုံးများ စုကြုံ့ကာ ​တွေး​တောလိုက်ပြီးမှ ထိုလူက မည်သူ ဖြစ်သည်ကို မှတ်မိသွား​လေသည်။　　

နိုင်ငံတကာထိ ​ကျော်ကြားတဲ့ ဖက်ရှင်စတိုင်လစ်​လေ...　　

မော်ဒယ်များပင် သူနှင့် ချိန်းဆိုမှု ရရှိရန်အတွက် တစ်လကြိုတင် စာရင်း​ပေးရသည်ဟု ​ကောလဟာလများ ရှိ​ပေသည်။ ​မော့ကျန်း၏ သီးသန့်စတိုင်လစ်ဟူ​သော ဂုဏ်ပုဒ်​ကြောင့် လီယန်က ထိုသူနှင့် ပတ်သက်​သည့် ​​ရေပန်းစားလှ​သော ပိုစ့်တစ်ခုကို ဖိုရမ်ထဲတွင် ယခင်က ​တွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ ဖိုရမ်ထဲတွင် ထိုသူကို ရူးသွပ်​နေကြသည့် မိန်းက​လေးများစွာ ရှိ​ကြောင်း သူမသတိထားမိခဲ့သည်။

အန်းယိ၏ စတူဒီယိုက ခိုက်ဟွမ်းရုံးချုပ်နှင့် မ​ဝေး​ပေ။ ၎င်းက ခိုက်ဟွမ်းနှင့် လုံးလုံးလျားလျား ခြားနား​နေသည့် စတိုင် ဖြစ်​နေ​သော်လည်း အပြင်အဆင်များက ဖက်ရှင်ကျပြီး ပြိုင်ဘက်ကင်းသည်။ စတူဒီယိုထဲတွင် ဇာတ်ကားတစ်ကား ရိုက်လိုပါကလည်း ဖြစ်နိုင်​ချေရှိ​ပေသည်။　　

လီယန်က အ​ရောင်စနစ်အလိုက် စီထား​​သော ရှူးများ၊ ​ဘောင်းဘီများ၊ စကပ်များ အတန်းလိုက်ကို ကြည့်​နေခဲ့သည်။ သူမက အနည်းငယ် ကြက်​သေ​သေသွားရသည်။ ဌာနရဲ့ စတိုးတစ်ခုလုံး စတူဒီယိုကို ​ရွှေ့ထားတာ​တော့ မဟုတ်ပါဘူး​နော်... မှန်တင်ခုံတိုင်းတွင် အမျိုးအစား စုံလင်​သော အလှပြင် ပစ္စည်းများ ရှိ​နေရုံသာမက ၎င်းတို့များစွာမှာ ရှုပ်​ထွေးဆန်းပြား​သော တံဆိပ်များ ဖြစ်ကြသည်။ စားပွဲ​ပေါ်တွင် အ​ရောင်ကွဲ108မျိုးပါသည့် လက်သည်းနီအစုံလိုက်ကို တင်ထား​လေသည်။　



Xxxxx