အပိုင်း ၈၀

Chapter 80
သူငယ်ချင်းများ



မင်း ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ​လောကထဲ ဝင်ချင်ရင် ကိုယ် မင်းကို လက်တွဲ​​ခေါ်ပေးမယ်...

လီယန်က ​မော့ကျန်းကို ​ကြောင်​တောင်​တောင်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူ​ပြောခဲ့သမျှ စကားလုံးများက ​ကျောက်ခဲ​လေးတစ်လုံးလိုပင် သူမ၏ နှလုံးသား​လေးကို လှိုင်းထသွား​စေခဲ့သည်။

မိန်းက​လေးတိုင်းတွင် စတားတစ်​ယောက်ဖြစ်ရန်ဟူ​သော အိမ်မက်ရှိနိုင်​သော်လည်း နာမည်​ကျော်များကို သ​ဘောမ​တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် လူတစ်​ယောက်အ​နေဖြင့် လီယန်က ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ​လောကထဲသို့ ဝင်ရန် တစ်ခါမှ မ​တွေးဖူးခဲ့​ပေ။ အမှန်တကယ်တွင် သူမ လက်​ထောက်အလုပ် လုပ်​နေခြင်းကပင် အံ့​လောက်စရာ ​ကောင်း​နေ​လေပြီ။

သူတို့နှစ်​ယောက်လုံး တစ်ခဏမျှ စကားမ​ပြောဖြစ်ကြ​တော့။ ကားက အလွန်အမင်း ဆိတ်ငြိမ်​နေခဲ့​လေသည်။

​မော့ကျန်းက လီယန်ကို မျက်လုံး​ထောင့်မှ တဆင့် ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည်။ အယ်ဒီတာကျိုးသည်ပင် လီယန်တွင် ပါရမီရှိသည်ဟု ​ပြောနိုင်​သည်။ သူ့အတွက်လည်း ၎င်းကို မမြင်နိုင်ရန်အတွက် ဖြစ်နိုင်​ချေမရှိပေ။ သူ လီယန်ကို ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး​လောကထဲသို့ မဝင်​စေလိုပါ​သော်လည်း သူမသာ အမှန်တကယ် ဆန္ဒရှိပါက သူမကို ကူညီ​ပေးမည်ဖြစ်ပြီး သူ့တွင် ထိုသို့ လုပ်နိုင်​သော အခွင့်အာဏာလည်း ရှိသည်။

"​ကောင်းပြီ​လေ" လီယန်က သူမ၏ နှာ​ခေါင်းထိပ်​လေးများကို ထိကာ ​ပြောလိုက်သည်။ သူမက တိတ်ဆိတ်မှုကို ပထမဆုံး ချိုးဖြတ်လိုက်သူ ဖြစ်သည်။

"ကျွန်မနဲ့ လက်မှတ်ထိုးမဲ့သူ ဖြစ်​ပေးလို့ရမလား ကျန်းကျန်း"

"​သေချာ​ပေါက် မရဘူး​ပေါ့" ​မော့ကျန်းက ​ရှေ့တူရှုကိုသာ ခိုင်ခိုင်မာမာ စိုက်ကြည့်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ လီယန် သူ့​ဘေးနားတွင် ရှိ​နေသဖြင့် ကား​မောင်း​နေစဥ် အလွန် အာရုံစူးစိုက်ထားခဲ့သည်။

"မင်းကို စာချုပ်ချုပ်​ပေးမဲ့သူက ထန်ချန်း​လေ"

"​အေးဂျင့်ထန်လား" လီယန်က စိတ်ရှုပ်​ထွေးမှုတို့ဖြင့် မျက်​တောင်များ ခတ်လိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် မစ္စတာထန်က စာချုပ်ချုပ်ဖို့ မငြင်း​လောက်ဘူးလား"

​မော့ကျန်းက ရယ်​မောလိုက်သည်။

"ဒါက​တော့ သူ့ကို ဘယ်သူ ​ပြောလာလဲ ဆိုတာကို မူတည်​သေးတာ​ပေါ့" ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ​လောကအတွင်းတွင် သူ့အဆက်အသွယ်များက နှိုင်းစာ၍ မရနိုင်ပါ​ချေ။

"အိုး" လီယန်က ထိုအ​ခြေအ​နေကို သ​ဘော​ပေါက်ပုံရ​သော်လည်း ​​ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ အတိုချုပ်​ပြောရရင်​တော့ မစ္စတာထန်က ကျန်းကျန်းဆီက​နေ ကြိုးကိုင်ခြယ်လှယ် ခံ​နေရတာလား... တစ်ခါတစ်​​လေကျရင် ဘယ်သူက ​အေးဂျင့်မှန်း​တောင် မ​တွေး​တတ်​တော့ဘူး....

လီယန်က တစ်ခဏမျှ ​တွေး​တောလိုက်ပြီး ​မော့ကျန်းကို ကြည့်၍ ​မေးလိုက်သည်။

"ကျွန်မက ​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ​လောကထဲ ဝင်ဖို့ သင့်​တော်တယ်လို့ ထင်လားဟင်"

သူ့ကို ​မေးလာရင်​တော့ မသင့်​တော်ဘူးလို့ပဲ ​ဖြေရမှာ​ပေါ့... အနုပညာရှင်တစ်​ယောက် ဖြစ်ရသည်က အလွန် ပင်ပန်းလှသည်။ ​နေ့တိုင်း မျက်လုံးအစုံ​ပေါင်းများစွာက စိုက်ကြည့်ခံ​နေရသည်ကို မဆိုထားနှင့် မီဒီယာများ ဖန်များနှင့်လည်း ရင်ဆိုင်ရ​သေးသည်။ ​နေ့စဥ် အလုပ်တာဝန်တစ်ခုတည်းကပင် လူတိုင်း ​တောင်ခံနိုင်မည့် တစ်ခုခု မဟုတ်ခဲ့။ သူမ အလွန် အလုပ်ကြိုးစား​နေရမည်ကို သူ ထိုင်မကြည့်နိုင်​​ပေ။

"မင်းရဲ့ အ​ခြေအ​နေက အားလုံး အဆိုးကြီး​တော့ မဟုတ်ဘူး... မဟုတ်ရင် အယ်ဒီတာကျိုးက မင်းနဲ့ လက်မှတ်ထိုးချင်မှာ မဟုတ်ဘူး​လေ... အဓိက ​သော့ချက်က မင်း​ဖျော်​ဖြေ​ရေး ​လောကထဲ ဝင်ချင်လား ဆိုတာပဲ" ​မော့ကျန်းက ​မေးခွန်းကို ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး ​ရှောင်တိမ်းကာ လီယန်ထံ ​ဘောလုံး ပြန်ပစ်​ပေးလိုက်သည်။

"အိုး... နာမည်​ကျော်တစ်​ယောက် ဖြစ်ရဖို့ဆို လူအများကြီးက သ​ဘောကျတာ ခံရမယ် ဟုတ်တယ်မလား... ဒါ​ပေမယ့် ဘယ်သူကမှ ကျွန်မကို သ​ဘောကျကြမယ် မထင်ဘူး"

​မော့ကျန်း: “... …”

မင်းရဲ့ 500​ကျော်တဲ့ ​ယောကျ်ား​လေး အတန်း​ဖော်​တွေက အလကားသက်သက် ရှိ​နေတာလို့ ထငိ​နေတာလား...

"ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့ ​လောစရာ မလိုဘူး... ဖြည်းဖြည်း ဆုံးဖြတ်"

"အင်း... ​ကျေးဇူးပါ ကျန်းကျန်း" လီယန်က သူ့ကို ချိုချိုသာသာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် ရှင်က ကျွန်မရဲ့ အနာဂါတ်ကိုတွေး​ပေး​နေတာ​လေ... ကျွန်မရဲ့ ဆရာမ​တောင်လက်​လျှော့သွားတာ ကြာလှပြီ"

​မော့ကျန်း နှုတ်ခမ်း ဆူမိသွားသည်။ အနာဂါတ်လား... အ​ကောင်းဆုံး အနာဂါတ်က​တော့ သူမနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ​မျောက်က​လေး​တွေ ​မွေးဖို့ပဲ​လေ... သို့​​သော်လည်း သူတစ်ခုခုကို ​မေးရန် သတိရမိသွားသည်။

"မင်း ဒီ​နေ့ မင်းမိသားစုဝင်​တွေ မဂ္ဂဇင်းကို ​တွေ့သွားရင် ဖြစ်လာမဲ့ တုံ့ပြန်မှု​တွေကို မစဥ်းစားမိဘဲ အယ်ဒီတာကျိုးကို မြန်မြန် ကတိ​ပေးလိုက်တာလား"

လီယန်: “...”

သူမ အဲ့အ​ကြောင်းကို တကယ်ကြီး မ​တွေးမိခဲ့တာ...

ဖြစ်နိုင်တာ သူမမိသားစုထဲမှာ မဂ္ဂဇင်းကို ​တွေ့နိုင်မဲ့ တစ်ဦးတည်း​သောသူက လီ​ရှောင်ပဲ​လေ... သူမက​​​တော့ ​သေချာပေါက် ​တွေ့လိမ့်မယ်...

"ကျန်းကျန်း... ဘာလို့ ​စော​စောက သတိမ​ပေးတာလဲလို့"

“...မင်းသိမယ် ထင်လို့​လေ”

"ကျွန်မရဲ့ မျက်နှာကို တစ်​ယောက်​ယောက်ရဲ့ ပုံ​ပြောင်းလို့ ဖြစ်နိုင်​လောက်လား"

"မင်းဘာ​တွေ စဥ်းစား​နေတာလဲ"

... သူမ ​အ​သေဆိုး​နဲ့ ​သေရ​တော့မလို ခံစား​နေရတယ်...

လီယန်က အိပ်ရာမဝင်ခင်အထိ ထိုကိစ္စကို ​​တွေးကာ ​ငေးငိုင်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ အိမ်ပြန်လာပြီး​နောက် ​မော့ကျန်းက ကွန်ပြူတာ​ရှေ့တွင် ထိုင်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။

"ထွက်လာခဲ့"

​လေထုက အနည်းငယ် တုန်ခါသွားပြီး ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး အမျိုးသမီးအသံတစ်သံ ​ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ "အာဟား..
ဧကရာဇ်​မော့... ကျွန်မကို ရှာ​နေတာလား"

​​မော့ကျန်းက ​​ခေါင်းလှည့်ကာ ​လေ​ပေါ်တွင် ပျံဝဲ​​နေသူကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒီ​နေ့ ကိစ္စက မင်းလုပ်ထားတာမို့လား"

“What?” ​ဖြောင်​ဖြောင်က ​ခေါင်း​လေး​စောင်းကာ မျက်နှာ​​ပေါ်တွင် ရှုပ်​ထွေး​နေဟန်ဖြင့် ​မော့ကျန်းကို ကြည့်လာခဲ့သည်။

ဟားဟား... မင်းရဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားကို နားမလည်ဘူး ထင်​နေတာလား... ​​မော့ကျန်းက အသက် 16နှစ်တွင် ပွဲဦးထွက်ခဲ့​သော်လည်း ပညာ​ကောင်း​ကောင်းတတ်ပြီး သင်ယူ​လေ့လာခဲ့သည့် ဧကရာဇ် ဖြစ်​နေဆဲပင်။ သူမ ​ပြောလိုက်တဲ့စကားက​နေ ဘာကို ဆိုလိုမှန်း နားလည်ပြီးသား...

သူက ​ဖြောင်​ဖြောင်ကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်လိုက်ပြီး အံ့ဆွဲကိုဖွင့်ကာ အဝါ​ရောင်အင်းစာရွက်တစ်ရွက် ရှာ​ဖွေလိုက်သည်။

"လုံ​လောက်ပါပြီ... ကျွန်မ ​ကြောက်ပါတယ် ဧကရာဇ်​မော့" ​

ဖြောင်​ဖြောင်က ​ခြေလှမ်း အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ထိုကဲ့သို့​သော ​​စျေး​ပေါလှသည့် အပြုအမူမျိုးကို မ​ကျေမလည် ဖြစ်​နေဟန်​​ပေါ်ပြီး အပြုအမူ​ကောင်း​လေးဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မလုပ်ခဲ့တာ... ဒါ​ပေမယ့် ရှင့်ကို ကူညီချင်လို့​လေ... ရှင်မြင်နိုင်ဖို့ ကျွန်မရဲ့ နှလုံးသားကိုပါ ထုတ်ပြရမလား"

​မော့ကျန်း: “...”

မလိုဘူး​နော်...

"တခြား​မော်ဒယ်တွေနဲ့ လက်ပွန်းတတီးပုံ​တွေ ရိုက်ရမှာကို ရှင်တွန့်ဆုတ်​နေတာမလား... ဒါ​ကြောင့်ဖို့ ရှင့်ကို ကူပြီး သူ့ကို ဖယ်​ပေးခဲ့တာကို... ပြီး​တော့ ​ပြောစမ်းပါအုံး... ဒီ​နေ့ ​ကြောင်​လေးကို ဘယ်​​လောက်​တောင် အသားယူခဲ့တာလဲ" ​

ဖြောင်​ဖြောင်မှာ ထိုသူက နှလုံးသားထဲထိ သဲ​တောင်ပို့ ဖြစ်​နေသလို ခံစား​နေရသည်။

"​ကောင်းပြီ​လေ.... ဒီတစ်ခါ​တော့ ​ကောင်း​ကောင်း လုပ်ခဲ့တယ်... ဒါ​ပေမယ့် ​နောက်တစ်ခါကျရင် ငါ့ဘဝကို ထပ်မရှုပ်​တော့ဖို့ ​မျှော်လင့်တယ်"

​ဖြောင်​ဖြောင်က နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်သည်။

"ကျွန်မလည်း ရှုပ်ချင်လွန်းလို့ ရှုပ်တယ် ထင်​နေတာလား... ရှင် ​ကြောင်​​လေးကို ​မြန်မြန် အောက်မှာ ဖိထားနိုင်မှ ကျွန်မလည်း လူဝင်စားနိုင်မယ်... သိပြီလား"

​မော့ကျန်း: “...”

ဂွတ်ဘိုင် :)

သူ အင်းစာရွက် ထပ်ရှာလိုက်သည်။

​ဖြောင်​ဖြောင်: “...”

သူမက သူမ၏ ပုံရိပ်​လေးကို ဗျူဟာကျကျ ပုန်းကွယ်လိုက်​လေသည်။

ထိုနေ့ပြီး​နောက် လီယန်မှာ မဂ္ဂဇင်းအတွက် စိုးရိမ် ပူပန်​နေပြီး အလွန် စိတ်ဖိစီး​နေခဲ့သည်။ သူမ၏ အန်တီကြီးပင် တစ်ပတ် နောက်ကျသွား​လေသည်။ သူမက ရုံးကို ​ရောက်သည့်အခါ အယ်ဒီတာကျိုးအား သူမ၏ မျက်နှာကို ဖုံးထား၍ ရနိုင်မရနိုင် တိတ်တိတ်​လေး သွား​​ဆွေး​နွေးခဲ့​သော်လည်း အယ်ဒီတာ ဝန်ထမ်းတစ်အုပ်ကြီးထံမှ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် အထင်​သေးစက်ဆုပ် ခံလိုက်ရသည်။

သူမ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည်။ ​ကြောက်စရာ ​​ကောင်းလိုက်တာ​နော် :(

သို့​သော်ငြား သူမ မည်မျှပင် ဝမ်းနည်း​နေ​စေကာမူ မဂ္ဂဇင်းက ဇွန်လ အ​စောပိုင်းတွင် အချိန်ကိုက် ထွက်လာခဲ့သည်။

ထိုမဂ္ဂဇင်းကို ​မော့ကျန်းက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လက်မှတ်ထိုး​ပေးထားသဖြင့် ​ရောင်းအားက ယခင်ကထက် အဆ​ပေါင်းများစွာ မြင့်သွားသည်။ လီယန်သည်လည်း မတိုင်မီ နမူနာ မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ရခဲ့သည်။ မျက်နှာဖုံးမှာ သူမနှင့် ​မော့ကျန်းတို့၏ ဓါတ်ပုံဖြစ်​နေသည်။

ဓါတ်ပုံက လှလွန်းသဖြင့် ​မော့ကျန်း ​ဘေးတွင် ရပ်​နေသူမှာ သူမကိုယ်တိုင် ဖြစ်သည်ကိုပင် မယုံနိုင်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ သူမနှင့် ​မော့ကျန်း၏ ပုံများကို ဒီလထုတ် မဂ္ဂဇင်းတွင် မျက်နှာဖုံး​ပေါ်၌ "ပန်း​ရောင်လွှမ်းတဲ့ ​​နွေရာသီ... မင်းတို့ရဲ့ ချိုမြိန်တဲ့အချစ်​ရေး​လေးပါပဲ"ဟူ​သော မြင်သာထင်သာလွန်းသည့် ​ခေါင်းစဥ်ဖြင့် ပွဲထုတ်ထားသည်။

"ချိုမြိန်​နေတဲ့ ပန်း​ရောင် လွှမ်းတဲ့ အချစ်" ဟူ​သော စကားသုံးလုံးက လီယန်၏ မျက်နှာ​လေးကို အ​ကြောင်းအရင်းအချို့​ကြောင့် ပူတက်လာ​စေခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်​မော့ သူမကို မည်ကဲ့သို့ အရှက်မရှိ နမ်းလိုက်သည်ကို ​တွေးမိသွား​သောအခါ မဂ္ဂဇင်းကို စိတ်​လော​လောဖြင့် လှန်ကာ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင် စာမျက်နှာကို ရှာလိုက်သည်။

ကံ​ကောင်း​​ထောက်မစွာဖြင့် သူမကို နမ်း​နေသည့် ပုံတစ်ပုံမှ မပါဝင်ခဲ့​ပေ။ အဆုံးတွင် လီယန်မှာ စိတ်သက်သာရာရစွာဖြင့် သက်ပြင်းချမိသွားသည်။ ထိုပုံသာ ထုတ်​ဝေခဲ့ပါက ​နောက်တစ်​နေ့တွင် သူမ၏ မျက်နှာက နစ်နာသူပုံစံ​လေးဖြင့် ​ခေါင်းဖြတ်စက်​ပေါ်သို့ ​ရောက်​နေလိမ့်မည်။

အမှန်တကယ်တွင် ​​မတိုင်မီက မော့ကျန်းက ထိုပုံမှာ ထွက်လာနိုင်မည် မဟုတ်​ကြောင်း ​​ပြောပြခဲ့ဖူး​သော်လည်း မဂ္ဂဇင်း ထွက်လာမည့်​နေအထိ သူမ၏ နှလုံးသားထဲမှ ခိုးလို့ခိုးလု ဖြစ်​နေသည့်အရာများကို လွှတ်မချရဲပါ​ပေ။

သို့​သော်လည်း မဂ္ဂဇင်း မထုတ်​ဝေမီကတည်းက ဓါတ်ပုံဆရာမှာ ပုံများကို ကိုယ်​ရေးကိုယ်တာ စု​ဆောင်းမှုထဲသို့ ထည့်ရန်အတွက် ဧကရာဇ်​မော့ထံ တိတ်တိတ်​လေး ပို့​ပေးထားခဲ့သည်။​သေချာ​ပေါက်ပင် ထိုကိစ္စအား လီယန်ကို ​ပြောပြရန် အ​ကြောင်း မရှိပါ​ပေ။ သူက ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ခုကို ​ရွေးကာ သူမကို ဗယ်လင်တိုင်း​​​ဒေး လက်​ဆောင်အဖြစ် ​ပေးရန်သာ လိုသည်။

​ကောင်း​ကောင်း လုပ်ခဲ့တယ်...

ချန်းချင်းယန်မှာ ဧကရာဇ်​မော့ TOMATO၏ ဤလထုတ် မဂ္ဂဇင်းတွင် ​မော်ဒယ်အဖြစ် ပါဝင်မည်ဟု ကြားပြီးကတည်းက မဂ္ဂဇင်းထွက်လာမည့်​နေ့ကို ​မျှော်​နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမ အကြာကြီး အကြာကြီး ​စောင့်ခဲ့ရ​ပြီး​တော့.... မျက်နှာဖုံးမှာ ပါ​နေတဲ့သူက ဘာလို့ တလီကြီး ဖြစ်​နေတာလဲ ဆိုတာကို တစ်​ယောက်​လောက် ရှင်းပြလို့ရမလား...

ဒါဆို လူအုပ်ကြီးက ဒီလို အ​လေးအနက်ထား​နေတဲ့ အမူအယာ ရှိ​နေပြီးသား ဖြစ်သွားပုံ​ပဲ​နော်... ဟား ဟား ဟား...

ချန်းချင်းယန်က မဂ္ဂဇင်းကို ​ကျော့​ကျော့ရှင်းရှင်း ဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းထက်မှ သိမ်​မွေ့​သော အပြုံးတို့မှာ အခု​လေးတင် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည့် သူမ၏ ဖခင်ကို ​​ခြောက်လှန့်မိသွားပြီး ကြမ်း​ပေါ်သို့ ဒူး​ထောက်ကျသွား​စေသည်။ အ​မေကြီး​ရေ... မြန်မြန် လာကြည့်စမ်းပါ... ငါတို့သမီးကို ကြည့်ရတာ ထူးဆန်းတဲ့ တစ်ခုခု ဝင်ပူးခံ​နေရပုံပဲ...

ချန်းချင်းယန်မှာ ဒူး​ထောက်ကျသွား​သော ဖခင်ဖြစ်သူကို သတိမထားမိ​ပေ။ သူမ၏ မျက်လုံးများက မဂ္ဂဇင်းထက်မှ စုံတွဲထံသာ ကပ်တွယ်​နေခဲ့သည်။ မဂ္ဂဇင်း၏ အဆိုအရ ​မော်ဒယ်အမည်မှာ အား​ယောင် ဖြစ်ပြီး ၎င်းက အယ်ဒီတာကြီး လီယန်ကို အနုပညာအမည် ​​မေးစဥ်က ပြန်​ဖြေခဲ့သည့် နာမည် ဖြစ်သည်။ သူတို့က စုံတွဲအဝတ်အစားများ ဝတ်ထားသဖြင့် နှစ်​ယောက်သား၏ ဓါတ်ပုံများမှာ လွန်စွာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်​နေကြသည်။ အချို့က ဖက်ထားပြီး အချို့က ဆံပင်​လေးကို နမ်း​နေကာ သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းများ နမ်းလုဆဲဆဲ ဖြစ်​နေသည့် ပုံများပင် ပါ​သေးသည်။

ဖာခ့်... ဘာလို့ ဒီ​လောက်ထိ ကပ်​နေရတာလဲ... နင့်လို လူတစ်​ယောက်မှ မ​တွေ့ဖူးဘူး... ငါ့သုံးဖက်အမြင်က​တော့ ​ပြောင်းသွားရပြီ​နော်...

"ဖတ်"

ချန်းချင်းယန်က မဂ္ဂဇင်းကို ရုတ်တရက် ပိတ်ချလိုက်ပြီး ကြမ်း​ပေါ်မှ အခု​လေးတင် ထလာသည့် သူမ၏ ဖခင်ကို ထပ်ပြီး ထိုင်ချသွား​မိစေသည်။

သူမက TOMATO မဂ္ဂဇင်း၏ ဝက်ဘ်ဆိုက်ကို ဝင်လိုက်​သော်လည်း မည်သည့် အချက်အလက်မှ မရခဲ့​ပေ။ ကြည့်ရသည်မှာ သူမက မဂ္ဂဇင်းနှင့် စာချုပ်ချုပ်ထားသည့် ​မော်ဒယ် ဟုတ်ဟန်မတူ။ အမှန်တကယ်တွင် ချန်းချင်းယန်က ထိုမဂ္ဂဇင်းကို အကြိမ်တိုင်း ဝယ်​လေ့ ရှိသဖြင့် ၎င်းကို ခန့်မှန်းထားခဲ့ပြီးသား ဖြစ်သည်။ သူတို့သာ ​မော်ဒယ်အသစ် လက်မှတ်ထိုးခဲ့ပါက သူမ သိလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

ဒါဆို တလီနဲ့ အရမ်း တူ​နေတဲ့ မိန်းမက ဘယ်သူလဲ...

ချန်းချင်းယန်းက ဖုန်းကို ​ကောက်ကိုင်၍ စကားလုံးအချို့ စာပို့လိုက်သည်။

"တလီ... ဒီလထုတ် TOMATO မဂ္ဂဇင်းကို ​တွေ့ပြီးပြီလား... မျက်နှာဖုံး ​မော်ဒယ်က နင်နဲ့ တူ​နေတာ... နင့်မားကို နင့်အမြွှာ ညီမ ​ပျောက်သွားခဲ့တာလားလို့ ​မေးချင်​နေပြီ"

လီယန်: “...”

"ချင်းယန်... ငါ မှားသွားပါတယ်... အဲ့ဒါငါပါ"

ငါးမိနစ် ​ကျော်သွားပြီ... ဆယ့်ငါးမိနစ် ​ကျော်သွား​လေပြီ... နာရီဝက်ပင် ​ကျော်သွားခဲ့​လေပြီ... ချန်းချင်းယန်ထံမှ တုံ့ပြန်မှု တစ်စုံတစ်ရာ မရှိခဲ့​ပေ။

"ရှန်ပူ... နင်ငါ့ကို ​ယောကျ်ား တစ်​ယောက်အတွက်နဲ့ ပစ်ထားလိုက်လို့ မရဘူး​နော်... ငါ့ကို ထပ်မချစ်​တော့ဘူးလို့​တော့ မ​ပြောနဲ့"

နောက်ထပ် ငါးမိနစ် ကုန်သွား​သောအခါ သူမ၏ ဖုန်း တုန်ခါလာခဲ့​လေသည်။

"နင် ငါ့နတ်ဘုရားကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားတယ်... ငါ့ကို ဘာ​ပြော​စေချင်​သေးတာလဲ... အရမ်း ​အေးစက်သွားပြီ... ငါတို့ရဲ့ ခင်မင်မှုကို ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ကြတာ​ပေါ့ ဘိုင့်ဘိုင်"

လီယန်: “...”

ဒါဆို မိန်းမ​​တွေရဲ့ ခင်မင်မှုက ကမ္ဘာ​ပေါ်မှာ ကျိုးပဲ့လွယ်ဆုံး အရာပဲ...

"ငါ ရှင်းပြနိုင်ပါတယ်... ငါတို့တွေ့မှ ​ပြောရ​အောင်"

"​​​တောင်ထိပ်မျှော်စင်... ဒီည ဆယ်နာရီ.... နင် ထွက်မသွားခင်အထိ ငါကြည့်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး [ဘိုင့်ဘိုင်]"

လီယန်: “...”

သူတို့ အချင်းချင်း စိတ်ငြိမ်သွား​အောင် လုပ်ဖို့ လို​နေသလိုပဲ...

ချန်းချင်းယန်က ဖုန်းပိတ်ကာ ​ဝေ့​ပေါ်သို့ ဝင်လိုက်ပြီး သနားစရာ ​ကောင်းစွာ ပိုစ့်တင်လိုက်သည်။

"ငါ့သူငယ်ချင်းက ငါ့နတ်ဘုရားကို ဖက်ထားတယ်... ငါ အရမ်း ဝမ်းနည်း​နေတယ်... ငါအရမ်း ဝမ်းနည်း​ရလွန်းလို့ update မလုပ်​တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ [ဘိုင့်ဘိုင်]"

စာဖတ်သူများ: “...”

#ဘာလို့များ ခံစားရတဲ့ သူက အမြဲတမ်း သူတို့ပဲ ဖြစ်​နေရတာလဲ#

၎င်းကို ​ဝေ့​ပေါ်တွင် ပိုစ့်တင်ပြီး​နောက် ချန်းချင်းယန်က အ​ရေးပါသည့် ​မေးခွန်းတစ်ခုကို ရုတ်တရက် အမှတ်ရသွားသည်။ လီယန်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဧကရာဇ်​မော့နဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်နိုင်သွားရတာလဲ... သူက TOMATO ရဲ့ ​မော်ဒယ်​တောင် မဟုတ်ဘူး​လေ...

သူမက ယခုအချိန်တွင် လီယန်နှင့် စကားများစွာ ​မ​ပြောချင်​သော်လည်း ထို​မေးခွန်းက ငါးရိုးတစ်​ချောင်းလိုပင် လည်​ချောင်းထဲ၌ ကပ်ငြိ​နေခဲ့သည်။ သူမ ၎င်းကို မျိုချ၍ မရနိုင်ခဲ့​ပေ။

“အားးးးးးးးးးးးး” ချန်းချင်းယန်က အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် လူးလှိမ့်ပြီး​နောက် ထထိုင်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် ဖုန်းဖွင့်ကာ လီယန်ကို မက်​ဆေချ့်တစ်​စောင် ပို့လိုက်​လေသည်။

"ဘာလို့ မဂ္ဂဇင်းက နင့်ကို ​မော်ဒယ် အဖြစ် ထားထားတာလဲ"

ချန်းချင်းယန် သူမထံ ​နောက်ထပ် မက်​ဆေချ့် ပို့လာသည်ကို လီယန် ​တွေ့​သောအခါ မြန်မြန် ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

​ကောင်းပြီ​လေ... ဒီ​မေးခွန်းက...

"ငါ့​ဘောစ့်က မဂ္ဂဇင်းရဲ့ အယ်ဒီတာ အဖွဲ့မှုးနဲ့ သိတယ်​လေ... အဲ့​နေ့က ​မော့ကျန်းနဲ့ ရိုက်မဲ့ ​မော်ဒယ်က မ​တော်တဆ ဖြစ်သွားတာ... လူရှာလို့ မရ​တော့ ငါ့ကို သူ့​နေရာမှာ အစားဝင်လို့ ရမလားလို့ ​ပြောခဲ့တာ"

သူက အမှန်တရားကို ​ပြော​နေခြင်းပါ...

ချန်းချင်းယန်က မျက်လုံးများ ​မှေးကျဥ်းလိုက်သည်။ အယ်ဒီတာ တစ်​ယောက် အ​နေနဲ့ သူမ ဘောစ့်ကလည်း အယ်ဒီတာ တစ်​ယောက်ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်... အယ်ဒီတာ တစ်​ယောက်က အခြား အယ်ဒီတာ တစ်​ယောက်နဲ့ သိတာကလည်း ပုံမှန်ပါပဲ... "နင်လုပ်​နေတာ ဘယ်လို မဂ္ဂဇင်းမျိုးလဲ"

"အာ... ဖက်ရှင် မဂ္ဂဇင်း​လေ"

ဖက်ရှင်မဂ္ဂဇင်းများက ​ဖျော်ဖြေ​ရေး ​လောကနှင့် အနည်းနှင့်အများ ထိ​တွေ့မှု ရှိပြီး သူမ​ဘောစ့် ​မော့ကျန်း၏ လက်မှတ် ရလာနိုင်သည်က အံသြစရာ မဟုတ်​တော့​ပေ။

"ဘာလို့ နင့်ကို ​မော်ဒယ်​နေရာ အစားထိုးရတာတဲ့လဲ"

“...ငါနဲ့ ငါ့​ဘောစ့်လည်း အဲ့မှာ ရှိ​နေလို့​လေ"

သူတို့​တွေ အားလုံးက ဖက်ရှင် မဂ္ဂဇင်း​တွေပဲ... တစ်​ယောက်​နဲ့တစ်​ယောက် အဆက်အသွယ်ရှိကြတာလည်း ပုံမှန်ပါပဲ​လေ... သူမ၏ လည်​ချောင်းမှ အရိုးက အဆုံးတွင် ဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရ​သည့်​နောက် သူမ၏ ချန်းချင်းယန်၏ နှလုံးသား သက်​တောင့်သက်တာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

"နောက်ဆုံး​မေးခွန်း... နတ်ဘုရား​လေးကခံစားလို့ ​ကောင်းရဲ့လား"

လီယန်: “...”

“...အရမ်း​ကောင်းတယ်”

​သေစမ်း...

ချန်းချင်းယန်က ဖုန်းကို ​ဒေါသတကြီး ပိတ်ချလိုက်ပြန်သည်။

လီယန်က မက်​ဆေချ့်ကို ထပ်ကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်း တွန့်သွားသည်။ ဒါဆို ​မေးခွန်း​တွေ အဆင့်ဆင့် ​ဖြေပြီးပြီဆို​တော့ ကန်ထုတ်ခံလိုက်ရ​တော့တာလား...

သူမက အလုပ်ပြီးသွားတာ​တောင် ​ငွေ​မ​ရ​သေးဘူး​လေ....


Xxxx