အပိုင်း ၉၃

Chapter 93
ချစ်သူကောင်မ​လေး အတု


ဘယ်သူက ရှင့်ရဲ့ သိပ္ပံနည်းကျ သုံးသပ်ချက်​တွေကို ဂရုစိုက်​နေလို့လဲ... ရှင်မြင်​​အောင် ဖျက်ပြလိုက်အုံးမယ်... ရှင်ကများ အခ​ကြေး​ငွေ လာ​တောင်း​နေ​သေးတယ်...

ချန်းချင်းယန် စကားရပ်သွားသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ ရှန်းယွမ်ဇယ် ၏မျက်နှာထက်မှ အပြုံးများက ယခင်က​​လောက် နတ်ဆိုးဆန်မ​နေခဲ့​ပေ၊

"ဟုတ်သားပဲ... ဘာလို့ အကြိမ်​​ရေ အများကြီး တိုက်ခိုက်​နေရတာလဲ... မင်း တစ်​ယောက်​ယောက်ကို ရှုံးသွားလို့လား...

"အားလန် ​ပေါ်လာတာ​ကြောင့်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား... တစ်​ယောက်​ယောက်က မနာလို ဖြစ်​နေတယ်​လေ"

ချန်းချင်းယန်၏ ​လေသံက အထင်မြင်​သေးဟန် ​ပေါ်​နေသည်။ ဆိုရိုး စကားများအရ လူတစ်​ယောက်က သာမန်​ညောင်ညသာ ပင်ကိုယ်စွမ်းရည် ရှိသူကို မနာလို ဖြစ်မည် မဟုတ်​ပေ။ သို့​​သော်လည်း ဂန္ဓမာပန်းက သူမကို မနာလို​နေခဲ့သည်။ ဆိုလို​တာက​တော့ သူမက သူ့ထက် ပိုပြီး ပါရမီရှိ​နေလို့ပဲ​ပေါ့ ဟမ့်"

ရှန်းယွမ်ဇယ် ၏မျက်လုံးများထဲ၌ အလင်းတန်းများ ဖြတ်​ပြေးသွားပြီး ​​မေးလိုက်သည်။ "ဘယ်သူလုပ်တာလဲ သိလား"

"ဂန္ဓမာပန်းရဲ့ နယ်ပယ်က ကျယ်တယ်​လေ... ​ပြောကာမှ ​နောက်ထပ် မိုးကြိုး​တွေ ထပ်ပစ်မ​ပေးနဲ့​တော့... အဲ့လို လုပ်ရုံနဲ့ ခွင့်လွှတ်​​ပေးမယ် မထင်​နဲ့​နော်... အ​ကြွေးတင်​နေတုန်းပဲ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ဖုန်းချသံကြားလိုက်ရပြီး တူတူ မြည်သံ ထွက်လာ​သောအခါ ​ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်သည်။ ရယ်ရမည်လား ငိုရမည်လားပင် မသိ​တော့​ချေ။

မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ထိုင်​နေသည့် ​ကျောင်းသား​လေးမှာ အဆုံးတွင် သိလိုစိတ်များကို မထိန်းထားနိုင်​တော့​ပေ။ လက်ထဲမှ တူကို ကိုက်၍ ​​မေးလိုက်သည်။

"ပ​ရော်ဖက်ဆာ အဲ့ဒါ ဆရာ့ ​ကောင်မ​လေးလား"

သူ့​​ဘေးတွင် ထိုင်​နေ​ကြသော မိန်းက​လေး နှစ်​ယောက်မှာ ချက်ချင်းဆိုသလို နားရွက်များ ​ထောင်လာကြသည်။

"မဟုတ်ပါဘူး... အရင်တစ်ခါက ​ပြောဖူးတဲ့ လူနာ​လေ"

​ကျောင်းသား​လေး: "..."

ပ​ရော်ဖက်ဆာရေ.... ဆရာ့အိုင်ကျူက ကျွန်​​တော့်ထက် မြင့်​နေတာနဲ့ပဲ ဒါကြီးက အလိမ်အညာတစ်ခု ဆိုတာကို ကျွန်​တော် မ​ပြောနိုင်ဘူးလို့ မထင်နဲ့​နော်...

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် ​နောက်ထပ် မိုးကြိုးများ ပစ်မလွှတ်​တော့​ပေ။ သို့​သော်လည်း အွန်လိုင်း​ပေါ်မှ ​​တောထ​နေ​သော စစ်တပ်ကြီးမှာ မရပ်နိုင်​သေး​ပေ။ ချန်းချင်းယန်က ကိုယ့်ဘာသာ ​တွေးလိုက်ရင်း အနည်းငယ် ပင်ပန်းလာရသလိုပါပင်။

"ဒီဂန္ဓမာပန်းက​တော့​လေ သူ့ကိုယ်သူ အရူးဖြစ်​အောင် လုပ်​နေတာပဲ... သူ့ရဲ့ ဟာသဥာဏ် ရှိပုံက​တော့ သူ့ကိုသူ​တောင် ​ခြောက်လှန့်နိုင်​လောက်တယ်"

သို့​သော်ငြား မကြာမီပင် ပုကျန်း နက်ဘ်ဝါ့၏ ဖ်ုရမ်များ အတွင်း မထင်မှတ်ထား​သော သတင်းတစ်ပုဒ် ​ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။

ဖာခ့်... ငါမှားမြင်မိတာလား... ဝတ္ထုအသစ်​အောက်က ဂန္ဓမာပန်းရဲ့​အ​ပေါင်းအပါ​တွေ အဝါကဒ် ပြခံလိုက်ရတယ်... အ​ကြောင်းအရင်းက​​တော့ စာ​ရေးသူက အရမ်း အရုပ်ဆိုးလွန်းလို့တဲ့... ​ခေါင်းစဥ်ကလည်း အရှည့် အရှည်ကြီးပဲ....

ချန်းချင်းယန် ထိုပိုစ့်ကို ​​တွေ့​သောအခါ ပါးစပ်ထဲမှ ​ရေများပင် ​ထွေးထုတ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ သူမက ခပ်မြန်မြန်ပင် နှိပ်၌ ဝင်ကြည့်လိုက်သည်။ ပိုစ့်တင်သူက screenshot တစ်ခုပင် တင်ထား​ခဲ့သေးသည်။၎င်းက အမှန်တကယ်ပင် "ဒီစာ​ရေးသူက ရုပ်ဆိုးလွန်းတယ်... အဝါကဒ် သတိ​ပေးချက်" ဖြစ်​နေ​ပေသည်။

… ….

ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား... ဘယ်​လောက်​တောင် ​သောက်ရမ်း ရုပ်ဆိုးလွန်းလို့ အဝါကဒ်နဲ့ပါ အပြခံရတာလဲ....

ချန်းချင်းယန်က အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် ရယ်​မောရင်း ရူးသွပ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။

ဒီလို​ပျော်စရာမျိုး​တွေက ​ပြန်ပြီး မျှ​ဝေသင့်တယ်... ထ်ု့​ကြောင့် သူမက ထိုလင့်ခ်ကို စာ​ရေးသူ အုပ်စုတိုင်းကို မျှ​ဝေလိုက်ပြီး သူမနှင့်အတူ မျှ​ဝေကြရန်ပါ ဖိတ်​ခေါ်ထားသည်။

မကြာမီမှာပင် ပုကျန်း၏ မန်​နေဂျာ ​ရောက်လာပြီး စနစ် ပြဿနာ ဟုဆိုကာ ဆန်းကြယ်လှ​သော အဝါကဒ်ကိုလည်း ဖျက်သိမ်းသွားခဲ့သည်။ သို့​​သော်လည်း မြင်ရခဲ​သော ထိုအဝါကဒ်မှာ အင်တာနက်​ပေါ်မှ လူ​ပေါင်းများစွာကို ​ပျော်​တော်ဆက်​ပေးသွားခဲ့သွားပြီး ၎င်း၏ အရိပ်က ထာဝရ ​ပျောက်ကွယ်သွားမည် မဟုတ်ပုံပင်။

ချန်းချင်းယန်မှာ လီယန်နှင့် ​မော့ကျန်းကြားက အချစ်​ရေးကို သိပြီးသွားကတည်းက ထိုကဲ့သို့ မပြုံးရသည်မှာ အ​တော်​လေးကြာလှ​ပေပြီ။သူမ ရယ်​​မောပြီးသွား​သောအခါ တစ်ခုခု မှား​နေ​သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ စနစ်က မည်မျှပင် ကဒ်မှားဆွဲမိပါ​​စေ ထ်ုကဲ့သို့ အဝါကဒ်ကို ဆွဲမိသည်မှာ ရှားပါးလှ​ပေသည်။ ၎င်းက blacklist သွင်းခံရသည်နှင့် ပိုတူ​နေသည်။

သူမမျက်ခုံးများ တွန့်ချိုးသွားပြီး ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ဖုန်းထပ်​​ခေါ်လိုက်သည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်ဘက်တွင် အ​တော်​လေး တိတ်ဆိတ်​​နေသည်။ ထိုသူက အိပ်ရာ​ဝင်​တော့မည့်ပုံပင်။ ချန်းချင်းယန်သည်လည်း ထို​လေထု သက်​ရောက်သွားပုံရပြီး သူမ၏ အသံ အနည်းငယ် တုန်ယင်သွားခဲ့သည်။

"ရှန်းကုန်းဇီ... ရှင် ဂန္ဓမာပန်းကို blacklistသွင်းလိုက်တာလား"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ပြုံးကာ ​မေးလိုက်သည်။ "မင်းသိသွားပြန်ပြီလား"

ချန်းချင်းယန်က ဆူပူလိုက်သည်။ "ကျွန်မ ရှင့်ကို ​ပြောပြပြီးရုံပဲ ရှိ​သေးတယ်... သူခံလိုက်ရ​တော့တာလေ... ဒါ​ကြောင့် ရှင်ဖြစ်မယ်လို့ ခန့်မှန်းလိုက်တာ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က တီးတိုးရယ်​မောလိုက်သည်။

"ငါ့မှာ ဒီလိုစ​​ကေး​တွေ မရှိပါဘူး... အဲ့ဒါ လုပ်​ပေးဖို့ သူငယ်ချင်း တစ်​ယောက် ရှာလိုက်တာ"

ချန်းချင်းယန်က တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး​နောက် ​ပြောလိုက်သည်။

"ဟမ့်... ဒီလိုလုပ်လို့ ခွင့်လွှတ်​ပေးမယ် မထင်နဲ့နော်... အ​ကြွေးကအ​ကြွေးပဲ"

ဖုန်းထပ်ကျသွားပြီး​နောက် ရှန်းယွမ်ဇယ် မရယ်​မောပဲ မ​နေနိုင်​တော့... ​ဒါက ဒဏ္ဍာရီလာ ပုဂ္ဂိုလ်​​တွေရဲ့ ပလွှားမှု လိုမျိုးလား...

ချန်းချင်းယန်ကို ထိုကဲ့သို့ လုပ်​ပေး​နေရခြင်းမှာ အမှန်တကယ်ပင် သူ့​တောင်းပန်မှုကို ​ဖော်ပြရန် ဖြစ်​သော်လည်း ၎င်းက အ​တော်​လေး စိတ်ဝင်စားစရာ​ကောင်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိူ​နှောက်ယှက်မှု​လေး​ကြောင့် ​မော့ကျန်းနှင့် လီယန်အကြားမှ ကိစ္စရပ်များမှာ ချန်းချင်းယန်၏ နှလုံးသားထဲမှ လွင့်ပါးသွား​လေသည်။ သူမကိုယ်သူမ စိတ်​အေးလက်​အေး ဖြစ်သွားပြီဟု ခံစား​နေရသည့် အချိန်မှာပင် သစ်​ခေါင်း​လေး၏ ပိုစ့်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

[သစ်​ခေါင်း​လေး] "ငါက​တော့ မိတ်ကပ်ဆရာမ​လေးပါ... အလုပ်တာဝန်​တွေ​ကြောင့် ဒီ​နေ့ ငါ့အချစ်ပြိုင်ဘက်ကို မိတ်ကပ်ပြင်​ပေးခဲ့ရတယ်... ဒါ​ပေမယ့် ဒါက ​ကြေကွဲစရာ အ​ကောင်းဆုံး အပိုင်း မဟုတ်​သေးဘူး... ​ကြေကွဲစရာ အ​ကောင်းဆုံးက​လေ သူ့လည်ပင်း​ပေါ်က အနမ်းရာ​တွေပဲလို့..."

… ….

ချန်းချင်းယန်မှာ ယခုလက်ရှိ ဖြစ်ပျက်​နေသမျှက ထင်​ယောင်ထင်မှား တစ်ခုသာဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ ​သွေး​လေ​​ချောက်ခြား​နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်...

ထင်မှတ်ထားသကဲ့သို့ပင် သူမက အိမ်မှ ထွက်​ပြေးချင်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ မဟုတ်​သေး... ကမ္ဘာအနှံ့ ခရီးထွက်မယ်... သူမက သူမ သွားချင်သမျှ ​နေရာတိုင်းကို သွားချင်​နေတယ်လို့...

ဒါ​ပေမယ့်လည်း ဘာလို့ သူမက အဲ့သခင်​လေးကို ဆု​ပေးပွဲမှာ ​တွေ့ခဲ့ရတာလဲဆိုတာ တစ်​ယောက်​ယောက် ​ပြော​ပေးနိုင်မလား... သူမ ဘာဖြစ်သွားမလဲလို့... အား...

အတိတ်တွင် တူရကီက ချန်းချင်းယန်အတွက် သာမန်​နေရာ​လေးသာ ဖြစ်သည်။ သို့​​သော်လည်း ဧကရာဇ်​မော့ လည်ပတ်သွားပြီး​နောက် ချန်းချင်းယန်၏ နှလုံးသားထဲတွင် အမှတ်အသား​​နေရာ တစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

တူရကီ​မြေ​ပေါ်သို့ ​ခြေချလိုက်ချင်းမှာပင် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးက ပန်းများ၊ ​နေ​ရောင်ခြည်နှင့် ​ကြောင်ငယ်​လေးဖြင့် ဝန်းရံထားသည့်အလား ခံစားရသည်။ ချန်းချင်းယန်က လမ်းတစ်ဖက်မှ ​လေလွင့်​ကြောင်ငယ်​​လေးများကို ဓါတ်ပုံရိုက်လိုက်သည်။ ​ကြောင်​လေးများက ​ခေါင်း​မော့ကာ သူမကို လှမ်းကြည့်လာပြီး​နောက် တ​မြောင်​မြောင် ​အော်ကာ ထွက်​ပြေးသွား​နော့သည်။

ချန်းချင်းယန်၏ နှလုံးသားက အ​ကြောင်းအရင်းမရှိပါဘဲ အနည်းငယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွား​လေသည်။ အဆုံးတွင်သူမက ဤ​နေရာသို့ လီယန်နှင့် အတူ ​ရောက်မလာနိုင်ခဲ့​ပေ။

ထို့ကြောင့် သူမက ကြွားဝါပြရန်အတွက် ပုံအချို့ ထပ်ရိုက်လိုက်​လေသည်။

ချန်းချင်းယန်က ​ကောလဟာလများထဲမှ အတင်းအဖျင်း ဘုရင်မနှင့် ​တွေ့ဆုံ​နေသည့် သတင်း​ထောက်တစ်​ယောက်အလား ကင်မရာကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူမက နတ်ဘုရား​လေး၏ ​ခြေရာများကို လိုက်နင်းရန်အတွက် ​မော့ကျန်း ယခင်က တင်ထားခဲ့သော ပိုစ့်များကို အထူးတလှယ် လှန်​လှော ကြည့်ရှုခဲ့ပြီး ဤခရီးအတွက် လမ်း​ကြောင်းဆွဲထားခဲ့သည်။

'မနက်ဖြန် မိုးပျံပူ​ပေါင်း စီးပြီး ​ကောင်းကင်ကို ဦးတည်လိုက်မယ်၊ ​​ကောင်းကင်မှာ မီတာ တစ်​ထောင်အထိ မြင့်မြင့် ​ရောက်​နေပြီး​တော့ ​ကောင်းကင်ပြာကြီးရယ်၊​နေထွက်ချိန်ရယ်၊ ​ရောင်စုံမိုးပျံ ပူ​ပေါင်း​တွေရယ်၊ နိုင်ငံခြားသား ​​​ကောင်​ချော​လေး​တွေရယ်...'

ထိုအ​ကြောင်းကို စဥ်းစားမိသည်နှင့် အလွန် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။

လာမည့် မနက်ဖြန်၏ ရိုမန့်တစ် အဖြစ်အပျက်​လေးများကို ကြိုဆိုရန်အတွက် ချန်းချင်းယန်က ထူးထူးခြားခြားပင် ဟိုတယ်ကို ​စော​စောပြန်သွားခဲ့ပြီး မျက်နှာထက်တွင် ရွှံ့​စေး maskတစ်ခုကို ကပ်ထားလိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာကို ​ပြောင်စင်သည်အထိ ​ဆေး​ကြောပြီးသွား​သောအခါ ညာသံ​ပေး၍ လှလှပပ အိပ်စက်ရန် အိပ်ရာ​ပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်​လေသည်။

သူမက ​နေထွက်ချိန်ကို ကြည့်ချင်သည့်အတွက်​ကြောင့် နှိုးစက်နာရီကို 4နာရီတွင် အချိန်ကိုက် ထားထားလိုက်သည်။ ချန်းချင်းယန်က ပြင်ဆင်ထားပြီး ဖြစ်​သော ဗြိတိန်စတိုင် စိန်တုံးပုံစံ အကွက်ရှပ်နှင့် ဂျင်း​ရောင် ဝတ်စုံကို မီးခိုး​ရောင် အကွက်​ဘောင်းဘီတိုဖြင့် ဝတ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ သူမက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မှန်ထဲတွင် ကြည့်လိုက်ပြီး​နောက် အလွန့် အလွန် စိတ်​ကျေနပ်သွား​လေငည်။

သူမက အ​နောက်​ရောင်ကိုင်းမျက်မှန်ကို တပ်၍ အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

မိုးပျံပူ​ပေါင်း၏ ​မောင်းနှင်သူမှာ အလွန် ​ချော​မော​သော နိုင်ငံခြား ​ကောင်​လေး တစ်​ယောက် ဖြစ်ပြီး ကြွက်သားများ လှစ်ဟပြထားသည့် စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ချန်းချင်းယန်မှာ အလိုအ​လျောက်ပင် အကြည့်များ မခွာနိုင်​​အောင် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုသူက မိုးပျံပူ​ပေါင်းကို အပူ​ပေး​နေခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့ကို ဝန်းရံ​​နေကြသည့် အမျိုးသမီး ခရီးသွားအနည်းငယ် ရှိ​နေသည်ပင်။ ချန်းချင်းယန်က ဖုန်းကို ထုတ်၍ ထိုသူ၏ ပုံကို တိတ်တဆိတ် ရိုက်လိုက်သည်။ ထိုစဥ် သူမ​နောက်ပါးမှ အပြုံးရိပ်သန်း​နေ​သော ရူး​ကြောင်​ကြောင် အသံတစ်သံ ထွက်​ပေါ်လာ​လေသည်။ "တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ"

ဖုန်းကိုင်ထား​သော ချန်းချင်းယန်၏ လက်များ တစ်ခဏမျှ ​တောင့်တင်းသွား​လေသည်။ သူမ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ​ကောင်းမွန်စွာ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

​သောက်ကျိုးနည်းကို တိုက်ဆိုင်တာလား....

"ရှင် ဘာလို့ ဒီ​ရောက်​နေတာလဲ" ချန်းချင်းယန်က ​ခေါင်း​မော့၍ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီသခင်​လေးက ​ခွေးလို ဝတ်စားထားတဲ့ အချိန်မှာ​တောင် တကယ်ကြီး ဟန်​ဆောင်ပန်​ဆောင် လုပ်တတ်တာပဲ... မိုက်မဲတဲ့ မိန်းက​လေးငယ်​လေး တွေကို ပြုစားဖို့ ကြံ​နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်...

'ခဏ​လေး ​နေပါဦး... ဒါက ​ကောင်းကင်ဘုံက​နေ ငါ့ကို ​ပေးအပ်လာတဲ့ အလှ​လေး ဖြစ်​နေမလား... ဒါ​ပေမဲ့ သူမ ရှာ​နေတာက နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်က လူ​ချောလေး တစ်​ယောက်​လေ"

ချန်းချင်းယန်၏ အမူအယာက အလွန် သိမ်​မွေ့​လေရာ သူမ၏ နှလုံးသားထဲမှ အ​တွေးများ အားလုံးမှာ မျက်နှာ​ပေါ်တွင် ​ရေးထား​လေသည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က ချန်းချင်းယန်ကို အလွန် ယဥ်​ကျေးသိမ်​မွေ့စွာဖြင့် ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ငါဒီကို မိုးပျံပူ​​ပေါင်း စီးဖို့ ​ရောက်လာတာ"

ချန်းချင်းယန်က သူ့အပြုံး​ကြောင့် တစ်စက္ကန့်မျှ မျက်လုံးကန်းသွား​လေသည်။ ထိုသူက ​အောင်မြင်​သော လူတစ်​ယောက်၏ အရှိန်အဝါများ ထုတ်လွှတ်​နေပြီး ရင့်ကျက်​နေ​သော လူတစ်​ယောက်၏ သြဇာတက္ကိမလည်း ရှိ​နေသည်။ ဒါ​ပေမယ့် သူမ လိုချင်​နေတာက လူငယ်​လေး​လေ... သူမက ဝါးပိုးမြင်း​လေးကိုပဲ လိုချင်တာ...CEOတစ်​ယောက် မဟုတ်ဘူးလို့...

​ကျေးဇူးပြုပြီး သူမကို ဝါးပိုးမြင်းနဲ့ ​နွေး​ထွေးတဲ့ လူတစ်​ယောက် ​ပေးပါ...

ချန်းချင်းယန်က နှုတ်ခမ်း​​ထောင့်များကို ဆွဲ​ဆန့်၍ ခပ်​တောင့်​တောင့် အပြုံး​လေးတစ်ခု ​​ပေးလိုက်သည်။ သူမက ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ခပ်တိုးတိုး ရယ်​မောလိုက်​လေသည်။

"ဒါဆို ​ဝေး​ဝေးမှာ ရပ်​ပေးပါလား... ကျွန်မရဲ့ အီစီကလီ​လေး​တွေကို ကွယ်မထားနဲ့​လေ"

သူက ချန်းချင်းယန်​ရှေ့မှ မိုးပျံပူ​ပေါင်းကြီးကို ကြည့်၍ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် ငါတို့က မိုးပျံ ပူ​​ပေါင်း တစ်ခုတည်းကို စီးနေတာလေ"

ချန်းချင်းယန် "…"

နတ်ဘုရားရဲ့ ဆန္ဒအရ ​ဝေး​ဝေး သွားလိုက်စမ်းပါ....

မိုးပျံပူ​​ပေါင်းက ​ကောင်းကင်​ထက်သို့ တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာသဖြင့် ​နေမင်းကြီးကလည်း မိုးကုပ်စက်ဝိုင်း​ပေါ်သို့ တရိပ်ရိပ် တက်လာခဲ့ရာ မိုးပျံပူ​ပေါင်း​ပေါ်မှ ခရီးသည်အားလုံး အလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှား လာခဲ့ကြသည်။ ​မြေပြင်ထက်မှ မီတာ တစ်​ထောင်ခန့်အမြင့်တွင် ​ကောင်းကင်ပြာကြီး၊ ​နေထွက်ချိန်နှင့် ​ရောင်စုံ မိုးပျံပူ​ပေါင်းများသည်သာ ​ကောင်းကင်ကြီးတွင် ပြည့်နှက်​နေသည်။

ချန်းချင်းယန်က ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ​ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ချန်းချင်းယန်၏ ​ဘေးတွင် ရပ်​နေခဲ့သည်။ ​ဘေးပတ်လည်မှ ခရီးသွားများ အားလုံးမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် အပြန်အလှန်စကား ​ပြော​နေကြပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဓါတ်ပုံများ ရိုက်ကူး​နေကြသည်။ ချန်းချင်းယန်တစ်​ယောက်သာ ခြင်း​၏ အစွန်း​လေးတွင် မလှုပ်မယှက်ဖြင့် တစ်​ယောက်တည်း ရပ်​နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူက ​လေထုကို အသက်ဝင်လာ​စေရန် တစ်ခုခု ​ပြောသင့်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ထို့​ကြောင့် သူ​ပြောလိုက်သည်။ "မိုးပျံပူ​ပေါင်း ပျံသန်းရခြင်းရဲ့ နိယာမကို သိလား"

ချန်းချင်းယန်: "…"

"​လေကို အပူ​ပေးလိုက်တဲ့အခါ ပြန့်ကားသွားပြီး သိပ်သည်းဆ​လျော့သွားတယ်... ဆွဲငင်အားက ​ဖော့နိုင်စွမ်းထက် ​လျော့နည်းသွားပြီး​​တော့..."

ချန်းချင်ယန်က ထိုသူကို ​နှောက်ယှက်လိုက်သည်။ "စကားဆက်​ပြော​နေရင် ဒီ​နေရာက​နေ ခုန်ချလိုက်မှာ​နော်"

ရှန်းယွမ်ဇယ် "…"

တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး​နောက် ရှက်တတ်ပြီး တွန့်ဆုတ်​နေ​သော မိန်းက​လေး အသံတစ်သံက ​အေးစိမ့်စိမ့်နိုင်​သော ​လေထုကို ဖြတ်၍ ထွက်​ပေါ်လာသည်။

"ဆောရီးပါ... ကျွန်မတို့အတွက် ဓါတ်ပုံတစ်ပုံ​​လောက် ရိုက်​ပေးလို့ရမလား"

ထိုစကားလုံးများက ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ရည်ညွန်းခြင်း ဖြစ်​သော်လည်း ချန်းချင်းယန်က သူနှင့်အတူ ​ခေါင်းလှည့်လာခဲ့သည်။ အသံ​လေးက ရှက်တတ်​ကြောက်တတ်ရုံမက လူတစ်​ယောက်လုံးကလည်း ရှက်တတ်တတ်ပုံ​လေးနှင့်ပင်။ ချန်းချင်းယန်က သူမထိုးပြရာ ​နေရာသို့ ကြည့်လိုက်​သောအခါ ထို​နေရာတွင် ရပ်​နေသည့် မိန်းက​လေး သုံး​ယောက်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့က တက္ကသိုလ်​ကျောင်းသူများ ဖြစ်ကြပုံ​ပေါ်​သော်လည်း ရှန်းယွမ်ဇယ်ကို ခပ်ရှက်ရှက် အမူအယာဖြင့် ကြည့်​နေကြ​လေသည်။

"ကျွတ်... ဒါ​ကြောင့်ပဲ မိုက်မဲတဲ့ ​ကောင်မ​​လေး​တွေ ​နေရာတိုင်းမှာ ရှိ​နေတာ... ရှင့်မှာ လုပ်စရာ မရှိရင် ပညာရပ်စာအုပ်​တွေ ဖတ်​နေ​လေ... စီအီးအိုစာ​​ပေတွေပဲ ကြည့်မ​နေနဲ့"

ချန်းချင်းယန်၏ သူတို့၏ မိဘများအတွက် အမှန်တကယ်ပင် စိုးရိမ်သွားခဲ့သည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ​မိန်းက​လေးကို ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူမထံမှ ကင်မရာကို ယူလိုက်သည်။ တဖက်မှ မိန်းက​လေးမှာ အနည်းငယ် ​ပျော်ရွှင်သွားခဲ့ပြီး ရှန်းယွမ်ဇယ်က မိန်းက​လေး သုံး​ယောက်ကို ဓါတ်ပုံရိုက်​ပေးလိုက်သည်။

ချန်းချင်းယန်က နှုတ်ခမ်းဖိပိတ်၍ ​နေထွက်ချိန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက လည်ပင်းတွင် ချိတ်ဆွဲထား​သော ကင်မရာကို ​ကောက်ကိုင်၍ ဓါတ်ပုံများ စရိုက်​လေ​တော့သည်။ ရုတ်တရက်ပင် အလင်းတန်းတစ်ခု ဖြတ်​ပြေးသွားပြီး ကင်မရာခလုတ်နှိပ်သံ ခပ်​ဖျော့​ဖျော့ ထွက်လာခဲ့​​လေသည်။သူမက လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ကင်မရာကိုင်ထားသည့် ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမကို ပြုံးပြ​နေသည်အား ​တွေ့လိုက်ရသည်။

ချန်းချင်းယန်က စိတ်အလိုမကျမှုတို့​ကြောင့် မျက်ခုံးကြုတ်သွား​လေသည်။

"ရှင်က တစ်ခြားတစ်​ယောက်ရဲ့ ကင်မရာနဲ့ ကျွန်မကို ဓါတ်ပုံရိုက်​ပေး​နေတာ... ပုံဘယ်လို ရပါ​တော့မလဲ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ဆိုလာခဲ့သည်။ "အဆင်​ပြေပါတယ်... ​ငါတို့ မေးလ်လိပ်စာ လဲပြီးသွားပြီ"

ချန်းချင်းယန်: "…"

'ဖာခ့်... ရှင်က​တော့ ​တောရိုင်း​ကောင်ကြီးရဲ့ နှလုံးသားနဲ့ ပ​လေးဘွိုင်းကြီးပဲ'

ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူတို့အတွက် ဓါတ်ပုံရိုက်​ပေးပြီး​နောက် ချန်းချင်းယန်ဘက်သို့ ပြန်​လျှောက်လာခဲ့သည်။ ချန်းချင်းယန်က သူ့ကို မ​ကျေမချမ်း အကြည့် တစ်ချက်​ပေး၍ ​မေးလိုက်သည်။

"​ကျောင်းမှာဆိုရင် ရှင်က ​ကျောင်းသူ​လေး​တွေနဲ့ ဒီလိုပဲ လိုက်​လျောညီ​ထွေ​ ​နေတတ်တာပဲလား"

သူက ထိုအ​ကြောင်းကို တစ်ခဏမျှ ​တွေးလိုက်ပြီး​နောက် ​ပြောလိုက်သည်။

"တကယ် ငါ့အတန်းကို လာတက်ကြတဲ့ ​ကျောင်းသူ​လေး​တွေ အ​တော်များတယ်... ငါ့အတန်း​​​ချိန်တွေက ဆရာ​တွေ အားလုံးထဲမှာ အတန်းတက်တဲ့နှုန်း အမြင့်ဆုံးပဲ​လေ"

ချန်းချင်းယန်: "…"

ပညာ​ရေး​​လောကကြီး အတွက်​တော့ ရှက်စရာပဲ...



Xxxxx