အပိုင်း ၉၆

Chapter 96
လက်ထပ်ပွဲ



သူ သူမ​လေးကို နှစ်​ပေါင်းများစွာ ​စောင့်​​ပေးခဲ့​ပေမယ့်လည်း ဒီလူက​တော့ လက်ထပ်တဲ့အထိ ​​တောင် မ​စောင့်နိုင်​တော့ဘဲ စိတ်မရှည် လက်မရှည်နဲ့ တကျွတ်ကျွတ် ဝါးစားပစ်လိုက်တယ်​လေ... ဒီ​အ​ကြောင်းကိုသာ လီယန်ရဲ့ ဆရာတူ အစ်ကိုတွေကို ​ပြောပြလိုက်ရင် ဧကရာဇ်​မော့ တစ်​​ယောက် မနက်ဖြန် ​နေထွက်ချိန်ကို အသာထား ဒီ​နေ့ ​နေဝင်ချိန်ကို​တောင် ​မတွေ့ရမှာ စိုးရိမ်မိတယ်...

​မော့ကျန်းက ရုတ်တရက် ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ထရပ်လာပြီး လီယန်​ဘေးတွင် ​လျှောက်သွား၍ ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ အကြည့်ကို ကာထားလိုက်သည်။

ရှန်းယွမ်ဇယ်သည်လည်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ​လှောင်ရယ်လျက် ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ထလာခဲ့သည်။

လီယန်၏ နှလုံးသား ရုတ်တရက် ခုန်​ပေါက်သွား​လေသည်။ သူမ၏ စိတ်ခံစားချက်ဆိုင်ရာ ဥာဏ်ရည်က ပတ်ဝန်းကျင်လေထုထဲမှ ​ပြောင်းလဲမှုများကို ​တွေ့ရှိနိုင်ရန်အတွက် အ​တော်​လေး နိမ့်ပါ​သော်လည်း သူမရှိ​နေသည့် ​လေထုက လူအများအတွက် ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ဖြစ်​နေသည်။ ​

တိုက်ခိုက်​တော့မည့် ​လေထုအ​နေအထားပါ​ပေ။

ထိုလူနှစ်​ယောက်ကသာ ထိုကဲ့သို့ အချင်းချင်း စိုက်ကြည့်​နေကြပါက မကြာမီပင် တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခု မလွဲမ​သွေ ​ရောက်လာနိုင်သည်။

ချန်းချင်းယန်၏ အကြည့်က​ မော့ကျန်း၏ ကိုယ်​ပေါ်တွင် အမြဲတမ်း ကျ​ရောက်​နေခဲ့သည်။ ယခုတွင် ထိုသူ ထရပ်လာသည်ကို မြင်ရသည့် အတွက် ​ခေါင်း​မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက နှလုံးသားထဲတွင် အာ​မေဋိတ်များ ပြုရန်လည်း မ​မေ့ခဲ့​ပေ။ '​သောက်ကျိုးနဲ... နတ်ဘုရား​​လေးရဲ့ အကြည့်က စူးရှလိုက်တာ... သူက အရမ်း ​ချောတာ​ပဲ... မှန်လိုက်​လေခြင်း'

လီယန်က ​ဘေးဘက်မှ အရဲစွန့်သည့် အမူအယာဖြင့် အ​ထောက်အပံ့ ရှာလိုက်သည်။ ကြည့်ရသည်မှာ သူမတစ်​ယောက်တည်းကသာ ထိုအ​ခြေအ​နေကို ကယ်တင်​​ပေးနိုင်မည့်ပုံပင်။ လီယန်က ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ခပ်မြန်မြန် ခုန်ထွက်လာပြီး ​မော့ကျန်း၏ လက်ကို ဆွဲ၍ ချန်းချင်းယန်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

"ကျန်းကျန်း... မိတ်ဆက်​ပေးရအုံးမယ်... ဒါက ကျွန်မရဲ့ ညီအစ်မ​ကောင်း​လေ.... သူ့က ရှင့်ရဲ့ ဖန်အကြီးစား​နော်"

​​မော့ကျန်းက သူ့အကြည့်များကို ရှန်းယွမ်ဇယ်ထံမှ သိမ်းယူလိုက်ပြီး ချန်းချင်းယန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ နတ်ဘုရားက သူမကို ပြန်ကြည့်​နေသည်အား ​တွေ့​သောအခါ ချန်းချင်းယန်သည်လည်း ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ထရပ်လာခဲ့ပြီး ​ပြောလိုက်သည်။

"ဧကရာဇ်​မော့... ကျွန်မ ရှင့်ရဲ့ ​ဖျော်​ဖြေပွဲတိုင်း ​ရောက်ဖူးတယ်... လက်မှတ် မရလိုက်လို့ ​ထောင့်​လေးမှာပဲ ထိုင်ကြည့်ခဲ့ရတာ"

ဒီ​လောက်ထိ နီးနီးကပ်ကပ် ​တွေ့ရဖို့ တစ်ခါမှ အိမ်မက်မမက်ခဲ့ဖူးဘူး... သူမက အခု​တော့ နတ်ဘုရားရဲ့ မျက်​တောင် အ​ရေအတွက်ကို​တောင် ​ရေလို့ ရ​နေပြီကွ...

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်... ရှန်ပူက ရှင့်ကို တကယ် သ​ဘောကျတာ... ရှန်ပူ နင့် နတ်ဘုရားကို ​တွေ့ရတာ ​ပျော်တယ်မလား... သူ့ကို ထိလို့လည်း ရပြီ​လေ"

​မော့ကျန်း: “…”

သူက တခြားသူ​တွေဆီက​နေ ကြုံရာကျပန်း ထိလို့ ရတယ်လား...

ချန်းချင်းယန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ထရပ်လာခဲ့သည်။

"ဧကရာဇ်​မော့... ရှင့်ကို ဖက်လို့ ရမလားဟင်"

​​မော့ကျန်း၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်များ တင်းကြပ်သွား​လေသည်။ ထို​တောင်းဆိုမှုက အနုပညာရှင်တစ်​ယောက်အတွက် အလွန်အကျွံ မဟုတ်​ပေ။ ထို့အပြင် တဖက်လူက လီယန်၏ သူငယ်ချင်း​ကောင်းလည်း ဖြစ်​နေသည့်အတွက် သူကပင် ​ခြေတစ်လှမ်း တိုး၍ ယဥ်ယဥ်​ကျေး​ကျေး ဖက်​ပေးလိုက်သည်။

ထို့နောက် ချန်းချင်းယန်က ဆိုဖာ​ပေါ်သို့ ​တောင့်​တောင့်ကြီး လဲကျသွား​လေသည်။

အခြားသူများ: “…”

လီယန်က စိတ်​လောစွာဖြင့် တံ​တွေးမျိုချလိုက်သည်။

"စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ရုတ်တရက် ​သေသွားတာ​တော့ မဟုတ်​လောက်ပါဘူး​နော်"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ လက်​ချောင်းကို နှာ​ခေါင်း​​အောက်တွင် ထား၍ စစ်​ဆေးလိုက်သည်။

"အဆင်​ပြေပါတယ်... အသက်ရှူ​နေတုန်းပဲ... ထပ်ပြီး ​ခွေးရူးပြန်သွားတာ ဖြစ်ရမယ်"

​မော့ကျန်းနှင့် လီယန်: “…”

ထိုကဲ့သို့ ​နှောက်ယှက်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ​မော့ကျန်းနှင့် ရှန်းယွမ်ဇယ်မှာ ဆက်ပြီး ရန်မ​စောင်နိုင်ကြ​တော့​ပေ။ လီယန်က ချန်းချင်းယန်ကို ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ဆွဲထူ၍ ညစာပြင်ရန် မီးဖို​ချောင်ထဲသို့ ဆွဲ​ခေါ်သွားသည်။

"ရှန်ပူ... ငါ ခြံထဲမှာ ​ရွှေဖရုံသီး​တွေ စိုက်ထား​သေးတယ်... ဒီ​​နေ့ပဲ နှစ်လုံးခူးထားတာ​လေ... ညစာအတွက် စားလို့ ရသွားပြီ"

"​ရွှေဖရုံသီး စိုက်တာ ​သေချာရဲ့လား... ဖရဲသီး​တွေ ​ကျောက်ဖရုံသီး​တွေ​တော့ မဟုတ်ပါဘူး​နော်"

လီယန်၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်​​​လေးများ တွန့်သွား​လေသည်။

"ငါ ဒီ​လောက်ထိ မတုံးပါဘူး​နော်... ​ကျေးဇူး"

ချန်းချင်းယန်က တခစ်ခစ် ရယ်​မောလိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့်လည်း အပြင်ထွက်စားကြရ​အောင်​လေ... အလုပ် အရမ်း ကြိုးစားနေတာ နင့်ပုံစံမှ မဟုတ်ဘဲ"

"ငါ ​ရွှေဖရုံသီး နှစ်လုံး ခူးထားမိလို့​လေ"

ချန်းချင်းယန် : “…”

ဒါဆို ငါတို့ စားရ​တော့မှာ​ပေါ့​နော်...

နှစ်​ယောက်သားက မီးဖို​ချောင်ထဲသို့ ဆူညံပူညံဖြင့် ဝင်သွားကြသည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူ့​ရှေ့မှ လူကို ကြည့်ကာ ဆိုဖာတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

"အမှိုက်​ကောင်"

​မော့ကျန်းက သဘာဝကျကျပင် သူ​ပြော​နေ​သော အရာကို သိ​နေသည်။ သူက ဂရုမစိုက်ဘဲ ပြုံး၍ ဆိုဖာတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဒီနှစ်​​တွေအတွင်းမှာ မင်းဘာမှ မလှုပ်ရှားနိုင်ရတာက မင်း လှုပ်ရှားလိုက်ရင်​တောင် ရလဒ်ထွက်လာမှာမဟုတ်မှန်း သိ​နေလို့မလား... မင်းကိုမင်း သန့်စင်မွန်မြတ်​နေတဲ့သူလို့ ​တွေး​နေတာ​တော့ မဟုတ်ပါဘူး​နော်"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ဒူး​အောက်တွင် မြားစိုက်သွား​သော်လည်း အကြည့်များကို ​မော့ကျန်းထံတွင်သာ မြဲမြံထားဆဲ ဖြစ်သည်။

"ယန်ယန်က ဘိုးဘိုးကျန်းရဲ့ တစ်ဦးတည်း​သော ​မြေးမိန်းက​လေးပဲ... ငယ်ကတည်းက သူ့အစ်ကို​တွေဆီက​နေ အလိုလိုက်ခံထားရပြီး​တော့ ဆရာတူအစ်ကိုတွေဆီက​​နေ ကာကွယ်​ပေးခံရခဲ့ရတာ... မင်းအခု သူ့ကို ရ​နေ​ပေမယ့် သူ့ကို စိတ်ပျက်​အောင် လုပ်ရဲရင် သူ​တို့တွေဆီက လက်သီးချက်တစ်ခုနဲ့တင် မင်းကို ​သေ​အောင် ရိုက်သတ်လို့ရတယ်"

"သူ့ကို နည်းနည်း​လေးမှ မှားယွင်း​နေတယ်လို့ ခံစားရ​အောင် လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး"

​မော့ကျန်းက ​ပြောပြီးသည်နှင့် တစ်ဖက်လူကို ပျင်းတိပျင်းရွဲ ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် ငါ့ကို ဒီလို​တွေ လာ​ပြောဖို့ ​ဒေါက်တာရှန်းရဲ့ ​နေရာက​ရော"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ​ခပ်ဖျော့​ဖျော့ ပြုံးလိုက်သည်။ "ငါ့ကို ယွမ်ဇယ်​ကော​​ကောလို့ ​ခေါ်သွားတာ မကြားလိုက်ဘူးလား"

​မော့ကျန်းက တစ်ခဏမျှ ကြက်​​သေ​သေသွားပြီး​နောက် သူ့မျက်လုံးများက ရှန်းယွမ်ဇယ်၏ အကြည့်များထံသို့ ​ပြေးလွှားသွားသည်။ ထို့​နောက် နှစ်​ယောက်သားက ရုတ်တရက် ရယ်​မောလိုက်​ကြသည်။

လီယန်က ဧည့်ခန်းထဲမှ ရယ်သံများကို နား​ထောင်လိုက်ပြီး စိတ်သက်သာရာရစွာဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ​ယောကျ်ားနှစ်​ယောက်ကြားက သူငယ်ချင်းဆက်ဆံ​ရေးက စစ်​ဆေးမှုကို ​ကျော်ဖြတ်နိုင်သွားပြီ​ပေါ့...

"တလီ... နင်သတိထားမှ ရမယ်​နော်... ရှန်းကုန်းဇီက အခု လက်ထပ်ဖို့ ဖိအား​ပေးခံ​နေရတယ်... ဗီရိုထဲက မြန်မြန် ထွက်မလာနိုင်ဘူးလို့ ​ပြောလို့ မရဘူး​နော်" (come out)

"ဆို​တော့"

"​တွေးကြည့်လိုက်စမ်းပါ... ဗီရိုထဲက ထွက်ပြီးရင် သူ့ရဲ့ သား​ကောင်က ဧကရာဇ်​မော့ ဖြစ်သွားနိုင်​တယ်နော်"

လီယန်:” …… “

ချန်းချင်းယန် လက်ထဲမှာသာ မီးဖို​ချောင်သုံး ဓါးမကိုင်ထားရင် သူမကို ​သေချာ​ပေါက် ​ခေါင်း​ခေါက်လိုက်မှာ...

စား​သောက်ကြပြီး​နောက် ချန်းချင်းယန်က ရှန်းယွမ်ဇယ်နှင့်အတူ ထွက်သွားသည်။ ​မော့ကျန်းက ​နောက်တစ်​နေ့ မနက်တွင် အလုပ်ရှိ​​​သေးရာ ချန်းချင်းယန်မှာ ​နေခဲ့သည်အထိ အရှက်မမဲ့နိုင်ခဲ့။ ​မော့ကျန်း ပန်းကန်များ ​ဆေး​ကြောပြီးချိန်တွင် လီယန်က ​ရေချိုးထားပြီး ဖြစ်ပြီး အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် အင်တာနက် ဖွင့်ကြည့်​နေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်​ယောက်က တရားဝင် အတူရှိကြပြီ ဖြစ်၍ လီယန်က သူမ၏ ပစ္စည်းများကို ​မော့ကျန်း၏ မာစတာအိပ်ခန်းထဲသို့ ​ရွှေ့လာခဲ့သည်။ ခရီး​ဆောင်အိတ်အပြင် သူမက နံရံ​ပေါ်မှ ပိုစတာကိုလည်း မ​​မေ့ခဲ့​ပေ။ ​မော့ကျန်းသည်လည်း အိပ်ခန်းထဲတွင် သူ့ဇတ်ကားများထဲမှ တစ်ကား၏ ဇာတ်​ကောင်ပုံ ပိုစတာ တစ်ခု ချိတ်ဆွဲထားသည်။ လီယန်က ပိုစတာ နှစ်ခုကို ​ဘေးချင်းကပ်ရက် ထားလို​​သော်လည်း ​​မော့ကျန်းက သ​ဘောမတူခဲ့​ပေ။

သူ တကယ်ပဲ သူ့ရဲ့ ကိုယ်တစ်ပိုင်းပုံ ပိုစတာကို သူ့အခန်းထဲ ချိတ်မထားနိုင်ပါဘူး​နော်....

ပိုစတာ မရှိခြင်းက လီယန်ကို အလွန် မ​ပျော်မရွှင် ဖြစ်သွား​စေသည်။ သို့​သော်လည်း ​မော့ကျန်းက သူမကို ရှင်းပြချက်တစ်ခု ​​ပေးလာခဲ့သည်။ ပိုစတာက ဘာများ ​ကောင်းလို့လဲ.... သူမ ​မြင်ချင်ရင် ဘယ်အချိန်မဆို အင်္ကျီ ချွတ်ပြလို့ ရတာပဲ​လေ... ထို့​ကြောင့် သူမက ပိုစတာကို အရံအိပ်ခန်းထဲသို့ ​​လေလိုပင် လွှင့်ထုတ်လိုက်​လေသည်။

​မော့ကျန်းက အိပ်ရာဆီသို့ ​လျှောက်လာပြီး သူမကို ​နောက်မှ ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ လက်ပ်​တော့ကို ​ချော​ချော​မွေ့​မွေ့ ပိတ်လိုက်​တော့မည့် အချိန်တွင် လီယန်က သူမ၏ ​နေ့စဥ် ညစာစားပြီး အစာ​​ကြေ ​လေကျင့်ခန်း ထပ်မံ စတင်​တော့မည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ဤတစ်ကြိမ် ​လေ့ကျင့်ခန်း ပြီးသွားသည့်အချိန်၌သာ လီယန် အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွားရသည်။

"ကျန်းကျန်း... ဒီလို တိုက်ရိုက်ကြီး လာလိုက်ရင် ကိုယ်ဝန်သွား​လောက်လား" လီယန်က ​ခေါင်း​မော့၍ ​သူမ၏ ခေါင်းထက်မှ မျက်လုံးများ မှိတ်ထားသူကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုသူက မယုံနိုင်စွာ ​ကောင်း​လောက်​အောင်ပင် ​ကြည့်​ကောင်း​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

​မော့ကျန်း၏ မျက်ဆံ​လေးများ လှုပ်ခါသွားပြီး သူမ၏ ​မေးခွန်းကို တ​လေးတနက် ​တွေး​နေခဲ့သည်။

လီယန်: “…”

လီယန်၏ မျက်နှာ​လေးက ရုတ်တရက် မဲ့ကျသွား​လေသည်။ သူမ၏ အသံထဲတွင် မ​ကျေနပ်ချက်များ ပြည့်​​နေခဲ့သည်။

"ကျွန်မ လက်မထပ်ရ​သေးတဲ့ အ​မေ မဖြစ်ချင်ဘူး"

​မော့ကျန်း၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်များက အပြုံး​လေးတစ်ခု အဖြစ် ​ကွေးတက်သွားသည်။သူ့မျက်လုံးများကို ဖွင့်လာပြီး သူမ၏ ​ခေါင်း​လေးကို ပွတ်​ပေးလိုက်​လေသည်။

"အား​ယောင်... လက်ထပ်ကြရ​အောင်​လေ"

လီယန်က ချင်ချင်းဆိုသလို ကြက်​သေ​သေသွား​လေသည်။ သူမ၏ မျက်ခုံး​လေးများ တ​လေးတနက် စုကြုံ့လာသည်ကို ကြည့်ကာ ​မော့ကျန်းသည်လည်း ပြာယာခတ်သွားရသည်။ ​မော့ကျန်းက သူ့နှလုံးသားထဲမှ ​ကြောက်စိတ်များကို အားသုံး၍ ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး သူ့အကြည့်များက အနည်းငယ် အန္တရာယ် ရှိလာသလိုပါပင်။ သူမသာ ငြင်းဆန်ရဲပါက ​သေဆုံးပြီးသား အသားတုံး ဖြစ်သွားနိုင်သည်။

​မော့ကျန်း၏ ​တောက်​လောင်​နေ​သော အကြည့်​အောက်တွင် လီယန်၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်​လေးများ လှုပ်ရှားသွားပြီး ​ခေါင်း​မော့၍ သူ့ကို ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ကျန်းကျန်း... ကျွန်မကို လက်ထပ်ခွင့်​တောင်း​နေတာလား"

"ဟုတ်တယ်​လေ" သူက ကတိသစ္စာ ပြု​နေသည့်အလား အလွန်အမင်း တ​လေးတနက် ဖြစ်​နေသည့် ​လေသံဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။​

"ဒါ​ပေမယ့် တီဗီထဲမှာကျ​တော့ တခြားသူ​တွေက လက်ထပ်ခွင့်​တောင်းရင် ပန်း​တွေ၊ စိန်လက်စွပ်​တွေ၊ ဒူး​ထောက်တာ​တွေ ပါတယ်​လေ... ကျွန်မကျ ဘာမှ မပါဘဲနဲ့"

​မော့ကျန်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ လူသား​လေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး မရယ်​မောဘဲ မ​နေနိုင်။

"ဒီ​နေ့ ပြင်ဖို့ အချိန် မရလိုက်လို့... ​နောက်ရက်မှာ ပြင်လို့ ရမလား"

"အမ်း..." လီယန်က တစ်ခဏမျှ ​တွေး​တောပြီး​နောက် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ "ရတယ်​လေ"

သူမ အလွယ်တကူ လက်ခံလိုက်သည်ကို ကြည့်၍ ​မော့ကျန်း အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွားသည်။ သူမက အား​ယောင်ရဲ့ မှတ်ဥာဏ်ကို ရပြီး​တော့ ပိုပြီး တုံးလာသလိုမျိုး သူ ဘာလို့ ခံစား​နေရပါလိမ့်​နော်...

သို့​သော်လည်း သူ့နှလုံးသားက နူးညံ့လွန်းသည်။

​မော့ကျန်းက နဖူး​လေး​ပေါ်တွင် ညင်ညင်သာသာ အနမ်း​ချွေပြီး​နောက် ​လေ့ကျင့်ခန်း ထပ်လုပ်ရန်အတွက် သူမကို ဆွဲမဖိဘဲ မ​နေနိုင်​တော့​ပေ။

တစ်လကြာ​သောအခါ အင်တာနက်​ပေါ်တွင် ​​နောက်ထပ် သွေးမုန်တိုင်းကြီး တိုက်လာပြန်​လေသည်။ ပိုဆိုးသည်မှာ ​သွေးမုန်တိုင်း၏ ​နောက်ကွယ်က လက်သည်ကြီးသည်ကား ဧကရာဇ်​မော့၏ ​ဝေ့​ပေါ်ပိုစ့်သာ ဖြစ်​နေပြန်သည်။

ထို​ဝေ့​ပေါ်ပိုစ့်၏ စာသားမှာ 🙂 အီမိုဂျီ​လေးသာ ဖြစ်​သော်လည်း ပုံမှာမူ အနီ​ရောင် စာအုပ်တစ်စုံ၏ ပုံဖြစ်သည်။

["#လက်ထပ်မှတ်ပုံတင်ပုံ... လူတစ်​​ယော​က်​ယောက်ကသာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မဆုံးဖြတ်နိုင်ရင် ​ကောင်းကင်ကလည်း ခွင့်ပြု​ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး#"]

("ကွာရှင်းစာချုပ် တင်လိုက်ပြီးမှ ထိုင်ပြီး ဖတ်​နေမယ် [ဘိုင့်ဘိုင်]”)

("ဒီည ​ခေါင်မိုးထပ်ကို တက်လာချင်တဲ့သူ ရှိလား... အ​နောက်​တောင်အရပ်က အဖွဲ့ မြန်မြန် လာကြပါ..." )

("ဒီ​စျေး​ပေါတဲ့လက်က​တော့... ဘာလို့ ​ဝေ့​ပေါ်ကို ဖွင့်ကြည့်မိပါလိမ့်... ဘာလို့လဲ... ဘာလို့လဲလို့... အ​နောက်​တောင်အရပ်က အဖွဲ့ကို ရှာ​ဖွေ​နေပါတယ်" )

(“ဒီ​နေ့... ငါ့ အဖွဲ့လိုက် စကား​ပြောခန်းက သတိ​ပေးစာ​တွေကို ​တွေ့​တော့ ဂိမ်းအသစ် ထွက်လာတာလားလို့TAT... ငါအရမ်း နုံတာပဲ​နော်... အ​နောက်​တောင်အဖွဲ့​ရေ ​စောင့်ပါအုံး" )

("​ခေါင်မိုးထပ်ကို သွားကြမဲ့ သူ​တွေ​ရေ... ငါ့အတွက် ထိုင်ခုံတစ်လုံး ကြိုမှာ​ပေးထားကြပါ... ဒီ​လောက် လူ​တွေအများကြီး မဆံ့​လောက်ဘူး​နော်")

……

ချန်းချင်းယန် ​ဝေ့​ပေါ်မှ ထိုအနီ​ရောင် ဗုံးနှစ်လုံးကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူမ၏ နှုတ်ခမ်း​ထောင့်မှ ​သွေးလွှမ်း​​သော အပြုံးတစ်ခု ထွက်​ပေါ်လာခဲ့​လေသည်။

[ "စာ​ရေးသူလည်း ​ခေါင်မိုးထပ်ကို သွား​တော့မယ်.... ​ရေစက်ဆုံ​​သေးရင် ပြန်​တွေ့ကြတာ​ပေါ့" ]

စာဖတ်သူများ: …

​မော့ကျန်းနှင့် လီယန်တို့၏ လက်ထပ်ပွဲကို ကုမ္ပဏီစား​သောက်ပွဲနှင့် ​ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲများမပါဘဲ သိုသိုသိပ်သိပ်သာ ကျင်းပခဲ့သည်။ မီဒီယာများ အားလုံးကိုလည်း တားမြစ်ထားခဲ့ပြီး နှစ်ဖက်လုံးမှ ​ဆွေမျိုးများနှင့် မိတ်​ဆွေများသာ တက်​ရောက်ရန် ဖိတ်ကြားထားခဲ့သည်။

ချန်းချင်းယန်သည်လည်း သဘာဝကျကျပင် ဖိတ်ကြားခံခဲ့ရ​လေသည်။

သူမက ထိုညတွင် ​ခေါင်မိုးထပ်သို့ သွားချင်ပါ​သော်လည်း ထိုနေရာသို့ သွားပြီး​နောက်... နင့်​မေကြီး​တော်ပဲ​​ဟေ့.... ​ခေါင်မိုးထပ်မှာ သူမအတွက် ​နေရာ​တောင် မကျန်​တော့ဘူး.... အိမ်ပြန်ပြီး အိပ်တာပဲ ​ကောင်းပါတယ်​လေ...

ချန်းချင်းယန်က သတို့သမီး၏ စန်းကို ခိုးယူရန် အတွက် ဝတ်စုံ ဝယ်ရန်နှင့် ဆံပင်ပြင်ရန် ​သူမ၏ ငွေများအားလုံး သုံးလိုက်ရသည်။ သို့​​သော်ငြား ထို​နေရာသို့ ​ရောက်သွား​သောအခါ သူမက ရှုံးနိမ့်​နေဆဲ ဖြစ်သည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ နှစ်​​ယောက်သားက အတူတကွ ယှဥ်ရပ်​နေချိန်တွင် ဓူဝံကြယ်ကဲ့သို့ မျက်စိကျိန်း​လောက်​အောင် ​တောက်​ပနေပြီး အ​ရေးအကြီးဆုံးအချက်မှာ သူမ၏ နတ်ဘုရား​လေး၏ အကြည့်များက အသစ်စက်စက် သတို့သမီး​လေးအတွက်သာ တည်ရှိ​နေခြင်း ဖြစ်သည်။

ချန်းချင်းယန်က ထိုမြင်ကွင်းကို ​ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့် အယ်လ်ကို​ဟောများစွာ ​သောက်မိသွားသည်။ သူမကို မည်သူက အိမ်လိုက်ပို့​ပေးခဲ့သည်ကိုပင် မသိ​တော့​ပေ။ အဆုံးတွင် သူမက အိပ်ရာနိုးလာပြီး​​နောက် သူမကိုယ်သူမ ဟိုတယ် အခန်းတစ်ခုအတွင်း လဲ​လျောင်း​နေသည်ကိုသာ ​တွေ့လိုက်ရသည်။

ချန်းချင်းယန်က ရုတ်တရက် ချက်ချင်း အမူးပြေသွားသည်။ သူမကိုယ်​ပေါ်မှ ​​​စျေးကြီးဝတ်စုံလည်း မရှိ​တော့ပါဘဲ ဟိုတယ်မှ ညအိပ်ဝတ်စုံဖြင့် လဲလှယ်ခံထားရသည်။ ပိုပြီး ​ကြောက်စရာ​ကောင်းတာက တစ်​ယောက်​ယောက် ​ရေချိုး​နေတဲ အသံကို ကြား​နေရတာပဲ...

ချန်းချင်းယန်၏ ဦး​နှောက် ​ပေါက်ကွဲထွက်သွား​လေသည်။ သူမက ​ရှောခ့်ရမှုမှ ပြန်လည် မသက်သာလာခင်​လေးမှာပင် ​ရေချိုးခန်း တံခါးပွင့်လာပြီး ရှန်းယွမ်ဇယ် ထွက်လာခဲ့သည်။

ချန်းချင်းယန် နိုး​နေသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ ​သူက မသိစိတ်အရ အေးခဲသွား​လေသည်။

ချန်းချင်းယန်က တိမ်ဖုံး​နေ​သော မျက်လုံးများဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်​နေပြီး မ​ရေတွက်နိုင်​သော ခံစားချက်များက ၎င်းတို့ထဲတွင် ဖြတ်​ပြေးသွားခ့သည်။ သူမက ရှက်ရွံ့မှုနှင့်​ဒေါသတို့ ​ရော​နှော​နေသည့် အသံဖြင့် ​အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ရှင်... အမှိုက်​ကောင်... နှာဘူး​​ကောင်... နှာဘူး​ကောင်... ကျွန်မကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲလို့"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး သူမထံသို့ ​လျှောက်လာကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ငါတို့ ဒီလို အဆုံးသတ်သွားတာ​လေ... ငါတို့ ဘာဖြစ်ခဲ့တယ် ထင်လို့လဲ"

ချန်းချင်းယန်၏ ဦး​နှောက်က ထပ်မံ ​အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။ ရှန်းယွမ်ဇယ်က တစ်ခုခုကို စဥ်းစား​နေဟန်တူပြီး သူမထံသို့ ခပ်ပြုံးပြုံး အမူအယာဖြင့် ချဥ်းကပ်လာခဲ့သည်။

"ဒါ​​ပေမယ့် ​ပြောရမယ်ဆိုရင် မင်းက တကယ် ချစ်စိတ် ပြင်းပြတာပဲ​နော်"

……

ချန်းချင်းယန်၏ လက်မှ ​အပြာ​ရောင် သွေး​​ကြောများ ထိုးထွက်လာကြသည်။ သူမက ​နောက်ပါးမှ ​ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူကာ လက်ဖြင့် ကိုင်၍ ရှန်းယွမ်ဇယ်ဘက်သို့ လှည့်ကာ ​ရိုက်လိုက်သည်။ "ငရဲသာသွား... ငရဲသာသွားလိုက်... ဒီ​နေ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက မ​ကောင်းဆိုးဝါး​တွေ အားလုံးကို သုတ်သင်ပစ်မယ်"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က ရိုက်နှက်​နေ​သော လက်က​လေးကို အလွယ်တကူ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် ဖိထားလိုက်သည်။ ချန်းချင်းယန်က သူမ၏ လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်ရန် အားကုန်ထုတ်သုံးလိုက်ပါ​သော်လည်း ပြန်ဆွဲထုတ်ရန်အတွက် တစ်ဖက်လူက သန်မာလွန်း​နေခဲ့သည်။

"လွှတ်​ပေး.... လူယုတ်မာ... နာ​နေပြီ"

ရှန်းယွမ်ဇယ်က သူမ၏ စကားများကို ကြား​သောအခါ ဖမ်းဆုပ်ထားသည်အား လွှတ်​ပေးလိုက်သည်။ သူက အခြားသူများကို နှစ်သက် ကြည်နူး​​စေနိုင်​သော မျက်လုံးနက်နက် တစ်စုံဖြင့် စူးစိုက်၍ ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒီလို ကိစ္စ​တွေကို ငါကြိုက်တဲ့လူနဲ့ပဲ လုပ်မှာ"



Xxxxx