အပိုင်း 229

Chapter 229
_ သဝန်တိုမှုက စိတ်ကြွလာစေတယ်



ဝမ်ဟုန်က မည်သည့်စကားကိုမှထပ်မပြောတော့ချေ။သူသည် ချန်ရုံ၏ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုအား ချော့မြူပေးသည့်အနေဖြင့် လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော်လည်း ယင်းဆုပ်ကိုင်ထားမှုက နူးညံ့ညင်သာပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် မြဲမြံလေသည်။

ချန်ရုံလည်း တဖြည်းဖြည်းစိတ်အေးသက်သာဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏တင်းမာနေခဲ့သော လက်ကောက်ဝတ်များက ဝမ်ဟုန်၏လည်ဂုတ်မှတစ်ဆင့် ‌အောက်သို့တဖြည်းဖြည်း လျှောကျသွားသည်။

နိုးထလာသောအခါတွင် တလှုပ်လှုပ်ရွေ့လျားနေသောလှည်းယာဉ်ပေါ်သို့ရောက်ရှိနေလေ၏။အသိစိတ်ဝင်လာသောချန်ရုံက ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း လက်တစ်စုံက တားဆီးလာခဲ့သည်။
“မလှုပ်နဲ့ ... ခုနကပဲ ဒဏ်ရာကို စည်းပေးထားတာ ... ”

ချန်ရုံလည်း ခပ်တိုးတိုးညဉ်းညူလျက် မျက်ဝန်းအစုံအား ဖြည်းညင်းစွာဖွင့်လိုက်သည်။
ထိုအခါ ချောမောသောမျက်နှာရှိသည့် ဝတ်ရုံဖြူဖြင့်အမျိုးသားက ပြုံးပြနေလေ၏။ယခုအချိန်၌သူသည် လှည်းယာဉ်နံရံအား မှီထားလျက်ရှိသည်။

" ကျွန်မတို့ဘယ်သွားနေကြတာလဲ ... "
ချန်ရုံက ဝမ်ဟုန့်အားမေး‌မြန်းလိုက်လေ၏။

"နန်ယန်ကိုလေ ..."

"နန်ယန်ကို ဒီတိုင်းကြီးပြန်သွားမလို့လား ... "

ထိုအခါဝမ်ဟုန်က သူမအား ငုံ့ကြည့်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးပြလေသည်။သူ၏အပြုံးမှာ အထူးတောက်ပနေ၏။

" စိတ်မပူပါနဲ့ ... မူရုံခယ့်လူတွေက ရန်မင်းရဲ့ထောင်ချောက်ထဲကို ကျသွားတယ် ...မင်းပျောက်သွားတော့ ရန်မင်းနဲ့ဆက်သွယ်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်ခဲ့တာ ... "

" မူရုံခယ်က လူပါးပဲ ...သူက ကိုယ်နဲ့ပဲအဆက်အသွယ်လုပ်တယ် ... "
ဝမ်ဟုန်က သူ၏မေးစေ့အားဖြည်းညင်းစွာပွတ်သပ်လျက် ဆက်လက်ပြောကြားသည်။

" သူက မင်းကို အသုံးချပြီး ကိုယ့်ကိုမြားခေါ်တယ် ... ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုပထုတ် ၊ မင်းကိုထပ်အသုံးချပြီးတော့ ရန်မင်းနဲ့ အပေးအယူလုပ်တယ် ... ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်လုံး သူ့ထောင်ချောက်ထဲမဝင်ခဲ့ပေမဲ့ မင်းက သူ့လက်ထဲရောက်ပြီးသားဆိုတော့ ကိုယ်တို့တစ်ဘဝလုံးနောင်တရသွားမယ်လို့ ထင်နေတဲ့ပုံပဲ ... သူက ကိုယ်နဲ့ရန်မင်းကို ‌လျှော့တွက်တာလေ ... "

ဝမ်ဟုန်က လှည်းရထားမျက်နှာကြတ်ကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး မှိန်ဖျော့သောအပြုံးဖြင့် ထပ်မံဆိုလာခဲ့လေ၏။

" အရင်ကတည်းက အဲဒီလူကိုပြောခဲ့ဖူးပါတယ် ... ဝမ်ဟုန်ဆိုတဲ့ကိုယ်က အဲလောက်ထိမှန်းရလွယ်တဲ့တသမတ်ဆန်တဲ့သူမဟုတ်ပါဘူးလို့ ... ကိုယ်က ရန်မင်းကိုမရှာဘဲနဲ့ သူ့ဆီ တပ်တွေနဲ့လာမယ်လို့ ဘယ်လိုများတွေးလိုက်လဲမသိဘူး ... "

ချန်ရုံ ဂရုတစိုက် နားထောင်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ဝမ်ဟုန်က ဆက်လက်ပြောကြားပြန်သည်။

" မြို့ဝန်အသစ်ရဲ့လမ်းကြောင်းနဲ့ သူ့တပ်သားအင်အားတွေကိုတော့ မူရုံခယ့်ကိုငါးစာချဖို့ ထုတ်ပြောခဲ့ရတယ် ...
ကိုယ် မင်းကိုကယ်တင်နေတဲ့အချိန်မှာ ရန်မင်းကတော့ မူရုံခယ်ရဲ့လူတွေကို ကြည့်ကြပ်လုပ်ပေးထားဖို့ သဘောတူခဲ့တယ် ... အခုလောက်ဆိုရင်တော့ နှစ်ယောက်သားတွေ့ကြရောပေါ့ ... သူဂရုမစိုက်သည်ဖြစ်စေ စိုက်သည်ဖြစ်စေ ကိုယ်တို့မှာလုပ်စရာရှိတာလုပ်ဖို့ရည်ရွယ်ချက်ရှိပြီးသား ...
ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မူရုံခယ် အရှုံးနဲ့ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ် ... နောက်ကျရင် အချိုးပြင်လာမှာ သေချာတယ် ... "

" ဒါဆို မောယန်မြို့ဝန်ကရော ဘယ်လိုလဲ " ချန်ရုံက မေးမြန်းလိုက်သည်။

ထိုအခါ ဝမ်ဟုန်က သူမအား ငုံ့ကြည့်လာခဲ့၏။သူသည် ပေါင်ပေါ်လက်တင်ထားကာ မည်သည်ကိုမှမမူသောပုံစံဖြင့် အေးအေးလူလူဆက်ထိုင်နေသည်။

တစ်ဖက်တွင်လည်း ချန်ရုံမှာ စိုးရိမ်သောကများပြီး ရတက်မအေးဖြစ်လာရသည်။
ဝမ်ဟုန်က သူမအား အပြုံးမပျက်စွာဖြင့် တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေဆဲပင်။
" အဲလောက်ကြီး ထွေထွေထူးထူးမဟုတ်ပါဘူး "

" ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ထွေထွေထူးထူးမဟုတ်နိုင်ရမှာလဲ "

ချန်ရုံက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဆတ်ခနဲထထိုင်လိုက်ပြီး ဝမ်ဟုန်၏အင်္ကျီစများအား ကိုင်ဆွဲလျက် အမောတကောမေးမြန်းခဲ့လေသည်။

" ကျွန်မကိုပြောပါ ... ရှင် မြို့ဝန်ရဲ့ လမ်းကြောင်းကို ‌ပေါက်ကြားစေခဲ့တယ်လေ ... ပြစ်ဒဏ်ခတ်ခံရမှာလား ...အကျဉ်းချခံရမှာလား ... "

ဝမ်ဟုန်သည် ချန်ရုံ့အား တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။သူ၏အကြည့်များက အေးဆေးကြည်လင်နေသည်။

သို့သော်လည်း ထိုသို့ပြုလေလေ ချန်ရုံ့ခမျာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်လေလေပင်။ဤလူအကြောင်း သူမ သိသည်။
ဒုက္ခပိုကြီးလေလေ ၊ မည်သည်မှမဖြစ်သကဲ့သို့ အေးဆေးစွာ လျစ်လျူပြုမူပြလေလေဖြစ်သည်။

ဝမ်ဟုန်က အပြုံးတစ်ချက်ဖြင့်အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး တိုးညင်းစွာဆိုလာခဲ့၏။
" အေးအေးလူလူ နားပါ ... ဘာမှပြဿနာမရှိဘူး ... "

အဘယ်ကြောင့်ပြဿနာမဖြစ်နိုင်ရပါမည်နည်း။ကျန့်ခန်းရှိမျိုးနွယ်စုကြီးများမှာ အချင်းချင်း ဟန့်တားရန် အဆက်မပြတ် ကြိုးစားနေကြသည်။အကယ်၍ ထိုသို့ မဟုတ်ပါက မူရုံခယ့်အား ပြတ်ပြတ်သားသား မရှုံးနိမ့်ပါဘဲ အရာအားလုံးကို အဘယ်ကြောင့် ဖုံးကွယ်ထားခဲ့ရသနည်း။
ချန်ရုံတစ်ယောက် စိတ်မအေးဖြစ်နေချိန်တွင် ဝမ်ဟုန်က သူမ၏ဆံနွယ်များအား ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ပေးပြီး မည်သည်ကိုမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။

ချန်ရုံက ဖြည်းဖြည်းချင်းတည့်မတ်စွာထိုင်လိုက်၏။အောက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမအားအဖြူရောင်ဝတ်စုံဖြင့် ရစ်ပတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ချန်ရုံက ထိုဝတ်ရုံအား ဖြည်းညင်းစွာဖယ်ချလိုက်ပြီး ခါးနှင့်လည်ပင်းတစ်ဝိုက်မှကြိုးများကိုဖြည်ကာ အောက်မှ အနီရောင်ဝတ်စုံအား ထပ်မံ ချွတ်လိုက်လေသည်။ဝတ်ရုံလွှာက မြေပြင်ပေါ်သို့ ပုံကျသွားသောအခါ သူမ၏ အတွင်းလွှာ၊ စုတ်ပြဲနေသော ပေါင်တံများနှင့် ကျောက်ဖြူသဖွယ်ဖြစ်သောအရေပြားများက ဝမ်ဟုန်၏မျက်စိရှေ့တွင် ပေါ်ထွက်လာသည်။

ယင်းနောက်တွင် ချန်ရုံမှာ အဖြူရောင်၀တ်စုံကို ကောက်ဝတ်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရုတ်ချည်းဆိုသလိုပင် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
သွယ်လျသောလက်ချောင်းများက သူမ၏ ရင်သားပေါ်ရှိ မြင်သာထင်သာသောဒဏ်ရာများဆီသို့ ညင်သာစွာကူးလူနေသည်။

မူရုံခယ်၏အပြုအမူကြောင့် ဒဏ်ရာများကျန်ရှိခဲ့မည်ဟု ချန်ရုံထင်မထားပေ။သူမ၏မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး အရောင်အဆင်းကင်းမဲ့သွားလေသည်။
ဝမ်ဟုန်က ချန်ရုံ၏ပုခုံးအား လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနီးသို့ဆွဲကပ်လိုက်လေ၏။လက်ရှိအချိန်၌ နှစ်ဦးသားက နီးနီးကပ်ကပ် မျက်နှာချင်းဆ်ိုင်လျက်အနေအထားဖြစ်နေသည်။ယခုအချိန်ထိ အေးဆေးနေခဲ့သောဝမ်ဟုန်မှာ အပြုံးများအား ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ချန်ရုံ၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်ရာများအား စူးစူးစိုက်စိုက်စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ယင်းနောက်တွင် သူက ချန်ရုံ၏ရင်ဘတ်အစုံအား ဆုပ်နယ်လာတော့သည်။

ချန်ရုံ့ခမျာ ငိုမတတ်ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ပြာနှမ်းနေခဲ့သောမျက်နှာက နီရဲလာသည်။
သူမက နာကျင်ညဉ်းတွားဟန်ရနေသောမျက်နှာထားဖြင့် ဝမ်ဟုန့်အားစိုက်ကြည့်ရင်း လစ်လှပ်နေသည့်ရင်သားများအား အမြန်ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။
ဝမ်ဟုန်၏အမူအရာမှာ လွန်စွာတည်ငြိမ်နေပေ၏။ တည်ငြိမ်လွန်းသဖြင့်အေးစက်သွားသည်အထိပင်။

ချန်ရုံတစ်ယောက်မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။ဖြစ်ပျက်နေသောအရာများအား လိုက်မမီနိုင်ခင်မှာပင် သူမ၏မျက်ဝန်းများက နီရဲလာတော့လေ၏။သူမက နှာရှုံ့လိုက်ပြီး မကျေနပ်ချက်များအား ဖော်ထုတ်ပြောမိတော့လုဆဲဆဲတွင် နွေးထွေးမှုတစ်ခုက ရင်ညွန့်ပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ပျံ့နှံ့သွားသည်။

ဝမ်ဟုန်က ခေါင်းငုံ့ထားပြီး သူမ၏အပေါ်ပိုင်းရှိလစ်လပ်နေသောနေရာမှန်သမျှအား စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။
သူ ချဉ်းကပ်လာသည်နှင့်အမျှ သူမ၏ပန်းနုရောင်တောင်ပို့ထိပ်များက အလိုလိုထောင်မတ်တင်းကြပ်လာသည်မှာ တစ်ဖက်သား၏နှာခေါင်းထိပ်နှင့် ထိလုမတတ်ပင်။

ချန်ရုံ၏မျက်နှာမှာ ကြက်သွေးရောင်နှင့် အဖြူရောင်ကြားတွင် ကူးလူပြောင်းလဲနေသည်။ဝမ်ဟုန်က အလွန့်အလွန်နီးကပ်စွာ ယိမ်းထိုးလာခဲ့သဖြင့် သူ၏ဝင်လေထွက်လေက ချန်ရုံ၏အသားစိုင်များအား ရိုက်ခတ်နေခဲ့သည်။ဝမ်ဟုန်၏မျက်ဝန်းများက မီးတောက်သဖွယ် တောက်လောင်နေခဲ့ပြီး လက်အစုံမှာလည်း အထိန်းအကွပ်မဲ့နေလေ၏။
ထိုအခြင်းအရာက ချန်ရုံ၏နှလုံးသားအား အဆက်မပြတ်ခုန်လှုပ်စေသည်။
သို့သော်လည်း ဝမ်ဟုန်ကတော့ နေ့စဉ်ဓူတဝကိစ္စရပ်တစ်ရပ်အားလုပ်ဆောင်နေရသကဲ့သို့ပင် အလွန်တည်ငြိမ်နေလေ၏။
သူသည် သူမ အားဖြားယောင်းနေခြင်းလော ၊ အကဲစမ်းနေခြင်းလော။
ဝမ်ဟုန်က သူမအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး ခေါင်းမှခြေဖျားအထိ ဦးစွာစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်သည်။
ယင်းနောက်တွင်သူ၏အကြည့်များက ချန်ရုံ၏ရင်ဘတ်ထံသို့ရောက်ရှိသွားလေ၏။

"သူက မင်းကိုဒီမှာထိခဲ့တာလား"

သူ၏အထိအတွေ့များကြောင့် ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေရှာသောချန်ရုံ့အား ဝမ်ဟုန်က မေးမြန်းလိုက်သည်။

ချန်ရုံ၏နှုတ်ခမ်းသားများက တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။သူမအား လာရောက်ကယ်တင်စဉ်အခါက ထိုသို့သောအရာများအားဂရုမစိုက်ဟု ပြောခဲ့ပါသလော။ယခုအချိန်မှ မည်သို့ဖြစ်စေချင်နေသနည်း။


သို့သော်လည်း စကားလုံးများမှာ အတွေးနှင့်ထပ်တူမကျပေ။

" ဒီမနက်ချီတက်ကြတော့ ကျွန်မတို့စကားပြောနေတုန်း သူက ဖက်လာတာ ... "

" သူက မင်းကိုဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တယ်ပေါ့ ... "
ဝမ်ဟုန်က ဒဏ်ရာများအား ထိတွေ့ကြည့်နေခဲ့ပြီး သူ၏လေသံမှာလည်း အေးစက်လှသည်။

" အင်း ... "

ချန်ရုံ့ခမျာ စိတ်တည်ငြိမ်ချင်ရှာသော်လည်း တစ်ဖက်လူ၏အသက်ရှူသံနှင့် အထိအတွေ့များကြောင့် ရင်ဖိုနေရသည်။

"သူက ကျွန်မရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် ကတိပေးခဲ့တယ်
... ဒါပေမဲ့ ဒီမနက် သူတို့ချီတက်တော့ အဲဒီအနီရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ခိုင်းတယ် ... ပြီးတော့ မြင်းပေါ်မတက်ခင် ကျွန်မရဲ့အင်္ကျီကို ဟိုထိဒီထိလုပ်တယ် ... ကျွန်မက ကိုယ်တိုင်မြင်းသပ်သပ်စီးခဲ့ရပေမဲ့ လမ်းတစ်ဝက်မှာ သူနဲ့အတူတူ လာစီးခိုင်းတယ် ... "

ချန်ရုံ၏လေသံက မကြားနိုင်လောက်သောအဆင့်သို့ ကျဆင်းသွားသည်။

“သူက ကျွန်မကို သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး စကားနည်းနည်း ပြောကြတယ် ...ပြီးတော့ ဖက်လာတယ် ..."

လက်ရှိအခိုက်အတန့်၌ သူမ၏မျက်ဝန်းများထဲတွင် မျက်ရည်စများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်လား စိတ်ဆင်းရဲမှုနှင့်ထိတ်လန့်မှုများကြောင့်ရယ်လားမသိ ၊ ချန်ရုံမှာ တုန်ယင်နေခဲ့လေ၏။

သူမက အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်း တွေးတောနေသည်။
_ ငါ -ငါက သူ့ကိုလက်ထပ်မှာလည်းမဟုတ်ဘူး ...ပြီးတော့ အခုချိန်မှာ ငါက တာအိုဘာသာဝင်အရှင်မတစ်ပါးပဲ ... ဧကရာဇ်မင်းမြတ် ကတိပေးထားတာလည်းရှိတယ် ... ငါက ဘာကိစ္စ‌ကြောက်နေရမှာလဲ _

သို့သော်လည်း အဘယ်ကြောင့်ရယ်မသိ ရှက်ရွံ့ခြင်းအားချန်ရုံ ခံစားနေရသည်။သူမ၏ အပြစ်ကင်းစင်မှုအား ယုံကြည်ပေးပါရန် သူ့အား တောင်းဆိုချင်မိသည်။အမှန်တကယ်တွင် သူမသည် မည်သူ့အပိုင်မှမဟုတ်ဘဲ သူ၏လူသာဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ပြောပြချင်ပေ၏။

ချန်ရုံတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေစဉ်မှာပင် ဝမ်ဟုန်က သူမ၏ရင်သားတစ်ဖက်အား ငုံထွေးလာခဲ့သည်။
‌ထိုအခါ ချန်ရုံမှာ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေသွားပြီး အနှီအမျိုးသား၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြိုလဲသွားတော့လေ၏။
ဝမ်ဟုန်၏လျှာဖျားက ဒဏ်ရာများပေါ်၌ လှုပ်ယမ်းနေသည်ကို သူမ ခံစားနိုင်သည်။

ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တုန်လှုပ်နေသည့်ကြားတွင် ချန်ရုံမှာ ညဉ်းညူလိုစိတ်အား မနည်းထိန်းသိမ်းထားရရှာသည်။

" သူ - သူက ဒီလိုမလုပ်ဘူး ..."

ရှင်းလင်းဖော်ပြချက်မှာ ထိရောက်ခြင်းမရှိဟုခံစားရသည့်အတွက် သူမက လျင်မြန်စွာပင် ထပ်လောင်းပြောကြားခဲ့သည်။

" တကယ်တော့ သူ ကျွန်မကို ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ... နည်းနည်းလေးပဲထိတာပါ "
ချန်ရုံ၏လေသံမှာ အလွန်သနားဖွယ်ရာကောင်းလွန်းသည်။

ရင်သားများထံမှ စူးစူးရှရှခံစားချက်က ဦးနှောက်တစ်ခုလုံးအား ဗြောင်းဆန်သွားစေ၏။
သူမ၏ရင်သားများက တစ်ဖက်သား၏လက်ဖဝါးနှင့် အာခံတွင်းများထဲ၌ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေလေသည်။
ချန်ရုံမှာ သူမကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ခင်မှာပင် ဝမ်ဟုန်၏ခေါင်းအားဖက်တွယ်ကာ ပိုမိုနီးကပ်အောင်ဆွဲကပ်မိသွားတော့လေသည်။
ထို့နောက်တွင် တစ်ဖက်လူထံမှ အကိုက်ခံလာရသည်။

“ကျွန်မတကယ်မလုပ်ခဲ့ပါဘူး”
ချန်ရုံက အော်ဟစ်ညဉ်းညူလျက်ပြောကြားလိုက်သော်လည်း အဖြေတစ်စုံတစ်ရာ ပြန်လည်မရရှိခဲ့ပါ။

သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ အပူငွေ့များ စိမ့်ဝင်နေပြီး ရုတ်တရက် လှည်းယာဉ်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဆွဲလှဲခြင်းခံလိုက်ရတော့သည်။ယခုအချိန်၌ ဝမ်ဟုန်က သူမ၏အပေါ်၌ အုပ်မိုးလျက်သားရှိနေလေသည်။
ဝမ်ဟုန်က သူမ၏ဒဏ်ရာနေရာများအား လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရင်း အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်စုပ်ယူငုံထွေးလိုက် ၊ ကိုက်ဆွဲလိုက် လုပ်နေသည်။
သူ၏အကိုင်အတွယ်အထိအတွေ့များက ကြမ်းတမ်းလွန်းပြီး ကြာရှည်လှသောစုပ်ချက်များက ချန်ရုံ့အား နာကျင်စေသည်။
သို့သော်လည်း ဤဝေဒနာကို ချန်ရုံ ခုံမင်နှစ်ခြိုက်သည်။ခံစားချက်များ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ သူမထံမှ အမှတ်အသားများနှင့် အရှက်တရားများပျောက်ကွယ်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

ရမ္မက်စိတ် ၊ မျက်ရည်များနှင့် အရှက်တရားများကြားတွင် ချန်ရုံမှာ သူမ၏ခန္ဓာပေါ်၌ လုံးဝဥဿုံအဝတ်ကင်းစင်သွားခဲ့သည်ကိုပင် သတိမပြုမိခဲ့ပေ။မာကြောပူနွေးသောအရာတစ်ခုက ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာပြီး ပြည့်သိပ်မှုနှင့် နာကျင်မှုအား ရောယှက်မခံစားရသေးခင်အချိန်အထိဖြစ်သည်။
ဝမ်ဟုန်က သူမ၏နယ်ပယ်ထဲသို့ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာသောအခါတွင်မှ ချန်ရုံ့ထံမှ စကားသံထွက်လာတော့၏။

" ကျွန် ... ကျွန်မတို့လုပ်လို့မရဘူး ... "

သူမတို့ဤသို့ပြု၍မဖြစ်ပေ။သူမတို့၏ရင်သွေးက 'ချန်'မျိုးရိုးကို ဆက်ခံခွင့်မရနိုင်ကြောင်း သူပြောခဲ့ဖူးသည်။သူမသည်လည်း ဘယ်သောအခါမှ သူ၏ကိုယ်လုပ်တော် လုပ်မည်မဟုတ်ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ထို့ပြင် သူမသည် လောလောလတ်လတ်ပင် ဟူလူမျိုးများ၏လက်တွင်းသို့ကျရောက်ထားပြီး ၎င်းတို့၏စစ်တန်းလျား၌ ရက်ပေါင်းများစွာ နေခဲ့ရ၏။ဤလိုအချိန်၌ ကိုယ်ဝန်ရခဲ့လျှင် ကောလဟာလနှင့် အတင်းအဖျင်းပေါင်းများစွာက ‌ကလေးအပေါ် အန္တရာယ်ကျရောက်စေလိမ့်မည်။

တုန်ရီနေသောထိတွေ့မှုတိုင်းက သူမ၏ရင်သားများအား ထုံကျင်သွားစေသည်။ချန်ရုံ့ထံမှ မျက်ရည်များက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်သောမိုးသဖွယ် တဖြိုင်ဖြိုင်ကျဆင်းလာလေ၏။သူမက ဝမ်ဟုန်၏လည်ဂုတ်အား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားရင်း “မလုပ်နဲ့ ... ကျွန်မထဲမှာ မလွှတ်ပေးပါနဲ့ ... ကိုယ်ဝန်ရလို့မဖြစ်ဘူး ... ” ဟု ညဉ်းညူနေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ဝမ်ဟုန်က ချန်ရုံ့အား ပိုမိုပြင်းထန်သော စည်းချက်များနှင့်မောဟိုက်သံအချို့ဖြင့်သာပြန်လည်ဖြေကြားသည်။လှည်းရထားကမှန်မှန်ရွေ့လျားနေပြီး တစ်ချက်လှုပ်ခါချိန်တိုင်းတွင် ညဉ်းညူသံက လွတ်ထွက်သွား‌၏။

ချန်ရုံမှာ ငိုနေဆဲပင်။အချိန်မည်မျှကြာသွားသည်ရယ်မသိ ၊ နောက်ဆုံး၌ သူမက ဝမ်ဟုန့်ပုခုံးအားကိုက်ခဲလျက် နာကျင်စွာအော်ညဥ်းလိုက်တော့သည်။

အချိန်အနည်းငယ်ခန့်ကြာသွားသောအခါ ချန်ရုံက ဝမ်ဟုန့်အား အားဖြင့်ဆောင့်တွန်းလိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ငို‌ကြွေးလာတော့၏။

" ဘာလို့အပြင်မှာ မပြီးတာလဲ ... "

ဝမ်ဟုန်မှာ သူမအားစူးစိုက်ကြည့်လျက်ရှိသည်။သူ၏ ချောမောသောမျက်နှာ၌ ချွေးများ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး နဖူးတွင်ဆံပင်အချို့က အချောင်းလိုက်ကပ်နေ‌လေ၏။ဝမ်ဟုန်က တစ်ချက်ပြုံးပြပြီး ချန်ရုံ၏နှဖူးပြင်အား ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

"စိတ်မပူပါနဲ့ ... ကလေးရရင် ကိုယ်စောင့်ရှောက်မယ် ..."

ထိုစကားကြောင့် ချန်ရုံ့ခမျာမျက်ရည်များဝေ့ဝဲလာပြီး ဆက်တိုက်ငိုနေမိတော့သည်။တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် အတင်းအကြပ်ဆက်ဆံခံရမှုအတွက် မကျေနပ်ချက်များ ၊
နေ့စဉ်ပူပန်ခဲ့ရသောစိတ်များ ၊ တစ်ဖက်လူအပေါ်ကျရောက်လာမည့်အန္တရာယ်များ ၊ အနာဂါတ်နှင့် မလိုလားအပ်သည့်ကိုယ်ဝန်တို့ကြောင့် တွေးပူရသောစိတ်အပေါင်းက မျက်ရည်များအဖြစ်လှိမ့်ဆင်းလာသည်။
ဝမ်ဟုန်က ငိုကြွေးနေ‌သောသူမအား ပွေ့ဖက်လာပြီး အဖြူရောင် ၀တ်ရုံဖြင့်ခြုံလွှမ်းပေးသော်လည်း ချန်ရုံက တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားခဲ့သည်။

" ကလေးကို ရှင်စောင့်ရှောက်စရာမလိုဘူး ... ကျွန်မတို့ ကလေးရရင် အဲ့ကလေးက ကျွန်မနဲ့ အတူနေလိမ့်မယ် "

အဖြေပြန်လည်မရရှိခဲ့သောကြောင့် ချန်ရုံက မျက်ရည်များကိုသုတ်ပြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်၌ ဝမ်ဟုန်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ကျောခင်းလျက်သားလဲလျောင်းနေပြီး သူ၏ချွေးစို့နေသောမျက်နှာက အနည်းငယ်နွမ်းလျအထီးကျန်နေပေသည်။

ဤလိုမြင်လိုက်ရသောအခါတွင်လည်း မဖော်ပြနိုင်သောအပြစ်ရှိစိတ်တစ်ခုက ချန်ရုံ၏နှလုံးသားအား ရိုက်ခတ်သွားသည်။
သူသည် ရက်ပေါင်းမည်မျှခန့် ကြေကွဲခံစားခဲ့ရပြီး သူမအား ကယ်တင်ရန် အဘယ်မျှကြိုးစားခဲ့ရရှာသနည်း။
အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ သူသည် ကျန့်ခန်းမှအထက်တန်းလွှာများ လုံးဝသည်းညဉ်းခံမည်မဟုတ်သောအရာများစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
သူသည် သူမအတွက်နှင့် ဂုဏ်သရေပျက်သုဉ်းနိုင်မည့်အရေးထဲသို့ ကျရောက်ခဲ့ရလေ၏။

၎င်းအတွေးများကြောင့် ချန်ရုံစိတ်ပျော့သွားသည်။သူမက တစ်ဖက်သို့ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး ဝမ်ဟုန်၏ရင်အုပ်ပေါ်၌ဖြည်းညင်းစွာ ခေါင်းအုံးလိုက်သည်။
ယင်းနောက်တွင် ချန်ရုံမှာ ဝမ်ဟုန်၏နှလုံးသားနေရာသို့လက်တင်ပြီး တိုးညင်းစွာပြောခဲ့လေ၏။

" ကျွန်မကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ချီလန် ... ကျန်တဲ့ဘဝသက်တမ်းတစ်လျှောက်လုံး ကျွန်မက ရှင့်အပိုင်ပါပဲ ... ကျွန်မတို့ကလေးကို ရှင့်မျိုးရိုးနာမည်ယူစေချင်တယ်ဆိုရင်လည်း အဆင်ပြေပါတယ် ... ရှင့်ဇနီးရဲ့မိသားစုနဲ့ဆွေးနွေးလိုက်လို့ရတာပဲ ... ကျွန်မတို့လိုချင်တာမှန်သမျှက ရှင့်မျိုးရိုးနာမည်ပါပဲ ...ရှင့်ရဲ့တရားဝင်သားနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘယ်လို ခြိမ်းခြောက်မျိုးကိုမှ မလုပ်ပါဘူး ... "

ချန်ရုံမှာ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ရုတ်တရက် ခွန်အားမရှိသလိုခံစားလာရသောကြောင့် ပါးစပ်ပြန်ပိတ်ထားလိုက်တော့သည်။သူမ စကားမပြောသည့်အခါတွင် ဝမ်ဟုန်မှာလည်း နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့လေ၏။

လှည်းရထားပေါ်၌ လိင်ဆက်ဆံခြင်း၏နောက်ဆက်တွဲအနံ့အသက်အချို့နှင့် နှစ်ဦးသားထံမှ အသက်ရှူသံများဖြင့်သာ ပြည့်နှက်နေသည်။

ချန်ရုံက ဝမ်ဟုန့်ထံသို့ပိုမိုတိုးကပ်သွားပြီး မဝံ့မရဲလေသံဖြင့် တိုးညင်းစွာ မေးမြန်းလိုက်လေ၏။

" ချီလန် ... ဘာလို့ ကျွန်မကိုကယ်ဖို့လာခဲ့တာလဲဟင် ... "
ယင်းနောက်တွင် သူမက အကြည့်လွှဲပြီး " ရှင်လာမယ် ထင်မထားဘူး ... " ဟုဆက်လက်ပြောကြားခဲ့သည်။
သူမ၏ထိုလေသံတွင်ပျော်ရွှင်မှုနှင့်အပြစ်ရှိစိတ်များ ရောယှက်နေ၏။
ကြန့်ကြာနေသောမေးခွန်းအား ယခုမှပင် ထုတ်မေးနိုင်တော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ဝမ်ဟုန့်ထံမှအက်ရှရှလေသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

" ကိုယ်လာမယ်လို့ မင်းက ဘာလို့မထင်တာလဲ ... "

ချန်ရုံ့ခမျာ ယင်းမေးခွန်းကြောင့် ငြိမ်ကျသွားရှာပြီး ခေတ္တကြာမှသာ ပြန်လည်ဖြေကြားနိုင်သည်။

" ရှင်ကျွန်မကိုကယ်လို့ ကောင်းလာနိုင်တာမရှိဘူးလေ ... "

ချန်ရုံက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဝမ်ဟုန့်အားတစ်ဖန်ပြန်လည်မော့ကြည့်လိုက်သည်။အနှီအမျိုးသားမှာ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားပြီး မျက်နှာထားသည်လည်း ခါတိုင်းကဲ့သို့ပင်။

" ရှင် ရှေ့လျောက် ခက်ခဲတော့မှာမလား ... "

ချန်ရုံ၏လေသံက မကြားရလောက်သည်အထိ တိုးညင်းလွန်းပေ၏။ထိုအချိန်၌ ဝမ်ဟုန်က မျက်လုံးဖွင့်ကာ ဖြည်းညင်းစွာ ငုံ့ကြည့်လာခဲ့သည်။ယင်းနောက်တွင်
သူသည် ချန်ရုံ၏ခါးသိမ်အား ဖက်တွယ်လာခဲ့ပြီး ကျန်လက်ကမူ သူမ၏ဝတ်ရုံလွှာအောက်သို့ထိုးဝင်ကာ လစ်လှပ်နေသောအင်္ကျီမှတစ်ဆင့် ပေါ်လွင်နေသည့် ရင်သားများအား ပွတ်သပ်နေခဲ့သည်။
ရုတ်ချည်းဆိုသလိုပင် ဝမ်ဟုန်က ချန်ရုံ့အား သူ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်လေ၏။

" ဘာလို့ ဒီလောက်အတွေးလွန်နေတာလဲ ဒီနေ့အတွက်ပဲ ရှင်သန်ကြရအောင် ... "

သူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ချန်ရုံ့နှုတ်ခမ်းသားများအား နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ထို့နောက်တွင် တစ်ပတ်လှိမ့်လျက် ချန်ရုံ၏အပေါ်မှ ထပ်မံအုပ်မိုးလိုက်တော့လေသည်။