အပိုင်း ၁၂၂(Side story. 17)

Chapter 122
Side story. 17

“ဟာဘက် အင်ပါယာ၏ ဒသမမြောက်ဘုရင်သည် အဆိုးရွားဆုံးမိုးခေါင်ရေရှားမှုအတွင်း ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူများကို ကူညီရန် ဤဥပဒေကို ပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်....ကျေးဇူးပြု၍ ထိုဥပဒေ၏အမည်မှာ မည်ကဲ့သို့သော ဥပဒေအဖွဲ့အစည်းအမျိုးအစားထဲတွင် ပါဝင်သည်ကို ဖော်ပြပါ"

မေးခွန်းကိုကြားတော့ အီလီယန် တစ်ချက်တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။ ယခုတင်ပြသည့်မေးခွန်းသည် မူလတန်းကျောင်းအဆင့်တွင် မရှိနိုင်။အလယ်တန်း အထက်တန်းအဆင့်မှသာ သင်ကြားခြင်း ဖြစ်မည်။ သို့သော်၊ အကယ်ဒမီမ၀င်မီ သမိုင်းစာအုပ်များအားလုံးကို ဖတ်ထားခဲ့သော အီလီယန် အတွက် ခက်ခဲသောပြဿနာမဟုတ်ပေ။ အီလီယန် သည် အဖြေကိုရေးလိုက်လျှင် ဟယ်မလွန် သည်လည်း အဖြေများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ရေးချလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ပြီးပါပြီ"

အီလီယန် လက်မြှောက်လိုက်သောအခါ ဂရီအော တအံ့တသြဖြင့် ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟယ်မလွန် သည် အဖြေကို ရေးခြစ်ခဲ့သော်လည်း အချိန်မလုံလောက်ဖြစ်သွားတာပင်။ ဟယ်မလွန် အံ့ဩနေချိန်တွင် အဖြေစာရွက်နှစ်ခုစလုံးသည် အကဲဖြတ်ဒိုင်များလက်ထဲသို့ ရောက်သွားပြီဖြစ်သည်။ အကဲဖြတ်ဒိုင်များသည် ဟယ်မလွန်၏ အဖြေစာရွက်ကို ပထမဆုံး စစ်ကြည့်လိုက်သည်။ အဖြေက တိုတောင်းပြီး အနည်းငယ် လိုနေသေးသည်။အဓိက အကြောင်းအရာကိုမရေးဘဲ မလိုအပ်သည့် စာများကိုသာ ဖောင်းပွအောင် ရေးထားတာပင်။ တရားသူကြီးများသည် ဟယ်မလွန် ၏ အဖြေလွှာကို ချလိုက်ပြီး အီလီယန် စာရွက် ယူကြည့်လိုက်သည်။

“!”

အဖြေလွှာကို စစ်ဆေးနေသော အကဲဖြတ်ဒိုင်သည် အံ့သြသွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းကို မော့လိုက်သည်။ အဖြေက ပြီးပြည့်စုံတာမို့ အချိန်တိုတိုအတွင်းမှာ ရေးခဲ့သည်ဟု ယုံရခက်လှသည်။ ထို့နောက် အကဲဖြတ်ဒိုင်များသည် ပရော်ဖက်ဆာ မီလီရော့ ကို ခဏလောက်ကြည့်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့သည်။

"မူလတန်းကျောင်းသမိုင်းပွဲတော်မှာ အနိုင်ရရှိသူသည် သာမာန် လူတန်းစားမှ အီလီယန် ဖြစ်ပါတယ်"

ပရော်ဖက်ဆာ စာပေပွဲတော် သည် အကဲဖြတ်ဒိုင်၏ စကားကိုကြားသောအခါ လက်သီးများကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားလိုက်သည်။

"မဖြစ်နိုင်ဘူး"

ထို့နောက် ပရော်ဖက်ဆာ မီလီရော့ သည် တရားသူကြီးများကို အဖြေစာရွက်ကိုများပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အဖြေစာရွက်ကို စစ်ကြည့်သောအခါတွင် သူမ ဆွံ့အသွားရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှ ကွာခြားချက်က ရှင်းပေသည်။

အောင်နိုင်သူဖြစ်လာသော အီလီယန် သည် အဝေးတွင်ထိုင်နေသော ရိုစီနာ နှင့် ရာဟန် ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့ကမူ အီလီယန် အား လက်ခုပ်သြဘာတီးကာ အားပေးနေကြသည်။ အီလီယန် သည် ချန်ပီယံဆုကို ယူခါနီးအချိန်မှာ ရှေ့ဆုံးတန်းတွင် ထိုင်နေသော မြို့စားမင်း ဒေါသတကြီး ထလာ၏။

“‌ေနဦး”

ဟယ်မလွန် မြို့စားသည် အကဲဖြတ်ဒိုင်များထံ လျှောက်သွားကာ ပြင်းထန်စွာ ကန့်ကွက်ခဲ့သည်။

“အောက်တန်းကျတဲ့ ဒီလို သာမန် ကလေးက ဒီမေးခွန်းကို ဘယ်လိုဖြေနိုင်မှာလဲ"

မြို့စားကြီး၏ စကားကြောင့် ခန်းမသည် တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။ အကဲဖြတ်ဒိုင်များမှာလည်း အံသြ နေကြ၏။ အီလီယန် သည် ပြီးပြည့်စုံသော အဖြေ ရေးခဲ့တာကိုလည်း ‌ပြောဆိုကာ ငြင်းခုံနေကြတော့သည်။ ထို့နောက် ပါမောက္ခ မီလီရော့ က လျင်မြန်စွာ ကြားဝင် ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"ဒီမေးခွန်းကို တစ်ယောက်ယောက်က ကြိုပြောထားလို့များလား"

ပါမောက္ခ မီလီရော့ က ဂရီအော ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဂရီအော မယုံကြည်နိုင်စွာ ကြောင်ကြည့်နေသော်လည်း မြို့စားမင်းနှင့် ပါမောက္ခ မီလီရော့ သည် ကောက်ကျစ်စွာ မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

"ကလေးတစ်ယောက်က ဒါမျိုး လုပ်တယ်ဆိုတော့ သိပ်ရှက်စရာကောင်းတာပဲ"

"စာမေးပွဲ ထပ်စစ်ဖို့ မလိုဘူးလား"

ပွဲက အင်မတန်ဆူညံ့သွားကြသည်။

ထိုအချိန်တွင် မြို့စားမင်းက သူ့ဘက်သားများကို သတိပေးလိုက်သည့်အခါ လက်ထောက်တစ်ဦးသည် စင်မြင့်ပေါ်သို့ ပြေးတက်သွားပြီး ထိုင်နေသော အီလီယန် ၏လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"မြန်မြန်လုပ်... မင်းအမှားလုပ်မိထားတာလေ.... မြို့စားမင်းကို မတောင်းပန်ဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ"

"အီလီယန်"

ထိုစဉ် နောက်ကနေ အော်ဟစ်သံတစ်ခု ပဲ့တင်ထပ်လာသည့်အခါ လူတိုင်းက ခေါင်းကို လှည့်လိုက်ကြသည်။ ထိုင်ခုံမှ ထလာသော အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာသည် ကြောက်စရာကောင်းအောင် ဖြူဖျော့နေသည်။ သူမဘေးမှာ ထိုင်နေသည့် အမျိုးသားကလည်း ထလာပြီး ရှေ့ကို လျှောက်လာကာ ဦးထုပ်ကို ချွတ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူ၏ ရွှေရောင်ဆံပင်က ပေါ်လွင်လာပြီး၊ အီလီယန် ကို ဖမ်းကိုင်ထားသူကို ကြည့်ကာ တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့သားကို လွှတ်လိုက်"

မြို့စားမင်းအပါအဝင် မှူးမတ်များသည် ဝိညာဉ်မဲ့သွားသော မျက်နှာထားများဖြင့် ရာဟန် ကို ကြည့်နေကြသည်။ တောက်ပသည့် အပြာရောင်မျက်လုံးတွေ၊ ရွှေရောင်ဆံပင်တွေက အဝေးမှာ ရပ်နေရုံနှင့်၊ ခြိမ်းခြောက်မှုကို ခံစားရသည်။ နိုင်ငံရေးမှာ ပါဝင်ပတ်သက်သူတိုင်း ရာဟန် မျက်နှာကို မမှတ်မိနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။

“အရှင်မင်းကြီး…"

အံ့ဩသွားသော မြို့စားမင်း၏ အသံကို ကြားသောအခါ အခြားသူများ ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ကြပြီး ခေါင်းကို အလျင်အမြန် ငုံ့ထားလိုက်ကြသည်။ သို့သော် ရာဟန် သည် သူတို့ နှုတ်ခွန်းဆက်စကားကို လက်မခံဘဲ အီလီယန် ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားသူကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုသူသည် ယခုမှ လက်ကို ဖယ်လိုက်သဖြင့် အချိန်နှောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

“ငါ့သားကို အပြစ်သားတစ်ယောက်လို မင်းက ဘာမို့လို့ မင်းက ဆက်ဆံရဲတာလဲ”

"သူ ဖြေနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ထောက်အထားမရှိပါဘူး...အရှင်မင်းကြီး"

ရာဟန် ၏ အပြစ်တင်စကားကို ထိုသူ ပြန်ပြောလာသည်။ မင်းသား ဟယ်မလွန်ကမူ မျက်လုံးချင်းမဆုံဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ‌ထို့နောက် လေထုသည် အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ငြိမ်သက်သွားပြီး ပြိုင်ပွဲမှာ ပါဝင်ခဲ့သည့် ကျန်ကလေးတွေကတောင် ငိုကြွေးနေချိန်မှာ အီလီယန် စင်ပေါ်ကနေ ခုန်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရာဟန် အနားကို သွားပြီး လက်ကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နွေးထွေးမှုကို ခံစားလိုက်ရတော့ ရာဟန် ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး အီလီယန် အား ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ အီလီယန်က ခေါင်းကို တစ်ချက်ယမ်းပြလိုက်ပြီး မြို့စားမင်း၊ ပါမောက္ခ မီလီရော့ နှင့် အကဲဖြတ်ဒိုင်များကို ကြည့်လိုက်ရင်း...

"ဒီ မေးခွန်းကို ကျွန်တော် သိပြီးသားမို့ဖြေနိုင်ခဲ့တာ"

"အရှင့်သားက....ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"

အကဲဖြတ်ဒိုင်များမှာ တဲ့တိုးမပြောရဲကြဘဲ ညည်းညူသလို ပြောလိုက်ကြသည်။ထိုအခါ အီလီယန် က အကဲဖြတ်ဒိုင်များ၏ မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်၏။

“ဟာဘက် ၏သမိုင်း၊ အတွဲ ၄၊ စာမျက်နှာ ၇၀ က စာပိုဒ်ပါ…..ကျွန်တော် အားလုံးကို အလွတ်ကျက်ပြီးပါပြီ"

လူတိုင်းက မယုံကြည်နိုင်စွာ ကြည့်နေကြသည်။ အတွဲ 4 သည် အလယ်တန်းနှင့်အထက် ကျောင်းသားများအတွက်ဖြစ်ပြီး အကြောင်းအရာသည် နားလည်ရခက်ပါသည်။ သို့သော် သူ့လို မူလတန်းကလေးတစ်ယောက် ကျက်နိုင်သည်တဲ့လေ။

ထို့နောက် အီလီယန် သည် ချက်ချင်းပင် စာအုပ်ပါ အကြောင်းအရာများကို စတင်ရွတ်ဆိုပြလိုက်သည်။ ထိုအခါ ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေသည့် တရားသူကြီးများသည် စာအုပ်ကို လှန်လှောကာ အလျင်အမြန် ရှာဖွေလိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် အီလီယန် အဖြေတွေက ကိုက်ညီနေတာကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားကြလေသည်။

"... အမှားမရှိပါဘူး...အတူတူပါပဲ"

အကဲဖြတ်ဒိုင်၏ စကားကြောင့် လူတိုင်းအံ့အားသင့်သွားကြပြီး အီလီယန် ကိုကြည့်နေကြသည်။ အီလီယန် ကလည်း မထီဟန်ဖြင့် သူ့ပခုံးကို အသာတွန့်ပြလိုက်တော့သည်။

***

မြို့စားမင်းနှင့် မှူးမတ်များကို အချိန်အတော်ကြာ အမှန်တရားအတွက် ဖိအားပေးခဲ့သော ရာဟန် သည် ခန်းမမှ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ နောက်ပြိုင်ပွဲကို ဤခန်းမထဲမှာ မကျင်းပဘဲ အနညငယ်ဝေးသည့် ခန်းမထဲမှာ ကျင်းပမှာဖြစ်၍ လမ်းလျှောက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခဏလောက် တွေးလိုက်မိသည်။ တစ်ကယ်တော့ အဆုံးထိ သည်းခံနိုင်အောင် ကြိုးစားခဲ့သေးသည်။အီလီယန် သည် သူ့သရုပ်မှန်ကို တမင်တကာ ဖုံးကွယ်ထားသောကြောင့် သူ သည်းခံသေးသော်လည်း ဒေါသက ပေါက်ကွဲသွားခဲ့ပြီ။ အီလီယန် သည် ထိုရွံရှာဖွယ် ကောင်းသော လူများကြောင့် အပြောခံနေရတာကိုလည်း ဒေါသထွက်ခဲ့ရသည်။ ရာဟန် သည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အီလီယန် ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အကြည့်ကို ခံစားလိုက်ရသော အီလီယန် က ခေါင်းမော့လာလျှင် သူ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်"

“အဆင်ပြေပါတယ်…သားရဲ့ သရုပ်မှန်ကို လိမ်လည်ထားတာကလည်း သိပ်တော့မမိုက်ပါဘူး…ပြီးတော့ ‌ဖေဖေက သားအတွက် ကာကွယ်ပေးတာကိုလည်း သာ ကြိုက်တယ်"

အီလီယန် စကားကြောင့် ရာဟန် ဘာမှ မပြောနိုင်တော့။

"အခုတော့ သားက မင်းသားတစ်ပါးမှန်း သိသွားကြတော့ နောက်ဆို နည်းနည်းတော့ ဒုက္ခဖြစ်လိမ့်မယ်.... ဒါပေမယ့်... အဲဒါက ဒီလောက်လည်း မဆိုးပါဘူး"

ရာဟန် ခေါင်းညိတ်ပြပြီး အီလီယန်ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း ရိုစီနာ သည် အကြာကြီးတိတ်ဆိတ်နေရာမှ

"...ရာဟန်....ကျွန်မတို့ အကယ်ဒမီရဲ့ အတွင်းပိုင်း အကြောင်း နည်းနည်း လေ့လာရမယ်"

အကယ်ဒမီသည် မူလက ဘုရင်မင်းမြတ် ကိုင်တွယ်ခဲ့သည့် နေရာမဟုတ်ပေ။ သို့သော် အင်ပါယာနယ်မြေနှင့်လည်း သက်ဆိုင်သောကြောင့် ဝင်စွက်ဖက်၍ရသည်။ အလုပ် ထပ်လုပ်ရတာကို မကြိုက်သော ရာဟန် ကလည်း သူမ အကြံပြုချက်ကို သဘောတူခဲ့သည်။

"အဲ့ဒီအကြံကောင်းတယ်"

"ကျွန်မတို့ ပြန်ရောက်တာနဲ့ အဲဒါကို ပြန်ကြည့်တာက ပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်"

တစ်ကယ်တမ်းတွင်၊ရိုစီနာ ရော ရာဟန် ပါ အကယ်ဒမီကို မရောက်ဖူးသေးသည့်အတွက် ဤမျှဆိုးလိမ့်မည်ဟု သူတို့ မသိခဲ့တာပင်။ အကယ်၍ အီလီယန် သည် သာမန်လူတစ်ဦး သို့မဟုတ် သာမန်ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပါက သူ အနိုင်ရသည့်အတွက် တရားမမျှတစွာ ရှုံးသွားမည်ဖြစ်သည်။

"စကားမစပ်၊ အီလီယန်...သား တစ်ကယ်ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစား လေ့လာခဲ့တာဖြစ်မယ်"

အီလီယန် က သူ့အရည်အချင်းများကို ယခုအချိန်အထိ ဖုံးကွယ်ထားကြောင်း သူမ,မသိခဲ့ပေ။ အမှန်တရားကိုမသိသော သူမသည် ဂရီအောကြောင့် အီလီယန် ဉာဏ်ကောင်းလာသည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။ ထိုအခါ ရာဟန် နှင့် အီလီယန် တို့ကမူ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အသာကြည့်နေခဲ့သည်။သူတို့နှစ်ဦးသည် ဤလျှို့ဝှက်ချက်ကို သင်္ချိုင်းအထိပါ သယ်ဆောင်သွားမည် ထင်ရသည်။

ထို့နောက် အီလီယန် သည် သိပ္ပံပြိုင်ပွဲတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ မူလတန်းကျောင်းမှ ဒြပ်ဗေဒသိပ္ပံပညာရပ်ဆိုင်ရာ ပွဲတော်သည် စာမေးပွဲမဟုတ်သော်လည်း ကိုယ် သိထားသမျှ ဗဟုသုတများအကြောင်း လူအများရှေ့တွင် ဟောပြောပွဲတစ်ခု ပြုလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။ အီလီယန် သည် အခြားသူများထက် လူသားတို့၏ အကြောင်း ဘာသာရပ်ကို ယုံကြည်မှုပိုရှိခဲ့သည်။ မကြာသေးမီက သူသည် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်နှင့် စကားပြောဖူးသူဖြစ်သည်။ သူ့အလှည့်ရောက်သောအခါ အရည်အချင်းများကို ဖုံးကွယ်ထားရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိတော့သော အီလီယန် သည် ကြောက်ရွံ့မှုလက္ခဏာမပြဘဲ ဟောပြောပွဲကို စတင်ခဲ့သည်။

မူလတန်းကျောင်းအဆင့်အတွက် မယုံနိုင်စရာကောင်းလောက်အောင် များပြားလှသော ဗဟုသုတများစွာကို ထည့်သွင်း ပြောကြားခဲ့သောကြောင့် ပါမောက္ခများ မျက်လုံး ပြူးနေကြသည်။ မဖော်ထုတ်ရသေးသော ခိုင်လုံသည့် အထောက်အထားတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာသောအခါ သူတို့ အမြင်သည် ဇောက်ထိုးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထုံးစံအတိုင်း၊ အောင်ပွဲသည် အီလီယန် ဆီသို့ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ အီလီယန် သည် မင်းသားဖြစ်ကြောင်း မသိသေးသော ပါမောက္ခများသည် အီလီယန် အား ဉာဏ်ကြီးရှင်တစ်ဦးအဖြစ် ချီးကျူးကာ အလွန်စိတ်ဝင်စားနေကြ၏။ ထို့နောက် အီလီယန် ၏ ယူဆချက်အပေါ် အခြေခံ၍ ပညာရပ်များကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လေ့လာလိုသော ပါမောက္ခတစ်ဦး ပေါ်လာသည်။

စာပေပွဲတော်ပြီးဆုံးသောအခါ၊ အီလီယန် သည် အကယ်ဒမီတွင် အထင်ရှားဆုံးသူ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေလည်း ညတွင်းချင်း သဘောထားကို ပြောင်းသွားကြသော်လည်း အီလီယန် ကတော့ မပြောင်းလဲခဲ့ပေ။ရိုစီနာ မရှိလျှင် ခါတိုင်းလို ရိုးရှင်းသည်။သို့နှင့်၊ပွဲတော်ကြီး ပြီးဆုံးသွား၏။

ရိုစီနာ နှင့် ရာဟန် တို့သည် နွေရာသီအားလပ်ရက်အတွက် တော်ဝင်နန်းတော်သို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် ရာဟန် သည် လူတစ်ယောက်ကို အကယ်ဒမီသို့ ချက်ချင်းစေလွှတ်ပြီး သူ့ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်၊ အကယ်ဒမီကို ကြီးကြီးမားမား ပြုပြင်မွမ်းမံမှု များ ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး ပြဿနာများစွာကို စတင်ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်၊ ဟယ်မလွန် မြို့စားနှင့် သူ၏ သားတို့ကိုလည်း စုံစမ်းခဲ့ရာ စာမေးပွဲတွင် လှည့်စားခဲ့ကြောင်း ထင်ရှားလာရသည်။ တာဝန်ခံပါမောက္ခ မီလီရော့ သည် စာမေးပွဲမေးခွန်းများကို ပေါက်ကြားခဲ့ပြီး ဟယ်မလွန် ကို ပေးထားကြောင်းလည်း ထင်ရှားသည်။ထို့အပြင် ပါမောက္ခမီလီရော့ နှင့် မြို့စားကြီးတို့က အကဲဖြတ်ဒိုင်များအား လာဘ်ထိုးခဲ့ကြောင်းကလည်း ထင်ရှားနေသည်။ ဤအထောက်အထားကိုအခြေခံ၍ ရာဟန် သည် မြို့စားကြီး ကိုဖယ်ရှားခဲ့သည်။

မြို့စားကြီး၏ တစ်ဦးတည်းသောသား၊ ဟယ်မလွန် ၏ ကောက်ကျစ်ယုတ်မာမှုကို မကြာမီ အကယ်ဒမီရှိ လူတိုင်း သိသွားကြသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာမင်းသား ဟယ်မလွန် သည် အကယ်ဒမီကနေ နုတ်ထွက်ခဲ့ရ၏။ ပရော်ဖက်ဆာ မီလီရော့ သည် သူ့ကို လိမ်လည်လှည့်ဖြားရန် ကူညီခဲ့ပြီး မေးခွန်းများပေါက်ကြားမှုအတွက် တရားခွင်တစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သူမ ကျူးလွန်ခဲ့သည့် ကျောင်းသားများအား ခွဲခြားဆက်ဆံမှု၊ နှုတ်ဖြင့် အလွဲသုံးစားလုပ်မှုနှင့် သုတေသနရန်ပုံငွေများကို အလွဲသုံးစားလုပ်သည့် ပြစ်မှုများကိုလည်း ထုတ်ဖော်နိုင်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူမကို အကယ်ဒမီကနေ ထုတ်ပယ်ခဲ့ပြီး သံတိုင်များနောက်မှာ အကျဉ်းချခံခဲ့ရသည်။

နွေရာသီအားလပ်ရက်ရောက်လာသောအခါတွင် အကယ်ဒမီရှိ အီလီယန် ၏လှုပ်ရှားမှုများသတင်းသည် တော်ဝင်နန်းတော် အထိပါ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သူသည် နယ်ပယ်ပေါင်းစုံတွင် နာမည်ကောင်းရနေသည့် သတင်းကို ကြားသိရတိုင်း မှူးမတ်များသည် အီလီယန် ကို အိမ်ရှေ့စံအဖြစ် ခန့်အပ်သင့်သည်ဟု ပြောဆိုကြသည်။ မှူးမတ်များ ယခုအချိန်အထိ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေရခြင်းမှာ အီလီယန် သည် သင်ယူမှု နှေးကွေးသည်ဟူသော ကောလဟာလများကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ကောလဟာလများသာဖြစ်ကြောင်း ထွက်ပေါ်လာတာကြောင့် မှူးမတ်များသည် အီလီယန် အား ချီးမွမ်းကြသည်။ သူတို့ အဆိုပြုချက်ကို တိတ်တဆိတ် နားထောင်နေသော ရာဟန် သည် စကားတစ်ခွန်းကို ပြောလိုက်သည်။

“ငါ့သားက တစ်ကယ်ကို ဉာဏ်ကောင်းတယ်...ဒါပေမဲ့ ရာဇပလ္လင်ကို အမွေဆက်ခံဖို့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိပါဘူး”

သို့သော် မှူးမတ်များက ထုံးစံအတိုင်း မပေးသောအခါ ရာဟန် က အီလီယန်၏ ထင်မြင်ချက်ကို အရင်တောင်းမည်ဟု ပြန်ပြောခဲ့သည်။

***

တစ်ဖန် အေးဆေးသော ဆောင်းရာသီသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ခြေရာတစ်ခုကို ချန်ထားခဲ့ကာ မကြာမီ ပွင့်လန်းနေသော နွေဦးသည် နွေးထွေးသောလေကို ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ ရာသီတွေပြောင်းလာသည်နှင့်အမျှ အရာအားလုံးဟာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် တည်ငြိမ်လာသည်။ နွေဦးနှောင်းပိုင်းတွင် ရိုစီနာ ပြန်ရောက်လာပြီး ယနေ့လည်း ရုံးမှာ အလုပ်ပြန်လုပ်နေ၏။ ရိုးရိုးသားသား တုံ့ပြန်ရေးသားနေသည့် ရိုစီနာ သည် အောက်ခြေတွင် ရက်စွဲကို ရေးသားပြီးနောက် ရပ်သွားခဲ့သည်။

“ဖြစ်နေပြီ…”

သူမ အရမ်းအလုပ်များတာကြောင့် အချိန်တွေကိုတောင် သတိမထားမိခဲ့ပေ။ ယခု ရက်စွဲကိုကြည့်လိုက်မှ နွေဦးရောက်လာမှန်း သိလိုက်သည်။ ရိုစီနာ သည် ဘောပင်ကို ချထားပြီး ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူမနှင့် ရင်းနှီးသော ဘုရင်မ၏ဘဝသည် ယခုမူ နေ့စဉ်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် တစ်ခုဖြစ်လာပြီး သူမအတွက် တာဝန်ပေးထားသည့်တာဝန်များကို အကောင်းဆုံးလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း များစွာပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ယခုအချိန်အထိ သူမပြုလုပ်ခဲ့သော ကြိုးစားအားထုတ်မှုများသည် အချည်းနှီးမဟုတ်ခဲ့ပေ။

“ဟင်…”

ရက်စွဲကို ရေတွက်ရင်း ရိုစီနာ အံ့သြသွားသည်။

ယခုနှစ်သည် ရာဟန် နှင့်တွေ့ဆုံခဲ့တာ 10 နှစ်မြောက်ဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့သည်က နှစ်အနည်းငယ်သာ ရှိသေးသော်လည်း ပဲ့တင်သံသစ်တော မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဆုံတွေ့ခဲ့ကြပြီး အီလီယန် ရှိခဲ့တာက 10 နှစ်ကြာခဲ့လေပြီ။ ရိုစီနာ ပြက္ခဒိန်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာလျှင် သူတို့နှစ်ယောက် ပထမဆုံးစတွေ့သည့်နေ့ကို ရောက်လာမည် ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်ကို နှစ်စဉ်ကျင်းပနေကြသော်လည်း ပထမဆုံးတွေ့သည့်နေ့ကတော့ ပိုအဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။

ရိုစီနာ သည် ထိုနေ့ကို ဂုဏ်ပြုရန် သူမ ဘာလုပ်ရမည်ကို တွေးတောနေမိသည်။ အကြီးကြီးမဟုတ်လျှင်တောင် တစ်ခုခုတော့ လုပ်ချင်မိသည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မကြာခင်မှာ လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ အပြင်ထွက်ရမည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပထမဆုံးစတွေ့တာ ၁၀ နှစ်ရှိသွားခဲ့ပြီ။






Xxxxxx