အပိုင်း ၇၀

Chapter 70

ကျွင်းချင်ယွီအိပ်ယာ​ပေါ်မှမထလိုပဲ ရုန်းကန်လာသည်။

"ကျွန်​တော်မ​နေ့တ​နေ့ကမှတိုက်ပွဲ၀င်ထားရတာ၊ ပြီး​တော့ကျွန်​တော်နိုင်တယ်​လေ"

ဖုယွမ်ချွမ်းခတ္တမျှ​တွေး​တောလိုက်ပြီးဆိုလိုက်သည်။

"ဒါဆို အနိုင်ရတဲ့ငါးက​လေးကိုဂုဏ်ပြုတဲ့အ​နေနဲ့ ကိုယ်တို့ ဘာဘီကျူးသွားစားကြမလား"

"အနီးအနားမှာ ပင်လယ်စာဘာဘီကျူး​ကောင်း​ကောင်းတစ်ဆိုင်ရှိတယ်တဲ့၊ ဒီကိုမှာစားရင် ​အေးပြီးသိပ်​ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်တို့ဆိုင်ကိုသွားစားရ​​အောင်"

"အင်.. အပြင်သွားလို့ဓါတ်ပုံအရိုက်ခံရရင်​ရော အဆင်​ပြေပါ့မလား" သူတို့က ယခု​လော​လောဆယ်တွင် ပျက်စီး​နေ​သော ယာဥ်ကို အတင်းဆိုက်ကပ်ထားရတာဖြစ်သည်။

"ဒီမှာကအများစု ခရီးသွားဧည့်သည်​တွေ​လောက်ပဲရှိတာပါ ပုံရိုက်ခံရလည်းအဆင်​ပြေပါတယ်"

ကျွင်းချင်ယွီအပျင်းဆန့်လိုက်သည်။ သူကဘာဘီကျူးကိုလည်းသိပ်စိတ်မ၀င်စားလှ​ချေ။ သို့​သော် ဖုယွမ်ချွမ်းက လမ်း​လျှောက်ထွက်လိုလျှင် သူအ​ဖော်လိုက်​ပေးမည်ဖြစ်သည်။

"ကျွန်​တော်အင်္ကျီလဲလိုက်ဦးမယ်"

ကျွင်းချင်ယွီမှာ​တော်ရုံဖြင့် သူ၏ညအိပ်၀တ်စုံ​လေးကို လဲလေ့မရှိ​ချေ။

"လဲလိုက်​လေ"

ဖုယွမ်ချွမ်း​ပြော​သော ပင်လယ်စာ ဘာဘီကျူးမှာ ဒီတိုင်း​ပြောလိုက်တာ​တော့မဟုတ်​ချေ။ ယင်းမှာ ဤနယ်ပယ်တွင်အမှန်တကယ်နာမည်ကြီးဆိုင်ပင်ဖြစ်​ချေသည်။ ဤဆိုင်မှာ ရှီခိုင်ရှင်းပို့​ပေး​သော အချက်အလက်များတွင်ပင် မှတ်သားခံထားရသည်။

ဆိုင်၏တည်​နေရာမှာ ပင်လယ်နှင့်နီးကပ်သည်။ ဆိုင်မှ ငါးမျှားတံကိုငှားပြီး မိမိကိုယ်တိုင်ငါးမျှား၍လည်းရသည်။ မိမိမှအရသာဖိုးသာပေးရန်လိုအပ်​​လေသည်။

ပို၏စိတ်၀င်စားဖို့​ကောင်းသည်က မိမိလက်နှင့်ဖမ်းမိ​သောငါးကိုမိမိကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်စားရမည်ဖြစ်သည်။

ဖုယွမ်ချွမ်းလည်းငါးက​လေးကို​ခေါ်လျက် ကမ်း​ခြေတစ်​လျှောက်ထွက်လာခဲ့သည်။ အချိန်ကအနည်းငယ်​နောက်ကျ​နေပြီဖြစ်ရာ ဖုယွမ်ချွမ်းက ကျွင်းချင်ယွီ၏လက်ကို တွဲထားခဲ့သည်။

ဤ​နေရာမှ ​နေ၀င်ချိန်မှာအလွန်လှသည်။ ဆိုင်၏ဦးတည်ရာမှာလည်း​နေ၀င်ချိန်ကိုဦးတည်ထားခြင်းပင်။၊

လူများများစားစား​တော့မရှိ​ပေ၊၊ ခရီးသွားရာသီမဟုတ်သေး၍လားမ​သိ ကမ်း​ခြေတွင်လူအနည်းငယ်သာရှိ​နေခဲ့သည်။

ကျွင်းချင်ယွီခတ္တမျှ​တွေး​တောလိုက်ပြီး လက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ" မိမိလက်မှာ လစ်ဟာသွားလျှင်ဖုယွမ်ချွမ်းက​မေးလာခဲ့သည်။

ကျွင်းချင်ယွီမှာ လက်​ချောင်း​လေးများကိုကားလျက် ဖုယွမ်ချွမ်း၏လက်ကိုပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊

သူတို့၏လက်များမှာ ​လက်​ချောင်း​လေးများအထိသွယ်ယှက်လျက်ရှိသည်၊၊ သူကမျက်လုံး​လေးများ​ကွေးလျက် ဆိုသည်။

"ဒီလိုကိုင်ရ​အောင်"

ဖုယွမ်ချွမ်းက ​ရှောင်ယွီ၏လက်ကိုတစ်ချက်ဖြစ်ညစ်လိုက်ပြီး ညင်သာစွာဆိုလိုက်သည်။

"​ကောင်းပြီ"

ကမ်း​ခြေတွင်လူများများမရှိလှ​သော်ငြား ဘာဘီကျူးဆိုင်ထဲတွင်မူ ပြည့်နှက်​နေခဲ့ပြန်သည်။

ဆိုင်တွင်းရှိခုံအများစုမှာ ​နေရာယူပြီးဖြစ်သည်၊

ကျွင်းချင်ယွီလည်းခရီးသွားရာသီမဟုတ်ပဲ အဘယ်​ကြောင့်လူ​တွေများ​နေရသလဲ စဥ်စား​နေရင်း လူအုပ်ကြားထဲမှ လမ်းတွင်တွေ့ဖူး​​သောရင်းနှီး​နေ​သည့် မျက်နှာများကိုမြင်လိုက်ရ​လေသည်။

ရှီခိုင်ရှင်းမှာ သူတို့ထဲမှတစ်​ယောက်ဖြစ်ကာ သူနှင် ယွီကျစ်တို့မှာတဝိုင်းတည်းထိုင်​နေခဲ့သည်။

တချိန်တည်းမှာ ရှီခိုင်ရှင်းမှ​ခေါင်းကို​မော့လျက် သူတို့ရှိရာထံကြည့်လာခဲ့သည်။

ကျွင်းချင်ယွီ​မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။

ဖုယွမ်ချွမ်း​ရောက်လာသည်ကိုမြင်လျင် ရှီခိုင်ရှင်းလျင်မြန်စွာထရပ်လျက် ​ပြေးလာခဲ့သည်။

"မာရှယ် ၊ ဒီမှာဘာဘီကျူးစားမလို့လား၊ ကျွန်​တော့်ကိုမက်​ဆေ့ပို့လိုက်​ရော​ပေါ့၊ ကျွန်​တော်လာပို့​ပေးမှာ​ပေါ့၊ "

ဖုယွမ်ချွမ်းကဆိုလိုက်သည်။

"​နေသာသလို​နေ၊ ငါတို့လမ်း​လျှောက်ထွက်ရင်း၀င်လာတာ"

ဘာဘီကျူးကအဓိကမဟုတ်​ပေ၊၊ လမ်း​လျှောက်ထွက်ရင်း ငါးလည်းမျှားကာ ​နေ၀င်ချိန်ကိုခံစားဖို့ပင်၊၊

​ပြော​နေရင်း စားပွဲ​မှလူများမှာ ချက်ချင်းထရပ်ပြီး သတိအ​နေအထားနှင့်ရပ်​နေကြပြန်သည်၊၊

ပုံမှန်ညစာလာစား​သော ဧည့်သည်များမှာ ဘာဖြစ်​နေမှန်းနားမလည်နိုင်ခဲ့​ချေ။

ဆိုင်မှစားပွဲထိုး​လေးကလည်း ရန်ဖြစ်​တော့မည်အထင်နှင့်၀င်မလာရဲ​တော့​ချေ။

ယင်းကိုမြင်လျှင် ဖုယွမ်ချွမ်းက မဲ​မှောင်​နေ​သောအမူအယာဖြင့်ဆိုလိုက်သည်။

"ထိုင်​တော့"

လူတိုင်းကအတူတကွထိုင်ချလိုက်သည်။

ရှီခိုင်ရှင်း​ခေါင်းကိုလှည့်လျက်​အော်လိုက်ပြန်သည်၊

"စားပွဲထိုး ဒီမှာ​နေရာလွတ်ရှိ​သေးလား"

ဝိတ်တာ​လေးမှာတစ်စုံတစ်​ယောက်မှ​ ခေါ်သည်ကိုကြားလျှင် အမြန်ထွက်လာလျက်ဆိုလိုက်သည်၊၊

"ဟယ်လို လူကြီးမင်းတို့ ဘာသုံး​ဆောင်မလဲဗျ၊ တုတ်ထိုးလား၊ ဘယ်နှ​ယောက်စာများလိုချင်လဲ မသိဘူး၊ ကျွန်​တော်​နေရာစီစဥ်​ပေးပါ့မယ်"

ရှီခိုင်ရှင်း" နှစ်​ယောက်စာ"

"ဒါကဆရာတို့အတွက် နံပါတ်ပါ၊ အရင်ဆုံးယူထား​ပေးဦး​နော်၊ ကျွန်​တော်တို့မှာ လျှပ်စစ် အသိ​ပေးပစ္စည်းနဲ့၀န်​ဆောင်မှု​ပေးပါတယ်၊ နံပါတ်ကိုကြားတာနဲ့ လာယူလို့ရပါပြီ" ထို့​နောက်ဝိတ်တာ​လေးက ​နောက်ကိုအမြန်ပြန်၀င်သွားခဲ့သည်။

ရှီခိုင်ရှင်းလည်း ​နောက်​ရောက်လွန်း​နေ​သော နံပါတ်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး စားပွဲအကြီးမှထိုင်​နေသူများကိုတစ်ချက်စူးစမ်းလိုက်သည်။

ယင်းမှာဧည့်သည်စုံတွဲဖြစ်ပုံရကာ မိန်းမဖြစ်သူမပါလျှင်တော့ မာရှယ်မှာသူတို့နှင့်တစ်ဝိုင်းတည်းထိုင်နိုင်ဦးမည်။

ရှီခိုင်ရှင်းခတ္တမျှ​တွေး​တောလိုက်ပြီးဆိုလိုက်သည်။

"မာရှယ် ကျွန်​တော်တို့စားပွဲမှာထိုင်လိုက်ပါ ကျွန်​တော်တို့"

"မလိုဘူး၊ မင်းတို့ဘာသာစားပါ" ဖုယွမ်ချွမ်းနံပါတ်ကိုယူလျက် ကျွင်းချင်ယွီကို​ပေးလိုက်သည်။

ကျွင်းချင်ယွီနံပါတ်ကိုသိမ်းလိုက်ပြီးဆိုသည်။

"ငါးသွားဖမ်းရ​အောင်"

ဘာဘီကျူးဆိုင်နှင့်​ဘေးချင်းကပ်အမိုး​လေး​အောက်တွင် ငါးမျှားတံအများအပြားရှိသည်၊ လုပ်ပြီးသားငါးများချိတ်တချို့လည်းပုံးထဲတွင်ရှိသည်၊၊ ၄င်းတို့ကို ​နေရာတကျစီစဥ်ထားပြီး အာရုံကိုအလွယ်တကူဆွဲ​ဆောင်နိုင်​လေသည်။

ဘာဘီကျူးအတွက်တုံကင်နံပါတ်ကလည်း အလှည့်မ​ရောက်​သေးသဖြင့် သူတို့​စောင့်ဆိုင်းရင်း ငါးမျှား​နေလို့ရသည်။

"​ကောင်းပါပြီ"

ရှီခိုင်ရှင်းက ဖုယွမ်ချွမ်းတို့ထွက်သွားသည်ကို​စောင့်ပြီးမှ သူ၏စားပွဲထံပြန်သွားလိုက်သည်။

ငှားရမ်းခ​ပေး​ချေပြီးသည့်​နောက်တွင် ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ အနက်​ရောင်များကြားထဲတွင်ထင်ရှား​နေ​သောရွှေ​ရောင်ငါးများတံကို​ကောက်ယူလိုက်​လေသည်၊

ကျွင်းချင်ယုမှာတစ်ချက်သာကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။

ဖုယွမ်ချွမ်းသည်​​နေရာလွတ်တစ်ခုတွင်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီးငါးမျှားတံကိုစတင်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ငါးမျှားချိတ်နှင့် ငါးမျှားကြိုးတို့မှာ သပ်သပ်စီဖြစ်သဖြင့် မိမိဘာသာတပ်ဆင်ရန်လိုအပ်​လေသည်။

၄င်းမှာမခက်ခဲ​ချေ။ အသုံးပြုနည်းပင်​​ပေးထား​​သေးသည် ။ သို့​သော် ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ အသုံးပြုနည်းကိုပင်ကြည့်​တော့ပဲ ငါးမျှားကြိုးကို ငါးမျှားတံ၏ထိပ်ဖျားတွင်ချည်​​နှောင်လိုက်သည်။

ကျွင်းချင်ယွီ သူ့​ဘေးတွင်၀င်ထိုင်လိုက်သည်။

"ကျွန်​တော် ​ရွှေငါးမျှားတံနဲ့ ​ရွှေငါးတစ်​ကောင်​ရောဖမ်းလို့ရလား"

ဖုယွမ်ချွမ်းအနည်းငယ်စဥ်စားလိုက်ပြီးမှ

"မင်းသာကံ​ကောင်းမယ်ဆိုရင်​ပေါ့"

ဖုယွမ်ချွမ်းက ငါးမျှားကြိုးကို ​ချောမွတ်စွာချည်​နှောင်​နေသည်ခဲ့သည်၊ သူ၏လုပ်​​ဆောင်မှုမှာ လူသစ်တစ်​ယောက်နှင့်မတူပဲ အဖုအထစ်တို့ရှိမ​နေ​ချေ။ကျွင်းချင်ယွီ​မေးလိုက်သည်။

"အရင်ကငါးဖမ်းဖူးတာလား"

သူသည်ထိုကဲ့သို့ငါးမျှားတံမျိုးတစ်ခါမျှမမြင်ခဲ့ဖူး​ချေ။သို့​သော်ဖုယွမ်ချွမ်းမှာမူလွန်စွာကျွမ်းကျင်​နေပုံ​ပေါ်သည်၊

"မျှားဖူးတယ်။ဒါ​ပေမယ့်တစ်​ကောင်မှမမိဖူးဘူး" 

ဖုယွမ်ချွမ်းသည်ယခင်က အပြာ​ရောင်ကြယ်ကိုရောက်ဖူး​လေသည်။ ထိုကြယ်တွင်​မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးရေများသာရှိသည်။ တာ၀န်အရသူသည် ၄င်းကြယ်တွင်အ​တော်ကြာ​နေခဲ့ရဖူးသည်။

တာ၀န်မှာ တစ်​နေရာတည်းတွင်ငြိမ်လျက်ရပ်​နေရန်ဖြစ်ပြီး ယင်းမှာ ငါးဖမ်းခြင်းနှင့်သဏ္ဍာန်တူသည်။

ဖုယွမ်ချွမ်း၏စိတ်စွမ်းအင်မှာ ပစ်မှတ်တာ၀န်အ​ပေါ်အပြည့်အရစူးစိုက်ထား​လေသည်။ သို့​သော် ငါးတစ်​ကောင်ကိုမျှမဖမ်းမိခဲ့​ချေ။ ထိုတာ၀န်ပြီး​နောက်လည်း သူသည်ငါး​နောက်တစ်​ကြိမ်ဖမ်းရန်မကြိုးစား​တော့​ချေ။ သို့​သော် တာ၀န်ကာလကလည်းမတို​တောင်းခဲ့ပါ၊ ထိုကြာရှည်​သောကာလအတွင်း ငါးတစ်​ကောင်မျှဖမ်းမမိခဲ့သည်မှာအလွန်ထူးဆန်း​နေခဲ့သည်။

၄င်းကို​တွေးမိလျှင်ဖုယွမ်ချွမ်းကရယ်လိုက်ကာ

"ငါးတစ်​ကောင်ကိုဖမ်းမိတာကဘယ်လို​နေလဲ ကိုယ်မသိဘူး"

ထိုစကားကိုကြားလျှင် ကျွင်းချင်ယွီကမျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်လျက် လက်ကိုဆန့်ကာ ငါးမြှားတံ၏ကြိုးကိုလက်ညှိုး​လေးဖြင့်ရစ်ပါတ်ကာ ယူငင်လိုက်သည်။

ဖုယွမ်ချွမ်းသူ၏လက်ကိုသတိထားမိလျှင် "ဟင်, မင်း.."

စကားသံကရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ငါးမျှားတံကိုရစ်ပတ်ထား​သောလက်​ချောင်း​လေးများက ဖုယွမ်ချွမ်း၏ ပါးပြင်ကိုတို့လိုက်သည်။

ကျွင်းချင်ယွီ ပြုံးလျက် "ငါးတစ်​ကောင်ကိုဖမ်းမိတဲ့ခံစားချက်ခင်များကို​​ပေးမြည်းမယ်​လေ"

ဤသည်ကိုကြားလျှင် ဖုယွမ်ချွမ်း၏လက်​ချောင်းများရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူက ပြုတ်ကျသွား​သော ငါးမျှားတံကိုအမြန်ပြန်​ကောက်လိုက်ပြီး​ ဘေးတွင်အသာချလိုက်သည်။

သူ၏တလွဲတ​ချော်အပြုအမူများကိုမြင်လျှင် ကျွင်းချင်ယွီမှာ မျက်လုံး​လေးများကို​ကွေးလျက် ပြုံးလိုက်​လေသည်။ 

"ဘယ်လိုလဲ ငါးဖမ်းမိ​တော့​​ပျော်ရဲ့လား"

"အင်း" ဖုယွမ်ချွမ်းသည်ခပ်ဆိုးဆိုးငါးလေးကိုအပူအညီမဲ့စွာကြည့်လျက် ညင်သာစွာပြန်​ဖြေလာခဲ့သည်။ သူကငါးမျှားကြိုးတွင်ချည်ထား​သောငါး​လေး၏လက်ကိုအသာယူလျက် ကြိုးကိုညင်သာစွာ​ဖြေလိုက်သည်။

"တကယ်လား" ကျွင်းချင်ယွီက​သူ၏ပုခုံး​ပေါ်သို့မှီချလာပြီး မျက်လုံး​လေးပုတ်ခတ်ကာ​မေးလာသည်။

ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ​ရှောင်ယွီ​၏လက်ကိုကိုင်ထားရင်း ​ခေါင်းကိုငုံ့ကာ​ချော့မြူစွာနမ်းလိုက်သည်။

"လိမ္မာ​နော်"

ထို့​နောက်ငါးမျှားချိတ်တွင်အစာတပ်လျက် ငါးမျှားတံကိုပြန်လည်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

ထို့​နောက် ငါးမျှားကြိုးကိုအ​ဝေးကိုမပစ်သလို မလိုအပ်​သောအပိုလှုပ်ရှားမှုတို့ကိုလည်း မလုပ်ပဲ ငြိမ်သက်စွာ​စောင့်ဆိုင်း​နေ​တော့သည်။

ဘာဘီကျူးဆိုင်မှ ဖြတ်​တောက်ထား​သော အသားအပိုစများမှာ ပင်လယ်ထဲသို့ပြန်စွန့်ပစ်ခံရပြီး ငါးများက ယင်းတို့ကိုလာစားလိမ့်မည်။ ထို့​ကြောင့်၏ ကမ်းစပ်နားတွင် ငါးအ​တော်များများရှိ​လေသည်။

နားမလည်နိုင်သည်က ပင်လယ်စာကိုသာကြိုက်​သောငါးများက ငါးများချိတ်မှအစာကိုစိတ်ဝင်စားသည်ကိုပင်။

ငါးမျှားချိတ်​ရေထဲကျသွားသည်နှင့် ပူ​ဖောင်း​လေးများထလာခဲ့သည်။

​ရေမျက်နှာပြင်မှာအလွန်ငြိမ်သက်ကာ လှိုင်းများရိုက်ခတ်ခြင်းမရှိ​ချေ။ ကျွင်းချင်ယွီမှာ ငါးဖမ်းရန်ခက်ခဲလှသည်ဟု​တွေးမိသည်။ "ကျွန်​တော်တို့ ငါးမမိရင်ဒီညစားရပါ့မလား"

ဖုယွမ်ချွမ်း ငါးမျှားတံကို​ရွေ့လျက် ငါးမျှားကြိုးကိုတစ်ချက်စစ်ကြည့်လိုက်သည်။ ချိတ်မှအစာမှာ အစားခံထားရပြီးဖြစ်သည်။သူကအစာကို ထပ်ချိတ်လိုက်သည်။

"တကယ်လို့မမိရင်လည်း ရှိတဲ့ငါး​လေးတစ်​ကောင်ကိုပဲ ကင်ပြီးစားလိုက်​တော့မယ်​လေ"

ကျွင်းချင်ယွီခတ္တမျှတန့်သွားခဲ့သည်။ ငါး​လေးက ဘယ်က​ရောက်လာတာလဲ။

ဖုယွမ်ချွမ်း၏ ပြုံး​ယောင်သန်း​နေ​သောမျက်လုံးများကိုမြင်လျှင်သူချက်ချင်းသ​ဘော​ပေါက်သွားခဲ့သည်။ သူက ထိုလူ၏ပါးပြင်ကိုလက်ညှိုး​လေးဖြင့်ထိုးလိုက်ကာ

"ဒီငါး​လေးကဒီ​လောက်လိမ္မာတာ ခင်များကစားရက်တယ်​ပေါ့"

ဖုယွမ်ချွမ်းလည်း ​ရှောင်ယွီ၏ဆံစ​လေးများကိုထိလိုက်ပြီး "တခြားငါး​တွေလည်းမမိနိုင်မှ​တော့ အဆာခံလို့မရဘူး​လေ"

ကျွင်းချင်ယွီပါးစပ်ဟလျက် တစ်ခုခု​ပြောရန်ပြင်လိုက်စဥ် ​ရေမျက်နှာပြင်​ပေါ်မှ ​ရေမြှုပ်က​လေးများ အဆက်မပြတ်ထလာခဲ့သည်။

"ငါးမိတာလား"

"အင်း" ဖုယွမ်ချွမ်းမှာလုံး၀တည်ငြိမ်လျက် ။ သူသိသ​လောက်ဆိုလျှင် ဤအချိန်တွင်မတ်တပ်ရပ်လျက် ငါးပြန်မလွတ်ခင် ငါးမျှားကြိုးကိုပြန်ဆွဲတင်​နေသင့်သည်ပင်။

သို့​သော် စား​သောက်ဆိုင်မှငါးမျှားချိတ်များမှားအထူးပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်ရာ အပိုလုပ်​ဆောင်ချက်တစ်ခု​သော်မျှမလိုအပ်​ချေ။ ဖုယွမ်ချွမ်းက မလှုပ်ရှားပဲ တည်ငြိမ်စွာ​စောင့်​နေပြီး​နောက် ကြိုးကတဖြည်းဖြည်းအ​ပေါ်သို့တက်လာခဲ့သည်။

ကျွင်းချင်ယွီ ငါးထည့်သည့်​တောင်းကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ငါး၏လှုပ်ခါ​နေ​သောအမြီးကိုကြည့်ကာ ဆိုလိုက်သည်။ "ငါးကကြီးလိုက်တာ"

၄င်းမှာမြက်ပင်လို အစိမ်း​ရောင်သန်းလျက် အ​တော်ကြီးမားသည်ပင်။ ကိုယ်ထည်တွင်လည်းဆူး​တောင်တချို့ရှိ​လေသည်။ အဖမ်းခံရချိန်မှစ၍ ယင်း၏ပါးစပ်မှာ လွတ်ထွက်မသွားခဲ့​ချေ။ သူ၏သွားများကိုပင်မြင်​နေရသည်။ မျက်လုံးများကပြူးနေပြီး ခြုံငုံ​ပြောရလျှင်အနည်းငယ်ရုပ်ဆိုးကာ​ကြောက်စရာ​ကောင်းသည်။

ဖုယွမ်ချွမ်းက ငါးမျှားချိတ်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး ဆိုသည်၊

"သတိထား အကိုက်မခံရ​စေနဲ့"

"ရပါတယ်" ကျွင်းချင်ယွီငါးကိုခေါင်းမှ​ဆွဲယူလိုက်ကာ ဤတစ်​ကောင်ကပင် မိမိတို့နှစ်ဦးအတွက်လုံ​လောက်သည်ဟု​တွေးမိ​လေသည်၊၊

သို့​သော် သူတို့နံပါတ်အလှည့်မ​ရောက်ခင်အထိ ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ ဆက်၍မျှား​နေခဲ့သည်၊၊ သူကအချိန်ဖြုန်းလိုပုံရသည်။

​ရေ၏အရည်အ​သွေး​ကြောင့်လား​မသိချေ။ သို့တမဟုတ် ဤ​နေရာတွင် ပင်လယ်ပြင်မှ ငါးများအစာလာရှာ​နေကျဖြစ်၍လားမ​ပြောတတ်၊၊ ငါးမျှားချိတ်မှအစာကိုခဏခဏလာလာကိုက်ကြသည်။

Xxxxxxx