Chapter 144
စလိုက်မီးမောင်းက သူ(မ)အပေါ်သို့ထိုးကျလာချိန်တွင် ကုဆွေ့ဆွေ့မှာ အနည်းငယ်ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားရသည်။
ရွှေကြက်ဖရုပ်ရှင်ပွဲတော်တွင် ဧည့်သည်များ၏ နေရာထိုင်ခင်းများကို ရုပ်ရှင်အစည်းအရုံးက စီ
စဥ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကုဆွေ့ဆွေ့၏နေရာမှာ ပထမတန်းတွင်ဖြစ်သည်။ ဖူရင်းယွီက သူ(မ)၏
ဘယ်ဘက်ဘေးတွင်ထိုင်နေပြီး လုချီကညာဘက်ဘေးတွင်ထိုင်နေသည်။
"ဆွေ့ဆွေ့....ဂုဏ်ယူပါတယ်နော်"။ အစီအစဥ်တစ်ခုလုံးကို အင်တာနက်ကွန်ရက်များ သတင်းမီဒီယာများနှင့်ရုပ်သံလှိုင်းများတွင် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်နေသည်ဖြစ်သောကြောင့် လုချီက စကားအပိုအလိုတစ်ခွန်းမှမပြောချေ။ ပွဲပြီးမှ ကလေးငယ်အားကောင်းကောင်းဂုဏ်ပြုပေးရန်တွေးထားလိုက်သည်။
"ဆွေ့ဆွေ့...စင်ပေါ်တက်ရင်...အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေစရာမလိုဘူးနော်...ဦးဦးလုယွင်ကျီသင်ထားပေးတဲ့အတိုင်း...လုပ်ရုံပဲ...ကိုကိုတို့မမတို့အားလုံး...စင်အောက်ကနေအားပေးနေမှာ
ကြားလား"။ ဖူရင်းယွီက မျက်လုံးကလယ်ကလယ်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ရှိသော ကလေးမလေးကိုထွေးပွေ့ကာ အားပေးစကားတီးတိုးပြောလိုက်သည်။
ဆွေ့ဆွေ့ကခေါင်းညိမ့်ပြရင်းစင်ပေါ်သို့တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့်တက်သွားသည်။ ထို့နောက် သတ်မှတ်ထားသောနေရာတွင်သွားရပ်သည်။ မမဖူနှင့်ကိုကိုလုချီတို့လိုက်တက်လာမည်ဟုထင်ထညးသော်လည်း အချိန်အတန်ကြာသည်အထိလိုက်မတက်လာပဲ သူ(မ)၏ဘေးတွင်သူ(မ)မရင်းနှီးသောသူစိမ်းများသာရှိသည်။
ဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက် စင်ပေါ်တွင်ရပ်နေရက်းစင်အောက်ရှိလူအုပ်ကြီးကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ အားလုံးကသူ(မ)ကိုကြည့်နေသလိုခံစားရသည်။ ထိုသို့တွေးမိသည်နှင့်သိမ်ငယ်စိတ်တို့ဝင်လာကာ ရှက်ကြောက်မှုတို့ကြီးစိုးသွားသည်။
သို့သော် မေမေ ၊ ပါပါးခဲ့ ၊ မမရှမ်ယွမ် ၊ ဦးဦးလု
မမရင်းယွီနှင့်ကိုကိုလုချီတို့ကသူ(မ)ကိုအမြဲတမ်းအားပေးနေသည်ဟုတွေးလိုက်မိသောအခါ သူ(မ)အားပြန်တက်လာရသည်။ နေ့လည်က ပါပါးခဲ့ပြောထားသောစကားများကိုပြန်အမှတ်ရရင်းယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိသောပုံစံသို့ ချက်ချင်းပြောင်းလိုက်သည်။
ဆုပေးရန်စင်ပေါ်သို့တက်ရောက်လာသူမှာ ရုပ်ရှင်အစည်းအရုံး၏ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သည်။ သူ(မ)စင်ပေါ်သို့ရောက်လာပြီးမကြာမီတွင် ဆွေ့ဆွေ့အား ဆုနှင့်ပန်းစည်းကိုကမ်ပေးလာသည်ါ
"ကျေးဇူးပါ"။
ရွှေကြက်ဖရုပ်ရှင်ပွဲတော်၏သမိုင်းတစ်လျှောက်တွင် အကောင်းဆုံးမျက်နှာသစ်သရုပ်ဆောင်ဆုကိုရဖူးသူများအနက် ဆွေ့ဆွေ့ကအသက်အငယ်ဆုံးဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော်တို့...အကောင်းဆုံးမျက်နှာသစ်သရုပ်ဆောင်ဆုပိုင်ရှင်လေးရဲ့...ကျေးဇူးတင်မိန့်ခွန်းကိုနားထောင်ကြည့်ကြရအောင်"။ အစီအစဥ်တင်ဆက်သူက ဆွေ့ဆွေ့ဆုလက်ခံရယူပြီးနောက် သတိပေးသလိုပြောလာသည်။
ဆွေ့ဆွေ့လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းချုပ်ကာ မိုက်ခရိုဖုန်းရှေ့တွင်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးဦးလုယွင်ကျီသင်ပေးထားသောကျေးဇူးတင်မိန့်ခွန့်စကားများကို ခေါင်းထဲတွင်ပြန်လည်ပုံဖော်လိုက်သည်။
"အားလုံးပဲမင်္ဂလာပါ"။
မိုက်ခရိုဖုန်းမှတစ်ဆက့်ဆွေ့ဆွေ့၏မတိုးမကျယ်အသံလေးထွက်ပေါ်လာသည်။
"တိမ်မြှုပ်နေသောရုပ်ရှင်ကားကြီး...ရိုက်ကူးရေးစတဲ့အချိန်ကို...သမီးမှတ်မိနေပါသေးတယ်...
လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်တုန်းကပေါ့
အဲဒီတုန်းက...သရုပ်ဆောင်တဲ့အတွေ့အကြုံကိုပထမဆုံးရခဲ့သလို...သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်ရတဲ့ခံစားချက်ကိုလည်း...ပထမဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့သိခဲ့ရပါတယ်..."။
"ဒီနေ့မှာ...ဒီလိုမျိုးစင်မြင့်ပေါ်မှာရပ်တည်ခွင့်ရအောင်ကြိုးစားပေးခဲ့ကြတဲ့..ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ကိုလည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်...ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတွေအားလုံး...အတူတူကြိုးကြိုးစားစားမလုပ်ဘူးဆိုရင်...ဒီနေ့လိုအောင်မြင်မှုမျိုးလည်းရလာမှာမဟုတ်ပါဘူး"။
"သမီးအရှေ့မှာရှိနေတဲ့စီနီယာကိုကိုမမတွေလိုမျိုး...အနာဂတ်မှာပိုပြီးကြိုးကြိုးစားစားနဲ့သင်ယူလေ့လာပြီးထူးချွန်တဲ့...အနုပညာရှင်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာစေရမယ်လို့ကတိပေးပါတယ်...အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်"။
ဆွေ့ဆွေ့က လုယွင်ကျီသင်ထားပေးသည့်အတိုင်း တစ်လုံးမှမလွဲအောင်ပြောသွားနိုင်သည်။ လုယွင်ကျီမှာလည်း ကလေးငယ်ကိုကြည့်ရင်းဂုဏ်ယူမဆုံးဖြစ်နေသည်။
"နောက်ဆုံးအနေနဲ့...မေမေ့ကိုကျေးဇူးတင်ချင်ပါတယ်...မေမေရေ...ချစ်တယ်နော်...ပြီးတော့ဖေဖေ့ကိုလည်းပဲ...ဆွေ့ဆွေ့ကအမြဲတမ်းချစ်ပြီးကျေးဇူးတင်နေပါ့မယ်"။ ဤစကားတစ်ခွန်းက လုယွင်ကျီသင်ပေးထားသည့်မိန့်ခွန်းတွင်မပါဝင်သော်လည်း ဆွေ့ဆွေ့ကမိဘနှစ်ပါးကိုကျေးဇူးတင်လိုသည့်စိတ်ဖြင့်ထည့်သွင်းပြောကြားခဲ့သည်။
ဆွေ့ဆွေ့၏ကျေးဇူးတင်စကားအပြီးတွင် ဖုန်းယောက်ချင်းမှာဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ငိုချတော့သည်။ ဘေးတွင်ရပ်နေသောကိုယ်စားလှယ်လုယွင်ကျီကတစ်သျှူးကမ်းပေးရှာသည်။
ဆွေ့ဆွေ့လေးကိုမစွန့်ပစ်ပဲယနေ့အထိသူ(မ)တစ်ကိုယ်တည်းပျိုးထောင်ခဲ့ခြင်းကို သူ(မ)ဘယ်တော့မှနောင်တမရပေ။ ဤကာလတစ်လျှောက်လုံး ပင်ပန်းလာခဲ့သမျှဆွေ့ဆွေ့၏ကျေးဇူးတင်စကားတစ်ခွန်းနှင့် ယူပစ်သမျှအရှင်းပျောက်သွားရသည်။
