Chapter 153
ကုဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက် ပါပါးခဲ့ပေးထားသော ယုန်ရုပ်ပွလေးကိုဖက်ထားကာ အခန်းထဲတွင်အောင်းနေရင်း အလွန်အမင်းဝမ်းနည်းနေမိသည်။
ငိုရလွန်း၍ မျက်လုံးများပင်နီရဲပြီးဖောင်းအစ်နေသည်။ ရှိုက်သံလေးများထွက်ကာ မျက်ရည်များတသွင်သွင်ကျဆင်းနေသည်။
တစ်အောင့်လောက်ကြာသောအခါ တံခါးပိတ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။ မေမေအပြင်ထွက်သွားပုံရသည်။
ထို့ကြောင့် ကုဆွေ့ဆွေ့မှာပိုပိုပြီးဝမ်းနည်းလာရသည်။ ဖေဖေရော မေမေရော သူ(မ)ကိုမချစ်ဟု ခံစားလာရပြန်သည်။ အိမ်မှထွက်ပြေးကာ တစ်စုံတစ်ယောက်ဆီတွင် သွားနေလိုက်ချင်သည်။
ပါပါးခဲ့အိမ်ကိုလည်းသွားလို့မဖြစ်။ ပါပါးခဲ့ရှေ့တွင် ဆွေ့ဆွေ့တစ်စက်ကလေးမှလိမ်လို့မရ။ အကြောင်းစုံကိုသာသိသွားလျှင် ပါပါးခဲ့ဘာလုပ်လိမ့်မည်မှန်းဆွေ့ဆွေ့ပင်ခန့်မှန်း၍မရနိုင်ပေ။
ကိုကိုလုချီကလည်း ဤရက်ပိုင်းအတွင်းအခြားမြို့သို့သွားကာရိုက်ကူးရေးလုပ်နေသဖြင့်ပြန်လာဦးမည်မဟုတ်။
မမဖူရင်းယွီ....။ ယခုအချိန်တွင်ဆွေ့ဆွေ့ကိုကူညီနိုင်သူတစ်ဦးသာရှိသည်။ ကုဆွေ့ဆွေ့လည်းတစ်ခဏမျှစဥ်းစားလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင်စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ မမဖူရင်းယွီကိုဖုန်းခေါ်ဆိုလိုက်သည်။
"အမယ်...ဆွေ့ဆွေ့လေးကဒီနေ့ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ
မမကိုထူးထူးခြားခြားဖုန်းတွေဘာတွေဆက်လို့ပါလား"။
"မမဖူ...အခုမြို့တော်ထဲမှာပဲမလားဟင်"။ ဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက် အချိန်အတော်ကြာကြာငိုထားသောကြောင့် အသံတိုးတိုးအက်အက်သာထွက်နိုင်သည်။
အရွယ်ရောက်ပြီးသားလူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် ကလေးငယ်ကဘယ်လောက်ပဲဖုံးကွယ်နေပါစေ ငိုထားသည့်အသံကိုဖူရင်းယွီကောင်းကောင်းသိသည်။ ထို့ကြောင့်လူသိပ်မရှိသည့်နေရာသို့သွားကာ ကလေးငယ်ကိုအကျိုးအကြောင်းမေးမြန်းရန်ပြင်လိုက်သည်။
"အင်း...မမအခုမြို့တော်မှာပဲရှိနေတာ...ဆွေ့ဆွေ့မမကိုအမှန်အတိုင်းပြောနော်...ငိုထားတာမလား
ဘာဖြစ်လို့လဲ...တစ်ယောက်ယောက်ကဆွေ့ဆွေ့ကိုအနိုင်ကျင့်လိုက်လို့လား"။
"ဟင့်အင်း...ဆွေ့ဆွေ့ကိုဘယ်သူမှအနိုင်မကျင့်ပါဘူး...ဒီတိုင်းမမကိုရုတ်တရက်လွမ်းလာလို့...အခုနေ...မမသမီးကိုလာခေါ်ပေးလို့ရမလား"။
"ဟုတ်ပြီ...မမဆွေ့ဆွေ့ကိုအခုလာခေါ်မယ်နော်
အိမ်အောက်ထပ်မှာစောင့်နေနှင့်"။ ဆွေ့ဆွေ့မူမမှန်သည်ကိုဖူရင်းယွီရိပ်မိသော်လည်း မဖြေချင်သေးပုံရသောကလေးငယ်ကို သူ(မ)လည်းအတင်းအကျပ်မမေးတော့ပေ။
မမဖူနှင့်ဖုန်းပြောပြီးနောက် ဆွေ့ဆွေ့လည်းကျောပိုးအိတ်ထဲလိုအပ်သည်များကိုထည့်ကာ အခန်းအပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်လှည့်မကြည့်ပဲဒီအတိုင်းထွက်သွားရန်တွေးထားသော်လည်း မေမေစိတ်ပူနေမည်ကိုစိုးရိမ်မိပြန်သည်။
ထို့ကြောင့် စာရွက််လွတ်တစ်ရွက်ကိုအမြန်ရှာလိုက်ကာ မမဖူရင်းယွီအိမ်သို့တစ်ခဏလောက်လိုက်နေမည်ဖြစ်သောကြောင့်သူ(မ)အားလာမရှာရန် အသိပေးသည့်အနေဖြင့်စာတစ်စောင်ချန်ထားခဲ့လိုက်သည်။
ထို့နောက်တံခါးသေချာပိတ်ပြီးအိမ်အောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းသွားလိုက်သည်။ အောက်ထပ်သို့ရောက်သည်နှင့် မမဖူကကားဘေးတွင်အသင့်ရပ်စောင့်နေသည်။
"မမဖူ"
သူ(မ)ချစ်ခင်ရင်းနှီးသောတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက်ရင်ထဲတွင်အမျိုးအမည်ခံစားချက်တို့နှင့်ဝမ်းနည်းစိတ်တို့ရောပြွန်းလာကာ ပါးပြင်တစ်လျှောက် မျက်ရည်များတစ်လှိမ့်လှိမ့်ကျဆင်းလာသည်။
ဖူရင်းယွီလည်း သူ(မ)ကိုတွေ့တွေ့ချင်းအပြင်းအထန်ရှိုက်ငိုနေသောကလေးငယ်အနားသို့အပြေးသွားကာ တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ "ဆွေ့ဆွ့...သမီးလေး...ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်
မမကိုကြည့်ပါဦး....မငိုနဲ့တော့...တိတ်တိတ်""။
အငိုတိတ်လိုတိတ်ငြားချော့မော့ပြောကြည့်သော်လည်း အငိုမရပ်သည့်အပြင်တိုးလို့သာရှိုက်ငိုသည်။ "ဆွေ့ဆွေ့လေး...အပြင်မှာအေးတယ်...ကားထဲဝင်ကြရအောင်...မမတို့အိမ်ဆီသွားမယ်နော်"။
.....
တစ်နာရီကျော်ကျော်ခန့်ကြာပြီးနောက် ဖူရင်းယွီ၏တိုက်ခန်းသို့နှစ်ယောက်သားရောက်သွားသည်။
"မေမေနဲ့ဖေဖေက...သမီးကိုမချစ်တော့ဘူးနဲ့တူတယ်"။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးတစ်အီအီငိုလာခဲ့သောကလေးငယ်က ရှိုက်သံများအကြားပြောလာသည်။
ဖူရင်းယွီလည်းကလေးငယ်၏ပါးပြင်ပေါ်ရှိမျက်ရည်စများကိုညင်သာစွာသုတ်ပေးရင်းနှစ်သိမ့်ပေးနေမိသည်။ "ဆွေ့ဆွေ့ကဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ...ဖေဖေနဲ့မေမေကဆွေ့ဆွေ့ကိုမချစ်ပဲနေနိုင်ပါ့မလား....မမတို့တောင်ချစ်လို့မဝတာကို"။
နေပါဦး။ ဖေဖေဟုဆွေ့ဆွေ့ပြောလိုက်သလားလို့။ သူ(မ)သိထားသလောက် ဆွေ့ဆွေ့၏ဖခင်ဖြစ်သူက ကွယ်လွန်သွားပြီမဟုတ်လား။ ဘာကိစ္စနဲ့ဆွေ့ဆွေ့ကသူ(မ)၏အဖေအကြောင်း ရုတ်တရက်ထည့်ပြောနေတာပါလိမ့်။
ဖုန်းယောက်ချင်းတစ်ယောက်အကြောင်းရင်းကိုလုံးဝစဥ်းစားမရသော်လည်း ကလေးငယ်ကိုအတင်းအကျပ်မမေးပေ။ ဤသို့သောမိသားစုကိစ္စမျိုးကိုအပြင်လူကဇွတ်မေးလို့မကောင်း။ ကလေးငယ်လိုလိုလားလားနှင့်ထုတ်ပြောလာမှသာ အသေအချာမေးတော့မည်ဟုဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။
"ကဲကဲ...အဲ့အကြောင်းတွေမတွေးနဲ့တော့...အရမ်းလည်းမငိုနဲ့...ခေါင်းကိုက်လာလိမ့်မယ်...ဆွေ့ဆွေ့စားဖို့မမသွားပြင်ပေးမယ်နော်
အနားယူလိုကျဦး"။
မမဖူရင်းယွီကသူ(မ)ကိုအတင်းအကျပ်မမေးသလို နှစ်သိမ့်ပေးသောကြောင့်ဆွေ့ဆွေ့လည်းစိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ ဖေဖေနှင့်မေမေက သူ(မ)ကိုမချစ်ရင်တောင် ချစ်ပေးမည့်ကိုကိုမမများရှိသေးသည် မဟုတ်လား။
