Chapter 161
သူ(မ)သမီးက ငယ်လွန်းနေသေးသည်ဟု ဖုန်းယောက်ချင်းတွေးမိသည်။ ကုဆွေ့ဆွေ့က ခုံကိုရွှေ့ကာ အသားလုံးများချက်ပြုတ်နေသော သူ(မ)အနားသို့လာထိုင်သည်။
"မေမေ...ဖေဖေကဒီကိုဘယ်တော့လာမှာလဲဟင်"။ ဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူအားမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။
ဖုန်းယောက်ချင်းက ဧည့်ခန်းထဲရှိတိုင်ကပ်နာရီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ "ခဏနေကျရင်ရောက်လာမှာပါ...ယာဥ်ကြောကျပ်လို့...လမ်းမှာကြာနေတာနေမှာပေါ့"။
ဒီဇင်ဘာသုံးဆယ့်တစ်ရက်နေ့က နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့ဖြစ်သောကြောင့် ဖုန်းယောက်ချင်းက ကုကျန်းနျန့်ကိုလည်းဖိတ်ထားသည်။ လူများလေလေ အိမ်ကအသက်ဝင်ပြီးပိုပျော်စရာကောင်းလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသောကြောင့်ပင်။
လွန်ခဲ့သောနှစ်များတွင် သူ(မ)တို့သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ခက်ခက်ခဲခဲရုန်းကန်ရှင်သန်ခဲ့ရသည်။ အနာဂတ်နေ့ရက်များတွင်ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ရှင်သန်ဖို့ထိုက်တန်လောက်ပါသည်။
ကုဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက် သူ(မ)နှင့်ဖေဖေ့ကြား
ကတိပေးထားသောလျှို့ဝှက်ချက်လေးကိုတွေးမိရင်း အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တံခါးမှလူခေါ်ဘဲလ်တီးသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
ဆွေ့ဆွေ့လည်းထိုင်နေရာမှချက်ချင်းထကာ တံခါးရှိရာသို့အပြေးသွားလိုက်သည်။ "ဖေဖေရောက်လာပြီနဲ့တူတယ်"။
တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် လက်ထဲတွင်အိတ်များစွာမနိုင်မနင်းသယ်ထားသောကုကျန်းနျန့်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေ့ဆွေ့မှာမုန့်ချိုထုပ်ကိုသာတန်းမြင်သည်။
သို့သော်မေမေကသူ(မ)အနားသို့ရောက်လာသောကြောင့် မုန့်ချိုထုပ်ကိုနောက်သို့အမြန်ဝှက်လိုက်သည်။ ဖုန်းယောက်ချင်းက ဆွေ့ဆွေ့ဝှက်လိုက်သောမုန့်ထုပ်ကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်သည်။
"ဆွေ့ဆွေ့...အဲ့မုန့်တွေအများကြီးမစားနဲ့...ချောင်းဆိုးလိမ့်မယ်...ပြီးတော့ရှင်လည်းကလေးကိုကြပ်ကြပ်အလိုလိုက်...နောက်ကျရင်ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရတွေဖြစ်ကုန်မယ်"။
ဆွေ့ဆွေ့တစ်ယောက်မေမေသူ(မ)ကိုမကြည့်နေတုန်း မုန့်ချိုတစ်ခုကိုယူလိုက်ကာအခွံခွာပြီးပါးစပ်ထဲသို့အမြန်သွတ်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ချွဲနွှဲ့သောအသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း...မေမေ...ဖေဖေ့ကိုအပြစ်မတင်ပါနဲ့
သမီးကဝယ်လာခိုင်းလို့ဖေဖေဒီမုန့်တွေဝယ်လာတာ"။
ဆွေ့ဆွေ့အားစူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်နေသောဖုန်းယောက်ချင်းကြောင့် ကုကျန်းနျန့်လည်းမနေသာတော့ပေ။ "ကလေးအမှားမဟုတ်ဘူး..
မဆူနဲ့တော့...အဲဒီမုန့်တွေအကုန်လုံးကိုယ်ဝယ်ပေးလာတာ"။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အသည်းအသန်ကာကွယ်ပေးနေကြသောသားအဖနှစ်ယောက်ကို
ကြည့်ရင်း မနိုင်သလိုခေါင်းခါလိုက်သည်။ "ကဲ...တော်ပါပြီ...မပြောတော့ဘူးနော်...ဆူပုတ်မနေနဲ့တော့...ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ရှိတယ်...အဲဒီမုန့်တွေအကုန်လုံးကိုတစ်ခါတည်းအကုန်စားလို့တော့မရဘူး...တစ်နေ့ကိုနှစ်ခုလောက်ပဲစား...ပြီးတော့...ရှင်လည်းဆွေ့ဆွေ့ကိုဒီလိုမုန့်တွေခဏခဏဝယ်မကျွေးနဲ့...မုန့်ကျွေးချင်ရင်...အဟာရဖြစ်တဲ့မုန့်တွေ...လတ်ဆတ်တဲ့အသီးအနှံတွေပဲကျွေး"။
"ရေး...မေမေကအကောင်းဆုံးပဲ"။ ဘာနေနေ ဆွေ့ဆွေ့အတွက်မုန့်ချိုစားရဖို့ကပိုအရေးကြီးသည်။
.....
တစ်အိမ်လုံးကို မီးရောင်စုံများဖြင့်အလှဆင်ထားသည်။ အပြင်ဘက်တွင်လည်းဒီနေ့မှလောကကြီးကပိုအသက်ဝင်နေသယောင်။
လူသားများ၏အခမ်းနားဆုံးပွဲတော်ကိုဆွေ့ဆွေ့ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်လူကြီးများကပြောကြသည်။ နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်က အခမ်းနားအကြီးကျယ်ဆုံးမဟုတ်ဘူးတဲ့လေ။ အခမ်းနားဆုံးနှင့်ပျော်ရွှင်စရာအကောင်းဆုံးပွဲတော်မှာ နွေဦးပွဲတော်ဖြစ်သတဲ့။
ဆွေ့ဆွေ့ကတော့ပွဲတော်တိုင်းကိုသဘောကျပါသည်။ ချစ်ရသူများနှင့်အတူတူရှိနေသရွေ့နေ့ရက်တိုင်းကပျော်စရာအတိပင်။
မေမေနှင့်ဖေဖေကညနေပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံး နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်အတွက်ပြင်ဆင်နေကြသည်။ မမရင်းယွီကသူ(မ)၏အဖေနှင့်တွေ့ရန်ယူနန်သို့ပြန်သွားသည်။ ကိုကိုလုချီကမူဘိုးဘိုးလုကျင်းဟွီတို့နှင့်အတူတူမိတ်ဆုံစားပွဲကျင်းပနေသည်။
ပါပါးခဲ့ကသစ်သီးရုပ်သံလှိုင်း၏နှစ်သစ်ကြိုဆိုပွဲတွင်သီဆိုဖျော်ဖြေရန်ဖိတ်ခေါ်ခံထားရသည်။ ယနေ့ညတွင်ပါပါးခဲ့ကိုတီဗွီဖန်သားပြင်ထက်တွေ့ရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ဆွေ့ဆွေ့စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။
ဆွေ့ဆွေ့တို့မိသားစုသုံးယောက်လုံးညစာစားသောက်ပြီးနောက် ဆိုဖာပေါ်တွင်နားနားနေနေထိုင်ကာတီဗွီဖွင့်ကြည့်ကြသည်။ သစ်သီးရုပ်သံလှိုင်း၏နှစ်သစ်ကြိုဆိုဖျော်ဖြေပွဲက အလွန်ခမ်းနားလှသည်။ သရုပ်ဆောင်များအဆိုတော်များကတစ်လှည့်စီဖျော်ဖြေကြသည်။
အထူးသဖြင့်ပါပါးခဲ့ဖျော်ဖြေသောအလှည့်တွင် ပရိသတ်အားပေးသံကပိုကျယ်သည်။ စင်ပေါ်တွင်သီချင်းဆိုနေသောပါပါးခဲ့ကအလွန်တောက်ပနေသည်။
"ပါပါးခဲ့ကအရမ်းတော်တာပဲ...သမီးလည်းတစ်နေ့ကျရင်ပါပါးလိုဖြစ်ချင်တယ်"။
ဆွေ့ဆွေ့၏စကားကြောင့် ကုကျန်းနျန့်တစ်ယောက်မျက်မှောင်တန်းကြုတ်သွားသည်။ ကလေးငယ်ကထိုကောင်လေးကိုအလွန်ခင်တွယ်နေပုံရသည်။ "ဆွေ့ဆွေ့လေး...သမီးကြီးလာရင်...အဲဒီခဲ့ကျင်းယန်ထက်တောင်ပိုတော်ဦးမှာ"။
ခဲ့ကျင်းယန်ဖျော်ဖြေပြီးနောက်အစီအစဥ်တင်ဆက်သူနှစ်ယောက်ကစင်ပေါ်သို့တက်လာပြီး နှစ်သစ်ကိုကြိုရန်အသင့်ပြင်ကြတော့သည်။
"သုံး...နှစ်...တစ်"
"ဟက်ပီးနယူးရီးယား"။
