အပိုင်း (၁၁)

Part 11

“ဒယ်ဒီ...” 

ရှောင်ကျိုး၏ မျက်လုံးများက တလက်လက်တောက်ပသွားတယ်။ သူက လက်ထဲကခရင်းပစ်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာခုန်ချလိုက်ကာ ကျိယန်ဆီသို့ ကျည်ဆံလိုအရှိန်နဲ့ ပြေး၀င်သွားတော့တယ်။

ကျိယန် မျက်နှာပေါ်က တင်းမာနေတဲ့အမူအယာက ပျော့ပြောင်းသွားပြီး ပြေး၀င်လာတဲ့ ကျည်ဆံသေးသေးလေးကို ဖမ်းပြီးပွေ့ထားလိုက်တယ် ။ ထို့နောက် ရှောင်ကျိုးရဲ့ ခေါင်းကိုပွတ်လိုက်ပြီး 

“ဒက်ဒီပြန်လာပြီ...”

ကျိယန် အသေးလေးရဲ့ နဖူးကိုနမ်းလိုက်ပြီးပြောလိုက်တယ် 

“တောင်းပန်ပါတယ်...”

အသေးလေးက ခဏလောက်စဥ◌်းစားလိုက်ပြီး 

“ဟုတ် ဒယ်ဒီ့ကိုခွင့်လွှတ်တယ်၊ သားက အရမ်းသဘောထားကြီးလို့...’’

ကျိယန် ရယ်လိုက်တယ်။ သူကဖိနပ်ချွတ်ဖို့ပြင်ရင်း အသေးလေးကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ချီလိုက်တယ်။ထန်ထန် တစ်ယောက်အေးခဲနေတာကို သူ သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

ကျိယန်ကိုမြင်လိုက်တဲ့အခိုက်မှာပဲ ထန်ထန် က သူမလက်ထဲကတူကိုပစ်ချလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့လက်တွေကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိတော့ဘူးဖြစ်နေတယ်။ သူမမှာ ခင်ပွန်းရှိတယ်ဆိုတာသိပေမယ့်လဲ ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးခြင်းပဲလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူမရဲ့တုန်လှုပ်မှုက အတော်လေးပြင်းထန်တယ်။

သူမဘာလုပ်သင့်လဲ...

ပြီးတော့ ပေါင်ပေါင့်ဒယ်ဒီက တကယ်ကိုခန့်ညားချောမောတာပဲ။ သူက သူမရဲ့အကြီးဆုံးအစ်မနဲ့ ဒုတိယအစ်မတို့ရဲ့ ခင်ပွန်းတွေထက်ကို ကြည့်ကောင်းနေတာ။

အစတုန်းကတော့ ဒီနေရာက အမျိုးသားတွေရဲ့ အ၀တ်အစား ဆံပင်ပုံစံတွေကို ထူးဆန်းနေပေမယ့်လဲ ရက်အတော်ကြာနေထိုင်ပြီးတဲ့အတွက် သူမအသားကျနေပြီဖြစ်တယ်။ သူမလဲပဲ ဒီက၀တ်စားပုံတွေနဲ့ အလျင်အမြန်အသားကျပြီးဖြစ်တယ်။ သို့သော်လဲပဲ, သူမက ကျိယန် ရဲ့ချောမောနေမှုကိုတော့ သူမအသားမကျသေးဘူးလေ။ အဲ့ဒီတော့ သူမမျက်နှာက ချက်ချင်းပဲအနီရောင်သန်းလာပြီး သူမနှလုံးဟာလဲ အခုန်မြန်လာတော့တယ်။ 

“မာမီ, မာမီ, ဒက်ဒီပြန်လာပြီ...” 

အသေးလေးက ကျိယန်လက်ထဲမှနေ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ အော်ဟစ်နေတော့တယ်။ သူက ထန်ထန်မျက်နှာနီမြန်းနေတာကို သတိမထားမိဘူး။

ထန်ထန် ကျိယန်ကိုကြည့်ရင်း သူမရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကိုဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ သူမက အားတင်းပြုံးလိုက်ပြီး

 “သ…ယောကျာ်း ရှင်ပြန်လာပြီလား...”

သူမက သူ့ကို သခင်ကြီးလို့ ခေါ်လုနီးပါးပဲ, ကျေးဇူးတင်ဖို့ကောင်းစွာနဲ့ သူမကိုယ်သူမ အချိန်မီသတိထားလိုက်မိလို့ပဲ။

နီရဲနေတဲ့သူမမျက်နှာမှာ မျှော်လင့်ချက်တွေအပြည့်ဖြစ်နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ရှက်နေတဲ့သူမကို ကျိယန် အံ့ဩပြီးစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့မှတ်ညဏ်ထဲက ထန်ထန် ဆိုတာ သူ့ကိုမြင်တာနဲ့ ကျိန်ဆဲနေတဲ့သူပဲဖြစ်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုအမူအယာမျိုးနဲ့ ဘယ်တုန်းက သူ့ကိုယောကျာ်းလို့ ခေါ်ခဲ့ဖူးလို့လဲ... သူသိခဲ့တဲ့ ထန်ထန်မှ ဟုတ်သေးရဲ့လား...

ထန်ထန် က သူမရဲ့ခံစားချက်တွေကို ဖုံးကွယ်ဖို့ကြိုးစားနေတာနဲ့ပဲ ကျိယန် သူမအပေါ်သံသယဝင်နေမှန်း သတိမထားမိလေဘူး။ ဒါက သူမရဲ့နှစ်ဘ၀လုံးမှာ ယောကျာ်းရှိတာ ပထမဆုံးအကြိမ်လေ။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း သူမ မသိဘူးဖြစ်နေတယ်။ သူမလုပ်နိုင်တာဆိုလို့ သူမကိုထိန်းခဲ့တဲ့ ကလေးထိန်းပြောဖူးတဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်ရဲ့ လုပ်သင့်တဲ့ သင်ခန်းစာတွေကိုသာ စဉ်းစားလိုက်မိတယ်။ 

ထိုကလေးထိန်း တစ်ခါကပြောဖူးတာက ခင်ပွန်းဖြစ်သူက အလုပ်မှာပင်ပန်းလာပြီးရင် သူတို့က သာယာပြီးနွေးထွေးတဲ့ သူတို့မိသားစုဆီကို ပြန်ချင်လာလိမ့်မယ်။ ဇနီးကောင်းတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူတို့ရဲ့ခင်ပွန်းကို အိမ်မှာသက်သောင့်သက်သာဖြစ်စေတဲ့ခံစားမှုရအောင် အကောင်းဆုံးဂရုစိုက်ပေးရမယ် အဲ့ဒါဆိုရင် သူကအပြင်မှာ တခြားမိန်းမထပ်ရှာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ဆိုလိုတာက ကိုယ်လုပ်တော်တွေ ပိုနည်းသွားနိုင်တယ်ပေါ့။

အဲ့ဒါဆို သူမရဲ့ခင်ပွန်းကို ဘယ်လိုကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံရမလဲ...

ကျိယန် ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ထန်ထန်က ရုတ်တရက်တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားတယ်။ သူမရဲ့ချိုင်းထောက်ကို အမြန်ယူလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားကာ သူ့အတွက် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးနဲ့ တူတစ်စုံသွားယူလိုက်တယ်

 “ ယောကျာ်း ဘာမှမစားရသေးဘူး မဟုတ်လား ကျွန်မတို့လဲ အခုမှစစားနေတာ, ဟင်းတွေပူတုန်းလေး စားလိုက်ရအောင်လေ...”

‘’မင်း…” 

 ဘယ်လိုအခြေအနေတွေပဲရောက်နေပါစေ လုံး၀အမူအရာမပျက်တတ်တဲ့ကျိယန်က အခုအချိန်မှာတော့ ရုတ်တရက် ပြောစရာစကားပျောက်ရှသွားပါတော့တယ်။

‘’ရှင်နဲ့ပေါင်ပေါင် အရင်စားလိုက်ပါ, ကျွန်မနောက်ထပ် ဟင်းပွဲနှစ်ပွဲလောက်သွားပြင်လိုက်မယ် မဟုတ်ရင် လောက်မှာမဟုတ်ဘူး...” 

ယောကျာ်းလေးတွေရဲ့အစာစားချင်စိတ်က အတော်လေးများတယ်လေ။ အထူးသဖြင့် စစ်တပ်ကအမျိုးသားတွေဆို ပုံမှန်ထက်ပိုစားနိုင်ကြတယ်။ ထန်ထန် က ထမင်းနဲ့ဟင်းတွေ မလောက်မှန်းခံစားလိုက်မိပြီး နောက်ထပ်ချက်ဖို့အတွက် စဉ်းစားပြီးပြောလိုက်တယ်။

ကျိယန်  က သတိပြန်ဝင်လာပြီး မီးဖိုချောင်ဆီသွားဖို့ပြင်နေတဲ့ ထန်ထန့်ကိုပြောလိုက်တယ်

 “ မသွားနဲ့တော့ ဒီမှာလောက်နေပါပြီ, ထိုင်ပြီးတော့ စားကြရအောင်...” 

သူ ထန်ထန့် ကိုဂရုမစိုက်ပေမယ့်လဲ ဒဏ်ရာရနေတဲ့သူတစ်ယောက်က သူ့အတွက်လုပ်ပေးမှာကိုတော့ မလိုချင်ဘူး။ ပူနွေးနေတဲ့အစားအစာ နည်းနည်းကိုစားရရုံနဲ့တင် သူကျေနပ်ပါပြီ. ပြီးတော့ စားပွဲပေါ်ကဟင်းတွေကလဲ တော်တော်စားချင်စရာကောင်းတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒါတွေအားလုံး သူမ လုပ်ထားတာတွေလား...

ကျိရှောင်ကျိုးက မိဘနှစ်ယောက်လုံးကို ဂရုစိုက်တတ်တဲ့ကလေးဖြစ်ပြီး ထန်ထန်ဟင်းချက်ရတာမလွယ်ကူမှန်းလဲ သူသိတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် သူ ကလဲ ထန်ထန့် ကိုလှမ်းတားလိုက်တယ် 

“ ဒီမှာရနေပါပြီ မာမီရဲ့မလောက်ရင်လဲ သားလျော့စားပြီး ဒယ်ဒီ့ အတွက်ပိုချန်ထားပေးလိုက်မယ်လေ...”

ကျိယန် ပေါ့ပါးစွာရယ်လိုက် ပြီးတော့ အသေးလေးရဲ့ခေါင်းကိုပွတ်လိုက်တယ်။

ထန်ထန်က.ဆက်ပြီးတုန့်ဆိုင်းနေတုန်းပင်။ သူမခင်ပွန်းအိမ်ပြန်လာတယ်ဆိုတာ ရှားတယ်လေ။ ရှားရှားပါးပါး သူအိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ ၀၀လင်လင်မစားရဘူးဆိုရင် အဲ့ဒါကမကောင်းဘူးထင်တယ်။ 

ကျိယန် တူကိုကောက်ယူလိုက်ပြီး စတင်စားသောက်တော့တယ် 

“ထိုင်ပြီးစားတော့လေ, တကယ်လောက်ပါတယ်...”

 တကယ်လို့မလောက်ရင်တောင် သူ့ဘာသာ ခေါက်ဆွဲတစ်ချို့ပြုတ်စားလို့ရတယ်လေ။

‘’ကောင်းပါပြီ...” 

သူမ ထိုင်ရင်းပြောလိုက်တော့တယ်။ သို့သော်လဲ သူမအရင်မစားသေးပဲ ကျိယန်နဲ့ ရှောင်ကျိုး အတွက် ဟင်းချိုပန်းကန်ကိုပြင်လိုက်ပြီး 

“ဟင်းချိုလေးအရင်သောက်လိုက် အဲ့ဒါက အစာအိမ်ကိုနွေးစေတယ်...”

‘’ဟုတ်ကဲ့ မာမီ...”

 အသေးလေးက ဟင်းချိုကိုအဆင်သင့်ပဲသောက်လိုက်တယ်။ သူက ပျော်ရွှင်မှုတွေအပြည့်နဲ့ဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါက ကျိယန် အတွက် မသက်မသာခံစားလိုက်ရတယ်။ သူမက သူ့ကိုဘယ်တုန်းကမှ ဒီလိုမပြုမူဖူးဘူးဖြစ်တယ်။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တဲ့အတွက် သူကအခြေခံကျတဲ့အမူအကျင့်နဲ့သာ တုန့်ပြန်လိုက်နိုင်တယ်

 “ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...”

ထန်ထန် ဆီမှာအပြုံးသေးလေးတစ်ခုပေါ်လာပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ စတင်စားသောက်တော့တယ်။

အမှန်အတိုင်းဆိုရင် ကျိယန်က လေ့ကျင့်ေ ပြီးတာနဲ့ အလောတကြီးတန်းပြန်လာတာဖြစ်တယ်။ သူက ကားကိုလုံး၀မရပ်နားပဲ နာရီပေါင်းများစွာဆက်တိုက်မောင်းလာတာကြောင့် သူ့ရဲ့ဆာလောင်မှုက ကျောက်ခေတ်လောက် ကတည်းကလိုပဲဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် အရသာရှိတဲ့အစားအစာတွေ မြည်းကြည့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ဘယ်လိုများသူမ ရဲ့ချက်ပြုတ်တဲ့အရည်အချင်းက ဒီလောက်ကောင်းနေတာလဲဆိုတာကို မရပ်တန့်ပဲစဉ်းစားနေမိတော့တယ်။

 ထို့ကြောင့် ထန်ထန် နဲ့ ရှောင်ကျိုး ဗိုက်၀သွားပြီဆိုတာသေချာမှ သူကကျန်တဲ့အစားအစားတွေအကုန်လုံးကို စားပစ်လိုက်တော့တယ်။ ဗိုက်မပြည့်သေးပေမယ့်လဲ သူ့ရဲ့ဆာလောင်မှုတွေက အနည်းငယ်တော့ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။

ထန်ထန် ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ပန်းကန်တွေအားလုံးကိုကြည့်ပြီး ပျော်ရွှင်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ သူမချက်ပြုတ်တဲ့အရသာကို သူခံတွင်းတွေ့ပုံပဲ။ အဲ့ဒါကကောင်းတာပေါ့, သူမကအသုံးဝင်သေးကြောင်း သူ့ကိုပြလိုက်သလိုပဲလေ။

သူမခံစားနေရတဲ့ ပျော်ရွှင်မူတွေကိုထိန်းသိမ်းပြီး  မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားကာ သူတို့သားအဖအတွက် အသီးတစ်ချို့ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် စားပွဲခုံကိုရှင်းလင်းလိုက်ပြီး ပန်းကန်တွေကိုဆေးဖို့အတွက် မီးဖိုချောင်၀င်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမရှေ့ကိုကြိုရောက်နေပြီဖြစ်တယ်။ ကြီးမားပြီးကြမ်းတမ်းတဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပန်းကန်တွေကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမကိုပြောလိုက်တယ် 

“ သွားပြီးအနားယူလိုက်, ငါဒါတွေဆေးလိုက်မယ်...”

ကျိယန် က အမျိုးသမီးဆိုတာ အိမ်အလုပ်တွေအကုန်လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့အချက်ကို သဘောမကျတဲ့သူဖြစ်တယ်။ ထန်ထန် ကငွေမရှာနိုင်ပေမယ့်လဲ သူမကအစားအစာတွေပြင်ဆင်ပေးတဲ့အတွက် ပုံမှန်အားဖြင့် သူကပန်းကန်တွေဆေးသင့်တယ်လေ။ အထူးသဖြင့် သူမခြေထောက်ဒဏ်ရာဖြစ်နေတဲ့အချိန်ပေါ့။ ဒါကအချစ်ဆိုတာနဲ့မဆိုင်ဘူး သူကသူ့စည်းမျဉ်းတွေအတိုင်းပဲသွားနေတာဖြစ်တယ်။

ထန်ထန် မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားပြီး အလျင်အမြန်ပြောလိုက်တယ် 

“မဟုတ်သေးဘူး မဟုတ်သေးဘူး , ဒီနေ့က ရှင်ပင်ပန်းလာတာပဲ, ဒါတွေကို ကျွန်မနဲ့ပဲထားခဲ့လိုက်ပါ ရှင်သွားပြီး အနားယူသင့်တယ်...” 

ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူမခင်ပွန်းကို ပန်ကန်းဆေးခိုင်းနိုင်မှာလဲ သူက သူ့အလုပ်တွေနဲ့သေချာပေါက် ပင်ပန်းနေမှာပဲ။

“ မင်းခြေထောက်က ဒဏ်ရာရထားတယ်၊ အချိန်အကြာကြီးရပ်နေဖို့ မသင့်တော်ဘူး...’’ 

ထို့နောက် သူ ပန်းကန်တွေကို ဘေစင်ထဲထည့်လိုက်ကာ ဆပ်ပြာရည်တစ်ချို့ကိုလောင်းထည့်လိုက်ပြီး လျင်မြန်စွာနဲ့ပဲစတင်ဆေးကြောတော့တယ်။ ပန်းကန်ဆေးပြီးတဲ့နောက် သူက မီးဖိုချောင်ကိုပါ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တယ်။ အရာအားလုံးပြီးဖို့အတွက် ဆယ်မိနစ်သာ ကြာသွားတယ်။ အဆုံးမှာတော့ ထန်ထန် ဘာမှမလုပ်လိုက်ရပေ။

သူမက ဘေးမှကြည့်နေပြီးတွေးနေမိတယ်

 ‘ဒါဆို အမျိုးသားတွေလဲ အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်နိုင်တယ်ပေါ့... ပြီးတော့ သူတို့လုပ်သွားတာက ပိုတောင်မြန်နေသေးတယ်, သူကဒါတွေကိုလုပ်ဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံလဲရှိပုံပဲ ပြီးတော့ အဲ့ဒါက မမျှော်လင့်ပဲ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်။

ဘုရားရေ ပေါင်ပေါင့်ဒယ်ဒီက အရမ်းကိုကောင်းတာပဲ။ သူက တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်တဲ့ လူစွမ်းကောင်းတစ်ယောက်, သူကခန့်ညားချောမောတဲ့ရုပ်ရည်ရှိပြီး သူ့မိသားစုကိုလဲငွေကြေးထောက်ပံ့ပေးတယ် ပြီးတော့ သူ့မှာတခြားမိန်းမလဲမရှိဘူး။ သူက အိမ်မှုကိစ္စတွေတောင်လုပ်နိုင်သေးတယ်။ ဘာလို့များ မူလပိုင်ရှင်က ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ယောကျာ်းကို သဘောမကျရတာလဲ? မူလပိုင်ရှင်က ရူးများနေတာလား...

မီးဖိုချောင် သန့်ရှင်းပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျိယန် ကတခြားလုပ်စရာများကိုမတွေ့တော့တဲ့အတွက် ဆိုဖာပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ ပေါင်ပေါင့်ကိုချီလိုက်ပြီး

 “ ဒယ်ဒီနဲ့ရေချိုးကြမယ်, အိပ်ချိန်ရောက်နေပြီ...”

အသေးလေးက သူ့ရဲ့ဂိမ်းနဲ့မခွဲချင်သေးဘူး။  သူ့ဒက်ဒီနဲ့ ဂိမ်းကြား ရွေးရခက်တဲ့ရင်ရွေးချယ်မှုကို ရင်ဆိုင်ရင်း သူကဂိမ်းကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ကာ ကျိယန် ရဲ့လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် ထန်ထန့်ဘက်လှည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်

 “မာမီ သားသွားအိပ်တော့မယ်နော်, ဂွတ်နိုက်..."

 ပြောပြီးနောက် သူတို့နှစ်ယောက်အခန်းထဲ၀င်သွားတော့တယ်။

သူမ လက်ယမ်းပြရင်းပြန်ပြောလိုက်တယ် “ ဂွတ်နိုက် ပေါင်ပေါင်..”

ကျိယန် သူတို့စကားပြောပြီးတာကို စောင့်ပြီးနောက် တံခါးပိတ်လိုက်တယ်။ သူက အသေးလေးရဲ့အ၀တ်အစားတွေကို အလွယ်တကူချွတ်လိုက်ပြီး

 “သားထပ်ပြီး ကိုယ်အလေးချိန်တွေ တိုးလာပြန်ပြီလား....”

အသေးလေးက သူ့ဒက်ဒီပြောတာကိုလက်ခံတဲ့အမူအယာနဲ့ သူ့ဗိုက်က အသားလေးကိုညှစ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်တွေတိုးလာတယ် ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါသူ့အမှားမှမဟုတ်တာ။ အဲ့ဒါကြောင့်သူကရှင်းပြလိုက်တယ် 

“ အဲ့ဒါ မာမီဟင်းချက်တာ အရမ်းအရသာရှိနေလို့ပေါ့, ဒက်ဒီဆိုရင်လဲ အဲ့လိုပဲဝိတ်တက်လာမှာ...”

ကျိယန်လဲ ဒီနေ့သူစားခဲ့တဲ့ညစာကို ပြန်တွေးပြီး တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ ထို့နောက် သူ့ရဲ့ယူနီဖောင်းကိုချွတ်ပြီး အသေးလေးကိုချီကာ ရေချိုးကန်ထဲ၀င်သွားပြီးနောက် သားအဖ နှစ်ယောက်လုံးအတူတကွ ရေချိုးနေကြတယ်။

သူတို့ရေချိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ နှစ်ယောက်လုံးဘောင်းဘီတိုလေးတွေ၀တ်ထားကြပြီး အဖေနဲ့သားက လူကြီးဗားရှင်းနဲ့ကလေးဗားရှင်း ဆင်တူလေးဖြစ်နေတော့တယ်။

အသေးလေး က ကျိယန် အပေါ်တွားသွားတက်ပြီး ဗိုက်ပေါ်မှာထိုင်နေလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါက ရှောင်ကျိုး လုပ်ရတာကြိုက်တဲ့အထဲက တစ်ခုဖြစ်တဲ့ သူ့အဖေရဲ့ကြွက်သားတွေနဲ့ကစားခြင်းပဲဖြစ်တယ်။ 

အသေးလေးက စပြီး သူ့အတွေးတွေကို သူ့အဖေကိုပြောလိုက်တယ်

 “ဒယ်ဒီ, သားမှာ အရေးကြီးတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုရှိတယ်။ သားမာမီကို ခွင့်လွှတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ယောကျာ်းလေးဆိုတာ သဘောထားကြီးရတယ်မဟုတ်လား ဒယ်ဒီ..."

ကျိယန် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။

‘’ဒါဆို ဒယ်ဒီလဲ မာမီကိုစိတ်မဆိုးသင့်တော့ဘူး။ မာမီကို ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ပါ မာမီက အခုအရမ်းကောင်းနေပါပြီ...”

ကျိယန် ခဏလောက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ပြန်မဖြေဘူး ပြီးမှ သူမေးလိုက်တယ်

“ မာမီက အရင်ရက်တွေတုန်းကကော သားအတွက်နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ်ပေးတာလား...’

အသေးလေးရဲ့ စိတ်၀င်စားမှုက လမ်းကြောင်းပြောင်းသွားတယ်

 “ အဲ့ဒါဟုတ်တာပေါ့, မာမီက သားစားဖို့အတွက် နေ့တိုင်းချက်ပေးတယ် ပြီးတော့ မုန့်လေးတွေတောင်ပါသေးတယ် အဲ့ဒါတွေက အရမ်းစားကောင်းတာပဲ...”

ကြည့်ရတာ သူ့သားတော့ သူမရဲ့အချက်အပြုတ်စကေးတွေကြောင့် အနိုင်ယူခံလိုက်ရပုံပဲ။

သူ က အန်တီလီဆီမှတဆင့် ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာ သိပြီးဖြစ်တယ်။ ထန်ထန် က ခါတိုင်းလိုပဲ ဘားမှာအရက်မူးပြီး အပြန်မှာ ကားမောင်းပြီး မတော်တဆမှု ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ ကြီးကြီးမားမား ဒဏ်ရာမရခဲ့ဘူး။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာက သူမကိုနီးစပ်ရာဆေးရုံကိုပို့ခဲ့ပြီး ထန်ထန် နဲ့အရက်တူတူသွားသောက်ခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းတွေက အန်တီလီကိုဆက်သွယ်ခဲ့ပြီးတာနဲ့တပြိုင်နက် အားလုံးပျောက်သွားကြတယ်။  

အန်တီလီပြောပြချက်အရ ထန်ထန် က သတိပြန်ရလာတဲ့အခါမှာ မှတ်ညဏ်အားလုံးကိုဆုံးရှုံးသွားခဲ့တယ်။ 

.အတိတ်မေ့တာ... 

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူမကလုံး၀ကို တခြားသူတစ်ယောက်ဖြစ်သွားတာပဲ။ ကလေးကတောင် သူမ ပိုကောင်းလာတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်။ နဂိုက သူ သူမအပေါ်သံသယရှိခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ သူမကိုသူမြင်ပြီးတဲ့နောက် သူမတကယ်ပြောင်းလဲသွားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါက အတုအယောင်မဟုတ်ဘူး။

ကျိယန် ကများပြားလှတဲ့မစ်ရှင်တွေလုပ်ခဲ့ဖူးပြီး လူပေါင်းစုံကိုတွေ့ခဲ့ဖူးတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် သူ့မျက်လုံးက လေ့ကျင့်ပြီးသားဖြစ်နေပြီ။ သူက လူတစ်ယောက်လိမ်နေတာကိုသိနိုင်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် သူအသေအချာသိလိုက်တာက ထန်ထန် က သရုပ်ဆောင်နေတာမဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါသူမကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်တယ်။

အဲ့ဒီတော့, သူမရဲ့မှတ်ညဏ်တွေကဆုံးရှုံးသွားပြီး အရင်ကသူမနဲ့ယှဉ်ရင် အကျင့်စရိုက်ကအစ လုံးဝပြောင်းလဲသွားတယ်လို့ပဲ သူကောက်ချက်ချလို့ရလိုက်တယ်။

ဒီလိုမထင်မှတ်ထားတဲ့အခြေအနေတွေက တကယ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာပဲ။

လတ်တလောအခြေအနေကို သုံးသပ်ရင်, အဲ့ဒါက ဆိုးတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ဘူး။ သူမက ရှောင်ကျိုးကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံမှတော့ ကလေး လဲ မိခင်မေတ္တာကိုခံစားရတာပေါ့။ 

မိခင်မေတ္တာဆိုတာ သူ မပေးနိုင်တဲ့အရာပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်, သူမက ကလေးကို ဂရုစိုက်နေသရွေ့ သူကလဲ လက်ထပ်ထားတဲ့စုံတွဲအဖြစ်ထိန်းသိမ်းထားဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်။ သူတို့တွေ တစ်ယောက်ဘ၀ကို တစ်ယောက်ဝင်မစွက်ဖက်ကြဘူး ပြီးတော့ သူတို့တွေအတူတကွ ရှောင်ကျိုး ကိုကြီးပြင်းလာအောင်ပျိုးထောင်ကြမယ်။