အပိုင်း (၅၃)

part 53

အပြင်မှာရပ်နေတဲ့သူက ကုယန်ရန်ပဲဖြစ်တယ်။သူမက နေကာမျက်မှန်အကြီးကြီးကို ဝတ်ဆင်ထားသောကြောင့်အမူအရာကိုတော့ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရဘူး။

ထန်ထန် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး မကျေမနပ်မေးလိုက်တယ်။

"ရှင်ဒီမှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ..."

ကုယန်ရန်ကထန်ထန်၏အပြုအမူကို စိတ်ထဲမထားသလိုမျိုး သရုပ်ဆောင်လိုက်ပြီးနောက် သူမတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဘာမှမဖြစ်ထားသလိုမျိုး အပြုံးဖျော့ဖျော့လေးဖြင့်ပြောလိုက်တယ်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ...ရှင်က ကျွန်မကိုအထဲမခေါ်တော့ဘူးလား...ရှင်ဧည့်သည်ကိုဘယ်လိုများဆက်ဆံနေတာပါလိမ့်..."

ထန်ထန်က စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်တာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း တစ်ခြားတစ်ယောက် အနိုင်ကျင့်ခြင်းကိုခံမယ်လို့မဆိုလိုဘူး။ပြီးတော့ ပထမတစ်ကြိမ် သူတို့ ကြားထဲ၌ ကတောက်ကစလည်းဖြစ်ထားသောကြောင့် ယခု သူမကိုအိမ်ထဲမဖိတ်ခေါ်ချင်တော့ဘူး။

"စိတ်မကောင်းပါဘူး ကျွန်မ အိမ်က ရှင့်ကိုမကြိုဆိုဘူး..."

"အိုး..."

ကုယန်ရန်၏အပြုံးက အဓိပ္ပါယ် အပြည့်ဖြစ်သွားပြီး 

"ဒါက ရှင့်အိမ်ဆိုတာကော သေချာရဲ့လား..."

"ရှင်ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ...ဒီအိမ်က ကျွန်မအိမ်မဟုတ်လို့ရှင့်အိမ်လား..."

"ကျွန်မပြောတာ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ ဆိုတာရှင်မသိဘူးလား...ရှင်က ဒီအိမ်ရဲ့ပိုင်ရှင် ဟုတ်မဟုတ်ဆိုတာက သေသေချာချာသိသင့်တယ်ထင်ပါတယ်..."

ရုတ်တရက် ထန်ထန် နှလုံးခုန်များမြန်ဆန်သွားပြီး မျက်ဝန်းများစုကြုံ့သွားတယ်။ကုယန်ရန်ရဲ့ပြောစကားအရ သူမ တစ်ခုခုကိုသိထားပြီထင်တယ်။ဒါပင်မယ့်လည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

ထန်ထန်၏တုန်ပြန်မှု ကိုကြည့်ပြီးကုယန်ရန် တံခါးကို လက်လှမ်းလိုက်တယ်။

"ရှင်...အခုထိကျွန်မကို မဖိတ်ခေါ်သေးဘူးလား..."

ထန်ထန်က သံသယများနဲ့ပြည့်နှက်နေတာကြောင့် သူမ၏ ဆုတ်ကိုင်မှုကလျော့ရဲသွားပြီး တံခါးကပွင့်သွားလေတယ်။

ကုယန်ရန် အခန်းထဲကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်တာနဲ့ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်မှာ ပုံစံငယ်တစ်ခုကိုဆောက်နေတဲ့ ကျိရှောင်ကျိုးနဲ့ဝမ်နောင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။သူမ အပြုံးလေးနဲ့ ထိုကလေးနှစ်ယောက်နားသို့လျှောက်သွားလိုက်ပြီး 

"ရှောင်ကျိုး သူငယ်ချင်းနဲ့အတူဆော့နေတာလား..."

ကျိရှောင်ကျိုးကသူမကိုတွေ့တာနဲ့ နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

"အန်တီယန်ယန် သားတို့ဆီလာလည်တာလား..."

"ဟုတ်တာပေါ့...အန်တီက ရှောင်ကျိုး လေးကိုလာကြည့်တာ..."

ကုယန်ရန်က ရှောင်ကျိုး လေး၏ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်၍ဖြေလိုက်တယ်။

ရှောင်ကျိုးကလည်း သူမနှင့်အရမ်းရင်းနှီးနေတာကြောင့်မငြင်းပယ်လိုက်ဘူး။

ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ ထန်ထန်တစ်ယောက် မျက်နှာက ရုပ်ဆိုးသွားတော့တယ်။ဒီနေ့ ကုယန်ရန်ဘာကြောင့်လာသည်ကို သူမမသိသော်လည်း သူမနှလုံးသားထဲ၌ မလွယ်ကူမှုကိုခံစားနေရလေတယ်။သူမ၏မသိစိတ်အရ ဒီနေ့ မကောင်းတာတစ်ခုခုဖြစ်တော့မည်ဟုခံစားမိနေတယ်။ထန်ထန် သူမနှလုံးသားထဲက စိတ်ခံစားချက်များကို ဖိနှိပ်လိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်။

"ရှင်...ဒီနေ့ဘာအတွက်လာတာလဲ...ရှင့်မှာပြောစရာရှိတယ်ဆိုရင်လည်းအခုပဲပြောလိုက်တော့..."

"အလျှင်မလိုပါနဲ့ ကျိယန် မှပြန်မလာသေးတာ။သူပြန်လာမှပြောရင်လည်းနောက်မကျသေးပါဘူး..."

ကုယန်ရန်က ကလေးများ၏ဘေး၌ ခြေချိတ်ထိုင်လိုက်ပြီး ပုံစံငယ်လေးကို စတင်၍ဝင်ဆောက်လိုက်တယ်။သူမ၏သက်တောင့်သက်သာအမူအရာများက ထန်ထန်နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်လို့နေတယ်။ထန်ထန် နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့လိုက်မိတယ်။ကုယန်ရန်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကိုမသိသေးသော်လည်း သူမရွေးချယ်စရာမရှိစွာ  မီးဖိုချောင်ထဲသို့ဝင်သွားပြီးညနေစာသာ ပြင်လိုက်တော့တယ်။

မကြာခင်မှာပင် ကျိယန်ပြန်ရောက်လာပြီးအိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့်ဆူညံသံများကို ကြားလိုက်ရတယ်။"ထန်ထန်တစ်ယောက် အငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ချက်ပြုတ်နေပြန်ပြီဟု့ တွေးလိုက်မိပြီး သူကူကယ်ရာမဲ့စွာပြုံးလိုက်မိတယ်။"ထို့နောက် သူ မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ လှမ်းသွားလိုက်သည်နှင့် ပိန်ပါးသောပုံရိပ်လေးကို တွေ့လိုက်ရပြီး မွှေးရနံ့များကိုလည်းရလိုက်တယ်။

"အလုပ်တွေအများကြီးမလုပ်နေပါနဲ့လို့ကိုယ်...မပြောခဲ့ဘူးလား ဘာကြောင့်ကိုယ့်စကားကိုနားမထောင်ရပြန်တာလဲ..."

သို့သော်လည်း ထန်ထန်က သူ့၏ စကားကိုမကြားသလိုမျိုးဆက်၍ချက်ပြုတ်နေပြီးအနောက်ကို လှည့်မကြည့်ဘူး ။ကျိယန် ဇဝေဇဝါဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကို ကိုင်ပြီးထပ်ခေါ်လိုက်မိတော့တယ်။

"ထန်ထန်"

"အာ..."

ထန်ထန်ထိတ်လန့်သွားပြီး လက်ထဲမှဓားပင်လွတ်ကျတော့မလိုဖြစ်သွားတယ်။ကံကောင်းစွာဖြင့် ကျိယန်ကအလျှင်အမြန်ပဲထိန်းလိုက်နိုင်တယ်။ဒီလိုမှမဟုတ်လျင် သူမ အရမ်းကို အန္တရာယ်များသွားမှာပင်။ကျိယန် မျက်မှောင်ကျုတ်လိုက်ပြီးဓားကိုဘေး၌ချကာ သူမကိုမီးဖိုအနားမှဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။

&ဘာဖြစ်လို့လဲ...တစ်နေရာရာကများမသက်မသာခံစားနေရလို့လား..."

ကျိယန် ပြန်ရောက်လာတာကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ထန်ထန် စိတ်သက်သာရာရစွာဖြင့်သက်ပြင်းချလိုက်တော့တယ်။သူမခေါင်းအသာခါရမ်း၍ဖြေလိုက်တယ်။

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အဆင်ပြေပါတယ်...အဲ့တာက...ကုယန်ရန်ရောက်နေတယ်။"

သူမအပြင်ကိုညွှန်ပြလိုက်တယ်။ကျိယန် ခဏမျှ ငြိမ်သက်သွားပြီး အပြင်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။သူမျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပဲကုယန်ရန်ကမတ်တပ်ရပ်၍သူ့ကိုပြုံးပြနေတယ်။သူမက ကလေးတွေနှင့်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်၍ဆော့နေခဲ့သောကြောင့်သူမကို သတိမပြုမိချင်းသာဖြစ်တယ်။ကျိယန် နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းဆေ့လိုက်ပြီး ထန်ထန်၏လက်ကိုဆွဲ၌ ဧည့်ခန်းထဲသို့လျှောက်လာလိုက်ခါမေးလိုက်တယ်။

"ဘာလာလုပ်တာလဲ။"

ကျိယန်၏အသံကအေးစက်နေတယ်။သူမကိုထိုကဲ့သို့တစ်ခါမှမဆက်ဆံခဲ့ဘူးသောကြောင့် ကုယန်ရန်၏မျက်ဝန်းထဲ နာကျင်သည့်အရိပ်ယောင်လေးဖြတ်ပြေးသွားတော့တယ်။သူအ၏ဝမ်းနည်းမှု့များကို ဖိနှိပ် လိုက်ပြီး ဟန်လုပ်၍ပြုံးကာ 

"အစ်ကို ကျိ ကျွန်မ ထင်တာတော့လေ ကျွန်မတို့ကြားမှာနားလည်မှု့လွဲနေတာများရှိနေတယ်ထင်တယ်။ဒါပင်မယ့်လေ အစ်ကိုက ကျွန်မရဲ့ ဖုန်းcallတွေကိုလည်းမကိုင်တဲ့အပြင် ကျွန်မကိုလာရှာခွင့်လည်းမပြုဘူးလေ။ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီနေ့. ဒီနေရာကိုပဲလာ လိုက်ရတာပါ။အကိုကျိယန် ကျွန်မရှင်းပြတာလေးနားထောင်ပေးလို့ရမလား..."

ကျိယန်၏မျက်နှာအမူအရာကလုံးဝပြောင်းလဲမသွားပဲ

" ငါတို့ကြားမှာနားလည်မှု့လွဲမှားတာမရှိသလိုဘာမှရှင်းပြစရာလည်းမရှိဘူး။မင်းရဲ့အစ်ကိုကမင်းကိုပြောသင့်တာတွေအားလုံးပြောပြီးပြီလို့ထင်တယ်။သူ့သဘောက ငါ့သဘောနဲ့အတူတူပဲ...မင်းက အရမ်းပဲစမတ်ကျတဲ့သူပါ...အခုကနေစပြီး မင်းရှေ့လျှောက်ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာကိုသိသင့်ပြီ...."

ကုယန်ရန်၏ အပြုံးဖျော့ဖျော့ကပျောက်ကွယ်သွားတော့တယ်။သူမ အသက်ပြင်းပြင်းလိုက်ရှူပြီး ဆက်ပြောလိုက်တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကိုမှမနှောက်ယှက်ပါဘူး...တစ်ကယ်လို့ အစ်ကိုသာပျော်နေမယ်ဆိုရင် ကျွန်မကဝင်ပါတော့မှာမဟုတ်ဘူး...ဒါပင်မယ့်လည်း အစ်ကိုကိုအလိမ်အညာတွေနဲ့ မနေစေချင်ဘူး..."

အခန်းထဲ၌ရှိနေသူအားလုံး သူမပြောသည့်အဓိပ္ပါယ်ကိုနားမလည်ကြဘူး ထန်ထန်က သူမ ဘာများလိမ်မိလဲဟု့မေးမည့်အချိန်မှာပင် ကျိယန် သူမလက်ကိုဆွဲလိုက်တယ်။

"ကုယန်ရန် တစ်ယောက်ယောက် ကငါ့ကိုလိမ်သလားမလိမ်သလားဆိုတာကိုငါပြောနိုင်တယ်...နင်ငါ့အတွက်ပူနေစရာမလိုဘူး..."

"အစ်ကိုကျိယန်..."

ကျိယန်က သူမ သူ့ကိုကြိုက်နှစ်သက်နေသည်ကိုသိသွားပြီးနောက် ထို့ကဲ့သို့သာအေးစက်စွာဆက်ဆံပြောဆိုလာလိမ့်မယ်လို့သူမလုံးဝမထင်ထားခဲ့မိဘူး။အရင်တုန်းကသူ သူမကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံခဲ့တာပဲလေ။အခုကျမှ ဘာလို့ ဒီလိုတွေ လုပ်နေရတာလဲ ကုယန်ရန်၏ မျက်နှာပေါ်တွင်အပြုံးလုံးဝမကျန်တော့ပေ။သူမ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ထန်ထန်ကို အေးစက်စွာနဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ဒါတွေအားလုံးက သူမကြောင့်ပဲ။

အစထဲက ဒေါသထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ထန်ထန်လည်း ကုယန်ရန်ကစူးစူးရဲရဲလာကြည့်တာကြောင့် ပြန်၍စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်တယ်။သူမတစ်ကယ့်ကိုပဲ အကြည့်နဲ့ကိုသေစေချင်နေတယ်။

သူ့ဇနီးလေး၏ဒေါသထွက်နေပုံကိုမြင်ပြီးနောက် ကျိယန် ပြုံးလိုက်ပြီးသူမလက်ကိုဆွဲ၍ပြောလိုက်တယ်။

"ဟုတ်ပါပြီ သွား ရှောင်ကျိုးနဲ့ဝမ်နောင်ကိုခေါ်ပြီးတော့... အခန်းထဲမှာသွားဆော့နေလိုက်..."

သူမနှင့်ကလေးတွေကိုဝင်မပါစေချင်မှန်း ထန်ထန် သိလိုက်တယ်။သူ ကုယန်ရန်ကိုတစ်ချက်စူးခနဲကြည့်လိုက်ပြီး ကလေးများကိုခေါ်ကာအခန်းထဲသို့ဝင်သွားလိုက်သည်။သို့သော်လည်း သူမကလေးတွေနဲ့ဆော့မနေဘဲ ကျိယန်ဘေးသို့ အမြန်ပြန်လာလိုက်တယ်။ကိစ္စတွေကသူမနဲ့သက်ဆိုင်နေတယ်ဆိုမှတော့ ဆိုးတဲ့အရာတွေ ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်တောင် ရင်ဆိုင်ရမယ်မဟုတ်လား။

ကျိယန်ကလည်း သူမ၏ အပြုအမူကိုသဘောတူသည့်ပုံမျိုးဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်သား စကားလုံးများမလိုဘဲဆက်သွယ်နေသည့်ပုံကိုကြည့်ပြီး ကုယန်ရန်တစ်ယောက် ဓားထိုးခံရသလိုပင် ခံစားလိုက်ရတယ်။သူမဒေါသတစ်ကြီးအိတ်ထဲမှဖိုင်တစ်ခုကိုထုတ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် ကျွန်မ မှာဘာသက်သေမှမရှိဘဲပြောနေမယ်ဆိုရင်အစ်ကိုယုံနေမှာမဟုတ်မှန်းသိတယ်။ဒါတွေကိုကြည့်ကြည့်လိုက်...ဒါကိုကြည့်လိုက်တာနဲ့ကျွန်မပြောနေတဲ့အကြောင်းအရာတွေကိုသဘောပေါက်သွားလိမ့်မယ်...သူကအစ်ကို ကိုလ်ိမ်နေတာ..."

ထန်ထန်၏နှလုံးခုန်နှုန်းများမြန်သွားပြန်တယ်။သူမ မည်သည့်အကြောင်းအရာမှ ဘာမှမသိသည့် ဒီဖိုင်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးစတင်စိုးရိမ်ပူပန်လာတော့တယ်။

သို့သော်လည်းကျိယန်ကမူ ထိုဖိုင်များကိုတစ်ချက်ပင်စောင်မကြည့်ဘဲ အေးစက်စွာ နဲ့ပြောလိုက်တယ်။

"ကုယန်ရန် မင်းအစ်ကိုနဲ့ငါနဲ့က တစ်ကယ့်ကို ညီအစ်ကိုကောင်းတွေ မင်းကိုလည်းငါက ညီမလေးတစ်ယောက် လိုပဲမြင်တယ်။ထန်ထန်အပါအဝင် ငါတို့ရဲ့ ပတ်သတ်မှုတွေကြားထဲမှာ နင်လွန်လွန်ကြူးကြူးတွေလုပ်မလာဖို့ မျှော်လင့်မိတယ်။ဒီလိုမှမဟုတ်ဘူးဆိုရင်တော့ ငါ့တို့အခုကစပြီး သူစိမ်းတွေ ဖြစ်ကြဖို့ပဲ..."

ကျိယန်၏စကားများက သူမကိုအရမ်းဝမ်းနည်းသွားစေပြီး မျက်ဝန်းများပင်နီလာတော့တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် ရှင်...ကျွန်မအတွက်ခံစားချက်မရှိဘူးဆိုရင်တောင်မှ ကျွန်မ ရဲ့ခံစားချက်တွေကိုတော့တားလို့မရဘူးလေ...ကျွန်မတို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှစ်တွေအကြာကြီး သိကျွမ်းလာခဲ့တာ ကျွန်မ အစ်ကို့ကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ပါဘူး...ပြီးတော့ သူမကိုလည်းထိခိုက်နစ်နာအောင်မလုပ်ဘူး...ကျွန်မ သက်သေတွေ ရှာတွေ့ခဲ့တယ်။အဲ့ဒီသက်သေအားလုံးက အစ်ကို့ဘေးနားကလူက ထန်ထန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုသက်သေပြနေတယ်...သူမကအတုပဲ..."

 သူမ၏ နောက်ဆုံးစကားက ထန်ထန် နှလုံးသားထဲဗုံးဖောက်ခွဲလိုက်သလိုမျိုး သူမမျက်နှာဖြူဖျော့သွားတော့တယ်။သူမ၏စိတ်ထဲ၌ သူနောက်ဆုံး၌သူမက အတုအယောင်ဖြစ်ကြောင်းရှာတွေ့သွားပြီဆိုတဲ့ အတွေးလေးတစ်ခုသာရှိတော့တယ်။

ကုယန်ရန်၏စကားကြောင့် ကျိယန် ၏အမူအရာကနှစ်မြုပ်သွားပြီး သူ့၏ အကြည့်များက ပို၍အေးစက်လာတယ်။

 အလွန်အမင်းအေးစက် လွန်းနေတာကြောင့် ကုယန်ရန် တုန်ယင်သွားသော်လည်းသူမသတ္တိများကိုစုပြီးဆက်ပြောလိုက်တယ်။

"အစ်ကို ကျိယန် အစောပိုင်းတုန်းက သူမှတ်ဥာဏ်ဆုံးရှုံးသွားရတယ်ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား...ဒါပင်မယ့် ဆေးရုံမှတ်တမ်းထဲမှာတော့ ...သူမမှာဒဏ်ရာအနည်းငယ်သာရတယ်လို့ဖော် ပြထားတယ်...ပြီးတော့လည်းသူဒဏ်ရာရထားတာကခေါင်းမဟုတ်ဘူးလေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တော့အတိတ်မေ့မှာလဲ..."

"ပြီးတော့ လည်းမှတ်ဥာဏ်ပျောက်တဲ့ လူတွေကသူတို့ရဲ့အကျင့်စရိုက်ကအရင်ကတိုင်းပဲ...ပြောင်းလဲတယ်ဆိုရင်တောင်နည်းနည်းပဲပြောင်းလဲကြတာ...ဒါပင်မယ့် သူမကတော့လုံးဝကိုပြောင်းလဲသွားတာ...အစ်ကိုလည်းဒါကိုသတိထားမိသွားမယ်လို့ထင်ပါတယ်...သူမက လုံးဝကို တစ်ခြားတစ်ယောက်ပဲ..."

ကျိရန်နှင့်ထန်ထန်တို့နှစ်ယောက်မတုန့်ပြန်ဘဲတိတ်ဆိတ်နေကြလေတယ်။

ကုယန်ရန်ဆက်ပြောလိုက်တယ်

"သူမက အတိတ်မေ့ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အစ်ကို့ကိုလှည့်စားနေတယ်ထင်တာကြောင့် သူ့ကိုတိတ်တိတ်လေးလိုက်ပြီးစုံစမ်းနေခဲ့မိတယ်...ဒါပင်မယ့်နောက်ဆုံးမှာတော့ အရမ်းအံ့ဩစရာကောင်းတဲ့သတင်းတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရတာပဲ...သူမက မှတ်ဥာဏ် ပျောက်ဆုံးနေတယ်လို့ လိမ်ရုံလေးပဲမဟုတ်ဘူး...သူမက လုံးဝကို ထန်ထန်မဟုတ်တဲ့အတုပဲ..."

ကုယန်ရန် ကစကားပြောနေရင်းဖြင့်ဖိုင်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး စာရွက် စာတမ်းများကို ကျိယန်၏မျက်လုံးရှေ့သို့ ထိုးပေးလိုက်တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် ဒီမှာကြည့်လိုက် အရင်တုန်းက ထန်ထန်ကမုန့်အချိုတွေကိုဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုမသိဘူး။သူမလုံးဝသင်လည်းမသင်ခဲ့ဘူးဖူး။ဒါပင်မယ့် သူမကတော့ကောင်းကောင်းကြီးလုပ်တတ်နေတယ်။ဒါကတော့သူမ အခုပဲသင်လို့ရတာလို့ပြောလို့ရသေးတယ်။ဒါပင်မယ့်မမေ့လိုက်နဲ့ဦးနော်။အစ်ကို ကျိုးကျီတို့နဲ့ဆုံတဲ့အချိန်တုန်းက သူမ လက်ဖက်ရည်ဖျော်တာကအစ်ကိုကျိုးကျီထက်တောင်ကောင်းနေသေးတယ်လေ...မှတ်ဥာဏ်ပျောက်ဆုံးတာက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေကိုတိုးတက်လာနိုင်လို့လား..."

ထန်ထန်၏လက်များအနည်းတုန်ယင်လာတယ်။ရာသီဥတုကမပူသော်လည်း သူမ၏နောက်ကြော၌ချွေးများစိုရွှဲနေလေပြီ။အရင်က သူမ၏ အပြုအမူများ ကိုမထိန်းခဲ့တဲ့အတွက်သာနောင်တရနေမိတော့တယ်။တစ်ယောက်ယောက်ကသာသံသယဝင်မို့အခွင့်အရေးကိုပေးလိုက်မိတာပဲ။

သူမရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့အမူအရာကိုကျိယန်သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူ့၏ မျက်နှာမည်းမှောင်သွားကာ သူမ၏လက်ကိုတင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပေးလိုက်တယ်။ထိုအခိုက်အတန်လေးမှာထန်ထန်တစ်ယောက် ကျိယန် ကိုမော့ကြည့်လိုက်ချင်သော်လည်း သူ့မျက်ဝန်းထဲ၌သံသယများတွေ့ရမည်ကိုကြောက်ရွှံပြီး ခေါင်းမမော့ဝင့်တော့ပေ။

ကျိယန် ထန်ထန်လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ပေးထားသည်ကိုတွေ့လိုက်သည့်ခဏ၌ သူမ၏ စကားများကို မယုံကြည်သေးဘူးဟု့ကုယန်ရန်ထင်လိုက်မိတယ်။

ဒါကြောင့် သူမရဲ့နောက်ဆုံးကတ်ကိုထုတ်လိုက်တော့တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် ကျွန်မအခုပြောတာတွေက မလုံလောက်သေးဘူးလို့ထင်ရင် ပိုပြီးခိုင်မာတဲ့သက်သေကိုပြမယ်..."

ကုယန်ရန်ကနောက်ထပ်ပုံအနည်းငယ်ကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။ထိုဓာတ်ပုံများက မူလ ထန်ထန်ပင်" ထိုရုပ်ပုံများက မူလထန်ထန် ပုံဆွဲနေပုံများ၊စာရေးနေပုံများ၊အစားစားနေပုံများပြောရမယ်ဆိုလျှင်ထိုအရာများက မူလထန်ထန်၏နေ့စဉ်ဘဝများပင်ဖြစ်တယ်။ကုယန်ရန်ကဒါတွေနဲ့ဘာလုပ်မလို့လဲသူမ မသိတော့ဘူး ဒီပုံတွေကိုမြင်လား။

"ဒါတွေအားလုံးကထန်ထန်

တက္ကသိုလ် တက်တုန်းကပုံရိပ်တွေပဲ။ဒီပုံထဲကလူက အမြဲတမ်း ဘယ်လက်ကိုပဲသုံးတယ်...ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ထန်ထန်ကဘယ်သန်မို့လို့ပဲ..."

ထန်ထန် အံ့ဩ သင့်သွားပြီး ဓာတ်ပုံ များကိုသေချာပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပင်မူလထန်ထန်ကအရာအားကလုံးကိုဘယ်လက်နှင့်သာအသုံးပြုနေတယ်။သူမကညာသန်လေ။

"ထန်ထန် ရဲ့အခန်းဖော်တွေကလည်း ထန်ထန် ကဘယ်သန်ဖြစ်ပြီးတော့ညာဘက်ကိုကောင်းကောင်းမသုံးနိုင်ဘူးလို့ပြောတယ်။ဒါပင်မယ့် ရှင်ကရော..."

ကုယန်ရန် ကပြောနေရင်းဖြင့်ထန်ထန်ကို လက်ညိုးညွှန်၍မေးလိုက်တယ်။

"ရှင်ကတော့ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲ...ရှင်ကတော့ညာသန်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်။တစ်စုံတစ်ယောက်က မှတ်ဥာဏ် ပျောက်ဆုံးသွားတယ်ဆိုရင်တောင်မှပဲ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အရည်အသွေးကိုတော့မပျောက်ဆုံးဘူး။ရှင်တစ်လျှောက်လုံး ဘယ်သန်ဖြစ်ခဲ့ပြီးတော့ သတိမေ့ပြီးနိုးထလာတဲ့အခါမှ ဘာလို့ညာသန်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုရှင်းပြမလဲ..."

ထန်ထန် လုံးဝမရှင်းပြန်နိုင်တော့ပေ။သူမ၏နှလုံးသားက တွင်းနက်ထဲပြုတ်ကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။သူမတစ်ယောက်ထဲသာသိသောလျှို့ဝှက်ချက်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။

ကုယန်ရန်က ကျိယန် ဘက်သို့လှည့်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်တော့တယ်။

"အစ်ကိုကျိယန် အခုကျွန်မကိုယုံသင့်ပြီ ရှင့်ဘေးနားကလူက လုံးဝထန်ထန်မဟုတ်ဘူး။သူမရဲ့ပုံစံကို ပလက်စတစ်ဆာဂျရီ လုပ်ပြီးတော့ပြောင်းထားတာပဲဖြစ်မယ်။ဒါက လုံးဝတွေးကြည့်လို့တောင်မရတဲ့ ကိစ္စဆိုတာ ကျွန်မသိပါတယ်။ဒါကိုအခုလက်ခံဖို့ခက်ခဲမှာပဲ။ကျွန်မ ဒီအကြောင်းအရာတွေကို ရှာတွေ့ခဲ့တဲ့အချိန်ကတောင်တော်တော်လေးလက်ခံဖို့ခက်ခဲခဲ့တယ်။ဒါပင်မယ့်အဲ့လိုမှမဟုတ်ဘူးဆိုရင် သူမရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တာတွေကိုဘယ်လိုများရှင်းပြမလဲ..."

ကုယန်ရန်က ခဏရပ်လိုက်ပြီနောက်

 "သူမအတုဟုတ်လားမဟုတ်လားကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲစစ်လို့ရပါတယ်...သူမနဲ့ရှောင်ကျိုးရဲ့DNAကိုစစ်လိုက်ရုံပဲလေ..."

တွင်းနက်ထဲပြုတ်ကျသွားတဲ့ထန်ထန်တစ်ယောက် ပြန်တက်နိုင်သွားတော့တယ်။ဒီတော့ ကုယန်ရန် ကသူမတစ်စုံတစ်ယောက်ကဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကိုဝိညာဉ်ကူးပြောင်းလာတယ်လို့ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးပေါ့ ။ဒါကအချက်လက်အမှားကြီးပဲ။ကုယန်ရန်ရဲ့အကျိုးကြောင်းပြချက်တွေရော သက်သေတွေရော ဒီလောက်ခိုင်မာနေတာတောင်မှ ဘာကြောင့် သူမကို ကူးပြောင်းလာတယ်လို့ မပြောလဲ နားမလည်တော့ပေ။

တစ်ကယ်တန်းတွင် ထန်ထန်က ဒီကမ္ဘာကြီးကိုအပြည့်အဝနားမလည်ထားပေ။ဒီကမ္ဘာမှ ယခုလက်ရှိလူအများမှာသိပ္ပံပညာကိုယုံကြည်ကြသောကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ကူးပြောင်းလာခြင်းကဲ့သို့သော သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်များကို မယုံကြည်ကြပေ။ထန်ထန် သူမ၏အတွေးထဲနစ်မြုပ်နေစဉ်မှာပင် ကျိယန်ပြောလိုက်တယ်။

"သူမက ရှောင်ကျိုး ရဲ့အမေ ဟုတ်မဟုတ်ကိုငါအသိဆုံးပဲဘာမှ DNAတွေစစ်စရာမလိုဘူး...ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့လိုပေါက်ကရဖြစ်ရပ်တွေလည်းဖြစ်လာစရာမရှိလို့ဘဲ...ဘဝက dramaကားမဟုတ်ဘူးအရမ်းတွေစိတ်ကူးယဉ်လွန်မနေနဲ့..."

"အစ်ကိုကျိယန် ဘာလို့အခုထက်ထိကျွန်မကိုမယုံသေးတာလဲ ကျွန်မ...."

ကျိယန်စကားကိုဖြတ်၍ပြောလိုက်တယ်။

"ကုယန်ရန် နင်အခု ထမသွားသေးဘူးဆိုရင်တော့ နင့်အစ်ကို ကိုဖုန်းဆက်ပြီးတော့ လာခေါ်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်..."

"မခေါ်ပါနဲ့..."

 ကုယန်ရန် အလျှင်အမြန် တားလိုက်တယ်။သူမအကြောက်ဆုံးကဒီကိစ္စများကိုသူမအစ်ကိုသိသွားမှာကိုပင်။သူမအစ်ကိုသာ သိသွားမယ်ဆိုရင် မိဘတွေကိုတိုင်လိုက်ပြီး သူမ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်ထွက်ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး။သူမက ဒီသက်သေတွေစုဖို့အချိန်အကြာကြီးကြိုးစားထားရတာလေ။ပြီးတော့ သူတို့လူအများကြီးကိုလည်း အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ပေးခဲ့ရသေးတယ်။အစကကျိယန် သူမကိုယုံလိုက်မည်ဟု့ထင်ခဲ့သော်လည်း စိတ်ကူးအယဉ်လွန်နေသည်ဟု့ ပြောလိုက်မည်ဟုဘယ်လိုများထင်မိခဲ့လိမ့်မလဲ။ဒီတစ်ကြိမ်၌ ကုယန်ရန် ၏မျှော်လင့်ချက်များအားလုံးပြိုကွဲသွားသောကြောင့် သူမ မျက်ရည်များစီးကျလာတော့တယ်။သူမဂရုစိုက်ချင်မိတဲ့တစ်ယောက်သောသူက အေးစက်းစွာကြည့်နေသောကြောင့် နှလုံး ကွဲကြေမှုခံစားလိုက်ရတော့တယ်။

သူ့၏မျက်လုံးထဲ၌ သူမကိုစက်ယုတ်ရွံရှာမှု့တစ်ချို့ပင်ရှိနေသေးတယ်။အမြဲတမ်းမောက်မာဝင့်ကြွားခဲ့တဲ့သူမက ဒါမျိုးကို ဘယ်လိုလက်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။သူမထန်ထန်ရှေ့တွင်ဆက်ပြီးအရှက်မကွဲချင်တော့သောကြောင့် အိတ်ကိုဆွဲယူပြီး တံခါးပေါက်မှ လှမ်းထွက်သွားတော့တယ်။သို့သော်လည်း သူမ၌ ဝင်လာစဉ်ကလို့ ယုံကြည်ချက်များမရှိတော့ပေ။

ကုယန်ရန်စုဆောင်းခဲ့သော သက်သေများအားလုံးက စားပွဲပေါ်တွင် ကျန်ခဲ့တယ်။ထန်ထန် သူမ၏ခြေချောင်းလေးများကိုသာငုံ့ကြည့်နေလိုက်တယ်။သူမ ကုယန်ရန် ရဲ့စွပ်စွဲချက်ကအမှားကြီးဖြစ်နေသော်လည်း ကျိယန်ကိုမျက်နှာခြင်းမဆိုင်ဝံ့သေးပေ။သူက ကုယန်ရန် ကိုမယုံခဲ့ဘူးဆိုပင်မယ့် သက်သေတွေကရှိနေသေးတယ်လေ။သူကအရမ်းကိုတော်တဲ့ဟာကို ဘယ်လို လုပ်သံသယမဝင်ဘဲနေပါ့မလဲ။တစ်ကယ်လို့ကျိယန်သာထောက်ပြလာမယ်ဆိုရင်သူမ ဘယ်လိုလုပ်ဖြေရမလဲ...

ထန်ထန်ဆီကဖြေရှင်းချက်တစ်ခုမှ ထွက်မလာခင်မှာပင် ကျိယန်အရင်ဦးဆုံးပြောလိုက်တယ်။

"ကလေးတွေကိုညစာစားရအောင်သွားခေါ်လိုက်ဦး...သူတို့ဗိုက်ဆာနေလောက်ပြီ..."

"ဟမ်...အိုး...ဟုတ်ပြီ "

ထန်ထန် အူကြောင်ကြောင်ဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိတယ်။သူဘာတွေစဉ်းစားနေလဲမသိတော့ဘူး။

ညစာစားခြင်းကပုံမှန်အတိုင်းပဲပြီးဆုံးသွားတယ်။ကျိယန်က ဖြစ်ခဲ့သမျှကိုဘာမှထပ်မပြေတော့ဘူး။သူမတို့ အိပ်ယာဝင်ဖို့ပြင်ဆင်သည့်အချိန်ထိအောင်လည်းဘာမှမေးမလာသေးဘူး။သူ့၏ငြိမ်သက်မှု ကပို၍ကြောက်စရာကောင်းသောကြောင့်ထန်ထန် စိုးရိမ်ပူပန်လာတော့တယ်။

တစ်ကယ်လို့ကုယန်ရန်စုထားသော သက်သေများသာ စားပွဲပေါ်တွင်ရှိမနေဘူးဆိုရင် ဒီနေ့ ဘာကိစ္စမှတောင်မဖြစ်ခဲ့ဘူးဖူးလို့ သူမထင်မိတော့မယ်။

သူဘာကိုမှ သံသယမဝင်ဘူးလား။ဘာလို့ဘာမှမမေးရတာလဲ။သူမရဲ့အတွေးတွေကိုမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး။သူကဘာကိုမှသံသယမဝင်တာလား ဒါမှမဟုတ်ရင် သူမနဲ့ရင်မဆိုင်ခင် သူ့ဘာသူ သေချာအောင်စုံစမ်းဦးမလို့လား။ဒါမှမဟုတ် သူကသံသယတော့ဝင်တယ်... သူမနဲ့ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲဆိုတာကိုစဉ်းစားနေတာလား။

ထန်ထန် သူမအတွေးများနဲ့သူမကြောက်လန်နေမိတာကြောင့် ကျိယန် သူမအပေါ်ဘယ်လိုခံစားချက်ရှိသလဲဟု့မေးမလို့စဉ်းစားထားသမျှကိုမေ့သွားတော့တယ်။

ကျိရှောင်ကျိုးက သူမရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး သူတို့တစ်ခြားအခန်းမှာအိပ်တော့မည့်အကြောင်း ကျိယန် ကိုပြောလိုက်တယ်။

ပထမတုန်းက ဆိုးရွားသည့်အကြံဟု့ထင်ခဲ့သော်လည်း ယခုမူ အရမ်းကိုကောင်းမွန်သည့်အကြံဟုထန်ထန်ထင်နေမိတော့တယ်။

ကျိယန် မျက်မှောင်ကျုတ်လိုက်ပြီးကျိရှောင်ကျိုးကိုစူးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

"ပေါင်ပေါင်က မာမီနဲ့အတူတူ တစ်ခြားအခန်းမှာသွားအိပ်ချင်တယ်ဟုတ်လား..."

ကျိရှောင်ကျိုး၏နှလုံးသားလေးက တုန်ယင်သွားသော်လည်း သူ သတ္တိရှိရှိခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။သူ့၏ဦးနှောက်သေးသေးလေးကို ကောင်းကောင်း အသုံးချပြီးတော့ဆင်ခြေတွေပေးလိုက်တယ်။

"ဒယ်ဒီ မာမီကကောင်းကောင်းမအိပ်ဘူး သူကတစ်ခါတစ်လေကျရင် ဒယ်ဒီ့ဘက်ကိုတောင် လှည့်လာသေးတယ်။အဲ့တော့ဒယ်ဒီအိပ်ရေးပျက်မှာကိုစိုးမိတယ်။ဒါကြောင့်မို့မာမီနဲ့သားနဲ့တစ်ခြားခန်းမှာသွားအိပ်လိုက်တာအကောင်းဆုံးပဲ..."

အသေးလေးက သူ့၏ မောင်ပိုင်ဆီးထားချင်စိတ်များကိုဖုံးကွယ်ပြီးကျိယန်အတွက်ထည့်သွင်းစဉ်းစားထားသလိုမျိုးဖြင့် ဟန်ဆောင် နေတော့တယ်။

ကျိယန် စိတ်ထဲမှ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိပြီးပြန်ပြောလိုက်တယ်။

"မာမီကဒယ်ဒီ့ကို အိပ်ရေးမပျက်စေတဲ့အပြင် ပိုပြီတော့တောင်ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်စေသေးတယ်။ဒါကြောင့်တစ်ခြားအခန်းကိုရွှေ့ဖို့မလိုပါဘူး..."

သူ့၏ဦးနှောက်လေးကိုဖြစ်ညှစ်စဉ်းစားထားရသောအကြောင်းအရာလေးက အလွယ်တကူ ပယ်ချခံလိုက်ရသောကြောင့် ကျိရှောင်ကျိုးခေါင်းကုတ်ရင်းတီးတိုးရေရွတ်လိုက်တယ်။

"သားကလည်းအိပ်ပျော်သွားတဲ့အချိန်ကြရင် ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်တွေလုပ်တယ်လေ...အဲ့တော့တစ်ခြားအခန်းမှာသွားအိပ်လိုက်တာအကောင်းဆုံးပါပဲ..."

ကျိယန်က ထိုစကားထွက်လာသည်

နှင့်အညှာအတာမဲ့စွာတိုက်ခိုက်လိုက်တော့တယ်။

"ဒီလိုဆိုရင်လည်းကောင်းပြီလေ မင်းဘာသာမင်းတစ်ယောက်ထဲတစ်ခြားခန်းမှာ သွားအိပ်လိုက်...ဒါဆိုရင် ပေါင်ပေါင်က မာမီ့ကိုရောဒယ်ဒီ့ကိုရောမနှောက်ယှက်တော့ဘူး...မာမီလည်းကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရသွားမယ်မဟုတ်ဘူးလား..."

ကျိရှောင်ကျိုးတစ်ယောက် ဆွံအသွားတော့တယ်။သူ့ဦးနှောက်သေးသေးလေးကိုဖြစ်ညှစ်ပြီးစဉ်းစားထားရတာတွေက နောက်ဆုံးတန်ပြန်တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရတာလား။သူ့ဒယ်ဒီကသူ့ကိုဒီလိုနည်းနဲ့တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ခဲ့မယ်လို့ လုံးဝမထင်ထားခဲ့မိဘူး။

ဒါကြောင့် ထန်ထန်ဆီကအကူညီတောင်းတဲ့အကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်လိုက်မိတော့တယ်။