Welcome To MM Storyteller
LOGIN
အခန်း(၅၃) - အပြစ်ရှာခြင်း
အမေကျိုးကပဲ အဲဒီလို တွေးမိနေတာ မဟုတ်ဘူး။ အဖေကျိုးလည်း အတူတူပါပဲ။
သုံးရက် သို့မဟုတ် ငါးရက်တိုင်းမှ တစ်ကြိမ်သာ ဖြစ်သော်လည်း ယခင်က ထိုသို့သော ဆက်ဆံမှုမျိုး မရှိခဲ့ပေ။
ပြောရမယ်ဆိုရင် ဟင်းချိုက ဆာလောင်မှုကို မဖြည့်တင်းပေးနိုင်သော်လည်း သောက်ပြီးသောအခါ ခဏလောက် ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ် ကွဲပြားခြားနားသွားတာကို ခံစားရသည်။
“ အငယ်ဆုံးရဲ့ အငြိမ်းစားအနားယူခြင်းကနေ အကျိုးကျေးဇူးတွေ ရှိတယ် “ အဖေကျိုးက မှတ်ချက်ပြုသည်။
“ သူမက စတုတ္ထနဲ့ ကောင်လေးတွေကို ပြုစုစောင့်ရှောက်နေသရွေ့ သူမ ပစ္စည်းတွေ လာပို့ပေးတာကို ကျွန်မတို့တွေ မလိုအပ်ပါဘူး “ အမေကျိုးကလည်း မှတ်ချက်ပေးသည်။
လင်းချင်းဟယ်၏ လက်ရှိ အပြုအမှုတွေကို အကဲခတ်ပြီးတော့ အမေကျိုးသည် အတော်လေး ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ ဟုတ်တာပေါ့… အဲဒါက သူမ ပိုက်ဆံမသုံးဘူး ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ပါ။
မဟုတ်ရင် အမေကျိုးက ဆက်ပြီး သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အတွက် သူမရဲ့ဒေါသကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ခက်ခဲလိမ့်မည်။
လင်းချင်းဟယ်ဘက်တွင်တော့ သူမသည် ကျိုးဇနီးမောင်နှံ နှစ်ဦး မည်သို့ တွေးနေမည်ကို ဂရုမစိုက်ပေ။ သူမက ဟင်းချိုကို ပို့ပေးရသည့် အကြောင်းရင်းသည် သူတို့ကို လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့ အပြုအမှုကြောင့် ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့တွေက ကောင်လေးတွေ၏ အဘိုးအဘွားများ ဖြစ်ပြီး ညီအစ်ကိုများကို ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံခဲ့သည်။
တကယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက်ကသာ ညီအစ်ကိုတွေကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ဆက်ဆံခဲ့မယ် ဆိုရင် သူမသည် သေချာပေါက် ဒီလောက် ဒုက္ခရှာပြီး အပင်ပန်းခံနေမှာ မဟုတ်ဘူး။
ကျိုးချင်းပိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ သူမ၏ မန်ထိုပေါက်စီက အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ ထိုကြောင့် မိသားစုက သိုးသားဟင်းချိုကို မန်ထိုပေါက်စီဖြင့် တွဲစားပြီး အရသာလည်း တကယ်ရှိသည်။
နယ်မြေထဲတွင် ပစ္စည်း အမြောက်အများ ရှိနေသေးသော်လည်း လင်းချင်းဟယ်သည် ခေတ်မီစံနှုန်းအတိုင်း လိုက်မလုပ်ခဲ့ဘူး။ သူမသည် ကလေးတွေ စားရန်အတွက် တခြားကောက်ပဲသီးနှံများကိုလည်း အသုံးပြုကာ ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည်။
ဥပမာအားဖြင့် ဤမန်ထိုပေါက်စီသည် ပြောင်းဖူးမှုန့်နှင့် ဂျုံမှုန့်တို့ကို ရောစပ်ကာ ပြုလုပ်ထားသည်။ လင်းချင်းဟယ်သည် ကျိုးချင်းပိုင်ကို လုပ်ခိုင်းခဲ့သည်။ အဲဒါကို လုပ်ပြီးတော့ အိမ်မှာ အများကြီး သိမ်းဆည်း သိုလှောင်ထားသည်။
တခြား အစားအစာများ မစားတဲ့အခါ သူမသည် မန်ထိုကို ရေနွေးငွေ့ဖြင့် ပေါင်းပြီး နောက်ထပ် စွပ်ပြုတ်ကို လုပ်လိုက်မည်။ ဤနည်းဖြင့် စားစရာက ပြီးပြည့်စုံသွားပြီ။
ဒါတောင်မှ ဒီလူတွေရဲ့ အစားအစာက ရွာမှာ ဒုတိယအကောင်းဆုံး ဖြစ်တယ်ဆိုရင် ဘယ်သူကမှ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ပထမ လို့ တံဆိပ်မကပ်ရဲပါဘူး။
ကျိုးချင်းပိုင် ပြန်ရောက်လာပြီးနောက် သူသည် ပိန်သွားပုံ မပေါ်ပါဘူး။ သူက အလေးချိန် မကျသွားရုံသာမက သူ့တွင် ထွက်ပေါက်ရှာစရာ နေရာမရှိလောက်အောင် များပြားလှသော ခွန်အားတွေ ရှိနေသည်ဟု လင်းချင်းဟယ် သိသိသာသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ မဟုတ်ရင် အအေးဒဏ်ကို မကြောက်ရွံ့ဘဲ မနက်မိုးလင်းရင် သူက ဘာလို့ ထပြေးနေမှာလဲ။
အပြေးကျင့်ခြင်းက မလုံလောက်သေးဘူး။ သူက လက်ဝှေ့ထိုးလေ့ကျင့်ရန် ခြံနောက်ကို သွားသေးသည်။ လောင်တက ငယ်သေးတယ်လို့ ပြောပြီး လင်းချင်းဟယ်ကသာ သူ့ကို မတားထားရင် သူက လောင်တကိုပါ ဆွဲခေါ်ပြီး အတူတူ လက်ဝှေ့ထိုးနေမှာ စိုးရိမ်ရသည်။
ညစာအတွက်က မန်ထိုတစ်ခုနှင့် သိုးသားဟင်းချို တစ်ပန်းကန်ဆိုရင် လင်းချင်းဟယ်အတွက် လုံလောက်နေပြီ။ အိမ်မှာ အဆီပါဝင်မှုက လုံလောက်သောကြောင့် သူမ၏ လက်ရှိပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည် အနေတော်ပါပဲ။ သူမ ဝလာမှာကို ကြောက်သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်၏ မျက်လုံးထဲတွင်တော့ သူမ၏စံနှုန်းသည် သိသိသာသာ ပိန်နေသည်။ သူမ စားပြီးသွားတာ သူ မြင်သောအခါ နောက်တစ်ခုကို သူမအတွက် ထည့်ပေးလိုက်ပြီး အဖေနှင့်သားတွေအတွက် ချန်ထားမည့်အစား စားလိုက်ရန် သူမကို သူက မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
လင်းချင်းဟယ်: “…” စားရန် အပိုင်းသေးသေးလေးကို တိတ်တိတ်လေး ဖဲ့လိုက်ပြီး ပိုကြီးတဲ့အပိုင်းကို သူ့ကို ပေးလိုက်သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က လက်မခံဘဲ ပြောသည် “ များများစားပါ “
သူမ၏ စားသုံးမှု ပမဏမှာ အလွန် နည်းလွန်းသည်ကို သူ တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဒီအရွယ်အစား မန်ထိုကို သူက ဗိုက်မပြည့်ခင်အထိ ငါးလုံးလောက် စားနိုင်ပေမယ့် သူမသည် တကယ်တမ်းကျ တစ်လုံးတည်းသာ စားသည်။
“ ထပ်မစားနိုင်တော့ဘူး “ လင်းချင်းဟယ်က အလေးအနက်ပြောသည်။
ကျိုးချင်းပိုင်သည် သူမ အမှန်တကယ် မစားနိုင်တော့ကြောင်း သိမြင်ပြီး အခြားရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ဘဲ လက်ခံလိုက်ရသည်။ “ မင်း အရမ်းပိန်လွန်းတယ် “ ဟု သူက ပြောသည်။
“ ဟုတ်တယ်… အမေ။ အမေက အရမ်းပိန်လွန်းတယ် “ လောင်တကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြီး “ သား နှစ်လုံး စားတဲ့အခါ အမေက တစ်လုံးပဲ စားတယ် “
“ အမေက သားထက် အစားနည်းတယ် “ လောင်အာ့က တစ်လုံးနဲ့ တစ်ဝက်ကို စားသည်။
“ အမေ “ လောင်စန်းက သူ့အမေကို ဖက်လိုက်သည်။ အမေက သူ့လို တစ်လုံးပဲ စားသည်။ သူက အမေနဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ဟု သူ ခံစားမိသည်။
“ မြန်မြန်စား… စားပြီးရင် အပြင်ဘက် လမ်းလျှောက်ကြရအောင် “ လင်းချင်းဟယ်က ပြုံးရင်း ပြောသည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို သိုးသားဟင်းချို ထပ်သောက်ရန် ပြောသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ လင်းချင်းဟယ်သည် သူ၏ စေတနာကောင်းကို မငြင်းဆန်တော့ဘဲ ပန်းကန်းလုံး အသေးလေး တစ်လုံးစာကို ခပ်ယူကာ သောက်လိုက်သည်။
နောက်တော့ သူမကို ထပ်ပြီး ချော့မော့ပြောသောအခါ သူ့ကို လျစ်လျှူရှုထားလိုက်သည်။ တကယ်ပါပဲ… ဒီလို ကြည့်ကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပုံပန်းသဏ္ဌာန်ကို ထိန်းသိမ်းထားဖို့ သူမအတွက် လွယ်ကူသလား။
ကျိုးချင်းပိုင်သည် သူမကို ထပ်ပြီး မစားခိုင်းတော့ဘူး။ ကလေးတွေက ဗိုက်ပြည့်သွားပြီး ကျန်တာတွေကိုတော့ သူ တစ်ယောက်တည်း စားလိုက်သည်။ သူ၏ အစားစားချင်စိတ်က အလွန်ကြီးမားသည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် ကလေးတွေ၏ ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးပြီး သူတို့လက်တွေကို ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူတို့သည် အဝတ်အစား အပြည့်အစုံကို ဝတ်ဆင်ပြီး နှင်းလူသား လုပ်ရန် အပြင်ထွက်လာကြသည်။
ညီအစ်ကိုအားလုံးတွင် လက်အိတ်များ ရှိသည်။ ဤသည်မှာ သမဝါယမကို စောင့်ကြည့်ပေးရန် သူမက အစ်မမိန်ကို တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့သော အရာများ ဖြစ်သည်။ တစ်ချို့ ရောက်လာရင် သူမအတွက် ဖယ်ထားပေးရန် ပြောခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အစ်မမိန်ကလည်း လုပ်ပေးသည်။
လက်အိတ်သုံးစုံက ခြောက်ယွမ် ကျသင့်သည်။ ဒီတော့ တစ်စုံကို နှစ်ယွမ် လိုသည်။ ကူပွန်လက်မှတ်တစ်ခုလည်း လိုအပ်သည်။
ဒါတွေက လုံးဝဈေးမပေါ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် လင်းချင်းဟယ်က ဝယ်တုန်းပါပဲ။ ကလေးတွေ၏ လက်တွေ အေးခဲပြီး ပျက်စီးသွားမှာကို သူမ မလိုလားဘူး။ ယခုလက်ရှိ ဆောင်းရာသီသည် အနာဂါတ် ဖန်လုံအိမ် အာနိသင်(ကမ္ဘာ့လေထု၏ အပူချိန် တဖြည်ဖြည်း မြင့်တက်လာခြင်း)နှင့် မနှိုင်းယှဉ်နိုင်ဘူး။ သေလောက်အောင် အလွန်အမင်း အေးခဲလှသည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် ညီအစ်ကိုသုံးယောက်ကို အခန်းထဲသို့ ပြန်မခေါ်သွားခင် နာရီဝက်ကြာ ကစားရန် ခေါ်သွားခဲ့သည်။ အနွေးကုတင်ကို အပူပေးထားပြီးပြီ။ သူတို့ခြေထောက်တွေကို ဆေးကြောပြီးမှ သူတို့ကို အနွေးကုတင်ပေါ် တက်ခွင့်ပြုသည်။
လောင်တက ကိန်းဂဏန်းများကို စတင်ရွတ်ဆိုသည်။ လင်းချင်းဟယ်သည် လွန်ခဲ့သော လဝက်ခန့်က သူ့ကို စတင်လေ့ကျင့်ပေးခဲ့ပြီး အခုဆိုရင် အမှားအယွင်းမရှိဘဲ တစ် ကနေ နှစ်ဆယ်အထိ ရေတွက်နိုင်ပြီ။ သူသည် တစ်ဆယ်အထိ ပေါင်းနိုင်၊ နုတ်နိုင်သောကြောင့် အတော်လေး IQ မြင့်မားသည်ကို ညွှန်ပြနေသည်။
ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် နောင်မှာ သူက ကောင်းကောင်း ပေါင်းစပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
လင်းချင်းဟယ်သည် သူ့ကို စာရေးရန်အတွက် စာအုပ်တစ်အုပ် ပေးထားသည်။ လောင်အာ့နှင့် လောင်စန်းကတော့ နှစ်ယောက်လုံး စာပဲရေးရေး၊ ပုံပဲဆွဲဆွဲ သူတို့သဘောပါပဲ။ တစ်ယောက်ကို သင်တာနဲ့ နှစ်ယောက်ကို သင်တာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲဒါက စာသင်တာပဲလေ။
“ နှစ်သစ်မကူးခင် အိမ်ပြန်မှာလား “ သူမအတွက် ခြေဆေးရေ ယူလာပေးရင်း ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို မေးလိုက်သည်။
ပထမတော့ လင်းချင်းဟယ်က သဘောမပေါက်လိုက်ဘူး။ တစ်ခဏလောက်ကြာပြီးမှသာ သူမ၏မွေးမိဘများ မိသားစုအကြောင်းကို ပြောနေမှန်း သူမ နားလည်သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမက ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောသည်။ “ ကျွန်မ ပြန်သွားဖို့ ဘယ်နေ့အားလဲ ကြည့်လိုက်ဦးမယ် “
“ ကိုယ်လည်း မင်းနဲ့ လိုက်ခဲ့မယ် “ ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
လင်းချင်းဟယ်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ ရတယ် ကျွန်မတစ်ယောက်တည်း ပြန်သွားရုံနဲ့ လုံလောက်ပြီ “
ဒီတစ်ခေါက် သူမ ပြန်သွားပြီးရင် နှစ်သစ်ကူးမှာ သူမ ပြန်သွားရန် မစီစဉ်ထားဘူး။ သူမက ဆွေမျိုးတွေဆီ အလည်သွားတာ မဟုတ်ဘူး။ သူမက အပြစ်သွားရှာတော့မှာ ဖြစ်တာကြောင့် သူ့ကို သူမနှင့်အတူ မခေါ်သွားတာ ပိုကောင်းသည်။
သူမ၏လက်ရှိဘဝအား လင်းမိသားစုက လူတွေ လာဖျက်ဆီးမှာကို ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။ ထူးထူးဆန်းဆန်း သူမက မူလပိုင်ရှင် ဖြစ်လာရခြင်းအတွက် သူမမှာ အပြစ်မရှိဘူး၊ ဒါကြောင့် လင်းမိသားစုအတွက် ဘာတာဝန်မှ မရှိဘူး။ ဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူး။
လင်းမိသားစုသည် သူမအား မူလပိုင်ရှင်ကဲ့သို့ သူတို့ကို ထောက်ပံ့ပေးစေလိုသော သူတို့၏ မျှော်လင့်ချက်ကို အဆုံးသတ် ငြိမ်းသတ်နိုင်ရမည်။
လင်းမိသားစု၏ အဖေလင်းနှင့် အမေလင်း နှစ်ယောက်စလုံးသည် အသက်ရှင်လျက် ရှိနေသေးသည်။ သူတို့သည် အဖေကျိုးနှင့် အမေကျိုးတို့ထက် အသက်ကြီးသည်။ သူမ၏အထက်တွင် အစ်ကိုနှစ်ယောက်နှင့် အစ်မနှစ်ယောက် ရှိပြီး အောက်တွင် မောင်တစ်ယောက် ရှိသည်။
ဒီမောင်လေးက တော်တော်လေး ဖော်ရွေသဘောကောင်းသည်။ မူလပိုင်ရှင်က သူ့ကို ခေါ်ပြီး ထင်းရှာခိုင်းလေ့ရှိသည်။ သူက ပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို လက်မခံဘူး။ ပြီးတော့ သူ လက်ခံခဲ့ရင်လည်း လောင်တနှင့် သူ့ညီတွေအတွက် သကြားလုံး ဝယ်ဖို့ သုံးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သူ အိမ်ထောင်ကျပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အဆက်အသွယ်လည်း နည်းလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူက သူ့ကိုယ်ပိုင်မိသားစုကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ရတော့မယ်။
သူမအထက်က မောင်နှမများနဲ့တော့ မူလပိုင်ရှင်နှင့် ဆက်ဆံရေးသည် အများအားဖြင့် ကောင်းမွန်သည်။ ဒါတောင် မူလပိုင်ရှင်က သူတို့အတွက် အများကြီး အကျိုးရှိခဲ့သည်။
ဥပမာအားဖြင့် ကျိုးချင်းပိုင် ပြန်ပို့ပေးခဲ့သော စစ်ကုတ်အင်္ကျီအသစ်ကိုပဲကြည့်။ အဲဒါကို မူလပိုင်ရှင်က သူမ၏ ဒုတိယအစ်ကိုဖြစ်တဲ့ ဒီပျင်းရိတဲ့သူကို ပေးခဲ့သည်။
သူမ၏မောင်လေးတောင်မှ ဝေစု မရခဲ့ဘူး။
ထို့အပြင် ကျိုးချင်းပိုင်၏ လက်ရှိအင်္ကျီသည် ဟောင်းနွမ်းနေပြီ။ မိသားစု၏အိပ်ယာက မနွေးထွေးမှာကို စိုးရိမ်လို့သာ သူက ပြန်ပို့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဒီလိုမျိုး အကြီးကြီး တစ်စုံကို စောင်အဖြစ် အသုံးပြုနိုင်သည်။ ဒီစကားလုံးတွေက ဖုံးကွယ်ပြီး ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး။
“ဘာဖြစ်တာလဲ “ ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ဇနီးက ချွန်ထက်သော ဓားဖြင့် ဝက်တွေ၊ သိုးတွေဆီ ချဉ်းကပ်နေသည်ဟု သူ ဘာကြောင့် ခံစားမိတာလဲ။
လင်းချင်းဟယ်က ပြောသည်။ “ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ အရင်က ကျွန်မ တော်တော်မိုက်မဲခဲ့တာပဲလို့ ခံစားမိရုံပါ “
ကျိုးချင်းပိုင်: “ …”
“ မနက်ဖြန် ကျွန်မ ပြန်သွားလိုက်သည် “ လင်းချင်းဟယ်သည် အပြစ်ရှာကြံခြင်း၏ အတွေးကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ဘူး။ သူမက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဖွင့်ဟပြောသည်။ “ မနက်စာ စားပြီးတာနဲ့ ကျွန်မ အပြင်ထွက်မယ်။ နေ့လည်ခင်းမှာ နေ့လယ်စာ အတွက် ပြန်လာခဲ့မယ်။ ကျွန်မအတွက် အိမ်စောင့်နေပေးပါ “
ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖွင့်မေးသည်။ “ မင်းနဲ့အတူ ကိုယ် လိုက်ဖို့ မလိုဘူးလား “
“ မလိုပါဘူး “ လင်းချင်းဟယ်က သူမလက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။
Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Welcome To MM Storyteller
REGISTER