Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Part 669
လင်းလန်က အမှန်တကယ်တွင် ဂရုမစိုက်ပါ ၊ သွားသွား မသွားသွား သူမအတွက်က ပျော်စရာပင်ဖြစ်လေသည် ။ စန်း၀မ်က အားကစား၌တော်သူဖြစ်၍ ဘယ်လိုမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အောင်မြင်မည်ကို လင်းလန်သိသည်။ တစ်ခုပဲရှိသည်က စန်း၀မ်က ရေကူးခြင်းကို ကြိုက်နှစ်သက်သဖြင့် ငယ်စဥ်တုန်းမှာ မရွေးချယ်ခဲ့မိဘဲ နောင်တွင် နောင်တရနေမည့်အဖြစ်မျိုး ဖြစ်လာမည်ကိုသာ စိုးရိမ်တာဖြစ်သည်။ အစ်ကိုအစ်မများက အလျှိုလျှို စိတ်ပါ၀င်စားသည်များကို လုပ်ချိန်တွင် သူက နောင်တများဖြင့် ရှင်သန်နေရမည်ကို မဖြစ်စေလိုပါ ။
သဘောတူညီမှုယူပြီးနောက်တွင် ချူယွင်ဖုန်းနှင့် ရွှယ်မင်လျန်တို့က ပြန်သွားကြလေသည်။
ချူယွင်ဖုန်းက မျှော်လင့်နေဟန်ဖြင့် ဤသို့ဆိုသည်။
" ဒီကလေးက မျိုးစေ့ကောင်းလေးပဲ သေချာသာ ပျိုးထောင်ပေးမယ်ဆိုရင် အတော်လေး ဖြစ်ထွန်းလာမှာပဲ "
ရွှယ်မင်လျန် : " အဲ့လိုတွေးနေပြီးတော့ ရက်ကိုကြ သုံးရက်ပဲ အချိန်ပေးလိုက်တာလားဗျာ "
ချူယွင်ဖုန်း : " တစ်ခြားကလေးတွေကိုလည်း အခြေအနေ သွားကြည့်ရဦးမယ်လေ သူတို့အားလုံးက ငါ့ကို ကလေးတွေကို တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ခေါ်သွားစေချင်နေကြတာ "
လခရမည်ကိုသိသွားကြသောအခါ အလွန်ပျော်နေကြတာဖြစ်ပေသည်။
ချူယွင်ဖုန်းတို့နှင့် အခြားသူများပြန်သွားကြချိန်တွင် ကလေးများကျောင်းဆင်းချိန်လည်း ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ လင်းလန်၏ကလေးများက အိမ်သို့ပြန်ရောက်လာသည့်အခါ လေထုအနေအထားက မူမမှန်သည်ကို သတိထားမိသွားကြလေသည်။
လင်းလန် ၊ တ၀မ်နှင့် စန်း၀မ်တို့သုံးယောက်သည် ဧည့်ခန်းထဲရှိ စားပွဲ၌၀ိုင်းထိုင်နေကြလေသည်။လင်းလန်သည် မျက်လုံးများရဲနေပြီး ပြုံးနေကာ တ၀မ်ကမူ ပုံမှန်အတိုင်းပဲရှိနေသော်ငြား စန်း၀မ်က ငိုနေလေသည်။
မိုင်ဆွေ့တို့သုံးဦး ထိတ်လန့်သွားကြမိသည်။
ရှောင်၀မ်က ပြေး၀င်သွားကာ " ဘာဖြစ်လို့လဲ စန်း၀မ် " ဟု စိုးရိမ်တကြီး မေးလေသည်။
စန်း၀မ်က ရှောင်၀မ်ကိုဖက်လိုက်ကာ " ရှောင်၀မ် ငါမင်းနဲ့ မခွဲချင်ဘူး " ဟုပြန်ပြောသည် ။
ရှောင်၀မ်က ကျောကိုပြန်ပုတ်ပေး၍ " စန်း၀မ်က ဘယ်သွားမှာမို့လို့လဲ " ဟူ၍ ပြန်မေးလေ၏။
မိုင်ဆွေ့နှင့် အား၀မ်ကလည်း ထိုမေးခွန်းကိုသာ ထပ်မေးကြလေသည်။
လင်းလန်လည်း အကြောင်းစုံအား ရှင်းပြလိုက်သည်။
မိုင်ဆွေ့ : " ကောင်းတာပေါ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စန်း၀မ်က အငယ်တန်းရေကူးသမားဖြစ်လာမှာမလား အဲ့ဒါက နင်အမြဲဖြစ်ချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား "
" ဒါပေမယ့် သားက အိမ်ကထွက်မသွားချင်ဘူးလေ မမတို့နဲ့လည်း မခွဲချင်ဘူး မားမားကိုလည်း မထားခဲ့ချင်ဘူး " ဟုဆိုကာ စန်း၀မ်က ငိုနေပြန်၏။
အား၀မ် : " သွားပြီးရင် ပြန်လာလို့မရလို့လား "
စန်း၀မ်က ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ " ပြိုင်ပွဲနဲ့ လေ့ကျင့်ရေးတွေရှိရင် ပြန်လာလို့မရဘူးတဲ့ ၀ူး၀ူး သား မသွားချင်ဘူး "
လင်းလန် စန်း၀မ်ကို ခေါင်းလေးပုတ်ပေးလိုက်သည် ။ " ကောင်းပြီလေ သွားလည်းရတယ် မသွားလည်းရတယ် နောက်ကြမှ သူများတွေလို ရေကူးကန်မှာ ရေကူးချင်တယ်လို့ဆိုပြီး ရေကူးသမားတွေကို အားကျမနေနဲ့နော် အဲ့လိုဆို မသွားလည်းရတယ် "
စန်း၀မ် : " မကျဘူး "
ရှောင်၀မ် : " မကျဘူးတဲ့ "
မိုင်ဆွေ့ : " ဒါဆိုလည်း နောက်ကြမှ နောင်တရမနေနဲ့နော် "
စန်း၀မ် : " နောင်တလည်း မရဘူး "
အား၀မ် : " အစ်မဖန်းပြောတာကို ကြားဖူးတာတော့ မြို့မှာရှိတဲ့ ရေကူးကန်တွေက ပိုကြိီးတယ်တဲ့ ဪ ငါတို့က မရောက်ဖူးသေးလို့ပါ ငါလည်း ခရိုင်စာမေးပွဲအောင်ရင် မြို့ကိုသွားလည်ကြည့်ချင်နေတာ "
မိုင်ဆွေ့ : " ဒါဆို ကောလိပ်တက်လို့ရအောင် စာပိုကြိုးစားရတော့မှာပေါ့နော် "
အား၀မ် : " သူတို့က မြို့တော်အထိသွားပြီး ရေကူးပြိုင်ပွဲတွေလည်း ၀င်ပြိုင်ရတာတဲ့ "
မိုင်ဆွေ့ : " ဪ စန်း၀မ်သာသွားမယ်ဆိုရင် ငါတို့ထဲမှာ မြို့ကိုအရင်ဆုံးသွားရတဲ့သူဖြစ်လာမှာနော် အဲ့လိုဆို မားမားတို့ကိုလည်း အလည်ခေါ်လို့ရသွားမှာနော် " ထို့နောက် လင်းလန်ထံလှည့်၍ " မားမားရော သွားကြည့်ချင်လား "ဟု မေးလေသည်။
လင်းလန်လည်း ပူးပေါင်းပေးလိုက်သည်။ " ဘယ်သူက မြို့ကိုမသွားချင်မှာပဲ နေမှာလဲ ပညာတတ်လူငယ်တွေကိုပဲ ကြည့်ပါလား ဘယ်သူက ရွာကိုလာချင်လို့လဲ "
ရှောင်၀မ် : " ဟုတ်တယ် "
စန်း၀မ် : " ဒါပေမယ့် သားလည်းသွား အစ်ကိုကြီးတို့လည်းသွားဆိုရင် မိဘတွေက သနားစရာကြီးလေ... " စန်း၀မ်က အော်ငိုပြန်သည်။ " မားမား သား မားမားကို မထားခဲ့ချင်ဘူး "
ကျန်လူများ : " ....... "
တ၀မ်က နှာခေါင်းရှုံ့ပြသည်။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့လို့လည်း ငတုံးလို့အခေါ်ခံရတာ ။
မိုင်ဆွေ့ : " ဘယ်ကိုသွားတာမို့လို့လဲ ငါတို့ ကောလိပ်တက်ဖို့မသွားခင် နှစ်လေးနည်းနည်းပဲ မဟုတ်ဘူးလား "
အား၀မ် : " ငါတို့ ကောလိပ်တက်ဖို့သွားရင်တောင် အိမ်ပြန်လာပြီးပဲ အလုပ်လုပ်မှာလေ ထောက်ခံချက်နဲ့ တက္ကသိုလ်တက်တဲ့သူတွေဆိုရင်လည်း ကိုယ့်နေရပ်ကိုပဲ ပြန်ပြီးအလုပ်လုပ်ကြရတာပဲဟာ မင်းမတွေ့ဘူးလား အလုပ်လုပ်ရင်လည်း ငါတို့က ကိုယ့်ရွာကိုပဲ ကိုယ်ပြန်လျှောက်ကြမှာလေ ငါတို့က မားမားတို့ကို သူတို့ဘာသာ လယ်စိုက်ခိုင်းပြိိး ပစ်ထားမှာမှ မဟုတ်တဲ့ဟာ "
ရှောင်၀မ် : " သားက အငယ်ဆုံးလေ အဲ့ဒါက သားအကြီးဆုံးလိုပဲ မဟုတ်ဘူးလား ဒါကြောင့် မားမားတို့နဲ့ သားက အကြာကြီး အတူနေပေးဦးမှာလေ "
တ၀မ်က နှာခေါင်းရှုံ့သွားပြန်လေ၏။ သားအကြီးဆုံးက ဘာလဲဆိုတာကိုရော သိရဲ့လား ။
မိုင်ဆွေ့ : " ငါ့ကိုလည်း မမေ့နဲ့လေ သမီးမိန်းကလေးတွေက အနွေးထည်လေးတွေလိုပဲဆို ငါလည်း သေချာပေါက် မားမားတို့ဆီပဲ ပြန်လာပြီး အလုပ်လုပ်မှာပေါ့ "
" ဒါပေမယ့် သားက မခွဲချင်ဘူးလေ မားမားတို့ကို ထားမသွားချင်ဘူး သားက အမြဲတမ်း တူတူနေချင်တာ "
စန်း၀မ်က မိဘမောင်နှမများနှင့် မတွေ့ရတော့မည်ကိုတွေး၍ မသွားချင်ဖြစ်နေဆဲပင် ။
လင်းလန် : " ဟုတ်ပြီ ဒါဆို မားမားပြောပြမယ် "
ကလေးများက အကုန်တိတ်သွားကြကာ လင်းလန်ကိုသာ ကြည့်နေကြလေသည်။
လင်းလန် : " မင်းတို့အားလုံး အသက်က ဘယ်လောက်ရှိကြသေးလို့လဲ ပူစရာမလိုတာကို ပူမနေကြနဲ့လေ မားမားက စိတ်ပူနေရလောက်တဲ့အထိ မအိုသေးပါဘူး "
ကလေးများ ရယ်ကုန်ကြလေ၏။
လင်းလန် : " ပြီးတော့ မင်းတို့အရွယ်ရောက်လာရင်တောင် မင်းတို့အဖေနဲ့ မားမားတို့က မအိုသေးပါဘူး ခရီးတွေသွားပြီး ရှုခင်းတွေလည်း လှည့်ပတ်ကြည့်ဦးမှာ အဲ့ဒါကို ဘာလို့ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်နဲ့ ကျန်ခဲ့မယ်သူတွေလို စဥ်းစားနေကြတာတုန်း "
အိမ်၌ အမြဲတစေ ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ရှိနေခဲ့သဖြင့် ယခုလို အငွေ့အသက်များရှ်ိနေသည့်အခါ ထူးဆန်းနေလေသည် ။ ယခုခေတ်သည် သွားရေးလာရေး မလွယ်ကူသေးသောကြောင့် ၀မ်းနည်းနေတာက ဖြစ်သင့်သော်ငြား ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်မည်ဆိုပါက လင်းလန်က သေချာပေါက် အားပေးထောက်ခံမှာဖြစ်သည်။
စန်း၀မ်က ခေါင်းကုတ်ကာ " ဒါပေမယ်လည်း သား အိမ်နဲ့မခွဲချင်သေးဘူး "
အား၀မ် : " မားမားတို့ကို စောင့်ရှောက်မယ်ဆိုတာကို ထည့်စဥ်းစားမနေနဲ့ ကြီးကြီးငယ်ငယ် မင်း ပူစရာမလိုသေးဘူးလေ "
မိုင်ဆွေ့ : " ပြီးတော့ ရေကူးတယ်ဆိုတာလည်း အားကစားပဲလေ ဘယ်အရွယ်အထိ ကူးနိုင်မှာမို့လို့လဲ နှစ်ဆယ်ကျော်ရုံလောက်ထိပဲ မဟုတ်ဘူးလား သုံးဆယ်ကျော်မှ အိမ်ပြန်လာပြီး မားမားတို့ကို စောင့်ရှောက်ပေးရင်လည်း ရတာပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား "
" ဘယ်လို ...." ထိုသို့ကြားသည့်အခါ စန်း၀မ်က အံ့သြတကြီးဖြစ်သွားလေသည်။
" မမမိုင်ဆွေ့ပြောတာ ဟုတ်တယ် သားသုံးဆယ်အရွယ်ရောက်ရင် မားမားက ..." ဟုပြောရင်းဖြင့် လင်းလန်ထံလှည့်ကာ " အသက်ဘယ်လောက်ဖြစ်နေမှာလဲ "
လင်းလန် ထရပ်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်
" နေ့လယ်စာချက်ဖို့ အချိန်ရောက်နေပြိိ " ဒီငတုံးကောင်လေးကတော့လေ ။
Xxxxxxxx
Part 670
စန်း၀မ်က အနာဂတ်ကို မတွေးတတ်သေးပေ ။ သူများတွေပြောနေကြသည့် နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ် ၊ ငါးဆယ်အရွယ်များသည် သူ့အတွက်တော့ နောင်တစ်ချိန်မှသာ ဖြစ်ကာ လက်ရှိအခြေနေဖြစ်သည့် ညီအစ်ကိုမောင်နှမများနှင့် ခွဲရမည်ကိုသာတွေးနေပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလေသည်။
နေ့လယ်စာစားပြီးနောက်တွင် လင်းလန် စန်း၀မ်အား " အိမ်မှာပဲ စဥ်းစားနေမလား " ဟုမေးလိုက်သည်။
စန်း၀မ် : ကျောင်းသွားဖို့မလိုဘူးလား ၊ အဲ့လိုဆို မဆိုးဘူးနော် ၊ ရေကူးသင်ဖို့သွားမယ်ဆိုရင် ကျောင်းမတက်ရတော့ဘူးမလား ။
တ၀မ်ကမူ စန်း၀မ်အား ဂုတ်မှဆွဲကာ အိမ်ပြင်သို့ဆွဲထုတ်သွား၍ အခြားသူများနည်းတူ ကျောင်းတက်ခိုင်းလေသည်။
စန်း၀မ်က သုံးလှမ်းလောက်လှမ်းလိုက် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ဖြင့် မျက်ရည်လေးများ၀ဲကာ " မားမား သားသွားပြီနော် "
လင်းလန်လည်း ရယ်နေရပြန်သည်။
" ကျောင်း မြန်မြန်သွားတော့ အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း ပြောပြလိုက်ဦးနော် အားလုံးက အားကျနေကြမှာ "
အခြားကလေးများထံမှ အားကျခံရပါက စိတ်ပြောင်းလျှင် ပြောင်းသွားလောက်ပေသည်။
ကလေးများ ကျောင်းသို့ပြန်သွားကြသည့်အခါတွင် လင်းလန် ခြံထဲ၌ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီဖြင့် ထိုင်နေသော တ၀မ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ " သားကြီးရေ လာခဲ့ဦး မားမား မင်းကို အင်္ကျီချုပ်ပေးမလို့ ကိုယ်တိုင်းယူချင်လို့ "
တ၀မ် ခွဲလက်စထင်းများကို ထားခဲ့လိုက်ပြီး ချွေးများကို တဘက်ဖြင့်သုတ်၍ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
လင်းလန် ကိုယ်တိုင်းယူနေရင်းဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" မင်းက ထွားလာဦးမှာဆိုတော့ ကျောင်းတက်တဲ့အချိန်ရောက်ရင် မတော်တော့ဘဲနေမှာစိုးလို့ ပွပွပဲ ချုပ်ထားလိုက်မယ်နော် "
တ၀မ် လင်းလန်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့အမေက လုံး၀အသက်ကြီးမလာသလိုပင် ။ ကျူးဇီ၏အမေဆိုပါက အဘွားကြီးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေသော်လည်း သူ့အမေကတော့ သူနှင့်အတူသွားကာပါက သူ့အစ်မဟုပင် ထင်ရလောက်သည်အထိ နုဖတ်နေလေသည်။
တ၀မ်သည် သူလည်း မိဘများအား ထားခဲ့ကာ နှစ်ကိုယ်တည်း ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်၍ နေခိုင်းမည်မဟုတ်ကြောင်း ပြောချင်သော်လည်း ခံစားချက်များကို ထုတ်မပြတတ်သူဖြစ်သဖြင့် ပြောမထွက်ပေ ။
လင်းလန် တိုင်းပြီးသွားသည့်အခါ ပုခုံးကိုပုတ်ပေး၍ " သားကြိီး မင်းက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြိုစားပြီးလုပ်တတ်တဲ့သူမို့လို့ အနာဂတ်မှာ ဘာပဲလုပ်လုပ် မားမားတို့ကို ပူပန်စေမှာ မဟုတ်ဘူးမလား ဟုတ်တယ်မလား "
တ၀မ် လင်းလန်အား ဖက်လိုက်သည်။
လင်းလန် အံ့အားသင့်သွားမိ၏။ တ၀မ်က သူမအား ယခုကဲ့သို့ တစ်ရင်းတစ်နှီးပြုမူခြင်းက ပထမဆုံးဖြစ်သဖြင့် ပျော်သွားမိပြီး ပြန်ဖက်လိုက်သည်။
" စိတ်မပူပါနဲ့ မင်းသာ ကောင်းကောင်းရှိနေမယ်ဆိုရင် မားမားတို့က ပျော်နေမှာပါ "
တ၀မ်က ခဏအကြာတွင် လင်းလန်အား ပြန်လွှတ်ပေးကာ ဘာတစ်ခွန်းမှမဆိုဘဲ ထင်းသွားပြန်ခုတ်နေလေ၏။
သူမ၏ ကလေးအားလုံးသည် သိတက်လိမ္မာကြသူများအဖြစ် ကြီးပြင်းလာသဖြင့် လင်းလန် ပျော်နေမိသည်။
ညနေခင်းတွင် ကလေးများသည် ကျောင်းမှ အိမ်သို့တန်းပြန်လာကြလေသည်။ စန်း၀မ်သည်ပင် မြစ်သို့သွားဆော့နေခြင်းမရှိဘဲ တစ်ခဏမျှ ပျော်နေလိုက် နောက်ခဏနေပါက စိုးရိမ်နေလိုက်ဖြင့် ရှိနေလေသည် ။ ကျောင်းမှ အတန်းဖော်များက သူ့ကိုအားကျနေကြပြီး " ပေါက်စီရောအသားပါစားရမှာလေ ငါသာဆိုလို့ကတော့ ချက်ချင်းလိုက်သွားပစ်မှာ " ဟုပြောကြလေသည်။
" အသားစားရတာများ ဘာကောင်းလို့လဲ "
စန်း၀မ် ထိုကလေးများကို စိတ်ဆ်ိုးမိသည်။ ပေါက်စီနဲ့ အသားက မိဘတွေထက် ပိုကောင်းလို့လား ။
" အမေနဲ့အဖေက အိမ်ကထွက်ပြေးမှာမှ မဟုတ်တာ ပြန်လာတွေ့ချင်ရင် တွေ့လို့ရတယ်လေ "
" ဟုတ်တယ် မိဘတွေအတွက် ပြန်ယူလာပေးလို့တောင် ရသေးတဲ့ဟာကို "
ကလေးများအတွက် အစားအသောက်များက ပိုက်ဆံထက် ပိုအဖိုးတန်လေသည်။ မသုံးစွဲတတ်သေးသဖြင့် ပိုက်ဆံ၏ တန်ဖိုးကို မသိကြပေ ။
" နောက်ကြရင်လည်း မိဘတွေကို မြို့ကိုခေါ်သွားပေးလို့ ရတယ်လေ "
လင်းလန် စန်း၀မ်အား သူ့ဘာသာစဥ်းစားနိုင်ရန် အချိန်ပေးထားကာ မနှောင့်ယှက်ကြဖို့ မှာထားလိုက်သည်။
ရှောင်၀မ်က ယခင်ကလိုပင် ပုံဆွဲလိုက် သီချင်းရေးလိုက်ဖြင့်ရှိနေပြီး မိဘတွေကို ခွဲသွားရမှာ သူ မဟုတ်သဖြင့် ဤကိစ္စက သူစိတ်ပူရမည့်ကိစ္စမဟုတ်ဟု တွေးနေလေသည်။ စန်း၀မ်နှင့် မခွဲချင်သော်ငြား အစ်ကိုကြီး ၊ အား၀မ်နှင့် မိုင်ဆွေ့တို့သည်လည်း ပညာသင်ရန် ထွက်သွားကြမှာပဲဖြစ်သည့်အတွက် တားဖို့ စိတ်ကူးမရှိချေ ။
ထိုအစား စန်း၀မ်အတွက် သီချင်းတစ်ပုဒ် ရေးပေးမည်ဟုသာ ရှောင်၀မ်က စဥ်းစားထားလေသည်။
အား၀မ်ကလည်း ဆပ်ပြာစက်ရုံသို့မသွားဘဲ မိုင်ဆွေ့နှင့်အတူ ချက်ပြုတ်ရာ၌ ကူညီပေးနေလေသည်။
ညစာပြင်ဆင်ပြီးသွားချိန်တွင် ဟန်ချင်စုန့်သည် စက်ဘိီးစီး၍ ပြန်ရောက်လာကာ ခြံထဲ၀င်လိုက်သည်နှင့် သလဲသီးပင်အောက်၍ အသက်မရှိသလို ထိုင်နေသော စန်း၀မ်ကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။
ဟန်ချင်စုန့် : " ..... "
လင်းလန် အပြုံးလေးဖြင့် ယောက်ျားဖြစ်သူအား ကြိုဆိုလိုက်သည်။
" ယောက်ျားရေ ဒီနေ့ အားကစားကျောင်းကဆရာက ကျွန်မတို့ရဲ့ စန်း၀မ်ကို လာတွေ့သွားသေးတယ်သိလား "
ဟန်ချင်စုန့် : " ရေကူးတာနဲ့ ပတ်သက်နေတာလား "
လင်းလန် ခေါင်းညိတ်ပြပြိိီး ရှင်းပြလိုက်သည်။
ဟန်ချင်စုန့် : " ကောင်းတဲ့ကိစ္စပဲ "
လင်းလန် စန်း၀မ်၏ စိတ်အခြေအနေကို တိုးတိုးလေးကပ်ပြောပြလိုက်သည်။
" အိမ်နဲ့ မခွဲချင်လို့တဲ့ "
ဟန်ချင်စုန့် လင်းလန်၏လက်ကို ကိုင်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်
" သူ့ဘာသာပဲ ဆုံးဖြတ်ပါစေ "
" ကျွန်မလည်း အဲ့လိုပဲထင်တယ် "
ထို့နောက် ဟန်ချင်စုန့်အား ခြေလက်ဆေးရအောင် ထားခဲ့လိုက်ပြီး ကလေးများနှင့်အတူ ညစာပြင်ဆင်ပေးရန် မီးဖိုခန်းထဲသို့ ထွက်သွားလိုက်သည် ။
စန်း၀မ် အဖေဖြစ်သူပြန်ရောက်လာပြီး အမေဖြစ်သူကလည်း အလုပ်များနေကာ မောင်နှမများကလည်း ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ရှိနေကြသည်ကိုကြည့်၍ သူမရှိလည်း အဆင်ပြေမှာပါဟု တွေးမိသွားသည်။ သူနဲ့ မတွေ့ရတာပဲ ရှိမှာပါ ။
မိဘတွေနဲ့ မိသားစုကိုလွမ်းလာရင် အစ်ကိုတွေ၊ အစ်မနဲ့ ညီငယ်လေးကို လွမ်းလာရင်ရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။
ဒါပေမယ့်လည်း စန်း၀မ် ...တကယ် ရေကူးသင်ချင်မိသည်။ ရေကူးကန်လည်းရှိပြီး ပြိုင်ပွဲများကို၀င်ပြိုင်ကာ ဆုတံဆိပ်များရနိုင်သည့်အပြင် လစာရော အစားအသောက်ကောင်းတွေပါရှိနေသဖြင့် လင်းလန်တို့ထံ ပြန်ပေးနိုင်ဦးမည်ဖြစ်လေသည်။ ပြိုင်ပွဲမှာ အနိုင်ရခဲ့လျှင်လည်း သတင်းစာမှာ ထည့်ပြီးကြော်ငြာပေးဦးမှာတဲ့လေ ။
မားမာက သတင်းစာဖတ်ရတာ ကြိုက်တဲ့သူဆိုတော့ အဲ့ဒါကိုသာ မြင်မယ်ဆိုရင် အရမ်းဂုဏ်ယူသွားမှာပဲမလား ။
ရဲဘော်ဟန်ချင်စုန့်နှင့် ဇနီးလင်းလန်တို့၏ တတိယသားစန်း၀မ်က ပြိုင်ပွဲတွင် ဒုတိယရခဲ့ပါတယ်လို့ရေးထားမှာ...နေဦး ပထမဖြစ်ရမှာပေါ့ ။ မဟုတ်ရင် မိဘတွေနဲ့ခွဲသွားရတာက ဘာအကျိုးရှိတော့မှာလဲ ။ ပထမပဲဖြစ်ရမှာပေါ့ ။
၄င်းအပြင် ရေဒီယိုမှ အားကစားလိုင်းများတွင်လည်း ထည့်သွင်းဖော်ပြပေးဦးမည်ဖြစ်လေသည်။
အဲ့လ်ိုသာဆို စန်း၀မ် ၊ ရဲဘော်ဟန်ချင်စုန့်နှင့် လင်းလန်တို့၏ တတိယမြောက်သားသည် ရေကူးပြိုင်ပွဲမှာ ပထမရခဲ့ပါတယ်ဆိုပြီး ကြေညာပေးမှာမဟုတ်ဘူးလား ။
ထိုသည်ကိုတွေးရင် စန်း၀မ် သဘောတကျဖြင့် ရယ်လိုက်မိသည်။
Xxxxxxxx
Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Welcome To MM Storyteller
REGISTER