Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Part 695
ကျိုးရှုကွမ်း ခေါင်းခါလိုက်မိသည်။ လွမ်ယောင်ဟွေ့က ထိုကိစ္စများကို နားလည်မည်မဟုတ်ပေ ။
လွမ်ယောင်ဟွေ့ : " မင်းပြောသလိုသာဆို တပ်ထဲသွားကြမှာလား "
ကျီထင်ရှန်းက မျက်မှောင်ကြုံ့သွားလေသည်။
" ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ကြမှာလဲ လက်မှတ်လည်းမရှိတော့ဘူး ပိုက်ဆံလည်း တစ်ပြားမှမကျန်တော့ဘူးဆိုတော့ အဲ့လိုမလုပ်ရင် အငတ်ခံပြီးသေမှာလား "
စားစရာမရှိလို့ဆိုပြီး တောင်းစားနေကြမှာလား ။
သုံးယောက်လုံး ငြိမ်ကျသွားမိသည်။
" ဟေး ငါတို့ပေါင်းပြီး ကလေးတွေ ပြန်ပေးဆွဲကြမလား ... ဟားဟား " ကျီထင်းရှန်က နောက်သည်။
ကျိူးရှုကွမ်း : " ငါ့မှာ မိဘတွေ ရှိသေးတယ် "
" ဒါဆိုလည်း အဲ့ဒီ့လူချောလေးကိုပဲ ဖမ်းကြမလား " ကျီထင်းရှန်က ပြုံးနေလေ၏။
" တောမှာလည်း အဲ့လို စိတ်၀င်စား ကောင်မလေးတွေ ရှိတာပဲလား "
လွမ်ယောင်ဟွေ့ : " ငတုံးကောင် ဘာအဓိပ္ပာယ်နဲ့လဲ အရိုက်ခံရတာကို မမှတ်သေးဘူးလား မင်းနိုင်မှာမို့လို့လား မိန်းမယူမှာဆိုရင် တပ်ထဲလည်း ၀င်မနေနဲ့တော့ "
ကျီထင်းရှန် : " ရူးနေလား ငါက အခုမှ ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပဲရှိသေးတာ ယူစရာလားကွ "
ကျီထင်းရှန်၏အကြည့်များကို တစ်နေရာမှ ဖမ်းစားသွားလေသည်။ ဆူးနှင်းဆီလေးက တံခါးနားတွင် ထိုင်နေတာဖြစ်သည်။ ထိုကောင်မလေးသည် အခြားသူများနှင့် ရယ်ရယ်မောမောရှိနေပြီး ကျီထင်းရှန် ထိုသည်ကို ပွင့်လန်းလာသော ပန်းလေးတစ်ပွင့်နှယ် မြင်နေမိသည်။
ထိုကောင်မလေးသည် ကလေးမျက်နှာလေးနှင့် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူမ၏ မိသားစုများကြားတွင် ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ပြုမူနေပြီး မျက်လုံးလေးများကလည်း သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေးဖြစ်ပေသည်။
သူကြည့်နေသည်ကို ခံစားမိသွား၍လားမသိ ရုတ်တရက်လှည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးလာလေသည် ။
ကျီထင်းရှန် အံ့သြသွားမိကာ အကြည့်လွှဲလိုက်မိသည်။ ၀ါး... တကယ်ပဲ မခေပါလား ။
မိုင်ဆွေ့ ကျီထင်းရှန်အား ပြန်ကြည့်ပေးပြီးနောက်တွင် ထိုင်နေသည့်ဟန်ကို ပြင်လိုက်သည်။
အား၀မ် : " ဘာဖြစ်လို့လဲ "
မိုင်ဆွေ့ : " အဲ့ဒီ့ ပန့်ခ်သုံးယောက်က ဘယ်ကရောက်လာတာလဲမသိဘူး "
အား၀မ်က လှမ်းကြည့်ပြီးနောက် ရယ်လိုက်လေသည်။ " ပန့်ခ်တွေမဟုတ်ပါဘူး "
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ရထားသည် ဘူတာတစ်ခု၌ ရပ်လိုက်သဖြင့် ခရီးသည်များက အတင်းတိုးကြိတ်ကာ တက်နေကြပြန်လေ၏။
အား၀မ် မိုင်ဆွေ့ကို လက်ကဆွဲ၍ ခေါ်လိုက်သည်။ " သွားကြည့်ပြီး ပြန်လာရအောင် "
မိုင်ဆွေ့လည်း လိုက်သွားလိုက်သည်။
ကျီထင်းရှန် ထိုသည်ကိုကြည့်၍ မဲ့လိုက်မိသည်။
" ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာကိုကွာ "
ကျိုးရှုကွမ်း : " ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ဒီအတိုင်းရင်းနှီးကြတာနေမှာပါ "
ကျီထင်းရှန် : " ငါ့မှာညိိီမမှမရှိတာ ဘယ်သိမှာလဲကွ "
မိုင်ဆွေ့နှင့်အား၀မ်ပြန်လာသည်အထိ လင်းလန်က အိပ်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
လူများ ထပ်တက်လာကြသဖြင့် အတွဲငါး၌ အနံ့အသက်များက ပိုပြင်းလာလေသည်။
ရထား၀န်ထမ်းများက တွန်းလှည်းများတွန်းကာ နေကြာစေ့များ ၊ မုန့်များနှင့် အအေးများကို လိုက်ရောင်းနေလေ၏။ စျေးကြီးလွန်းသဖြင့် ချမ်းသာသူများမှလွဲလျှင် ၀ယ်မစားနိုင်ကြသည့်အရာများ ဖြစ်ပေသည်။
အတွဲငါးသ်ို့ရောက်လာကာ အော်ရောင်းနေသဖြင့် လင်းလန် နိုးသွားလေသည် ။
ရထား၀န်ထမ်းသည် ရောင်းနေရင်းဖြင့် ရထားအတက်အဆင်းလုပ်ရာတွင် ပြုတ်ကျမည်စိုး၍ အလျင်မလိုကြရန် ပြောနေသေးသည်။
လင်းလန် အပြင်ကိုကြည့်လိုက်မိသည့်အခါ နေအလင်းရောင် ရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မြို့သို့ရောက်ရန် သုံးပုံနှစ်ပုံလောက် လိုသေးပေသည်။ ယခုခေတ်၌ တစ်နာရီလျှင် ကီလို၉၀အလျင်ဖြင့်သာ သွားနိုင်တာဖြစ်သဖြင့် ခရီးသိပ်မတွင်ပေ ။
လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ဆောင်းရာသီရိတ်သိမ်းချိန်ကြောင့် လယ်ကွင်းများထဲ၌ အလုပ်လုပ်နေကြသည်များကို မြင်နိုင်ပေသည်။
လင်းလန် နာရီကိုကြည့်၍ ကလေးများကို သတိပေးလိုက်သည်။
" ရေဒီယို နားထောင်ကြရအောင် "
နေ့လယ်ခင်းနှင့် ညနေခင်းများတွင် အားကစားသတင်းများ လွှင့်တက်ပေသည်။
မိုင်ဆွေ့က ချက်ချင်းပင် ရေဒီယိုကိုထုတ်၍ စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်လေသည်။ ဘေးမှ ခရီးသည်များကလည်း စိတ်၀င်တစား နားထောင်နေကြသည်။
ပထမလွှင့်နေသည်များက သတင်းများနှင့် သီချင်းများဖြစ်လေသည်။ ခဏအကြာမှသာ အမျိုးသမီးတင်ဆက်သူ၏ အသံက်ိုကြားလိုက်ကြရသည်။
" ယခုကျင်းပနေခဲ့တာကတော့ ၇၃ကြိမ်မြောက် ခရိုင်စုအဆင့် ဆောင်းရာသီရေကူးပြိုင်ပွဲပါ ပြိုင်ပွဲကိုတော့ မြို့တော်က ပြည်သူ့ခန်းမဆောင်မှာ ကျင်းပတာဖြစ်ပါတယ် ဒီနေ့ပြိုင်ပွဲကတော့ အကြိုဗိုလ်လုပွဲပါ ၊ ရေကူးသမားငယ်လေးတစ်ယောက်ကတော့ အစွမ်းတွေ ထုတ်ပြသွားခဲ့ပါသေးတယ်ရှင် ၊ ရေကူးတာက မြန်လွန်းလို့ ရေထဲမှာ ဘီးလေးလည်နေသလိုပဲလို့ ပြောကြပြီး သူကတော့ သူကိုယ့်သူ ဘဲနက်တစ်ကာင်လို့ ဆိုပါတယ် ၊ ဆယ်နှစ်ပဲရှိသေးပေမယ့် တစ်အုပ်စုထဲက ဆယ့်သုံးနှစ် ဆယ့်လေးနှစ်ကလေးတွေကို ကျော်သွားခဲ့တာပါ .... "
ရထားပေါ်တွင်ဖြစ်၍ လိုင်းကမငြိမ်ပေ။
ရှောင်၀မ်က စိတ်မထိန်းနိုင်တော့၍ ရေဒီယိုကို ကောက်ကိုင်လိုက်လေသည်။
" မြန်မြန်ပြောလေ စန်း၀မ်ကောဟုတ်တယ်မလား "
မိုင်ဆွေ့ : " သူပဲနေမှာ ... ရေဒီယိုမှာ ဘဲနက်အကြောင်းပါ ပါလာပြီပဲ ဟားဟားဟား "
အား၀မ် : " စန်း၀မ်တော့ ဒေါသထွက်နေတော့မှာပဲ သူပြောနေကြက ငန်းနက်ကြီးလို့ပြောနေကြလေ "
(ဘဲတွေက လမ်းလျှောက်ရင် ကွတကွတနဲ့ ပြီးတော့ ရေကူးတာလည်း မမြန်ဘူးလေ ၊ ဘာလို့ ဘဲနက်ဖြစ်ရမှာလဲ ။
သေချာပေါက် ငန်းနက်ကြီးပဲပေါ့ ... )
စန်း၀မ်က ထိုသို့ပြောနေကြဖြစ်ပေသည်။
ထိုအချိန်တွင် အမျိုးသားတစ်ယောက်၏ ကြေညာသံက်ို ပြန်၍ကြားလိုက်ကြရသည်။
" ဒီလူငယ်လေးက အရမ်းတော်လွန်းပါတယ်ဗျာ ငါးတစ်ကောင်လိုပဲ ကူးနေတာက မသိရင် ရေနတ်ဘုရားရဲ့ သားတော်ကြနေတာပဲဗျို့ ..."
" ... မနက်ဖြန်ကြရင်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဗိုလ်လုပွဲ ... "
လိုင်းပျောက်သွားပြန်လေ၏။
ရှောင်၀မ်က တစ်ခစ်ခစ် ရယ်နေလေ၏။ " အရှေ့ကနေ အနောက်ကိုကူးတယ်ကွယ် ငါးလေးတစ်ကောင်နှယ် ~ "
ရေဒီယိုမှ တစ်စွန်တစ်ဖျားကိုသာ ကြားလိုက်ရသော်လည်း လင်းလန်တို့ ပျော်နေမိသည်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ မြို့တော်သို့သွားခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာပဲ စန်း၀မ်က ရေဒီယိုထဲ၌ ပါလာလေသည်။
ရှောင်၀မ်က စန်း၀မ်လိုပင် အတုယူပြီး ရေကူးဟန်လုပ်ပြနေသည်။
" စန်း၀မ်က ဒီလိုကူးတာမလား မားမား ဒါကိုဘယ်လိုခေါ်တာလဲ "
လင်းလန် : " မားမားလည်း မသိဘူးလေ အလွတ်တန်းကူးတာလား ဒါမှမဟုတ် လိပ်ပြာကူးလား စန်းကောရော သိလား "
လင်းလန် ဟန်ချင်စုန့်ကို စလိုက်သည်။
ဟန်ချင်စုန့်တ်ို့သည် ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ရေကူးသမားများမဟုတ်၍ အားကုန်သက်သာကာ အလွယ်ဆုံးဖြစ်သည့် အလွတ်တမ်းကူးနည်းကိုသာ ကူးကြတာဖြစ်သည်။
" တိုက်ရိုက်လွှင့်တာမရှိတော့ နှမြောစရာပဲ "
လင်းလန် အနည်းငယ် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ ပြန်ကြည့်လို့ရမည့် ဗွီဒီယိုလည်း မရှိလောက်ပေ ။
ခဏအကြာတွင် ညစာစားချိန်သို့ ရောက်လာလေသည်။
နွေရာသီ၌ အစားအသောက်များသည် သိုးလွယ်သဖြင့် လင်းလန် အိမ်မှ ပြင်မလာခဲ့ပေ ။ ယခုဆို ပေါက်စီနှစ်လုံးသာ ကျန်လေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ကလေးများအား ရထားပေါ်မှ ညစာကို၀ယ်ကျွေးမည်ဟု တွေးထားသည်။ မြို့ကိုပထမဆုံးအနေဖြင့်သွားတာဖြစ်၍ ရထားပေါ်မှ အစားအစာကိုလည်း ပထမဆုံးစားဖူးစေချင်မိသည်။
သို့ဖြစ်၍ ဟန်ချင်စုန့်နှင့်အတူ ကလေးများကိုခေါ်၍ စျေးကြီးသော်လည်း အရည်အသွေးမကောင်းသော ညစာကို၀ယ်ရန် ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
Xxxxxxx
Part 696
ဟင်းနှစ်ပွဲ ၊ အချဥ်တစ်ခွက်နှင့် ခေါက်ဆွဲနှစ်ပွဲ ၊ ပြောင်းဆန်ပြုတ်နှင့် ပေါက်စိီများကို ၀ယ်လိုက်သည်။
လူတစ်ယောက်သည် ရထားပေါ်မှ အစားအစာများက စျေးကြီးသော်လည်း အရသာမရှိကြောင်း ညည်းညူနေလေ၏။
" မားမား သမီးလည်း ရထားပေါ်က အစားအသောက်တွေကို နောက်ထပ်မစားချင်တော့ဘူး " မိုင်ဆွေ့ကလည်း အတူတူပင် ပြောလာလေသည်။
လင်းလန် ရယ်လိုက်မိသည်။
" တစ်ခါမှမစားဖူးရင် ဘယ်လောက်ဆိုးတယ်ဆိုတာကို ဘယ်သိမှာလဲ မဟုတ်ဘူးလား ဒါကို ပိုက်ဆံပေးပြီး ဗဟုသုတ၀ယ်တယ်လို့ ပြောလို့ရတယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဗိုက်တော့၀သွားတာပဲလေ "
ကလေးများသည် မသိခင်က ရထားပေါ်က အစားအစာများက အလွန်အရသာရှိမည်ဟု ထင်နေခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ ပုံမှန်စားနေကြအရာများလောက်မကောင်းသော်လည်း ဗိုက်၀အောင် စားလိုက်ကြရလေသည်။ ထို့နောက်တွင် ရယ်ကာမောကာဖြင့်ပင် ပြန်ထိုင်နေကြလေ၏။
ရှောင်၀မ်က တစ်၀ါး၀ါး သမ်းနေပြီးနောက်တွင် တ၀မ်၏လက်မောင်းကြားတွင် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
မှောင်ရိပ်သန်းကာ ခုနစ်ရာရီအချိန်တွင် ရထားသည် မြိုသို့ ရောက်ခါနီးနေပြီဖြစ်သည် ။ ဤခေတ်၌ ရထားများသည် နောက်ကျတတ်ဆဲဖြစ်၍ ဘူတာကြီးသို့ ညရှစ်နာရီခွဲအချိန်မှသာ ဆိုက်လေသည်။
သို့ဖြစ်၍ လုံး၀မှောင်နေပြီဖြစ်သည်။
ဟန်ချင်စုန့်က ရှောင်၀မ်ကို ချီလိုက်ပြီး တ၀မ်နှင့်အား၀မ်က အထုပ်များကိုဆွဲကာ မိုင်ဆွေ့နှင့်လင်းလန်က ကျောပိုးအိတ်များကို သယ်လိုက်ကြသည်။
မြို့သို့ရောက်သောအခါ ရထားပေါ်မှ ခရီးသည်သုံးပုံနှစ်ပုံသည် ဆင်းကြသဖြင့် တံခါးပေါက်သို့ ဒီရေအလားတိုးနေကြလေ၏။
" မတိုးကြနဲ့ မတိုးကြနဲ့ ငါ့ဖိနပ်ရော ဖိနပ်ကျွတ်သွားပြီ "
လင်းလန် : " ဒီလိုဘူတာကြီးမှာဆို အကြာကြီးရပ်ပေးလိမ့်မယ် စိတ်မပူနဲ့ တိုးဖို့မလိုဘူး "
တ၀မ်နှင့်အား၀မ်က ရှေ့မှဦးဆောင်ကာ အလယ်တွင် မိုင်ဆွေ့နှင့် လင်းလန်ရှိပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဟန်ချင်စုန့်က ရှောင်၀မ်ကို ချီထားလေသည်။ လင်းလန် ရှောင်၀မ်၏ ခြေထောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အိပ်ပျော်နေသဖြင့် ဖိနပ်ကျွတ်ကျကာ ကျန်နေခဲ့မည်စိုး၍ ဖြစ်ပေသည်။
ဟန်ချင်စုန့်က ရှောင်၀မ်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ချီလိုက်ကာ သူ့ပုခုံးပေါ်တွင် ခေါင်းတင်စေလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က လင်းလန်ကို ကာထားပေးလေသည်။
" မြန်မြန်သွားကြလေ " ကျီထင်းရှန်တို့သုံးဦးက အတွဲခြောက်မှ အတွဲငါးသို့ကူးလာကာ ဟန်ချင်စုန့်တို့နောက်သို့ ရောက်လာလေသည်။
အသံကြား၍ ဟန်ချင်စုန့် လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
ကျိုးရှုကွမ်းက ခေါင်းလေးငုံ့ကာ " မင်္ဂလာပါ ဦးလေးဟန် " ဟုနှုတ်ဆက်သည် ။
ဟန်ချင်စုန့်က မျက်နှာသေဖြင့် ခေါင်းသာပြန်ညိတ်ပြပြီး စကားမပြန်ပေ ။
ကျီထင်းရှန် : " ဟန်၀မ်ကော ဘယ်သွားမလို့လဲ "
အား၀မ် : " အစ်ကိုကြီး မေးနေတယ်လေ "
တ၀မ် : " ငါ့ကို လာမခေါ်နဲ့ "
အစ်ကိုကြီးက ဘယ်သူ့ကိုပြောနေသည်ကိုသိချင်၍ လှည့်ကြည့်မိသည့်အခါတွင် သူမအား မျက်စိမှိတ်ပြနေသော ကျီထင်းရှန်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ မိုင်ဆွေ့နှုတ်ခမ်းဆူ ကာ ပြန်လှည့်လိုက်မိသည် ။
ရထားပေါ်မှဆင်းပြီးနောက်တွင် လူအုပ်ကြီးနောက်မှလိုက်ကာ ဘူတာအပြင်သို့ ထွက်လာလိုက်ကြသည်။
ဟန်ချင်စုန့် : " ကျင်းရှို့ စာထဲမှာရေးထားတာတော့ ကြိုဖို့ လူလွှတ်လိုက်မယ်တဲ့ "
လက်မှတ်စစ်ဆေးသူက ရထားလက်မှတ်များကို အပေါက်ဖောက်ပေးပြီးမှ ထွက်သွားခွင့်ပြုသည်။
" ခေါင်းဆောင်ဟန် ... " ၇၁ စတိုင်စစ်စိမ်းရောင် ၀တ်စုံက်ု၀တ်ထားသော စစ်သားတစ်ယောက်က ပြုံးပြကာ ပြေးလာပြီး ဟန်ချင်စုန့်တို့သုံးဦးကို လာဖက်လေသည်။
ဟန်ချင်စုန့် လင်းလန်ကိုဖက်ထားသော လုကျင်းရှို့၏လက်အား ချက်ချင်းပင် ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်သည်။
လုကျင်းရှို့က စပ်ဖြဲဖြဲနှင့် ရယ်နေလေ၏။
" ခေါင်းဆောင်ဟန်ကလည်းဗျာ အခုမှပြန်တွေ့တာကို နည်းနည်းလောက် မျက်နှာသာပေးပါဦးဗျာ "
ဟန်ချင်စုန့်လည်း လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
လုကျင်းရှို့က လက်၀ါးချင်းရိုက်လိုက်လေသည်။
" ကျိုးရှောက်တုန်းသာမရှိရင် ခေါင်းဆောင်ကို ဘယ်တော့မှ နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး "
ထို့နောက်လင်းလန်အား ပြုံးပြလာသည်။ " မရီးကို တွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီဗျာ "
လင်းလန် မျက်နှာရဲသွားမိသည် ၊ မှောင်နေလို့သာ တော်သေးပေသည်။ လုကျင်းရှို့အား လက်ချင်းဆွဲ၍ ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
" ထောက်ပံ့ရေးအရာရှိလုကို အလုပ်ရှုပ်အောင် လုပ်မိသွားပါတယ်ရှင် "
" ဘာကို ထောက်ပံ့ရေးအရာရှိလုတွေ ဘာတွေခေါ်နေရတာလဲ မရီးရာ "
ဟန်ချင်စုန့် လင်းလန်၏ လက်အားပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။ " လုကျင်းရှို့တဲ့ ကျင်းရှို့လို့ပဲခေါ်လို့ရတယ် "
လုကျင်းရှို့ : " ခေါင်းဆောင်ရေ ကျွန်တော့်နာမည်ကို လုကျဲဖန်လို့ ပြောင်းထားတယ်လို့ ပြောထားတယ်မလား ... ကျွန်တော့်နာမည်က ... ထားလိုက်ပါတော့ ကျင်းရှို့လို့ပဲ ခေါ်ပါတော့ "
ဟန်ချင်စုန့် ကလေးသုံးယောက်ကိုခေါ်၍ နှုတ်ဆက်ခိုင်းလိုက်သည်။
" ဦးလေးလု မင်္ဂလာပါ "
လုကျင်းရှို့ ကလေးသုံးယောက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ တ၀မ်ကိုမြင်သောအခါ ပုခုံးကို နှစ်ချက်မျှ ပုတ်ပေးလိုက်မိသည်။
တ၀မ်က မျက်နှာသေဖြင့်ပင် ရှိနေလေ၏။
" ကြည့်ကောင်းသားပဲကွ " လုကျင်းရှို့က ဟန်ချင်စုန့်ထံ လှည့်မေးသည်။ " ဒီကို ပို့ပေးမှာလား "
ဟန်ချင်စုန့် : " မင်း ပြောကြည့်လေ "
လုကျင်းရှို့ : " အသေအချာပဲ "
ဟန်ချင်စုန့် : " စည်းကမ်းဖောက်သလို ဖြစ်နေလိမ့်မယ် "
ဟန်ချင်စုန့်က ယခင်လိုပင် မပြောင်းလဲသေးသည်ကို သိသဖြင့် လုကျင်းရှို့ လင်းလန်ထံသို့သာ အာရုံပြောင်းလိုက်မိသည်။ လင်းလန်နှင့် မိုင်ဆွေ့အား လှပကြောင်း ချီးမွမ်းကာ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို ရုပ်ချောကြောင်း ပြောပေးလိုက်သည်။
" မရီး " လူကျင်းရှို့က ခေါ်သည်။
ထိုခေါ်သံ၏ နောက်ကွယ်တွင် စနောက်နေချင်စိတ်များပါနေသည်ဟု လင်းလန် ထင်နေမိသည်။
" နည်းနည်းလောက် ကြာကြာနေကြပေါ့ဗျာ အိမ်ရှင်အနေနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အလည်အပတ်လိုက်ပို့ပေးပါဦးမယ် "
လင်းလန် ပြုံးပြလိုက်သည်။ " ရပါတယ်ရှင် အလုပ်အားမှ အဲ့လိုလုပ်ပါရှင် "
လုကျင်းရှို့ ဟန်ချင်စုန့်တို့မိသားစုအား ကားဆီသို့ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ရပ်ထားသော ဂျစ်ကားနှစ်စိိီးကိုမြင်မှ သတိရသွားပြီး နဖူးလက်ပြန်ရိုက်လိုက်မိသည်။
" ခေါင်းဆောင်ဟန်ကိုတွေ့လို့ အပျော်လွန်ပြီး မေ့သွားတယ်ဗျာ ကောင်လေးသုံးယောက်က်ိုလည်း ကြိုရဦးမှာ "
ဟန်ချင်စုန့်တို့အား စောင့်ခိုင်းထားခဲ့ပြီး ပြန်သွားမည်အလုပ်တွင် ကောင်လေးသုံးယောက်က သူတို့ရှိရာသို့ လျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျိုးရှာကွမ်းက ရှေ့ထွက်လာကာ မေးသည်။
" တစ်ဆိတ်လောက်ဗျ ဦးလေးက ဦးလေးကျိူးရဲ့ ရဲဘော်ဆိုတဲ့သူလားဗျ "
လုကျင်းရှို့မျက်နှာထက်ရှိ အပြုံးက ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
" မင်းတို့သုံးယောက်က တပ်ထဲ၀င်မယ်ဆိုတဲ့ သူတွေလား "
ထိုသုံးယောက်သည် ရထားပေါ်ကလို မပြုမူရဲတော့ဘဲ အမြှီးကုပ်နေကြလေ၏။ " မင်္ဂလာပါ အရာရှိလု "
တစ်ယောက်ချင်းစီက လုကျင်းရှို့အား မိတ်ဆက်ကြလေသည်။
လုကျင်းရှို့က လက်ဆွဲကာ နှုတ်ဆက်ခြင်းလည်း မပြုဘဲ ကားပေါ်သို့သာ တက်ခိုင်းလိုက်လေ၏။
ဟန်ချင်စုန့်က ရှောင်၀မ်ကိုချီကာ လုကျင်းရှို့၏ ဘေးခုံတွင် ၀င်ထိုင်လေသည်။ အနောက်တွင် လေးယောက်ထိုင်ခြင်းက ကြပ်နေသဖြင့် တ၀မ်က ကျီထင်းရှန်တို့နှင့် အတူသွားစီးသည်။
Xxxxxxx
Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Welcome To MM Storyteller
REGISTER