အပိုင်း ၃၉

Chapter 39

လင်းရုဖေးနှင့်အစေခံနှစ်ယောက်ဝင်သွားသည့်အခါ ထိုသူတို့၏အာရုံများဖမ်းစားခံလိုက်ရသည်။

၎င်းတို့၏အကြည့်ထဲတွင် ကောင်းမွန်မှုနှင့်ဆိုးယုတ်သောသဘောထားနှစ်မျိုးလုံးကိုမြင်နိုင်သည်၊ သို့သော် အများစုကသူတို့အားစပ်စုလိုစိတ်ဖြင့်သာကြည့်နေကြသည်။ လူအများအပြားရှိနေလျှင် ၎င်းသိုင်းလောကဖြစ်ပြီး စားသောက်ဆိုင်ငယ်လေးတွင်ဆိုပါက သိုင်းလောကအငယ်စားလေးဟုဆိုကြသည်။

စားပွဲထိုးသည် အထက်တန်းစားဧည့်သည်များကိုတွေ့သည်နှင့် လက်ဖက်ရည်များအလျင်ချပေးပြီး စားမည်လား၊ တည်းမည်လားမေးမြန်းသည်။ ဖူဟွားက အပေါ်ထပ်မှအခန်းနှစ်ခန်းကိုမှာပြီး ယွီရွေ့ကိုစားပွဲထိုးနှင့်လိုက်သွားကာ အခန်းစီစဉ်ခိုင်း၍ သခင်လေးကယနေ့ည၌ထိုအခန်းများတွင်နေမည့်အကြောင်းပြောလိုက်သည်။ သူမကား လင်းရုဖေး၏အနီးတွင်အေးစက်နေသောမျက်နှာဖြင့်ရပ်နေပြီး စပ်စုချင်သောအကြည့်များကိုဟန့်တားထားသည်။

ချုချာပြီးထိုချောင်းမပြတ်ဆိုးနေသော ရုပ်ရည်ချောမောသောသခင်လေးနှင့် လှပသောမျက်နှာလေးများဖြင့် အစေခံမိန်းကလေးများ၊ ဤသို့သောပေါင်းစပ်မှုက အမှတ်မထင်အပြင်လူများကိုပါဆွဲဆောင်မိသွားစေသည်။

လင်းရုဖေးကစားပွဲတွင်ဝင်ထိုင်ပြီး လက်ဖက်ရည်ခွက်အားကိုင်ကာတစ်ငုံသောက်ကာ စားစရာအချို့လည်းမှာသည်။ စားသောက်ဆိုင်မှလက်ဖက်ရည်အရသာက ပေါ့လွန်းပြီးသူတို့ယူလာသောလက်ဖက်ရည်အသစ်က မကောင်းပေ။ သို့ထိတိုင် အစားအသောက်များကကောင်းမွန်ပြီး အထူးသဖြင့် ကြွပ်ရွနေသောအမဲကြော်သည် သေရည်နှင့်သာဆိုလျှင် သေချာပေါက်မြိန်နိုင်သည်။

လင်းရုဖေးကချောင်းအရမ်းဆိုးနေလေရာ သေရည်မသောက်ရဲပေ။ ရှက်စရာပင်။

လင်းရုဖေးကတွေးနေပြီး သေရည်၏ရနံ့ကသူ၏နှာခေါင်းအဝကိုပွတ်သပ်သွားသည်။ လင်းရုဖေးလိုက်လံကြည့်မိသည်တွင် အင်္ကျီလက်အတိုနှင့်လူငယ်တစ်ယောက်ကိုတွေ့ရသည်။ ထိုသူသည်အရက်ခွက်ကိုင်ထားပြီးသူ့အားကြည့်နေ၏။ 

လင်းရုဖေး၏အကြည့်ကိုခံစားမိသည့်အခါယိုင်တိယိုင်တိုင်ဖြင့်လင်းရုဖေးထံလျှောက်လာသည်။ 

"သခင်လေးရောမြစ်ကိုဖြတ်မှာလား"

လင်းရုဖေး : "ဟုတ်ကဲ့"

"ကျွန်တော် သခင်လေးကိုမြစ်ဖြတ်ကူးပေးနိုင်ပါတယ်"

လူငယ်၏ကိုယ်ပေါ်တွင် အရက်နံ့များထောင်းနေသော်ငြား သူ၏မျက်ဆံနက်များကတောက်ပနေ၏။ 

"သခင်လေးအဆင်ပြေစေရမယ်လို့ကျွန်တော်ကတိပေးတယ်"

လင်းရုဖေး : "အိုး...တကယ်လား"

လူငယ် : "ဒါပေါ့...ကျွန်တော်တကယ်ပြောတာ"

သူစကားပြော၍မဆုံးသေးခင် ပတ်လည်မှလူအုပ်ကြီးကပျက်ရယ်ပြုလာသည်။ 

၎င်းတို့အနက်မှတစ်ယောက်က "ကျန်းချောင်အာ အပြောမကြီးနဲ့ မင်းကမင်းအဖေလိုတော်မယ်လို့ထင်နေတာလား မင်းအဖေလိုအရမ်းတော်တဲ့လှေသမားတောင် အရင်လကမိစ္ဆာကျောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာသေသွားရတာနော်"

လူအုပ်ကြီး၏လှောင်သံများက ပိုကျယ်လောင်လာသည်။ 

"ကွန်ဖူးခြေထောက်သုံးချောင်းနဲ့ ကောင်စုတ်လေး မင်းလူတွေကိုမြစ်ဖြတ်ကူးဖို့ခေါ်သွားရဲတယ် မိစ္ဆာကျောင်းကမင်းတို့အကုန်လုံးကိုမြိုချပစ်မှာမကြောက်ကြဘူးလား မင်းအသက်ကအဖိုးမတန်ပေမယ့် ဒီသခင်လေးရဲ့အချိန်တွေကိုကြန့်ကြာအောင်မလုပ်နဲ့"

"ဟုတ်သားပဲ မင်းက ခေါင်းမွှေးမရှိတဲ့ကောင်စုတ်လေးပဲ မိုးကနောက်ထပ်လဝက်လောက်အထိရွာနေအုံးမှာ ဒီလဝက်ထဲ ဘယ်သူမှမြစ်ကိုဖြတ်မကူးရဲဘူး"

"ဟုတ်သားပဲ ကျန်းချောင်အာ မင်းအဖေသေတာမလုံလောက်သေးဘူးလား သူ့အရိုးနဲ့အလောင်းတောင်ရှာမတွေ့..."

စကားလုံးမျိုးစုံက မြေကြီးကွဲမတတ်ထွက်ပေါ်လာကြသည်။ ကျန်းချောင်အာဆိုသောလူငယ်လေးကစိတ်ဆိုးပုံမရ။ လင်းရုဖေးအားအပြုံးဖြင့်ကြည့်နေဆဲပင်။ အနှီသူသည်အသက်ကြီးပုံမပေါ်သေးဘဲ လင်းရုဖေးဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကအတိုင်းပိန်ပါးသည်။ 

သူကရယ်ကာ : "သခင်လေး သူတို့ပြောနေတဲ့အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေနားထောင်မနေပါနဲ့ သူတို့ကအဲဒီမိစ္ဆာလောက်တောင် သတ္တိမရှိကြဘူး မိစ္ဆာကျောင်းကိုသူတို့တစ်ခါမြင်ရင် သေအောင်ကြောက်ကြမှာ သခင်လေးသူတို့ပြောတာသာနားထောင်နေရင် နောက်တစ်နှစ်အထိစောင့်နေရမှာ ကျွန်တော်စိုးရိမ်တယ်"

လင်းရုဖေးကား အနည်းငယ်သိချင်စိတ်ဖြစ်လာရသည်။

"မင်းကဘာလို့ဒီလောက်သေချာနေရတာလဲ"

ကျန်းချောင်အာသည် သူ၏အားမရှိလှသောရင်အုပ်ကိုထုပြလျက်သူ၏မိသားစုက မျိုးရိုးအစဉ်အဆက်လှေထိုးသားများဖြစ်ခဲ့ကြောင်းပြောပြသည်။ ဘိုးဘေးများ၊ အဘိုးများ၊ ညီအစ်ကိုများနှင့်သူ၏အဖေမှယခုသူ၏လက်ထက်အထိပင်။ မိစ္ဆာကျောင်းကစတင်သောင်းကျန်းလာသောကြောင့်သူ၏မိသားစုမှလွဲ၍ မည်သူမှမြစ်ကိုဖြတ်မကူးရဲကြောင်းပြောသည်။

သူ၏စကားကြောင့် လူများကအုတ်အုတ်ကြွပ်ကြွပ်ဖြစ်လာကြပြန်၏။

"သူလေကြီးလေကျယ်ပြောတာကိုနားထောင်မနေနဲ့ သူတို့တစ်မိသားစုလုံးမြစ်ထဲမှာတင်သေကုန်တာ မင်းသူ့ရဲ့သောက်အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေနားထောင်နေရင် မင်းပဲချန်းလန်မြစ်ထဲမှာသေလိမ့်မယ်"

ကျန်းချောင်အာ : "ဒီအဆံချောင်နေတဲ့လူတွေကတော့ ကြောက်ရင်လည်းကိုယ်ဟာကိုယ်နေကြပါလား ဘာလို့သူများကိစ္စကိုအာဝင်ချောင်နေကြတာလဲ"

အချို့လူများကရယ်သည်။

"ငါတို့က ကျန်းမိသားစုကြီးဒီနေရာမှာတင်နိဂုံးချုပ်သွားမှာပဲစိုးရိမ်တာ"

လူအုပ်ကြီးကရယ်သည်။ ကျန်းချောင်အာကစိတ်မဆိုးဘဲတစ်ယောက်နှစ်ယောက်နှင့်အတူလိုက်ရယ်နေသည်။ 

သူကတစ်ယောက်ကိုလက်ညိုးထိုးကာလှောင်ပြောင်သည်မှာ "ခင်ဗျားလက်ထပ်ထားတာသုံးနှစ်ရှိပြီ ဘာသတင်းမှမကြားရသေးဘူးနော် ကျွန်တော်ကတော့ခင်ဗျားရဲ့ဖောင်းကားနေတဲ့ပေါင်ခြံကြားထဲကောက်ရိုးအိတ်ကြီးထိုးထည့်ထားသင့်တယ်လို့ထင်တယ် ခင်ဗျားအိမ်ကဥမဥနိုင်တဲ့ကြက်တွေက ခင်ဗျားရဲ့ကောက်ရိုးပုံကြီးကိုတွေ့ရင် ဝပ်နေရုံပဲ အကြံကောင်းတယ်မလား"

လူများ၏ဆဲဆိုနေသောအသံက ဝူးဝူးဝါးဝါးဖြင့်ထွက်လာပြီးစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာသည်။ ကျန်းချောင်အာကသန်မာသူမဟုတ်လင့်ကစား သူ၏ပါးစပ်ကစွမ်း၍ဘာမဆိုပြောနိုင်သည်။ သူသည်သူ့အားမတိုင်ခင်ကလှောင်ပြောင်သူများကို မျက်နှာများဖြူလိုက်နီလိုက်ဖြစ်သွားအောင်လုပ်နိုင်သည်။ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ်သာဖြစ်နေ၍သာမဟုတ်ပါက သူတို့၏အကျႌလက်များကိုလိပ်တင်ကာသူ့ကိုဝိုင်းရိုက်ကြလိမ့်မည်။

လင်းရုဖေးသည် ဤသို့သောအဖြစ်မျိုးကိုတစ်ခါမှမကြုံဖူး၍စိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေလေ၏။

ကျန်းချောင်အာသည် ဆဲရလွန်း၍ပင်ပန်းလာပြီးရှက်ရှက်နှင့်လင်းရုဖေးထံမှရေတောင်းသောက်သည်။ 

လင်းရုဖေးကတခစ်ခစ်ရယ်ကာ : "မင်းမှာအရက်အိုးပါတယ်မဟုတ်ဘူးလား"

ကျန်းချောင်သည်ခေါင်းယမ်း၍တီးတိုးပြော၏။

"အများကြီးမကျန်တော့ဘူး နတ်ဘုရားတွေကဒီလထဲမှာ စားစရာတွေမပေးကမ်းဘူး...တစ်ငုံဆိုတာ တစ်ငုံမရှိသလောက်ပဲ"

လင်းရုဖေးသည်တွေးဆချင့်ချိန်နေပြီးမှ စားပွဲထိုးကိုဆိုင်မှအကောင်းစားအရက်ပုလင်းအချို့ကိုယူလာခိုင်းသည်။ 

ကျန်းချောင်အာ၏မျက်လုံးများကအရောင်လက်သွားကာ ရှက်ရွံ့မှုအချို့ဖြင့်ဆို၏။ 

"ဘာလို့သခင်လေးကရုတ်တရက်ကြီးအရက်တိုက်ရတာလဲ"

လင်းရုဖေးကားပြုံး၍ : "ငါကနေမကောင်းဖြစ်နေတော့အရက်သောက်လို့မရဘူး မင်းကသောက်ရတာကြိုက်တယ်ဆိုတော့ ငါ့အစားသောက်ပေးပေါ့ မင်းဆန္ဒရှိရင်တော့ ချန်းလန်မြစ်ထဲကအကြောင်းတွေလည်းပြောပြလို့ရတယ်"

ကျန်းချောင်အာကခေါင်းအမြန်ညိတ်ကာ ခွက်ပေါင်းများစွာသောက်သည်။ အမဲသားကြော်နှစ်ဖက်ကိုဝါးလျက် သယ်ပို့လှေများအကြောင်းနှင့်ချန်းလန်မြစ်ထဲမှ မိစ္ဆာကျောင်း၏အကြောင်းကိုလက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့်ပြောဆိုနေ၏။

လူသားများနှင့်အဆိုပါ မိစ္ဆာကျောင်းတို့ကြားမှရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မှုများမွာ နှစ်ပေါင်းရာနှင့်ချီကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ဒေသခံများကအမတကျင့်ကြံသူများကိုမိစာၦကျန်းအားဖြေရှင်းပေးရာတွင် အကူအညီတောင်းရန်မတွေးခဲ့ဖူးကြသည်မဟုတ်။ သို့သော် မိစ္ဆာကျောင်းကအားသန်လွန်းပြီးသူနှင့်အကျွမ်းတဝင်ရှိသောရေတွင်သာနေထိုင်သည်။ ကျင့်ကြံဆင့်အဌမရှိသူသာ၎င်းကိုနှိမ်နင်းနိုင်မည်ကိုသူတို့စိုးရိမ်နေကြသည်။

သို့ရာတွင် အဌမအဆင့်ကျင့်ကြံသူများက ဒဏ္ဏာရီထဲတွင်သာရှိသည်။ သေမျိုးများ၏ဘဝကတိုတောင်းပြီး သူတို့၏ဘဝတွင်တစ်ယောက်နှစ်ယောက်သာတွေ့ရနိုင်သည်။

အကူအညီမဲ့စွာဖြင့် လူများမှာနည်းလမ်းပေါင်းစုံဖြင့်မာယာများသောချန်းလန်မြစ်သို့လာကာ မိစ္ဆာကျောင်းအားဖမ်းရန်မြစ်ကိုကူးလာကြသည်။

ဇာတ်လမ်းဆုံးသွားသည့်အခါ အရက်တစ်အိုးလည်းပြောင်သွားခဲ့ချေပြီ။ ဖောင်းကားနေသောဗိုက်ကိုပွတ်သပ်၍ သူသည်မျက်လုံးရွဲကြီးများကိုမျက်တောင်တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာ သခင်လေးအားသူ၏လှေဖြင့်မြစ်အားဖြတ်ချင်သလားဟုမေးလာသည်။

လင်းရုဖေး : "ငါညမှစဉ်းစားပြီးမင်းကိုပြန်ပြောပါ့မယ်"

ကျန်းချောင်အာ : "ရတယ် ရတယ် သခင်လေး ကျွန်တော်ကလူကောင်သေးပေမဲ့ တကယ်အံ့ဩဖို့ကောင်းပါတယ်ဗျ"

ထိုသူက လေချဉ်တက်လိုက်သေးသည်။

"သေချာတယ်....ကျွန်တော်လေသခင်လေးကိုဘာပြဿနာမှမရှိဘဲမြစ်ကိုဖြတ်ကူးပေးနိုင်တယ်"

လင်းရုဖေးက ပြုံးပြီးခေါင်းညိတ်သည်။

ထိုအခါမှ ကျန်းချောင်အာကယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့်ထွက်ခွာသွား၏။

ကုရွှမ်းတု : "မိုးတိတ်သွားပြီ၊ လမ်းလျှောက်ကြမလား"

လင်းရုဖေး : "ကောင်းပြီလေ"

သူဖူဟွားကိုခေါ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်တည်းလမ်းလျှောက်ချင်သည့်အကြောင်းပြောလိုက်သည်။

ဖူဟွားမှာ လင်းရုဖေး၏လုံခြုံရေးကိုစိတ်ပူနေသေးသည့်တိုင် အနှီသူ၏မပြောင်းလဲနိုင်သောသဘောထားကိုတွေ့ရသည့်အခါ ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲလက်ခံလိုက်ရသည်။

စားသောက်ဆိုင်မှထွက်လာချိန်တွင် အပြင်ဘက်၌ရာသီဥတုကြည်လင်နေသည်။ ည၏အမှောင်ထုကစိုးမိုးနေပြီး ချန်းလန်မြစ်တလျှောက်အသံများပဲ့တင်ထပ်နေသည်။ ကမ်းနားမှ ပြင်းထန်သောငါးညှီနံ့များကသူ၏အနံ့ခံအာရုံကိုလှုံ့ဆော်နေ၏။

လင်းရုဖေးသည်လမ်းလျှောက်နေရာမှ : "အဲဒီကလေးကစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ် သွက်လက်တက်ကြွတယ်"

ကုရွှမ်းတု : "သေမှာမကြောက်တဲ့ကောင်လေးပဲ"

လင်းရုဖေးကပြုံးရုံသာပြုံးကာ စကားပြန်မပြောပေ။

ကုရွှမ်းတု : "သူကတကယ်မင်းကိုမြစ်ဖြတ်ကူးပေးနိုင်မယ်လို့ထင်လား"

လင်းရုဖေးကခေါင်းခါပြသည်။

ကုရွှမ်းတု : "ဒါဆိုဘာလို့ သူ့ကိုမဖြေလိုက်တာလဲ"

လင်းရုဖေး : "ချစ်စရာကောင်းတဲ့ကလေးတစ်ယောက်ကိုမျှော်လင့်ချက်တွေပေးတာကလည်းဆိုးတာမဟုတ်ပါဘူး"

ပြီးတော့ အရက်နဲ့အသားကလည်းပျော်စရာပိုကောင်းသွားတယ်လေ။

ကုရွှမ်းတုကရယ်ကာ : "အမှန်ပဲ"

သူတို့နှစ်ယောက် မြစ်ကမ်းနားတွင်လမ်းလျှောက်နေကြသည်။ အဝေးမှ ညအချိန်တွင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလှိုင်းထနေသောချန်းလန်မြစ်အားတွေ့နေရသည်။ မြစ်သည် ကမ်းပါးကိုကျော်၍ကြမ်းတမ်းစွာဖြင့်လှိုင်းများရိုက်ပုတ်နေသည်။ မက်စောက်သောကမ်းပေါ်မှ ချွန်ထက်သောအရာများထိခတ်နေသံကိုရံဖန်ရံခါကြားနိုင်သည်။

လင်းရုဖေးမှာ လှပပြီးအသက်ဝင်သောရေစီးနေမှုကိုမမြင်တွေ့ဖူးချေ။ ၎င်းကအန္တရာယ်ကြီးမားလင့်ကစား ကြီးကျယ်ခမ်းနားနေသည်။ ကုရွှမ်းကသူ၏နံဘေးတွင်ရပ်နေသည်။ 

ရုတ်တရက် သူကပါးစပ်ဖွင့်ကာ "ဟမ့်" ဟူသောအသံကိုထုတ်လိုက်သည်။

လင်းရုဖေး : "ဘာလဲ"

ကုရွှမ်းတု : "တစ်ယောက်ယောက်မြစ်ကိုကူးလာတယ်"

လင်းရုဖေး : "မြစ်ကိုကူးလာတယ်လား"

သူအသေအချာငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ထဲတွင်လှော်တက်နှင့်ဦးထုပ်ဆောင်းထားသောပိန်ပိန်ပါးပါးလူတစ်ယောက်သည် ခနော်ခနဲ့လှေဖြင့်မြစ်ထဲတွင်ရှိနေသည်။ သူသည်ခက်ထန်ကြမ်းကြုပ်မှုကိုတိုက်ခိုက်နေ၏။ လင်းရုဖေးကအံ့ဩသွားသည်။ 

"အဲဒါစားသောက်ဆိုင်မှာတွေ့ခဲ့တဲ့ကျန်းချောင်အာ မဟုတ်လား..."

ကုရွှမ်းတုကအပြုံးတုဖြင့် : "နာမည်ကောင်းကိုပေးထားတာပဲ"

အမှန်တကယ်ကို ကျန်းချောင်အာပင်။ ရင်တုန်စရာအကောင်းဆုံးညတွင် အနှီသူသည်လှေပေါ်၌တစ်ယောက်တည်းရှိနေ၏။ ချန်းလန်မြစ်ကအန္တရာယ်ကြီးသည်၊ ရေစီးသန်ရုံမက ရေတွက်မရနိုင်သောမြေအောက်ကြမ်းပြင်မှကျောက်ဆောင်များလည်းရှိသေးသည်။ အတွေ့အကြုံအရင့်ဆုံးလှေသမားများပင် ညကြီးအချိန်မတော် မြစ်ကိုဖြတ်မကူးရဲချေ။ကျန်းချောင်အာက ပိန်ပါးပြီးလူကောင်သေးသည်။ သူလှေသေးသေးလေးတွင်မတ်တပ်ရပ်နေပုံက အရှိန်ဖြင့်လာသည့်လှိုင်းတစ်လုံးသည်အချိန်မရွေးသူ၏လှေကိုဆွဲမှောက်ပစ်နိုင်သည်။ ယင်းကလူများကို လည်ပင်းတွင်သူတို့၏နှလုံးများ တွဲလွဲချိတ်ထားရသည့်နှယ်။

"မတော်တဆတော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူးနော် ဟုတ်တယ်မလား"

လင်းရုဖေးက အဆိုပါကလေးမျိုးကိုအနည်းငယ်စိတ်ပူစေသည်။

ကုရွှမ်းတုက အာမမခံနိုင်သည့်နှယ်ခေါင်းခါပြ၏။

နှစ်ယောက်လုံးသည် နောက်ထပ်လှိုင်းအလာတွင် ကျန်းချောင်အာတစ်ယောက်လှေမှောက်သွားမည်ကိုအနည်းငယ်စိုးရိမ်နေကြသည်။ သို့သော် သူတို့တခဏမျှကြည့်နေကြပြီးနောက် အနှီသူ၏ကျွမ်းကျင်မှုကိုမျက်၀ါးထင်ထင်မြင်လိုက်ကြရသည်။

ကျန်းချောင်အာသည် ချန်းလန်မြစ်အကြောင်းကိုကောင်းစွာသိထားသည်မှာသေချာ၏။ သူသည်ရေအောက်ကြမ်းပြင်မှကျောက်ဆောင်များရှိနိုင်မည့်နေရာကိုဖြတ်လာနိုင်သည်။ လှေထက်မှသေးငယ်သောသူ၏ပုံရိပ်လေးသည် လက်ထဲမှလေးလံလှသည့်လှော်တက်ဖြင့်လှိုင်းလုံးများတစ်လုံးပြီးတစ်လုံးကိုဖြိုခွဲပစ်သည်။

ကြမ်းတမ်းသည့်လှိုင်းလုံးက ငါးဖမ်းလှေငယ်လေးကြောင့်မပျက်စီးနိုင်ပေ။ ကျန်းချောင်အာသည် လှေပေါ်တွင်လှုပ်ခါနေသည်၊ ပထမတစ်ချက်ကြည့်လျှင် သူသည်အချိန်မရွေးသေနိုင်သည်။ အချိန်တစ်ခုကြာအောင်ကြည့်ပြီးသည့်နောက် ၎င်းတွင်အထူးသတ်မှတ်ထားသောစည်းချက်ကိုတွေ့ရသည်။ သူ၏ခြေထောက်အောက်မှ ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့်မြစ်ကြောင်းသည် သူအလွယ်တကူစီးနင်းနိုင်သည့်အရာတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ ၎င်းသည်ကြမ်းတမ်းပြီး လိုက်လျောညီထွေမဖြစ်စေကာမူသူ၏လက်တွင်းမှမလွတ်မြောက်နိုင်ပေ။

ကျန်းချောင်အာသည် သူ၏အမည်ကိုမပျက်စေဘဲ အမှန်တကယ်ရေလှိုင်း၏အရှင်သခင်ပင်။

ကုရွှမ်းတုသည်စိတ်ဝင်စားခြင်းကြီးစွာဖြင့်ကြည့်ကာဆို၏။

"မင်းပြောတာမှန်တယ် ဒီကလေးကတကယ်စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်"

လင်းရုဖေး : "မြစ်ကဒီလောက်မှောင်မည်းနေတာ သူကအလင်းတောင်မလိုဘူးလား"

ကုရွှမ်းတု : "သူအလင်းရောင်မလိုဘူး ကောင်လေးကအလင်းရောင်နဲ့ဆိုအသားမကျဘူး ညမိုးချုပ်ကြီးသူအိပ်ပျော်နေတာကိုနှောင့်ယှက်ရဲတဲ့သူကတော့...."

သူကကမ်းပေါ်မှ လူသေများ၏အရိုးဖြူများကို ထိုသူတို့၏ကံကြမ္မာအားပြောချင်ပုံဖြင့် လက်ညိုးထိုးပြသည်။

"ခင်ဗျားက ဒီမိစ္ဆာကျောင်းကိုသိတယ်လား"

လင်းရုဖေးသည် ကုရွှမ်းတုကအနှီကျောင်းမျိုးရိုးနှင့်မိတ်ဆွေဟောင်းများဟုပြောဖူးသည်ကိုအမှတ်ရသည်။

ကုရွှမ်းတုကရယ်ကာ : "ကိုယ်သူ့ကိုသိတယ် ဆက်ဆံရေးကတော့သိပ်မကောင်းဘူး"

လင်းရုဖေး : "ဘယ်လောက်တောင်ဆိုးလို့လဲ"

ကုရွှမ်းတုကတွေးကြည့်ပြီး : "ပြောရရင် သူက ကိုယ့်ကိုအရိုးတောင်မပေးချင်ဘူး"

လင်းရုဖေးကသူဟာသူတွေးလိုက်၏။ 

တော်တော်ဆိုးတာပဲ။

ပြောနေရာမှ ကျန်းချောင်အာသည်ရုတ်တရက်ပုတ်လိုက်သောလှိုင်းကြောင့် မြစ်ကမ်းနားတဝိုက်တွင်ပျောက်သွားသည်။ သူဘယ်အချိန်မှပြန်လာမည်လဲမသိပေ။

ကုရွှမ်းတု : "ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တို့ကျန်းချောင်အာရဲ့လှေကိုစမ်းကြည့်လို့ရတာပဲ ကိုယ်ဒီစားသောက်ဆိုင်ကိုမကြိုက်ဘူး"

လင်းရုဖေး : "ဘာလို့မကြိုက်တာလဲ"

ကုရွှမ်းတုကသူ့အားကြည့်ရန်ခေါင်းလှည့်လာသည်။

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲဒီဆိုင်ထဲကလူတွေက မင်းကိုကြည့်နေကြတာလေ ကိုယ်သူ့တို့မျက်လုံးတွေကိုဖောက်ထုတ်ပစ်ချင်လာအောင်လုပ်နေတာ"

လင်းရုဖေးကမှင်သက်သွားပြီး ကုရွှမ်းတုကိုကြည့်သည်။

ကုရွှမ်းတုကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် : "နောက်တာ"

လင်းရုဖေး : "တကယ်ကြီးနောက်နေတာလား"

ကုရွှမ်းတု : "တကယ်"

လင်းရုဖေး : "......"

သူကဘာလို့နောက်ဆုံးစကားကို နောက်တာမဟုတ်ဘူးလို့ထင်နေရတာလဲ...။

.............

စာရေးသူမှာပြောစရာရှိတယ်...။

ကုရွှမ်းတု : ကိုယ် မင်းကိုကြိုက်တယ်

လင်းရုဖေး : တကယ်လား

ကုရွှမ်းတု : နောက်တာ

လင်းရုဖေး : တကယ်လား

ကုရွှမ်းတု : လိမ်တာ

လင်းရုဖေး : ?

ကုရွှမ်းတု : ကိုယ်နောက်နေတာမဟုတ်ဘူး !!!

______

Translated By IQ-Team.