ကျွန်တော့်မှာသဘောကျနေတဲ့သူရှိတယ်
မော့ယွီဖေး၏အသက်ရှူသံများကသူ့မျက်နှာတည့်တည့်ကိုထိခတ်နေသည်။
ရုန်ယီသည် သူနှင့်မော့ယွီဖေးတို့နှစ်ယောက်ကြားမှအခြေအနေကိုနားလည်ရန် နှေးကွေးနေသည်၊ သူတို့အနက် တစ်ယောက်မှဒရမ်မာဇာတ်ညွှန်းမှားသွားပြီထင်၏။
မော့ယွီဖေး၏ညာဘက်လက်က သူ့မျက်နှာဘေးမှတံခါးကိုတွန်းထားသည်၊ ဘယ်ဘက်လက်မှာ ပုခုံးမှတဆင့်အောက်လျှောလာပြီးနောက်ဆုံးတွင်သူ့ခါး၌ညင်သာစွာရပ်သွားကာ သူ့ကိုကြက်သီးမွှေးညှင်းများထလာစေခဲ့သည်။
သူ၏သက်တမ်းတလျှောက်တွင် သူအချိန်အကြာကြီးအရူးအမူးနှစ်သက်လာပြီး မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် 'ယောကျ်ား' ဟုတစ်ဖက်သက်ခေါ်လာခဲ့သည့်အယ်လ်ဖာအိုင်ဒေါတစ်ယောက်က သူ့အားနံရံတွင်ဖိကပ်ထားခြင်းက ပထမဆုံးဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မည်သို့သောအတွေ့အကြုံပါနည်း။
ရုန်ယီမှာကြောက်လွန်း၍ သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေသည်။
ရိုးသားစွာပြောရသည်ရှိသော် သူ့ကိုယ်သူရှေးရိုးဆန်သည်ဟုမထင်ခဲ့ပေ။ သူအတွေ့အကြုံမရှိသည့်အကြောင်းပြချက်ကအမှန်တကယ်တွင်သူဆန္ဒမရှိ၍မဟုတ်ဘဲ သူ၏ right person ကိုရှာမတွေ့သေးသောကြောင့်ပင်။
သူမော့ယွီဖေးကိုအချိန်အကြာကြီးသဘောကျလာခဲ့ပြီး အခြားသူများကိုမပြောပြနိုင်သည့် သဘာဝကျသောစိတ်ကူးယဉ်မှုများရှိခဲ့သည်။
လက်ရှိတွင် ဤအခြေအနေကသူ့ကိုအိပ်မက်များအမှန်တကယ်ဖြစ်လာသည်ဆိုသည့် သေချာသောခံစားချက်ကိုပေးသည်။ သူသည်အရွယ်ရောက်ပြီးသားတစ်ကိုယ်တည်းသမားဖြစ်ပြီး သူ၏အပြုအမူတိုင်းကလျော်ကန်သည်။ တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်ခဲ့လျှင်ပင် သူသည်မည်သူကိုမှစိတ်ပျက်စေမည်မဟုတ်။
ရုန်ယီသည်မျက်နှာချောချောလေးကို သူနှင့်လက်မအနည်းငယ်ခွာကြည့်လိုက်ပြီး တိတ်တဆိတ်တံတွေးမြိုချလိုက်သည်။
ထို့နောက် နှစ်ယောက်ကြားညပ်နေသည့်လက်ကိုဆွဲထုတ်ကာ အကြာအဝေးတစ်ခုခြားရန်ကြိုးစားသည်။
မော့ယွီဖေး မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုဖြည်းဖြည်းလေးပင့်သည်။
"မင်းကကိုယ့်ရဲ့ပရိသတ်တွေ့ဆုံပွဲကိုလာခဲ့ပြီး ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ကိုယ့်ဘေးကအခန်းမှာနေတယ်လေ၊ မင်းကိုယ့်ကိုမကြိုက်တာသေချာလား"
ရုန်ယီ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
မော့ယွီဖေးကအပြုံးနှင့်သူ့အနားကပ်လာသည်။
"မင်းပဲကိုယ့်ကိုနမ်းခွင့်ပေးခဲ့တာလေ မင်းအမှန်အတိုင်းပြောနေတာလားလို့ကြည့်ရအောင်"
အံ့ဩစရာပင်။ မော့ယွီဖေးက 'နမ်းတယ်' ဟုပြောသည်။
ပရိုမုန်းရနံ့ဖျော့ဖျော့က လေထုထဲတွင်တိတ်ဆိတ်စွာပျံ့နှံ့နေသည်၊ ၎င်းကသူတို့၏နှလုံးခုန်နှုန်းနှင့်အသက်ရှူသံများကို တဖြည်းဖြည်းချင်းချင့်ချိန်နိုင်စွမ်းအားယုတ်လျော့လာစေသည်။
သူ့အားဆွဲဆောင်နေသောရနံ့၏အရင်းအမြစ်က နီးကပ်လာပြီးသူ့ကိုယ်သူခေါင်းကိုလှည့်လိုက်ရန် ဖိအားပေးကာသူ့မျက်နှာကိုလက်ထဲမှဦးထုပ်နှင့်ကာထားလိုက်၏။
"အတော်လေးကိုမသင့်တော်တာပဲ"
မော့ယွီဖေးရင်ဘတ်ပေါ်မှ သူ့လက်ကတုန်နေသည်ကိုခံစားမိသည်။
"နောက်ကျနေပြီ၊ ကျွန်တော်...ကျွန်တော်ပြန်မှဖြစ်မယ်"
မော့ယွီဖေးသည် အနှီအခိုက်အတန့်လေးမှသူ၏တုံ့ပြန်မှုကိုသဘောကျနေပုံပင်။
"နောက်ကျနေပြီ?၊ ဒီမှာတစ်ညလောက်နေသွားတော့ရောဘာဖြစ်လဲ"
သူ၏ပရိုမုန်းက လူများအား အသွင်အပြင်မှလုံးဝကွာခြားသည့်ခံစားချက်ကိုပေးသည်။ သူ့မျက်လုံးနှင့်မျက်ခုံးကြားမှနူးညံ့မှုနှင့်နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပါက သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိဖျော့တော့သည့်ရနံ့က နေရာအနှံ့သက်ရောက်နေပြီး ရန်လိုနေကာ သူလိုချင်သည့်အရာကိုအရယူမည့်ပုံပင်။
ရုန်ယီ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ဦးထုပ်ကိုလက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့်ချလိုက်သည်။
နောက်ဆုံး၌ မော့ယွီဖေးကသူဟန်ဆောင်ငြင်းနေခြင်းမဟုတ်မှန်းနားလည်သွားပြီး မျက်ခုံးများကိုခပ်ရေးရေးတွန့်ချိုးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်သဘောကျနေတဲ့သူရှိတယ်"
ရုန်ယီက တိုးသော်ငြားပြတ်သားနေသည့်လေသံနှင့်ပြန်ဖြေလိုက်၏။
သူယခုထိလူလွတ်ဖြစ်နေပြီး မည်သူကိုမှတာဝန်ယူရန်မလိိုအပ်သေးပေ။ ယခုသူမော့ယွီဖေးနှင့်ပတ်သင်လျှင်သူ့ကိုယ်သူစိတ်ပျက်မိလိမ့်မည်။
ချန်းခယ့်ယောင်အပေါ် ရှိနေသည့်သူ၏အချစ်က တည်ကြည်လေးနက်နေသည်။ သူတွေ့ခဲ့ဖူးသည့်မြင်မြင်ချင်းအချစ်များနှင့်ကွာခြားသည်။ ဘဝ၏အနာဂတ်နှင့်ပတ်သတ်၍ သူ့ထံတွင်အံ့အားသင့်စရာအမြင်များရှိသည်၊ သည်အချိန်လေးကသာ စစ်မှန်သောမျှော်လင့်ချက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးကိုသူနှင့်ကုန်ဆုံးသွားချင်သည်။
သူတရားဝင်ဖွင့်ပြောပြီးအဖြေမသိရခင်အထိ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ဆန္ဒကိုလေးစားချင်သည်။
၎င်းကိုသူအပါအဝင်တစ်ယောက်ယောက်ကနင်းဖြတ်သွားမည့်ဘေးမှကာကွယ်လိုသည်။
"မင်းကတကယ်ကြီးချန်းခယ့်ယောင်ကိုသဘောကျတာပဲ"
မော့ယွီဖေးကသူ့ကိုကြည့်သည်။
သူရိုက်စားလုပ်နေတာလား? သူဝန်ခံလာအောင်တကယ်ကြီးလှည့်စားဖို့ကြိုးစားနေတာလား? မော့ယွီဖေးကအတော်လေးစိတ်မချရတာပဲ။
တစ်ဖက်လူကသူ့ကိုအမှန်တကယ် ဘာမှမလုပ်ချင်မှန်းသိလိုက်ရ၍ရုန်ယီစိတ်သက်သာသွားသည်။
မည်သို့ပင်ဆိုစေ ယခုသူဝန်ခံလိုက်ပြီးလေရာ မော့ယွီဖေးကိုတားရန်သူပုံပြင်လေးအချို့ရေးရတော့မည်။
သူတစ်ချက်တည်းနှင့် ချက်ကောင်းထိနိုင်အောင်မည်သို့ရေးရပါမည်နည်း။ ဥပမာ သူနှင့်ချန်းခယ့်ယောင်ကအတူအိပ်ကြသည်။ နေ့တိုင်းပင်။သူမျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်နှင့် ချန်းခယ့်ယောင်၏ပုံစံကိုအကြမ်းဖျင်းဆွဲနိုင်သည်။ အမှန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်၌လက်ထပ်စာချုပ်ရှိထားပြီးလက်ထပ်ပွဲကျင်းပရန်သာစောင့်နေကြသည်။ ချန်းခယ့်ယောင်ကသူ့ကိုမအန်တော့သည်မှာကြာမြင့်လှပြီးဖြစ်၍ ယခုချန်းခယ့်ယောင်ကသူ့ကိုပွေ့ဖက်ပြီး နေ့တိုင်းသူ့အနံ့ကိုမွှေးသည်ဟုပြောသည်။
မဟုတ်သေး၊ သူထိုအတိုင်း အဓိပ္ပါယ်မရှိသည့်စကားမပြောနိုင်ပေ။
ရန်လိုနေသည့်ရနံ့ကလေထုထဲတွင် အားကောင်းပြီးရင်းကောင်းလာပြီး သူ့ကိုစိုးရိမ်မှုများကြီးထွားလာစေသည်။
မော့ယွီဖေးကပြုံးလျက်ဆိုသည်၊
"ငါလည်းသူ့ကိုသဘောကျတာပဲ၊ ငါတို့မှာနက်နဲတဲ့ဖလှယ်မှုအတွက်ဘုံတူညီတဲ့အသင့်လျော်ဆုံး ဘာသာစကားရှိတယ်"
ရုန်ယီသည်သူအတော်လေးနားလည်လိမ့်မည်ဟုမထင်ထားခဲ့ပေ။
သို့ထိတိုင် မော့ယွီဖေးကသူဆိုလိုချင်သည့်အဓိပ္ပါယ်ကိုမရှင်းပြချင်တော့ပုံရသည်။
ပြောနေရင်းသူသည်ကိုယ်နှစ်ခုအကြား နေရာလပ်မရှိသည်အထိမှီလာသည်။
"သူဘယ်လိုလုပ် ငါမင်းကိုမျက်စိကျနေတာခွင့်ပြုပါ့မလဲ"
ရုန်ယီလက်က လူနှစ်ယောက်ကြားတွင်ရှိနေဆဲ၊ သို့သော် အနှီအချိန်တွင် သူ၏အားတစ်ဝက်ပင်မသုံးနိုင်ပေ။
သူ့အပေါ် သက်ရောက်နေသည့်အယ်လ်ဖာပရိုမုန်းက သူစိတ်ကူးထားခဲ့သည်ထက် ပိုမိုပြင်းထန်နေသည်။ အဆိုပါ မြန်ဆန်သောတုံ့ပြန်ချက်က တုန်လှုပ်ဖွယ်ကောင်းသည့်အရာပင်။ အနှီက သူ၏ခံစားချက်အရဆန္ဒကိုမျက်ကွယ်ပြုသည်၊ သူ့ကိုတုန်ယင်စေပြီး အရံှုးပေးစေချင်ကာဤအရာအားလုံးကိုအလိုအလျောက်လက်ခံစေသည်။
ရုန်ယီ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ပရိုမုန်းရနံပင်မရနိုင်တော့ပေ။ သို့သော် သူ၏ပရိုမုန်းအနံ့က အခြားသူအနံ့နှင့်ရောနှောယှက်တင်နေပြီမှန်းသူသေချာသိသည်။
သူထိတ်ပျာနေပြီး ရမ်းကားလျှင်ပင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကခုခံအားများကိုမသိကျေးကျွန်ပြုကာ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။
သူသည်သူ့ပင်ကိုယ်အသံကခြောက်လှန့်နေသံအနည်းငယ်ကိုပင်ကြားရပြီး သူ၏သံချပ်ကာများကိုပင်လွှင့်ပစ်မိတော့မည်။ သို့သော်ငြား သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိလူကသူ့အပေါ်သက်ရောက်မှုမရှိသလို တည်ငြိမ်ပြီးအလျင်မလိုနေပေ။
ဘဝတွင်ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ရုန်ယီသည်အိုမီဂါတစ်ယောက်မဟုတ်ရန် အလေးအနက်ဆုတောင်းမိသည်။
သူတွေဝေမိန်းမောနေစဉ် ရုတ်တရက် ချန်းခယ်ယောင်သူကိုတစ်ကြိမ်ပြောပြခဲ့ဖူးသည့်ငယ်ဘဝအတွေ့အကြုံကို သတိရမိသည်။ သူသည်ဗီဇအတိုင်းမွေးဖွားလာခဲ့သည်။ ဇာတ်လမ်းထဲရှိလူတိုင်းက ကာလရှည်ကြာစွာခံစားခဲ့ကြရပြီးခက်ခဲခဲ့ကြသည်။
ဤအရာများကြောင့် ချန်းခယ့်ယောင်ကသူ့ဇာတ်လမ်းထဲတွင်ပရိုမုန်းများမရှိသည့်လောကကြီးကိုဖန်တီးချင်ခဲ့လေသလား?
ရုန်ယီ ထိုအကြောင်းကိုတွေးနေရန်အခွင့်အရေးမရှိတော့၊ သူအနှစ်သက်ခဲ့ရဆုံးမျက်နှာက အလွန်တရာနီးကပ်လာပြီးသူ့စိတ်ကထပ်မံ၍နှစ်ပိုင်းမခွဲခြမ်းနိုင်တော့ချေ။
မော့ယွီဖေး သူ့နှုတ်ခမ်းများကိုထိလာသည့်အခါ အားကုန်သုံးကိုက်ပစ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူအသက်ပြင်းပြင်းရှူကာအသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။
ထိုအခိုက် တံခါးဘဲလ်မှ 'တင်းတောင်' ဆိုသည့်အသံရုတ်ချည့်ထွက်လာသည်။
အဆိုပါအသံက ရုန်ယီ၏နှလုံးသားထဲကိုရှင်းလင်းပြီးထိုးဖောက်ဝင်လာသည်။
မော့ယွီဖေးကသူ၏လှုပ်ရှားမှုများကိုရပ်လိုက်သည်နှင့် ရုန်ယီမျက်လုံးကိုကျယ်သွားအောင်ဖွင့်ပြီး သူ့ခြေထောက်ကိုမြှောက်ကာတံခါးကိုခြေဖနောင့်နှင့်အကြိမ်ကြိမ်ကန်၍ တံခါးအပြင်မှလူ၏အာရုံကိုဆွဲဆောင်ရန်ကြိုးစားသည်။
တံခါးတစ်ခုလုံးကလှုပ်ခါနေသည်။ နောက်တွင် ရုန်ယီအသိသိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး အလျင်စလိုစဖြစ်လာကာအော်သည်။
သူ၏အသံကအားကောင်းလွန်းပြီး သူနှင့်အလွန်ကပ်နေသည့်မော့ယွီဖေးကိုတဒင်္ဂရှော့ခ်ရကာ အေးခဲသွားစေသည်။
မော့ယွီဖေးခမျာလည်းစိတ်ရှုပ်သွားပုံရသည်။
"မင်းကတကယ်ဆန္ဒမရှိတာပဲလား"
ရုန်ယီ ပြန်မဖြေရသေးခင် သူ့အနောက်မှတံခါးကအပြင်မှအကန်ခံလိုက်ရသည်။ ရုန်ယီ အခုလေးတင်ကန်လိုက်သည်ထက်ပင်ပိုအားပြင်းသည်။ လျှပ်တပြက်ကန်ချက်ကြောင့် တံခါးပေါ်ဖိခံထားရသည့်ရုန်ယီ၏ကျောပင်နာကျင်သွားသည်။
ထို့နောက် သူတံခါးအပြင်မှဒေါသထွက်နေပြီးရင်းနှီးနေသည့်အသံထွက်ပေါ်လာသည်။
"မော့ယွီဖေး၊ မင်းမေငါ-ိုးပဲ!"
အသံကမတရားကျယ်ပြီး စကားအကြောင်းအရာမှာလည်းသာယာနာပျော်ဖွယ်မဟုတ်။ သို့သော် ထွက်ကျလာတော့မည့်ရုန်ယီ၏မျက်ရည်များက ရုတ်ချည်းပြန်ဝင်သွားသည်။
မော့ယွီဖေးက သူတံခါးကိုဖနောင့်နှင့်ကန်နေတည်းကလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ယခု အပြင်ဘက်မှသောင်းကျန်းနေသည့်အသံကိုကြားရပြီး အစတွင်အံ့ဩသွားသည့်ဟန်ဖြစ်ကာ အလွန်ပျော်ရွှင်သွားဟန်ရသည်။ သူတံခါးလက်ကိုင်ကိုလှည့်ရန်အမြန်လှမ်းကိုင်သည်။
ယခု အခန်းကပရိုမုန်းအနံ့များနှင့်ပြည့်နေသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် လေထုကရုတ်ချည့်လွင့်မြောသွားပြီး မည်သို့သောအနံ့မှမရှိသည့်သန့်စင်သောလေကအလုံးအရင်းကဝင်လာသည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အခန်းထဲမှအနံ့အသက်ကချက်ချင်းအပြင်ကိုပျံ့သွားသည်။
ရုန်ယီ၏ကျောကတံခါးနှင့်ကပ်နေသည်၊ တံခါးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ အပြင်မှအခြေအနေကိုအစတွင်မမြင်ချေ။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ပျောင်းနေဆဲဖြစ်ကာ အားနည်းပြီး အသားအရည်ကပူလောင်နေသည်။
လတ်ဆတ်သောလေများက သူ့အားချက်ချင်းမကယ်တင်နိုင်ချေ။ဗြုန်းစားကြီး ပေါ်လာသည့်လူကသူ့အခြေအနေကိုပိုဆိုးသွားစေသည်။
တံခါးဖွင့်လိုက်သောကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကမထိန်းနိုင်ဘဲခြေချော်ပြီးအနောက်လန်ကျသည်။ သူ့အရှေ့တွင်ရပ်နေသည့်မော့ယွီဖေးကကူညီချင်၍ ချက်ချင်းလက်ဆန့်လိုက်ပြီးရုတ်ချည်းခေတ္တရပ်လိုက်သည်။
သူမျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုသာသာလေးပင့်ကာ ရုန်ယီ၏အနောက်ဘက်ကိုအကူအညီမဲ့စွာကြည့်လိုက်သည်။
ရုန်ယီသည်အနည်းငယ်မျှသောမူးဝေမှုနှင့်အနောက်လန်ကျပြီး နွေးထွေးသည့်ပွေ့ဖက်မှုအတွင်းကျဆင်းသွားသည်။
တူညီသောရင်းနှီးနေသည့်အသံထွက်လာသော်ငြား မတိုင်ခင်ကလေသံနှင့်လုံးဝကွာခြားသည်။
ရုန်ယီ သူ့ခြေလှမ်းကိုငြိမ်အောင်ထိန်းလိုက်သည်၊ တစ်ဖက်လှည့်ပြီးလက်များကိုဆန့်ထုတ်သည်၊ ကျန်နေသည့်အားအကုန်လုံးကိုသုံးကာအရှေ့ကိုခုန်ပြီးထိုသူကိုဖက်ထားသည်။
သူခုန်လိုက်သည့်အချိန်တွင် အားအများအပြားမသုံးထားသော်ငြားအရှေ့သို့ရောက်သွားသည့်သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကမျှော်လင့်ထားသည်ထက်လွန်သွားသည်။ တစ်ဖက်လူကသူ့ကြောင့် အနောက်ကိုခလုတ်တိုက်မိသွားသည်။ သို့ထိတိုင် နောက်ဆုံးတွင် သူမြဲမြဲရပ်လိုက်နိုင်ပြီးသူ့ကိုလက်များဖြင့်ပြန်ထိန်းထားခဲ့သည်။
ရုန်ယီ တစ်ဖက်လူကိုသေချာကြည့်ရန်အချိန်မရ၊ သို့သော် သူမမှားမှန်းသေချာသိသည်။
သူအလွမ်းဆုံးနှင့်အတွေ့ချင်ဆုံးသူက ၎င်းအခိုက်အတန့်လေးတွင်ရုတ်တရက်ကောင်းကင်ပေါ်မှ ကျလာခဲ့သည်မှာအံ့ဩစရာကောင်းသည်။
"အဆင်ပြေသွားပြီ၊ မကြောက်နဲ့တော့"
ချန်းခယ့်ယောင်ကသူ့နားအတွင်းသို့ ပထမဆုံးစကားတစ်ဝက်ပြောလိုက်သည်။ သူ၏အသံက အတန်းထဲမှကလေးတစ်ယောက်ကိုနှစ်သိမ့်ပေးနေသည့်အလားနူးညံ့လှသည်၊ သို့သော်ငြား ကျန်နေသည့်ဒုတိယစကားတစ်ဝက်ကိုကြားရသည့်အခါ သူချက်ချင်းအေးစက်တောင့်တင်းသွားသည်။
"သူမင်းကိုထပ်ထိရဲရင် သူနောက်ထပ်ဘာရုပ်ရှင်မှမရိုက်နိုင်အောင်ကိုယ်လုပ်ပစ်လိုက်မယ်"
ရုတ်တရက် အကြမ်းဖက်ကြေညာချက်က ရုန်ယီကိုဤအခြေအနေတွင် တတိယမြောက်လူတစ်ယောက်ရှိနေကြောင်းသတိပေးနေသည်။
"ငါမင်းကိုမတွေ့ရတာဒီလောက်ကြာနေပြီ၊ မင်းငါ့ကိုတွေ့တွေ့ချင်းအကြမ်းဖက်ဖို့ခြိမ်းခြောက်နေတယ်၊ အရမ်းကိုနှလုံးသားမရှိသလိုဖြစ်မနေဘူးလား"
သူ့အနောက်မှမော့ယွီဖေး၏ မကျေနပ်မှုကိုအထင်အရှားပြနေသောအသံထွက်လာသည်။
ရုန်ယီကြည့်လိုက်ပြီးချန်းခယ့်ယောင်ကသူ့ကိုကြည့်မနေမှန်းသိလိုက်ရသည်။
သူသည်လက်တစ်ဖက်ကိုရုန်ယီ၏ကျောတွင်ဖက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ခေါင်းနှင့်ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားသည်။ သူ့မျက်လုံးများကရုန်ယီထွက်ကျလာသည့်တံခါးနားမှဧရိယာတွင်ကျနေကာ နားမလည်နိုင်သည့်ပုံပေါ်သည်။
သူကမော့ယွီဖေးကိုကြည့်နေခဲ့သည်။
ထိုမြင်ကွင်းက ရုန်ယီကိုမပျော်မရွှင်ဖြစ်စေသည်။
ထိုအချိန်တွင် သူအပြည့်အဝမစဉ်းစားနိုင်တော့မှန်းသိသည်။ ပထမအကြိမ် အားပြင်းသည့်အယ်လ်ဖာပရိုမုန်းနှင့်ရင်ဆိုင်ရပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကသန်မာလာကာ စိမ်းသက်လာသည်၊ သူ့ဦးနှောက်မှာလည်းကောင်းကောင်းမလှုပ်ရှားနိုင်တော့ချေ။
သူ့ဦးနှောက်ကကမောက်ကမနှင့်နှေးကွေးနေသည်။ သို့သော် သူမည်သည့်အရာကိုအသည်းအသန်တောင့်တနေမှန်းသူသိသည်။
စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းလိုက်တာ။ သူ့ကိုကြည့်မနေနဲ့။ မင်းတို့နှစ်ယောက်လမ်းခွဲထားခဲ့တာကြာပြီလေ။
မင်းပဲသူ့ကိုသေပြီလို့ပြောခဲ့တယ်လေ။
"ငါမင်းကိုနောက်တစ်ခါတွေ့ပြီးအရင်ကအကြောင်းလေးတွေပြောဖို့မျှော်နေတာ"
မော့ယွီဖေးအသံကအနောက်မှထွက်လာသည်။
"ငါအတိတ်တုန်းကမင်းကိုပြောဖို့အခွင့်အရေးမရလိုက်တဲ့စကားရှိတယ် ငါတကယ်ကို...."
ချန်းခယ့်ယောင်ကချက်ချင်းဖြတ်ပြောရန်ကြိုးစားသည်။
"ဘာမှပြောစရာမရှိတော့ဘူး..."
ထို့နောက် သူတကယ်ကြားဖြတ်ခံလိုက်ရသည်။
ရုန်ယီသည် ရုတ်တရက်သတိမပေးဘဲလက်ကိုဆန့်ထုတ်ကာ သူ့အားကြည့်လာရန်ခေါင်းကိုဖိလှည့်လိုက်သည်၊ ပြီးနောက် သူ့လက်ကိုဖယ်ကာ ချန်းခယ့်ယောင်နှုတ်ခမ်းများကိုဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။
မှန်သည်။ ဘာမှပြောစရာမကျန်တော့ပေ။
သူ့အကြောင်းထပ်မတွေးနဲ့တော့။ သူကငါ့အပိုင်ကွ။
ချန်းခယ့်ယောင်: အားလုံးပဲမင်္ဂလာပါ။ အချို့တွေ ကျွန်တော်ဘယ်သူဆိုတာမေ့နေကြတယ်လို့ ကြားရပါတယ်၊ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အကျဉ်းချူပ်မိတ်ဆက်ပါ့မယ်။ ကျွန်တော်ကမစ္စတာရုန်၏တစ်ဦးတည်းသောအချစ်ဆိုတာနဲ့ဒီစာစောင်ရဲ့သူရဲကောင်းဆိုတာကလွဲရင် ကျန်တာကိစ္စမရှိပါဘူး။ မင်္ဂလာဆောင်မယ့်ရက်ကိုလုပ်ငန်းစဉ်မှာဖော်ပြပါ့မယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကမော့ယွီဖေးထက်ပိုချောပါတယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
